Ιστορικά Έγγραφα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἀριθμ. Πρωτ. 2488
Διεκπ. 882
Ἀθήνῃσι τῇ 5-6-1974
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2019
Πρός
Τὸν Εὐλαβέστατον ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς.
Εὐλαβέστατοι Ιερεῖς καὶ λοιποὶ ἁπαξάπαντες εὐλογημένοι χριστιανοί, οἱ κατὰ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, χάρις εἴη ὑμῖν ὰπὸ Θεοῦ Κυρίου Παντοκράτορος.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, διὰ τὴν ἄπειρον αὐτοῦ φιλανθρωπίαν ἐνανθρωπήσας πρὸς σωτηρίαν ἡμῶν, καθίδρυσε τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἑνὶ ἐκάστῳ τῶν πιστῶν μεταδόσεως τῆς σωτηρίας, διὰ τῆς διδασκαλίας, τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς καθοδηγήσεως αὐτῶν ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν διαδόχων αὐτῶν ποιμένων Αὐτῆς. Τούτους δὲ καὶ συνεχιστὰς ὥρισε τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ Αὐτοῦ ἔργου. «Καθὼς ἀπεσταλκέ με ὁ Πατὴρ κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς». Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καὶ ὁ ἀθετῶν ἐμὲ ἀθετεῖ, ὁ δὲ ἀθετῶν ἐμὲ ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με», «ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με» (Ἰωάν. κ. 21 Λούκ. ι’ 40- Ἰωάν. ιγ’ 20).
Ὡς ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθη αἰώνιος, οὕτω καὶ τὸ ἔργον, ὅπερ οἱ Ἀπόστολοι ἀνέλαβον ὑπῆρξεν αἰώνιον (Μάτθ. κη.’ 26), μεταδιδόμενον διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῷ Μυστηρίῳ τῆς Ἱερωσύνης εἰς τοὺς διαδόχους αὐτῶν. Οὐδὲ δύναται ἵνα νοηθῇ ἡ Ἐκκλησία ἄνευ αὐτῶν. «Χωρὶς τούτων Ἐκκλησία οὐ καλεῖται», ἔγραφεν ὁ Ἀποστολικὸς Πατὴρ Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος. Οὔτε σῴζεται ὁ πιστὸς ἐκτός της Ἐκκλησίας μένων ἀλλ’ οὔτε καὶ ὠφελεῖται μένων ἐν αὐτῇ, ἄνευ τῶν οἰκονόμων τῶν Θείων Μυστηρίων, τῶν ποιμένων Αὐτῆς καὶ διδασκάλων. Τούτων δὲ προεξάρχει ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ ἐγκεχειρισμένος τὸ ἀνώτατον τὸ ἀνώτατον ἀξίωμα. Πρόδηλος ἄρα καθίσταται ἡ ὑπερτάτη σημασία τοῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος ἐν τῇ χριστιανικῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ ἡ ἀναγκαιότης αὐτοῦ.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῇ μερίμνῃ καὶ στοργῇ Αὐτῆς ὑπὲρ τοῦ Ποιμνίου τῆς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς συνελθοῦσα ἐν τῇ αἰθούσῃ τῶν συνεδριῶν τοῦ Συνοδικοῦ Μεγάρου τῇ 23ῃ τοῦ Μηνὸς Μαΐου ἐ.ἔ. ψήφοις κανονικαῖς ἐξελέξατο καὶ κατέστησε Μητροπολίτην Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς τὸν Πανοσιολ. Ἀρχιμ. Ἀγαθόνικον Φιλιππότην κληρικὸν δεδοκιμασμένον καὶ ζηλωτήν, δόκιμον κήρυκα τοῦ Θείου λόγου καὶ ἱκανὴν πεῖραν κεκτημένον πρὸς διεξαγωγὴν τοῦ μεγάλου καὶ ὑψηλοῦ ἔργου τῆς Ἀρχιερατικῆς Διακονίας, τελεσθέντος τῇ 23 Μαΐου ἐ.ἔ. τοῦ Μεγάλου Μηνύματος.
Οὕτως οὖν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Ἀγαθόνικος ἀνεδείχθη τῇ χάριτι τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος γνήσιος, κανονικὸς καὶ νόμιμος Ποιμενάρχης καὶ προστάτης πνευματικὸς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ἔχων τὸ δικαίωμα τοῦ εὐλογεῖν καὶ ἁγιάζειν ἀρχιερατικῶς πάντας τοὺς Χριστιανοὺς καὶ πάντα τὰ ἀρχιερατικὰ ἐπιτελεῖν, μετὰ καὶ τῆς τοῦ Ἱεροῦ Συνθρόνου ἐγκαθιδρύσεως, κρίνειν τε καὶ ἀνακρίνειν πᾶσαν ἐκκλησιαστικὴν ὑπόθεσιν κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ τοὺς Νόμους.
Ταῦτα ἀγγέλλουσα ἅπασιν ὑμῖν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προτρέπεται καὶ ἐντέλλεται ἵνα ὑποδεξάμενοι τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Ἀγαθόνικον ὡς κανονικὸν καὶ νόμιμον ὑμῶν Ἀρχιερέα, πείθεσθε καὶ ὑπείκητε αὐτῶ προθύμως, κατὰ τὸ παράγγελμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Πείθεσθε τοῖς ἠγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε, αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς λόγον ἀποδώσοντες (Ἑβρ. ιγ’, 17), μνημονεύητε δὲ καὶ οἱ κληρικοὶ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἐν πάσαις ταῖς ἱεραῖς τελεταῖς καὶ δεήσεσι κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν, ἀπονέμητε δ’ αὐτῷ πάντες, ὡς Πνευματικῷ ὑμῶν Πατρὶ πᾶσαν τιμήν.
