ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (Μρκ. α΄ 1-8) 31 Δε­κεμ­βρί­ου 2017

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (Μρκ. α΄ 1-8)
31 Δε­κεμ­βρί­ου 2017

Γιὰ τὸ λι­ον­τά­ρι τῆς ἐρή­μου, ὅπως ἔχει χα­ρα­κτη­ρι­σθεῖ ὁ ἅγι­ος ᾽Ιω­άν­νης ὁ Πρό­δρο­μος, κά­νει λόγο σή­με­ρα ἀδελ­φοί μου τὸ Εὐαγγε­λι­κὸ ἀνά­γνω­σμα. Λίγο πρὸ τῆς ἀρ­χῆς τοῦ νέου ἔτους πα­ρου­σι­ά­ζει τὴν προ­σω­πι­κό­τη­τά του ἡ Ἐκ­κλη­σία μας, ἐπει­δὴ αὐ­τὸς ἀπο­τε­λεῖ τὴν ἀρχὴ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου τοῦ ᾽Ιη­σοῦ Χρι­στοῦ, δι­ό­τι ὁ ᾽Ιω­άν­νης ἐστά­λη ἀπὸ τὸν Θεό, γιὰ νὰ προ­ε­τοι­μά­σει τὸν δρό­μο τοῦ Μεσ­σία μὲ τὸ κή­ρυ­γμα καὶ τὸ βά­πτι­σμα τῆς με­τα­νοί­ας. Κι ἦταν ὅλη του ἡ ζωὴ ἀν­τί­στοι­χη πρὸς τὴν ἀπο­στο­λή του, τὴν ὁποία ἔφε­ρε σὲ πέ­ρας μὲ ζῆλο, ντυ­μέ­νος μὲ τρί­χες κα­μή­λου καὶ τρε­φό­με­νος μὲ ἀκρί­δες καὶ ἄγριο μέλι. ῾Η ἀδι­ά­κο­πη κραυ­γὴ τοῦ Ἰω­άν­νου καὶ ἡ προ­τρο­πή του πρὸς πάν­τας, ἦταν «ἑτοι­μά­σα­τε τὴν ὁδὸν Κυ­ρί­ου», γι­’αυ­τὸ εὔ­στο­χα ἡ συ­νεί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τὸν χα­ρα­κτή­ρι­σε, ἀρ­γό­τε­ρα, Πρό­δρο­μο.

Ποιὰ εἶ­ναι ὅμως αὐτὴ ἡ ὁδὸς τοῦ Κυ­ρί­ου τὴν ὁποία ἑτοί­μα­ζε σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ὁ Ἰω­άν­νης; Ὀπωσ­δή­πο­τε δὲν ἀνα­φε­ρό­ταν σὲ ἐπί­γεια ὁδό, οὔτε σὲ «δρό­μους» ποὺ κα­θο­ρί­ζον­ται ὡς τρό­πος ζωῆς ἀπὸ τὰ ποι­κί­λα φι­λο­σο­φι­κὰ καὶ κοι­νω­νι­κὰ ρεύ­μα­τα. ῞Ολα αὐτὰ εἶ­ναι ἀνθρώ­πι­να κα­τα­σκευ­ά­σμα­τα, ποὺ ση­μαί­νει ὅτι ἐμ­πε­ρι­έ­χουν τὸ στοιχεῖο τῆς ἀτέ­λει­ας ἢ καὶ τῆς πλά­νης, ὅπως κάθε τι τὸ ἀν­θρώ­πι­νο. ῾Οδὸς Κυ­ρί­ου εἶ­ναι ὁ τρό­πος ζωῆς ποὺ ὑπο­δει­κνύ­ει ὁ ἴδι­ος ὁ Θεὸς στὸν ἄν­θρω­πο, μὲ τὴν κλή­ση νὰ Τὸν ἀκο­λου­θή­σει γιὰ νὰ ζή­σει. Εἶ­ναι ἀκρι­βῶς ὁ ἴδι­ος δρό­μος ζωῆς, τὸν ὁποῖο ἐξήγ­γελ­λαν οἱ προ­φῆτες καὶ ἀπο­κά­λυ­ψε ὁ σαρ­κω­θεὶς Θεός, ὁ ᾽Ιη­σοῦς Χρι­στός. Ὁδὸς Κυ­ρί­ου, ὅμως σα­φέ­στε­ρα, εἶ­ναι ὁ ἴδι­ος ὁ Χρι­στός, ὅπως ὁ Ἴδι­ος τὸ ἀπο­κά­λυ­ψε καὶ τὸ δι­α­βε­βαί­ω­σε «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός, ἡ ἀλή­θεια καὶ ἡ ζωή». ῎Ετσι, ἡ συ­νέ­πεια στὸν κάθε λόγο καὶ θέ­λη­μά Του συ­νι­στᾷ τὸν δρό­μο ποὺ κα­θο­ρί­ζει τὸν τρό­πο τῆς ζωῆς καὶ μᾶς ὁδη­γεῖ σὲ ἄμε­ση σχέ­ση μαζί Του.

