ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιζ΄ 14-23) 5 Αὐγούστου 2018
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιζ΄ 14-23)
5 Αὐγούστου 2018
Ἡ διήγηση τῆς θεραπείας τοῦ ἐπιληπτικοῦ νέου συγκεντρώνει τὴν προσοχή μας σὲ δύο κυρίως σημεῖα· στὴν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ κατὰ τῶνδαιμόνων καὶ στὴ συζήτησή Του μὲ τοὺς μαθητὲς περὶ τῆς ἀπιστίας ὡςαἰτίας τῆς ἀδυναμίας τους νὰ ἐπιτελέσουν τὴ θεραπεία.
«Σᾶς βεβαιώνω πώς, ἂν ἔχετε πίστη ἔστω καὶ σὰν ἕνα κόκκο σιναπιοῦ, θὰ λέτε σ’ αὐτὸ τὸβουνὸ πήγαινε ἀπὸ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ πηγαίνει, καὶ κανένα πρᾶγμα δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατο γιὰ σᾶς». Ἡ παράδοξη εἰκόνα ποὺ χρησιμοποιεῖται στὴ φράση αὐτὴ τοῦ Κυρίου ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι ἡ πίστη κάνει θαύματα, ἐπιτελεῖ ἔργα παράδοξα, ἀκόμηκαὶ ἔργα τὰ ὁποῖα φαίνονται λογικὰ ἀκατόρθωτα.
Ἡ ἀπαίτηση πολλῶν ἀνθρώπων νὰ δοῦν πρῶτα θαύματα, γιὰ νὰ πιστεύσουν, προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία νὰ στηρίζει κανεὶς τὰπάντα στὴ λογικὴ ἀπόδειξη, στὴ βεβαιότητα. Ἡ παραπάνω φράση τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει τὴ σειρὰ ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ λογικὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ προβάλλειτὴν πίστη ὡς προϋπόθεση τοῦ θαύματος. Μόνον ὅποιος πιστεύει στὸν Θεὸκαὶ στὸν σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ βλέπει τὸ θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης νὰἀγκαλιάζει καὶ νά μεταμορφώνει τὸν χαλασμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία κόσμο σὲ «καινὴ κτίση».
Ἡ σύγχρονη γενιὰ ζητεῖ σημάδια, γιὰ νὰ πιστέψει στὴ θεία προέλευσή Του· «θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν»· κι ὅσοι στέκουν μπροστὰ στὸ σταυρὸπροκαλοῦν τὸν Χριστὸ νὰ κατεβεῖ ἀπὸ τὸν σταυρό, γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴδύναμή Του.
Δὲν μᾶς θυμίζουν ὅλα αὐτὰ τὶς σατανικὲς ὑποδείξεις ἀπὸ τὴ γνωστὴ διήγηση τῶν πειρασμῶν; Μὲ ἄλλα λόγια ἡ προσπάθεια νὰ πεισθεῖ ὁ ἄνθρωποςλογικά, πρὶν πιστέψει, ἔχει μέσα της κάτι τὸ δαιμονικό, κάτι ποὺ δηλώνειτὴν πεσμένη καὶ φθαρμένη φύση του.
Ἡ πίστη ποὺ ξεπερνᾶ τοὺς λογικοὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ τὶς φυσικὲς ἐπιφυλάξεις εἶναι χαρακτηριστικὸ νέας ἐποχῆς, τῆς ἐποχῆς ποὺ ἀνανεώνεται ἐνΧριστῷ ἡ φύση τοῦ ἄνθρωπου, ὥστε νὰ μὴ ἀναζητεῖ πλέον ὁ ἄνθρωπος θαύματα, γιὰ νὰ στηρίξει τὴν πίστη του, ἀλλὰ νὰ βλέπει μὲ τὴν πίστη παντοῦθαύματα. Ὅλα τὰ κατ’ ἄνθρωπον ἀκατόρθωτα γίνονται κατορθωτά. Κι ἡ λύτρωση τοῦ κόσμου, ποὺ μὲ τὶς ἀνθρώπινες προοπτικὲς εἶναι ἀκατόρθωτη, γίνεται πραγματικότητα διὰ τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτὴ τὴ νέα πραγματικότητα τὴ βλέπει κανεὶς μὲ τὴν πίστη του κι ἔτσι ὅλαγύρω του γίνονται ἕνα θαῦμα τῆς θείας ἀγάπης. Τὸ αἴτημα νὰ προηγηθεῖ τὸ θαῦμα, γιὰ νὰ ἔλθει ἡ πίστη εἶναι δαιμονικό· ἡ πρόταξη τῆς πίστεως μὲ συνέπεια τὸ θαῦμα εἶναι δῶρο θεϊκό.
