ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ε΄, 1–11) 22 Σεπτεμβρίου 2019
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2019
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ε΄, 1–11)
22 Σεπτεμβρίου 2019
Ἡ σημερινὴ περικοπὴ, πρώτη τῆς σειρᾶς τῶν εὐαγγελίων τοῦ Λουκᾶ, ἀναφέρεται στὴν κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Κυρίου καὶ μᾶς διδάσκει τὸ πῶς πρέπει νὰ δέχεται ὁ ἄνθρωπος τὸ θεῖο κάλεσμα.
Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μυστήριο ποὺ συντελεῖται στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἀποτελεῖ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὅμως δὲν παραβιάζει τὶς ἐπιλογὲς τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἦταν δεμένος μὲ τὸ Χριστό, ἐπειδὴ στὸ πρόσωπό του συνάντησε τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς. Ἡ ζωὴ αὐτὴ ἀνακαίνιζε τὴ ζωή του, ἔδινε νόημα καὶ προοπτικὴ στὴν ὕπαρξή του καὶ τροφοδοτοῦσε τὴν ἐλπίδα του. Ὁ Πέτρος μέσα ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ γευόταν τὴν αἰωνιότητα, γι᾿ αὐτὸ ἡ δίψα του γιὰ τὸ Θεὸ ἦταν δίψα ἀκροάσεως τοῦ λόγου Του. Ἡ δίψα αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν ἀπόδειξη τῆς πνευματικῆς ὑγείας.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέει ὅτι, ὅπως ἡ ὄρεξη εἶναι ἀπόδειξη ὑγείας τοῦ σώματος, ἔτσι καὶ ἡ ἐπιθυμία ἀκροάσεως πνευματικῶν λόγων εἶναι ἀπόδειξη τῆς ὑγείας τῆς ψυχῆς. Οἱ πνευματικοὶ λόγοι τρέφουν τὴν καρδιὰ καὶ δὲν τὴν ἀφήνουν νὰ νεκρωθεῖ. Τὰ ἀγαθὰ νοήματα πρέπει νὰ γίνονται ὕλη ποὺ ἐπεξεργάζεται ὁ νοῦς, ὄχι γιὰ νὰ τὰ ἀναλύσει καὶ νὰ τὰ κατατάξει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ ἀφομοιώσει καὶ νὰ τὰ μεταβάλλει σὲ ἀγαθὲς ἐπιλογὲς καὶ πράξεις.
Ὁ Χριστὸς πάνω στὸ πλοιάριο τοῦ Πέτρου εἶπε «ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν», δηλαδὴ ρίξτε πάλι στὰ βαθιὰ νερὰ τὰ δίχτυα σας γιὰ νὰ πιάσετε ψάρια. Αὐτὴ ἡ ἐντολὴ ἐρχόταν σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν πεῖρα ποὺ εἶχε ὁ ἀπόστολος ἀπὸ τὸ ἐπάγελμά του. Ὅμως ὁ λόγος ποὺ ἄκουσε ἀπὸ τὸ Χριστὸ τὸν ἔπεισε νὰ μὴ στηρίζεται στὴν ἀνθρώπινη πεῖρα του, καὶ ἡ πρόθυμη ὑπακοὴ ἀπέδειξε ἀμέσως τοὺς καρποὺς της. Βεβαίωσε ὅτι τὸ θαῦμα ποὺ κάνει κατορθωτὸ τὸ ἀκατόρθωτο, εἶναι καρπὸς πίστεως καὶ ὄχι ἀποτέλεσμα λογικῶν παραμέτρων.
Πράγματι ἡ ἁλιεία τῆς οἰκουμένης, ἀργότερα, ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξε ἐκπληκτικὴ καὶ θαυματουργική, ἐπειδὴ εἶχε συνέπεια στὴν προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη…» καὶ τὸ ἔκαναν πρόθυμα καὶ μὲ ζῆλο ἔχοντας τὴν συνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Καλὸν εἶναι νὰ προσέξουμε, ἐπίσης, ὅτι τὸ προσκλητήριο τοῦ Χριστοῦ ἀπευθύνεται στοὺς ψαράδες τὴν ὥρα ποὺ αὐτοὶ βρίσκονταν στὶς ἐργασίες τους, μετὰ ἀπὸ μιὰ κοπιαστικὴ νύχτα, ποὺ δὲν εἶχε ἀποτέλεσμα. Ὁ κόπος ὅμως τῆς νύχτας καὶ ἡ ἀποτυχία τῆς ἐργασίας δὲν τοὺς στέρησαν τὴ διάθεση νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ τηρήσουν τὸ λόγο.
Εἶναι ἀλήθεια ἀδελφοί μου, ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει διάθεση νὰ ἀκούσει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ τὸν ἀκούσει ὅπου κι ἄν βρίσκεται, χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ ζεῖ γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Θεό, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ συνάντηση εἶναι θέμα τρόπου καὶ ὄχι τόπου.
Τέλος, ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ἀπευθύνει κι ἄλλο ἕνα ἀκόμη μήνυμα. Τὸ μήνυμα τῆς ἐσωτερικῆς μας ἀφύπνισης. Τῆς συνειδητοποίησης τῆς ἁμαρτωλότητάς μας. Τὸ θάμβος τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ θαύματος ὁδήγησε τὸν Πέτρο στὴ συναίσθηση τῆς μηδαμινότητάς του καὶ τῆς γύμνιας του «…ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἁμαρτωλὸς εἰμί, Κύριε».
Τὸ πρῶτο βῆμα γιὰ νὰ συναντήσει κανεὶς τὸ Θεὸ εἶναι ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας, ἡ ὁποία κάνει ἐπιτακτικότερη τὴν ἀνάγκη τῆς παρουσίας καὶ ἐνέργειας τῆς χάριτός Του. Ἀντίθετα ἡ μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν ἑαυτό μας, κτίζει ἀδιαπέραστο τεῖχος ποὺ ἐμποδίζει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς πλησιάσει.
Ὁ Πέτρος βρῆκε «ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς», καὶ ὑπάκουσε στὴν ἐντολή Του. Ἄς ἑτοιμάσουμε τὶς καρδιές μας νὰ δεχθοῦμε τὸ θεῖο κάλεσμα καὶ νὰ εὐθυγραμμίσουμε τὰ διαβήματά μας μὲ αὐτό.
Ἔτσι, μποροῦμε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι πέρα ἀπὸ κάθε προσδοκία καὶ λογική, ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θὰ καρποφορήσει καὶ θὰ πολλαπλασιάσει τὸ καλό. Ἀμήν.
