ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

Σύνοψη – Описание

Ακόμη και σήμερα…
Το Άγιον Όρος είναι τόπος ξεχωριστός. Η ιδιαιτερότητα του όμως δεν είναι ιδιορρυθμία. Απλώς είναι μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δικαιολογεί την μυστική διαφορετικότητα των τρόπων, της ζωής, του πνεύματος. Το περιβάλλον, η φύση, τα κειμήλια, ο χρόνος, οι συνήθειες, η μορφή της λατρείας γεννούν ένα μοναδικά θαυμαστό δημιούργημα που λέγεται “αγιορείτης μοναχός”.
Η φυσικότητα της ζωής, η αυθεντικότητα της πίστεως, η πηγαιότητα των αισθημάτων, η υπερβατικότητα της λογικής, η ετερότητα των εκφράσεών του σε κάνουν να νοιώθεις κοντά του, διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος αλλά με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωράς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις την θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, την χάρι του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα. Τον βλέπεις· κυριαρχείται από την “κοινότητα της γνώσεως”, χρησιμοποιεί την διάλεκτο των “ετέρων γλωσσών”, αξιούται του “μυστικού θεάματος” και απολαμβάνει τα “ξένα ακούσματα”. Δίπλα του ζεις. Στο Άγιον Όρος ζεις το άγιο Πνεύμα. Ακόμη και σήμερα…

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου – ελληνική έκδοση).

Книгата представлява дневник от записки на Месогийския митрополит Николай по време на неговите пътешествия на Атон през миналия век и в наши дни. Размислите на владиката преоткриват скрития от страничните погледи духовен облик на светогорските жители, тайнствената и невидима страна от живота на подвижниците – от непознати отшелници до известни на целия православен свят светци като св. Паисий Светогорец и Герасим Микраянанит. По неповторим начин митрополит Николай чертае непреходния образ на Св. Гора Атон като място, което стои по-близо до небето, отколкото до земята, място, където действително почива Бог. В същото време авторът подчертава, че целта на настоящия текст е да пробуди у читателя необходимостта от възхождането на „Господнята планина“, възхождането към евангелската святост и съвършенство. Света гора обаче съществува не само за да се любуваме отдалеч – говори митрополит Николай. – Тя съществува, за да възходим на нея… Света гора е нещо повече от история, образи, впечатления, човешки мерки и критерии. Ти я усещаш, но се затрудняваш да я изразиш, възприемаш я, но не я разбираш. Това е Света гора (Света планина), на която трябва да възходиш. Света гора, „на която Бог благоволи да обитава, Света гора, на която „Господ ще обитава вечно“ (Пс. 67:17). Дойдете, и да възлезем на планината Господня