«Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας»
Ἡ Ἐκκλησία μας βλέπει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σὰν μία περίοδο στὴν ὁποία ἐλευθέρως καὶ αὐτοβούλως ὁ καθένας μας θὰ ἐπιτρέψει στὸν Θεό, θὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ ἀπαιτήσει πνευματικὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μπεῖ στὴ ζωή του καὶ θὰ τοῦ κάνει χῶρο. Εἶναι ἡ περίοδος ποὺ δημιουργοῦμε τόπο γιὰ τὸν Θεὸ στὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας. Εἶναι ὁ δικός μας χρόνος, ὁ καιρὸς τῆς δικῆς μας ἀποφάσεως. Καὶ αὐτὸ δὲν θὰ γίνει ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τὸ θέλει. Ὁ Θεὸς ἀσφαλῶς τὸ ἐπιθυμεῖ. Θὰ γίνει ἐπειδὴ ἐμεῖς συγκατατιθέμεθα σ᾿ αὐτό. Τότε αὐτὴ ἡ περίοδος θὰ εἶναι πραγματικὰ μία περίοδος ἁγιαστική, μία περίοδος ἀγωνιστική, μία περίοδος προσδοκίας τῆς ἐλεύσεως καὶ τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Τὰ ἔργα μας πρέπει νὰ εἶναι φωτεινά, ἔργα ἁγιαστικά, ἔργα ποὺ νὰ ἀντέχουν στὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Καὶ σὰν ἕνα ἄλλο ἔνδυμα αὐτὰ τὰ ἔργα νὰ φορέσουμε, γιὰ νὰ δώσουμε ἕνα καλὸ σχῆμα, μία νέα μορφὴ στὴ ζωή μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἁγιαστικὸς χαρακτήρας τοῦ καιροῦ μας. Ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ὁ ἀγωνιστικὸς καὶ σ᾿ αὐτὸν μᾶς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία. Νὰ κάνουμε πλέον τὸν καιρὸ αὐτόν, καιρὸ ἀγῶνος• ὄχι μόνο νὰ προσδοκοῦμε κάτι, ἀλλὰ κι ἐμεῖς νὰ συνεισφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε.
«Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός» (Ρωμ. ιγ΄ 12), ἡ ζωή τοῦ φωτὸς εἶναι ζωὴ ἀγῶνος καὶ χρειάζεται ὅπλα πνευματικὰ γιὰ νὰ τὴν διεξέλθουμε μὲ ἐπιτυχία.
Ἂς προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε αὐτὴν τὴν ἁγιαστικὴ διάσταση, τὴν ἐσχατολογικὴ τῆς προσδοκίας τοῦ Θεοῦ, ὥστε ὁ καθένας μας ἔτσι νὰ ζήσει τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Κι ἔτσι νὰ τὴν κάνει «εὐπρόσδεκτο καιρό» γιὰ νὰ ἔλθει ὁ Θεὸς μέσα στὴ ζωή του.
Τί κρῖμα νὰ περνᾶνε αὐτὲς οἱ εὐκαιρίες κι ἐμεῖς νὰ μὴν καταλαβαίνουμε τίποτε! Ἄκαρπα νὰ περνοῦν οἱ μέρες. Στὰ ἴδια πάθη νὰ κυλιόμεθα, τὶς ἴδιες ἀδυναμίες νὰ ἐπαναλαμβάνουμε, οἱ ἴδιες ἁμαρτίες νὰ κυριαρχοῦν στὴ ζωή μας. Ἀλλὰ τί εὐλογία κάθε Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ νὰ ἔχει αὐτὸ τὸν χαρακτήρα τῆς προσδοκίας τοῦ Θεοῦ! Νὰ ἔλθει ὁ Κύριος κοντά μας.
«Ἔρχομαι ταχύ», (Ἀποκ. κβ΄ 20) ὁ Κύριος ὑπόσχεται στὴν Ἀποκάλυψη καὶ ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι «Ἀμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ».
Μακάρια αὐτὴ ἡ στιγμή! Ἔτσι θὰ μπορέσουμε νὰ κάνουμε τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καιρὸ θεϊκῆς δράσεως καὶ τὴ ζωή μας ζωὴ θεϊκῆς προσδοκίας. Ἀμήν.
