Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.
Στο πλαίσιο της ενίσχυσης της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» και για όσους επιθυμούν να συμμετέχουν μέσω τραπεζικής κατάθεσης, ακολουθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί της Ι. Μητροπόλεως:
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
Πρωτ. 891 Ἀριθμ. Διεκπ. 474 |
Σπάτα, 15 Αὐγούστου 2024 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 204Η
ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Ἤδη συμπληρώθηκαν δεκαπέντε μέρες μὲ καθημερινὲς Παρακλήσεις, νηστεία, προσφυγὴ στὴ βοήθεια καὶ στὶς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας. Σήμερα, γιορτὴ τῆς Κοιμήσεώς της, χαρὰ καὶ πανήγυρις γιὰ τὴν ἔνδοξη πορεία της, Πάσχα στὴ γλῶσσα τοῦ λαοῦ. Ἐνῶ ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὸν μάταιο αὐτὸν κόσμο, ἐμεῖς τιμοῦμε τὴν διαρκῆ παρουσία της στὴ ζωή μας, ἀφοῦ εἶναι «καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα».
Ἡ Παναγία εἶναι θεῖο δῶρο στὸν κόσμο, μέγα θαῦμα, ἀπόρρητο μυστήριο. Νὰ δώσει ὁ Θεὸς ὅλοι μας νὰ βρισκόμαστε πάντοτε κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη καὶ προστασία της, νὰ ἀπολαμβάνουμε τὶς πολλὲς εὐλογίες ποὺ μᾶς παρέχει ἡ πλούσια χάρι της, νὰ στηριζόμαστε στὶς ἀδιάκοπες πρεσβεῖες της. Ἡ ταπείνωσή της, ἡ ὁμιλοῦσα σιωπή της, ἡ πλήρης παράδοσή της στὸ θέλημα τοῦ Κυρίου νὰ ἐμπνέει τὴ ζωή μας καὶ νὰ φωτίζει τὸν δρόμο πρὸς τὸν ἁγιασμό μας. Αὐτὴ ὡς Ὁδηγήτρια δείχνει τὸν δρόμο καὶ ὁδηγεῖ, ὡς Ἐλεοῦσα ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο καὶ ἐλεεῖ, ὡς Παραμυθία παρηγορεῖ, ὡς Γρηγοροῦσα συμπαρίσταται καὶ ἐπαγρυπνεῖ, προστατεύει καὶ πρεσβεύει. «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μας εἰς αὐτὴν ἀναθέτομεν».
Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ πρότυπό της, ἐπικαλούμαστε τὴ χάρι καὶ βοήθειά της, ἀγωνιζόμαστε τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιτελοῦμε τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Μητρόπολή μας φέτος γιορτάζει τὰ πενηντάχρονα ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της. Μέσα σὲ αὐτὰ τὰ χρόνια, μὲ τὴ συμπαράσταση ὅλων καὶ βέβαια τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, δημιουργήθηκαν οἱ ἀπαραίτητες γιὰ τὴ διοίκηση καὶ λειτουργία της ὑποδομὲς καὶ ἐγκαταστάσεις, θεμελιώθηκαν καὶ ἐγκαινιάσθηκαν ναοί, ἱδρύθηκαν ἐνορίες, χειροτονήθηκαν πλῆθος ἱερέων, ἐγκαινιάσθηκαν πνευματικὰ κέντρα καὶ φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα καὶ ἀναπτύχθηκαν ποικίλες δράσεις καὶ προγράμματα.
Ἀνάμεσα σὲ ὅλα αὐτά, ἔχουμε καὶ τὴν «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», μιὰ πρότυπη καὶ μοναδικὴ στὴ χώρα μας Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας κυρίως καρκινοπαθῶν καὶ ἀσθενῶν ποὺ πάσχουν ἀπὸ τὴ νόσο τοῦ Kινητικοῦ Νευρώνα, ἡ ὁποία φέτος διανύει τὸ δέκατο πέμπτο ἔτος λειτουργίας της. Περισσότεροι ἀπὸ 2.100 ἀσθενεῖς ἔχουν ἐντελῶς δωρεὰν δεχθεῖ μέχρι σήμερα τὶς ὑπηρεσίες τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», εἴτε Κατ’ Οἶκον, εἴτε στὸ Κέντρο Ἡμέρας, περίπου δὲ 750 σοβαρὰ ἀσθενεῖς, κάποιοι μὲ πολλαπλὲς εἰσαγωγές, φιλοξενήθηκαν στὸν Ξενώνα παροχῆς ὑψηλῆς ποιότητος ὁλιστικῆς ἀνακουφιστικῆς στήριξης.
Κατὰ τὸ περασμένο ἔτος, 55 ἐξειδικευμένοι ἰατροί, νοσηλευτές, κοινωνικοὶ λειτουργοί, φυσιοθεραπευτές, ἐργοθεραπευτές, ἱερεῖς καὶ διοικητικοί, μὲ τὴν ἀνεκτίμητη συμπαράσταση περίπου 100 ἐκπαιδευμένων ἐθελοντῶν, συνέβαλαν στὴ λειτουργία αὐτοῦ τοῦ μοναδικοῦ θαύματος, τὸ ὁποῖο ἐπιστημονικὰ εἶναι ὅ,τι πιὸ σύγχρονο ὑπάρχει διεθνῶς, κλινικὰ ἀποτελεῖ μιὰ ἀπέραντη ἀγκαλιὰ φροντίδας, ἀπὸ πλευρᾶς δὲ Ἐκκλησίας ἕνα ζωντανὸ κήρυγμα ἀληθινῆς πίστεως καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης. Γι’ αὐτὸ τὸ θαῦμα δοξάζουμε τὸν Θεὸ καὶ ἐκφράζουμε τὴ χαρά μας ποὺ ὁ λαός Του, ἐσεῖς ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη σας ἔχετε μαζί μας συνδημιουργήσει.
Τὸ ἐτήσιο λειτουργικὸ κόστος τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» φέτος θὰ πλησιάσει τὸ ἑνάμιση ἑκατομμύριο ΕΥΡΩ, χωρὶς καμμία κρατικὴ ἐπιχορήγηση ἢ συνδρομὴ ἀπὸ τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα. Τὸ ποσὸ αὐτὸ κάθε χρόνο τὸ καλύπτει ἡ συλλογικὴ φιλανθρωπία μας καὶ ἡ οἰκονομικὴ συνδρομὴ περισσότερων ἀπὸ 3.500 γνωστῶν καὶ ἀνωνύμων χορηγῶν καὶ δωρητῶν.
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἐπαναλάβουμε καὶ σήμερα τὴ «λογία» τῆς ἀγάπης μας καὶ προτρέπουμε ὅλους νὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδιᾶς μας, εἴτε στὸν δίσκο ποὺ θὰ περιαχθεῖ στὸ τέλος τῆς θείας λειτουργίας στοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας εἴτε καταθέτοντας κατὰ τὶς δυνατότητές μας στoὺς λογαριασμοὺς τῆς Γενικῆς Φιλοπτώχου, ποὺ ὑπάρχουν ἀναρτημένοι στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως (www.imml.gr -βλ. εδώ). Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας εἶναι ἀνεκτίμητη, ἡ εὐλογία πολλαπλάσια.
Ζητῶ τὴν κατανόησή σας γιὰ τὴν ἄκομψη διασάλευση τῆς λατρείας, μάλιστα τέτοια μέρα, νομίζω ὅμως ὅτι ὅλοι κατανοοῦμε τὴν ἀναγκαιότητα τέτοιων πρωτοβουλιῶν ἀγάπης ποὺ προσφέρεται ὡς λατρεία στὸν Θεό μας καὶ ὡς τιμὴ στὴν Παναγία μας.
Ὁ Κύριος νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ χαρίζει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σὲ ὅλους καὶ στὶς οἰκογένειές σας, ἡ δὲ Παναγία νὰ εἶναι σκέπη καὶ βοήθειά μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 204 Αρ. λογαριασμών
Πρωτ. 647 Ἀριθμ. Διεκπ. 348 |
Σπάτα, 5 Ἰουνίου 2024 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς
τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: Ὑποδοχὴ Τιμίας Κάρας Ὁσίου Σεραφεὶμ Δομβοῦς
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τὸ 2024, μαζὶ μὲ τὴν ἐπέτειο τῶν 50 χρόνων ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, συμπληρώνονται καὶ 100 χρόνια ἀπὸ τὸ μεγάλο θαῦμα ποὺ ἐπιτέλεσε στὰ Μεσόγεια ὁ Ὅσιος Σεραφεὶμ ὁ Δομβοΐτης (†1602). Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1924 διὰ τῆς ἐλεύσεως καὶ λιτανεύσεως τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Ὁσίου σὲ ὅλα τὰ χωριὰ τῶν Μεσογείων, ἐκδιώχθηκαν οἱ ἀκρίδες, οἱ ὁποῖες κατέστρεφαν ὁλοκληρωτικὰ κάθε μορφῆς καλλιέργεια.
Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἐπετείου ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας ἔχει τὴν εὐλογία νὰ φιλοξενήσει τὴν Τιμία Κάρα τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Σπάτων ἀπὸ τὶς 14 ἕως τὶς 17 Ἰουνίου ἐ.ἔ., προερχομένη ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Δομβοῦς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν, Λεβαδείας καὶ Αὐλίδος.
Ἡ ὑποδοχὴ θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Παρασκευὴ 14 Ἰουνίου καὶ ὥρα 7 μ.μ. ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Σπάτων.
Τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων 16 Ἰουνίου, κατὰ τὸν Ὄρθρο καὶ τὴν Θεία Λειτουργία, θὰ προεξάρχει καὶ θὰ κηρύξει τὸν θεῖο λόγο ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 16 Ἰουνίου, στὶς 7 μ.μ., ἡ Τιμία Κάρα θὰ μεταφερθεῖ στὸν Ἱερὸ Ἐνοριακὸ Ναὸ Ἁγίου Σεραφεὶμ Ἀρτέμιδος, ὅπου θὰ τελεσθεῖ ὁ ἑσπερινός, μετὰ τὸ πέρας τοῦ ὁποίου θὰ ἐπιστρέψει στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Σπάτων.
Τὸ μεσημέρι τῆς Δευτέρας 17 Ἰουνίου, μετὰ τὸ πέρας τῆς Ἱερᾶς Παρακλήσεως, ἡ Τίμια Κάρα θὰ ἀναχωρήσει γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Δομβοῦς.
Καλοῦμε ὅλους, κληρικοὺς καὶ πιστὸ λαό, νὰ προσέλθουμε καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὴν Τιμία Κάρα, νὰ ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας πρὸς τὸν θαυματουργὸ Ὅσιο Σεραφεὶμ καὶ νὰ ζητήσουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν εὐλογία καὶ τὴν χάρη Του.
Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ
Ἀρχιμ. Μιχαὴλ Λιούμης
Εγκύκλιο Σημείωμα Πρόγραμμα
Πρωτ. Ἀριθμ. Διεκπ. |
Σπάτα, 15 Μαΐου 2024 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μὲ πολλὴ χαρὰ ἐπικοινωνῶ μαζί σας, ἀφ’ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ μοιραστῶ μαζί σας γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸν ἀναστάσιμο ἀσπασμό, ἀφ’ ἑτέρου δὲ γιὰ νὰ σᾶς προσκαλέσω ὅλους στὴ μεγάλη γιορτὴ ποὺ διοργανώνει τὸ Γραφεῖο Νεότητας τῆς Μητροπόλεώς μας, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Λήξης τῶν Κατηχητικῶν Συνάξεων, μάλιστα φέτος ποὺ συμπληρώνονται 50 χρόνια ἀπὸ τὴν ἵδρυση τῆς Μητροπόλέως μας.
Ὅλοι ἀντιλαμβανόμαστε τὶς δύσκολες καὶ πρωτόγνωρες συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες μεγαλώνουν τὰ παιδιά μας, καθὼς γκρεμίζονται διαχρονικές σταθερὲς καὶ ἀξίες, ἡ πίστη στὸν Θεὸ ξεθωριάζει καὶ βάλλεται, νέα ἤθη καὶ ἀντιλήψεις ἐπιβάλλονται, ἡ βιαιότητα δείχνει τὸ ἄγριο πρόσωπό της σὲ καθημερινὴ βάση καὶ οἱ νεανικὲς ψυχὲς δυσκολεύονται νὰ βροῦν τὸν προσανατολισμό τους.
Μέσα σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ποὺ ἀποπνέει «ὁσμὴν θανάτου», ἡ Ἐκκλησία μας εὐαγγελίζεται τὴ ζωὴ καὶ ἀταλάντευτα δίνει τὴ μαρτυρία της γιὰ τὸν Ἀναστάντα Κύριο, τὸν Νικητὴ τοῦ θανάτου, Αὐτὸν ποὺ εἶναι «ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή».
Αὐτὸ τὸ μήνυμα πίστεως καὶ ἐλπίδος ἀγωνιζόμαστε νὰ μεταδώσουμε ὡς ἐμπειρία στὰ παιδιά μας μέσα ἀπὸ τὰ Κατηχητικὰ καὶ τὶς Νεανικὲς Συνάξεις τῶν ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ἡ γιορτὴ αὐτὴ τῆς Νεότητας, ποὺ φέρει τὸν γενικὸ τίτλο «Ταξίδι ἐκεῖ ποὺ χτυπάει ἡ καρδιά μας» καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἔχετε ἤδη ἐνημερωθεῖ μὲ τὶς ἀφίσες καὶ τὰ φυλλάδια ποὺ ἔχουν διανεμηθεῖ σὲ ὅλους τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, θὰ λάβει χώρα στὸ Δημοτικὸ Στάδιο Σπάτων τὴν Κυριακὴ 19 Μαΐου στὶς 7:30μ.μ.
Σᾶς περιμένουμε λοιπὸν ὅλους παιδιά, γονεῖς, ἐκπαιδευτικούς, φίλους, συνεργάτες, προκειμένου μαζὶ νὰ ἑνώσουμε τὶς καρδιές μας, νὰ καμαρώσουμε τὰ παιδιά μας, νὰ ἀπολαύσουμε τὸ θεατρικό, τοὺς παραδοσιακοὺς χορούς, τὶς χορωδίες καὶ ὅ,τι ἄλλο ἔχουν ἑτοιμάσει μὲ τὴν ἐπίβλεψη τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν κατηχητῶν μας, πρὸ παντὸς δὲ νὰ χαροῦμε τὸ φρόνημα τῆς ἀναστάσιμης ἐλπίδας ποὺ ἀποπνέει ἡ χριστιανικὴ ζωὴ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Εγκύκλιο Σημείωμα
Πρωτ. 456 Ἀριθμ. Διεκπ. 222/29-4-2024 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2024 |
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( 203Η )
Ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Τὸ πιὸ δυνατό, τὸ πιὸ ἀληθινὸ μήνυμα στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, μήνυμα χαρᾶς καὶ ἐλπίδας, διάγγελμα δυνάμεως καὶ ζωῆς, φωτεινὴ ἀκτίνα ποὺ διαλύει τὸ σκότος καὶ τὴν κατήφεια, αὐτὸ ποὺ συντηρεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ συγκροτεῖ τὸν κόσμο, αὐτὸ ποὺ ἀμείωτο διαπερνάει ὅλο τὸν χρόνο καὶ ἐπαναλαμβάνεται κάθε στιγμή, ἀνανεωμένο ἀντηχεῖ καὶ σήμερα στὴν οἰκουμένη ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές μας∙ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, καὶ μὲ τὸν σταυρὸ καὶ τὸν θάνατό Του κατέλυσε τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου, ἐνῶ μὲ τὴν ἀνάστασή Του συνέτριψε «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοὐτέστι τὸν διάβολον».
«Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, Πάσχα καινόν, ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον». Ὅλη ἡ κτίση πανηγυρίζει. Τὰ πάντα συμμετέχουν στὴ γιορτή. «Χαρᾶς καὶ φωτὸς τὰ πάντα πεπλήρωται».
Καὶ σήμερα, σὲ μιὰ ἐποχὴ γενικευμένης ἄρνησης καὶ ἀποστασίας, μέσα ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο, σὰν ἀπὸ ἄλλο ἀντηχεῖο, ἀκούγεται ὁ ἀντίλαλος τῆς ἀγγελικῆς εἴδησης ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος, οὔκ ἐστιν ὦδε∙ ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μᾶρκ. στ΄ 16). Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀνατρέπει τὰ πάντα∙ τὴν ἁμαρτία τὴν ὑπερνικᾶ ἡ σωτηρία, τὸ μῖσος τὸ ἐξαφανίζει ἡ ἀγάπη, τὴν βία τὴν συντρίβει ἡ εἰρήνη, τὴν θλίψη τὴν ἐξουδετερώνει ἡ χαρά, τὴν ἀπόγνωση τὴν ἀντικαθιστᾶ ἡ ἐλπίδα, τὸ σκοτάδι τὸ διαλύει τὸ φῶς, τὸν θάνατο τὸν νεκρώνει ἡ ζωή, τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ τὴν ἀκυρώνει ἡ λαμπρὴ παρουσία τοῦ Ἀναστάντος. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καταργεῖ τὰ ἀδιέξοδα, φανερώνει δρόμους σωτηρίας, διαψεύδει τὸ ψέμα καὶ τὴ ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἀνοίγει ὁρίζοντες πίσω καὶ πέραν ἀπὸ τὸν θάνατο.
Ὁ Ἀναστημένος Κύριος, καθὼς συναντᾶ κλαίουσες καὶ φοβισμένες τὶς μαθήτριες, ξερριζώνει τὴ θλίψη καὶ τὸν φόβο τους μὲ τὴν προτροπή «Χαίρετε καὶ μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. κη΄ 5,9)∙ Καθὼς ἐμφανίζεται στοὺς ταραγμένους καὶ ἀναστατωμένους μαθητές του, τοὺς καθησυχάζει ἐπαναλαμβάνοντας τρεῖς φορὲς τὸ «εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. κ΄ 19, 20, 26)∙ Διακρίνοντας τὴν ὀλιγοπιστία τους, τοὺς «ὀνειδίζει» καὶ τοὺς ἐπιπλήτει, ἐνῶ ἐλέγχει τὸν δύσπιστο Θωμᾶ μὲ τὴν προτροπὴ «μὴ γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός» (Ἰω. κ΄ 27). Τοὺς ἑπτὰ διστακτικοὺς μαθητὲς στὴν Τιβεριάδα τοὺς καλεῖ νὰ συμφάγουν∙ «δεῦτε ἀριστήσατε» (Ἰω. κα΄ 12), τοὺς δὲ Πέτρο καὶ Ἰωάννη τοὺς ἀπευθύνει προσκλητήριο συμπόρευσης∙ «ἀκολούθει μοι» (Ἰω. κα΄ 19, 22).
Στὴ θρηνωδοῦσα γιὰ τὸν θάνατο τοῦ ἀδελφοῦ της Μάρθα, λίγο πρὸ τοῦ πάθους Του ὁ Κύριος τῆς λέγει: «Ἐγώ εἰμὶ ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται∙ καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰω. ια΄ 25, 26). Ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀνάσταση καὶ ἡ ζωή. Αὐτὸς ποὺ πιστεύει σὲ μένα ἀκόμη καὶ ἂν πεθάνει θὰ ζήσει∙ καὶ καθένας ποὺ ζεῖ καὶ πιστεύει σὲ μένα δὲν θὰ πεθάνει στὸ αἰῶνα, δὲν θὰ πεθάνει ποτέ. Αὐτὸ ἐπιβεβαίωσε ὄχι μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ἀλλὰ μὲ τὴ δική Του ἀνάσταση. Ἡ πρώτη προτύπωσε τὴν δεύτερη.
Ἀγαπητοἰ μου ἀδελφοί, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀνατροπὴ τοῦ κόσμου, νέα τροπὴ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ πίστη μας σὲ αὐτὴν συνεπάγεται «ἀπαρχὴ ἄλλης βιοτῆς», ὁδηγεῖ σὲ «καινή» ζωή, σὲ καινούργια ζωή, σὲ μετοχὴ στὴ ζωὴ τοῦ Ἀναστάντος. Ὁ Κύριος δὲν ἀναστήθηκε γιὰ τὸν ἑαυτό Του, γιὰ νὰ δείξει τὴ δύναμή Του, γιὰ νὰ πείσει γιὰ τὴ θεότητά Του, διότι Αὐτὸς ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ ζωή∙ ἀναστήθηκε γιὰ μᾶς. Στὸν 142ο Ψαλμό, προσευχόμαστε: «ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με», Κύριε, ἐσὺ εἶσαι ἡ ζωή μου, δῶσε μου ζωὴ ἀπὸ τὴ ζωή Σου. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, νὰ ζωοποιηθοῦμε ἀπὸ τὶς σταγόνες τῶν κρουνῶν τῆς τετρωμένης πλευρᾶς Του καὶ νὰ λάβουμε τὴν αἰώνια ζωὴ ποὺ προσφέρει ἀφειδώλευτα ἡ χάρις Του σὲ ὅσους τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ μετὰ πόθου καὶ ἱεροῦ φόβου Τὸν προσεγγίζουν, διότι «Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος».
Ἡ πίστη στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μόνη ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Χωρὶς αὐτὴν δὲν ὑπάρχει ἑρμηνεία τοῦ κόσμου, οὔτε λόγος νὰ ὑπάρχουμε, οὔτε νόημα καὶ σκοπὸς τῆς ζωῆς. Ὑπάρχει μόνο τὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου, ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνασταίνει τὴν ἴδια τὴ ζωή μας, ἀναδεικνύει τὴν ἀξία μας, φανερώνει τὸν αἰώνιο προορισμό μας, ὀμορφαίνει τὴν ἐπίγεια πορεία μας.
Μαζὶ μὲ ὅλον τὸ κόσμο, τὸν ἀγγελικὸ καὶ τῶν ἀνθρώπων, μὲ ὅλη τὴν κτίση, μὲ τὴν ἀπὸ περάτων ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης Ἐκκλησία, καὶ ἡ Μητρόπολή μας, ὅλοι ἐσεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑψώνουμε τὶς λαμπάδες τῆς πίστεώς μας στὸ Ἀναστάντα Χριστὸ καὶ ἀναφωνοῦμε μὲ τὸ στόμα καὶ τὴ ζωή μας,
Μετὰ Πασχαλίων εὐχῶν καὶ ἑορτίων προσρήσεων
Πασχάλια Εγκύκλιος
Πρωτ. 440 Ἀριθμ. Διεκπ. 213/23-4-2024 |
Σπάτα, Κυριακὴ Βαΐων ἑσπέρας 28η Ἀπριλίου 2024 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὰ ἑξῆς:
Α. Τὸ ἀπόγευμα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου γύρω στὶς 7:00 μ.μ., ὅπως κάθε χρόνο θὰ γίνει ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸν Ἀερολιμένα «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» τῆς Ἀθήνας. Στὴ συνέχεια, στὶς 8:00 μ.μ., θὰ τὸ ὑποδεχθοῦμε στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα μὲ σύντομη τελετή. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, καὶ καλοῦμε τοὺς ἱερεῖς τῶν ἐνοριῶν μας μὲ ἀντιπροσωπευτικὴ συνοδεία πιστῶν νὰ προσέλθουν μὲ κατάλληλα προευτρεπισμένα φαναράκια, προκειμένου νὰ λάβουν τὸ Ἅγιον Φῶς καὶ νὰ τὸ μεταφέρουν σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες, τὰ ἐκκλησάκια καὶ τὰ σπίτια.
Β. Ἐπίσης, κατὰ τὴν καθιερωμένη συνήθειά μας, πρῶτα ὁ Θεός, τὸ πρωί τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα θὰ περιέλθω τὰ κοιμητήρια της Ἐπαρχίας μας, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο, ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, καὶ νὰ συμψάλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:30 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
10:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:30 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
11:00 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:15 μ.μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Γ. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων, θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης, κατὰ τὸν ὁποῖο καὶ θὰ ἀναγνωσθεῖ ἡ ἀντίστοιχη εὐαγγελικὴ περικοπὴ σὲ διάφορες γλῶσσες, ἀπόδειξη τοῦ οἰκουμενικοῦ χαρακτῆρα τῆς Ἀναστάσεως καὶ θὰ διανεμηθεῖ σὲ ὅλους ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Στὴ συνέχεια, ψάλλοντας τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» θὰ ἀνεβοῦμε στὸ Ἐπισκοπεῖο, ὅπου καὶ θὰ ἀνταλλάξουμε εὐχὲς καὶ θὰ προσφερθεῖ κέρασμα.
