Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου δὲν εἶναι βασικὰ πρακτικὸς λόγος, οὔτε διανοητικός• εἶναι καρδιακὸς λόγος. Τὸ μήνυμα πάει κατ᾿ εὐθείαν στὴν καρδιά μας. Δὲν εἶναι κάτι γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε• αὐτὸ γίνεται στὰ πανεπιστήμια. Οὔτε κάτι γιὰ νὰ τὸ πράξουμε• αὐτὸ συμβαίνει στὰ κοινωνικὰ ἔργα. Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ κύριος σκοπός. Εἶναι κάτι γιὰ νὰ τὸ ζήσουμε, νὰ τὸ αἰσθανθοῦμε. Ἡ κατανόηση καὶ ἡ πράξη ἀκολουθοῦν ὡς ἀποτέλεσμα, ὡς καρπὸς, δὲν προηγοῦνται ὡς σκοπός. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀγκαλιάζει καὶ μεταμορφώνει ὅλο τὸν ἔσω ἄνθρωπο• δὲν περιορίζεται μόνο στὸ νὰ ρυθμίζει τὰ ἐξωτερικά του ἔργα.
Ἡ προσέγγιση στὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι θέμα σωστῶν ἐνεργειῶν, ἀλλὰ ὀρθοῦ φρονήματος, δηλαδὴ ὀρθοῦ προσανατολισμοῦ τῆς καρδιᾶς.
Ἂς καλλιεργήσουμε κι ἐμεῖς κάτι ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ κίνηση τῆς ψυχῆς μας. Δὲν ἀρκοῦν μόνο τὰ ἐξωτερικά, ἀλλὰ ἂς βυθιστοῦμε μέσα στὴν καρδιά μας καὶ τότε θ᾿ ἀντικρύσουμε ἕναν ἄλλον κόσμο, τὸν κόσμο ποὺ χρειάζεται μετάνοια γιὰ νὰ τὸν ζήσουμε. Κι ἂν ζήσουμε τὴν μετάνοια μέσα στὴν καρδιά μας, θὰ κατοπτρισθεῖ ὄχι τὸ εἴδωλο τὸ δικό μας, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ.
