Ἡ Ἐκκλησία, κατὰ τὶς δύο Κυριακὲς ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Πάσχα, μᾶς παρουσιάζει τὶς ἐμφανίσεις τοῦ

Ἡ Ἐκκλησία μας, τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα, μᾶς ἐπαναλαμβάνει τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ

«Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, καὶ ἐπλήρωσε τὰ σύμπαντα εὐωδίας· χαίρετε λαοὶ

Ἡ πορεία μας μέσα στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καὶ ἰδίως μέσα στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἴσως φαντάζει

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀνοίγει σήμερα καὶ συμπληρώνεται ὕστερα ἀπὸ σαράντα μέρες τὴν

Mὲ τὴν Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς εἰσάγει στὴν κατ᾿

Ὁ αὐθεντικὸς χριστιανὸς ζεῖ τὴ χαρὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση, τὴ στέρηση, τὴ θυσία. Ζεῖ

Ἡ ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων, τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου Προδρόμου στὸν Ἰορδάνη ποταμό,

Ἡ ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τὸν μεσαῖο κρίκο μιᾶς ἁλυσσίδας τριῶν ἑορτῶν ποὺ ἐμφανίζουν τὸν Κύριο ταπεινωμένο στὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, σὲ τέτοιο

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!

Μεγάλη ἡ σημερινὴ ἡμέρα, μοναδική στὴν ἱστορία

Τὶς μέρες αυτές, ἀνοίγει ἡ περίοδος τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων, ἡ περίοδος τῆς νηστείας καὶ

Ὁ αὐθεντικὸς χριστιανὸς ζεῖ τὴ χαρὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση, τὴ στέρηση, τὴ θυσία.

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔκανε μιὰ τομὴ καὶ ἔβαλε μιὰ βαθειὰ σφραγίδα στὴν ἱστορία.

Κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ σημαίνει ὅτι τὸ πρόσωπό της φανερώνει τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ

Στὶς συναντήσεις Του μὲ τὸν κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται ὅλο καὶ μὲ καινοφανεῖς μορφές.

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν»

Mήνυμα Αναλήψεως 2024
«Σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου»

Ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«Ἐν ὄψει τοῦ Τριωδίου καὶ σχόλιο στὸν πρόσφατο νόμο περὶ γάμου μεταξὺ ἀτόμων του ἰδίου

ΕΠΙ Τῌ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΙ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

«Ἑορτάσωμεν Χριστοῦ τὰ Γενέθλια», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μᾶς προτρέπει νὰ γιορτά­σουμε τὴ

Τὸ πέρασμα τῆς Παναγίας ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι ἕνα πέρασμα σιωπῆς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης καὶ ἡσυχίας. Μέσα στίς περιγραφές τῶν ἁγίων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων δὲν

Τὸ αὐθεντικὸ βίωμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὸ χρειαζόμαστε, ὅπως καὶ ὁ κάθε χριστιανὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἁπλὰ στὶς μέρες μας ἡ δυσκολία νὰ τὸ

Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος ὀνομάζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας πρωτοκορυφαῖοι, διότι εἶναι καὶ πρῶτοι καὶ κορυφαῖοι καὶ ἀποτελοῦν μοναδικὰ πρότυπα μέσα στὴν συνείδησή της. Ὁ

Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία μᾶς κατευθύνει, σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ

Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ὅπως καὶ σὲ αὐτὸ τοῦ παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ, βλέπει κανεὶς μιὰ ἀνεξή­γητη ἀντίδραση τῶν Ἰουδαίων. Πῶς εἶναι

Ἡ Ἐκκλησία μας τὴν τέταρτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα μᾶς διαβάζει μιὰ περικοπὴ πολὺ περιγραφική, πολὺ περιεκτική, πολὺ θεολογική ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ πολὺ ἀνθρώπινη. Στὴν παραβολὴ

Ἡ πορεία μας μέσα στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καὶ ἰδίως μέσα στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἴσως φαντάζει κάπως δύσκολη καὶ λίγο δυσβάστακτη. Ζοῦμε μὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ πολλοὶ

Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου ποὺ τὴν διαβάζουμε τὴν δεύτερη Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου κρύβει πλούσια μηνύματα καὶ νοήματα. Ἀρχίζει μὲ μιὰ ἀπαιτητικὴ κίνηση τοῦ μικροῦ υἱοῦ πρὸς

