Άρθρα – Δημοσιεύματα για τη ζωή και το έργο του Μητροπολίτου Αγαθονίκου

1959

«ΕΝΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ – ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ»

«Μιᾶς τῶν μεγαλυτέρων καὶ κεντρικωτέρων ἐνοριῶν τῆς πρωτευούσης, τοῦ Ἁγίου Βασιλείου – Μετσόβου, προΐσταται ἐπαξίως Κυκλαδίτης ἱερωμένος, ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἀγαθόνικος Φιλιππότης, ἐκ Τήνου. Διὰ τῆς ἐν γένει δράσεώς του ὁ Κυκλαδίτης λευΐτης τόσον τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὅσον καὶ τῆς κοινωνικῆς τιμᾶ τὰς Κυκλάδας και δίδει ἀπτὴν ἀπόδειξιν ἐν μέσῳ τοῦ κέντρου τῆς Χώρας τῶν πνευματικῶν καὶ ψυχικῶν θησαυρῶν τῶν νήσων μας, ἀπὸ τὰς οποίας ἐφοδιάζεται καὶ πλουτίζεται ἡ κάθε Κυκλαδικὴ ψυχὴ. Διὰ τῆς δράσεως τῶν τέκνων της προβάλλονται αἱ πατρίδες μας και γίνονται γνωσταὶ εἰς πάντας…

Εἰς τὸ παρὸν σύντομον σημείωμα θὰ περιορισθῶμεν μόνον εἰς τὴν κοινωνικὴν καὶ φιλανθρωπικὴν δράσιν τοῦ Κυκλαδίτου κληρικοῦ, ἡ ὀποία ἐκδηλούται διὰ τοῦ Φιλανθρωπικοῦ Ταμείου τῆς ἐνορίας του, τοῦ οποίου καὶ τυγχάνει πρόεδρος. Τὸ ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν του Φιλόπτωχον Ταμείον καὶ υπὸ τὰς χριστιανικάς του εμπνεύσεις ὁδηγεῖται εἱς ἔργον περιθάλψεως, ἐξυπηρετήσεως τῶν ἀπόρων ἐνοριτών, τοὺς οποίους βοηθεῖ καὶ ἐνισχύει εἰς κάθε κρίσιμον στιγμὴν τῆς ζωῆς των…»

(Ἐφημ. ΚΥΚΛΑΔΙΚΟΝ ΦΩΣ, ἔτος 11^ον, ἀρ. φύλλου 129, Σεπτ. 1959, σελ. 2)

1967

Τοῦ Ἀρχιμ. Θεοκλήτου Α. Στράγκα, Γραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου,

σχόλιο ἀναφερόμενο σὲ γεγονότα τοῦ Ιανουαρίου τοῦ 1967:

«…Θὰ ἐτιμᾶτο καὶ θὰ ἐπλουτίζετο τὸ σεπτὸν σῶμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἱεραρχίας καὶ θὰ ἐνισχύετο τὰ μέγιστα τὸ ἐκπεσμένον τότε κῦρος τῆς τε Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱεραρχίας της, ἂν ἐπὶ παραδείγματι συνεπλήρου τὰ κενὰ της ἐκλέγουσα … τοὺς Ἀρχιμανδρίτας… ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΝ Φιλιππότην…, ὄντων ὅλων αὐτῶν καί τινων ἄλλων ἐκ τῶν ὑπολοίπων τοῦ καταλόγου μεστῶν καὶ δεδοκιμασμένων ἐξ ἐπόψεως μορφώσεως θεολογικῆς, ἐκκλησιαστικῆς, κοινωνικῆς καὶ ἱκανοτήτων λειτουργικῆς, κηρυκτικῆς, συγγραφικῆς καὶ διοικητικῆς, ἅμα δ’ ἐχόντων καὶ τὴν δέουσαν ὥριμον ἡλικίαν, πρὸς ἐπιβολὴν οὐχί στιγμιαίου ἐπιπλάστου καὶ ὑποκριτικοῦ δέους, ἀλλά τοιούτου προκαλουμένου ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ διανοίας ὅλων ἐκείνων, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, οἵτινες θὰ ἠτένιζον καὶ θὰ ἤρχοντο εἰς οἱανδήποτε ἐπικοινωνίαν μετ’ αὐτῶν, ὡς ἐπισκόπων των.»

(Ἀρχιμ. Θεοκλήτου Α. Στράγκα, Ἐκκλησίας Ἑλλάδος Ἱστορία ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν 1817 – 1967, τ. Ζ’, Ἀθήναι 1983, σελ. 4877.)

1976

 «ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ»

Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της κ. Ἀγα­θό­νι­κος, συ­νε­πλή­ρω­σε δέκα ὀκτὼ μῆ­νας ὡς μη­τρο­πο­λί­της Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς. Καθ­’ὅ­λον αὐτὸ τὸ δι­ά­στη­μα εἰρ­γά­σθη ἀό­κνως ἀπο­δώ­σας πλου­σί­ους καρ­ποὺς παγ­κοί­νως ἀνα­γνω­ρι­ζο­μέ­νους.

Ὁ 18μη­νος ποι­μαν­το­ρι­κὸς ἀπο­λο­γι­σμὸς ἐπρα­γμα­το­ποι­ή­θη, πρὸ ἡμε­ρῶν, εἰς τὰ Σπά­τα ὑπὸ τοῦ σεβ. Μη­τρο­πο­λί­του κ. Ἀγα­θο­νί­κου ἐνώ­πι­ον πλή­θους λαοῦ τῶν Με­σο­γεί­ων. Κατ­’αὐ­τὸν ὁ μη­τρο­πο­λί­της ἀνε­φέρ­θη εἰς τὸ ἱστο­ρι­κόν της ἱδρύ­σε­ως τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς, ἐν συ­νέ­χειᾳ δὲ εἰς τὰ με­γά­λα προ­βλή­μα­τα ποὺ ἀν­τι­με­τώ­πι­σεν ἡ μη­τρό­πο­λις (ὡς ἡ ἐξεύ­ρε­σις οἰ­κή­μα­τος διὰ τὴν στέ­γα­σιν τῶν ὑπη­ρε­σι­ῶν αὐ­τῆς καὶ τόσα ἄλλα, περὶ τῶν ὁποί­ων κα­τω­τέ­ρω διὰ μίαν νε­ο­σύ­στα­τον Μη­τρό­πο­λιν ὡς ἡ τῶν Σπά­των) προ­βλή­μα­τα τὰ ὁποῖα ἐπε­λύ­θη­σαν τῇ ἀγα­στῇ συμ­πνοίᾳ τοῦ εὐ­γε­νε­στά­του λαοῦ τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας.

ΟΜΙΛΩΝ ὁ σεβ. Μη­τρο­πο­λί­της κ. Ἀγα­θό­νι­κος εἶπε με­τα­ξὺ τῶν ἄλ­λων: «…Ἐν ἀρχῇ, ἐπι­θυ­μοῦ­μεν νὰ δη­λώ­σω­μεν, ἐκ τῆς θέ­σε­ως ταύ­της, ὅτι ἀφι­ε­ρώ­σαν­τες ἑαυ­τὸν εἰς τὴν δι­α­κο­νί­αν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, ὑπη­ρε­τή­σα­μεν ἐν Αὐτῇ δι­’ὅ­λων τῶν δυ­νά­με­ών μας ἐπὶ τρι­ά­κον­τα καὶ δύο συ­να­πτὰ ἔτη, χω­ρὶς ποτέ, καθ’ ὅλον τὸ δι­ά­στη­μα τοῦ­το, νὰ ἐπι­δι­ώ­ξω­μεν ἐπι­σκο­πι­κὸν ἀξί­ω­μα ἢ νὰ ἐνο­χλή­σω­μεν ἀν­θρώ­πους, πα­ρά­γον­τας ἢ κα­τα­στά­σεις, διὰ τὸν σκο­πὸν αὐ­τόν.

»…ὁ Κύ­ρι­ος ὅμως, κατὰ τὰς ἀνε­ξε­ρευ­νή­τους Αὐ­τοῦ βου­λάς, ἠθέ­λη­σε καὶ ἐξε­λέ­ξα­το ἡμᾶς καὶ ἐκ τοῦ βά­θους τῆς τα­πει­νώ­σε­ως ἡμῶν ἀνή­γα­γεν ἡμᾶς εἰς τὸν ὕψι­στον τῆς Ἱε­ρω­σύ­νης βα­θμὸν καὶ κα­τέ­στη­σεν ἡμᾶς Ἐπί­σκο­πον τῆς νε­ο­συ­στά­του Ἱε­ρᾶς Μη­το­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς…».