῾Ο Κύ­ρι­ος, ὅμως, ἦλθε ὄχι ἁπλῶς νὰ μᾶς ὑπο­δεί­ξει τὸν δρό­μο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ μᾶς ἐν­σω­μα­τώ­σει στὸν ἑαυ­τό Του καὶ ἑπο­μέ­νως γε­νό­με­νοι ἕνα μ᾽ ᾽Εκεῖ­νον, νὰ γι­νό­μα­στε κι ἐμεῖς ὁδὸς Κυ­ρί­ου. Μὲ ἄλλα λό­για ὁ κάθε σω­στὸς χρι­στι­α­νὸς εἶ­ναι «ἐν ἑτέ­ρᾳ μορ­φῇ» ἡ φα­νέ­ρω­ση τοῦ Χρι­στοῦ στὸν κό­σμο. Στὸ πρό­σω­πο τοῦ πι­στοῦ βλέ­πει ὁ κό­σμος τὸν ῎Ιδιο τὸν Κύ­ριο. Ὁ ἀπό­στο­λος Παῦ­λος ὁμο­λο­γοῦ­σε τὴν ἐμ­πει­ρία αὐτή, ὅταν δι­ε­κή­ρυτ­τε «Ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χρι­στός», ἐνῶ ἤδη ἀπὸ τὴν Πα­λαιὰ Δι­α­θή­κη εἶχε ἐξαγ­γελ­θεῖ αὐτὴ ἡ πνευ­μα­τι­κὴ πρα­γμα­τι­κό­τη­τα «᾽Ενοι­κή­σω ἐν αὐ­τοῖς καὶ ἐμ­πε­ριπα­τή­σω…».

Ἡ ἀσύλ­λη­πτη γιὰ τὸν ἀν­θρώ­πι­νο νοῦ ἐμ­πει­ρία, τὴν ὁποία χα­ρί­ζει στὸν πι­στὸ ὁ Χρι­στός, προ­ϋ­πο­θέ­τει ὅμως τὴν καρ­δι­α­κὴ ἀν­τα­πό­κρι­ση τοῦ ἀν­θρώ­που. Δὲν ἀρ­κεῖ μό­νον ἡ δω­ρεὰ τοῦ Θεοῦ. Ἡ προ­τρο­πὴ τοῦ Κυ­ρί­ου «῾Ετοι­μά­σα­τε τὴν ὁδὸν…» ἀπο­κα­λύ­πτει ὅτι ἀπαι­τεῖ­ται καὶ ἡ ἑτοι­μό­τη­τα τοῦ ἀν­θρώ­που, δη­λα­δὴ ἡ ἔμ­πρα­κτη ἐκ­δή­λω­ση τῆς δι­α­θέ­σε­ώς του γιὰ ἀπο­δο­χὴ τῆς προ­σφο­ρᾶς αὐ­τῆς, μὲ ἑτοι­μό­τη­τα ποὺ δὲν πα­ρου­σι­ά­ζει κενά, δε­δο­μέ­νου ὅτι ἡ ὁδὸς Κυ­ρί­ου εἶ­ναι μο­νί­μως ἀνοι­κτὴ πρὸς τὸν ἄν­θρω­πο καὶ ἡ προ­σφο­ρά του ἀδι­ά­κο­πη σ᾽ αὐ­τόν. Χρι­στι­α­νὸς ἔτσι, ση­μαί­νει ἄν­θρω­πος ποὺ ζεῖ μὲ ἐγρή­γορ­ση, γιὰ νὰ βι­ώ­νει τὴν πα­ρου­σία τοῦ Κυ­ρί­ου μέσα του, «Γί­νε­σθε ἕτοι­μοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δο­κεῖ­τε, ὁ Κύ­ρι­ος ἔρ­χε­ται».

