Πρωτ. 336 Ἀριθμ. Διεκπ. 219 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 72Η
Πρὸς
Τοὺς Εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Μέσα στὴν ἱερὴ ἐκκλησιαστικὴ περίοδο τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς
ποὺ διανύουμε καὶ τὴν κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρά της, κατὰ τὴν ὁποία ἡ
Ἐκκλησία μας καλλιεργεῖ τὴν μετάνοια, τὴν προσευχή, τὴν κατάνυξη, μὲ
τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, τὴν ὑμνολογία καὶ τὰ ἀναγνώσματά της, ποὺ σκοπὸ
ἔχουν νὰ μᾶς κάνουν μετόχους τῆς Ἀναστάσιμης ἐμπειρίας της,
ἀντιμετωπίζουμε τοὺς κινδύνους, τὶς ἐκτροπὲς καὶ τὶς προκλήσεις ὅσων
σκόπιμα, μεθοδευμένα καὶ ἐπίμονα ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς ἐκτρέψουν ἀπὸ
αὐτὴν τὴν προσπάθεια καὶ πορεία.
Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ οἱ αὐτοκαλούμενοι «Χριστιανοὶ Μάρτυρες
τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἢ «Χιλιαστές» ὅπως τοὺς ἀναγνωρίζει ὁ λαός μας.
Πρόκειται γιὰ τοὺς πιὸ ἐπικίνδυνους αἱρετικοὺς τῶν ἡμερῶν μας,
ἀφοῦ ἀμετανόητα διαστρέφουν τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, μὲ σκοπὸ νὰ
νοθεύουν τὴν πίστη μας. Εἶναι δυνατὸν νὰ μιλοῦν γιὰ Χριστό, ὅταν
ἀρνοῦνται τήν θεότητά Του; Ὅταν ἀπορρίπτουν τὸ πρόσωπο τῆς Μητρός
Του ὡς Θεοτόκου; Ὅταν ὑβρίζουν τὸν τίμιο Σταυρό Του; ὅταν δὲν δέχονται
τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας Του, τὴν παράδοσή της καὶ τὰ ἅγια μυστήριά
της;
Πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴν κινούμενοι, ἔχουν μεταξὺ ἄλλων
διανείμει σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Μητροπόλεώς μας φυλλάδια καὶ
προσκλήσεις γιὰ συγνεντρώσεις, συναντήσεις καὶ ἐκδηλώσεις, μὲ ἀφορμὴ
τὴν «ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ», ὅπως οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται.
Δραστηριοποιοῦνται ἐπισκεπτόμενοι τὶς οἰκογένειες τῶν Ὀρθοδόξων
Χριστιανῶν. Ἀποστέλλουν προσωπικὲς ἐπιστολές, διανέμουν τηλέφωνα
ἐπικοινωνίας καὶ προκαλοῦν τεχνητὴ σύγχυση, δυσπιστία καὶ ἀδικαιολόγητες ἀμφισβητήσεις.
Ἡ ποιμαντική μας εὐθύνη ἐπιβάλλει νὰ ἀποκαλύπτουμε τὴν πλάνη
τους καὶ παράλληλα νὰ διακηρύττουμε ἀνόθευτη τὴν αἰώνια ἀλήθεια. Ὅτι
δηλαδὴ οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ οἱ ὅσιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ
εἶναι τὰ πρότυπά μας, δὲν ἑόρτασαν ποτὲ «ἐπέτειο θανάτου τοῦ Ἰησοῦ».
Καὶ τοῦτο διότι ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου δὲν περιορίζεται καὶ δὲν ἐντοπίζεται
ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς σύνηθες ἱστορικὸ γεγονός, ἀφοῦ εἶναι κένωση καὶ
θυσία τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου γιὰ τὴν λύτρωση τοῦ κόσμου. Λύτρωση ἀπὸ τὸ
θάνατο καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ φθορά. Ἑπομένως ὁ θάνατος καταργεῖται
ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως.
Ἡ ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ Ἀναστημένη Ζωὴ τοῦ Χριστοῦ,
ἡ ὁποία ἀνέτειλε ἐκ τοῦ τάφου καὶ μάλιστα «ἐσφραγισμένου τοῦ
μνήματος», δηλαδὴ πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὰ φυσικὰ ὅρια τῆς ἀνθρώπινης
λογικῆς.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Λίγες μόνο ἡμέρες πρὶν τὸν πανηγυρικὸ ἑορτασμὸ τῆς Ἀναστάσεως
τοῦ Κυρίου καὶ ὄχι πρὶν τὴν «ἐπέτειο τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ», σᾶς καλῶ
ὅλους νὰ προστατεύσετε τὸν θησαυρὸ τῆς πίστεως ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ
μὲ πονηροὺς τρόπους καὶ δόλιες προσηλυτιστικὲς μεθοδεύσεις,
προσπαθοῦν νὰ κλονίσουν τὴν πίστη, ποὺ σκορποῦν τὴ σύγχυση καὶ
κηρύσσουν τὸ ψέμα ἀντὶ γιὰ τὴν ἀλήθεια.
Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ πλησιάσει τὴ φωτιὰ τῆς πλάνης. Κανεὶς δὲν
πρέπει νὰ ἀνοίξει τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς του στὸν διάβολο καὶ τὸ ψέμα.
Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ συμμαχήσει μὲ τοὺς σταυρωτὲς τοῦ Κυρίου ποὺ
μέχρι σήμερα συνεχίζουν νὰ ἐπιλέγουν τὸν θάνατο ἀντὶ γιὰ τὴ ζωή.
Κ Α Λ Η Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η !
Μὲ θερμὲς εὐχὲς καὶ πατρικὴ ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