Δ. Ἐπιτρέψτε μου καὶ μιὰ προτροπὴ γιὰ τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Δυστυχῶς ὑπάρχει αὺτὴ ἡ παγιωμένη ἀπὸ χρόνια συνήθεια νὰ ἐρχόμαστε ἀπὸ τὰ σπίτια μας στὸν ναὸ λίγο πρὶν τὰ μεσάνυχτα καὶ μόλις ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», νὰ ἀνταλλάσσουμε τὸ ἀναστάσιμο ἀσπασμὸ μεταξύ μας καὶ νὰ ἀποχωροῦμε μὲ ἀναμμένες τὶς λαμπάδες βιαστικά. Δὲν εἶναι καλό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Καλὸ εἶναι νὰ κάνουμε τὸ πρόγραμμά μας ἀπὸ τώρα, ἔτσι ὥστε νὰ παραμείνουμε ὅσοι μποροῦμε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε νὰ κοινωνήσουμε. Ἡ Ἀνάσταση δὲν τελειώνει μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ἀλλὰ ὁ ἑορτασμός της ἀρχίζει μόλις τὸ ψάλουμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Εγκύκλιο Σημείωμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 200Η
«Ἐν ὄψει τοῦ Τριωδίου καὶ σχόλιο στὸν πρόσφατο νόμο
περὶ γάμου μεταξὺ ἀτόμων του ἰδίου φύλου»
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Προσφιλῆ τέκνα ἐν Κυρίῳ καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μας,
Ὁ Μητροπολίτης σας καὶ ὅλοι οἱ ἐφημέριοι καὶ κληρικοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας σᾶς εὐχόμαστε καλὸ καὶ εὐλογημένο Τριώδιο, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὡς «Πύλη τῆς Μετανοίας», ἐνῶ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἀποκαλεῖται «Ὁδὸς Μετανοίας». Σήμερα ξεκινοῦμε μία πορεία μετανοίας καὶ πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ μετάνοια κατέχει κεντρικὴ θέση στὴ ζωή μας ὡς πιστῶν, ἰδιαίτερα ὅμως βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο αὐτῆς τῆς περιόδου, μάλιστα φέτος ποὺ τὸ ξεκίνημά της συνδυάζεται μὲ τὰ γνωστὰ πρωτοφανῆ γεγονότα ποὺ ἔχουν προξενήσει ἐντάσεις, μεγάλη ἀπογοήτευση, πικρία καὶ βαθειὰ θλίψη στὶς καρδιές μας. Ἡ ἀφροσύνη, ὁ παραλογισμός, ἡ ἁμαρτία, ἡ ἠθικὴ ἐκτροπὴ στὸ ἀποκορύφωμά τους. Ὅλα αὐτὰ καὶ μὲ τὸν νόμο. Στὴν πατρίδα μας. Ποιός θὰ τὸ φανταζότανε αὐτό;
Μὲ μεγάλη ἀπορία, ὄχι ὅμως καὶ μὲ ἰδιαίτερη ἔκπληξη, γίναμε μάρτυρες προσφάτως μιᾶς ἀκατανόητης προσπάθειας μεθοδευμένης ψήφισης ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο, μάλιστα μὲ τὴ σύμπραξη τελικῶς πέντε κομμάτων, τοῦ γάμου ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου καὶ τῆς συναφοῦς μὲ αὐτὸν δυνατότητος ἀποκτήσεως τέκνων, κάτι ποὺ προσβάλλει καίρια καὶ τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν ἀξία καὶ ἀξιοπρέπεια, τὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπου.
Ἔτσι φτάσαμε στὴ νομοθετικὴ ἐξίσωση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας μὲ νέες μορφὲς συμβίωσης, ποὺ ἀντιβαίνουν παντελῶς στοὺς φυσικοὺς ὅρους καὶ τοὺς ψυχοκοινωνικοὺς νόμους καὶ ἀσεβοῦν στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, μὲ ἕωλα ἐπιχειρήματα ἠθικοῦ ἐπικαλύμματος ὑποστήριξης τῶν δικαιωμάτων τῶν προϊόντων αὐτῶν, δηλαδὴ τῶν δύστυχων παιδιῶν.
Εἶναι δύσκολο νὰ καταλάβει κανεὶς τὸν λόγο ποὺ ὁδήγησε σὲ αὐτὴν τὴν ἀπόφαση τῆς Κυβερνήσεως, τὴ λογικὴ ποὺ δικαιολόγησε τὴν πιεστικότητα μὲ τὴν ὁποία ἄσκησε τὴν πολιτική της καὶ τὴ σπουδὴ καὶ ἐμμονή της παρὰ τὶς ἔντονες ἀντιδράσεις καὶ στελεχῶν της καὶ ποικίλων φορέων, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Ποιός ὁ λόγος γιὰ ἕναν τέτοιο νόμο; ποιά ἡ ἀνάγκη; πόσους ἀφορᾶ ἄμεσα; πόσες τελικὰ εἶναι αὐτὲς οἱ περιπτώσεις ποὺ χρήζουν νομοθετικὴ θεραπεία; Γιατί αὐτὲς οἱ μεθοδεύσεις; Γιατί νὰ προκληθεῖ τόσος διχασμὸς καὶ ἀναστάτωση στὴν κοινωνία; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνα νομοσχέδιο ποὺ ἀφορᾶ τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν ἠθική, ποὺ ἀνατρέπει ἱστορικὲς ἀξιακὲς σταθερές, μάλιστα μέσα σὲ περίοδο τρομακτικῆς δημογραφικῆς κρίσης, νὰ ψηφίζεται μὲ προκλητὴ βουλευτικὴ ἀποχὴ τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καὶ προκλητικὲς συνειδησιακὲς πιέσεις;
Τὸ νομοσχέδιο ὅμως δυστυχῶς ψηφίσθηκε! Ἀπέναντί μας ἔχουμε πλέον ἕναν ἀπαράδεκτο νόμο καὶ μιὰ τραγικὴ πραγματικότητα ποὺ περιγράφεται ἀπὸ μιὰ ἀλληλουχία ἐπερχομένων προβλημάτων.
Πρῶτο πρόβλημα τὰ δύστυχα παιδιὰ ποὺ θὰ υἱοθετοῦνται κατὰ παραγγελίαν καὶ θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ μεγαλώσουν μέσα σὲ περιβάλλον ἐντελῶς ἀντίθετο μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους, τὶς εὐαγγελικὲς ἐπιταγὲς καὶ τὶς ἠθικὲς προϋποθέσεις. Τὸ πρόβλημά τους δὲν εἶναι ὅτι δὲν θὰ ἔχουν πατέρα ἢ μητέρα, ἀλλὰ ὅτι θὰ ἔχουν ἀντὶ γιὰ μητέρα πατέρα ἢ ἀντί γιὰ πατέρα μητέρα. Ἡ σύχγυση εἶναι προφανής. Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ ψευτο-οικογένεια προξενεῖ καὶ στέρηση καὶ σύγχυση στὶς παιδικὲς ψυχές. Τὸ πρόβλημα αὐτῶν τῶν παιδιῶν εἶναι μεγαλύτερο ποὺ γεννήθηκαν ἀπὸ ὅταν καὶ ἂν ὀρφανεύσουν.
Δεύτερο πρόβλημα, ὅλα τὰ παιδιά μας ποὺ ἐφ’ ἑξῆς, ἀπὸ τὴν τρυφερή τους κιόλας ἡλικία θὰ ἐκτίθενται καὶ θὰ ἐθίζονται σὲ εἰκόνες ἀφύσικης πραγματικότητας. Θὰ μπερδεύονται ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ βλέπουν καὶ θὰ ἀκοῦν καθημερινά. Σὲ λίγο κανεὶς δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ξεχωρίσει στὸ μυαλό τους τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμα καὶ τὸ ἠθικὸ ἀπὸ τὸ ἀνήθικο. Μιὰ κοινωνία πρωτοφανοῦς σύγχυσης ταυτότητας ξεπροβάλλει ἐφιαλτικά.
Ὑπάρχει καὶ ἕνα τρίτο∙ ὁ γάμος, ὅπως ψηφίστηκε, ὑποβαθμίζει τὴν οἰκογένεια καὶ καταρρακώνει τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὀμορφιὰ καὶ ἱερότητά του. Σκοπὸς τοῦ γάμου εἶναι νὰ ἑνώσει τοὺς δύο, τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα. Ὁ γάμος τῶν ὁμφυλόφιλων ζευγαριῶν διχάζει ἀμφοτέρους. Ὅταν οἱ ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς δὲν ἐναρμονίζονται μὲ τὸ σῶμα, τὴ βιολογία καὶ τὴ φύση, ὁ ἄνθρωπος εἶναι διχασμένος. Ὅταν δύο διχασμένοι συμβιώνουν καὶ ἀναπαράγονται, τότε πολλαπλασιάζεται ὁ διχασμός τους. Ὅταν νομιμοποιεῖται καὶ θεσμοθετεῖται ἀδιάντροπα μιὰ καταστροφικὴ ἁμαρτία γιὰ ὅσους τὴν διαπράττουν, μεταδίδεται καλπάζοντας καὶ διασπείρεται ἀνεξέλεγκτα ἀνάμεσα καὶ στοὺς ἀνυποψίαστους. Ἐκεῖ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο οἱ νέες ἀντιλήψεις. Ἐκεῖ καταντοῦν τὴν κοινωνία. Σὲ αὐτὸν τὸν γκρεμὸ μᾶς ἔσπρωξαν οἱ κυβερνητικοὶ προστάτες μας.
Ὅλοι μιλοῦν γιὰ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγὴ καὶ τὴν ἀπειλὴ τῆς οἰκολογικῆς καταστροφῆς, στὴν ὁποία ὁδηγηθήκαμε βιάζοντας ἀλόγιστα τὴ φύση. Ἡ φύση ὅμως βιάζεται καὶ ὅταν εἰσάγονται στὴ ζωή μας διαφυλικὲς πρακτικὲς ποὺ ἀγνοεῖ ἡ φυσιολογικὴ τάξη, ὅταν μιλᾶμε γιὰ πολλὰ φύλα πέραν τῶν δύο, αὐτῶν τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας, ὅταν ἡ γυναῖκα καταντάει μηχανὴ παραγωγῆς καὶ προσβάλλεται ἡ μητρότητα, ὅταν ἡ θηλυκότητα θυσιάζεται στὸν βωμὸ τῆς σεξουαλικότητας, ὅταν ἀλλοιώνεται ἡ ἀνθρώπινη ταυτότητα.
Ἡ ἀπειλὴ κατὰ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας ἀποτελεῖ κίνδυνο μεγαλύτερο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή. Τὸ ἕνα κατάστρέφει τὸ περιβάλλον, τὸ ἄλλο βιάζει καὶ καταβροχθίζει τὸν ἄνθρωπο, τὸν εὐτελίζει, τοῦ συντρίβει τὴν ἀξία, τὸν τελειώνει. Δυστυχῶς!
Ἡ ἁμαρτία τῆς παρὰ φύσιν ἀσέβειας εἶναι μεγάλη. Δὲν εἶναι ὅμως μόνον ἁμαρτία κάποιων λίγων ἀνθρώπων, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἁμαρτία μιᾶς ὁλόκληρης κοινωνίας. Οὔτε πάλι εἶναι ἁμαρτία τοῦ σήμερα, ἀλλὰ ἁμαρτία ποὺ κυοφορεῖται ἐδῶ καὶ χρόνια. Καὶ τὸ χειρότερο, αὐτὸ συνέβη στὴ χώρα μας, μιὰ χώρα μὲ Ὀρθόδοξη ζωὴ καὶ θαυμαστὴ ἱστορία, γεμάτη ἀπὸ ἁγίους καὶ σημεῖα θεϊκῆς παρουσίας, μὲ ἀξιοζήλευτη οἰκογενειακὴ παράδοση, μιὰ χώρα πραγματικὰ εὐλογημένη. Πῶς νὰ τὸ ἀντέξει κανεὶς αὐτό; Πῶς νὰ τὸ συγχωρήσει;
Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ἄνθρωποι δικοί μας, ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε μὲ τὴν ψῆφο τους ὁ λαός μας, ποὺ βαπτίσθηκαν στὴν κολυμβήθρα τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτοὶ περιφρόνησαν τὴ φωνή της, ἀνήρεσαν τὸ βάπτισμα μὲ τὴν ψῆφο τους, αὐτοὶ ποὺ ἐμφανίζονται στὶς ἐκκλησιές μας, ποὺ τιμήθηκαν ἀπὸ τὸν πιστὸ λαὸ καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας πολλαπλῶς καὶ κατ’ ἐπανάληψιν, λέρωσαν τὰ χέρια τους μὲ τὴν ψῆφο τῆς ἀνευθυνότητας τους, λάσπωσαν τὸ κῦρος τους. Καὶ ὄχι μόνον. Τελικά, δὲν ψήφισαν ἁπλὰ τὸν νόμο∙ τὸν ὑποστήριξαν μὲ πάθος, τὸν ἐπέβαλαν μὲ πεῖσμα, τὸν γιόρτασαν προκλητικά. Μόλυναν τὴν τιμή τους, ἀσέβησαν οἰκτρὰ στὴν ἀποστολή τους.
Ἀντὶ νὰ σηκώσουν στοὺς ὤμους τους τὸ δράμα τοῦ λαοῦ καὶ τὴν εὐθύνη τῆς ἱστορίας, αὐτοὶ μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν πρώτη πολίτη τῆς χώρας μας πανηγύριζαν ἀσεβῶς καὶ προκλητικῶς σὲ δυσώνυμα κέντρα γιὰ τὴ δῆθεν νίκη τους. Αὐτὸ ἀποτελεῖ μεγαλύτερη ἁμαρτία καὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ποὺ ὅλως ἀσυνέτως ψήφισαν. Τὸ πρόβλημα πλέον δὲν εἶναι κάποια ἄτομα ποὺ μὲ τὴ συνδρομὴ τῆς πολιτείας ταλαιπωροῦνται διότι δὲν τὰ βρῆκαν μὲ τὴ φύση τους, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ ὁδηγοῦν τὸ μέλλον μας στὴν καταστροφὴ καὶ τὰ παιδιὰ στὴ σύγχυση καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὰ βροῦν μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴ λογική, μὲ τὴν εὐθύνη καὶ τὴ συνείδησή τους.
Καὶ κάτι ἀκόμη∙ Ἂν ἐξαιρέσει κανεὶς αὐτοὺς ποὺ βγῆκαν μὲ τὸ λάβαρο τοῦ αἴσχους καὶ πανηγύριζαν γιὰ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ νόμου, δὲν εἶναι λίγοι καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀναγκάσθηκαν νὰ ψηφίσουν, ἀφοῦ ὑπέστησαν πολιτικὸ βιασμὸ καὶ ἀνελέητο ἐκβιασμό. Οἱ πρῶτοι ἐγκληματοῦν, οἱ δεύτεροι εἶναι θύματα. Μπορεῖ ἴσως γι’ αὐτὸν τὸν λόγο νὰ ἔχουν ἐλαφρυντικά, διερωτώμεθα ὅμως ἂν ἀξίζουν πλέον νὰ σηκώνουν τὸ βάρος τοῦ ὑπεύθυνου ἐκπροσώπου τοῦ λαοῦ στὴ Βουλὴ καὶ κατὰ πόσον ἡ ἀγνόηση τῆς κραυγῆς τῆς Ἐκκλησίας διαταράσσει τὴ σχέση τους μαζί της.
Ἀγαπητά μας τέκνα καὶ ἀδελφοί,
Τὸ κακό, ἡ ἀπόλυτη ἐκτροπή, ἡ ἁμαρτία ἤδη ἐπικρατοῦν στὶς κοινωνίες μας καὶ πλέον ροκανίζουν ἀκόμη καὶ τὸ ὑπαρκτικὸ μέλλον μας. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε πρὶν δέκα μέρες εἶναι ὅ,τι χειρότερο στὴ σύγχρονη ἱστορία. Καὶ οἱ συνέπειές του ἀνυπολόγιστες. Ἡ κοινωνία μας ἀλλάζει. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ταυτότητά της. Εἶναι σὰν νὰ βιώνουμε πάλι τὴν πτώση, σὰν νὰ θρηνοῦμε ὅπως ὁ Ἀδὰμ ἔξωθεν τοῦ Παραδείσου. «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου».
Νὰ γνωρίζετε ὅμως ὅτι ὅλοι ἐμεῖς ποὺ φέρουμε τὸ βάρος τῆς πνευματικῆς πατρότητος, δὲν θὰ σιωπήσουμε, οὔτε θὰ ἐγκαταλείψουμε τὸν ἀγῶνα, οὔτε θὰ ἀρνηθοῦμε τὴν εὐθύνη μας. Θὰ συνεχίζουμε νὰ ὁμολογοῦμε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ δείχνουμε τὸν φωτεινὸ δρόμο. Ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ἀναδείξει καὶ νὰ διασώσει τὴν ἀνθρώπινη ἀξία. Χρέος τῆς πολιτείας εἶναι νὰ προστατεύσει τὴν ἀξιοπρέπεια. Ὅταν κλονίζεται ἡ ἀξία, τότε παραλύει ἡ ἀξιοπρέπεια, δὲν ὑπάρχει. Γι’ αὐτὸ καὶ πρὸς τοὺς πολιτικοὺς διαχειριστὲς τῆς ζωῆς μας θὰ συνεχίσουμε νὰ ὑψώνουμε φωνή: Μὴ τσακίζετε τὸν ἄνθρωπο∙ σεβαστεῖτε τὴν ἀξία του, εἶναι ἀπροσμέτρητη. Τιμῆστε τὴν οἰκογένεια∙ εἶναι θεσμὸς ἀνεκτίμητος. Ἀγκαλιάστε θεραπευτικὰ ὅσους ἔχουν πρόβλημα∙ αὐτὸ χρειάζονται. Μὴ τοὺς τσαλακώνετε παίζοντας νομοθετικὰ μὲ τὰ παθολογικὰ δικαιώματά τους. Προστατεῦστε τὴν κοινωνία ἀπὸ τὶς ἀρρώστιες της.
Ἀλλὰ καὶ ὅλοι ἐμεῖς, ἀγαπητά μας τέκνα καὶ ἀδελφοί, ἂς κρατήσουμε τὸν αὐτοσεβασμό μας, τὴ χαρά μας ποὺ γεννηθήκαμε ἄνθρωποι. Δὲν εἴμαστε σεξουαλικὰ ὑποκείμενα· εἴμαστε ἄνδρες καὶ γυναῖκες, εὐλογημένοι μὲ τὴν τιμὴ καὶ περικοσμημένοι μὲ τὴ δόξα τοῦ φύλου, δηλαδή οἱ ἄνδρες μὲ πραγματικὴ ἀνδροπρέπεια καὶ οἱ γυναῖκες μὲ γνήσια θηλυκότητα καὶ χάρη. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς χάρισε τὴν πνοή Του σὲ «ἄρσεν καὶ θῆλυ». Σὲ τέτοιους τὴν ἐμπιστεύθηκε, σὲ τέτοιους χάραξε τὴν εἰκόνα Του. Ὄχι σὲ κάτι ἄλλο. Αὐτὸ διδάσκει ἡ σοφὴ Ἐκκλησία μας. Ἂς ἀνανεώσουμε ὅλοι μας τὸν σύνδεσμο μαζί της, ἂς τὸν ἐξυγιάνουμε καὶ ἂς τὸν κάνουμε στενότερο καὶ δυνατότερο. Μόνον ἔτσι θὰ ἀντέξουμε τὴν καταιγίδα τῶν ἀλλεπάλληλων ἐκτροπῶν καὶ τὸν βομβαρδισμὸ τοῦ ἀνήθικου παραλογισμοῦ τῆς ἀπροκάλυπτης ἀσέβειας. Οἱ κρίσεις δοκιμάζουν μὲν τὴν πίστη, ἀλλὰ καὶ γεννοῦν ἁγίους.
Τὸ Τριώδιο ἀρχίζει. Εὐκαιρία νὰ ἀφυπνισθοῦμε ὅλοι. Καιρὸς νὰ «ἀνορθώσουμε τὰ παραλελυμένα γόνατα» καὶ νὰ ξαναχαράξουμε ὀρθὴ τροχιὰ στὴ ζωή μας. Ἀνάγκη γενικευμένης μετανοίας. Ὡς Ἐκκλησία ἐν σώματι νὰ μετανοήσουμε. Ἡ μετάνοια δὲν εἶναι γιὰ κάποιους ἄλλους∙ εἶναι γιὰ μᾶς, γιὰ ὅλους μας. Ὅπως ἡ Χαναναία ζήτησε ἡ ἴδια γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸ ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριο, προκειμένου νὰ θεραπευθεῖ ἡ δαιμονισμένη κόρη της, ἔτσι κι ἐμεῖς καλούμεθα νὰ κλίνουμε γόνυ μετανοίας, ἄσχετα μὲ τὸ τὶ θὰ κάνουν οἱ ἔνοχοι τοῦ ἐγκλήματος, γιὰ νὰ κρατηθεῖ ἡ κοινωνία μας στὰ πόδια της. Ἀλλά, γιατὶ ὄχι, γιὰ νὰ τὸ καταλάβουν καὶ οἱ ἴδιοι καὶ νὰ ἐπιστρέψουν. Καλούμεθα νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὴ συλλογικὴ ἁμαρτία ὅπως οἱ τρεῖς παῖδες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐκεῖνοι στὴν «κάμινον τοῦ πυρὸς τὴν καιομένην» δοξολογοῦντες, κι ἐμεῖς στὸ καμίνι τῆς σύγχρονης γενικευμένης ἀποστασίας γρηγοροῦντες.
Ἂς τιμήσουμε μαζὶ μὲ τὸ δῶρο τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας, τὶς οἰκογένειές μας, ἂς κρατήσουμε ζωντανὴ τὴν πίστη μας, ἂς ἐντείνουμε τὶς προσπάθειές μας στὸν ἀγῶνα τοῦ ἁγιασμοῦ μας καὶ ἂς ὑψώσουμε ἱκετηρίους χεῖρας πρὸς τὸν δωρεοδότη ἐλεήμονα Κύριο: «Φεῖσαι ἡμῶν, Κύριε, μὴ μνησθῇς τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, ἀλλὰ σῶσον ἡμᾶς διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον».
Προσφιλῆ τέκνα καὶ ἀδελφοί μας,
«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε (Α΄ Κορ. ιστ΄ 13),
καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11)
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Καὶ ἅπαντες οἱ ἐφημέριοι τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1 Ἀριθμ. Διεκπ. 1/2-1-2024 |
Ἰανουάριος 2024 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 199Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τοὺς λόγους αὐτούς, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος χαιρετίζει τοὺς πρώτους χριστιανοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Φιλίππων τῆς Μακεδονίας. Εὔχεται νὰ τοὺς ἐπισκιάζει ἡ χάρις καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ὁμολογεῖ ὅτι ἀναπέμπει εὐχαριστίες στὸν Θεὸ κάθε φορὰ ποὺ τοὺς ἐνθυμεῖται καὶ σὲ κάθε του προσευχὴ μὲ χαρὰ ἱκετεύει γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν πρόοδό τους. Εὐχαριστεῖ ἐπίσης τὸ Θεὸ γιὰ τὴ συμμετοχή τους στὸ ἔργο τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐκφράζει τὴ βεβαιότητα, ὅτι ὁ Θεὸς ποὺ ἄρχισε τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς σωτηρίας τους, Αὐτὸς καὶ θὰ τὸ φέρει εἰς πέρας, μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τοὺς λόγους αὐτοὺς ἐπιτρέψτε μου δοξολογικὰ ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἐξομολογητικὰ νὰ ἐπαναλάβω κι ἐγὼ ὡς ὁ Ἐπίσκοπός σας, στὸ πλαίσιο τῆς πνευματικῆς μου εὐθύνης, μὲ τὴ φετινὴ ἑορταστικὴ ἐπέτειο τῆς συμπληρώσεως πενήντα χρόνων ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς.
Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἐκφραζόμενη καὶ μέσῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν, εὐδόκησε τὴν 16η Μαΐου τοῦ 1974 νὰ ἱδρυθεῖ ἡ Ἱερὰ Μητρόπολίς μας ποὺ περιλαμβάνει τὰ Μεσόγεια καὶ τὴ Λαυρεωτική, γεωγραφικές περιοχὲς ποὺ ἀνῆκαν τότε στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος. Εὐλογία μεγάλη ἀπετέλεσε ἡ ἐκλογὴ τοῦ ἱεροπρεποῦς, εὐγενοῦς καὶ φιλακολούθου πρώτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς Ἀγαθονίκου, ὁ ὁποῖος ἐποίμανε θεοφιλῶς τὸ γεώργιον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ μιὰ ὁλόκληρη τριακονταετία (1974–2004). Ἔκτοτε, ἐλέῳ Θεοῦ στὴν ταπεινότητά μου ἀνετέθη «ὁ τόπος τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς», μὲ τὴ χάρη δὲ τοῦ Κυρίου μας συμπληρώνεται φέτος μία ἀκόμη εἰκοσαετία (2004–2024).
Ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας γενικότερα, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς πεντηκονταετίας εἰδικά, εἶναι διδακτικότατη, καθὼς μᾶς παρέχει τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουμε τοὺς καρποὺς τῶν κόπων, τοῦ μόχθου καὶ τῆς πίστεως τῶν προηγηθέντων. Ὡς ἐκ τούτου, εἶναι ἐπιβεβλημένη ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης σὲ ὅσους ἐκοπίασαν ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια.
Σταθμοὶ στὴν πεντηκονταετῆ πορεία τῆς Μητροπόλεώς μας εἶναι ἡ ἀνέγερση τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματος τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος Ἀναστάσεως Χριστοῦ Σπάτων, τὸ ὁποῖο στέγασε τὴν ἕδρα τῆς Μητροπόλεως ἐπὶ 15ετία (1982–1997), ἡ ἀνέγερση τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου στὰ Σπάτα, ἡ ἵδρυση καὶ ἐκ θεμελίων ἀναστήλωση τοῦ Ἐπισκοπείου στὸ Λαύριο, οἱ χειροτονίες ἑκατοντάδος καὶ πλέον ἱερέων καὶ διακόνων, ἡ ἀνέγερση καὶ ὁ καθαγιασμὸς πλήθους Ἱερῶν Ναῶν, ἡ ἵδρυση 35 νέων Ἐνοριῶν καὶ 10 Ἱερῶν Μονῶν.
Στὸν τομέα τῆς φιλανθρωπίας ὀφείλουμε νὰ σταθοῦμε στὴν ἵδρυση τοῦ Γηροκομείου «Ἡ Ἀνάστασις» καὶ τῆς Πρότυπης Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας «Γαλιλαία», ἐνῶ σὲ αὐτὸν τῶν ἐνοριακῶν δράσεων εἶναι ἄξια ἀναφορᾶς ἡ ἀνέγερση καὶ εὔρυθμη λειτουργία πνευματικῶν κέντρων, ἑστιῶν ποιμαντικῆς καὶ φιλανθρωπικῆς διακονίας και ὁ συντονισμὸς νεανικῶν κατηχητικῶν πρωτοβουλιῶν.
Αὐτὲς ἀλλὰ καὶ ἄλλες πολλὲς προσπάθειες δὲν περνοῦν ἀπαρατήρητες, γιατὶ εἶναι μέρος πλέον τῆς τοπικῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς καὶ ἱστορίας. Ἡ μελέτη τους λοιπὸν καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη ἀποτελοῦν ἔναυσμα γιὰ τὸν σχεδιασμὸ καὶ τὸν προσδιορισμὸ τοῦ ἀπαραίτητου πνευματικοῦ ὑποβάθρου γιὰ τὴν πορεία τῆς Μητροπόλεώς μας στὴν ἑπόμενη πεντηκονταετία. Στηριζόμενοι στὶς προσπάθειές τους, συνεχίζουμε τὸν ἀγῶνα ἔχοντας τὴ μεγάλη εὐθύνη ἐνώπιον τῶν ἑπομένων γενεῶν, ἐνώπιον τῆς ἱστορίας καὶ κυρίως ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στοὺς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, κάθε πενήντα ἔτη, ἀκολουθοῦσε ἕνα ποὺ ὀνομαζόταν Ἰωβηλαῖο, σύμφωνα δὲ μὲ τὴν ἐπιταγὴ τοῦ βιβλίου τοῦ Λευιτικοῦ «διαγγελεῖτε σάλπιγγι ἐν πάσῃ τῇ γῇ ὑμῶν καὶ ἁγιάσετε τὸ ἔτος τὸν πεντηκοστὸν ἐνιαυτὸν» (Λευιτ. κε΄, 9-10), ὁλόκληρο ἐκεῖνο τὸ ἔτος ἦταν ἀφιερωμένο στὸ Θεὸ καὶ ἑορταζόταν μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα καὶ ποικίλες ἐκδηλώσεις.
Καθὼς λοιπὸν κι ἐμεῖς φέτος γιορτάζουμε τὸ Ἰωβηλαῖον τῆς Μητροπόλεως μας, μὲ τὸ πνεῦμα ὅμως τῆς χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης, πρωτίστως μὲν «εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε περὶ ὑμῶν προσευχόμενοι» (Κολ. α΄ 3), εὐλογοῦμε ἐσᾶς τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ καλοῦμε ὅλους σὲ ἀνανέωση πνευματικῶν ἀποφάσεων καὶ ἀγῶνος ἁγιασμοῦ, μὲ χαρὰ δὲ σᾶς προτρέπουμε νὰ συμμετάσχετε πρόθυμα στὶς ποικίλες λατρευτικὲς καὶ πνευματικὲς ἐκδηλώσεις, ποὺ γιὰ τὴ φετινὴ χρονιὰ προγραμματίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας, τὶς κατὰ τόπους ἐνορίες καὶ συνεργαζόμενους φορεῖς τῆς Ἐπαρχίας μας.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1381 Ἀριθμ. Διεκπ. 613/20-12-2023 |
Χριστούγεννα 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 198Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«Ἑορτάσωμεν Χριστοῦ τὰ Γενέθλια», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ μᾶς προτρέπει νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, «καὶ ἐπάραντες τὸν νοῦν ἐπὶ τὴν Βηθλεὲμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ» καὶ ἀφοῦ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὴ Βηθλεέμ, νὰ ὑψώσουμε τὴ διάνοιά μας, «καὶ κατίδωμεν τὴν Παρθένον, τοῖς ψυχικοῖς ὀφθαλμοῖς, ἐπειγομένην τίκτειν ἐν Σπηλαίῳ τὸν τῶν ὅλων Κύριον καὶ Θεὸν ἡμῶν», καὶ νὰ ἀντικρύσουμε μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τὴν Παρθένο, ἡ ὁποία ἐπείγεται νὰ γεννήσει στὸ Σπήλαιο τὸν Κύριο τῶν πάντων καὶ Θεό μας.
Κουρασμένοι ἀπὸ τὶς μέριμνες, ἀγριεμένοι ἀπὸ τὴν ἀπιστία, ἀναστατωμένοι ἀπὸ τὴν ἐπικρατοῦσα σύγχυση, ἀποπροσανατολισμένοι ἀπὸ τὴν κυρίαρχη ἁμαρτία, πλησιάζουμε τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ τὰ αἰσθητὰ μάτια βλέπουμε ἕνα σπήλαιο, μιὰ ταπεινὴ γυναῖκα, κάποιους ἁπλοϊκοὺς ποιμένες, τρεῖς μάγους, ἕνα φωτεινὸ ἀστέρι καὶ στὸ κέντρο ἕνα ταπεινὸ βρέφος, σπαργανωμένο καὶ κείμενο σὲ μιὰ φάτνη. Αὐτὸ ἀναφέρει ἡ ἱστορικὴ περιγραφὴ τῶν ἱερῶν εὐαγγελίων. Αὐτὸ ἱστορεῖται στὴν εἰκονογραφία. Κάτι λιτό, γραφικό, ἴσως λίγο παραμυθένιο.
Ἡ Ἐκκλησία ὅμως πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ μᾶς προτρέπει νὰ διακρίνουμε τὸ μεγαλύτερο μυστήριο, «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον», ποὺ ὑπερβαίνει πάντα νοῦν, καὶ τὸ ὁποῖο μεταμορφώνει τὸ σπήλαιο σὲ οὐρανό, τὴν μητέρα παρθένο σὲ θρόνο χερουβικό, τὴν δὲ φάτνη σὲ ἀνάκλιντρο τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ∙ τοὺς ποιμένες σὲ εὐαγγελιστές, τοὺς μάγους σὲ ὁμολογητές, τὸν δὲ ἀστέρα σὲ ἀγγελικὸ στόμα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ὑψώσουμε τὴ διάνοιά μας καὶ νὰ ἀνοίξουμε τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς μας καὶ ἔτσι νὰ διακρίνουμε στὸν ὁρίζοντα τῆς πίστεως τὰ μὴ ὁρώμενα καὶ νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὡς τὴν Ἐνανθρώπηση αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ ὑπερούσιος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος γιὰ μᾶς.
Μὲ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἐμφανίζεται ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ὡς Θεάνθρωπος, προκειμένου νὰ θεώσει τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ ἀναστήσει τὴν πεσμένη εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου, νὰ τὸν σώσει, νὰ τὸν καταστήσει δηλαδὴ σῶον, ὁλοκληρωμένον, ἀκέραιον, τέλειον. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ ἀπόλυτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Στὴν Ἐδὲμ τὸν δημιούργησε «κατ’εἰκόνα καὶ ὁμοίωσίν Του», τώρα τὸν ἀναγεννᾶ, τὸν ἀναπλάθει, προκειμένου νὰ τοῦ χαρίσει τὴ δυνατότητα τῆς κοινωνίας μαζί Του, νὰ τὸν καταστήσει κοινωνό, μέτοχο τῆς θείας φύσεώς Του.
Οἱ ἀρχαῖοι φιλοσοφοῦντες πρόγονοι μας διὰ τοῦ Πρωταγόρα διέκριναν στὸν ἄνθρωπο τὴν μέγιστη ἀξία, «πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ἄνθρωπος», προσδιορίζοντας ἔτσι τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη θεολογία, ζῶντας τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τῶν πάντων μέτρον, καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου μέτρον, εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Αὐτὴν τὴν ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἀνάπλαση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως πανηγυρικῶς γιορτάζουμε σήμερα, καὶ ἀναθεωροῦμε τὴν προοπτικὴ τῆς ζωῆς μας.
Ὁ Χριστός, ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους, μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος», καὶ μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία Του, «ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». Γι’ αὐτὸ «καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσεν» (Φιλιπ. β΄ 7-9), τὸν ἐδόξασε καὶ μαζί Του συνδοξάσθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση μας. Ὁ Κύριος ἄδειασε γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος καὶ ταπεινώθηκε γιὰ νὰ μᾶς κάνει μετόχους τῆς δόξης Του.
Ὁ προορισμός μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ σκοπὸς τῆς ὑπάρξεώς μας εἶναι νὰ ἀποκτήσουμε θεϊκὰ χαρακτηριστικά, νὰ γίνουμε θεόμορφοι ἄνθρωποι, περικοσμημένοι μὲ ἀρετές, χριστόμορφα ὄντα, ἔχοντες «νοῦν Χριστοῦ» (Α΄ Κορ. β΄ 16), νὰ γίνουμε «εὐωδία Χριστοῦ» (Β΄ Κορ. β΄ 15), «ἐπιστολὴ Χριστοῦ ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος» (Β΄ Κορ. γ΄ 3), ἵνα, ὅπως διακηρύσσει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «γενώμεθα ὡς Χριστός».
Τὸ μήνυμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων εἶναι νὰ παρακινηθοῦμε ὥστε νὰ ὁμοιάσουμε μὲ τὸν Χριστό, νὰ γίνουμε σὰν τὸν Χριστό, ἀφοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ἔγινε σὰν καὶ μᾶς. Ἂς γίνουμε θεοὶ γιὰ χάρη Του, ἀφοῦ καὶ Κεῖνος ἔγινε γιὰ χάρη μας ἄνθρωπος.
Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, σᾶς εὔχομαι
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,
μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2024, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος, εὐτυχία καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1283 Ἀριθμ. Διεκπ. 606 |
Σπάτα, 5 Δεκεμβρίου 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 197Η
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΑΠΗΣ - ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ἐκδηλώσεις Ἀγάπης – Στήριξη τῆς Οἰκογένειας»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁ Δεκέμβριος εἶναι ἕνας μήνας βαθειᾶς προσδοκίας. Ὅλοι περιμένουμε τὰ Χριστούγεννα. Μιὰ γιορτὴ γεμάτη ἔθιμα, συμβολισμούς, λαμπρὴ ἀτμόσφαιρα, οἰκογενειακὲς στιγμές, κυρίως ὅμως σημαντικὰ πνευματικὰ μηνύματα. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, αὐτὴ δίνει νόημα στὴν ὕπαρξή μας καὶ πλημμυρίζει τὶς καρδιές μας μὲ χαρὰ καὶ εὐγενικὰ αἰσθήματα. Ἡ πίστη μας ζωντανεύει, ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρὸς τὸν προαιώνιο Θεὸ ποὺ γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ ξυπνήσει μέσα μας τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐπιστροφὴ πρὸς Αὐτὸν εἶναι ἀπροσμέτρητη.
Α. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι γιορτὴ χαρᾶς. Εἶναι ὅμως καὶ γιορτὴ ἀγάπης.
Ὁ Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη γίνεται ἄνθρωπος κι ἐμεῖς φιλότιμα καὶ εὐγνώμονα τὴ δική Του ἀγάπη ἀντανακλοῦμε στὶς μεταξύ μας σχέσεις. Αὐτὸς εἶναι ὁ βαθύτερος λόγος ποὺ κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, ἡ Ἐκκλησία μας διενεργεῖ ἐκστρατεῖες καὶ ἐράνους Ἀγάπης στρέφοντας τὴν καρδιὰ καὶ τὴ σκέψη μας σὲ ὅσους πάσχουν καὶ ὑποφέρουν, σὲ ὅσους πεινοῦν καὶ στεροῦνται, σὲ ὅσους ξεχασμένοι καὶ ἐγκαταλελειμένοι βαδίζουν τὸν ἀνηφορικὸ δρόμο τῆς καθημερινότητας.
Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ προτρέψω ὅλους καὶ φέτος νὰ κινητοποιηθοῦμε μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀγάπης, νὰ ἀνοίξουμε τὶς καρδιές μας καὶ νὰ συμβάλουμε τὸ κατὰ δύναμιν στὴν καθιερωμένη «Ἐκστρατεία τῆς Ἀγάπης», σὲ αὐτὴν τὴν ἐκστρατεία τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς προσφορᾶς. Ἡ λύση δὲν βρίσκεται στοὺς λίγους ποὺ δίνουν πολλά, ἀλλὰ στοὺς πολλοὺς ποὺ ὅλοι μαζὶ συντονισμένα προσφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε.
Οἱ διακονητὲς τοῦ ἐράνου αὐτοῦ τῆς ἀγάπης, ποὺ θὰ περιέλθουν κάθε γωνιὰ τῆς Μητροπόλεώς μας καθ’ ὅλον τὸν μήνα, θὰ χτυπήσουν καὶ τὴν δική μας πόρτα. Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ ταπεινωμένου Χριστοῦ στὸ σπίτι μας, εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας, εἶναι εὐκαιρία σωτηρίας μας.
Β. Τὰ Χριστούγεννα βέβαια εἶναι καὶ γιορτὴ οἰκογενειακή. Καθὼς οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς, μᾶς ἔχουν γεωγραφικὰ διασκορπίσει, συγκεντρωνόμαστε ἀνανεώνοντας τὰ αἰσθήματα τοῦ μεταξύ μας συνδέσμου καὶ γιορτάζοντας τὴν ἀμοιβαία κοινωνία μας. Δυστυχῶς ὅμως, ἐνῶ αὐτὸ ἀποτελεῖ μιὰ ἰσχυρὴ διαχρονικὴ ἐμπειρία τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ξένα πρότυπα ζωῆς φαίνεται πὼς ἀνατρέπουν τὰ μέχρι σήμερα ἰσχύοντα, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ οἰκογένεια νὰ κλονίζεται στὶς μέρες μας συνθέμελα.
Ἔτσι καὶ στὴν πατρίδα μας ἡ ἀνησυχητικὴ ὑπογεννητικότητα, τὰ πολλὰ διαζύγια, ἡ οἰκονομικὴ δυσπραγία, ἡ ἐπικράτηση νέων ἠθῶν, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἡ νομικὴ κατοχύρωση καὶ διευκόλυνση τῶν ἀμβλώσεων, ἡ κατάχρηση τῶν σύγχρονων ἀναπαραγωγικῶν τεχνολογιῶν, ὁ ἐκφυλισμὸς τοῦ γάμου ἀπὸ μυστήριο σὲ «σύμφωνο» ἢ νομικὴ σύμβαση, κυρίως δὲ ἡ πρωτοφανὴς στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία θεσμοθέτηση μορφῶν συμβιώσεως ἀτόμων ἀκόμη καὶ τοῦ ἰδίου φύλου καὶ ἡ ἐξίσωσή τους πρὸς τὸν ἱερὸ θεσμὸ τοῦ γάμου, στὴν πραγματικότρητα πλέον ξεθεμελιώνουν τὴν ἱερότητα τῆς οἰκογενειακῆς συζυγίας καὶ πλήττουν θανάσιμα αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν πατρότητα καὶ τὴ μητρότητα. Ἡ οἰκογένεια περνάει κρίση, κρίση πνευματικὴ μὲ τεράστιες κοινωνικὲς συνέπειες.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, ἡ Μητρόπολή μας, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ἀποφάσισε νὰ ἀνακηρύξει τὸν μήνα Δεκέμβριο 2023 ὡς μήνα καὶ Ἀγάπης καὶ Στήριξης τῆς Ἀγωνιζόμενης Οἰκογένειας, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ ἐκφράσουμε καὶ πρακτικὰ τὸν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀντίλογό μας στὰ ὅσα καταστροφικὰ νομοθετοῦνται καὶ ἐπιβάλλονται, παίρνοντας στὸ πλαίσιο τῶν δυνατοτήτων μας συγκεκριμένες πρωτοβουλίες στήριξης τῆς οἰκογένειας.
Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας χρονιᾶς, θὰ ἐπιδοθοῦν ἔπαινοι καὶ θὰ χορηγηθοῦν σὲ εἰδικὴ τελετὴ οἰκονομικὰ ἐπιδόματα σὲ οἰκογένειες τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς ὡς ἑξῆς:
1) Σὲ ὑπερπολύτεκνες οἰκογένειες (περισσότερα ἀπὸ 5 παιδιὰ ἀνήλικα ἢ ποὺ σπουδάζουν στὴν τριτοβάθμια ἐκπαίδευση),
2) Σὲ κάθε τέταρτο παιδί ποὺ γεννήθηκε ἢ κυοφορεῖται ἐντὸς τοῦ 2023,
3) Σὲ οἰκογένειες ποὺ ἔχουν παιδιὰ μὲ φυσικὲς ἀναπηρίες,
4) Σὲ οἰκογένειες ποὺ ἔχουν παιδιὰ μὲ σοβαρὴ νοητικὴ στέρηση,
5) Σὲ παιδιὰ ποὺ διακρίθηκαν στὶς σπουδές τους ἢ σὲ διεθνεῖς διαγωνισμοὺς ἢ ἐπιτέλεσαν πράξεις ἄξιες ἐπαίνου καὶ δημόσιας προβολῆς καὶ
6) Σε ἱδρύματα τῆς περιοχῆς μας ποὺ λειτουργοῦν μὲ τὴν εὐθύνη γονέων καὶ περιθάλπουν παιδιὰ μὲ εἰδικὲς ἀνάγκες τῶν προηγούμενων κατηγοριῶν.
Ἂς προσπαθήσουμε λοιπὸν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μὲ πνευματικὸ ἐνθουσιασμὸ καὶ συντονισμένα, νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ τὴ μεγάλη γιορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, ἐκφράζοντας πληθωρικὰ τὴν ἀγάπη μας καὶ στηρίζοντας ἀρχοντικὰ τὴν κλονιζόμενη ἀλλὰ καὶ ἀγωνιζόμενη οἰκογένεια.
Εὔχομαι σὲ ὅλους σας
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Στο πλαίσιο της «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ 2023» και για όσους επιθυμούν να συμμετέχουν μέσω τραπεζικής κατάθεσης, ακολουθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί της Ι. Μητροπόλεως:
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
Ἐγκύκλιος 197η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1056 Ἀριθμ. Διεκπ. 516 |
Σπάτα, 4 Ὀκτωβρίου 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 194Η
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολις μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ καὶ ἐκπαιδευτικοῦ ἔτους, ἐπιθυμεῖ καὶ φέτος νὰ ἀπευθυνθεῖ στοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώσει γιὰ τὴν λειτουργία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεως ποὺ ἐπὶ δεκαετίες προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες της στὴν Ἐκκλησία, ἀναδεικνύοντας Ἱεροψάλτες. Εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὸ νέοι κατὰ προτίμηση στὴν ἡλικία, καλλίφωνοι ψάλτες ἢ πολὺ περισσότερο βυζαντινοὶ χοροὶ ἱεροψαλτῶν νὰ ἀνεβοῦν στὰ ἀναλόγια τῶν ναῶν μας καὶ μὲ τὴν παρουσία τους νὰ ἐμπλουτίσουν τὴ λατρεία μας.
Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ θέλουμε καὶ φέτος νὰ συστήσουμε τὴ Σχολή μας σὲ ὅλους, ἐνηλίκους καὶ παιδιά, ἀπευθύνοντας ἰδιαίτερη πρόσκληση στοὺς γονεῖς νὰ κατευθύνουν τά βήματα τῶν παιδιῶν τους πρὸς αὐτήν.
Ἡ Σχολὴ εἶναι ἀνεξάρτητη, ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Ἡ ἕδρα της εὑρίσκεται στὰ Σπάτα μὲ Παραρτήματα στὶς πόλεις: Παιανία, Κορωπί, Παλλήνη, Γέρακα, Ἀρτέμιδα, Ραφήνα, Μαρκόπουλο, Κερατέα, Λαύριο καὶ Σαρωνίδα. Τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονται εἶναι ἡ Ὑμνολογία, τὸ Τυπικό, ἡ Λειτουργικὴ καὶ ἡ Ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Στοὺς ἀποφοίτους χορηγεῖται Πτυχίο καὶ Δίπλωμα Βυζαντινῆς Μουσικῆς ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἐπανδρώσουν τὰ ἀναλόγια τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ νὰ διοριστοῦν σὲ μουσικὲς σχολὲς ἤ νὰ εἰσαχθοῦν, κατόπιν ἐξετάσεων, σὲ ἀνώτατα μουσικὰ ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύματα.
Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐγγεγραμμένων σπουδαστῶν ξεπερνᾶ κατ’ ἔτος τοὺς 200. Ἤδη ἡ Σχολὴ τὸ σπουδαστικὸ ἔτος 2022- 2023 χορήγησε 13 πτυχία καὶ 8 διπλώματα σὲ νέους καὶ νέες ποὺ ὁλοκλήρωσαν τὶς σπουδές τους. Πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἤδη ψάλλουν σὲ Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας.
Οἱ ἐγγραφὲς ἄρχισαν καὶ θὰ διαρκέσουν μέχρι τὶς 27 Ὀκτωβρίου (βλ. εδώ)
Γνωρίζοντας τὴν πρωταρχικὴ σημασία τοῦ ἔργου ποὺ ἐπιτελεῖται προσκαλοῦμε τοὺς καλλίφωνους νέους καὶ νέες τῆς Ἐνορίας, ὅπως καὶ κάθε ἐνδιαφερόμενο, νὰ ἐγγραφοῦν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὰ μαθήματα Βυζαντινῆς Μουσικῆς, συμβάλλοντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ στὴν διατήρηση τοῦ ἀνεκτίμητου κειμηλίου τῆς ἐθνικῆς μουσικῆς μας Παραδόσεως.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 662 Ἀριθμ. Διεκπ. 326 |
Σπάτα, 8 Ἰουνίου 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 190Η
Πρὸς
Tοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἡ πρότυπη καὶ μοναδική στὴ χώρα μας Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», ποὺ στηρίζει καρκινοπαθεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ τὴ νόσο τοῦ κινητικοῦ νευρώνα, γιὰ 13 καὶ πλέον χρόνια προσφέρει φροντίδα κατ’ Οἶκον, 12 χρόνια λειτουργεῖ τὸ Κέντρο Ἡμέρας καὶ ἐδῶ καὶ 5,5 χρόνια διαθέτει καὶ ὑπερσύγχρονο νοσηλευτικὸ Ξενώνα.
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συμβολή ὅλης τῆς τοπικῆς καὶ ὄχι μόνο κοινωνίας, συντελεῖται ἕνα πραγματικὸ θαῦμα ἀγάπης, προσφορᾶς, στήριξης, οὐσιαστικῆς συμπαράστασης. Περίπου 2000 σοβαρὰ ἀσθενεῖς συνάνθρωποί μας μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους ἔχουν βρεῖ μέχρι σήμερα ἀνακούφιση στὸν βαρὺ σταυρὸ τῆς ἀσθένειας, τοῦ πόνου, τῆς ἐγκατάλειψης, τῆς ἀγωνίας. «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».
