Κυριακή ΙΕ΄ Ματθαίου 4.2.2024

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Ματθ. κβ΄35-46)
4 Φεβρουαρίου 2024

Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος καταγράφει τὴν τελευταία ἀντιπαράθεση τοῦ Χριστοῦ μὲ τὶς διάφορες θρησκευτικὲς καὶ πολιτικὲς ὁμάδες τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ. Ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν διάλογο τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς φαρισαίους, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀκούσαμε σήμερα στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Πολλὲς φορὲς οἱ φαρισαῖοι παρακολουθοῦσαν τὶς κινήσεις καὶ τοὺς λόγους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀρκετὲς φορὲς ἔθεταν καὶ ἐρωτήσεις πρὸς Αὐτόν. Ὁ σκοπός τους ἦταν νὰ Τὸν παγιδεύσουν, νὰ Τὸν φέρουν σὲ δύσκολη θέση, γιὰ νὰ Τὸν κατηγορήσουν στὴν συνέχεια ἐνώπιον τῆς κοινῆς γνώμης. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες πρὶν ἀπ’ τὴν Σταύρωση ἡ ἀντιπαράθεση αὐτὴ ὀξύνθηκε. Οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἡρωδιανῶν, τῶν σαδδουκαίων καὶ τῶν φαρισαίων ἔθεσαν ἀπὸ μία ἐρώτηση στὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ μία ὁμάδα ἐπιθυμοῦσε νὰ Τὸν ἐμπλέξει σὲ πολιτικὰ ζητήματα, ἐπειδὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὸ ἰουδαϊκὸ ἔθνος ἐπικρατοῦσε ἔντονος ἐπαναστατικὸς ἀναβρασμὸς ἐναντίον τῶν κατακτητῶν Ρωμαίων. Ἡ ἄλλη ὁμάδα ἦταν ὑλιστὲς καὶ δὲν πίστευαν στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ζήτησαν ἀπ’ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ συμφωνήσει ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Οἱ φαρισαῖοι ἀπ’ τὴν πλευρά τους ἔθεσαν καὶ αὐτοὶ μία ἐρώτηση. Ζητοῦσαν νὰ πληροφορηθοῦν ἀπ’ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου ποιὰ ἦταν ἡ σπουδαιότερη ἐντολὴ τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Καὶ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποδείξουν ὅτι δὲν γνώριζε ἐπαρκῶς τὸν Νόμο καὶ ἑπομένως δὲν ἔδινε σωστὲς ἑρμηνεῖες στὸ περιεχόμενο τοῦ Νόμου. Στὴν συνέχεια θὰ ἀπευθύνονταν στὸν λαὸ καὶ θὰ τὸν προέτρεπαν νὰ μὴν προσέχει στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου.

Σὲ ὅλες αὐτές τὶς ἐρωτήσεις ὁ Κύριος ἔδωσε ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση. Στὴν τελευταία ἐρώτηση ἡ ἀπάντηση ἦταν εὔκολη. Ὁ Χριστὸς χρησιμοποίησε ἕνα χωρίο ἀπ’ τὸ Δευτερονόμιο, τὸ ὁποῖο ὅλοι ἦσαν ὑποχρεωμένοι νὰ γνωρίζουν ἀπὸ στήθους καὶ νὰ ἐπαναλαμβάνουν: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου». Ὡστόσο, γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινὴ αὐτὴ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, εἶναι ἀνάγκη νὰ συμμετέχουν ὅλες οἱ ψυχοσωματικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, δηλαδὴ ὄχι μόνο ἡ λογικὴ καὶ τὸ συναί-σθημα, ἀλλὰ καὶ ἡ βούληση καὶ ἡ ἐπιθυμία. Καὶ ὁ Χριστὸς συμπλήρωσε ὅτι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ προεκτείνεται μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Τὶς ἀπαντήσεις αὐτὲς δὲν τὶς περίμεναν οἱ φαρισαῖοι, ἐπειδὴ τὰ σχέδιά τους δὲν προχωροῦσαν.