»…Σή­με­ρον, βα­δί­ζον­τες τοὺς δέκα ὀκτὼ μῆ­νας τῆς ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς ἡμῶν δι­α­κο­νί­ας, δό­ξαν ἐκ βα­θέ­ων ἀνα­πέμ­πο­μεν τῷ Θεῷ, δι­ό­τι ἡ ἀγά­πη Του δὲν ἐγ­κα­τέ­λει­ψεν ἡμᾶς εἰς τὴν ἀν­τι­με­τώ­πι­σιν τῶν πολ­λῶν καὶ δυ­σκό­λων προ­βλη­μά­των, ἐκ τῶν ὁποί­ων τὰ κυ­ρι­ώ­τε­ρα εἶ­ναι τὰ ἑξῆς:

Ἡ ἐξεύ­ρε­σις κα­ταλ­λή­λου χώ­ρου διὰ τὴν ἐγ­κα­τά­στα­σιν τῶν Γρα­φεί­ων τῆς νε­ο­συ­στά­του Ἱερᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως. Ἡ ἐξεύ­ρε­σις χρη­μά­των διὰ τὴν ἐπί­πλω­σιν τῶν Γρα­φεί­ων καὶ τὴν προ­μή­θει­αν ἄλ­λων ἀπα­ραι­τή­των εἰ­δῶν. Πρὸς τοῦ­το συ­νή­φθη ἄτο­κον δά­νει­ον 150.000 δρχ. ἐκ τοῦ Ο.Δ.Δ.Ε.Π. Ἄμε­σος ἐπα­φὴ μετὰ τῶν Χρι­στι­α­νῶν τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως, διὰ τα­κτι­κῶν Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῶν Λει­τουρ­γι­ῶν, ὁμι­λι­ῶν, ἑορ­τῶν κ.λπ. Πρὸς ἐξυ­πη­ρέ­τη­σιν τῶν Θρη­σκευ­τι­κῶν ἀναγ­κῶν τοῦ Ποι­μνί­ου ἐδη­μι­ουρ­γή­θη­σαν 3 θέ­σεις Ἱε­ρο­κη­ρύ­κων, Σπά­τα, Κο­ρω­πί, Λαύ­ρι­ον. Κα­θω­ρί­σθη­σαν ὡσαύ­τως καὶ ἀπο­γευ­μα­τι­ναὶ ὁμι­λί­αι αἵτι­νες γί­νον­ται εἰς τοὺς Ι. Να­ούς. Πρὸς πνευ­μα­τι­κὴν καὶ ἠθι­κὴν δι­α­παι­δα­γώ­γη­σιν τῶν Νέων τῆς Ἐπαρ­χί­ας μας λει­τουρ­γοῦν 84 Κα­τη­χη­τι­κὰ Σχο­λεῖα, δι­δά­σκουν 80 Κα­θη­γη­ταὶ καὶ Κα­τη­χή­τρι­αι καὶ πα­ρα­κο­λου­θοῦν 1950 μα­θη­ταί. Πρὸς κα­λυ­τέ­ραν ἐξυ­πη­ρέ­τη­σιν τοῦ κοι­νοῦ ἐτο­πο­θε­τή­θη­σαν 3 Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κοὶ Ἐπί­τρο­ποι, ἕνας εἰς Σπά­τα (ἕδρα τῆς Ἱ. Μ. ὅστις εἶ­ναι ὁ Γε­νι­κὸς Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κὸς Ἐπί­τρο­πος), ἕτε­ρος εἰς Κο­ρω­πὶ καὶ τρί­τος εἰς Λαύ­ρι­ον. Ἡ προ­σέλ­κυ­σις μορ­φω­μέ­νων καὶ ἱκα­νῶν Κλη­ρι­κῶν, μὲ πί­στιν καὶ ἀφο­σί­ω­σιν εἰς τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν. Ἡ δη­μι­ουρ­γία ἐκλε­κτοῦ ἐπι­τε­λεί­ου τῆς Ἱ. Μη­τρο­πό­λε­ως. Ἡ συγ­κρό­τη­σις ἱκα­νοῦ ἀρι­θμοῦ Πνευ­μα­τι­κῶν-Ἐξο­μο­λό­γων, πρὸς ἐξυ­πη­ρέ­τη­σιν τῶν Χρι­στι­α­νῶν μας εἰς ὅλας τὰ Ἐνο­ρί­ας. Προ­σῆλ­θον 7 ἄτο­μα εἰς τὰς τά­ξεις τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας κα­τό­πιν κα­τη­χή­σε­ως αὐ­τῶν ὑπὸ τῶν Ἱε­ρο­κη­ρύ­κων. Ἅπαν­τες εἶ­ναι κά­τοι­κοι τῆς πε­ρι­φε­ρεί­ας μας. Ἱδρύ­θη τὸ Εὐα­γὲς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸν Ἵδρυ­μα, ὑπὸ τὴν ἐπω­νυ­μί­αν «ΓΕΝΙΚΗ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ» τῆς Ἱ. Μ. Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς μὲ ἕδραν τὰ Σπά­τα. Ἐπί­σης, ἱδρύ­θη­καν καὶ ἐνο­ρι­α­κὰ Πα­ραρ­τή­μα­τα τῆς Γε­νι­κῆς Φι­λο­πτώ­χου Ἀδελ­φό­τη­τος, ἐν εἰς ἑκά­στην Ἐνο­ρί­αν.

Δι­ε­τέ­θη­σαν τὰ ἀκό­λου­θα ποσά:

-Δι’ οἰ­κο­νο­μι­κὴν ἐνί­σχυ­σιν ἀπό­ρων καὶ ἐν­δε­ῶν δρχ. 196.986

-Δία φαρ­μα­κευ­τι­κὴν πε­ρί­θαλ­ψιν ἀπό­ρων δρχ. 36.050

-Δία δι­α­νο­μὴν δε­μά­των μὲ τρό­φι­μα, μὲ ἐν­δύ­μα­τα καὶ ὑπο­δή­μα­τα εἰς ἀπό­ρους της Ἱ. Μ. κατὰ τὰς ἑορ­τὰς Χρι­στου­γέν­νων καὶ τοῦ Πά­σχα δρχ. 91.766

-Δι’ οἰ­κο­νο­μι­κὴν ἐνί­σχυ­σιν, μὲ μη­νι­αῖ­ον ἐπί­δο­μα εἰς ἀπό­ρους φοι­τη­τὰς δρχ. 122.928

-Σύ­νο­λον δι­α­τε­θέν­τος πο­σοῦ ὑπὸ τῆς Γ.Φ.Α. δρχ. 447.730

Ἐκ δι­σκο­φο­ρι­ῶν δι­ε­τέ­θη­σαν ἐπί­σης συ­νο­λι­κὰ 247.105 δρχ.

-Δία τοὺς δο­κι­μα­ζο­μέ­νους Κυ­πρί­ους ἀδελ­φούς μας δι­α­τέ­θη­σαν συ­νο­λι­κὰ 320.100 δχρ.

-Γε­νι­κὸν Σύ­νο­λον δι­α­τε­θέν­των πο­σῶν 1.014.935 δρχ.

Ἐπροι­κο­δο­τή­θη­σαν 51 ἄπο­ρα κο­ρίτ­σια τῆς πε­ρι­φε­ρεί­ας μας μὲ τὸ πο­σὸν τῶν 2.000 δρχ. εἰς ἕκα­στον.

Ὁ Ἐλαι­ουρ­γι­κὸς Πι­στω­τι­κὸς Συ­νε­ται­ρι­σμὸς Σπά­των προ­σέ­φε­ρεν εἰς τὴν Ἱ. Μ. οἰ­κό­πε­δον κα­τάλ­λη­λον εἰς κεν­τρι­κὸν ση­μεῖ­ον τῆς πό­λε­ως πρὸς ἀνέ­γερ­σιν τοῦ Μη­τρο­πο­λι­τι­κοῦ Με­γά­ρου.