Συνεχίζοντας καὶ ἀναβαθμίζοντας τὴν ὅλη προσπάθειά μας, γιὰ δεύτερη φορὰ φέτος, διοργανώνουμε τὴν «ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», ποὺ ἔγινε πλέον διαδημοτικὸς ἐτήσιος θεσμὸς συμπαράστασης καὶ κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης πρὸς τοὺς ἀσθενεῖς μὲ καρκῖνο.
Ἡ πρώτη «ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», τὴν ὁποία λάμπρυνε μὲ τὴν παρουσία του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος, διεξήχθη τὸ 2022 μὲ μεγάλη ἐπιτυχία καὶ ἀγκαλιάστηκε ἀπό τὴν Ἐκκλησία, τὴν Πολιτεία, τὴν Ἐπιστημονικὴ Κοινότητα καὶ χιλιάδες φίλων ἀπὸ ὅλη τὴν Ἀττικὴ καὶ ὄχι μόνο.
Ἡ πρωτοποριακὴ αὐτὴ γιὰ τὴ χώρα μας δράση διεξάγεται ὑπὸ τὴν εὐθύνη τῆς Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», μὲ τὴ συνεργασία τῶν 8 Δήμων τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς, ὅπου κάθε χρόνο ἕνας Δῆμος ἐκ περιτροπῆς ὁρίζεται ὡς Δῆμος Φιλοξενίας.
Μὲ σύνθημα “Ὀκτὼ δῆμοι, Μία ἀγκαλιὰ ἀνακούφισης ἀσθενῶν μὲ καρκῖνο”, τὸ Δημαρχιακὸ Μέγαρο στὸν Γέρακα, στὴν ὁδὸ Ἰθάκης 12, θὰ ἀνοίξει τὴν ἀγκαλιά του τὴν Κυριακή, 18 Ἰουνίου καὶ ὥρα 20:00 γιὰ νὰ ὑποδεχθεῖ ὅλους τοὺς φίλους καὶ συνοδοιπόρους στὴν προσπάθεια βελτίωσης τῆς ποιότητας ζωῆς τῶν ἀσθενῶν μὲ καρκῖνο.
Μετὰ ἀπὸ τὴν ἐναρκτήρια τελετὴ μὲ προβολὲς καὶ σχετικὰ μηνύματα, θὰ ἀκολουθήσει μία σύντομη πεζοπορία πρὸς τὸ 1ο Δημοτικὸ Ἀθλητικὸ Κέντρο Γέρακα, προκειμένου νὰ ἀπονείμουμε συμβολικὰ φόρο τιμῆς στὴν ἀνηφορικὴ πορεία τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους καὶ στὴ συνέχεια ἑορταστικὴ ἐκδήλωση μὲ μουσικοχορευτικὰ δρώμενα καὶ παράλληλες δράσεις.
Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολή μου, σᾶς καλῶ ὅλους ὅσοι μπορεῖτε νὰ συμμετάσχετε στὴν κορυφαία αὐτὴν ἐκδήλωση τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», προκειμένου ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ ἀναδειχθεῖ μὲ πανηγυρικὸ τρόπο ἡ συμβολή, ἡ ἀναγκαιότητα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας τῶν καρκινοπαθῶν συνανθρώπων μας καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ δύναμη τῆς κοινῆς προσπάθειας. Ὅταν ἑνωμένοι καὶ μὲ ὁμοψυχία συντονιζόμαστε σὲ ἕνα κοινὸ στόχο, κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τοῦ Θεοῦ, τότε ζοῦμε θαύματα καὶ μεγάλες εὐλογίες.
Χαρά μας νὰ βρεθοῦμε μαζὶ στὴν «ΠΟΡΕΙΑ τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ»
τὴν Κυριακὴ 18 Ἰουνίου στὶς 8 τὸ ἀπόγευμα
στὸν ὑπαίθριο χῶρο μπροστὰ ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ Μέγαρο Γέρακα
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 458 Ἀριθμ. Διεκπ. 195/4-4-2023 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2023 |
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( 189Η )
Ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Δὲν θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ ὑπάρξει ὡραιότερος τρόπος νὰ γιορτάσει κανεὶς ἀπὸ αὐτὸν μὲ τὸν ὁποῖο ὡς Ὀρθόδοξοι καὶ Ἕλληνες πανηγυρίζουμε τὸ Πάσχα, τὴν ὄντως Λαμπρὴ αὐτὴν ἡμέρα: φωτοχυσία, λαμπαδοφορία, μοναδικὰ ἔθιμα, ἐκδηλώσεις ἀδελφοσύνης καὶ ἀμοιβαίας κοινωνίας, πολὺ ἀνθρώπινες ἐκφράσεις βαθειᾶς καὶ ἀληθινῆς χαρᾶς.
Αἰτία γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸ μοναδικὸ καὶ θεῖο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐκφράζει καὶ ὁ χαιρετισμὸς «Χριστὸς Ἀνέστη -Ἀληθῶς Ἀνέστη».
Λέγει ἕνα τροπάριο «μέγα καὶ φοβερὸν ὑπάρχει τῆς Ἀναστάσεως τὸ μυστήριον».
Πράγματι, ὅπως περιγράφουν οἱ Εὐαγγελιστές, ὅπως προεῖπαν οἱ προφῆτες, ὅπως ὑμνοῦν οἱ ὑπέροχοι ὕμνοι τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁ Κύριος ὑφίσταται τὰ φρικτὰ πάθη, ὁδηγεῖται στὸν ζωηφόρο σταυρὸ καὶ τελικὰ τοποθετεῖται ζῶν νεκρὸς στὸν τάφο, ὅμως ἑκουσίως. Καὶ ἐνῶ στὸν σταυρὸ ἔχει εἰκόνα ἀδύναμου καὶ ἀδικημένου, δίχως «εἶδος καὶ κάλλος», θνητοῦ ἀνθρώπου ἡττημένου ἀπὸ τὸν θάνατο, μέσα στὸν τάφο ἀποδεικνύεται «ζωαρχικότατος καὶ πανσθενουργὸς» Θεὸς (τροπ. α΄ καὶ δ΄ ὠδῆς τοῦ κανόνος τοῦ Μεγ. Σαββάτου), γεμᾶτος ζωὴ καὶ δύναμη, τόση ποὺ ἀνιστᾶ καὶ συμπαρασύρει στὴ ζωὴ τοὺς ἀπὸ αἰώνων νεκρούς, καταλύοντας ἔτσι τὸ κράτος τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου. Αὐτὸ θὰ πεῖ ὅτι ὁ Κύριος «συνέτριψε πύλας χαλκᾶς καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέθλασεν», ὅπως ἀναφέρει ὁ Δαβίδ στοὺς Ψαλμούς του (Ψαλμ. ρστ΄, 16).
Μέσα στὸν τάφο «ὁ ἅδης ᾐχμαλώτισται, ὁ Ἀδὰμ ἀνακέκληται, ἡ κατάρα νενέκρωται, ἡ Εὔα ἠλευθέρωται, ὁ θάνατος τεθανάτωται, ἡμεῖς ἐζωοποιήθημεν» καὶ «ὁ παράδεισος πάλιν ἠνέωκται».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς θεότητός Του, γι’ αὐτὸ καὶ διακηρύσσουμε «Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, ἐκτὸς Σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά Σου ὀνομάζομεν», καθὼς Αὐτὸς ποὺ ἔδωσε ὄχι μόνο τὴ ζωή Του ἀλλὰ τὸν ἑαυτό Του, «ὑπὲρ ἡμῶν ἑκουσίως», ἀνέστη «αὐτεξουσίως» (Αἶνοι Μεγ. Σαββάτου, γ΄ τροπάριο).
Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος λύτρωσε «τὸν κόσμον ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ», ἀπάλλαξε τὸ ἀνθρώπινο γένος «ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν», «ζωὴν ὁ διδοὺς θάνατον ἐνέκρωσε», ὁ θάνατος πλέον «κατηργήθη ὡς ὁ ἔσχατος ἐχθρός» (Α΄ Κορ. ιε΄ 26), τὸ θνητὸν τὸ ἐνέδυσε μὲ ἀφθαρσία, ὁ διάβολος συνετρίβη.
Ὁ Κύριος εἶναι ὁ αἰώνιος νικητὴς καὶ ὅσοι Τὸν πιστεύουμε, Τὸν ἀκολουθοῦμε καὶ Τὸν κοινωνοῦμε, μετέχουμε στὴ νίκη Του. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἀπόψε πανηγυρίζουμε. Στὸν κόσμο καὶ στὴν ἱστορία δὲν κυριαρχεῖ πλέον ὡς μονόδρομος ἡ πτώση, ἡ ἁμαρτία, ὁ θάνατος, ὁ διάβολος, τὸ σκοτάδι, ἀλλὰ ἡ Ἀνάσταση καὶ τὸ φῶς της, ὁ Ἀναστὰς Κύριος καὶ ἡ δόξα Του.
Γι’αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τοὺς ἀριστουργηματικούς της ὕμνους μᾶς καλεῖ σὲ ἕναν οὐράνιο ἑορτασμὸ μὲ ἀλλεπάλληλες προτροπές.
«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς Ἀναστάσεως». Γιὰ νὰ δοῦμε τὸ φῶς τοῦ Ἀναστάντος πρέπει νὰ καθαρίσουμε τὶς αἰσθήσεις καὶ τὸν ἔσω ἄνθρωπο, τὶς πράξεις μας καὶ τὴν προαίρεσή μας.
«Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέως». Πρέπει νὰ ἀφυπνισθοῦμε καὶ μὲ προθυμία νὰ ἀνοίξουμε τὶς καρδιές μας γιὰ νὰ Τὸν συναντήσουμε.
«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι τῶν προϊόντι Χριστῷ». Καλούμαστε νὰ Τὸν πλησιάσουμε μὲ δοξολογικὴ ἐπιθυμία καὶ τὴ λάμψη τῆς πίστεως σὲ Αὐτὸν.
«Εὐφρανθῶμεν ἐνθέως». Χαιρόμαστε ὄχι κοσμικὰ ἀλλὰ μὲ τὴ χαρὰ ποὺ δίνει ἡ δίψα γιὰ τὴ θεϊκὴ συνάντηση. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη καὶ μονιμότερη χαρὰ ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Καὶ βέβαια, κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, «οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν» (Ρωμ. στ΄ 5, 6)· ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀλλάξουμε ἐντελῶς ζωὴ καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ βήματα μιᾶς καινούργιας πορείας, φωτισμένης ἀπὸ τὴ λάμψη τῆς χάριτος τοῦ Ἀναστάντος Θεοῦ.
Ἡ ἑβδομάδα ποὺ ἀκολουθεῖ ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν λαὸ Λαμπροβδομάδα καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία «Διακαινήσιμος», ποὺ σημαίνει πλήρης ἀνακαίνιση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς καὶ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας.
Σᾶς εὔχομαι, ὄχι μόνον ἡ ἑβδομάδα, ἀλλὰ ὁλόκληρος ὁ χρόνος ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ σήμερα, ὁλόκληρη ἡ ζωή μας ἐφεξῆς, νὰ εἶναι ὄντως διακαινήσιμος, καινούργια καὶ λαμπρὴ καὶ μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα σᾶς ἀπευθύνω τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμὸ
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Πασχάλια Εγκύκλιος
Πρωτ. 457 Ἀριθμ. Διεκπ. 194/4-4-2023 |
Σπάτα, Κυριακὴ Βαΐων ἑσπέρας 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ὑποδοχὴ Ἁγίου Φωτὸς - Ἀναστάσιμα Τρισάγια»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὰ ἑξῆς:
Α. Τὸ ἀπόγευμα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου γύρω στὶς 7:00 μ.μ., ὅπως κάθε χρόνο θὰ γίνει ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸν Ἀερολιμένα «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» τῆς Ἀθήνας. Στὴ συνέχεια, στὶς 8:00 μ.μ., θὰ τὸ ὑποδεχθοῦμε στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα μὲ σύντομη τελετή. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, καλοῦμε τοὺς ἱερεῖς τῶν ἐνοριῶν μας μὲ ἀντιπροσωπευτικὴ συνοδεία πιστῶν, νὰ προσέλθουν μὲ κατάλληλα προευτρεπισμένα φαναράκια, προκειμένου νὰ λάβουν τὸ Ἅγιον Φῶς καὶ νὰ τὸ μεταφέρουν σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες, τὰ ἐκκλησάκια καὶ τὰ σπίτια.
Β. Ἐπίσης, κατὰ τὴν καθιερωμένη συνήθειά μας, πρῶτα ὁ Θεός, τὸ πρωί τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα θὰ περιέλθω τὰ κοιμητήρια της Ἐπαρχίας μας, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο, ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, καὶ νὰ συμψάλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:30 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
10:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:30 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
11:00 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:15 μ.μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Γ. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης. Θὰ ἀκολουθήσει κέρασμα στὸ Ἐπισκοπεῖο. Σᾶς περιμένω νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς προσφέρω τὸ κόκκινο αὐγὸ καὶ πασχάλιο εὐλογία.
Δ. Ἐπιτρέψτε μου καὶ μιὰ προτροπὴ γιὰ τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Δυστυχῶς ὑπάρχει αὺτὴ ἡ παγιωμένη ἀπὸ χρόνια συνήθεια νὰ ἐρχόμαστε ἀπὸ τὰ σπίτια μας στὸν ναὸ λίγο πρὶν τὰ μεσάνυχτα καὶ μόλις ἀκούσουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» νὰ ἀποχωροῦμε μὲ ἀναμμένες τὶς λαμπάδες βιαστικά. Δὲν εἶναι καλό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Εἶναι σὰν νὰ πηγαίνουμε προσκεκλημένοι σὲ ἕναν γάμο καὶ τὴν ὥρα ποὺ τὸ ζευγάρι εἰσέρχεται στὸν ναό, ἐμεῖς νὰ τοὺς χαμογελᾶμε ἀπὸ μακριὰ καὶ νὰ φεύγουμε γιὰ τὸ σπίτι μας. Καλὸ εἶναι νὰ κάνουμε τὸ πρόγραμμά μας ἀπὸ τώρα ἔτσι ὥστε νὰ παραμείνουμε ὅσοι μποροῦμε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε νὰ κοινωνήσουμε.
Ἡ Ἀνάσταση δὲν τελειώνει μὲ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ἀλλὰ ὁ ἑορτασμός της ἀρχίζει μόλις τὸ ψάλουμε. Αὐτὸ εἶναι τὸ Πάσχα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Εγκύκλιο Σημείωμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 214 Ἀριθμ. Διεκπ. 76 |
Σπάτα, 9 Φεβρουαρίου 2023 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 186Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Στήριξη τῶν Σεισμοπλήκτων τῆς Τουρκίας καὶ Συρίας»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅλοι εἴμαστε συγκλονισμένοι ἀπὸ τοὺς τρομερούς σεισμοὺς ποὺ ἔπληξαν περιοχὲς τῆς κεντρονότιας Τουρκίας καὶ τῆς βορειοδυτικῆς Συρίας. Ἀνυπολόγιστη καταστροφή, ἀμέτρητες χιλιάδες θύματα, παγετός, ὅλα ἰσοπεδωμένα, θρῆνος, ἀνείπωτος πόνος καὶ ἀτέλειωτος ὀδυρμός.
Συγκινητικὴ ἡ παγκόσμια κινητοποίηση συμπαραστάσεως, κυρίως δὲ καὶ τοῦ δικοῦ μας λαοῦ πρὸς τὸν λαὸ τῆς γειτονικῆς μας χώρας. Εἴμαστε οἱ πιὸ πλησίον καὶ ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγαλύτερη. Οἱ πρῶτες προσπάθειες συμπαραστάσεως συγκίνησαν τὸν γειτονικό μας Τουρκικὸ λαὸ καὶ ἀνέδειξαν τὰ εὐγνώμονα αἰσθήματα καὶ τὴν εὐγένειά του.
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σὲ συνεργασία μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς πατρίδας μας, ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο μὲ τὴν ὁποία προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ συγκεντρώσουν μέσω τῶν ἱερῶν Μητροπόλεων τὰ ἑξῆς εἴδη:
- Γάλα μακρᾶς διάρκειας
- Ζυμαρικὰ
- Ζάχαρη
- Ἀλεύρι
- Ρύζι
- Ὄσπρια
- Τρόφιμα μακράς διάρκειας (κονσέρβες, μπισκότα, ξηροὶ καρποί, βρεφικὲς τροφές, χυμοί)
- Εἴδη ἀτομικῆς ὑγιεινῆς,
- Εἴδη καθαρισμοῦ, ἀπορρυπαντικά
Ὅ,τι συγκεντρωθεῖ, μερίμνῃ τῆς Μητροπόλεως θὰ προωθηθεῖ ἁρμοδίως ὥστε διὰ τῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν νὰ ἀποσταλεῖ στὶς πληγεῖσες περιοχὲς τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Συρίας.
Κατόπιν τούτων κάνουμε ἔκκληση στὰ φιλάνθρωπα καὶ ἀγαθὰ αἰσθήματά σας, ὅπως σὲ συνεργασία μὲ τοὺς ἐφημερίους τῶν ἐνοριῶν σας, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔχουν λάβει τὶς σχετικὲς ὁδηγίες, κατὰ τὴν ἑβδομάδα ἀπὸ τὴν Κυριακὴ 12 Φεβρουαρίου μέχρι τὴν ἑπόμενη Κυριακὴ 19 Φεβρουαρίου, προβεῖτε στὴ συγκέντρωση τῆς παραπάνω ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας, προκειμένου αὐτὴ νὰ προωθηθεῖ καταλλήλως στὸν προορισμό της.
Ἐναλλακτικά, θὰ μπορούσατε, ὅσοι τὸ ἐπιθυμεῖτε, νὰ προσφέρετε τὴν ὅποια χρηματικὴ εἰσφορά σας μέσω τῶν ἱερέων σας ἢ καὶ ἀπ’ εὐθείας, καταθέτοντας ὅ,τι ἐσεῖς κρίνετε στοὺς λογαριασμοὺς τῆς ἱερᾶς μας Μητροπόλεως (βλ. παρακάτω), τοὺς ὁποίους καὶ μπορεῖτε νὰ πληροφορηθεῖτε εἴτε ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς σας εἴτε καὶ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα μας, προκειμένου νὰ ἀγοραστοῦν ἀνάλογα εἴδη ἢ νὰ δωρηθοῦν στὶς ἁρμόδιες ἐκκλησιαστικὲς ἀρχὲς τῶν πληγηθεισῶν περιοχῶν.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί μας καὶ νὰ δώσει παρηγορία καὶ δύναμη στοὺς δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Πρωτ. 215 Ἀριθμ. Διεκπ. 77 |
Σπάτα, 9 Φεβρουαρίου 2023 |
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς τοὺς
Πανοσ. καὶ Αἰδεσ.
Προέδρους τῶν Ἐνοριακῶν Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων
τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Εἰς ἕδρας των
ΘΕΜΑ: «Ὀργάνωση στήριξης τῶν Σεισμοπλήκτων τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Συρίας»
Ἀγαπητοί πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Προκειμένου νὰ ἐφαρμοστεῖ μὲ συνέπεια καὶ προσοχὴ ἡ Ἐγκύκλιος γιὰ τὴν στήριξη τῶν Σεισμοπλήκτων τῆς Τουρκίας καὶ Συρίας, ἀπαιτεῖται καλὴ ὀργάνωση λόγω τοῦ μεγέθους καὶ τῆς δυσκολίας τοῦ ἐγχειρήματος.
Κατόπιν τούτων ἐφιστοῦμε τὴν προσοχή σας στὰ ἀκολουθα σημεῖα:
(α) Τὰ εἴδη ποὺ θὰ συγκεντρωθοῦν θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον τὰ ἑξῆς:
- Γάλα μακρᾶς διάρκειας
- Ζάχαρη
- Ἀλεύρι
- Ρύζι
- Ὄσπρια
- Τρόφιμα μακρᾶς διάρκειας (κονσέρβες, μπισκότα, ξηροὶ καρποί, βρεφικὲς τροφές)
- Εἴδη ἀτομικῆς ὑγιεινῆς,
- Εἴδη καθαρισμοῦ, ἀπορρυπαντικά
(β) Ἡ Μητρόπολη θὰ ἀναλάβει τὴν ἀποστολὴ κουβερτῶν, κλινοσκεπασμάτων, ὅ,τι εἶναι σὲ ὑγρὴ μορφὴ (νερό, ἐλαιόλαδο, χυμοί) ζυμαρικῶν καὶ ἄλλων εἰδῶν, τὰ ὁποῖα θὰ ἀγοραστοῦν μερίμνῃ τοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου της.
(γ) Τὰ διάφορα εἴδη θα πρέπει να συγκεντρωθοῦν στὶς ἐνορίες, μέχρι καὶ τὴν Κυριακὴ 19 Φεβρουαρίου 2023.
(δ) Ὅλα τα εἴδη ἀπαραιτήτως καὶ μὲ τὴ βοήθεια τῶν συνεργατῶν σας πρέπει, ἀπὸ τὴν Δευτέρα 20 μέχρι καὶ τὴν Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου, νὰ συσκευασθοῦν ἀσφαλῶς ἐντὸς χαρτοκιβωτίων ἰδίας διαστάσεως (μεγέθους ἐνδεικτικῶς 0,50Χ0,50Χ0,30) κατὰ εἶδος καὶ ὄχι σὲ πλαστικὲς σακκοῦλες.
(ε) Στὴ συνέχεια μὲ τὴ δική σας φροντίδα καὶ μέριμνα θὰ ἀποσταλοῦν τὴν Πέμπτη 23-2-2023 καὶ τὴν Παρασκευὴ 24-2-2023 σὲ κατάλληλο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χρυσοβαλάντου στὸν Καρελλᾶ, προκειμένου νὰ συσκευαστοῦν ὅλα μαζὶ καὶ νὰ ἀποσταλοῦν στὶς ἀποθῆκες τῆς ὀργανώσεως τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν «ΑΠΟΣΤΟΛΗ».
(στ) Ὑπεύθυνος συντονισμοῦ καὶ ἐκτελέσεως τῆς ὅλης δράσεως ὁρίζεται ὁ Πρωτοπρ. Παναγιώτης Εὐσταθίου, πρὸς τὸν ὁποῖο καὶ μπορεῖτε νὰ ἀπευθύνεσθε γιὰ κάθε πρόβλημα καὶ ἐρώτηση.
(ζ) Σχετικῶς ἔχουν ἐνημερωθεῖ καὶ οἱ Ἀρχιερατικοὶ Ἐπίτροποι τῆς Μητροπόλεώς μας.
(η) Τὰ χρήματα ποὺ τυχὸν θὰ συγκεντρώσετε, παρακαλοῦμε νὰ τὰ ἀποστείλετε στὸ Λογιστήριο τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως, προκειμένου νὰ ἀξιοποιηθοῦν γιὰ τὸν σκοπό τους, κατὰ τὶς ἐπιθυμίες τῶν δωρητῶν καὶ τὶς ὑφιστάμενες ἀνάγκες τῶν σεισμοπλήκτων.
Παρακαλῶ πολὺ νὰ τηρηθοῦν ὅλα τὰ παραπάνω μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ συνέπεια, ὥστε νὰ καταστεῖ δυνατὸ στὸν ἀπαιτούμενο χρόνο καὶ μὲ συντονισμένες ἐνέργειες ὁ καρπὸς τῆς ἀγάπης μας νὰ μεταφερθεῖ ἔγκαιρα καὶ μὲ ἀσφάλεια στὸν προορισμό του.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1172 Ἀριθμ. Διεκπ. 605/20-12-2022 |
Χριστούγεννα 2022 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 185Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἡ σημερινή γιορτή, ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων, εἶναι τόσο μεγάλη ποὺ ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο «Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν». Ἡ ἰδέα τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο ὡς γυμνὸ καὶ ἀδύναμο βρέφος μέσα σὲ ἕνα ψυχρὸ σπήλαιο, καὶ περνάει ἀπαρατήρητος καὶ διωκόμενος, ὑπερβαίνει τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ λυγίζει κάθε σκέψη. Δυστυχῶς, ἡ ἐκκοσμικευμένη εἰκόνα τῆς ἑορτῆς σκεπάζει τὴν ἀσύλληπτη σημασία της καὶ ἀλλοιώνει βάναυσα τὸ νόημά της.
