ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιζ΄ 14-23) 25 Αὐγούστου 2019
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2019
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ιζ΄ 14-23)
25 Αὐγούστου 2019
Πολὺ συχνὰ προσευχόμαστε οἱ ἄνθρωποι στὸν Θεό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καὶ Τὸν παρακαλοῦμε γιὰ κάτι, ποὺ τελικὰ δέν πραγματοποιεῖται. Τὸ αἴτημά μας δὲν ἐκπληρώνεται. Ἡ ἰκεσία μας δὲν βρίσκει ἀνταπόκριση, ἀκόμη κι ἄν αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε δὲν εἶναι παράλογο. Αὐτονόητα βέβαια δὲν εἶναι λογικὸ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ γιὰ πράγματα ἀντίθετα πρὸς τὸ Εὐαγγέλιό Του˙ γιὰ πράγματα τῶν ὁποίων ἡ ἐκπλήρωση ἱκανοποιεῖ μόνο τὸν ἐγωισμὸ καὶ ὅποια ἐπιφα-νειακὴ ἀνάγκη μας.
Ζητοῦμε, λοιπόν, πράγματα λογικὰ καὶ θεμιτά˙ παρακαλοῦμε γιὰ κάτι ποὺ δὲν ἀντιτίθεται στὸ θέλημά Του. Ὡστόσο ἀπάντηση δὲν παίρνουμε καὶ τὸ αἴτημά μας δὲν ἰκανοποιεῖται.
Στὸ γιατὶ δὲν ἀπαντᾶ στὴν προσευχή μας ὁ Θεός, ποὺ συχνὰ διατυπώνουν πολλοὶ ἀδελφοί μας, ἔρχεται νὰ δώσει ἀπάντηση ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἡ ὁποία καταγράφει τὸ περιστατικὸ ἑνὸς δυστυχισμένου πατέρα, ποὺ ὁ γιὸς ἦταν ἄρρωστος˙ σεληνιαζόταν καὶ ὑπέφερε. «Πολλάκις γὰρ πίπτει, εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ», ἐξηγοῦσε στὸν Ἰησοῦ ὁ πατέρας μὲ πόνο.
Ἀρχικὰ τὸν εἶχε ὁδηγήσει στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ ἐκεῖνοι δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν κάνουν καλά. Ὁ Κύριος ἐπιπλήττει τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα καὶ τό δυστυχισμένο παιδὶ ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐνέργεια.
Οἱ μαθητὲς πλησίασαν τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ρώτησαν: «Διατὶ ἡμεῖς, οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;», γιὰ νὰ λάβουν τὴν ἀπάντηση «διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν». Αἰτία τῆς ἀδυναμίας τους ἦταν ἡ ἀδύναμη πίστη, εἴτε ἡ δική τους εἴτε τοῦ πατέρα εἴτε ἀκόμη καί ὅσων ἐκεῖ παρευρίσκονταν.
Ἡ ἴδια αἰτία βρίσκεται πάντα πίσω ἀπὸ τὴν σιωπὴ τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ δική μας προσευχὴ στὰ διάφορα αἰτήματα ποὺ ἀπευθύνουμε. Ὁ Θεὸς σιωπᾶ ἐπειδὴ προσευχόμαστε χωρὶς βαθειὰ καὶ ζωντανὴ πίστη. Τὰ ὅσα ζητοῦμε μένουν ἀνεκπλήρωτα καὶ ἀναπάντητα, διότι δὲν παρακαλοῦμε μὲ θερμὴ καὶ καθαρὴ καρδιά, μὰ κυρίως ζητοῦμε χωρὶς ἐμπιστοσύνη.
Ὁ Κύριος διδάσκει «Αἰτεῖται καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν˙» (Ματθ. 7,7). Καί πάλι ὁ Ἴδιος ὑπογραμμίζει στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο «ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καὶ σὰν κόκκο σιναπιοῦ, θὰ λέτε σ’ αὐτὸ τὸ βουνὸ «μετακινήσου» καὶ θὰ γίνεται˙ καὶ κανένα πρᾶγμα δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατο γιὰ σᾶς». Τέλος ἡ προτροπὴ Του «τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» ἀπαντᾶ ὄχι μόνο τὴν ἀπορία τῶν μαθητῶν Του, ἀλλὰ καὶ φωτίζει τὸν τρόπο ποὺ ὁ πιστὸς μπορεῖ νὰ ἀποκτᾶ τὴ δύναμη ποὺ χρειάζεται.
Ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος δίπλα στὴν προσευχὴ τοποθετεῖ καὶ τὴ νηστεία. Μὲ τὴν προσευχὴ ἐπιδιώκουμε νὰ συνομιλήσουμε μαζί Του. Προϋπόθεση ὅμως ἀποτελεῖ ἡ ἐλευθερία ἀπὸ τὰ πάθη μας. Σ’ αὐτὸ βοηθᾶ ἡ νηστεία. Ἡ ἀξία της ποὺ δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ στὸν κόσμο μας σήμερα, ἐντοπίζεται στὴν συνειδητὴ προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νὰ ἀντισταθεῖ στὶς πιεστικὲς ἀνάγκες τοῦ φθαρτοῦ σώματος, προκειμένου νὰ μποῦν σὲ προτεραιότητα καὶ νὰ ἰκανοποιηθοῦν οἱ ἀνάγκες τῆς ψυχῆς.
Αὐτὸ βεβαιώνεται ἔμπρακτα στὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Τὴν προσπάθειά τους γιὰ προσευχὴ συνόδευε καὶ ἡ ἄσκηση τοῦ σώματος. Τότε ἡ προσευχή τους ἀποκτοῦσε δύναμη καὶ ἐνίσχυε τὸν ἀγώνα τους. Καὶ ὁ ἀγώνας τους ἐνδυνάμωνε ἀποτελεσματικὰ τὴν προσευχή τους.
Ἡ μίμηση αὐτῶν τῶν τρόπων τους, θὰ δίνει στὴν προσευχή μας τὴ δύναμη ποὺ προκαλεῖ τὸ θαῦμα ποὺ χρειαζόμαστε, καὶ θὰ κάνει καὶ μᾶς μετόχους τῆς αἰωνιότητος τοῦ θεοῦ, τὴν ὁποἰαν ἀπολαμβάνουν καὶ ἐκεῖνοι.
Ἀμήν.