ΠΕΡΑΝ τῶν ὅσων ἐξέ­θε­σεν ὁ μη­τρο­πο­λί­της κ. Ἀγα­θό­νι­κος, ἐφαρ­μό­ζων τὸ «τὴν δι­α­κο­νί­αν σου πλη­ρο­φό­ρη­σον» ὑπάρ­χει καὶ κάτι ἄλλο τὰ μά­λι­στα κο­λα­κευ­τι­κὸν τό­σον διὰ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν ὅσον καὶ διὰ τὸν φι­λά­γα­θον καὶ φί­λερ­γον κ. Ἀγα­θό­νι­κον: Ἡ ἀγά­πη τοῦ λαοῦ του, ὑπὲρ τοῦ ὁποί­ου, Θείᾳ Προ­νοίᾳ κα­τε­στά­θη ἐπί­σκο­πος, ὑπὲρ τοῦ ὁποί­ου, αὐ­τὸς ὁ ἀρ­χι­ε­ρεύς, ἐνερ­γεῖ καὶ πράτ­τει, ὑπὲρ τῆς ψυ­χῆς τοῦ ὁποί­ου δὲν παύ­ει νυ­χθη­με­ρὸν ν’ ἀγρυ­πνᾷ καὶ νὰ προ­σεύ­χε­ται.

Ὁ σεβ. μη­τρο­πο­λί­της κ. Ἀγα­θό­νι­κος εἶ­ναι πάν­τα μαζὶ μὲ τὸν λαόν, εἰς ὄλας τὰς ἐκ­δη­λώ­σεις αὐ­τοῦ. Ὁ κ. Ἀγα­θό­νι­κος πρω­το­στα­τεῖ διὰ τὴν, πάσῃ δυ­νά­μει, ἐξύ­ψω­σιν τό­σον τοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ, ἐκ κα­θή­κον­τος, ὅσον καὶ τοῦ κοι­νω­νι­κοῦ ἐπι­πέ­δου του λαοῦ τῆς Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς, ὡς φά­ρος πο­λι­τι­στι­κῆς πα­ρου­σί­ας, εἰς ὁλό­κλη­ρον τὴν Ἱε­ρὰν Μη­τρό­πο­λιν.

Σε­μνύ­ε­ται, ὡς δι­ε­πι­στώ­σα­μεν, ὁ λαὸς τῶν Με­σο­γεί­ων διὰ τὸν μη­τρο­πο­λί­την των, ἀνα­φω­νῶν τὸ «τοι­οῦ­τος ἡμῖν ἔπρε­πεν ἀρ­χι­ε­ρεύς».

Τοῦ­το δι­ό­τι ὁ κ. Ἀγα­θό­νι­κος, ἐπὶ μίαν ὁ­λό­κλη­ρον 8ε­τί­αν ἔδω­σεν ἐξε­τά­σεις καὶ ἐπέ­τυ­χεν ἀπο­λύ­τως ὡς προ­ω­το­σύγ­κελ­λος τῆς με­γά­λης Μη­τρο­πό­λε­ως Φθι­ώ­τι­δος, ἐκ τῆς ὁποί­ας ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πος Ἀθη­νῶν καὶ πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Σε­ρα­φεὶμ ἐπέ­λε­ξε προ­τεί­νας εἰς τὴν κα­νο­νι­κὴν ἱε­ραρ­χί­αν, ἥτις ὁμο­θύ­μως ἀνέ­δει­ξε αὐ­τὸν ὡς πρῶ­τον ἐπί­σκο­πον τῆς νε­ο­συ­στά­του μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς.

Ἀπὸ τῆς θέ­σε­ώς μας δυ­νά­με­θα νὰ δι­α­βε­βαι­ώ­σω­μεν τὸν σε­βα­σμι­ώ­τα­τον ὅτι εἰς τὴ γῆν αὐ­τὴν τὴν ὁποί­αν θείᾳ βου­λή­σει ποι­μαν­το­ρεῖ ὑπάρ­χει ὅ,τι τὸ σε­μνόν, ὅ,τι τὸ εὐ­γε­νές, ὅ,τι τὸ πα­ρα­γω­γι­κόν, ὅ,τι τὸ ἀνι­δι­ο­τε­λές, πρὸς τὸ κα­λόν, πρὸς τὸ θεῖ­ον. Τοῦ­το δι­ό­τι οἱ ἄν­θρω­ποι τῆς Με­σο­γαί­ας- Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς, ἄν­θρω­ποι, ἁπλοῖ καὶ εὐ­σε­βεῖς εὐ­χα­ρι­στοῦν τὸν Θεὸν ποὺ τοὺς ἔδω­σε τὸ δῶ­ρον τοῦ Ἀγα­θο­νί­κου, τὰ ἔτη τοῦ ὁποί­ου εὐ­χό­με­θα νὰ εἶ­ναι πολ­λὰ καὶ πνευ­μα­τι­κῶς καρ­πο­φό­ρα.

(Ἐφημ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΛΞΙΣ, έτος Α’, αρ. φύλλου 5-6, Δεκ. 1975 – Ιαν. 1976, σσ.  2-3)

1980

«Τοι­οῦ­τος ἡμῖν ἔπρε­πεν ἀρ­χι­ε­ρεὺς»

Εἶ­ναι ἀναν­τίρ­ρη­τον ὅτι ἐν τῇ Ἁγίᾳ Ἐκ­κλη­σίᾳ ἡμῶν ἀπὸ τῶν πρώ­των αἰ­ώ­νων τῆς ἱδρύ­σε­ως Αὐ­τῆς ὑπὸ τοῦ Ἀρ­χι­ποί­με­νος Ζω­ο­δό­του Χρι­στοῦ, μέ­χρι καὶ τῆς σή­με­ρον, ὑπη­ρέ­τη­σαν ἑκα­τον­τά­δες χι­λι­ά­δες κλη­ρι­κοὶ παν­τὸς βα­θμοῦ καὶ κατὰ κα­νό­να ἐξαί­ρε­τοι, οἵ­τι­νες διὰ τὴν ἑδραί­ω­σιν ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπέρ­λαμ­προν ση­με­ρι­νὴν ἐξέ­λι­ξιν Αὐ­τῆς, ὑπέ­στη­σαν πολλὰς καὶ ποι­κί­λας θυ­σί­ας, ἀκό­μη καὶ φρι­κτὰ μαρ­τύ­ρια μέ­χρι θα­νά­του, διὰ νὰ κα­τα­στῇ Αὕτη ἕνας τε­ρά­στι­ος τη­λαυ­γὴς φά­ρος φω­τί­ζων καὶ θερ­μαί­νων τὰ σύμ­παν­τα.

Θὰ ἐχρει­ά­ζε­το ἀσφα­λῶς ἰδι­ά­ζου­σα γρα­φὶς ἀλλὰ καὶ ἕνας τε­ρά­στι­ος χῶ­ρος, διὰ νὰ δυ­νη­θῇ τις νὰ σκι­α­γρα­φί­σῃ ἔστω ἐν αὐτῷ τὸ τό­σον σο­βα­ρὸν κε­φά­λαι­ον τῆς Ἱστο­ρί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καὶ τοῦ κλή­ρου μας ὡς πλη­ρώ­μα­τος Αὐ­τῆς.

