Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων τιμᾶ τὴν ἀπόδειξη τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴ φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο: «Τριάδος ἡ φανέρωσις ἐν Ἰορδάνῃ γέγονεν, αὔτη γὰρ ὑπέρθεος φύσις∙ ὁ Πατὴρ ἐφώνησεν∙ οὗτος ὁ βαπτιζόμενος Υἱὸς ὁ ἀγαπητός μου. Τὸ Πνεῦμα συμπαρῆν τῷ ὁμοίῳ, ὃν εὐλογοῦσι λαοὶ καὶ ὑπερυψοῦσιν είς πάντας τοὺς αἰῶνας». Ὁ Κύριος βαπτίζεται στὸν Ἰορδάνη ὑπὸ τοῦ Προδρόμου, ὁ Πατὴρ ὁμιλεῖ καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς βεβαιώνει τὸ μυστήριο.
Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι Τριαδικὸς μόνο ἐπειδὴ τὸ λέει ἡ Ἁγία Γραφή• εἶναι καὶ γι᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ λέει διότι εἶναι Τριαδικός. Εἶναι Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτὰ ζεῖ ἡ Ἐκκλησία μας αἰωνίως. Αἰωνίως ἀκούει τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Αἰωνίως βλέπει τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ ἱερὸ θυσιαστήριο καὶ αἰωνίως ἀντικρύζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ προχέει τὴ χάρι καὶ τὶς δωρεές Του στοὺς πιστοὺς καὶ στὴν Ἐκκλησία μας.
Οἱ Πατέρες ἀναφέρουν ὅτι ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου ἐμφανίζεται ἡ Ἁγία Τριάδα: «Ὁ Πατὴρ δι’ Ὑἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ποιεῖ τὰ πάντα». Παρὼν ὁ πλάστης καὶ δημιουργὸς Θεὸς Πατήρ. Παρὼν διὰ τοῦ Λόγου Του καὶ ὁ Υϊός. Παρὸν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἡ πνοὴ ποὺ ἐνεφύσησε στὸν ἄνθρωπο καὶ ποὺ ὅλοι ἔχουμε μέσα μας. Παροῦσα καὶ φανερούμενη ἡ Τριαδικὴ Θεότητα καὶ στὴ βάπτιση τοῦ Κυρίου, στὸ πρόσωπο τοῦ βαπτιζομένου Θεανθρώπου καὶ παρουσίᾳ τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Αὐτὴ τὴν ἐμπειρία τῆς Τριαδικῆς φανέρωσης καλούμεθα νὰ ζοῦμε κι ἐμεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ποὺ χρειαζὀμαστε εἶναι νὰ καθαρισθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία διὰ τῆς μετανοίας ἡ ψυχή μας. Γι΄ αὐτὸ τελοῦμε καὶ λαμβάνουμε τὸν ἁγιασμό, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι τὰ αὐτιά μας θὰ ἀκοῦνε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ Πατρός, «ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ ηὐδόκησα», τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας θὰ ἀντικρύζουν τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ ζωή μας καὶ τέλος θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γευόμαστε καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν καθημερινότητά μας.
Εὐχή μας εἶναι νὰ γυρίσει ὁ λογισμός μας ἔτσι ὥστε κατὰ τὸ νόημα τῆς σημερινῆς γιορτῆς νὰ φωτισθεῖ ὁ νοῦς μας, νὰ ἁγιασθεῖ ἡ καρδιά μας καὶ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γιορτάσουμε τὴ φανέρωση τοῦ Θεοῦ, ὄχι ὡς ἕνα ἁπλὸ ἱστορικὸ γεγονός, οὔτε πάλι ὡς συμβολικό, ἀλλὰ ὡς μυστική, καρδιακή, πνευματική, ἐσωτερικὴ ἀλήθεια, ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς παρουσίας Του ἀνάμεσά μας. Ἀμήν.