Ἀντίθετα, ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπὸ τὴ διδασκαλία της καὶ τὶς ὑπέροχες ἀκολουθίες της, μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση, ἐμπειρία καὶ θεολογία της ἐκφράζει τὸ βαθὺ περιεχόμενο καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καὶ ὁμολογεῖ: «Θεὸς τὸ τεχθέν ἡ δὲ Μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλο καινὸν εἶδεν ἡ κτίσις;», τὸ νεογέννητο βρέφος εἶναι ὁ Θεός, ἡ δὲ μητέρα Του εἶναι Παρθένος. Τί πιὸ μεγάλο καὶ θαυμαστὸ ἔχει ἀντικρύσει ἡ κτίση;
«Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμερον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε». Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ, καθὼς ἡ ἔλευσή Του στὴ γῆ ἀνοίγει τὸν δρόμο πρὸς τὸν οὐρανό. Ὁ ὑπερούσιος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, ὁ προαιώνιος Λόγος τίκτεται ἀπορρήτως, γεννᾶται μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο, εἰσέρχεται στὴν ἱστορία γιὰ νὰ τὴν καταστήσει ὁδὸ σωτηρίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο, κι ἐμεῖς χαιρόμαστε ψάλλοντας: «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλ. ρι΄ 9).
Μέσα ἀπὸ τὶς γεμᾶτες ἔμπνευση ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν, ἀναδύονται σὰν ἀπὸ πλούσια πηγὴ μηνύματα ἐλπίδας καὶ ἅγια νοήματα σωτηρίας. Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου πρωτίστως εἶναι ἔκφραση τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο: «Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Δημιουργεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀναπλάθει λόγω τοῦ τραύματος τῆς ἁμαρτίας ποὺ εἰσχώρησε στὴν ἀνθρώπινη φύση. «Γεννᾶται ἐκ Παρθένου», ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, πάσχει μὲ αὐτὴν καὶ γι’ αὐτὴν καὶ τελικῶς τὴν θεώνει, τὴ μεταμορφώνει τὴν ἐπενδύει μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ καινούργιου ἀνθρώπου.
Ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος τῆς Γεννήσεως, ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Κυρίου ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴ λέξη «κένωσις», ποὺ σημαίνει ἄδειασμα, ἀποτελεῖ ἄλλη μία ἔκφραση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας βουλῆς. Γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους ὅτι τὸ φρόνημά τους πρέπει νὰ εἶναι τέτοιο, ὥστε νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὄντας τέλειος Θεός, «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καὶ … ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». Μὲ ἄλλα λόγια ὁ Θεὸς ἐκένωσε τὸν ἑαυτό Του ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς θεότητος λαμβάνοντας μορφὴ δούλου, δηλαδὴ ἀνθρώπου, καὶ μὲ αὐτὸ τὸ ἀνθρώπινο σχῆμα ταπείνωσε τὸν ἑαυτό Του μέχρι θανάτου, μάλιστα σταυρικοῦ.
Αὐτὴ ἡ ἄπειρη ἀγάπη καὶ ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν τὴν ἐν οὐρανοῖς δόξα Του καὶ ἐπιδαψιλεύουν στὸν κόσμο τὴν «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην Του», τὴ συμφιλίωση μαζί Του, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν ἀγγελικὸ ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη».
Διαβάζουμε στὴν πρὸς Κολασσαεῖς ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ. γ΄ 4). Ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο -αὐτὸ εἶναι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ- φανερώνει, ἀποκαλύπτει καὶ τὴ δόξα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ δυνατότητά του νὰ ἀντανακλᾶ τὴ θεία δόξα, νὰ ὁμοιάζει πρὸς τὸν Θεό, νὰ κοινωνεῖ μαζί Του. Σύμφωνα δὲ μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο, ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὸ «εἶναι», τὴν ὕπαρξη, στὸν ἄνθρωπο, μὲ τὴν Ἐνανθρώπησή Του χαρίζει τὸ «εὖ εἶναι», δηλαδὴ τὴν καλὴ καὶ ἀνώτερη ὕπαρξη τὴν ὁποία ἔχασε λόγω τῆς ἐκτροπῆς στὴν ἁμαρτία (Λόγος εἰς τὰ Θεοφάνια).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτὸ ποὺ γιορτάζουμε σήμερα, εἶναι ἡ ἔλευση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ πορευθοῦμε πρὸς Αὐτόν. Εἶναι μεγάλη τιμὴ νὰ εἶναι κανεὶς ἄνθρωπος καὶ ἀσύλληπτη εὐλογία νὰ ζεῖ κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὅλο αὐτὸ εἶναι σκεπασμένο κάτω ἀπὸ τὴ δυσπιστία μας, τὴν κοσμικὴ λογική μας, τὴν ἀποστασία τῆς ζωῆς μας, τὴν παρέκκλισή μας ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ προορισμοῦ μας.
Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ καταστρέψει οὔτε ἡ συνήθεια οὔτε ὁ συμβιβασμός μας οὔτε ἡ ἀδιαφορία μας. Ἡ εὐκαιρία εἶναι καὶ μοναδικὴ καὶ ἐπίκαιρη καὶ μεγάλη γιὰ Χριστούγεννα μὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Χριστό, μὲ δοξολογία στὸν Τριαδικὸ Θεό, μὲ φιλότιμο γιὰ ἀληθινὴ ζωὴ καὶ εὐλογημένη προοπτική⸱ «μὴ μείνωμεν, ἀδελφοί, ὅπερ ἐσμέν, ἀλλ΄ ὅπερ ἦμεν γενώμεθα».
Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, θὰ ἤθελα νὰ εὐχηθῶ σὲ ὅλους σας νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν Χριστὸ μὲ καθαρὲς καὶ ἀνοιχτὲς καρδιές, ὅσο πιὸ αὐθεντικὰ μποροῦμε σίγουροι ὅτι τὸ ἀνταπόδομα τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ εἶναι πολλαπλάσιο.
Μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2023, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος, εὐτυχία καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Μήνυμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 184Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ἐκστρατεία Ἀγάπης »
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Καθὼς διανύουμε τὴν προεόρτια περίοδο τῶν Χριστουγέννων καὶ μᾶς κατακλύζει ἡ προσδοκία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μας, ἑτοιμαζόμαστε πνευματικὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση, γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὴ δυνατότητα τῆς κοινωνίας μαζί Του καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ θεϊκὴ προοπτική μας.
Ὁ δρόμος ποὺ ἀνοίγει ὁ Χριστὸς μὲ τὸν ἐρχομό Του στὸν ταραγμένο κόσμο μας περπατιέται μὲ ταπείνωση καὶ ὑπομονή, μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, μὲ αἰσθήματα ἀμοιβαίας κοινωνίας καὶ ἀγάπης, μὲ ἐθελοντικὴ προσφορὰ καὶ ἀλληλεγγύη. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ζήσουμε ὡς ἀδελφοὶ ποὺ μοιραζόμαστε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ.
Σίγουρα ἡ φτώχεια, ἡ δυστυχία, ὁ πόνος καὶ ἡ ἀνάγκη περισσεύουν στὶς μέρες μας· δὲν μποροῦν ὅμως νὰ μᾶς συντρίψουν, ἂν δὲν εἴμαστε μεταξύ μας ξένοι καὶ ἀδιάφοροι. Τέτοιες μέρες τὸ μάτι τῆς καρδιᾶς μας πέφτει πάνω σὲ ἀδελφούς μας ποὺ ἐντελῶς ἀπρόσμενα ἔμειναν δίχως ἐργασία, ποὺ καθημερινὰ ἀγωνιοῦν γιὰ τὸν ἐπιούσιο, ποὺ στεροῦνται τὰ βασικά, ποὺ πιέζονται ἀπὸ χρέη, ποὺ δυσκολεύονται γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους, ποὺ κινδυνεύει ἡ ἀξιοπρέπειά τους.
Κάνοντας τὸ πρόβλημά τους καὶ δικό μας πρόβλημα, τοὺς νοιώθουμε ὡς πάσχοντες ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς εἶναι ἀδύνατο νὰ χαροῦμε, ὅταν κάποιοι στεροῦνται. Ἡ μεγάλη μας δύναμη εἶναι ἡ πολλὴ καὶ κρυμμένη ἀγάπη ποὺ ὑπάρχει στὶς καρδιές μας. Αὐτὴ μπορεῖ νὰ κάνει τὶς μέρες μας ἅγιες καὶ χαρμόσυνες καὶ νὰ μεταμορφώσει τοὺς ἄλλους σὲ ἀδελφοὺς καὶ τὸν κόσμο μας σὲ οἰκογένεια.
Καθὼς λοιπὸν ἑτοιμαζόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα στὶς ἐκκλησιές μας, μαζὶ μὲ τὴ νηστεία, τὶς ἀκολουθίες, τοὺς στολισμούς, κεντρική θέση καὶ μέριμνα δίνουμε στὴ βοήθεια πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναγκεμένους, ποὺ βέβαια δὲν εἶναι λίγοι.
Ἡ Μητρόπολή μας, στρατευμένη ὅπως πάντα στὸν τομέα τῆς κοινωνικῆς προσφορᾶς καὶ διακονίας πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἀντικρύζοντας τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας λόγω τῆς ἐνεργειακῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσης, δὲν μπορεῖ νὰ ἀδιαφορήσει. Τὸ ἔργο τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» γιὰ τοὺς σοβαρὰ καρκινοπαθεῖς καὶ νευρομυϊκοὺς ἀσθενεῖς, τὰ συσσίτια, ἡ στήριξη πολυτέκνων οἰκογενειῶν, οἱ ὑποτροφίες φοιτητῶν, ἡ βοήθεια μεμονωμένων πτωχῶν καὶ κοινωφελῶν ἱδρυμάτων, ἀποτελοῦν προτεραιότητα τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας γενικότερα.
Γι’ αὐτὸ ἀπευθύνουμε πρὸς ὅλους ἕνα προσκλητήριο γενικῆς κινητοποίησης στὴν «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ», ἡ ὁποία φέτος ἔχει ὡς σύνθημά της: «Πορεία ἀγάπης, πορεία στὴ Βηθλεέμ»
Ἄς μιμηθοῦμε τοὺς Μάγους τῶν Χριστουγέννων ποὺ ταξίδεψαν ἀκολουθώντας τὸ φωτεινὸ Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ, ἀναζητώντας τὴν ταπεινὴ φάτνη γιὰ νὰ προσφέρουν στὸν γεννηθέντα Χριστό. Ἄς ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς τὸ ἄστρο τῆς ψυχῆς μας ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ πάσχοντα ἀδελφό μας. Ὅλοι μας μποροῦμε νὰ συνεισφέρουμε μὲ κάποιον τρόπο, προσφέροντας λίγη ἀνακούφιση καὶ παρηγοριά!
Καὶ φέτος οἱ διακονητὲς τῆς «Ἐκστρατείας Ἀγάπης» θὰ περιέλθουν κάθε γωνιὰ τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀπὸ τὶς 10 Δεκεμβρίου μέχρι καὶ τὶς 10 Ἰανουαρίου τοῦ καινούργιου χρόνου καὶ θὰ χτυπήσουν καὶ τὴ δική μας πόρτα. Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στὸ σπίτι καὶ στὴ ζωή μας. Νὰ τοὺς δεχθοῦμε ὡς τὴν μεγαλύτερη εὐλογία τῆς χρονιᾶς, ὡς τὴν καλύτερη εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας.
Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νὰ προσφέρει, εἴτε στὴν ἐνορία του ἀγοράζοντας τὰ κουπόνια τῆς Ἐκστρατείας εἴτε καταθέτοντας τὴν προσφορά του σὲ τραπεζικὸ λογαριασμὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ποὺ θὰ βρεῖ ἐπισκεπτόμενος τὴν ἱστοσελίδα της (βλ. εδώ).
Λίγη σκέψη, λίγος χρόνος καὶ καλὴ διάθεση καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θὰ γεμίσει τόσα σπίτια, τόσες καρδιές. Μαζὶ μὲ ἄλλων καὶ τὶς δικές μας.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί μας!
Μετὰ ἑορτίων προσρήσεων καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Στο πλαίσιο της «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ 2022» και για όσους επιθυμούν να συμμετέχουν μέσω τραπεζικής κατάθεσης, ακολουθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί της Ι. Μητροπόλεως:
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
Στο πλαίσιο της «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ 2022» και για όσους επιθυμούν να συμμετέχουν μέσω τραπεζικής κατάθεσης, ακολουθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί της Ι. Μητροπόλεως:
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 762 Ἀριθμ. Διεκπ. 405 |
Σπάτα, 12 Σεπτεμβρίου 2022 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές των Δημοτικών σχολείων
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2022-2023
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που επικοινωνώ μαζί σας και θα ήθελα κι εγώ ως ο Επίσκοπος της περιοχής να σας ευχηθώ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.
Ανάμεσά σας υπάρχουν τα πρωτάκια, που τώρα μπαίνουν στη λεωφόρο της μόρφωσης, αυτοί που συνεχίζουν κάνοντας ένα βήμα παραπέρα και οι τελειόφοιτοι που φέτος ολοκληρώνουν την πρώτη τους εκπαιδευτική βαθμίδα και ετοιμάζονται για το Γυμνάσιο. Για όλους η χρονιά αυτή είναι μια πολύτιμη ευκαιρία που δεν πρέπει να τη χάσετε.
Σκοπός του σχολείου είναι να αποκτήσετε γνώσεις, αλλά και να ανακαλύψετε την αλήθεια της ζωής, δηλαδή από τώρα να μάθετε πώς θα γίνετε καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι, αληθινοί άνθρωποι. Να κάνετε τον καλό αγώνα και την προσπάθειά σας με χαρά, με τη βοήθεια και την έμπνευση των γονέων και των δασκάλων σας. Έτσι θα νιώσετε και την ομορφιά του σχολείου και της εκπαίδευσης. Να ξέρετε, αλήθεια χωρίς αγώνα δεν κατορθώνεται. Ούτε ο αγώνας δίχως αρετή καρποφορεί. Αλλά και αρετή χωρίς ομορφιά δεν είναι αληθινή.
Το σχολείο είναι σαν μια λίμνη μέσα στην οποία μαθαίνετε να κολυμπάτε. Αυτό δεν θα γίνει, αν δεν προσπαθήσετε και αν δεν καλλιεργήσετε τον χαρακτήρα σας. Η καλύτερη παιδεία είναι η παιδεία των αρετών. Ελπίζω όλοι σας να αξιοποιήσετε την ευκαιρία.
Σας εύχομαι με τη βοήθεια του Θεού και την ευλογία Του έτσι να πορευθείτε στη ζωή σας με χαρά, με ενθουσιασμό και με ζήλο.
Να είστε καλά παιδιά, καλοί μαθητές και να έχετε μια καλή χρονιά.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Μήνυμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 762 Ἀριθμ. Διεκπ. 404 |
Σπάτα, 12 Σεπτεμβρίου 2022 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές και την Εκπαιδευτική Κοινότητα
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2022-2023
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, γονείς και εκπαιδευτικοί,
Με την ευκαιρία του Αγιασμού του νέου σχολικού έτους, εύχομαι η χρονιά που ξεκινάει να είναι αντάξια των προσδοκιών, των προσπαθειών και των ελπίδων όλων μας, μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών, της κοινωνίας ολόκληρης.
Σας εύχομαι, παιδιά, να αποδειχθείτε «καλοί μαθητές», δηλαδή άνθρωποι με πνεύμα μαθητείας, ταπεινοί και δεκτικοί, με δίψα και όρεξη για νέα γνώση, μαθητές που σε τελική ανάλυση ξέρουν καλά τα λίγα και μπορούν σωστά να μαθαίνουν τα περισσότερα. Η μόρφωση δεν επιτυγχάνεται με αλαζονεία ούτε με επιπολαιότητα ἢ αδιαφορία. Επιτυχία στο σχολείο δεν είναι η απομνημόνευση πληροφοριών ούτε η εξειδίκευση σε απλές τεχνικές επίλυσης προβλημάτων, αλλά η απόκτηση εμπειρίας σπουδής, μάθησης και μόρφωσης για όλη μας τη ζωή. Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική η εκπαίδευσή σας.
Η ζωή είναι ένα μεγάλο σχολείο και η εμπειρία της μαθητείας είναι εξαιρετικό εφόδιο για την κατάκτησή της. Εάν στο σχολείο μάθετε να… μαθαίνετε, τότε και στο πανεπιστήμιο της ζωής θα μάθετε να ζείτε, θα πορεύεστε με σύνεση και επιτυχία.
Έχετε όλες και όλοι χαρίσματα, κρυμμένες δυνατότητες και μοναδικές δεξιότητες που περιμένουν να αναδειχθούν και να αξιοποιηθούν. Τα χρειάζεται και η κοινωνία και η πατρίδα μας, τα χρειάζεστε όμως κυρίως εσείς. Στο σχολείο, ο έξυπνος μαθητής τα ανακαλύπτει, τα αναγνωρίζει και τα αξιοποιεί.
Οι σπουδές σας, για να είναι πετυχημένες, πρέπει να έχουν ομορφιά και αλήθεια. Είναι αδύνατο η ομορφιά να μην κρύβει αλήθεια και η αλήθεια να μην είναι το πιο όμορφο πράγμα. Αν το καταλάβετε αυτό, τότε θα είστε έξυπνοι και ελεύθεροι, διότι σε τελική ανάλυση, έξυπνος είναι αυτός που δεν ισοπεδώνεται από τον οδοστρωτήρα του μιμητισμού και ελεύθερος αυτός που αμύνεται στις μεθοδεύσεις του βελούδινου ολοκληρωτισμού της εποχής μας.
Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές, την ευλογία του Θεού.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Μήνυμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 477 Ἀριθμ. Διεκπ. 263 |
Σπάτα, 1η Ἰουνίου 2022 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 179Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ πρότυπη καὶ μοναδικὴ στὴ χώρα μας Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ποὺ στηρίζει καρκινοπαθεῖς καὶ πάσχοντες ἀπὸ τὴ νόσο τοῦ κινητικοῦ νευρώνα, ἔχει ἤδη συμπληρώσει 12 καὶ πλέον χρόνια ζωῆς. 12 χρόνια προσφέρει φροντίδα κατ’ Οἶκον, 11 χρόνια λειτουργεῖ τὸ Κέντρο Ἡμέρας καὶ ἐδῶ καὶ 4,5 χρόνια διαθέτει καὶ ὑπερσύγχρονο νοσηλευτικὸ Ξενώνα.
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συμβολή ὅλης τῆς τοπικῆς καὶ ὄχι μόνο κοινωνίας, συντελεῖται ἕνα πραγματικὸ θαῦμα ἀγάπης, προσφορᾶς, στήριξης, οὐσιαστικῆς συμπαράστασης. 1600 σοβαρὰ ἀσθενεῖς συνάνθρωποί μας μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους βρῆκαν ἀνακούφιση στὸ βαρὺ σταυρὸ τῆς ἀσθένειας, τοῦ πόνου, τῆς ἐγκατάλειψης, τῆς ἀγωνίας. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν.
Συνεχίζοντας καὶ ἀναβαθμίζοντας τὴν ὅλη προσπάθειά μας, μαζὶ καὶ μὲ τοὺς 8 Δήμους τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς, πρὸς τοὺς ὁποίους ἐκφράζω τὶς εἰλικρινεῖς εὐχαριστίες μου, γιὰ πρώτη φορὰ φέτος, διοργανώνουμε τὴν
«ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», τὴν Τρίτη 7 Ἰουνίου στὶς 7 μ.μ.
Ἡ ἐκδήλωση θὰ ἀρχίσει ἀπὸ τὸν προαύλιο χῶρο τῆς Μονάδας στὰ Σπάτα, θὰ ἀκολουθήσει σύντομη συμβολικὴ πεζοπορία μέχρι τὸ στάδιο, ὅπου καὶ θὰ ὁλοκληρωθεῖ μὲ μία ἐπίσης σύντομη ἑορταστικὴ ἐκδήλωση.
Μὲ τὴν παροῦσα ἐπιστολή μου, σᾶς καλῶ ὅλους ὅσοι μπορεῖτε νὰ συμμετάσχετε στὴν κορυφαία αὐτὴν ἐκδήλωση τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», προκειμένου ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ ἀναδειχθεῖ μὲ πανηγυρικὸ τρόπο ἡ συμβολή, ἡ ἀναγκαιότητα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας τῶν καρκινοπαθῶν συνανθρώπων μας καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ ἀποδειχθεῖ ἡ δύναμη τῆς κοινῆς προσπάθειας. Ὅταν ἑνωμένοι καὶ μὲ ὁμοψυχία συντονιζόμαστε σὲ ἕνα κοινὸ στόχο, κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τοῦ Θεοῦ, τότε ζοῦμε θαύματα καὶ μεγάλες εὐλογίες.
Χαρά μας νὰ βρεθοῦμε μαζὶ στὴν «ΠΟΡΕΙΑ τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ»
τὴν ἐρχόμενη Τρίτη 7 Ἰουνίου στὶς 7 τὸ ἀπόγευμα.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 179η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 374 Ἀριθμ. Διεκπ. 211/18-4-2022 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2022 |
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( 178Η )
Ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Πάσχα, Ἀνάσταση, Λαμπρή! Αὐτὲς εἶναι οἱ λέξεις μὲ τὶς ὁποῖες ὀνομάζουμε τὴν παροῦσα μεγάλη ἑορτή. Φῶς, χαρά καὶ ζωή! Αὐτοὶ εἶναι οἱ ὅροι ποὺ περιγράφουν τὸν χαρακτήρα της. Αἰτία, ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, ἡ συντριβὴ τοῦ διαβόλου καὶ τῆς κυριαρχίας του, ἡ τρανότερη ἀπόδειξη τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ ἰσχυρότερο ὅπλο τοῦ διαβόλου εἶναι ὁ θάνατος… Ἦταν ὁ θάνατος! Τώρα καταργήθηκε, ἔχασε παντελῶς τὴ δύναμή του. Ὁ Χριστὸς μὲ τὸν ζωοποιὸ σταυρό, τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάστασή Του, «ἐπάτησε τὸν θάνατον» καὶ «συνέτριψε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον». Ὁ Ἴδιος πέρασε ἀπὸ τὴν ἐμπειρία τοῦ θανάτου, τριήμερος νεκρὸς στὸν τάφο, ὅμως «ζωαρχικότατος, παντοδύναμος καὶ πανσθενουργὸς» καὶ ὡς Θεὸς «ἀνέστη αὐτεξουσίως», ἀπὸ μόνος Του. Ὁ θάνατος ὁδηγοῦσε μόνο στὸν Ἅδη. Μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου πλέον ὁδηγεῖ στὴ ζωή, στὴν ὄντως ζωή, στὴ βασιλεία Του. Αὐτὸ σημαίνει νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε∙ τὴ δυνατότητα νὰ γίνουμε κληρονόμοι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ «διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Ἐπιπλέον ὅμως, μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε τὸ φῶς τῆς θεότητός Του. Αὐτὸ πανηγυρίζουμε καὶ ἀναφωνοῦμε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας: «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; Σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος»∙ ποιὸς θεὸς εἶναι τόσο μεγάλος σὰν τὸν Θεό μας; Ἐσύ, Κύριε, ὁ Ἀναστημένος Χριστός, εἶσαι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μόνον θαυμαστὰ ἔργα ποιεῖς, «ἐκτὸς Σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά Σου ὀνομάζομεν», ἐκτὸς ἀπὸ Σένα δὲν γνωρίζουμε ἄλλον Θεό, τὸ δικό Σου ὄνομα ὁμολογοῦμε.
Αὐτὸ εἶναι τὸ αἴτιο τῆς χαρᾶς ποὺ συνοδεύει αὐτὴ τὴν ἑορτή, αὐτὴ εἶναι ἡ βάση τοῦ πασχαλινοῦ ἑορτασμοῦ μὲ ὅλα τὰ ὑπέροχα ἔθιμα, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ψάλλουμε ἀσταμάτητα τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ τὸ χρησιμοποιοῦμε ὡς χαιρετισμὸ στὴν ἐπικοινωνία μας γιὰ 40 ὁλόκληρες μέρες, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ὀνομάζεται Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, σὲ μία ὁμιλία του τὴν Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, χρησιμοποιεῖ τέσσερεις ἄλλες λέξεις γιὰ νὰ προσδιορίσει τὶς συνέπειες τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου: «ἀνανέωσις, τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, …ἀναζώωσις καὶ ἀνάπλασις καὶ πρὸς ζωὴν ἀθάνατον ἐπανέλευσις», δηλαδὴ ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ξαναζωντάνεμα, ἀνάπλαση, ἀναδημιουργία, ἐπανάληψη τῆς δημιουργίας μας, ἐπιστροφὴ στὴ νεότητα τοῦ παραδείσου. Εἶναι σὰν νὰ γυρίζει ὁ χρόνος στὴν πρὸ τῆς πτώσεως κατάσταση καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νὰ ἀναπλάθει τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ μᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ ἐπανέλθουμε στὸν ἀρχικὸ προορισμό μας, στὸν ἁγιασμὸ καὶ στὴν ὁμοίωση μαζί Του.