Ὑπῆρ­ξαν ἀνέ­κα­θεν θε­ό­πεμ­πτοι Ἱε­ράρ­χαι, Ἱε­ρεῖς, ἀκό­μη καὶ ἁπλοῖ Μο­να­χοί, οἱ ὁποῖ­οι διὰ τῶν πολ­λα­πλῶν ἀρε­τῶν των ἀλλὰ καὶ τῶν ἱκα­νο­τή­των τῶν, διὰ τῶν θυ­σι­ῶν των δὲ ὑπὲρ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας καὶ μὲ τὰ με­γά­λα τῶν ἐπι­τεύ­γμα­τα ἐν Αὐτῇ καὶ τῇ Χρι­στι­α­νω­σύ­νῃ γε­νι­κώ­τε­ρον, ἀκό­μη καὶ τῷ ἔθνει, ἐγέ­νον­το στῦ­λοι ἀκλό­νη­τοι καὶ θη­σαυ­ροὶ Αὐ­τῶν, ἰσά­ξι­οι τοῦ Βα­σι­λεί­ου, Γρη­γο­ρί­ου καὶ Χρυσ­ο­στό­μου –

Με­τα­ξὺ Αὐ­τῶν καὶ πολ­λῶν Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων καὶ λοι­πῶν κλη­ρι­κῶν ποὺ ὑπη­ρε­τοῦν σή­με­ρον ἐν τῇ Ἐκ­κλη­σίᾳ συγ­κα­τα­λέ­γε­ται, κατὰ κοι­νὴν ὁμο­λο­γί­αν, καὶ ὁ κατὰ πάν­τα ἐξαί­ρε­τος καὶ σε­πτὸς ἱε­ράρ­χης κ. Ἀγα­θό­νι­κος Φι­λιπ­πό­της, ἐκ Πύρ­γου Τή­νου, Μη­τρο­πο­λί­της τῆς νε­ο­συ­στα­θεί­σης ἐν ἔτει 1974 Ἱερᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς, μὲ ἕδραν τὰ Σπά­τα. Ἀπαι­τοῦν­ται ἀσφα­λῶς ἱκα­νό­τη­τες πολ­λαὶ καὶ με­γά­λαι ἀλλὰ καὶ ἀκά­μα­τοι προ­σπά­θει­αι συ­νε­χεῖς, διὰ νὰ κα­τορ­θώ­σῃ ἕνας Ἱε­ράρ­χης νὰ δη­μι­ουρ­γή­σῃ μίαν νέαν Μη­τρό­πο­λιν, ἱκα­νὴν νὰ προ­σφέ­ρῃ, εἰς τὸ εἰς ὃ ἐτά­χθη Θείᾳ βου­λή­σει, ποί­μνι­ον, ἕνα πο­λύ­τι­μον ἔρ­γον. Καὶ ὁ Ποι­με­νάρ­χης κ.κ. Ἀγα­θό­νι­κος, μὲ τὸν ἀδα­μάν­τι­νον χα­ρα­κτῆ­ρα του, μὲ τὴν σο­φί­αν του, μὲ τὴν χα­λυ­βδί­νην θέ­λη­σίν του, καὶ μὲ τὰς συ­νε­χεῖς ἀθο­ρύ­βους προ­σπα­θεί­ας του, καὶ φυ­σι­κῷ τῷ λόγῳ κα­τό­πιν πολ­λῶν κό­πων καὶ μό­χθων, ἐπέ­τυ­χε τοῦ­το ἐν­τὸς βρα­χυ­τά­του χρο­νι­κοῦ δι­α­στή­μα­τος κα­τα­πλή­ξας πάν­τας. Ἡ Μη­τρό­πο­λις Αὕτη ὡς  ἐκ τοῦ ἀρι­θμοῦ τῶν κα­τοί­κων τῆς πε­ρι­ο­χῆς (ὁλο­κλή­ρου της Ἀνα­το­λι­κῆς Ἀτ­τι­κῆς κυ­κλι­κῶς ἀπὸ τῶν Κοι­νο­τή­των Σταυ­ροῦ, Γέ­ρα­κα, Παλ­λή­νης, Ρα­φή­νας κ.λπ., μέ­χρι καὶ τοῦ Λα­γο­νη­σί­ου) δὲν ἀνή­κει εἰς τὴν κα­τη­γο­ρίαν τῶν με­γά­λων Μη­τρο­πό­λε­ων, πρω­τευ­ου­σῶν Νο­μῶν ἢ ἄλ­λων Με­γα­λου­πό­λε­ων ἀλλὰ εἰς μι­κρο­τέ­ραν τοι­αύ­την.

Παρὰ τοῦ­το, τὰ προ­βλή­μα­τα τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως ταύ­της ὡς νε­ο­συ­στά­του μά­λι­στα, εἶ­ναι πάν­το­τε τὰ αὐτά, πάμ­πολ­λα καὶ με­γά­λου ἐν­δι­α­φέ­ρον­τος, ὀφει­λο­μέ­νου τού­του εἰς τὴν δι­α­σπο­ρὰν τῶν κα­τοί­κων τῆς πε­ρι­ο­χῆς αὐ­τῆς ἐν τῇ ὁποίᾳ ὑφί­σταν­ται πολ­λαὶ με­γά­λαι κω­μο­πό­λεις καὶ χω­ρία ἀπέ­χον­τα ἀρ­κε­τὰ τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ἄλ­λου. Εἶ­ναι συ­νε­πῶς φυ­σι­κὸν ἡ θε­ρα­πεία τῶν θρη­σκευ­τι­κῶν ἀναγ­κῶν τοῦ πλη­θυ­σμοῦ τού­των νὰ κα­θί­στα­ται κατὰ κά­ποι­ον τρό­πον πε­ρισ­σό­τε­ρον ἐν­δι­α­φέ­ρου­σα ἂν μὴ δυ­σχε­ρής. Ὅμως ὁ τό­σον δρα­στή­ρι­ος ποι­με­νάρ­χης ἐπέ­τυ­χε νὰ δη­μι­ουρ­γή­σῃ ἐν­τὸς βρα­χυ­τά­του δι­α­στή­μα­τος τὴν λαμ­πρὰν ταύ­την Μη­τρό­πο­λιν «Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς» κα­τό­πιν πολ­λῶν κό­πων καὶ μό­χθων, ὥστε σή­με­ρον οἱ πάν­τες ἐκεῖ, κα­τεν­θου­σι­α­σμέ­νοι, συγ­κε­κι­νη­μέ­νοι, καὶ ὑπε­ρή­φα­νοι διὰ τὴν Μη­τρό­πο­λίν των νὰ ἀτε­νί­ζουν μετ’ εὐ­λα­βεί­ας καὶ ἀφο­σι­ώ­σε­ως τὸν Σε­πτὸν ποι­με­νάρ­χην των, δε­ό­με­νοι τῷ Πα­να­γά­θῳ Θεῷ ὅπως κρα­τύ­νῃ καὶ ἐν­δυ­να­μώ­νῃ Αὐ­τὸν εἰς πάμ­πολ­λα ἔτη, ἐπ’ ἀγα­θῷ τῆς Θε­ο­σώ­στου Μη­τρο­πό­λε­ως των, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος γε­νι­κώ­τε­ρον ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἔθνους.

Θὰ ἦτο σκό­πι­μον νὰ το­νί­σω ὅτι ἐν τῇ Μη­τρο­πό­λει ταύ­τῃ, χά­ρις εἰς τὸ με­γά­λον ἐν­δι­α­φέ­ρον καὶ τὰς ἀό­κνους προ­σπα­θεί­ας τοῦ ἀπα­ρα­μίλ­λου εἰς δρα­στη­ρι­ό­τη­τα ἐξαι­ρέ­του τού­του ποι­με­νάρ­χου καὶ χά­ρις εἰς τὴν πεῖ­ραν του, (δο­θέν­τος ὅτι ὑπη­ρέ­τη­σεν ἐπὶ μίαν 15ε­τί­αν ὡς Πρω­το­σύγ­κελ­λος καὶ Ἱε­ρο­κῆ­ρυξ εἰς τὴν Μη­τρό­πο­λιν Φθι­ώ­τι­δος- ἐκ τῶν με­γα­λυ­τέ­ρων), λει­τουρ­γοῦν ὄλαι οἱ ὑπη­ρε­σί­αι, ὅσαι δη­λα­δὴ καὶ εἰς ὄλας τὰς με­γά­λας Μη­τρο­πό­λεις τῆς Ἑλ­λά­δος, ὅπου εἶ­ναι ἐξη­σφα­λι­σμέ­νον καὶ τὸ ἀπαι­τού­με­νον προ­σω­πι­κόν. Ἐκτὸς τῶν ἄλ­λων σο­βα­ρῶν το­μέ­ων … ὁ Ἅγι­ος Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς ἔχει τὰ μέ­γι­στα ἀσχο­λη­θῆ μὲ τὸ σο­βα­ρό­τα­τον θέμα τοῦ Θεί­ου κη­ρύ­γμα­τος. Ἐκτὸς τοῦ ὅτι κη­ρύτ­τει πάν­το­τε ὁ ἴδι­ος εἰς δι­α­φό­ρους να­οὺς καὶ χώ­ρους τῆς πε­ρι­ο­χῆς, ἔχει δη­μι­ουρ­γή­σει καὶ ἕνα ἐπι­τε­λεῖ­ον ἐκλε­κτῶν ἱε­ρέ­ων, οἵ­τι­νες κη­ρύτ­τουν ἐπί­σης τὸν Θεῖ­ον λό­γον.