Ἡ δὲ χάρις τοῦ Ἀρχιποίμενος Σωτῆρος ἡμῶν καὶ τὸ ἄπειρον Αὐτοῦ ἔλεος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν.
† Ὁ Ἀθηνῶν ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Πρόεδρος
†Ο Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας ΓΕΩΡΓΙΟΣ
†Ο Πειραιῶς ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†Ο Νέας Ἰωνίας καὶ Φιλαδελφείας ΤΙΜΟΘΕΟΣ
†Ο Κίτρους ΒΑΡΝΑΒΑΣ
†Ο Σερρῶν καὶ Νιγρίτης ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
†Ο Μεσσηνίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
†Ο Ἄρτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ
†Ο Καστορίας ΔΩΡΟΘΕΟΣ
†Ο Κορινθίας ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
†Ο Φθιώτιδος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
†Ο Τριφυλίας καὶ Ὀλυμπίας ΣΤΕΦΑΝΟΣ
†Ο Παροναξίας ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ
†Ο Ἱερισσού, Ἄγ. Ὅρους καὶ Ἀρδαμερίου ΠΑΥΛΟΣ
†Ο Λήμνου ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
†Ο Περιστερίου ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
†Ο Σύρου, Τήνου, Ἀνδρου, Κέας καὶ Μήλου ΔΩΡΟΘΕΟΣ
†Ο Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
†Ο Σάμου καὶ Ἰκαρίας ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
†Ο Μαντινείας καὶ Κυνουρίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ
†Ο Κεφαλληνίας ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ
†Ο Πατρὼν ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
†Ο Ἀργολίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ἀρχιγραμματεὺς
Δέρβης ΚΟΣΜΑΣ
Ἀπό συγχαρητήριο ἐπιστολή τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου Ζερβάκου († 1980), Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου (22 Ἰουνίου 1974).
«…Ἐπὶ τῇ ἀναρρύσει Ὑμετέρας Σεβασμιωτάτης μοι Πανιερότητος εἰς Μητροπολίτην τῆς Θεοσώστου Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς Σπάτα Ἀττικῆς, συγχαίρων ἐγκαρδίως, εὔχομαι ὁλοψύχως ὅπως ὁ Ὕψιστος Θεὸς καὶ Πατὴρ ἠμῶν ὁ ἐν τοῖς Οὐρανοῖς, ὁ Θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν καὶ ζωῆς χορηγός, ὁ καλέσας Ὑμᾶς κλήσει Ἁγίᾳ εἰς τὸ τῆς Ἀρχιερωσύνης ὑπερμέγιστον ἀξίωμα, διαφυλάξῃ Ὑμετέραν Σεβασμιότητα σώαν, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύουσαν καὶ ὀρθοτομοῦσαν τὸν τῆς ἀληθείας Λόγον, ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ Λογικοῦ Αὐτῆς Ποιμνίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας καὶ παντὸς τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος.
Εὐχαριστῶ τὸν Πανυπεράγαθον Θεόν, Ὅστις ἐπλήρωσε τὸν πόθον ὃν μοι δέδωκε, ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅτε συλλειτουργήσαμε εἰς τὸν Πάνσεπτον Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μεγάλου Βασιλείου, ὅτε ἦσο ἔτι διάκονος, …Ἀπὸ τότε δὲν ἔφυγε ἀπὸ τὸν νοῦν μου ὁ πόθος νὰ μὲ ἀξιώσῃ ὁ Κύριος πρὶν ἀποθάνω νὰ σᾶς ἴδω Ἀρχιερέα ἄξιον καὶ πιστὸν διὰ νὰ ποιμάνης τὸ ἐμπιστευθὲν σοῖ ποίμνιον ὑπὸ τοῦ Ἀρχιποίμενος Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν Ὀσιότητι καὶ δικαιοσύνη, ὁδηγήσης ἐπὶ νομὰς ζωηφόρους καὶ σωτηρίους, περιπατήσης ἀξίως τῆς κλήσεως ἢς ἐκλήθης, λάμψωσι ὡς φῶς τὰ καλὰ Ὑμῶν ἔργα τὰ ὁποῖα βλέποντες οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθεύδοντες, δοξάσωσι τὸν Πατέρα ἡμῶν τὸν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς. Ἀξιωθῆτε δὲ ἐν καιρῷ τῆς ἀνταποδόσεως τῶν ἔργων ἑκάστου, ἀκοῦσαι τῆς Δεσποτικῆς καὶ γλυκυτάτης φωνῆς.
«Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ. Εὖ ἐργάτα τοῦ μυστικοῦ ἀμπελῶνος μου, ἐπὶ ὀλίγων ἐφάνης πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω, εἴσελθε χαίρων εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου Σου.».
Ταύτης τῆς Δεσποτικῆς γλυκυτάτης φωνῆς καὶ τῆς ἀνεκλαλήτου χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης ἀξιωθείημεν πάντες.».