Ἀνάσταση σημαίνει πλήρης ἀνακαίνιση, «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχή». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ σὲ καινούργια ζωή, γράφοντας στοὺς Ρωμαίους ὅτι ὅπως «ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς νὰ περιπατήσωμεν». Ἀνάσταση εἶναι ἐπιστροφὴ πρὸς τὴν ἀθάνατη ζωὴ τοῦ πρώτου Ἀδάμ, ὅπως ἦταν πρὶν ἀπὸ τὴν πτώση. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «συνέτριψε τὰς πύλας τοῦ Ἅδου» καὶ ἄνοιξε διάπλατα τὶς θύρες τοῦ Παραδείσου.
Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὴ σύγχρονη πραγματικότητα; Γύρω μας πόλεμοι, μίση, καταστροφές, ἁμαρτία, σοδομισμός, σύγχυση, διχασμός, ἐχθρότητα, ἀνασφάλεια, σκοτάδι, θάνατος, θλίψη. Αὐτὸς εἶναι ὁ κόσμος χωρίς τὸν Χριστό, δίχως τὴν πίστη στὴν Ἀνάστασή Του.
Ἀγαπητοί μου, ἀδελφοί, Πάσχα μόνο μὲ διακοπές, ταξείδια, ὀβελία, πανηγύρια, λαμπάδες, κούφιες εὐχὲς καὶ χορούς, χωρὶς τὴν ἐνεργὸ πίστη στὸν Ἀναστάντα Χριστό, δὲν εἶναι γιορτή, δὲν εἶναι πέρασμα στὴ φωτοχυσία τῆς Ἀναστάσεως∙ εἶναι ψευδαίσθηση χαρᾶς καὶ αὐταπάτη. Ἀντίθετα, τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου εἶναι μετάβαση ἐκ τοῦ θανάτου στὴν καινούργια ζωή, στὴν ὄντως ζωή, στὴν ἀληθινὴ ζωή. Να δώσει ὁ Θεὸς κάπως κι ἐμεῖς ὅλοι νὰ ἀναστηθοῦμε, ἀδελφοί μου.
Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ σκεπάζει τὴ ζωή σας, νὰ στηρίζει τὴν Ἐκκλησία μας καὶ νὰ φωτίζει τὸν κόσμο ὅλο.
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Πασχάλια Εγκύκλιος
ΠΑΣΧΑ 2022 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Ὑποδοχὴ καὶ Διανομὴ Ἁγίου Φωτὸς - Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια - Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καθὼς μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁδεύουμε καὶ στὸ τέλος τῆς ὄντως Μεγάλης Ἑβδομάδος τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας, ἀντικρύζουμε τὴ λάμψη τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὴ χαρὰ τῆς νίκης τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ κατὰ τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου.
Ὕστερα ὰπὸ δύο χρονιὲς στέρησης τοῦ ἐλεύθερου ἑορτασμοῦ καὶ κάτω ἀπὸ συνθῆκες ἐπιβεβλημένου μὲν ἀλλὰ ἀσφυκτικοῦ περιορισμοῦ, φέτος μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἑτοιμαζόμαστε νὰ πανηγυρίσουμε ὅπως λαχταρᾶ ἡ ψυχή μας καὶ ἐκφράζεται ἡ πίστη μας. Ταπεινὴ εὐχὴ καὶ θερμὴ προτροπή μου εἶναι ὅλοι μας νὰ σπεύσουμε τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως στοὺς ναούς μας, νὰ ψάλλουμε ἀδιάκοπα τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς μας, νὰ παραμείνουμε σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀκολουθία μὲ τὶς λαμπάδες τῆς πίστεως ἀναμμένες, νὰ λειτουργηθοῦμε καὶ νὰ κοινωνήσουμε κατάλληλα προετοιμασμένοι γιὰ νὰ ζήσουμε κάπως τὴν Ἀναστάσιμη χαρά, νὰ κάνουμε ἀληθινὸ Πάσχα. Θέλοντας μάλιστα νὰ τονίσω τὴ σημασία τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως, ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, διένειμα στοὺς ναοὺς ποὺ ἐπισκέφθηκα τὶς ἀναστάσιμες λαμπάδες ἀπὸ ἁγνὸ κερί, παρασκευασμένες στὸ κηροπλαστεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἀπεδείχθη πλέον ὅτι δὲν εἶναι τόσο ἐξασφαλισμένες οἱ συνθῆκες τῶν ἑορτασμῶν μας, ὅπως συνήθως φανταζόμαστε. Ἂς ζήσουμε τὴν κάθε εὐκαιρία σὰν νὰ εἶναι μοναδική, ἡ πρώτη καὶ ἡ τελευταία μας.
Ὅσον ἀφορᾶ σὲ μένα, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος, θὰ τελέσω τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, μὲ τὴ μεγαλοπρέπεια ποὺ ἁρμόζει στὴν ἑορτὴ τὴν ὅλη ἀκολουθία καὶ τὴ Θεία Λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως, στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα καὶ φυσικὰ θὰ εἶναι χαρά μου, ὅσοι θέλετε καὶ μπορεῖτε, νὰ συνεορτάσουμε.
Ἐπίσης:
Α. Τὸ Μέγα Σάββατο τὸ ἀπόγευμα, περίπου στὶς 7:00μ.μ., στὸν Ἀερολιμένα «Ἐλευθέριος Βενιζέλος», θὰ παραλάβω ὡς συνήθως ἀπὸ τὸν Ἔξαρχο τοῦ Παναγίου Τάφου τὸ Ἅγιο Φῶς ποὺ μὲ εἰδικὴ πτήση θὰ μεταφερθεῖ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα. Αὐτὸ ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία γιὰ τὴ Μητρόπολή μας ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία μας. Εἶναι ὄντως συγκλονιστικὸ νὰ βγαίνει θαυμαστῶς ἀπὸ τὸν Τάφο τοῦ Κυρίου μας τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ μέσα σὲ λίγες ὧρες νὰ διανέμεται σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη!
Β. Ὅπως καὶ παλαιότερα, στὶς 8:00 μ.μ. τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, θὰ γίνει σύντομη τελετὴ στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα, θὰ ψάλουμε τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς» καὶ τὸ Ἅγιο Φῶς θὰ διανεμηθεῖ σὲ ἀντιπροσωπεῖες τῶν ἐνοριῶν μας, προκειμένου ἀπὸ τὰ χέρια τῶν ἱερέων μας νὰ τὸ παραλάβετε ὅλοι ὡς εὐλογία γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὰ σπίτια σας ἀργότερα τὸ βράδυ κατὰ τὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὅσοι θέλετε θὰ εἶναι χαρά μας νὰ συμπανηγυρίσουμε.
Γ. Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο, θὰ περιέλθω τὰ κοιμητήρια, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀναστάσιμα Τρισάγια, κυρίως ὑπὲρ ἀναπαύσεως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:30 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
10:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:30 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
11:00 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:15 μ.μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Στὴν Κερατέα, τὴν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Μέσα στὰ μνήματα δὲν ὑπάρχουν νεκροί, ἀλλὰ ζωντανοί. Ὑπάρχουν σώματα νεκρὰ καὶ ψυχὲς ἀναστημένες. Αὐτὸ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Δ. Τέλος, τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θὰ τελεσθεῖ ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης ἐπίσης στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στὰ Σπάτα, στὶς 6:30μ.μ., ὅπου καὶ θὰ ἀναγνωσθεῖ ἡ ἀντίστοιχη εὐαγγελικὴ περικοπὴ σὲ διάφορες γλῶσσες, ἀπόδειξη τοῦ οἰκουμενικοῦ χαρακτῆρα τῆς Ἀναστάσεως, θὰ διανεμηθεῖ δὲ καὶ σὲ ὅλους ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας, στὸν ὑπαίθριο χῶρο τοῦ Προσκυνήματος καὶ τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», θὰ προσφερθεῖ πασχαλινὸ κέρασμα καὶ θὰ ἀνταλλάξουμε εὐχές.
Μὲ κάθε τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρέπει νὰ ζήσουμε τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Νὰ δώσει ὁ Θεὸς γιὰ ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Εγκύκλιο Σημείωμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1054 Ἀριθμ. Διεκπ. 573 |
Σπάτα, 13 Δεκεμβρίου 2021 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 174Η
ΘΕΜΑ: «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ τὰ φετινὰ Χριστούγεννα»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, χαίρετε πάντοτε ἐν Κυρίῳ.
Καὶ πάλι μπροστά μας προβάλλει ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο καὶ μὲ διαφορετικὲς συνθῆκες. Καὶ φέτος ἰδιάζουσες καὶ δύσκολες. Πανδημία, ἐμβόλια, μεταλλάξεις, περιορισμοί, ποικίλες ἀνησυχητικὲς πληροφορίες ταράζουν τὴν ὅλη ἀτμόσφαιρα, διχάζουν τὸν κόσμο, προκαλοῦν σύγχυση καὶ θολώνουν τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ὀμορφιὰ τῆς μεγάλης γιορτῆς.
Στὸν ὁρίζοντα ὅμως ἐμεῖς σταθερὰ διακρίνουμε τὴν εὐλογία τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας καὶ τὴν ἀνάγκη ζωντανῆς ἐκδήλωσης τῆς ἀγάπης μας. Ἰδίως τώρα ποὺ μᾶς ἐπιβάλλονται ἀποστάσεις, ποὺ τραυματίζεται ὁ σύνδεσμός μας, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε σιγὰ σιγὰ ἀπομακρυνόμαστε ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, ποὺ ἡ τεχνολογία οὐσιαστικὰ μᾶς ἀποξενώνει, ἡ ἀνάγκη νὰ τονώσουμε τὴν ἀγάπη μας, νὰ βροῦμε τρόπους νὰ τὴν ἐκδηλώσουμε, ἰδέες νὰ τῆς δώσουμε ἔκφραση εἶναι ἐπιτακτική.
Στὰ νοσοκομεῖα συναντοῦμε γιατροὺς καὶ νοσηλευτὲς ποὺ πραγματικὰ ἀναλίσκονται καὶ θυσιάζονται γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς. Τοὺς εἴμαστε τόσο εὐγνώμονες! Γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι συμπολίτες μας, παρὰ τὰ ὅσα ἀκούγονται, ξεπερνοῦν τοὺς ὅποιους φόβους καὶ τοὺς δισταγμούς τους καὶ ἐμβολιάζονται ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους τους. Κάποιοι ἄλλοι μὲ ποικίλους τρόπους διακονοῦν ἀνιδιοτελῶς ὅσους βρίσκονται σὲ ἀνέχεια καὶ ἀνάγκη. Ὄχι δὲν χάθηκε ἀκόμη ἡ ἀγάπη. Ὑπάρχει καὶ εἶναι ζωντανή.
Καθὼς λοιπὸν ἑτοιμαζόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα στὶς ἐκκλησιές μας, μαζὶ μὲ τὴ νηστεία, τὶς ἀκολουθίες, τοὺς στολισμούς, κεντρική θέση καὶ μέριμνα δίνουμε καὶ στὶς δράσεις τῆς ἀγάπης, κυρίως στὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴ βοήθεια πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναγκεμένους, ποὺ βέβαια δὲν εἶναι λίγοι.
Ἡ Μητρόπολή μας, πάντα στρατευμένη στὸν τομέα τῆς κοινωνικῆς προσφορᾶς καὶ διακονίας τοῦ συνανθρώπου μας, ἀντικρύζοντας τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, δὲν μπορεῖ νὰ ἀδιαφορήσει. Τὸ ἔργο τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ γιὰ τοὺς σοβαρὰ καρκινοπαθεῖς καὶ νευρομυϊκοὺς ἀσθενεῖς, τὰ συσσίτια, ἡ στήριξη πολυτέκνων οἰκογενειῶν, ἡ βοήθεια μεμονωμένων πτωχῶν καὶ κοινωφελῶν ἱδρυμάτων ἀποτελοῦν προτεραιότητα καὶ τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας γενικότερα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπευθύνουμε ἕνα προσκλητήριο γενικῆς κινητοποίησης προσφορᾶς καὶ ἀγάπης.
Ἡ παράδοση θέλει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες νὰ γίνεται ὁ λεγόμενος «ΕΡΑΝΟΣ τῆς ΑΓΑΠΗΣ», μιὰ λογία ἀγάπης. Ὅπως ὅμως καὶ πέρσι, γιὰ λόγους πρακτικούς, μιᾶς καὶ δὲν εἶναι εὔκολες οἱ μετακινήσεις καὶ οἱ δημόσιες προσεγγίσεις, σκεφθήκαμε νὰ κάνουμε διαδικτυακὰ μιὰ ψηφιακὴ «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ».
Σύνθημά μας:
«Μιὰ ματιὰ στὸν διπλανό μας,
μιὰ ἀγκαλιὰ στὸν φτωχὸ καὶ πονεμένο ἀδελφό μας.
Ὅλοι μαζὶ γιὰ τὸ θαῦμα τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς ἀγάπης».
Εἴμαστε πολλοὶ ποὺ προσφέροντας ἀπὸ λίγο ὁ καθένας, μποροῦμε νὰ πετύχουμε κάτι ἀξιοθαύμαστο καὶ κυρίως νὰ ξυπνήσουμε τὶς κοιμισμένες ἀπὸ τὴ φιλαυτία καρδιές μας. Ἡ φιλανθρωπία βοηθεῖ τὸν πτωχὸ κυρίως ὅμως ζωογονεῖ τὸν χορηγό. Αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ ἐμπειρία μας.
Ἂς βάλουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἕναν ὑψηλὸ στόχο: κέντρο τῆς ζωῆς ὁ πλησίον ἀδελφός μας καὶ ὄργανο τῆς ἀγάπης μας ἡ συνεργασία μας. Ὅλοι μας μποροῦμε νὰ συνεισφέρουμε μὲ κάποιον τρόπο. Στὰ Μεσόγεια καὶ τὴ Λαυρεωτικὴ τὶς μέρες αὐτὲς θὰ εἴμαστε ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι. Κάτι λίγο ἀπὸ τὸν καθένα μας καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Κι ἂν δὲν μπορέσουμε νὰ ἐξαλείψουμε τὴ δυστυχία, σίγουρα μποροῦμε νὰ τὴν περιορίσουμε προσφέροντας λίγη ἀνακούφιση καὶ παρηγοριά!
Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νὰ προσφέρει στὴ Μητρόπολη ἢ στὴν ἐνορία του ἢ στὴ Μονάδα Καρκινοπαθῶν ἡ ΓΑΛΙΛΑΙΑ ἢ ὅπου καὶ ὅπως καὶ ὅσο ὁ καθένας νομίζει στὴ φετινὴ «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ».
Μποροῦμε καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀκολουθῶντας τὶς σχετικὲς ὁδηγίες νὰ κάνουμε τὴν ὅποια μικρὴ ἢ μεγαλύτερη προσφορά μας εἴτε μὲ κατάθεση σὲ τραπεζικό λογαριασμό, εἴτε μὲ ταχυδρομικὴ ἐπιταγή, εἴτε μὲ ἠλεκτρονικὴ κατάθεση διαδικτυακά. Τρόποι ὑπάρχουν πολλοί. Λίγη σκέψη, λίγος χρόνος καὶ καλὴ διάθεση καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θὰ γεμίσει τόσα σπίτια, τόσες καρδιές. Μαζὶ μὲ ἄλλων καὶ τὴ δική μας.
Ἂς διαδώσουμε τὸ μήνυμα ὅπου μποροῦμε, ἂς δώσουμε ὅτι μᾶς ἐπιτρέπουν οἱ δυνατότητές μας καὶ ἂς χαροῦμε ὅλοι μαζὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἴσως φέτος γιορτάσουμε ἀληθινότερα τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά. Γιατὶ ὄχι;
Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί μας.
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 174η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 354 Ἀριθμ. Διεκπ. 196/28-4-2021 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2021 |
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( 170Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Δόξα τῷ Θεῷ ἀξιωνόμαστε καὶ φέτος, ἔστω κάτω ἀπὸ ἰδιόμορφες συνθῆκες, νὰ γιορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν πασχάλιο ἀσπασμὸ καὶ νὰ ἀναβαπτισθοῦμε στὸ πολύτιμο μήνυμα καὶ στὴν πλούσια χάρη ποὺ ἀναδύονται ἀπὸ τὸ κενὸ μνῆμα τοῦ Κυρίου.
Εἶναι τόσο μεγάλη αὐτὴ ἡ γιορτή, τόσο ἀληθινή καὶ τόσο ὄμορφη! Τὴν περιμένουμε ὅλοι πῶς καὶ πῶς. Ἀπὸ καιρὸ ἀκοῦμε προβλέψεις καὶ παρακολουθοῦμε συζητήσεις γιὰ τὸ φετινὸ Πάσχα. Καὶ βέβαια ὁ λόγος εἶναι γιὰ τὸ Πάσχα στὸ χωριό, γιὰ τὴ χαρὰ τῶν ἐλεύθερων ἐθίμων, γιὰ τὶς οἰκογενειακὲς συνάξεις, γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παννυχίδα. Τὰ κόκκινα αὐγά, ὁ ἐπιτάφιος καὶ τὰ λουλούδια, οἱ λαμπάδες καὶ τὸ ἀρνί, τὰ ἐποχιακὰ γλυκὰ καὶ τὰ τσουρέκια, οἱ χοροὶ καὶ τὰ τραγούδια, τὰ βαρελότα καὶ οἱ κροτίδες, ποὺ τελικὰ φέτος σὲ κάποιο βαθμὸ τὰ στερούμαστε, ὅλα αὐτὰ συνθέτουν ἕνα τοπίο ἑορτασμοῦ πολὺ ὄμορφο, τόσο ποὺ δικαιολογεῖ τὴν ἔντονη προσμονὴ καὶ προσδοκία του, ὅπως καὶ τὴν ἀπογοήτευση ποὺ συνοδεύει τὴ στέρηση ἢ τὸν περιορισμό του.
Δίπλα ὅμως στὸ Πάσχα στὸ χωριό, ὑπάρχει καὶ τὸ Πάσχα στὴν ἐκκλησιά. Γι’ αὐτὸ ἀγωνιζόμαστε ὡς πιστοὶ νὰ μὴ τὸ στερηθοῦμε ὅπως πέρσι. Αὐτὸ ἦταν ἡ προσευχή, τὸ αἴτημα, ἡ λαχτάρα μας τόσο καιρό. Νὰ μὴ στερηθοῦμε καὶ αὐτὴ τὴ χρονιὰ τὶς ἀκολουθίες καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ναό, τὴ λατρεία μας, τὴ σύναξη. Καὶ δόξα τῷ Θεῷ, οἰκονομήθηκε κάπως ἡ κατάσταση. Γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση μὲ τὸ Ἅγιο Φῶς στοὺς ναούς μας, ἐν συνάξει, συμψάλλοντες τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ ἀντιφωνοῦντες ὅλοι μαζὶ ὅτι «Ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως».
Τὸ Πάσχα ὅμως εἶναι κάτι ἀκόμη παραπάνω. Στηρίζεται μὲν στὶς θαυμάσιες ἀκολουθίες, ἐκφράζεται ἴσως μὲ τὶς πανηγύρεις, τὶς ἐκδηλώσεις χαρᾶς καὶ τὰ ἑορταστικὰ ἔθιμα, κυρίως ὅμως ἐπιτελεῖται μέσα στοὺς ναοὺς τῶν ψυχῶν μας. Ἐκεῖ ἑορτάζεται τὸ ἀληθινὸ Πάσχα, τὸ καινό, τὸ μυστικὸ καὶ αἰώνιο Πάσχα, γιὰ τὸ ὁποῖο καὶ μιλοῦν τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ Κύριος θυσιάζεται, σταυρώνεται, ἐνταφιάζεται καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀνασταίνεται, συντρίβοντας τὴ δύναμη τοῦ διαβόλου καὶ καταργώντας τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἀνοίγοντας δὲ ταυτόχρονα καὶ τὶς πύλες τῆς οὐρανίου βασιλείας γιὰ ὅλους μας. Τὸ Πάσχα αὐτὸ πρέπει νὰ βρεῖ καὶ τὶς δικές μας πόρτες τῆς πίστεως ἀνοιχτὲς γιὰ νὰ εἰσοδεύσει ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μέσα μας.
Δὲν ἀρκεῖ νὰ ἀνάψουμε τὶς λαμπάδες μας μὲ τὸ Ἅγιο Φῶς, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται νὰ ἀντικρύσουμε τὸ ἀπρόσιτο φῶς τῆς ἀναστάσεως, «Χριστὸν ἐξαστράπτοντα» καὶ νὰ Τὸν ἀκούσουμε «χαίρετε φάσκοντα», νὰ μᾶς ἀπευθύνει τὸ προσκλητήριο τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδας, τῆς νίκης Του. Γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται νὰ καθαρίσουμε τὶς αἰσθήσεις μας γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ μάτια τῆς καρδιᾶς μας. Χρειάζεται νὰ κινηθοῦμε πρὸς τὸ μνῆμα Του, «ὄρθρου βαθέος», μὲ τὸν θεῖο πόθο καὶ τὴν ἁγία λαχτάρα τῶν μυροφόρων γυναικῶν, «λαμπαδηφόροι», περικοσμημένοι μὲ τὶς λαμπάδες τῶν ἀρετῶν, νὰ τὸν ὁμολογήσουμε μὲ τὴν πίστη τῶν Τριῶν Παίδων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἔτσι «τὴν τῶν συμβόλων ἔκβασιν ὁρῶντες, νὰ εὐφρανθῶμεν ἐνθέως».
Ἡ νίκη τοῦ Κυρίου εἶναι νίκη γιὰ μᾶς, εἶναι καὶ δική μας νίκη. Ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ εἶναι γιὰ ὅλους, εἶναι ἄληκτη καὶ αἰώνια, εἶναι ἀναφαίρετη. Μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως ἐξαφανίζονται ὅλες οἱ ἀφορμὲς λύπης, μπροστὰ στὸ φῶς της χάνεται κάθε σκοτάδι σύγχυσης, μπροστὰ στὴν οὐράνια λάμψη της ξεθωριάζει κάθε γήινη καὶ πρόσκαιρη ἀπάτη, μπροστὰ στὴ δύναμη τῆς ζωῆς της ἀπομακρύνεται κάθε σκιὰ καὶ ἴχνος θανάτου.
Εὔχομαι, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ποὺ ἀποτελεῖ «ἄλλης βιωτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν», νὰ γίνει γιὰ ὅλους μας ξεκίνημα νέας ζωῆς, ἀληθινῆς ζωῆς, ἁγίας ζωῆς, αἰώνιας ζωῆς. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Ὑμνογράφο καλῶ ὅλους, μαζὶ συμφιλιωμένοι, ἀγαπημένοι, ἀνανεωμένοι, νὰ ψάλουμε καὶ φέτος «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ἀδελφοί μου.
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 170η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 233 Ἀριθμ. Διεκπ. 137/8-3-2022 |
Σπάτα, Κυριακὴ Ὀρθοδοξίας 2022 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 176Η
Θέμα: « Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας - Ἑβδομάδα Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν»
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, συμπληρώθηκε ἡ πρώτη ἑβδομάδα τοῦ Σταδίου τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων καὶ ἤδη φτάσαμε στὴν πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ὀρθοδοξία, δηλαδὴ στοὺς νικητήριους ἀγῶνες ποὺ διεξήγαγε ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ διατυπώσει καὶ ἐκφράσει τὴν ἀλήθεια περί τοῦ Θεοῦ, αὐτό ποὺ ὀνομάζουμε δόγμα.
«Νῦν εὐσεβείας τὸ σέλας πᾶσιν ἐφήπλωται», «διότι ἡ χάρις ἐπέλαμψε τῆς ἀληθείας»⸱ σήμερα τὸ φῶς τῆς εὐσεβοῦς πίστεως ἔχει καλύψει τὰ πάντα, διότι ἔλαμψε ἡ χάρις τῆς ἀληθείας, ψάλλει πανηγυρίζουσα ἡ Ἐκκλησία μας.
Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι, δὲν τὸ διαλέξαμε, ἀλλὰ μᾶς δόθηκε ὡς δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό. Δῶρο ποὺ πρέπει νὰ τὸ κρατήσουμε ἀνόθευτο ὡς θησαυρό, εὐλογία ποὺ πρέπει νὰ τὴν ἐκτιμήσουμε ὡς ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει στὴ ζωή μας, παρακαταθήκη ποὺ πρέπει νὰ τὴν αὐξήσουμε καὶ περιουσία ποὺ πρέπει νὰ τὴν μοιρασθοῦμε. Σήμερα λοιπὸν δοξάζουμε τὸν Κύριο ποὺ βαπτισθήκαμε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ποὺ κληρονομήσαμε τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐλεγχόμαστε ὅμως καὶ ταπεινωνόμαστε καθὼς καὶ ὡς κοινωνία, καὶ ὡς οἰκογένειες, καὶ ὡς παγκόσμια κοινότητα, ἀλλὰ καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι ζοῦμε μέσα στὶς ἀναθυμιάσεις διχασμῶν καὶ διαιρέσεων, διασπάσεων καὶ ἀντιπαλότητος, κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ ἀπειλητικῶν καὶ καταστροφικῶν πολέμων παγκόσμιας ἐμβέλειας. Πραγματικά, «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ!». Παντοῦ φόβος, μίση, ἔνταση, διχασμός. Προσφυγικὰ ρεύματα, οἰκονομικὴ κατάρρευση, παραλογισμός, γενικευμένη ἀναταραχὴ καὶ ἀνασφάλεια συμπληρώνουν τὴν εἰκόνα.