… ἐκτὸς τῶν ἄλ­λων δρα­στη­ρι­ο­τή­των του γί­νε­ται καὶ μία σο­βα­ρο­τά­τη ἐρ­γα­σία διὰ τὴν ἐξου­θέ­νω­σιν … τῆς μά­στι­γος τῶν κα­τοι­κούν­των εἰς τὴν πε­ρι­ο­χὴν ταύ­την χι­λι­α­στῶν. Ὁ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς κ. Ἀγα­θό­νι­κος μὲ τὰ ἐπι­τεύ­γμα­τά του ἔχει κα­τα­κτή­σει τὸ ποί­μνι­όν του, τὸ ὁποῖ­ον δι­καί­ως θὰ ἀνα­φω­νή­σῃ ἐσα­εὶ τό: «Τοι­οῦ­τος ἡμῖν ἔπρε­πεν ἀρ­χι­ε­ρεύς», ὅσι­ος, ἱκα­νὸς κ.λπ.

Χ. Ι.

(Ἐφημ. ΚΥΚΛΑΔΙΚΟΝ ΦΩΣ, ἔτος 31^ον, ἀρ. φύλλου 387, Σεπτ. 1980, σελ. 2)

1994

Τοῦ Ἀρ­χι­μαν­δρί­του Ἰε­ρο­θέ­ου Πε­τρί­δου (†2010),

Ἱε­ρο­κή­ρυ­κος τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυ­ρε­ω­τι­κῆς:

«ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 20ΕΤΗ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ

 κ. ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ

“Τοι­οῦτος ἡμῖν ἐπρε­πεν ἀρ­χι­ε­ρεύς…” (Ἑβρ. 7,26)

Τὴν 16 – 6 – 1974 ἐνε­θρο­νί­σθη εἰς τὴν νε­ο­σύ­στα­τον Μη­τρό­πο­λιν Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς ὡς πρῶ­τος Ποι­με­νάρ­χης αὐ­τῆς ὁ ὑπὸ τῆς Σε­πτῆς Ἱε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος ἐκλε­γεὶς καὶ χει­ρο­το­νη­θεὶς τὴν 26 – 5 – 1974 Ἀγα­θό­νι­κος Φι­λιπ­πό­της, μέ­χρι τότε Πρω­το­σύγ­κελ­λος τῆς Ι. Μη­τρο­πό­λε­ως Φθι­ώ­τι­δος. Ἀπὸ τῆς στι­γμῆς ἐκεί­νης ἄρ­χι­ζε μία νέα ἐπο­χὴ διὰ τὴν ἀρ­τι­σύ­στα­τον αὐ­τὴν Μη­τρό­πο­λιν. Καὶ ἡ νέα αὐτὴ ἐπο­χὴ ἄρ­χι­σε ἀπὸ μη­δε­νι­κὴν βά­σιν, δι­ό­τι ὡς ἀρ­τι­σύ­στα­τος ἡ Μη­τρό­πο­λις οὐ­δὲν εἶχε. Τὰ πάν­τα ἀπὸ τὴν ἀρ­χήν. Δι­οί­κη­σις, ἐνο­ρι­α­κὴ συγ­κρό­τη­σις, φι­λαν­θρω­πία, πνευ­μα­τι­κὴ ζωὴ καὶ δρᾶ­σις. Πολ­λὰ εἶ­χαν νὰ γί­νουν. Ἔρ­γον τε­ρά­στι­ον ποὺ ἀπαι­τοῦ­σε ὤμους γε­ροὺς καὶ χεῖ­ρας στι­βα­ρὰς καὶ ἱκα­νό­τη­τας πολ­λα­πλᾶς, διὰ νὰ μποῦν ὅλα σ’ ἕνα ρυ­θμὸ δρά­σε­ως, εἰς μίαν σει­ρὰν καὶ τά­ξιν.

Δὲν εἶ­ναι εὔ­κο­λον τὸ ἔρ­γον ὀρ­γα­νώ­σε­ως καὶ λει­τουρ­γί­ας μιᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως μὲ ὅλους τοὺς το­μεῖς ἐκεί­νους ποὺ τὴν κα­θι­στοῦν ζῶ­σαν καὶ δρῶ­σαν μέσα εἰς τὸ ὅλον ἔρ­γον τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Καὶ αὐτὸ τὸ δύ­σκο­λον ἔρ­γον τὸ ἀνέ­λα­βε μὲ πί­στιν ὁ νέος τότε Μη­τρο­πο­λί­της Ἀγα­θό­νι­κος. Πί­στις πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πί­στις εἰς τὴν ἀπο­στο­λήν του καὶ τὸ ἔρ­γον του. Ἡ πί­στις αὐτὴ τὸν ἐνέ­πνεε καὶ τὸν πλη­ροῦ­σε μὲ δύ­να­μιν, ὑπο­μο­νὴν καὶ ἐπι­μο­νήν, ὥστε νὰ συγ­κρο­τη­θῇ μία Μη­τρό­πο­λις καὶ νὰ λει­τουρ­γῇ ἄρι­στα ἐπ’ ἀγα­θῷ τῆς ὅλης Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ ἐπ’ ὠφε­λείᾳ καὶ σω­τη­ρίᾳ τῶν χι­λι­ά­δων πι­στῶν ἀνη­κόν­των εἰς τὴν δι­και­ο­δο­σί­αν αὐ­τῆς.

Ἡ ἐπο­χή μας δύ­σκο­λη καὶ ἀν­τι­φα­τι­κή. Τὸ ἔρ­γον ἐπί­πο­νον καὶ τρα­χύ. Ἡ χά­ρις ὅμως τοῦ Θεοῦ “ἡ τὰ ἀσθε­νῆ θε­ρα­πεύ­ου­σα καὶ τὰ ἐλ­λεί­πον­τα ἀνα­πλη­ροῦ­σα” ἐν­δυ­να­μώ­νει καὶ ἐνι­σχύ­ει τὸν τί­μι­ον καὶ ἀγω­νι­στὴν ἐρ­γά­την τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου, τὸν ἀλη­θι­νὸ ποι­μέ­να, τὸν ἄγρυ­πνον ἐπί­σκο­πον.

Καὶ ἀπὸ τότε πέ­ρα­σαν εἴ­κο­σι ὁλό­κλη­ρα χρό­νια. Εἴ­κο­σι χρό­νια προ­σπα­θει­ῶν καὶ ἀγώ­νων, δη­μι­ουρ­γί­ας καὶ προ­σφο­ρᾶς πνευ­μα­τι­κῆς, ὑλι­κῆς καὶ σω­μα­τι­κῆς. Εἴ­κο­σι χρό­νια δρά­σε­ως λει­τουρ­γι­κῆς, κη­ρυ­κτι­κῆς, πνευ­μα­τι­κῆς οἰ­κο­δο­μῆς καὶ ἐμ­πρά­κτου ἀγά­πης. Εἴ­κο­σι χρό­νια ἀνυ­στά­κτου ποι­μαν­τι­κῆς φρον­τί­δος καὶ μέ­ρι­μνας διὰ κλη­ρι­κοὺς καὶ λα­ϊ­κούς. Εἴ­κο­σι χρό­νια ἐν­θου­σι­α­σμῶν, ἐπι­τυ­χι­ῶν ἀλλὰ καὶ ἀπο­γο­η­τεύ­σε­ων, χα­ρᾶς ἀλλὰ καὶ πί­κρας. Εἴ­κο­σι χρό­νια δρά­σε­ως οἰ­κο­δο­μι­κῆς, διὰ τὴν ἀνέ­γερ­σιν νέων Ἱε­ρῶν Ναῶν καὶ φι­λαν­θρω­πι­κῶν οἰ­κη­μά­των. Εἴ­κο­σι χρό­νια φω­τει­νῆς ζωῆς καὶ δρά­σε­ως πνευ­μα­τι­κοῦ ἐπι­σκό­που, πα­τρὸς καὶ ποι­μέ­νος “ὅστις τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ τί­θη­σι ὑπὲρ τῶν προ­βά­των”

Σύν­θη­μά του τὰ πάν­τα διὰ τὸν Χρι­στὸν καὶ τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν. Συ­νέ­πεια αὐ­τοῦ τοῦ συν­θή­μα­τος ἦτο νὰ βι­ώ­νῃ ὅλα τὰ προ­βλή­μα­τα μὲ ὅλας τὰς ἀπαι­τή­σεις καὶ τὰς προ­κλή­σεις τῆς ἐπο­χῆς δί­δον­τας πάν­το­τε τὴν πρέ­που­σαν καὶ συμ­φέ­ρου­σαν πνευ­μα­τι­κὴν λύ­σιν.