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, χαίρετε καὶ εἰρηνεύετε, Οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι, ἀλλὰ δὲν λυγίζουμε. Στὸ βάθος βλέπουμε φῶς καὶ ἐλπίζουμε. Πλησιάζει ὁ καιρὸς ποὺ θὰ ξανασμίξουμε,

Στὶς συναντήσεις Του μὲ τὸν κάθε ἄνθρωπο, ὁ Θεὸς ἐμφανίζεται πάντα μὲ καινούργια μορφή. Κάθε πρόσωπο καὶ κάθε ἐμφάνιση σημαδεύει κάτι πρωτοφανές, κάτι πρωτόγνωρο. Ὅπως κατὰ

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἐποχὴ μας ἀδικεῖ μιὰ μεγάλη εὐλογία ποὺ ἔχει δώσει ὁ Θεός: τὴν εὐλογία τῶν ἐντολῶν. Θεωρεῖ ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν ἀποτελεῖ

Μέσα ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία δανείζεται ἐκφράσεις καὶ βασίζεται σὲ γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προεικονίζεται καὶ προτυπώνεται τὸ μυστήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Τὸ μήνυμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως βασίζεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἔφυγε ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο γυμνὸς καὶ ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση,

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Μὲ αἰσθήματα πνευματικοῦ ἐνθουσιασμοῦ ψάλλουμε καὶ πάλι τὸν νικητήριο παιᾶνα, τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», γιὰ νὰ ἀκουστεῖ σὲ ὅλα τὰ μήκη

  «Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας»   Ἡ Ἐκκλησία μας βλέπει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σὰν μία περίοδο στὴν ὁποία ἐλευθέρως καὶ αὐτοβούλως ὁ καθένας μας

Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Ἡ πρώτη Κυριακὴ ποὺ προσδιορίζει τὴν ἔναρξη τῆς κατ᾿ ἐξοχὴν κατανυκτικῆς καὶ ἰδιαίτερα εὐλογημένης αὐτῆς περιόδου τοῦ ἔτους, τοῦ Τριωδίου. Ἡ περίοδος

Μιὰ νέα χρονιὰ ἔχει μόλις ἀνατείλει. Ὁ Θεὸς μὲ τὴν πολλὴ ἀγάπη Του εὐδόκησε καὶ ἀντικρύσαμε τὴν αὐγὴ ἑνὸς ἀκόμη ἔτους. Μπροστά μας ξεδιπλώνονται ἀπρό­βλεπτα γεγονότα,

  «Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ,καὶ τὸ φῶς σου, Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ’ ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντάς σε·ἦλθες ἐφάνης τὸ φῶς τὸ ἀπρόσιτον».   Ὑπάρχει μιὰ ἐσωτερικὴ βαθειὰ

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Ἔφθασε ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἡμέρα τοῦ Πάσχα! «Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ

Ἡ Ἐκκλησία μας τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου προβάλλει τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ταπεινοφροσύνης ὡς προετοιμασία γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴν Μ. Τεσσαρακοστή παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ στοιχεῖα

Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας (17 Ἰανουαρίου) «ἐγεώργησε τὸ ἄγονον» τῶν Αἰγυπτιακῶν ἐρήμων. Ἡ ζωὴ τῶν ἁγίων Μακαρίων, Αἰγυπτίου καὶ Ἀλεξανδρέως (19 Ἰανουαρίου), ἐξελίσσετο σὲ μιὰν

Στὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ὁ Θεὸς δέχεται τὴν ταπείνωση τῆς φύσεως μὲ τὸ νὰ ἐνδυθεῖ τὴ δική μας φύση, νὰ λάβει τὴ δική μας μορφή, νὰ

Ἡ εἴσοδος καὶ ἡ ἀνάλυση τῶν πνευματικῶν μηνυμάτων γίνεται μέσα στὴν καρδιά. Ὁ χῶρος τῆς καρδιᾶς εἶναι πολὺ εὐρύτερος καὶ ἔχει πολὺ περισσότερη δυνατότητα ἀπὸ τὴ

῾Η λογικὴ τοῦ Eὐαγγελίου διαποτίζεται ἀπὸ τὴν λογικὴ τοῦ σταυροῦ. «῾Ο λόγος ὁ τοῦ σταυροῦ ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλόν ἐστι, ῞Ελλησι δὲ μωρία, αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις

Τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας κατέχει ἐξέχουσα θέση μέσα στὴ ζωή, στὴν πίστη καὶ στὴ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως

Ἡ ἐποχή, στὴν ὁποία ἔχουμε τὴ μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ζοῦμε, εἶναι ἐποχὴ μοναδικῶν εὐκαιριῶν καὶ μεγάλων προσδοκιῶν. Στὴν πρόκληση τῶν διωγμῶν, ἡ Ἐκκλησία

Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος ὀνομάζονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας πρωτοκορυφαῖοι, διότι εἶναι καὶ πρῶτοι καὶ κορυφαῖοι καὶ ἀποτελοῦν μοναδικὰ πρότυπα μέσα στὴν συνείδησή της. Ὁ

Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως εἶναι τόσο μεγάλη ὅσο καί δύσκολη γιὰ νὰ κατανοήσει κανείς τὸ βαθύτερο νόημά της. Ὑπάρχουν πολλοὶ λόγοι ποὺ ἀναδεικνύουν τὴ σημασία της,

Τὸ ξεκίνημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι μιὰ πρόκληση γιὰ τὸν κάθε ἕνα μας• μιᾶς ἐξόδου, μιᾶς εἰσόδου καὶ μιᾶς ἐπιστροφῆς. Νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὴν ἔξοδο

Τὰ Θεοφάνεια ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν ἀπόδειξη τῆς Ἁγίας Τριάδος σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο, τὴν φανέρωσή Της. Δὲν ἄντεξε στὴν κένωση καὶ στὴν ταπείνωση τοῦ

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ! Ἡ γιορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως εἶναι φυσικὸ νὰ γεμίζει τὶς καρδιές μας μὲ πνευματικὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

Ὁ αὐθεντικὸς χριστιανὸς ζεῖ τὴ χαρὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση, τὴ στέρηση, τὴ θυσία. Ζεῖ τὴν ἐλπίδα μέσα ἀπὸ τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὴ διακριτικὴ ἐπιβεβαίωση

Τὸ πέρασμα τῆς Παναγίας ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο εἶναι ἕνα πέρασμα σιωπῆς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης καὶ ἡσυχίας. Μέσα στίς περιγραφές τῶν ἁγίων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων δὲν

  «Ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ιστ΄ 13)   Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας

Τὸ μήνυμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως βασίζεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἔφυγε ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο γυμνὸς καὶ ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση,

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». «Δεῦτε», λοιπόν, «λάβετε φῶς» Ἂς σπεύσουμε ὅλοι ἀνταποκρινόμενοι στὴ θερμὴ καὶ ἐνθουσιώδη προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας

  «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»   Στὴν ἀρχὴ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος παρατηρούμε νὰ ἐπαναλαμβάνει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς ἀκολουθίες της τὴν λέξη «ἐρχόμενος»,

Ἔφθασε ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ τόσο ὅλοι περιμένουμε καὶ ποὺ τόσο βαθειὰ ὑπάρχει μέσα στὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ περίοδος αὐτὴ ἀνοίγει μὲ

Ἡ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου ποὺ τὴν διαβάζουμε τὴν δεύτερη Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου κρύβει πλούσια μηνύματα καὶ νοήματα. Ἀρχίζει μὲ μιὰ ἀπαιτητικὴ κίνηση τοῦ μικροῦ υἱοῦ πρὸς

Τὸ γεγονὸς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, στὸ ὁποῖο βασίζεται καὶ ὁ σαραντισμὸς ὁ δικός μας, εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς μιᾶς συναντήσεως σ᾿ αὐτὴ τὴν ζωὴ τὴν

Ὁ Ἰανουάριος εἶναι ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν μήνας τοῦ ἔτους ὅπου γίνεται ἰδιαίτερος λόγος γιὰ τὶς ἐρήμους. Τὰ ἀναγνώσματα τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Φώτων μιλοῦν γιὰ τὴν

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!       «Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας. Μέτοχοι

Τὸ αὐθεντικὸ βίωμα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὸ χρειαζόμαστε, ὅπως καὶ ὁ κάθε χριστιανὸς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἁπλὰ στὶς μέρες μας ἡ δυσκολία νὰ τὸ

  «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. ζ΄ 38)   Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Α. Ὅλοι πλέον ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ

Μέσα ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία δανείζεται ἐκφράσεις καὶ βασίζεται σὲ γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προεικονίζεται καὶ προτυπώνεται τὸ μυστήριο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἡ ἐποχή, στὴν ὁποία ἔχουμε τὴ μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ζοῦμε, εἶναι ἐποχὴ μοναδικῶν εὐκαιριῶν καὶ μεγάλων προσδοκιῶν. Στὴν πρόκληση τῶν διωγμῶν, ἡ Ἐκκλησία