Καὶ ὅλα αὐτὰ μεταξὺ Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν!
Παράλληλα, μὲ ἀφορμὴ τὴν πανδημία καὶ τὰ ἐμβόλια, οἱ ἐνορίες καὶ οἱ οἰκογένειες διχασμένες, οἱ σχέσεις μας ὡς ἀδελφῶν καὶ φίλων διαταραγμένες. Φιλόδοξες διεκδικήσεις καὶ ἐγωιστικοὶ ἀνταγωνισμοὶ τραυμάτισαν βαριὰ καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὸ ἱερὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν πανορθόδοξη ἑνότητα. Ἡ Ἐκκλησία πλέον ἀκυρωμένη, δίχως λόγο, δίχως ἀξιόπιστη μαρτυρία! Ἡ ὁδὸς τῆς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τῆς πίστης μας εἶναι μονόδρομος.
Μέσα σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση τῆς γενικευμένης συγχύσεως, ἡ σκέψη μας στρέφεται δοξολογικὰ στὶς ἱεραποστολές μας. Ἐκεῖ οἱ ἡρωϊκοὶ ἱεραπόστολοί μας ἀγωνίζονται νὰ σπείρουν ἀνόθευτο τὸν σπόρο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης στὴν πονεμένη καὶ διψασμένη ἀφρικανικὴ γῆ, νὰ διαδώσουν τὸ ἀληθινὸ Εὐαγγέλιο στὶς ἀχανεῖς ἐκτάσεις τῆς Ἰνδονησίας, στὰ πιὸ ἀπομακρισμένα νησιὰ τοῦ Εἰρηνικοῦ, στὴν Ἄπω Ἀνατολὴ καὶ νὰ διασφαλίσουν τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ στὶς ἁγνὲς καὶ δεκτικὲς ψυχὲς τῶν ἀφρικανῶν καὶ ὄχι μόνον ἀδελφῶν μας, ἐν μέσῳ ποικίλων κινδύνων, στερήσεων, μεγάλων θυσιῶν καὶ ἀπρόβλεπτων δυσκολιῶν.
Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν τοὺς ξεχνᾶ. Καθημερινὰ προσεύχεται γι’ αὐτοὺς καὶ μὲ ποικίλους τρόπους συμπαρίσταται στὸ εὐλογημένο ἔργο τους.
Μὲ σκοπὸ τὴν προβολὴ τῆς ἰδέας καὶ τοῦ ἔργου τῆς ἱεραποστολῆς, ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καὶ φέτος, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀποφάσισε ἡ Β΄ Ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολή. Στὸ πλαίσιο αὐτό, θὰ γίνει πανελλαδικὰ καὶ προσπάθεια οἰκονομικῆς ἐνίσχυσης τῶν ἀνὰ τὸν κόσμον ἱεραποστολῶν. Οἱ ἀνάγκες εἶναι τεράστιες, τὰ προβλήματα πολλαπλά, ἡ ἀνέχεια ἀσύλληπτη, ἀλλὰ καὶ ἡ εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας ἀπροσμέτρητη. Θερμῶς λοιπὸν προτρέπουμε ὅλους νὰ συμμετάσχουμε ὁλόκαρδα σ’ αὐτὴ τὴν ἱεραποστολικὴ «λογία», ἡ ὁποία θὰ γίνει εἴτε διὰ περιφορᾶς δίσκου εἴτε ὅπως κρίνουν καλύτερα οἱ ἱερεῖς μας.
Μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ τῆς ἐνάρξεως τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τῆς Νηστείας, εὔχομαι σὲ ὅλους, ὕστερα μάλιστα καὶ ἀπὸ τὴ στέρηση τῶν παρελθόντων ἐτῶν, καλὸν ἀγῶνα μὲ διάθεση ἁγιασμοῦ, μὲ φρόνημα μετανοίας καὶ ἀσκήσεως, μὲ προσευχή, ἐλεημοσύνη, ἱερὰ ἐξομολόγηση καὶ ἀξιοποίηση τῶν μοναδικῶν λατρευτικῶν εὐκαιριῶν καὶ φυσικὰ τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Αὐτὰ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐλογία τῆς μαρτυρίας τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
ΚΑΛΗ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 176η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Χριστούγεννα 2021 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 175Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Καθὼς γιορτάζουμε καὶ φέτος τὰ Χριστούγεννα, μπροστά μας διακρίνουμε καὶ πάλι ἀνατέλλοντα τὸν «Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης», τὸν Χριστὸ καὶ Θεό μας, ποὺ φωτίζει τοὺς ἐν σκότει. Ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία τὴ χαρὰ τοῦ σκοτισμένου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀνθρώπου ποὺ ἀντικρύζει τὸ φῶς· αὐτοῦ ποὺ ἔχει χάσει τὸν προσανατολισμὸ καὶ τὸν σκοπό του καὶ γεμίζει μὲ ἐλπίδα· αὐτοῦ ποὺ λυγίζει ἀπὸ μοναξιὰ καὶ ἐγκατάλειψη καὶ συναντᾶ μπροστά του τὸν Χριστὸ ζῶντα καὶ ἐνεργοῦντα· αὐτοῦ ποὺ εἶναι προδομένος ἀπὸ τὴν ὑλικότητα καὶ τὴν προσωρινότητα τῆς φύσης του καὶ γεύεται τὴν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ἀναφωνεῖ: «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός· γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας κι ἐμεῖς ἀγωνιζόμαστε μέσα στὴν κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας νὰ εἴμαστε πάντοτε μαζί Του.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι συχνὰ ὅλα αὐτά, ὅσο ὡραῖα καὶ ἀληθινὰ κι ἂν εἶναι, σκεπάζονται ἀπὸ πυκνὰ νέφη δυσκολιῶν, δυσμενῶν γεγονότων, πειρασμῶν καὶ δοκιμασιῶν, ἁμαρτίας καὶ κακότητας, ἴσως καὶ ἀσεβῶν προσβολῶν καὶ ἀμφιβολιῶν, σίγουρα μιᾶς σκληρῆς πραγματικότητας.
Ποιός φανταζόταν ὅτι καὶ φέτος θὰ ζούσαμε τὰ Χριστούγεννα μέσα στὴ θολούρα τῆς ἀπειλητικῆς ἀκόμη πανδημίας, μέσα στὴ σύγχυση τῶν ἀντικρουόμενων πληροφοριῶν, μέσα στὴν ἀνασφάλεια τῶν ἄγνωστων ἐξελίξεων καὶ τῶν διαδοχικῶν μεταλλάξεων, μέσα στὶς ἐντάσεις καὶ τὴν ψυχικὴ κόπωση τῆς κλονισμένης ἐμπιστοσύνης μας, μέσα στὴν πικρία τῆς ὀλιγοπιστίας μας, μέσα σὲ διαφωνίες, διαμάχες καὶ διχασμούς;
Ἡ καρδιά μας εἶναι τραυματισμένη ἀπὸ τὸν χωρισμὸ προσφιλῶν προσώπων ποὺ ἔφυγαν πρόωρα, ἀπρόσμενα, ἀπομονωμένα, κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ δύσκολες συνθῆκες, μὲ μοναδικὴ συντροφιὰ κάποια παράξενα μηχανήματα, δίχως τὴν παρουσία φίλων καὶ οἰκείων, δίχως κάποιος νὰ μπορεῖ νὰ τοὺς πιάσει τὸ χέρι, νὰ τοὺς πεῖ ἕνα λόγο, νὰ χύσει ἕνα δάκρυ, νὰ διαβάσει στὸ πλευρό τους μιὰ προσευχή. Ὅλο αὐτὸ πληγώνει τὶς καρδιές μας.
Ἀκόμη περισσότερο οἱ συζητήσεις μας γενικὰ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ πανδημίες, ἐμβόλια, ἀμφιλεγόμενες πληροφορίες, ἀντικρουόμενες στατιστικές, ποὺ μᾶς φυλακίζουν στὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα τῆς «ἀπογραφῆς τοῦ Καίσαρος», καὶ μᾶς δυσκολεύουν νὰ ἀντικρύσουμε τὸν τόπο, τὸν λόγο καὶ τὴν χάρι τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Χριστὸς γεννᾶται γιὰ νὰ ἀναστήσει τὴν πεσμένη εἰκόνα μας.
Ἔτσι, ὁ ὕμνος τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ φέτος ὅπως καὶ πάντοτε ἀντηχεῖ μελωδικὰ μέσα στὸ στερέωμα τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ὁ Θεὸς δοξάζεται θαυμαστῶς μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του, χαρίζει τὴν εἰρήνη στὴν Ἐκκλησία Του, προσφέρει τὴ δική Του εὐδοκία στὰ τέκνα του, σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν στραμμένα τὰ βλέμματά τους ἐπάνω Του καὶ τὴν ἐλπίδα τους ἑστιασμένη στὸ πρόσωπό Του. Ἡ «εὐδοκία», δηλαδὴ ἡ βαθιὰ ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ ἀνάπαυση ποὺ μποροῦμε νὰ ζήσουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ὡς πιστὰ τέκνα τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο ποὺ μᾶς προσφέρεται τὶς μέρες αὐτές, εἶναι ἀντανάκλαση τῆς «εὐδοκίας τοῦ Πατρός», ὅπως λέγουν τὰ τροπάρια.
Ἂς μείνουμε συνδεδεμένοι ἄρρηκτα μὲ τὴν Ἐκκλησία Του καὶ ἂς προστατεύσουμε μὲ κάθε τρόπο τῆς ἑνότητα καὶ τὸν σύνδεσμό μας. Κάθε τι ποὺ κλονίζει τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὴν Ἐκκλησία, κάθε τι ποὺ σκληραίνει τὴν ψυχή μας καὶ τραυματίζει τὰ αἰσθήματα τῆς ἀγάπης μας, κάθε τι ποὺ ἀγριεύει τὰ αἰσθήματά μας, κάθε τι ποὺ μᾶς ἀποξενώνει ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας, μοιάζει μὲ τὸν Ἡρώδη ποὺ σκοτώνει τὴν εὐδοκία τοῦ Θεοῦ στὶς καρδιές μας, ποὺ ἀκυρώνει τὴ χαρὰ τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως στὴ ζωή μας, ποὺ καταργεῖ τὴν εὐλογία τῶν Χριστουγέννων στὶς σχέσεις μας.
Ἡ ἐποχή μας δὲν εὐνοεῖ τὴν εἰρήνη οὔτε τὴν ἑνότητα. Εἶναι ἐποχὴ ποὺ εὐδοκιμοῦν οἱ ἀμοιβαῖες ἀμφισβητήσεις, οἱ διχασμοί, τὰ μίση, οἱ διαιρέσεις, οἱ διασπάσεις, μάλιστα στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀλήθειας. Ἡ κατάσταση ποὺ ζοῦμε μοιάζει μὲ τὴν ἀναστάτωση τῶν ἱστορικῶν χρόνων τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἐπιτρέψτε μου, προκειμένου νὰ ζήσουμε τὴν εὐλογία τῶν Χριστουγέννων, νὰ ἐπαναλάβω μὲ στεντόρια φωνὴ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου στοὺς Γαλάτες: «Πάντες υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ... πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ΄ 26). Αὐτὸ ἂς προσέξουμε. Δὲν ἔχουμε τίποτα νὰ χωρίσουμε, ἐμβολιασμένοι καὶ ἀνεμβολίαστοι, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ διαφυλάξουμε τὴν ἑνότητά μας. Εἴμαστε τέκνα Θεοῦ καὶ ἕνα σῶμα, ἕνα πνεῦμα, μία ψυχὴ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Μόνον ἑνωμένοι μεταξύ μας ὡς ἀγαπημένοι ἀδελφοί, συμφιλιωμένοι, μὲ παράλληλη ἐμπιστοσύνη στὴν Ἐκκλησία μας καὶ στοὺς ἐλέῳ Θεοῦ ἐπισκόπους καὶ πατέρες μας, θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε ἀληθινὰ καὶ εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Αὐτὸ καὶ προσεύχομαι γιὰ ὅλους μας ἐκ βάθους καρδίας, μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2022, εὔχομαι σὲ ὅλους σας κάθε εὐλογία ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 175η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 724 Ἀριθμ. Διεκπ. 415 |
Σπάτα, 13 Σεπτεμβρίου 2021 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές και την Εκπαιδευτική Κοινότητα
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, γονείς και εκπαιδευτικοί,
Με την ευκαιρία του Αγιασμού της νέας σχολικής χρονιάς, εύχομαι κάθε επιτυχία και πλούσια την ευλογία του Θεού στις προσπάθειες και στις επιθυμίες όλων σας.
Ξεκινούμε τη νέα χρονιά με όρεξη και ενθουσιασμό, αλλά ασφαλώς και με αρκετή ανησυχία, καθώς και φέτος, λόγω της πανδημίας, διακρίνεται στον ορίζοντα κάποια ασάφεια και ενδεχόμενα προβλήματα στην απρόσκοπτη διεκπεραίωση του εκπαιδευτικού έργου και στην προσπάθεια παροχής πληρέστερης παιδείας και μόρφωσης.
Όμως δεν απελπιζόμαστε, αλλά με σύνεση και υπομονή ακολουθούμε τις υποδείξεις των αρμοδίων και προχωρούμε.
Η παιδεία είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνικής ζωής. Καλή παιδεία, υγιής κοινωνία. Κακή παιδεία, καταστροφή. Γι’ αυτό και όλων τα βλέμματα σήμερα είναι επικεντρωμένα επάνω σας, αγαπητά παιδιά, επενδύοντας πολλές ελπίδες.
Πρώτον από αγάπη σε σας, γιατί περιμένουμε την πρόοδο και προκοπή σας και δεύτερον από αγάπη στην κοινωνία μας, γιατί σε σας θα δοθεί η σκυτάλη του μέλλοντός μας, με την ελπίδα ότι θα αποδειχθείτε καλύτεροι από μας διαχειριστές της τύχης της πατρίδας και της κοινωνίας μας, μάλιστα κάτω από πολύ δυσκολότερες καθ’ όλες τις ενδείξεις συνθήκες.
Ένας νέος κόσμος ανατέλλει. Πολύ διαφορετικός από αυτόν που ξέραμε. Ένας κόσμος τεχνοκρατικός και ψηφιακός, με νέες ηθικές αντιλήψεις, με άλλη κατανόηση της ζωής, με διαταραγμένο πλέον το φυσικό περιβάλλον, χωρίς αξιόπιστες σταθερές. Εσείς θα αγωνιστείτε γι’ αυτόν. Εσείς θα τον λειτουργήσετε. Θα είναι πολύ πιο περίπλοκος να τον κυβερνήσετε, πολύ πιο δύσκολος να τον αντέξετε, πολύ πιο απρόβλεπτος να τον ζήσετε. Υπόσχεται πολλά, αλλά και ζητάει τα περισσότερα. Γι’ αυτό η εκπαίδευσή σας είναι τόσο σημαντική, τόσο κρίσιμη και για σας και για την κοινωνία. Πρέπει να μάθετε τα μυστικά της ζωής.
Το σχολείο έχει διαχρονικά αποδειχθεί σημαντικός φορέας αγωγής και μόρφωσης, ίσως ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η κοινωνία, δεν αποτελεί όμως από μόνο του εγγύηση επιτυχίας για το μέλλον. Αποτελεί ένα βήμα, ένα σκαλοπάτι. Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι είναι η παιδεία της καρδιάς μας, η μόρφωση της συνειδήσεώς μας, όχι μόνο του μυαλού. Χωρίς αρχές, χωρίς άμυνες πνευματικές, -θα το πω- χωρίς πίστη στον Θεό, χωρίς ιδανικά και αξίες, απλά με εγκεφαλικές γνώσεις και τεχνικές πληροφορίες, είμαστε σαν υπερσύγχρονα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, με ιλιγγιώδεις ίσως ταχύτητες, χωρίς όμως τιμόνι, χωρίς φρένα, χωρίς ίσως gps, χωρίς πλοηγό μέσα σε δαιδαλώδεις δρόμους. Θα χαθούμε
Μας χρειάζονται γνώσεις, μόρφωση, καλλιεργημένη συνείδηση και φιλοσοφημένος νους. Μας χρειάζεται τέτοιο σχολείο που δίνει σοφία. Και φυσικά η βοήθεια του Θεού, που τελευταία την περιφρονούμε. Γι’ αυτό κάναμε τον Αγιασμό.
Εύχομαι και πάλι σε όλους
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Μήνυμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 678 Ἀριθμ. Διεκπ. 393 |
Σπάτα, 15 Αυγούστου 2021 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 171Η
ΘΕΜΑ: «Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Χρόνια σας πολλά καὶ εὐλογημένα. Ἡ Παναγία πρεσβεία θερμὴ καὶ βοήθειά μας, Ὁδηγήτρια στὴν πνευματικὴ πορεία μας καὶ Παραμυθία στὶς θλίψεις καὶ ἀνάγκες μας. «Διήλθομεν ὄντως διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος» αὐτὲς τὶς μέρες καὶ σήμερα γιορτάζουμε τὴν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ τὴν προσδοκία μιᾶς πνευματικῆς ἀναψυχῆς.
Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ δοκιμασίες τῶν ἡμερῶν φέρνουν στὶς σκέψεις μας μαζὶ μὲ τὸ δράμα τῆς οἰκολογικῆς καταστροφῆς, καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ καταστράφηκαν τὰ σπίτια καὶ οἱ περιουσίες τους, ποὺ ἐξαφανίσθηκαν διὰ πυρὸς οἱ κόποι μιᾶς ζωῆς, ποὺ στὴ θέση τῆς πανέμορφης φύσης ἀντικρύζουν τὸ ἀποκρουστικὸ θέαμα ἑνὸς κατάμαυρου τοπίου. Ἡ καρδιά μας ἐπίσης συνέχεται ἀπὸ τὸν παγκόσμιο πανικὸ τῆς πανδημίας, τοὺς θανάτους προσφιλῶν προσώπων, τὴν ἀδυναμία τῆς ἰατρικῆς θεότητος νὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν ἐπίθεση ποὺ δέχεται ἡ ὑγεία μας σὲ παγκόσμια κλίμακα, τὴν ἐπικρατοῦσα σύγχυση. Παρηγοριά μας οἱ συγκινητικὲς προσπάθειες καὶ τὸ αὐτοθυσιαστικὸ φρόνημα τῶν πυροσβεστῶν καὶ ἐθελοντῶν, ὅπως καὶ οἱ πράξεις ἀνθρωπιᾶς καὶ συμπαραστάσεως ὄχι λίγων φορέων καὶ συνανθρώπων μας. Ἀκόμη «ζεῖ Κύριος» στὶς καρδιές μας.
Ἡ Μητρόπολή μας, ὅπως γνωρίζετε, ἀπὸ δεκαετίας καὶ πλέον εἶναι στρατευμένη στὴν ὑπηρεσία καὶ διακονία μιᾶς πολὺ εὐαίσθητης κατηγορίας ἀδελφῶν μας, τῶν καρκινοπαθῶν, ποὺ μάλιστα ἡ ζωή τους ἀπειλεῖται, καὶ αὐτῶν ποὺ πάσχουν ἀπὸ γενικευμένη κινητικὴ παράλυση, δηλαδὴ ἀπὸ τὴ Νόσο τοῦ Κινητικοῦ Νευρώνα. Αὐτοὶ ζοῦν διαρκῶς μέσα στὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα ἑνὸς ἄλλου ἀτέλειωτου καύσωνα καὶ μιᾶς ἄλλης ἀδυσώπητης ἀπειλῆς.
Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συμπαράσταση ὅλων, ἡ ΓΑΛΙΛΑΙΑ συνεχίζει ἀπρόσκοπτα τὴν εὐλογημένη ἀποστολή της καὶ ἐνῶ «ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνομεν», «ἐπὶ ἐπάλξεων περιπατοῦμεν».
Ἤδη συμπληρώθηκαν αἰσίως 11 ἔτη συνεχοῦς λειτουργίας τῆς Ἀνακουφιστικῆς Μονάδας καὶ τρία ἔτη τοῦ Ξενώνα βαρέως ἀσθενούντων. Κοντά της τὰ χρόνια αὐτὰ βρῆκαν περίθαλψη, φροντίδα καὶ ἀγάπη περίπου 1450 ἀσθενεῖς καὶ περισσότεροι ἀπὸ 350 δέχθηκαν ἐντατικὴ φροντίδα στὸν Ξενώνα. Μὲ τὴ βοήθεια μιᾶς διεπιστημονικῆς ὁμάδας 45 γιατρῶν, νοσηλευτῶν, κοινωνικῶν λειτουργῶν, ψυχολόγων, φυσιοθεραπευτῶν καὶ περισσότερων ἀπὸ 120 ἐθελοντῶν, προσφέρει ἀσταμάτητα φροντίδα καὶ ἀνακούφιση στοὺς βαρειὰ ἀσθενοῦντες καρκινοπαθεῖς συνανθρώπους μας καὶ τὴν ὑποστήριξη στὶς οἰκογένειές τους ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.
Δοξάζουμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ, τὸ ὁποῖο βέβαια δὲν ἀνήκει μόνο στὴ Μητρόπολη, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀποτέλεσμα κοινῆς καὶ συντονισμένης προσπάθειας πολλῶν φορέων, ἑταιρειῶν, χορηγῶν καὶ χιλιάδων δωρητῶν. Ἡ ἀνταπόκριση ὅλων στὸ κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁδήγησε στὸ μοναδικὸ θαῦμα τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ. Τὸ ἔργο της πρέπει νὰ συνεχισθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ τέτοια μέρα κάθε χρόνο κάνουμε μία δισκοφορία πρὸς ἐνίσχυση αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ σκοποῦ. Φέτος ὅμως, θεωρῶ πὼς θὰ ἦταν φρόνιμο νὰ συνδυασθεῖ αὐτὴ ἡ «λογία» καὶ μὲ στήριξη τῶν πυρόπληκτων ἀδελφῶν μας.
Πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια μὲ τὶς πυρκαγιὲς στὴ Ραφήνα, ὅπου μάλιστα θρηνήσαμε καὶ πολλὰ θύματα, ἔσπευσαν νὰ μᾶς βοηθήσουν γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, πράγμα ποὺ βαθειὰ μᾶς συγκλόνησε. Τώρα ἦρθε ἡ σειρά μας νὰ βοηθήσουμε.
Ἐπιτρέψτε μου λοιπὸν νὰ σᾶς καλέσω ὅλους νὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδιᾶς μας, μὲ τὸ λίγο ἢ τὸ περισσότερο ποὺ διαθέτουμε, στὸν δίσκο ποὺ θὰ περιαχθεῖ στοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, ἢ νὰ καταθέσουμε ὅ,τι μποροῦμε στoὺς λογαριασμοὺς τῆς Γενικῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος ποὺ ὑπάρχουν ἀναρτημένοι στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως (www.imml.gr). Οἱ ἀνάγκες εἶναι τεράστιες. Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας ἀνεκτίμητη.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ χαρίζει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σὲ ὅλους σας.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.
Μετὰ πολλῶν εὐχῶν καὶ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 171η Αρ. Λογαριασμών
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 678 Ἀριθμ. Διεκπ. 393 |
Σπάτα, 15 Αυγούστου 2021 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 171Η
ΘΕΜΑ: «Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Χρόνια σας πολλά καὶ εὐλογημένα. Ἡ Παναγία πρεσβεία θερμὴ καὶ βοήθειά μας, Ὁδηγήτρια στὴν πνευματικὴ πορεία μας καὶ Παραμυθία στὶς θλίψεις καὶ ἀνάγκες μας. «Διήλθομεν ὄντως διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος» αὐτὲς τὶς μέρες καὶ σήμερα γιορτάζουμε τὴν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ τὴν προσδοκία μιᾶς πνευματικῆς ἀναψυχῆς.
