Ιερός Ναός Αγίου Κωσταντίνου Παιανίας

Μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναΐσκος της μεταβυζαντινής εποχής με δίρριχτη στέγη και ημικυκλική αψίδα, στο εσωτερικό του οποίου σώζονται ελάχιστες τοιχογραφίες. Πανηγυρίζει την 21η Μαΐου, μνήμην των Αγίων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης.


Γενικά
Το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκεται ανατολικά της Παιανίας, επί των οδών Ανθέων και Αγίου Κωνσταντίνου, πλησίον της οδού Αγίου Θωμά, ανάμεσα στην Αττική Οδό και στη Λ. Λαυρίου, δίπλα στο πηγάδι «Κόκλα».

Ο ναΐσκος είναι «κρυμμένος» μέσα σε ένα περίβολο με πεύκα και ελιές, ανάμεσα σε αγρούς με ελαιόδεντρα, με τον Υμηττό να δεσπόζει στο δυτικό οπτικό πεδίο.

Είναι μονόχωρος μεταβυζαντινός ναός, διαστάσεων 4.75 x 7.50 μ., με δίρριχτη κεραμοσκεπή στέγη και μικρή ημικυκλική αψίδα ιερού. Η σημερινή στέγη από μπετόν, έχει αντικαταστήσει την παλιά προφανώς ξύλινη σκεπή. Στο εσωτερικό του σώζονται φορητές εικόνες του δευτέρου μισού του 19ου αιώνα, και κάποια υπολείμματα τοιχογραφιών στο Ιερό.

Ο ναός είναι παρεκκλήσιο των Αγίων Αναργύρων όπου βρίσκονται και τα κλειδιά για την επίσκεψη του. Πανηγυρίζει με πανηγυρικό εσπερινό και θεία Λειτουργία κατά την ημέρα εορτής του Αγίου (21 Μαΐου).

Σύμφωνα με την παράδοση το εκκλησάκι, κτίστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, από τους Παπαδημητρίου τους αποκαλούμενους Τόδιρης. Συχνά οι χριστιανοί επιθυμούσαν να κτίσουν ένα εκκλησάκι είτε γιατί το είχαν τάμα είτε επειδή είδαν κάποιο όνειρο ή θαύμα είτε από απλή ευσέβεια.

Βιβλιογραφία:
(1) «Ιστορία της Παιανίας και των ανατολικά του Υμηττού περιοχών», εκδ. 1973, του ιατρού Γεωργίου Δ. Χατζησωτηρίου

(2) «Παιανικά Μελετήματα», Συμβολή, Παιανία 1987, Κώστας Ν. Πρίφτης, σελ. 140