ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘ’ ΗΜΕΡΑΝ ΣΤΟ ΚΑΘ’ ΟΜΟΙΩΣΙΝ

Σύνοψη

Cetatea noastra este in ceruri, spune Sfantul Apostol Pavel (Filipeni 3: 20). Viata noastra, cugetarea noastra, petrecerea noastra zilnica, gandirea noastra, perspectiva noastra nu au de-a face cu cele pamantesti, cu cele temporale, cu cele spatiale, ci au de-a face cu cele vesnice, cu cele duhovnicesti.

Oricate ai dobandi in aceasta lume, toate acestea sunt putine. Oricati ani ai trai, chiar si o suta cincizeci de ani, sunt foarte putini. Orice ai face, se distruge. Însa, ce lucru minunat este ca sa traiasca cineva de acum, prin cultivarea acestei gandiri si a acestor virtuti, in starea Imparatiei vesnice a lui Dumnezeu, unde nu este durere, nici intristare, nici suspin, ci viata fara de sfarsit. Aceasta este legatura noastra cu timpul: sa-l transformam in vesnicie.

«Ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει», λέγει ο απόστολος Παύλος (Φιλ. 3, 20). Η ζωή μας, το φρόνημά μας, η καθημερινότητά μας, η σκέψη μας, η προοπτική μας, δεν έχουν να κάνουν με τα γήινα, με τα χρονικά, με τα χωρικά. Αλλά έχουν να κάνουν με τα αιώνια, με τα πνευματικά. Όσα κι αν αποκτήσεις σε αυτό τον κόσμο είναι λίγα. Όσα χρόνια κι αν ζήσεις – και εκατόν πενήντα ακόμη – είναι πολύ λίγα. Ότι κι αν κάνεις πεθαίνει. Τι φοβερό πράγμα όμως, να ζει κανείς από τώρα, μέσα από την καλλιέργεια του φρονήματος των αρετών, στην κατάσταση της αιώνιας Βασιλείας του Θεού, όπου «ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Αυτή είναι η σχέση μας με το χρόνο: να τον μεταμορφώνουμε σε αιωνιότητα. Και μόνο που τα λέει κανείς ευχαριστιέται! Για φανταστείτε να τα ζει κιόλας! Και σ’ αυτό είναι που μας καλεί η Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία μόνο αυτό ζει. Δεν την ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Και αντιμετωπίζει και την καθημερινότητα με το πνεύμα της αιωνιότητος.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου – ελληνική έκδοση)