«Ἑορτάσωμεν Χριστοῦ τὰ Γενέθλια», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μᾶς προτρέπει νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, «καὶ ἐπάραντες τὸν νοῦν ἐπὶ τὴν Βηθλεὲμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ» καὶ ἀφοῦ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὴ Βηθλεέμ, νὰ ὑψώσουμε τὴ διάνοιά μας, «καὶ κατίδωμεν τὴν Παρθένον, τοῖς ψυχικοῖς ὀφθαλμοῖς, ἐπειγομένην τίκτειν ἐν Σπηλαίῳ τὸν τῶν ὅλων Κύριον καὶ Θεὸν ἡμῶν», καὶ νὰ ἀντικρύσουμε μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τὴν Παρθένο, ἡ ὁποία ἐπείγεται νὰ γεννήσει στὸ Σπήλαιο τὸν Κύριο τῶν πάντων καὶ Θεό μας.
Κουρασμένοι ἀπὸ τὶς μέριμνες, ἀγριεμένοι ἀπὸ τὴν ἀπιστία, ἀναστατωμένοι ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσα σύγχυση, ἀποπροσανατολισμένοι ἀπὸ τὴν κυρίαρχη ἁμαρτία, πλησιάζουμε τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ τὰ αἰσθητὰ μάτια βλέπουμε ἕνα σπήλαιο, μιὰ ταπεινὴ γυναῖκα, κάποιους ἁπλοϊκοὺς ποιμένες, τρεῖς μάγους, ἕνα φωτεινὸ ἀστέρι καὶ στὸ κέντρο ἕνα ταπεινὸ βρέφος, σπαργανωμένο καὶ κείμενο σὲ μιὰ φάτνη. Αὐτὸ ἀναφέρει ἡ ἱστορικὴ περιγραφὴ τῶν ἱερῶν εὐαγγελίων. Αὐτὸ ἱστορεῖται στὴν εἰκονογραφία. Κάτι λιτό, γραφικό, ἴσως λίγο παραμυθένιο.
Ἡ Ἐκκλησία ὅμως πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ μᾶς προτρέπει νὰ διακρίνουμε τὸ μεγαλύτερο μυστήριο, «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον», ποὺ ὑπερβαίνει πάντα νοῦν, καὶ τὸ ὁποῖο μεταμορφώνει τὸ σπήλαιο σὲ οὐρανό, τὴν μητέρα παρθένο σὲ θρόνο χερουβικό, τὴν δὲ φάτνη σὲ ἀνάκλιντρο τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ∙ τοὺς ποιμένες σὲ εὐαγγελιστές, τοὺς μάγους σὲ ὁμολογητές, τὸν δὲ ἀστέρα σὲ ἀγγελικὸ στόμα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ὑψώσουμε τὴ διάνοιά μας καὶ νὰ ἀνοίξουμε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς μας καὶ ἔτσι νὰ διακρίνουμε στὸν ὁρίζοντα τῆς πίστεως τὰ μὴ ὁρώμενα καὶ νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὡς τὴν Ἐνανθρώπηση αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ ὑπερούσιος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος γιὰ μᾶς.
Μὲ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἐμφανίζεται ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ὡς Θεάνθρωπος, προκειμένου νὰ θεώσει τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ ἀναστήσει τὴν πεσμένη εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου, νὰ τὸν σώσει, νὰ τὸν καταστήσει δηλαδὴ σῶον, ὁλοκληρωμένον, ἀκέραιον, τέλειον. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ ἀπόλυτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Στὴν Ἐδὲμ τὸν δημιούργησε «κατ’εἰκόνα καὶ ὁμοίωσίν Του», τώρα τὸν ἀναγεννᾶ, τὸν ἀναπλάθει, προκειμένου νὰ τοῦ χαρίσει τὴ δυνατότητα τῆς κοινωνίας μαζί Του, νὰ τὸν καταστήσει κοινωνό, μέτοχο τῆς θείας φύσεώς Του.
Οἱ ἀρχαῖοι φιλοσοφοῦντες πρόγονοι μας διὰ τοῦ Πρωταγόρα διέκριναν στὸν ἄνθρωπο τὴν μέγιστη ἀξία, «πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ἄνθρωπος», προσδιορίζοντας ἔτσι τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ζῶντας τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τῶν πάντων μέτρον, καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου μέτρον, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Αὐτὴν τὴν ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἀνάπλαση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως πανηγυρικῶς γιορτάζουμε σήμερα, καὶ ἀναθεωροῦμε τὴν προοπτικὴ τῆς ζωῆς μας.
Ὁ Χριστός, ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», καὶ μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία Του, «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». Γι’ αὐτὸ «καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσεν» (Φιλιπ. β΄ 7-9), τὸν ἐδόξασε καὶ μαζί Του συνδοξάσθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση μας. Ὁ Κύριος ἄδειασε γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος καὶ ταπεινώθηκε γιὰ νὰ μᾶς κάνει μετόχους τῆς δόξης Του.
Ὁ προορισμός μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεώς μας εἶναι νὰ ἀποκτήσουμε θεϊκὰ χαρακτηριστικά, νὰ γίνουμε θεόμορφοι ἄνθρωποι, περικοσμημένοι μὲ ἀρετές, χριστόμορφα ὄντα, ἔχοντες «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. β΄ 16), νὰ γίνουμε «εὐωδία Χριστοῦ» (Β΄ Κορ. β΄ 15), «ἐπιστολὴ Χριστοῦ ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος» (Β΄ Κορ. γ΄ 3), ἵνα, ὅπως διακηρύσσει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «γενώμεθα ὡς Χριστός».
Τὸ μήνυμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων εἶναι νὰ παρακινηθοῦμε ὥστε νὰ ὁμοιάσουμε μὲ τὸν Χριστό, νὰ γίνουμε σὰν τὸν Χριστό, ἀφοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ἔγινε σὰν καὶ μᾶς. Ἂς γίνουμε θεοὶ γιὰ χάρη Του, ἀφοῦ καὶ Κεῖνος ἔγινε γιὰ χάρη μας ἄνθρωπος.
Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, σᾶς εὔχομαι
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,
μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2024, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος, εὐτυχία καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
