(του Παύλου Τριποδάκη)
Σήμερα είπα να εκκλησιαστώ για πρώτη φορά στην Μητρόπολη Αθηνών.
Πήγα σχετικά νωρίς και ομολογώ πως πάγωσα λίγο με το κλίμα, την τέλεια τάξη και την επιβλητικότητα της εκκλησίας και επίσης λόγω της απόστασης, που χωρίζει τις θέσεις των προσκυνητών δεν τόλμησα να προσκυνήσω τις εικόνες του τέμπλου, όπως συνηθίζω όταν πηγαίνω σε μια Θεία Λειτουργία.
Μετά από λίγο ακούω από πίσω μου έναν ήχο μιας γκλίτσας να πλησιάζει…
Μπαίνει ένας Κρητίκαρος και σαν να μην συνέβαινε τίποτε πάει στο τέμπλο και προσκυνάει την εικόνα του Προδρόμου, του Χριστού και στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι Κρητικοί και Μακεδόνες με σημαίες και προσκυνούσαν.
Ε, πήγα και εγώ τότε και προσκύνησα. Πήρα και το θάρρος και τράβηξα τις παρακάτω φωτογραφίες.
Έσπασε όλος ο πάγος και η ψυχρότητα που πάλευε μέσα μου και ξαφνικά γέμισα Ελλάδα, γέμισα ζεστασιά, γέμισα οικογένεια, ένοιωσα σπίτι μου.
Ένοιωσα υπερήφανος που συμπροσευχόμουν με αυτούς τους Έλληνες.
Η προσευχή συνεχίστηκε και μετά την Εκκλησία.
Στο Σύνταγμα.
Λες και ήταν όνειρο. Τσιμπούσα τον εαυτό μου μπας και βλέπω απάτη.
Επιτέλους γίναμε ένα.
Επιτέλους η αλήθεια της Ελλάδας, ο πλούτος που υπερβαίνει κάθε πολιτική μικρότητα, κάθε δεξιά, μέση ή αριστερή πεποίθηση, έλαμψε όσο ποτέ.
Τον Εθνικό Ύμνο ποτέ δεν μπόρεσα να τον ψάλλω από την συγκίνηση παρά μόνο στο τέλος, αφού πλέον είχε νικηθεί ο αδύναμος μου εαυτός που σέρνω τόσα χρόνια εμπνευσμένος από τους χιλιάδες των ανθρώπων που έδωσαν το παρόν, τον Μίκη Θεοδωράκη, από τον Αγιοπαυλίτη Μοναχό του Αγίου Όρους και το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας και από τους επιτέλους σοβαρούς ομιλητές της ομογένειας από Αμερική, Καναδά και Αυστραλία!
Είδα τα δάκρυα παππούδων Ελλήνων να γίνονται παιδιά και να με ρωτάνε αν αγκαλιάζεται σωστά η σημαία πάνω τους για να κοινωνήσουν τον Ιησού Χριστό.
Είδα τα δάκρυα της ανακούφισης που γεννιούνται από την ελπίδα για ψυχική λύτρωση.
Γιατί δεν είμαστε μόνο σώμα αλλά και ψυχή.
Δοξάζω και ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να ζήσω σήμερα αυτή την ιστορική και ξεκάθαρα ευλογημένη μέρα από το Πανάγιο Χέρι Του στο Σύνταγμα!