Εἴ­κο­σι χρό­νια οὐ­σι­α­στι­κῆς ἀσκή­σε­ως τῆς ἀγά­πης πρὸς τὴν νε­ό­τη­τα, πρὸς τοὺς πά­σχον­τας, τοὺς ἐν­δε­εῖς, κ.λπ. πρό­σω­πα ἔχον­τα ἀνάγ­κη στη­ρί­ξε­ως καὶ βο­η­θεί­ας. Εἴ­κο­σι χρό­νια ὑπο­δει­γμα­τι­κῆς λα­τρευ­τι­κῆς ζωῆς μὲ κα­τα­νυ­κτι­κὰς καὶ ὑπο­δει­γμα­τι­κὰς ἀκο­λου­θί­ας συν­δε­δε­μέ­νας πάν­το­τε μὲ τὸν λό­γον τοῦ Θεοῦ ἀνά­λο­γον καὶ ἐπί­και­ρον εἰς τὰς δι­α­φό­ρους πε­ρι­στά­σεις.

Εἴ­κο­σι χρό­νια ἀστεί­ρευ­της φρον­τί­δος καὶ ἀγά­πης πρὸς τοὺς ἀπό­ρους καὶ τοὺς πά­σχον­τας καὶ γε­νι­κῶς πρὸς τοὺς ἀνα­ξι­ο­πα­θοῦν­τας μὲ τὰς δι­α­νο­μὰς τρο­φί­μων, μὲ τὰς ἑκα­τον­τά­δας βι­βλι­α­ρί­ων ἐνι­σχύ­σε­ως ἀπό­ρων κο­ρα­σί­δων, μὲ τὰς χρη­μα­τι­κὰς δα­πά­νας δι’ ἀγο­ρὰν φαρ­μά­κων ἢ διὰ τὴν ἀπο­στο­λὴν ἀσθε­νῶν εἰς τὸ ἐξω­τε­ρι­κὸν πρὸς θε­ρα­πεί­αν ἢ ἐγ­χεί­ρη­σιν καὶ μὲ λοι­πὰ ἔργα ἀγά­πης, ὅπως φι­λό­πτω­χα τα­μεῖα, γη­ρο­κο­μεῖα καὶ δι­ά­φο­ρα ἄλλα φι­λαν­θρω­πι­κὰ ἱδρύ­μα­τα.

Εἴ­κο­σι χρό­νια δρά­σε­ως διὰ τὴν ἀνοι­κο­δό­μη­σιν νέων ναῶν ἢ ἐπέ­κτα­σιν τῶν πα­λαι­ῶν, διὰ τὴν ἀνοι­κο­δό­μη­σιν ἐπι­σκο­πεί­ου ἀξι­ο­πρε­ποῦς καὶ ἀνα­λό­γου μὲ τὰς ση­με­ρι­νὰς ἀνάγ­κας καὶ τὰ ση­με­ρι­νὰ δε­δο­μέ­να καὶ λοι­πὰ ἔργα οἰ­κο­δο­μι­κὰ εἰς τὰς δι­α­φό­ρους ἐνο­ρί­ας, βο­η­θοῦν­τα τὸ ὅλον ἔρ­γον τῆς κα­τη­χή­σε­ως, τοῦ κη­ρύ­γμα­τος καὶ τῆς πνευ­μα­τι­κῆς οἰ­κο­δο­μῆς τῶν πι­στῶν, μι­κρῶν καὶ με­γά­λων.

Ἡ πο­λυ­ποί­κι­λος αὐτὴ δρα­στη­ρι­ό­τη­τα δὲν στα­μα­τᾷ. Συ­νε­χί­ζε­ται ἀδι­ά­κο­πα ἀνά­λο­γα μὲ τὰ προ­κύ­πτον­τα προ­βλή­μα­τα καὶ τὰ νέα δε­δο­μέ­να καὶ ἀνάγ­κας τῆς ση­με­ρι­νῆς κοι­νω­νί­ας.

Ἂς εὐ­χη­θοῦ­με ὁ Παν­το­δύ­να­μος Θεὸς νὰ δί­δῃ ὑγεί­αν ἀκλό­νη­τον καὶ δύ­να­μιν πολ­λὴν εἰς τὸν γη­ραι­ὸν ἀλλὰ ἀκά­μα­τον Ἱε­ράρ­χην καὶ σε­πτὸν ποι­με­νάρ­χην, ὥστε νὰ συ­νε­χί­ζῃ τὸ θε­ά­ρε­στον καὶ καρ­πο­φό­ρον ἔρ­γον του, πρὸς δό­ξαν τοῦ Σω­τῆ­ρος Χρι­στοῦ καὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ πρὸς ὠφέ­λει­αν τῆς πα­σχού­σης κοι­νω­νί­ας μας, οὕ­τως ὥστε νὰ πρα­γμα­το­ποι­οῦν­ται οἱ λό­γοι τοῦ Κυ­ρί­ου μας “Οὕτω λαμ­ψά­τω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὅπως ἴδω­σιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δο­ξά­σω­σι τὸν πα­τέ­ρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐ­ρα­νοῖς”. (Μάτθ. 5,16)»

(Πε­ρι­ο­δι­κὸ Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς «Κι­βω­τός», τεῦ­χος 39, Μάι­ος 1994, σσ. 4-5)

1996

Από άρθρο του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου:

«Τὰ ἐγκαίνια τοῦ Μητροπολιτικοῦ Συγκροτήματος

Ποιμαντικῆς καὶ Πνευματικῆς Διακονίας

τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς»

«Μὲ ἐξαιρετικὴ λαμπρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια στὶς 22 Αὐγούστου τελέσθηκαν στὴν πόλη τῶν Σπάτων τὰ ἐγκαίνια τοῦ Μητροπολιτικοῦ συγκροτήματος Ποιμαντικῆς καὶ Πνευματικῆς Διακονίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς. Μετὰ εἰκοσαετῆ ἀγῶνα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Ἀγαθόνικος εὐτύχησε νὰ προσφέρει στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ἕνα μεγαλοπρεπὲς ἐκκλησιαστικὸ συγκρότημα, τὸ ὁποῖο εὐελπιστεῖ νὰ καταστήσει κέντρο προγραμματισμοῦ, σχεδιασμοῦ ὀργανώσεως καὶ ἀναπτύξεως τοῦ πολυσχιδοῦς ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ὁρμητήριο ἱεραποστολῆς, στέγη ἁγιότητος, χῶρο λειτουργικῆς ζωῆς. Τῆς τελετῆς τῶν ἐγκαινίων προηγήθηκε πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Σπάτων στὴν ὁποία προεξῆρχε ὁ ἄγων τὰ ὀνομαστήριά του Σεβασμιώτατος Μεσογαίας κ. Ἀγαθόνικος, συμπαραστατούμενος ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλα-βρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιο καὶ τοὺς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους Διαυλείας κ. Δαμασκηνό, Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ Χριστουπόλεως κ. Πέτρο, Γενικὸ Διευθυντὴ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἐπίσης, στὸ Ἱερὸ Βῆμα συμπροσηύχοντο οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖτες Μεγάρων καὶ Σαλαμῖνος κ. Βαρθολομαῖος, Νέας Σμύρνης κ. Ἀγαθάγγελος καὶ Ἀττικῆς κ. Παντελεήμων. Τὸν Θεῖο Λόγο ἐκήρυξε ὁ Θεοφιλέστατος Χριστουπόλεως κ. Πέτρος ἀναφερθεὶς στὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Ἀγαθονίκου καὶ στὴν πλούσια πνευματικὴ καὶ φιλανθρωπικὴ μαρτυρία, τὴν ὁποία ἐπὶ 22 χρόνια καταθέτει μὲ ταπείνωση καὶ σεμνότητα στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ὁ πρῶτος Μητροπολίτης της κ. Ἀγαθόνικος.

Μετὰ τὴ θεία Λειτουργία στὴν ὁποία ἔψαλλε ἡ Βυζαντινὴ χορωδία τῶν Ἱερέων ὑπὸ τὴν διεύθυνση τοῦ πρωτοψάλτου – καθηγητοῦ κ. Γ. Κατσούλη ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς κατευθύνθηκαν πρὸς τὸ Μητροπολιτικὸ Μέγαρο ὅπου ὁ Σεβασμιώτατος ἔκοψε τὴν κορδέλλα τῶν ἐγκαινίων καὶ ἐν συνέχειᾳ συμπαραστατούμενος ἀπὸ τοὺς ἐπιτελεῖς του Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμ. π. Ἰερόθεο Πετρίδη, Ἱεροκήρυκα, Ἀρχιμ. π. Νικηφόρο Πασσᾶ, Ἱεροκήρυκα, καὶ Αἰδεσιμολ. π. Ἀνδρέα Παππᾶ, Γενικὸ Ἀρχιερατικὸ Ἐπίτροπο, ἐτέλεσε μὲ κάθε λαμπρότητα τὸν ἁγιασμό.

…

Ἀκολούθως ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Διαυλείας κ. Δαμασκηνὸς ἀνέγνωσε τὸ … συγχαρητήριο ἔγγραφο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

…

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεγάρων καὶ Σαλαμῖνος κ. Βαρθολομαῖος, ἐκπροσωπῶν τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. κ. Σεραφεὶμ καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον, δι’ ὀλίγων μεστῶν λόγων διεβίβασε εἰς τὸν ἅγιον Μεσογαίας καὶ τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τὶς εὐχὲς τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν εὐόδωση τῶν σκοπῶν τοῦ νέου πολυσημάντου ἐπιτεύγματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας.

Στὴ συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος δεξιώθηκε τοὺς ἐπισήμους στὴν μεγάλη αἴθουσα τοῦ θρόνου καὶ διένειμε σ’ ὅλους ἀναμνηστικὰ δῶρα. Τὸ μεσημέρι οἱ ἐπίσημοι παρεκάθησαν σὲ πλούσιο γεῦμα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὁποίου ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαριστώντας ὅλους ὅσοι ἐτίμησαν μὲ τὴν παρουσία τους τὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων εἶπε:

«Τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης συνδεόμενοι οἱ Ἀπόστολοι».

Μὲ συνέχει, μὲ ἐκφράζει, μὲ ἐνθουσιάζει καὶ μὲ εὐχαριστεῖ, τὴν παροῦσα, στιγμή, τὸ περιεχόμενον τοῦ ἀνωτέρου ὕμνου, καθ’ ὅτι συμπαραστατούμενος ὑπὸ πάντων Ὑμῶν τῶν πεφιλημένων ἐν Κυρίῳ συνεπισκόπων καὶ ἀδελφῶν, γεύομαι τὰ ἀγαθὰ τῆς «ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὁμοθυμαδὸν» κλήσεώς μας εἰς τὸ καθῆκον τῆς ἱεραποστολικῆς μας θητείας.

Ἡ παροῦσα τράπεζα δὲν εἶναι μία ἔνδειξις εὐχαριστιῶν. Εἶναι ἔτι περισσότερον μία ἔκφρασις ἐγκαρδίου ἀγάπης, συγκινήσεως καὶ χαρᾶς διότι εἰς τὸ πρόσωπόν Σας εὗρον ὅλους Ὑμᾶς συμμετόχους καὶ συνεορτάζοντας καὶ συμπροσευχομένους καὶ εὐχομένους διὰ τὴν εὐόδωσιν τῆς ἐν εὐλογίαις Κυρίου ἀποστολῆς τοῦ παρόντος Ἐπισκοπείου.

Ἅγιοι ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί,

Εἰς τὴν συγκυρίαν τῆς ὀνομαστικῆς μου ἑορτῆς μετὰ τῆς τελετῆς τῶν ἐγκαινίων τοῦ νέου Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου εὐχαριστῶ ὅλους Ὑμᾶς ἐνθέρμως, ἐγκαρδίως καὶ μετὰ περισσῆς ἀγάπης τόσον διὰ τὴν τιμὴν τῆς παρουσίας σας ὅσον καὶ διὰ τὰς ἀδελφικάς σας εὐχὰς.

Παρακαλῶ θερμῶς νὰ δεχθῆτε καὶ τὰς ἰδικάς μου εὐχὰς ὅπως ὁ Πανάγαθος Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Ἁγίου Ἀγαθονίκου χαρίζηται Ὑμῖν μακροημέρευσιν, ὑγείαν καὶ ἄχρι τέλους τῆς ζωῆς ὑμῶν εὐόδωσιν παντὸς εὐσεβοῦς πόθου καὶ στόχου.

Αἱ ἡμέραι τὰς ὁποίας διερχόμεθα ἀπαιτοῦν ἐπαγρύπνησιν, ἀγῶνα, θυσίας μαχητικότητα, ἐνεργητικότητα καὶ πολλὴν προσευχήν. Μὲ αὐτὰ τὰ ἐφόδια καὶ ἀνανεούμενος ἐν πνεύματι ἄρχομαι ἀπὸ τῆς σήμερον τῆς συνεχείας τῆς παρὰ Κυρίου ἀποστολῆς μου, διακονώντας μετὰ πάσης αὐταπαρνήσεως τὸν φιλοχριστὸν λαὸν τῶν Μεσογείων.

Ὑγιαίνετε ἐν Κυρίῳ, πορεύεσθε ἐν Αὐτῷ καὶ πληροῦσθε ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ὁ Κύριος εἴη μετὰ πάντων ἡμῶν.

Σᾶς εὐχαριστῶ.

Ἐκ μέρους τῶν συνδαιτημόνων εὐχαρίστησε τὸν οἰκοδεσπότη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀττικῆς κ. Παντελεήμων, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε καὶ τὰ προσωπικά του συγχαρητήρια πρὸς τὸν Σεβασμιώτατο κ. Ἀγαθόνικο καὶ ἐξῆρε τὸ ἐπιτελούμενο πολυσδιάστατο ποιμαντικὸ ἔργο στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Μεσογαίας.

Κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἡ 22α Αὐγούστου ἦταν γιὰ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ἀφετηριακὴ ἡμερομηνία γιὰ μία πιὸ δυναμικὴ μαρτυρία τοῦ λόγου καὶ τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας στὴ σημερινὴ κοινωνία.

Στὴν τελετὴ τῶν ἐγκαινίων, πλὴν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἐπισήμων ποὺ προαναφέραμε, παρέστησαν ἀπὸ πλευρᾶς Πολιτείας οἱ κ.κ.: Δημήτριος Φράγκος, Νομάρχης Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς, Ἀπόστολος Σταύρου, τ. Ὑπουργός, Θεόδωρος Κατσίκης, βουλευτής, Λουκᾶς Λίγκος, Δήμαρχος Σπάτων, Κων/νὸς Γκίκας, Δήμαρχος Κορωπίου, Ἀνδρέας Κεχαγιόγλου, Δήμαρχος Ραφήνας, Ἐμμανούηλ Κατσούλης, Δήμαρχος Γλυκῶν Νερῶν καὶ οἱ πολιτευτὲς κ. Λίτσα Γυφτοπούλου καὶ κ. Τάσος Φράγκος. Ἐπίσης, παραβρέθηκαν ἐκπρόσωποι Συλλόγων, Διευθυντὲς Τραπεζῶν, Λυκειάρχες, Γυμνασιάρχες καὶ Διευθυντὲς Σχολείων ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν περιφέρεια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.»

(Περιοδικὸ «ΕΚΚΛΗΣΙΑ», Ἔτος ΟΓ’ (1996), 1-15 Σεπτ. 1996, αρ. φύλλου 13, σσ. 608-611.)

2014

Ἀπὸ ἄρ­θρο τοῦ Μη­τρο­πο­λί­του Φθι­ώ­τι­δος κ. Νι­κο­λά­ου μὲ τίτ­λο:

«Ὁ Μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς Ἀγα­θό­νι­κος – Ἀφι­έ­ρω­μα στὰ 40 χρό­νια της Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης του»

«Στὸ πα­λαιὸ Ἐπι­σκο­πεῖο τῶν Σπά­των, ποὺ βρί­σκε­ται στὸν πε­ρί­βο­λο τοῦ Ἱε­ροῦ Προ­σκυ­νή­μα­τος τῆς Ἀνα­στά­σε­ως Χρι­στοῦ, ὅπου καὶ τὸ Γη­ρο­κο­μεῖο τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως, ἐφη­συ­χά­ζει ἀπὸ τὸ 2004 ὁ σχε­δὸν αἰ­ω­νό­βι­ος Μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Ἀγα­θό­νι­κος ἀφι­ε­ρώ­νον­τας «τὸν ὑπό­λοι­πον χρό­νον τῆς ζωῆς αὐ­τοῦ ἐν εἰ­ρή­νῃ καὶ με­τα­νοίᾳ».

