| Πρωτ. Ἀριθμ. Διεκπ. | Σπάτα, 18 Ἰουλίου 2020 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τὶς μέρες αὐτές, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὅλη δοκιμασία τῆς πανδημίας ποὺ μαστίζει καὶ ἀπειλεῖ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἔχει ἀνατρέψει τὰ πάντα, ζοῦμε κυρίως μιὰ γενικευμένη προσβολὴ τῶν ἱερῶν μυστηρίων, τῆς θείας λατρείας, τῆς πίστεως ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ. Οἱ Πατέρες μας μᾶς κληροδότησαν τὴν πίστη στὰ σωστικὰ μυστήρια, ἀναλλοίωτη τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς θείας λατρείας. Ἔτσι καθιερώθηκε ὁ τύπος τῆς θείας λειτουργίας, οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ οἱ χῶροι τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ.
Κορύφωση τῆς πίστεώς τους ἦταν ἡ προσπάθεια νὰ δημιουργήσουν στὴ γῆ ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς πρὸς τὴν Σοφία καὶ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἕναν ναὸ ποὺ νὰ ἀντανακλᾶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μας. Καὶ τὸ πέτυχαν μὲ πολὺ κόπο, μὲ ἀξιοποίηση τῶν ἰδιοφυῶν χαρισμάτων, μὲ τὴν βούληση τῶν ἀρχόντων τους, μὲ μεγάλη πίστη καὶ εὐλάβεια. Ἔφτιαξαν μὲ πολλὴ προσευχὴ ἕναν χῶρο λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι κατασκευάσθηκε ἡ Ἁγία Σοφία στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἕνας ναός ποτισμένος μὲ δάκρυα προσευχῆς, μὲ θυμιάματα καὶ ὕμνους δοξολογίας, μὲ παρακλήσεις καὶ ἱστορικὰ τάματα, μὲ ἤχους καμπανῶν καὶ σημάντρων, μὲ τὴ σφραγίδα τῆς συγκλονιστικῆς ἱστορίας τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς Ρωμηοσύνης, μὲ μαρτυρικὸ αἷμα καὶ θυσίες, μὲ ἀτέλειωτες λειτουργίες καὶ ἀκολουθίες. Ἕνα ἐπίγειο ἀριστούργημα τῆς πίστεως καὶ τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ. Μιὰ ἀπόδειξη τοῦ θεοΐδρυτου χαρακτήρα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ Ἐκκλησίας μας.
Αὐτὸ τὸ ἱερὸ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πίστεως, ὕστερα ἀπὸ 900 χρόνια θείας λατρείας, βεβηλώθηκε γιὰ 500 καὶ πλέον χρόνια καθὼς μὲ βιαιότητα καὶ ἀσέβεια λειτούργησε ὡς τζαμί. Τὰ τελευταῖα 86 χρόνια ἀναγνωρίσθηκε ὡς μουσεῖο, ὡς μνημεῖο παγκόσμιας κληρονομιᾶς καὶ ὡς παγκόσμιο σύμβολο πολυπολιτισμικῆς συνύπαρξης. Ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ ἔδειχνε κοσμικοῦ τύπου σεβασμό, δὲν ἔπαυε νὰ ἀποτελεῖ ἀπομείωση τῆς ἀλήθειας του καὶ ἀνίερη προσβολή.
Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση μετατροπῆς της πάλι σὲ μουσουλμανικὸ τζαμὶ πραγματικὰ τάραξε ὅλους μας ὡς Γένος καὶ ὡς Ἔθνος. Καταλαβαίνουμε ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ὑπηρετεῖ καμμία ἀνάγκη. Εἶναι καθαρὰ μιὰ ἀπόφαση πολιτικῆς σκοπιμότητος, θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας καὶ προκλήσεως, ἐθνικιστικῆς κακότητος καὶ ἐμπαθείας, ἱστορικῆς ἀσέβειας ὄχι μόνο στὸν πολιτισμό, ἀλλὰ κυρίως στὴν πίστη μας στὸν Χριστό, στὴν ὄντως Σοφία τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι μας καὶ ὡς Ἔθνος καὶ ὡς Ρωμηοσύνη καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι πονᾶμε. Πονάει ἡ ἱστορία μας, πονάει ἡ θρησκευτικὴ συνείδησή μας, πονάει ἡ ἐλπίδα μας, πονάει ἡ πίστη μας, πολύτιμοι θησαυροὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ ὅμως μὲ κανέναν τρόπο δὲν τὰ χάνουμε γιατὶ εἶναι βαθιὰ ριζωμένα στὴν καρδιὰ καὶ τὴν συνείδησή μας. Μᾶς πληγώνει ἡ πνευματικὴ ἀδιαφορία τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Δὲν μᾶς ξενίζει ὅμως. Χωρὶς τὴν πίστη χάνεται ὁ χριστιανισμός… τῶν χριστιανῶν.
Ἡ Μητρόπολή μας, σὰν μιὰ ἀπάντηση στὴν πρόκληση ἀνακοινώνει ὅτι ἤδη ξεκινάει ἀνέγερση ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, σὲ οἰκόπεδο στὸν Γέρακα. Αὐτὸ εἶναι τὸ νέο Τάμα μας· μιὰ μικρὴ Ἁγιὰ Σοφιά στὴ Μητρόπολή μας.
Παράλληλα, τὴν ἐρχόμενη Παρασκευὴ 24 Ἰουλίου, ἡμέρα τῆς νέας βεβηλώσεως τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς, στὶς 7:00μ.μ. θὰ τελεσθεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου (Κανόνας καὶ ὅλοι οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας μας) σὲ ὅλους τοὺς ἐνοριακοὺς καὶ μοναστηριακοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, ὅπου σᾶς καλῶ ὅλους νὰ ψάλουμε μαζὶ τὸ «Τῇ Ὑπερμάχῳ», τὸ ὁποῖο καὶ καθιεροῦται πλέον ὡς κοντάκιο σὲ ὅλες τὶς θεῖες λειτουργίες καὶ πανηγύρεις.
Εὐχή μας τέλος εἶναι, τώρα ποὺ ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ παραδίδεται σὲ θρησκευτικὴ χρήση, σὲ μουσουλμανικὴ προσευχή, νὰ ἀρχίσει ἕνας ἀγώνας νὰ μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ γιὰ Ὀρθόδοξη λατρεία ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη μας, εὐκαιριακῶς, μὲ ἀκάλυπτες τὶς ψηφιδωτὲς εἰκόνες, ἀντηχούντων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων, ζωντανεύοντας τὸν ἀρχικὸ σκοπό καὶ λόγο της.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
