Χριστουγεννιάτικο μήνυμα (Εγκύκλιος 208η)

Πρωτ. 1398
Ἀριθμ. Διεκπ. 719/20-12-2024

Χριστούγεννα 2024

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 208η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Πρὸς
Τοὺς εὐ­σε­βεῖς χρι­στι­α­νοὺς τῆς καθ’ ἡ­μᾶς ῾Ι­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!

Μεγάλη ἡ σημερινὴ ἡμέρα, μοναδική στὴν ἱστορία καὶ στὴ ζωή μας! Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴν ὀνομάζει Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, μητέρα τῶν ἑορτῶν, καὶ δικαίως.

Μὲ σκιρτήματα πνευματικῆς χαρᾶς, θείας εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιά­σεως ἡ Ἐκκλησία μας ὑποδέχεται ὡς ἄλλη Βηθλεὲμ τὸν Σωτῆρα Χριστὸ «ὡς βρέφος σαρκούμενον», ἀντικρύζει μὲ θαυμασμὸ «τὸν Ποιητὴν τῶν ἁπάντων σω­ματού­μενον», στέκεται μὲ ἀπορία καὶ ἔκπληξη μπροστὰ στὸ μυστήριο τῆς «ἐσχάτης πτωχείας» Του, ὁμολογεῖ τὸ θαῦμα τῆς ἐκ τῆς Παρθένου γεννήσεώς Του καὶ δοξολογικὰ ψάλλει: «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, Ἀνα­τολὴ ἀνα­τολῶν καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος»!

Ὁ ἄκτιστος καὶ ἄυλος Θεὸς ἀποκτᾶ ὑλικὴ ὑπόσταση∙ ὁ αἰώνιος καὶ ἄχρονος Λόγος τοῦ Θεοῦ εἰσέρχεται στὴν ἱστορία, «ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ τῆς ἡγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος», ὁ «ἀχώρητος παντὶ» χωρεῖται σὲ ἀνθρώπινη μή­τρα, πατάει στὴ γῆ, στὴ Βηθλεὲμ τῆς Γαλιλαίας. Καὶ ἀκόμη περισσότερο· Αὐτὸς ποὺ «ὑπάρχει ἐν μορφῇ Θεοῦ… ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», μὲ ἄλλα λόγια ὁ Θεὸς δὲν ἔρχεται στὸν κτιστὸ κόσμο μὲ μορφὴ ἀγγέλου ἢ ὡς ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια ἢ ὡς κάποιο θεϊκὸ πνεῦμα ἢ ἐντυπωσιακὸ σημεῖο, ἀλλὰ ἐμφανίζεται στὸν κόσμο ὡς ἄνθρωπος, ἐνδύεται τὴν ἀνθρώ­πινη σάρκα καὶ περιβάλλεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, τὴν ὁποία καὶ προφανῶς τιμᾶ καὶ ἁγιάζει. Αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ τὴ βάση τοῦ ἑορτα­σμοῦ τῶν Χριστουγέν­νων, ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρω­πον θεό, δηλαδὴ νὰ τοῦ δώσει ἀπὸ τὴ χάρη Του, νὰ τὸν καταστήσει μέτοχο τῆς θεότητός Του. Τὸ σημα­ντικότερο δὲν εἶναι ἁπλὰ καὶ μόνον ἡ ἐπίσκεψη καὶ πα­ρουσία τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ ἡ προσγενομένη μέγιστη τιμὴ στὸν ἄνθρωπο. Ἔρχεται ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς νὰ ζήσει «μεθ’ ἡμῶν», ἀνάμεσά μας, νὰ διδάξει, νὰ καθάρει τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ φα­νερώσει τὴν ἀλήθεια, νὰ ἀποκαλύψει τὴν προοπτική μας, νὰ ἀφήσει ὡς παρακαταθήκη τὴν τροφὴ καὶ μετάληψη τῆς θεωμένης σάρκας καὶ τοῦ αἵματός Του, νὰ πάθει «δι’ ἡμᾶς» θυσιαζόμενος, νὰ συντρίψει μὲ τὴν Ἀνάστασή Του τὸν θάνατο καὶ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ μᾶς χαρί­σει τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ σωτηρία.