Ἀπὸ τὶς 16 Ἰου­νί­ου τοῦ 1974, ὅταν ἐν­θρο­νί­στη­κε ὡς πρῶ­τος Μη­τρο­πο­λί­της τῆς νε­ο­συ­στά­του Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς μέ­χρι τῆς πα­ραι­τή­σε­ώς του τὸ Σάβ­βα­το τοῦ Λα­ζά­ρου τοῦ 2004, ἐποί­μα­νε τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ μὲ ζῆλο καὶ ἀφο­σί­ω­ση καὶ κα­θη­με­ρι­νὴ ἐκ­δα­πά­νη­ση. Ἄρι­στος, καλ­λί­φω­νος καὶ ἱε­ρο­πρε­πὴς τε­λε­τουρ­γός, μὲ φυ­σι­ο­γνω­μία ἁγι­ο­πα­τε­ρι­κὴ καὶ ἀδα­μάν­τι­νο ἦθος, ἄφη­σε ἴχνη ἁγί­ας δι­α­βά­σε­ως καὶ ἔθε­σε τὴν σφρα­γῖ­δα τῶν κα­λῶν ἔρ­γων του στὴν νε­ο­πα­γῆ Μη­τρό­πο­λη, τὴν ὁποία κα­τέ­στη­σε πρό­τυ­πο Μη­τρο­πό­λε­ως.

Φύ­σει εὐ­γε­νὴς καὶ συ­νε­πὴς μὲ τὸν ἑαυ­τό του, δι­α­πι­στώ­νον­τας ὅτι οἱ δυ­νά­μεις του λόγῳ γή­ρα­τος ἄρ­χι­σαν νὰ μει­ώ­νον­ται καὶ νὰ μὴ τοῦ ἐπι­τρέ­πουν νὰ τε­λεῖ τὰ κα­θή­κον­τά του, ὑπέ­βα­λε τὴν πα­ραί­τη­σή του ἀπὸ τὴν ἐνερ­γὸ ὑπη­ρε­σία, πα­ρα­μέ­νον­τας συγ­χρό­νως ἐν­τός της Μη­τρο­πό­λε­ώς του στὸ χῶρο ποὺ ὁ ἴδι­ος εἶχε ἀνοι­κο­δο­μή­σει ὡς πρῶ­το Ἐπι­σκο­πεῖο πλη­σί­ον τῶν Ἱε­ρέ­ων καὶ τοῦ ποι­μνί­ου του.

Ὁ Γέ­ρων Μη­τρο­πο­λί­της Ἀγα­θό­νι­κος δὲν εἶ­ναι τυ­χαία φυ­σι­ο­γνω­μία. Ἔχει ἔν­δο­ξη ἱστο­ρία ἀπὸ νε­ό­τη­τός του. Ἔζη­σε καὶ ἔδρα­σε χω­ρὶς δι­α­τυμ­πα­νι­σμοὺς ὅλα τὰ χρό­νια της Ἱε­ρω­σύ­νης καὶ Ἀρ­χι­ε­ρω­σύ­νης του, τα­πει­νά, εὐ­γε­νι­κά, δη­μι­ουρ­γι­κά, ἐκ­κλη­σι­α­στι­κά.

Γιὰ τὸν Ἱερὸ Κλῆ­ρο, ἀνώ­τε­ρο καὶ ἀνώ­τα­το, ἀπο­τε­λεῖ ση­μεῖο ἀνα­φο­ρᾶς καὶ πρό­τυ­πο ζωῆς.

Τὰ 30 χρό­νια τῆς Ποι­μαν­το­ρί­ας του στὴν Ἱερὰ Μη­τρό­πο­λη Με­σο­γαί­ας καὶ Λαυρεωτικῆς θὰ πα­ρα­μεί­νουν στα­θμὸς στὴν ἱστο­ρία της καὶ πε­ρί­ο­δος ἀκυ­μάν­του ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ζωῆς.

…

Δὲν ἔχει ὅμως ἀξία τόση τὸ σπου­δαῖο ποι­μαν­τι­κό, πνευ­μα­τι­κὸ καὶ κοι­νω­νι­κὸ ἔργο του.

Με­γα­λύ­τε­ρη ἀξία ἔχει ἡ προ­σω­πι­κό­τη­τά του, τὸ εὐ­γε­νὲς καὶ φι­λάν­θρω­πο ἦθος του, ὁ ἀκέ­ραι­ος καὶ ἐνά­ρε­τος χα­ρα­κτῆ­ρας του, ἡ ἀδα­πά­νη­τη πνευ­μα­τι­κὴ πε­ρι­ου­σία τῆς ψυ­χῆς του, ἡ γνή­σια νη­σι­ώ­τι­κη εὐ­λά­βειά του, ἡ ἀγά­πη του πρὸς τὴ θεία Λα­τρεία, ἡ ἀκά­μα­τη ἐρ­γα­τι­κό­τη­τά του, χα­ρί­σμα­τα ποὺ κο­σμοῦν τὸ ἱερὸ πρό­σω­πό του.

…

Ὁ Γέ­ρον­τας σή­με­ρα ἄγει τὸ 96ο ἔτος τῆς ἡλι­κί­ας του. Ἐν σι­ω­πῇ καὶ προ­σευ­χῇ.

Μετὰ τὴν πα­ραί­τη­σή του μοῦ ἔλε­γε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ «Τώρα ἐνοί­ω­σα τὴν δύ­να­μη τῆς προ­σευ­χῆς».

Ἀφι­έ­ρω­νε ὧρες στὴν προ­σευ­χὴ καὶ στὴν πε­ρι­συλ­λο­γή. Ὀνο­μα­στι­κὰ πα­ρα­κα­λοῦ­σε τὸν Θεὸ γιὰ τοὺς Ἱε­ρεῖς του, τὶς οἰ­κο­γέ­νει­ές τους, τοὺς συγ­γε­νεῖς του καὶ τὰ πνευ­μα­τι­κά του παι­διά.

Γιὰ τὴ Μη­τρό­πο­λη Με­σο­γαί­ας ἡ πα­ρου­σία του εἶ­ναι δύ­να­μη καὶ πα­ρη­γο­ριά. Δὲν ὁμι­λεῖ πολύ, δὲν ἐκ­φρά­ζε­ται πάν­το­τε, ἀλλὰ ἡ κα­θα­ρή του μορ­φὴ καὶ τὸ λάμ­πον πρό­σω­πό του ἀπο­τε­λοῦν ση­μεῖο ἁγί­ας, δι­δα­κτι­κῆς καὶ ἐλ­πι­δο­φό­ρου πα­ρου­σί­ας.

Ὁ Θεὸς τοῦ ἐπε­φύ­λα­ξε εἰ­ρη­νι­κὰ καὶ εὐ­τυ­χι­σμέ­να γη­ρα­τειὰ μὲ τὴν φρον­τί­δα τοῦ ἀξί­ου δι­α­δό­χου του Μη­τρο­πο­λί­του Με­σο­γαί­ας κ. Νι­κο­λά­ου, ὁ ὁποῖ­ος τὸν θε­ω­ρεῖ πνευ­μα­τι­κὸ θη­σαυ­ρὸ τῆς Ἐπι­σκο­πῆς του καὶ συ­νά­μα εὐ­λο­γία Θεοῦ.

Ἂς τὸν δι­α­τη­ρεῖ ἡ Χά­ρις τοῦ Θεοῦ ἀνά­με­σά μας ὡς φω­τει­νὸ ὁδο­δεί­κτη τῆς δι­κῆς μας πο­ρεί­ας.»

(Πε­ρι­ο­δι­κὸ Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Φθι­ώ­τι­δος «Φθι­ω­τι­κὴ Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ Φωνή», ἀρ. φύλ­λου 93, Μάι­ος – Ἰού­νι­ος 2014, σσ. 6 – 7.)

ΕΓΓΡΑΦΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