῾Ο Προ­φη­τι­κὸς λό­γος προ­βλέ­πον­τας τὴν πρα­γμα­τι­κό­τη­τα ἑρ­μη­νεύ­ει τὴν κλή­ση ποὺ ἀπευ­θύ­νει ὁ Ἰω­άν­νης, γιὰ ἑτοι­μα­σία τοῦ ἀν­θρώ­που πρὸς ὑπο­δο­χὴ καὶ ἀπο­δο­χὴ τοῦ Μεσ­σία, ὡς «Φωνὴ βο­ῶν­τος ἐν τῇ ἐρή­μῳ». Ἡ κλή­ση δη­λα­δὴ αὐτὴ μέσα στοὺς αἰ­ῶ­νες βρί­σκει συ­νή­θως κλει­στὰ ὦτα, δι­ό­τι οἱ πολ­λοὶ εἶ­ναι ἀπρό­θυ­μοι νὰ ἀκού­σουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπει­δὴ εἶ­ναι φορ­τω­μέ­νες οἱ καρ­δι­ές τους ἀπὸ τὰ πάθη καὶ φα­νε­ρώ­νουν τὴν ἐρη­μιὰ ποὺ κυ­ρι­αρ­χεῖ μέσα τους. Ἡ πνευ­μα­τι­κὴ αὺτὴ ξη­ρα­σία, ἔτσι, γί­νε­ται ἀφι­λό­ξε­νος χῶ­ρος γιὰ τὴν πα­ρου­σία τοῦ Πνεύ­μα­τος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ λι­μο­κτο­νία γί­νε­ται χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ γνώ­ρι­σμα τῆς ζωῆς.

Τὴν ἐλ­πί­δα ὅμως γεν­νᾶ καὶ πα­ρέ­χει πάν­τα ἡ ᾽Εκ­κλη­σία, ποὺ συ­νε­χί­ζει τὴν προ­φη­τι­κὴ πα­ρου­σία τοῦ Χρι­στοῦ στὸν κό­σμο, ἐξα­κο­λου­θών­τας νὰ μᾶς προ­τρέ­πει «῾Ετοι­μά­σα­τε τὴν ὁδὸν Κυ­ρί­ου». Αὐτὴ καλ­λι­ερ­γεῖ συ­νει­δή­σεις ποὺ μὲ τὰ ἔργα τους βε­βαι­ώ­νουν γιὰ τὴν πα­ρή­γο­ρη καὶ ἀδι­ά­κο­πη πα­ρου­σία τοῦ Χρι­στοῦ στὴν σύγ­χρο­νη ἐρη­μία τῶν ἀν­θρώ­πων.

Ἀδελ­φοί μου, ἂς φο­βη­θοῦ­με τὴν ἐρη­μία καὶ τὴν ξη­ρα­σία τῆς καρ­δι­ᾶς. ῎Ας συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με τό με­γα­λεῖο τῆς κλή­σε­ώς μας καὶ ἂς θε­λή­σου­με τὴ σω­τη­ρία μας, ἡ ὁποία κερ­δί­ζε­ται μὲ τή με­τά­νοια. Ἄς ἀφή­σου­με τὸν Χρι­στὸ νὰ περ­πα­τή­σει μέσα μας καὶ τότε θὰ γί­νου­με κι ἐμεῖς ἡ ὁδὸς Κυ­ρί­ου, ποὺ θὰ θε­λή­σουν νὰ περ­πα­τή­σουν καὶ ἄλ­λοι ἀδελ­φοί μας. Ἀμήν.