  «Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Πράξ. 1, 8)   Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία μᾶς κατευθύνει,

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! «Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται,Πάσχα τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ παραδείσου ἀνοῖξαν,Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς»   Πάσχα σημαίνει πέρασμα, πέρασμα ἱστορικό,

Τὸ ξεκίνημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι μιὰ πρόκληση γιὰ τὸν κάθε ἕνα μας• μιᾶς ἐξόδου, μιᾶς εἰσόδου καὶ μιᾶς ἐπιστροφῆς. Νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς τὴν ἔξοδο

Πρὶν εἰσέλθουμε στὸ στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας στρέφει τὸ μυαλό μας πρωταρχικά, ὂχι πρὸς τὸν Θεό, ἀλλά μᾶς τὸ γυρίζει πρὸς τοὺς ἀδελφούς

Μὲ τὴν Κυριακή τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς εἰσάγει στὴν κατ᾿ ἐξοχὴν πνευματική της περίοδο, τὴν περίοδο τοῦ Τριωδίου. Μιὰ περίοδο πού

«Μακάριον τὸ ἔθνος οὗ ἐστὶ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ» (Ψαλμ. λβ΄ 12)«Διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα ἀνορθώσατεκαὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε τοῖς ποσὶν ὑμῶν» (Ἑβρ. ιβ΄

  «Οὕτως ἠγἀπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁπιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»   Ἀγαπητοί

Ὁ ἅγιος Νικόλαος εἶναι βαθειὰ φυτευμένος στὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ στὴ θεολογικὴ καὶ λατρευτικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας σὰν μεγάλος ἅγιος. Κατέχει ἰδιαίτερη

Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου δὲν εἶναι βασικὰ πρακτικὸς λόγος, οὔτε διανοητικός• εἶναι καρδιακὸς λόγος. Τὸ μήνυμα πάει κατ᾿ εὐθείαν στὴν καρδιά μας. Δὲν εἶναι κάτι γιὰ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδὴ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, σᾶς εὔχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νὰ σᾶς

Τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας κατέχει ἐξέχουσα θέση μέσα στὴ ζωή, στὴν πίστη καὶ στὴ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως

Ἡ Ἐκκλησία μας τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς γιορτάζει τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἔλευσή Του στὶς ψυχὲς τοῦ καθενός μας. Ὁ κάθε ἕνας μας ἔχει

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀνοίγει σήμερα καὶ συμπληρώνεται ὕστερα ἀπὸ σαράντα μέρες τὴν Παρασκευὴ τοῦ Λαζάρου. Καθὼς ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς εἰσάγει στὸ εὐλογημένο

Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Ἡ πρώτη Κυριακὴ ποὺ προσδιορίζει τὴν ἔναρξη τῆς κατ᾿ ἐξοχὴν κατανυκτικῆς καὶ ἰδιαίτερα εὐλογημένης αὐτῆς περιόδου τοῦ ἔτους, τοῦ Τριωδίου. Ἡ περίοδος

Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων τιμᾶ τὴν ἀπόδειξη τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴ φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο: «Τριάδος ἡ φανέρωσις ἐν

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Τί εὐλογία ἡ σημερινὴ ἡμέρα! Τί ὡραία γιορτή! Πόσο βαθειὰ καὶ πόσο ἀληθινή! Ὅποιος νοιώθει τὴ μικρότητά του, τὴν ἁμαρτωλότητά του, ὅποιος

Στὸ ξεκίνημα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, στὴν ἀρχὴ αὐτοῦ τοῦ σαρανταημέρου, παρουσιάζεται ἡ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου ἡ ὁποία προεικονίζει τὸ γεγονὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ

Ἡ ἑορτὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, ποὺ εἶναι γνωστὴ ὡς ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης, εἶναι στὴν οὐσία μιὰ μετάθεση τῆς ἑορτῆς, ἡ ὁποία τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία

Τὸ πέρασμα τῆς Παναγίας ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο ἦταν ἕνα πέρασμα σιωπῆς, σεμνότητας, ταπεινοφροσύνης καὶ ἡσυχίας• τόσο ἁπαλό, τόσο ταπεινό, τόσο λιτό. Σὰν νὰ ἔχει μείνει

Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία μᾶς κατευθύνει, σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ

  «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίανκαὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις»   Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἔχει δύο πολὺ μεγάλα χαρακτηριστικὰ ποὺ διαφαίνονται