Ὁ Κύριος ἔρχεται «δι’ ἡμᾶς», εἶναι «μεθ’ ἡμῶν», καὶ φανερώνεται στὸν κόσμο μας «ὡς ἡμεῖς», «σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος». Αὐτὴ εἶναι ἡ διδασκα­λία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὴν ὄντως ζωή, γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὰ Χριστούγεννα.

Δυστυχῶς ὅμως, ἀδελφοί μου, ὅλο αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο εἶναι σκεπασμένο ἀπὸ ἕναν κούφιο, κοσμικό, ἐντελῶς γυμνὸ ἀπὸ οὐσία καὶ νόημα ἑορτασμό. Τὰ Χριστούγεννα ἑορτάζονται ὡς μία κοσμικὴ γιορτὴ χωρὶς Θεό, στερημένη ἀπὸ θεολογικὸ νόημα. «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν, οὐ συνῆκε». Αὐτὴν τὴν τεράστια τιμὴ κινδυνεύουμε νὰ μὴν τὴν ἀναγνω­ρίζουμε, ἄλλοτε πάλι τὴν ἀρνούμαστε, τὴ διαγράφουμε ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἀπορρίπτουμε τὴ δόξα μας, γεμίζουμε τὸν τόπο μὲ φῶτα καὶ λαμπάκια καὶ σκεπάζουμε τὸν «Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης»· ζαλισμέ­νοι ἀπὸ τὴν ψεύτικη λάμψη τοῦ δυτικοῦ τρό­που ζωῆς, ἐξαφανίζουμε ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας τὴν «ἐξ ὕψους Ἀνατολὴν» καὶ συνεχίζουμε νὰ ζοῦμε «ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου», συμμαχοῦντες μὲ τὴν ἁμαρτία καὶ χωρὶς Θεό.

Τελικά, τὰ μίση ἐπικρατοῦν στὸν κόσμο καὶ στὶς κοινωνίες μας, οἱ πόλε­μοι κυριαρχοῦν, ἡ βία καὶ ἀπανθρω­πιὰ βασιλεύουν, ἡ σύγχυση, οἱ διχασμοὶ καὶ τὰ σχίσματα πολλαπλασιάζονται, οἱ πλάνες καὶ τὰ ψεύδη ἀφθονοῦν, ἡ ἀθεΐα καὶ οἱ ὕβρεις ἀναπαράγονται, ὁ κόσμος συνεχίζει νὰ εἶναι «καθήμενος ἐν σκότει». Ἡ «ἐπὶ γῆς εἰρήνη» ὅμως καὶ ἡ «ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» μπορεῖ νὰ μὴν ἰσχύουν σὲ παγκόσμια κλίμακα εἶναι ὅμως ἐφικτὲς σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο ὡς δυνατότητα, ἐλ­πίδα καὶ ἐμπειρία, γιὰ ὅποιον ζεῖ Χριστούγεννα μὲ Χριστό.

Ἡ φιλότιμη ἀνταπόκριση στὴν κενωτικὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ζωὴ τῆς ἐνεργοῦ πίστεως καὶ ἡ διὰ τῆς ἁγιαζόμενης ζωῆς δοξολογία τοῦ ὀνόματός Του: «Πόθου τετευχὼς καὶ Θεοῦ παρουσίας, ὁ χριστοτερπὴς λαὸς ἠξιωμένος, νῦν ποτνιᾶται τῆς παλιγγενεσίας, ὡς ζωοποιοῦ». Μὲ αὐτὸν τὸν ὕμνο κατακλεί­ουμε τὸν θαυμάσιο κανόνα τῆς ἑορτῆς τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ αὐτὸν κλείνουμε καὶ ἐμεῖς τὶς προσευχητικὲς εὐχές μας, νὰ ζήσουμε ὡς χριστοτερπὴς λαὸς τὴν εὐλογία τῆς θεϊκῆς παρουσίας καὶ νὰ ἐπιθυμοῦμε ἱκετευτικῶς τὴν ζωοποιὸ ἀναγέννησή μας στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο.

Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, σᾶς εὔχομαι

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,

μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2025, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος, εὐτυχία καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκο­γε­νειακή.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος