ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Ἰ­ωάν. ιζ΄1-13 ) 20 Μα­ΐου 2018

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΜΑΙΟΥ 2018

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Ἰ­ωάν. ιζ΄1-13 )
20 Μα­ΐου 2018

«Ἐγώ σε ἐ­δό­ξασα ἐπὶ τῆς γῆς».Τὴ ση­με­ρινὴ Κυ­ρι­ακὴ τι­μοῦμε τὴ μνήμη τῶν Ἁ­γίων Πα­τέ­ρων τῆς Α΄´ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου. Ἡ Σύ­νο­δος αὐτὴ συγ­κλή­θηκε τὸ 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βι­θυ­νίας, μιὰ πόλη τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­σίας, γιὰ τὴν ἀν­τι­με­τώ­πιση τῆς αἱ­ρέ­σεως τοῦ Ἀ­ρείου. Τὸ Εὐ­αγ­γε­λικὸ Ἀ­νά­γνω­σμα, σχε­τικὸ μὲ τὴν ἑ­ορτή, εἶ­ναι τὸ πρῶτο μέ­ρος τῆς Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς Προ­σευ­χῆς τοῦ Κυ­ρίου, δη­λαδὴ τῆς προσευ­χῆς ποὺ ἀ­πηύ­θυνε ὁ Κύ­ριος λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ Πά­θος Του. Στὴν ἀρχή της ὁ Κύ­ριος λέει ὅτι δό­ξασε τὸν ἐ­που­ρά­νιο Πα­τέρα Του στὴ γῆ «Ἐγώ σε ἐ­δό­ξασα ἐπὶ τῆς γῆς». Ἂς δοῦμε λοι­πὸν σή­μερα πῶς δό­ξασε ὁ Κύ­ριος τὸν Θεὸ Πα­τέρα, πῶς Τὸν δό­ξα­σαν οἱ ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες ποὺ τι­μοῦμε σή­μερα, καὶ ποιὸ εἶ­ναι τὸ δικό μας χρέος.

Ὁ Κύ­ριος δό­ξασε τὸν Πα­τέρα Του στὴ γῆ μὲ ὁ­λό­κληρη ἀ­σφα­λῶς τὴ ζωή Του. Τὸν δό­ξασε ὅ­μως καὶ μὲ τὴ φα­νέ­ρωση τῆς ἀ­λή­θειας περὶ Θεοῦ. Στὴν πρὸ Χρι­στοῦ ἐ­ποχὴ λα­τρεύ­ον­ταν καὶ δο­ξά­ζον­ταν πολ­λοὶ ψεύ­τι­κοι θεοί ποὺ· πίσω ἀπὸ αὐ­τοὺς κρύ­βον­ταν οἱ δαί­μο­νες.

Ὁ ἐ­ναν­θρω­πή­σας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ κα­τήρ­γησε τὴ δόξα τῶν ψεύ­τι­κων θεῶν, ἀ­πο­κα­λύ­πτον­τας στοὺς ἀν­θρώ­πους ποιὸς εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θεός, ὁ μόνος ἄ­ξιος νὰ δο­ξά­ζε­ται. Γι’ αὐτὸ ἄλ­λω­στε ἦλθε στὸν κό­σμο, ὅ­πως δι­ε­κή­ρυξε ὁ Ἴ­διος, «ἵνα μαρ­τυ­ρήσῃ τῇ ἀ­λη­θείᾳ»,·γιὰ νὰ ἀ­πο­κα­λύ­ψει καὶ κη­ρύ­ξει τὴν ἀ­λή­θεια περὶ τοῦ Θεοῦ.

Ἀ­πο­κά­λυψε δη­λαδὴ ὅτι ὁ Θεὸς εἶ­ναι Τρι­α­δι­κός, ὁ Πα­τήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅ­γιο. Καὶ ὅτι αὐ­τὸς ὁ ἐν Τρι­άδι Θεός ἀ­γα­πάει τὸν ἁ­μαρ­τωλὸ καὶ θέ­λει τὴ σω­τη­ρία του·καὶ ὅτι γι’ αὐτὴ τὴ σω­τη­ρία τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ ἀν­θρώ­που ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος, ὁ Υἱὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θεοῦ ἔ­γινε καὶ ἄν­θρω­πος, γιὰ νὰ προσφέ­ρει τὸν Ἑ­αυτό Του θυ­σία «ὑ­πὲρ τῆς τοῦ κό­σμου ζωῆς καὶ σω­τη­ρίας», γιὰ νὰ ζή­σει καὶ νὰ σω­θεῖ ὁ κό­σμος.

Κι ὅ­ταν κά­ποιοι σκαν­δα­λί­σθη­καν ἀπὸ τὰ λό­για Του, δὲν θέ­λησε νὰ ἀλ­λά­ξει τὴ δι­δα­σκα­λία Του, ἀλλὰ ρώ­τησε τοὺς μα­θη­τές Του «Μή­πως θέ­λετε κι ἐ­σεῖς νὰ φύ­γετε;». Ἤ­θελε νὰ δο­ξά­σει τὸν Θεό, νὰ πα­ρα­δώ­σει ἀ­νό­θευτη τὴν ἀλή­θεια ποὺ σώ­ζει, χω­ρὶς νὰ ἐ­πι­ζη­τεῖ ὀ­πα­δούς.

Κατὰ τὸ τέ­λειο πα­ρά­δει­γμα τοῦ Κυ­ρίου, καὶ οἱ ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες τῆς Α΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου δό­ξα­σαν τὸν Θεὸ μὲ τὴ θε­ό­πνευ­στη δι­δα­σκα­λία τους κατὰ τὴ σύγ­κληση τῆς Συ­νό­δου αὐ­τῆς.

Δὲν συγ­κεν­τρώ­θη­καν γιὰ τὴ δική τους δόξα. Μία ἦ­ταν ἡ ἀ­γω­νία τους: νὰ μεί­νει ἀ­πα­ρα­χά­ρα­κτη ἡ ἐν Χρι­στῷ ἀ­πο­κα­λυ­φθεῖσα ἀ­λή­θεια,·νὰ μὴν ἀλ­λά­ξει ἡ ἀ­λή­θεια τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς πί­στεως,·νὰ φυ­λα­χθεῖ ἔτσι ἀ­κρι­βῶς ὅ­πως τὴν κή­ρυξε ὁ Κύ­ριος καὶ τὴν δί­δα­ξαν οἱ ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι. Γνώ­ρι­ζαν ὅτι μεί­ωση τῆς ἀ­λή­θειας περὶ Θεοῦ σή­μαινε μεί­ωση τῆς δό­ξας τοῦ Θεοῦ.

Αὐ­τοὶ οἱ ἅ­γιοι Πα­τέ­ρες ἦ­ταν ἡ γε­νιὰ ποὺ εἶχε βγεῖ ἀπὸ τὶς Κα­τα­κόμ­βες μό­λις πρὶν ἀπὸ λίγα χρό­νια. Καὶ ἔ­φε­ραν τὰ στί­γματα τοῦ Κυ­ρίου στὸ σῶμα τους. Ἄλ­λος εἶχε κομ­μένη μύτη, ἄλ­λος ἀ­κρω­τη­ρι­α­σμένο χέρι, καὶ γε­νικὰ εἶ­χαν ὑ­πο­στεῖ βα­σα­νι­στή­ρια, ἐ­πειδὴ δὲν εἶ­χαν θε­λή­σει νὰ ἀρ­νη­θοῦν τὸν Χρι­στὸ καὶ νὰ προ­σκυ­νή­σουν τὰ εἴ­δωλα. Εἶ­χαν δο­ξά­σει τὸ ὄ­νομα τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ στα­θερὴ ὁ­μο­λο­γία τους· καὶ τώρα στὴ Σύ­νοδο δό­ξα­σαν τὸν Θεὸ δι­α­τυ­πώ­νον­τας, μὲ τὸν φω­τι­σμὸ τοῦ Ἁ­γίου Πνεύ­μα­τος, τὴν ἀ­λή­θεια ὅτι ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι Θεὸς ἀλη­θι­νός, ὁ­μο­ού­σιος μὲ τὸν Πα­τέρα.

Χρέος δικό μας λοι­πὸν εἶ­ναι νὰ κρα­τοῦμε ἀ­νό­θευτη τὴν ἀ­λή­θεια, γιὰ νὰ δο­ξά­ζε­ται ὁ μό­νος ἀ­λη­θι­νὸς ἐν Τρι­άδι Θεός, ὁ Κύ­ριος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς καὶ ὁ Θεὸς Πα­τὴρ καὶ τὸ Πα­νά­γιο Πνεῦμα. Νὰ φυ­λάτ­τουμε δη­λαδὴ τὴν Ὀρ­θό­δοξη Πί­στη μας ἀ­νό­θευτη καὶ νὰ τὴν ὁ­μο­λο­γοῦμε. Βε­βαίως σε­βό­μα­στε τοὺς ἑ­τε­ρό­δο­ξους καὶ τοὺς ἀλ­λό­θρη­σκους, ἀλλὰ πι­στεύ­ουμε ὅτι μία εἶ­ναι ἡ ἀ­λή­θεια, ἕ­νας εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θεὸς καὶ ὅτι μόνο ὁ Κύ­ριος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στὸς εἶ­ναι ὁ Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου. Ὅ­ποιος δο­ξά­ζει τὸν Θεό, αὐ­τὸς κερ­δί­ζει. Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶ­ναι ἡ ζωή μας, ἡ εὐ­τυ­χία μας, ἡ αἰ­ώ­νια σω­τη­ρία μας. Νὰ μᾶς ἀ­ξι­ώ­σει ὁ Κύ­ριος νὰ τὴν γευ­θοῦμε. Ἀ­μήν.