Μετὰ τὴν ἀποτυχία τους ἔρχεται ἡ σειρὰ νὰ ὑποβάλει ἐρώτηση πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός: «Ποιὰ γνώμη ἔχετε ἐσεῖς γιὰ τὸν Μεσσία;» Ὅλοι γνώριζαν ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας θὰ ἦταν «υἱὸς Δαβίδ», ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ. Τὸ μεγάλο πρόβλημα ὅμως ἦταν ἄν θὰ εἶναι μόνο «υἱὸς τοῦ Δαβίδ» ἤ καὶ κάτι ἄλλο, μόνο ἄνθρωπος ἤ κάτι παραπάνω. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Χριστὸς θέτει ἕνα δεύτερο, συμπληρωματικὸ ἐρώτημα πρὸς τοὺς συνομιλητές Του: «ἐὰν εἶναι (μόνο) ἀπόγονός του, τότε γιατὶ ὁ Δαβίδ στὸν 109ο ψαλμὸ Τὸν ὀνομάζει Κύριο;» Ἐννοοῦσε τὸν ψαλμικὸ στῖχο «Εἶπε ὁ Κύριος (ὁ Θεὸς Πατέρας) στὸν Κύριο (τὸν Υἱό) Νὰ καθίσεις στὰ δεξιά Μου, μέχρι νὰ ὑποτάξω τοὺς ἐχθρούς Σου κάτω ἀπ’ τὰ πόδια Σου». Γιὰ νὰ ἀπαντήσουν σὲ αὐτὴν τὴν δεύτερη ἐρώτηση, ἔπρεπε νὰ ἀναγνωρίσουν ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας ἦταν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὅτι αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ Θεός. Ἐπειδὴ οἱ φαρισαῖοι δὲν ἦσαν διατεθειμένοι νὰ παραδεχθοῦν οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο, ἀμέσως ἀπεχώρησαν. Καὶ ὁ Χριστὸς στὴν συνέχεια ἀπηύθυνε πρὸς αὐτοὺς ἐκεῖνα τὰ φοβερά «οὐαί».

Ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν γενικῶς καὶ ἀορίστως γιὰ ἀγάπη, ἀλλὰ τὶς περισσότερες φορὲς ἡ ἀγάπη αὐτὴ δὲν εἶναι ἀληθινή, εἶναι ἰδιοτελὴς καὶ δὲν συνδέεται μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ δὲν συμβαδίζει μὲ τὴν τήρηση του θελήματός Του. Ἀλλὰ πολὺ περισσότερο τὸ ἐρώτημα «ποιὸς νομίζετε ὅτι εἶναι ὁ Χριστός;» δὲν ἔπαυσε ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα νὰ ἀπασχολεῖ τοὺς ἀνθρώπους. Γιὰ διαφορετικοὺς λόγους σὲ κάθε ἐποχὴ ἐπαναλαμβάνεται ἡ προφητεία τοῦ Συμεῶν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Ὑπαπαντῆς ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ εἶναι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Εἴδαμε ὅτι οἱ συνομιλητές Του ἐπεδίωκαν νὰ Τὸν ἀναγκάσουν νὰ συμφωνήσει μαζί τους, Ἐκεῖνος ὅμως δὲν ἀρνήθηκε τὸν ρόλο Του καὶ δὲν πρόδωσε τὴν ἀποστολή Του. Καὶ στὴν δική μας ἐποχὴ πολλοὶ διακηρύσσουν ὅτι Τὸν «σέβονται», ἀναγνωρίζουν ὅτι ὑπῆρξε μεγάλος ἀναμορφωτὴς τῆς ἀνθρωπότητας. Ἐπειδὴ Τὸν ἀναγνωρίζουν ἐν μέρει, νομίζουν ὅτι ἔχουν κάνει σπουδαία παραχώρηση. Ὡστόσο, ἀρνοῦνται νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν πλήρη ταυτότητά Του, ὅτι δηλαδὴ εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ἀπομακρύνονται ἀπ’ τὶς ἐντολές Του καὶ θεωροῦν ὅτι αὐτὸ λέγεται «πρόοδος».

Ἀρκετοὶ μορφωμένοι ἄνθρωποι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στοὺς τελευταίους αἰῶνες μελέτησαν καὶ ἔγραψαν γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ μὲ ἀρνητικὴ διάθεση. Ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἀποδείξουν ὅτι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας στὸν Χριστὸ εἶναι λᾶθος. Πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ὅμως (ἀν ὄχι ὅλοι) γοητεύθηκαν τόσο πολὺ ἀπ’ τὸ ἠθικὸ μεγαλεῖο Του καὶ ἀπ’ τὴν διδασκαλία Του. Ἔφθασαν στὸ σημεῖο νὰ παραδεχθοῦν ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπ’ Αὐτὸν θὰ φέρει μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια τὴν καταστροφὴ τῆς ἀνθρωπότητας. Εἴθε αὐτὸ νὰ κατανοήσουν καὶ κάποιοι δικοί μας, ὅτι ὁ ὑποτιθέμενος «σεβασμός» τους δὲν εἶναι ἀρκετός, ὄχι μόνο δὲν εἶναι πρόοδος, ἀλλὰ μεγάλη ὁπισθοδρόμηση.

π. Ν.Η.