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Καὶ δι’ Αὐτοῦ «ὁ ᾅδης ᾐχμαλώτισται, ὁ Ἀδὰμ ἀνακέκληται, ἡ κατάρα νενέκρωται,ἡ Εὔα ἠλευθέρωται, ὁ θάνατος τεθανάτωται καὶ ἡμεῖς ἐζωοποιήθημεν»

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἀποτελεῖ τὴν περίοδο τῶν πνευματικῶν εὐκαιριῶν καὶ προσδοκιῶν ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν περιμένουμε ὅλο τὸν χρόνο μὲ αὐτὴν τὴν ἐσωτερικὴ δίψα, αὐτὰ τὰ

Ἠ Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου εἶναι σημαδιακὴ μέρα γιὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος, καθὼς προσδιορίζει ἀκριβῶς τὴν ἔναρξη μιᾶς μεγάλης καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν πλούσιας σὲ

Ἡ ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τὸν μεσαῖο κρίκο μιᾶς ἁλυσσίδας τριῶν ἑορτῶν ποὺ ἐμφανίζουν τὸν Κύριο ταπεινωμένο στὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, σὲ τέτοιο

  «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν τὴν Παρθένον,τὴν φάτνην χωρίον ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός,ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν» Ἀγαπητοί μου

Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, Ἡ 1η Σεπτεμβρίου κάθε ἔτους ὀνομάζεται ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου καὶ ἑορτάζεται στὴν Ἐκκλησία μας ὡς ἡ ἀρχὴ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Μὲ τὴν

Ἡ Παναγία ἀποτελεῖ τὴν συγκλονιστικότερη ἀνθρώπινη παρουσία στὴν ἱστορία. Oἱ ὑμνογράφοι καὶ θεολόγοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν διστάζουν συγκρίνοντάς την μὲ τοὺς ἀγγέλους νὰ προκρίνουν

     «Λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Πράξ. 1, 8)   Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία μᾶς

  Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! «Ἀνέστη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τὰ δεσμά∙ (αἶνοι, ἦχος βαρύς)ἐν τῇ ἐγέρσει Του χαρᾶς τὰ πάντα ἐπλήρωσε καὶ (αἶνοι,

Τὸ ξεκίνημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι μιὰ πρόκληση γιὰ τὸν κάθε ἕνα μας, μιᾶς ἐξόδου, μιᾶς εἰσόδου καὶ μιᾶς ἐπιστροφῆς. Μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ κάνουμε

  «Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας»   Ἡ Ἐκκλησία μας βλέπει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σὰν μία περίοδο στὴν ὁποία ἐλευθέρως καὶ αὐτοβούλως ὁ καθένας μας

  Ὁ αὐθεντικὸς χριστιανὸς ζεῖ τὴ χαρὰ μέσα ἀπὸ τὴν ἄσκηση, τὴ στέρηση, τὴ θυσία. Ζεῖ τὴν ἐλπίδα μέσα ἀπὸ τὸν πόνο, τὴν ἀσθένεια, τὴ διακριτικὴ

Μιὰ νέα χρονιὰ ἔχει μόλις ἀνατείλει. Ὁ Θεὸς μὲ τὴν πολλὴ ἀγάπη Του εὐδόκησε καὶ ἀντικρύσαμε τὴν αὐγὴ ἑνὸς ἀκόμη ἔτους. Μπροστά μας ξεδιπλώνονται ἀπρό­βλεπτα γεγονότα,

  «Σήμερον ἡ Παρθένος τίκτει τὸν Δεσπότην ἔνδον ἐν τῷ σπηλαίῳ»,«Σήμερον δέχεται ἡ Βηθλεὲμ τὸν καθήμενον διὰ παντὸς σὺν Πατρί»,«Σήμερον ἄγγελοι τὸ βρέφος τὸ τεχθὲν θεοπρεπῶς

Στὴν Ἐπιστήμη δὲν ἔχεις πετύχει ἄν δὲν ἔχεις ἀποδείξει. Ἡ ἀπόδειξη ἔχει ἀντικειμενικὸ χαρακτήρα. Ὑποχρεώνεσαι νὰ τὴν δεχθεῖς. Στὴ Θεολογία ἔχει ὑποκειμενικό, προσωπικό, ἐμπειρικό χαρακτήρα. Μὲ τὴν

     Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου∙ εἶναι μυστήριο, ἀποκάλυψη τοῦ ἀπροσίτου καὶ τοῦ ἀκατανοήτου, τὸ ὁποῖο ὅμως εἶναι μεθεκτὸ ἀπὸ