«Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν
καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις»
Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἔχει δύο πολὺ μεγάλα χαρακτηριστικὰ ποὺ διαφαίνονται μέσα στὸ κοντάκιο της.
Τὸ ἕνα εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ τὸ δέσιμο, τὴ σύνδεση, τὴν ὁλοκλήρωση, τὸ πλήρωμα τῆς θείας οἰκονομίας, καὶ τοῦ ὅ,τι ὁ Θεὸς ἔκανε γιὰ τὴ δική μας σωτηρία. Μᾶς δίνει τὴν τελειότητα καὶ τὴν πληρότητα τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ἐνεργειῶν Του γιὰ τὴ δική μας ζωή. «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν».
Τὸ δεύτερο εἶναι ὅτι, καθὼς ἐχωρίζετο ὁ Κύριος ἀπὸ τοὺς μαθητές, ἕνωσε τὸν οὐρανὸ μὲ τὴν γῆ• «καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις». Τί μεγάλη σημασία ποὺ ἔχει καὶ γιὰ μᾶς νὰ ζήσουμε λίγο τὴν ἕνωση τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴ γῆ! Νὰ παύσουμε νὰ αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε μόνο γήϊνοι, μόνο φθαρτοί, μόνο παροδικοί, μόνο προορισμένοι γιὰ τὸν θάνατο. Κάθε ἄλλο. Ἀντ᾿ αὐτοῦ νὰ ζήσουμε λίγο οὐράνια, πνευματικά, ἄφθαρτα. Δὲν εἶναι προοπτική μας ὁ θάνατος• ἔχουμε πολὺ μεγαλύτερο προορισμό, τὴν αἰώνια καὶ ἀτελεύτητη ζωή.
Ἂς ζήσουμε, λοιπόν, ἀνάλογα μὲ αὐτὰ τὰ δῶρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως. Πρῶτα-πρῶτα, νὰ γίνουμε ἁγιοπνευματικοὶ ἄνθρωποι. Ἀφοῦ ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου εἶναι ὁ ἐρχομὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ σὲ μᾶς, νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴ πλημμυρισμένη στὴ χάρι καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ θὰ γιορτάσουμε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Δεύτερον, μιὰ ζωὴ γεμάτη ἀπὸ τὴν αἴσθηση τῆς πίστεως ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ γι᾿ αὐτὸ Τοῦ ἀξίζουν καὶ τοῦ ἀνήκουν τὰ πάντα, ὄχι ἁπλῶς ἕνα κομμάτι τῆς ζωῆς μας.
Ἕνα τρίτο ὅτι ἐτίμησε καὶ ἐφόρεσε τὴ δική μας φύση. Ἡ φύση μας -ὅλοι τὸ νοιώθουμε- εἶναι πτωτικὴ καὶ ἁμαρτωλή. Ἡ πρόκληση τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶναι τὴν θεωθεῖσα φύση μας, τὴν ἴδια φύση ποὺ φόρεσε ὁ Κύριος καὶ ποὺ τώρα τὴν ἔχει ὡς σύμβολο τῆς δικῆς Του δόξης ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, νὰ τὴν τιμήσουμε κι ἐμεῖς καὶ ἀπὸ πτωτικὴ νὰ τὴν καταστήσουμε θεωμένη. Νὰ ἀλλάξουμε κι ἐμεῖς τὴ μορφή μας, καὶ νὰ κάνουμε τὴν ὅλη πνευματικὴ φυσιογνωμία μας νὰ μοιάζει λίγο μὲ τὸν Θεό.
Μόνον ἔτσι θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε τὸ πλήρωμα τῆς θείας οἰκονομίας, τὴν τελειότητα τοῦ ἔργου καὶ τῶν ἐνεργειῶν Του γιὰ τὴν σωτηρία μας. Μόνον ἔτσι θὰ ἀξιωθοῦμε στὸ πρόσωπό μας νὰ συναντᾶται ὁ οὐρανὸς μὲ τὴ γῆ, ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο, τὸ αἰώνιο μὲ τὸ παροδικό.
Τί τιμή! Αὐτὸ ἔκαναν οἱ ἅγιοι, αὐτὸ ζοῦσαν οἱ μάρτυρες. Αὐτὸ καλούμεθα κι ἐμεῖς νὰ ἐπαναλάβουμε στὴ ζωή μας. Μποροῦμε καὶ πρέπει κι ἐμεῖς νὰ ζήσουμε ὅλοι τὴν μαρτυρία τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὴ δόξα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου. Ὁ κάθε ἕνας μας νὰ ἀποτελέσει ἕνα ὄρος Ἐλαιῶν, ἕνα χῶρο τιμῆς τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ἕνα σημεῖο ἐπαφῆς τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴ γῆ, ὅπου ἡ γῆ θὰ ἀνεβαίνει καὶ θὰ ἑνώνεται μὲ τὸν οὐρανὸ καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ πλημμυρίζει καὶ τὴ ζωή μας καὶ τὴν καρδιά μας καὶ τὸ περιβάλλον μας.
Νὰ δώσει ὁ Θεὸς σ᾿ ὅλους μας αὐτὴ ἡ ἐμπειρία νὰ ἐπαληθεύεται σὲ κάθε στιγμὴ στὴ ζωὴ ὅλων μας. Ἀμήν.