Οἱ δυσκολίες καὶ οἱ δοκιμασίες τῶν ἡμερῶν φέρνουν στὶς σκέψεις μας μαζὶ μὲ τὸ δράμα τῆς οἰκολογικῆς καταστροφῆς, καὶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ καταστράφηκαν τὰ σπίτια καὶ οἱ περιουσίες τους, ποὺ ἐξαφανίσθηκαν διὰ πυρὸς οἱ κόποι μιᾶς ζωῆς, ποὺ στὴ θέση τῆς πανέμορφης φύσης ἀντικρύζουν τὸ ἀποκρουστικὸ θέαμα ἑνὸς κατάμαυρου τοπίου. Ἡ καρδιά μας ἐπίσης συνέχεται ἀπὸ τὸν παγκόσμιο πανικὸ τῆς πανδημίας, τοὺς θανάτους προσφιλῶν προσώπων, τὴν ἀδυναμία τῆς ἰατρικῆς θεότητος νὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν ἐπίθεση ποὺ δέχεται ἡ ὑγεία μας σὲ παγκόσμια κλίμακα, τὴν ἐπικρατοῦσα σύγχυση. Παρηγοριά μας οἱ συγκινητικὲς προσπάθειες καὶ τὸ αὐτοθυσιαστικὸ φρόνημα τῶν πυροσβεστῶν καὶ ἐθελοντῶν, ὅπως καὶ οἱ πράξεις ἀνθρωπιᾶς καὶ συμπαραστάσεως ὄχι λίγων φορέων καὶ συνανθρώπων μας. Ἀκόμη «ζεῖ Κύριος» στὶς καρδιές μας.
Ἡ Μητρόπολή μας, ὅπως γνωρίζετε, ἀπὸ δεκαετίας καὶ πλέον εἶναι στρατευμένη στὴν ὑπηρεσία καὶ διακονία μιᾶς πολὺ εὐαίσθητης κατηγορίας ἀδελφῶν μας, τῶν καρκινοπαθῶν, ποὺ μάλιστα ἡ ζωή τους ἀπειλεῖται, καὶ αὐτῶν ποὺ πάσχουν ἀπὸ γενικευμένη κινητικὴ παράλυση, δηλαδὴ ἀπὸ τὴ Νόσο τοῦ Κινητικοῦ Νευρώνα. Αὐτοὶ ζοῦν διαρκῶς μέσα στὴν ἀποπνικτικὴ ἀτμόσφαιρα ἑνὸς ἄλλου ἀτέλειωτου καύσωνα καὶ μιᾶς ἄλλης ἀδυσώπητης ἀπειλῆς.
Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ συμπαράσταση ὅλων, ἡ ΓΑΛΙΛΑΙΑ συνεχίζει ἀπρόσκοπτα τὴν εὐλογημένη ἀποστολή της καὶ ἐνῶ «ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνομεν», «ἐπὶ ἐπάλξεων περιπατοῦμεν».
Ἤδη συμπληρώθηκαν αἰσίως 11 ἔτη συνεχοῦς λειτουργίας τῆς Ἀνακουφιστικῆς Μονάδας καὶ τρία ἔτη τοῦ Ξενώνα βαρέως ἀσθενούντων. Κοντά της τὰ χρόνια αὐτὰ βρῆκαν περίθαλψη, φροντίδα καὶ ἀγάπη περίπου 1450 ἀσθενεῖς καὶ περισσότεροι ἀπὸ 350 δέχθηκαν ἐντατικὴ φροντίδα στὸν Ξενώνα. Μὲ τὴ βοήθεια μιᾶς διεπιστημονικῆς ὁμάδας 45 γιατρῶν, νοσηλευτῶν, κοινωνικῶν λειτουργῶν, ψυχολόγων, φυσιοθεραπευτῶν καὶ περισσότερων ἀπὸ 120 ἐθελοντῶν, προσφέρει ἀσταμάτητα φροντίδα καὶ ἀνακούφιση στοὺς βαρειὰ ἀσθενοῦντες καρκινοπαθεῖς συνανθρώπους μας καὶ τὴν ὑποστήριξη στὶς οἰκογένειές τους ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ.
Δοξάζουμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ, τὸ ὁποῖο βέβαια δὲν ἀνήκει μόνο στὴ Μητρόπολη, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀποτέλεσμα κοινῆς καὶ συντονισμένης προσπάθειας πολλῶν φορέων, ἑταιρειῶν, χορηγῶν καὶ χιλιάδων δωρητῶν. Ἡ ἀνταπόκριση ὅλων στὸ κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁδήγησε στὸ μοναδικὸ θαῦμα τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ. Τὸ ἔργο της πρέπει νὰ συνεχισθεῖ. Γι’ αὐτὸ καὶ τέτοια μέρα κάθε χρόνο κάνουμε μία δισκοφορία πρὸς ἐνίσχυση αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ σκοποῦ. Φέτος ὅμως, θεωρῶ πὼς θὰ ἦταν φρόνιμο νὰ συνδυασθεῖ αὐτὴ ἡ «λογία» καὶ μὲ στήριξη τῶν πυρόπληκτων ἀδελφῶν μας.
Πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια μὲ τὶς πυρκαγιὲς στὴ Ραφήνα, ὅπου μάλιστα θρηνήσαμε καὶ πολλὰ θύματα, ἔσπευσαν νὰ μᾶς βοηθήσουν γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, πράγμα ποὺ βαθειὰ μᾶς συγκλόνησε. Τώρα ἦρθε ἡ σειρά μας νὰ βοηθήσουμε.
Ἐπιτρέψτε μου λοιπὸν νὰ σᾶς καλέσω ὅλους νὰ προσφέρουμε ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδιᾶς μας, μὲ τὸ λίγο ἢ τὸ περισσότερο ποὺ διαθέτουμε, στὸν δίσκο ποὺ θὰ περιαχθεῖ στοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, ἢ νὰ καταθέσουμε ὅ,τι μποροῦμε στoὺς λογαριασμοὺς τῆς Γενικῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος ποὺ ὑπάρχουν ἀναρτημένοι στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως (www.imml.gr). Οἱ ἀνάγκες εἶναι τεράστιες. Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας ἀνεκτίμητη.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ χαρίζει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σὲ ὅλους σας.
ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.
Μετὰ πολλῶν εὐχῶν καὶ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002001 000118 | GR32 0140 2830 2830 0200 1000 118 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 002363-94 | GR80 0110 0870 0000 0870 0236 394 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
Εγκύκλιος 171η Αρ. Λογαριασμών
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Κυριακὴ Τυρινῆς, 15 Μαρτίου 2021 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἔφθασε καὶ πάλι ἡ εὐλογημένη περίοδος τῶν πνευματικῶν ἀγώνων καὶ τῶν ἱερῶν προσδοκιῶν. Ἡ περίοδος τοῦ ἔτους ποὺ εἶναι κατ’ ἐξοχὴν ἀφιερωμενη στὸν Θεό. Μπροστά μας ἕξι ἕβδομάδες νηστείας καὶ στὴ συνέχεια ἡ ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν. Στὸ βάθος, πίσω ἀπὸ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου, τὸ Πάσχα, ὁ θρίαμβος τῆς θεότητος καὶ τῆς ζωῆς.
Ἡ ζωή μας δυστυχῶς πάσχει ἀπὸ ἀπουσία Θεοῦ, ἀπὸ περιφρόνηση, ἀπὸ ἄγνοια, ἀπὸ προσβολὲς τοῦ ὀνόματός Του, ἀπὸ σκληρότητα ἀπένατί Του. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ καχεκτικὴ ἢ καὶ νοσηρὴ πίστη, ἀπὸ πλάνες, ἀπὸ θεωρίες καὶ στοχασμοὺς δίχως ζωὴ καὶ πνεῦμα, ἀπὸ ἁμαρτίες. Ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ καὶ ὡς κοινωνία, καὶ ὡς πιστοὶ ἀπὸ τὸν ζῶντα Θεό, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι δυσδιάκριτη ἡ Ἀνάστασή Του καὶ ἡ ζωή μας δὲν ἔχει... Ζωή. Ἐμεῖς ὅμως ἐπιμένουμε καὶ ἐλπίζουμε. Ξαναπροσπαθοῦμε καὶ φέτος, ἀκόμη καὶ ἂν οἱ συνθῆκες εἶναι πολὺ δύσκολες καὶ οἱ προϋποθέσεις ἐντελῶς ἀντίξοες.
Πέρσι, ἡ Σαρακοστὴ ἦταν γεμάτη φόβο, στέρηση, ἀπειλές, ἀμφισβήτηση, αἰφνιδιαστικὰ μέτρα, ἐγκλεισμούς, ἀπαγορεύσεις. Τὸ ἴδιο καὶ τὸ Πάσχα. Χωρὶς ἀκολουθίες, μὲ κλειστὲς τὶς ἐκκλησίες, χωρὶς παρηγοριά, χωρὶς χαρά. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ σὲ ἐπώδυνη δοκιμασία!
Κανείς μας δὲν περίμενε πὼς καὶ τούτη τὴ χρονιὰ θὰ ἔχουμε μέτρα καὶ περιορισμούς. Καὶ ὅμως ξεκινοῦμε πάλι τὴ Σαρακοστὴ μὲ σύννεφα στὸν ὁρίζοντα, μὲ φόβους, μὲ ἐρωτήματα, σύγχυση, ἐντάσεις, ἀμφιβολίες, ἀνασφάλειες, κλονισμένη τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ φυσικὰ μὲ μεγάλη κόπωση. Ἕνας κόσμος ἀναστατωμένος. Οἱ πιστοὶ διχασμένοι. Ὅλοι προβληματισμένοι.
Ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ ὅμως ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ ὅλα αὐτά. Ξεκινοῦμε τὸν ἀγῶνα τῆς νηστείας, τῶν ἀρετῶν, τῆς προσευχῆς, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς ἐξομολόγησης, τῆς μετοχῆς μας στὴ θεία κοινωνία. Ἀνάγκη νὰ κάνουμε τὸ ἅλμα ἀπὸ τοὺς τύπους στὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, ἀπὸ τὴ νηστεία τῶν τροφῶν στὴν ἐγκράτεια, ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῶν λέξεων στὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση στὴν εἰλικρινῆ μετάνοια, ἀπὸ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀναγνώσεις στὴν καρδιακὴ ἀφύπνιση, ἀπὸ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἀπόψεών μας στὴ στήριξη τῶν ἀδελφῶν, ἀπὸ τὴν προσφορὰ τῆς ἐλεημοσύνης στοὺς φτωχοὺς στὴν οἰκοδόμηση ἐλεήμονος καὶ συγχωρητικῆς καρδιᾶς σὲ ὅσους μᾶς ἔχουν βλάψει, ἀπὸ τὴ συνήθεια τῆς θείας κοινωνίας στὴ μετοχή μας στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ στὴν ἐμπειρία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν ὁ Πέτρος στήριξε τὸ βλέμμα του στὸν Κύριο, ἔζησε τὸ θαῦμα τῆς παρουσίας Του· ὅταν πρόσεξε τὸν ἄνεμο, βυθίστηκε. Καιρὸς νὰ γυρίσουμε κι ἐμεῖς τὶς καρδιές μας ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν καὶ μᾶς ταράζουν, ἀπὸ τοὺς ἀνέμους καὶ τὶς τρικυμίες τῶν ἀσθενειῶν, ἀπὸ τὶς καταιγίδες τῶν σύγχρονων εἰδήσεων καὶ μεριμνῶν στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, στὸν Κύριο καὶ Σωτήρα μας, διότι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία» (Πρ. δ΄ 12). Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ σκοπός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νὰ στραφοῦμε μέσα μας καὶ μετὰ πρὸς τὸν Θεό.
Ἕξι ἑβδομάδες μὲ νηστεία, προσευχή, ἀγωνιστικὴ ἔνταση, καλλιέργεια ἀρετῶν, συνειδητὴ μετάνοια, ψυχωφελῆ μελέτη, δίψα τοῦ θείου θελήματος. Μὲ Κατανυκτικοὺς Ἑσπερινούς, μὲ Μεγάλα Ἀπόδειπνα, μὲ Χαιρετισμοὺς στὴν Παναγία μας, μὲ Προηγιασμένες θεῖες Λειτουργίες, μὲ ὅ,τι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ μᾶς δώσει ὁ Θεός. Ἂν μᾶς δώσει μόνον σταγόνες, ἂς ξεδιψάσουμε μὲ αὐτές, ζῶντας τὴν καρποφορία τῆς ἐρήμου, τὶς εὐλογίες τῆς στέρησης, μιὰ ποὺ ἡ χάρις Του «τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ». Ἂν πάλι μᾶς χαρίσει ἡ ἀγάπη Του κάτι παραπάνω, δοξασμένο τὸ ὄνομά Του.
Αὐτὴ «ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ εἶναι μετά πάντων ὑμῶν». Ἀμήν.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης καὶ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Χριστούγεννα 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 168Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως ἔφθασε καὶ αὐτὴ τὴ χρονιά, κάτω βέβαια ἀπὸ ἰδιαίτερα δυσχερεῖς συνθῆκες. Καὶ πάλι ἡ σκέψη μας στρέφεται στὴ Βηθλεέμ, στὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴν ἐπίσκεψή Του στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές καὶ στὴ ζωή μας.
Ὅπως δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν, μέσα στὴ σύγχυση τῆς πρώτης ἀπογραφῆς, ἡ τότε ἐποχὴ δὲν ἀντελήφθη τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἔτσι καὶ στὶς μέρες μας ποικίλοι παράγοντες, μάλιστα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνσκήψασα πανδημία, τείνουν νὰ συγκαλύψουν τὸ σωτήριο γεγονὸς καὶ νὰ τὸ ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς ζωῆς μας.
Ἡ ἀνάγκη ὅμως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ μποροῦσε νὰ διαλύσει ὅλα τὰ νέφη τῶν θλίψεων, τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν δοκιμασιῶν, ὅλη τὴν ὀμίχλη τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ ἐφησυχασμοῦ καὶ τῶν κοσμικῶν περισπασμῶν.
Ἀναγνωρίζουμε ἀσφαλῶς ὅλοι καὶ κατανοοῦμε τὴ δυσκολία τῶν περιστάσεων, τὴ συνεχιζόμενη ἀπειλὴ τῆς πανδημίας ποὺ στέρησε τὸ ἀγαθὸ τῆς ζωῆς ἀπὸ τόσους συνανθρώπους μας, ποὺ ἀναστάτωσε τὴν ἰσορροπία τῆς ὑγείας ἑκατὸ καὶ πλέον χιλιάδων συμπολιτῶν μας, ποὺ γκρέμισε τὴν ἔπαρση τῆς ἐπιστήμης μας, ποὺ ἀνέτρεψε κάθε σταθερὰ τῆς καθημερινότητος καὶ τῆς ζωῆς μας, ποὺ περιόρισε ἀσύλληπτα τὶς ἐλευθερίες μας, ποὺ προκάλεσε βαριὲς προσβολὲς τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ μᾶς γέμισε μὲ φόβους, ἀμφιβολίες, σύγχυση, ἐντάσεις καὶ διχασμοὺς στὶς ὅποιες σχέσεις μας, ποὺ σκοτείνιασε τὶς προοπτικές, τὰ σχέδια καὶ τὸ μέλλον μας, ποὺ ἄλλαξε τὰ πάντα στὰ αὐτονόητα τῆς ζωῆς μας. Πονάει ἡ ψυχή μας καὶ προκαλεῖται ἡ σκέψη μας, ἔχει δυσκολευτεῖ πολὺ ἡ ζωή μας.
Ὅλα αὐτὰ πιθανότατα νὰ κυριαρχήσουν μέσα μας καὶ νὰ ἀποκρύψουν τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὶς καρδιές μας, νὰ ἐξαφανίσουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας, ἴσως καὶ νὰ διώξουν κάθε ἐλπίδα μας. Ἐμεῖς ὅμως δὲν ἀρκούμαστε στοὺς ἐξωτερικοὺς ἑορτασμούς οὔτε στοὺς ὄμορφους συμβολισμούς οὔτε στὴν ἀνάμνηση ἑνὸς σημαντικοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ἀλλὰ ἀφήνουμε τὴν καρδιά μας νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Κύριο ὡς μόνιμο κάτοικό της καὶ νὰ δεχθεῖ τοὺς θησαυροὺς τῆς χάριτός Του ὡς πολύτιμη κληρονομιά της. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν δοξάζουμε μὲ ὕμνους καὶ προσευχὲς «ἀγαλλόμενοι καὶ εὐφραινόμενοι ἐνθέως».
Τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ δὲν εἶναι ἕνα ἀδύναμο καὶ ἀσήμαντο βρέφος ποὺ προκαλεῖ οἶκτο γιὰ τὴ φτώχεια του καὶ συμπάθεια γιὰ τὴ στέρησή του, ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα εἶναι ὁ «Μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6), εἶναι «ὁ τῆς δόξης Κύριος» (Ἰδιόμελον Γ΄ Ὥρας). Αὐτὸ ὁμολογοῦμε μὲ δέος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος μας.
Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἀνοίγει νέους δρόμους στὴ ζωή μας, «διαλύει τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», μᾶς κάνει «μετόχους τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου» (Γερμανοῦ, α΄ στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ), φωτίζει τὴν προοπτική μας, δίνει ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ κόσμου. Δὲν ζοῦμε πλέον μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ Θεοῦ οὔτε ἁπλᾶ γνωρίζοντας τὸ θέλημά Του οὔτε μόνο κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του οὔτε πάλι ἀναζητῶντας τὴν παρουσία Του, ἀλλὰ ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς κοινωνίας Του, «δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός», ὁ Ὁποῖος καὶ «γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα». Ὁ Κύριος ἦλθε γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν κατεστραμμένη εἰκόνα μας, γιὰ νὰ ἀναμορφώσει τὴν τραυματισμένη φύση μας, ἦλθε «ἰὸν καθάραι τῆς δρακοντείας κάρας, ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον» (δ΄ Ὠδὴ ἰαμβικοῦ κανόνος), ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας και νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς ζωῆς.
Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ἄκρας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογη μὲ αὐτὴν κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας «παλιγγενεσία», ποὺ σημαίνει νέα γένεση, δηλαδὴ νέα δημιουργία, ἐπανάληψη καὶ ἀναθεώρηση τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, «ἀνάπλασις τοῦ Ἀδάμ», πρόσκληση σὲ ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς ὁ «Ἀδὰμ ἀνανεοῦται», ὅπως διατυπώνει θεολογικὰ ὁ ὑμνογράφος (Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ἰδιόμελον, Α΄ Ὥρας).
Φωτισμένοι πλέον ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀνατολῆς τῶν ἀνατολῶν, ποὺ διαλύει κάθε σκοτάδι καὶ ἐξαφανίζει κάθε σκιὰ στὴ ζωή μας, πανηγυρίζουμε τὴ νέα προοπτική μας, μὲ τοὺς ἀγγέλους «θεοπρεπῶς δοξολογοῦμε» (Γερμανοῦ, Ἰδιόμελον Ὄρθρου) ἀναφωνοῦντες «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» καὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση «εὐφραινόμεθα καὶ πνευματικῶς πανηγυρίζομεν» (Ἰωάννου, α΄ Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς).
Ἡ σκιὰ τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι μεγάλη. Ἡ ζάλη ποὺ δημιουργεῖ ἡ συνεχὴς πληροφόρηση, ἡ γενικευμένη ἀγωνία, ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀμηχανία, εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ταράξουν καὶ τὴ δική μας ψυχὴ καὶ νὰ σκεπάσουν. Παρὰ ταῦτα, τὸ φῶς ποὺ ἀκτινοβολεῖ τὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι τόσο δυνατὸ ποὺ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τὸ καλύψει.
Τί καὶ ἂν δὲν ἔχουμε κάλαντα οὔτε πανηγυρικὲς ἀκολουθίες οὔτε ἀνταλλαγὴ δώρων οὔτε ἀνεμπόδιστους ἑορτασμούς. Ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράσουμε τὴν πίστη μας στὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου, τὴν ἀγάπη μας στὸ πρόσωπό Του καὶ νὰ ἀνανεώσουμε τὸν σύνδεσμό μας μαζί Του, ἐλπίζοντας ὅτι Αὐτὸς τὰ ἐλλείποντα θὰ ἀναπληρώσει.
Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας «ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός» νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας κάθε χαρά, εὐλογία καὶ εὐτυχία, προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή, ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κυρίως νὰ προσφέρει τὸν φωτισμό Του.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ἀδελφοί μου, καὶ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 168η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1233 Ἀριθμ. Διεκπ. 644 |
Σπάτα, 14 Δεκεμβρίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 167Η
ΘΕΜΑ: «Στερημένοι λατρείας μὲ πολλὴ ἀγάπη γιὰ τὰ Χριστούγεννα»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, χαίρετε καὶ εἰρηνεύετε.
Οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι, ἀλλὰ δὲν λυγίζουμε. Στὸ βάθος βλέπουμε φῶς καὶ ἐλπίζουμε. Πλησιάζει ὁ καιρὸς ποὺ θὰ ξανασμίξουμε, ποὺ πάλι θὰ μποροῦμε ἀγαπημένοι νὰ γιορτάζουμε τὰ Χριστούγεννα ὅπως ξέρουμε, νὰ λατρεύουμε τὸν Θεό μας, νὰ ζοῦμε τὴν εὐλογία Του. Ἀρκεῖ αὐτὴ ἡ δοκιμασία ποὺ περνοῦμε νὰ μᾶς βγάλει σοφότερους καὶ λίγο πιὸ ἀνθρώπινους, πιὸ ἀληθινούς.
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ συνεχίζουμε τὸν εὐλογημένο ἀγῶνα τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς ἐλπίδας, μὲ πίστη καὶ ἱερὴ προσδοκία, μὲ προσευχὴ καὶ ἀγῶνα μετανοίας, μέσα βέβαια σὲ ἀτμόσφαιρα φόβου, ἀνασφάλειας καὶ σύγχυσης, σὲ ἕναν ἀναστατωμένο καὶ ἀγριεμένο κόσμο.
Ὁ φόβος τῆς ἀνεξέλεγκτης καὶ ἀπρόβλεπτης ἀσθένειας κυριαρχεῖ παντοῦ, προκαλῶντας ἀγωνία, γενικευμένη ἀνησυχία, στερήσεις, ἀλλὰ καὶ καχυποψίες, διχασμούς, ἀνταγωνισμοὺς σκληρῶν συμφερόντων. Ὅλα αὐτὰ ὅμως συνοδεύονται καὶ ἀπὸ ἐκδηλώσεις καὶ αἰσθήματα ἀγάπης, ἀπὸ διάθεση προσφορᾶς καὶ θυσίας, ἀπὸ σκέψεις καὶ πράξεις πρωτοφανοῦς ἀλληλεγύης. Αὐτὸ δὲν βλέπουμε στὰ νοσοκομεῖα μας; Αὐτὸ δὲν θαυμάζουμε στὰ πρόσωπα τῶν γιατρῶν καὶ νοσηλευτῶν μας; Αὐτὸ δὲν ὁμολογοῦν οἱ φιλάνθρωπες προσφορὲς ἱδρυμάτων καὶ φυσικῶν προσώπων; Εἶναι τόσο παρήγορη ἡ διαπίστωση ὅτι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ καλωσύνη δὲν ἔχουν ἐξαφανισθεῖ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὡς Ἐκκλησία στερούμαστε τὶς συνάξεις μας, τὴ λατρεία μας, τὶς ἀκολουθίες καὶ τὰ μυστήριά μας. Δόξα τῷ Θεῷ τὰ θυσιαστήριά μας λειτουργοῦν, τὰ ὀνόματά μας μνημονεύονται, τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεται.
Μᾶς λείπει ὅμως ὁ ἐκκλησιαστικὸς ἑορτασμός μας καὶ δὲν κατανοοῦμε τοὺς λόγους περιορισμοῦ του. Σεβόμαστε ὅμως τὶς συνθῆκες, ὑπομένουμε στερούμενοι τὴν ἀνάσα τῆς λατρείας, ἀλλὰ δὲν χάνουμε οὔτε τὸ κουράγιο, οὔτε τὴ χαρὰ οὔτε καὶ τὴν πίστη μας. Αὐτὸ ποὺ τώρα μᾶς μένει εἶναι νὰ ζήσουμε τὰ Χριστούγεννα μὲ λιγότερες ἴσως λατρευτικὲς εὐκαιρίες, ἀλλὰ μὲ περισσότερη ἀγάπη. Αὐτὸ δὲν εἶναι μικρὸ οὔτε δύσκολο οὔτε φυσικὰ καὶ ἐμποδίζεται ἀπὸ κάποιον.
Σκοπὸς αὐτῆς τῆς Ἐγκυκλίου εἶναι νὰ γυρίσουμε ὅλοι τὴ σκέψη μας σὲ κάτι πολύ ἀληθινό. Στοὺς πτωχοὺς καὶ στερημένους ἄνθρωπους γύρω μας, σὲ αὐτοὺς ποὺ ὑποφέρουν. Δὲν εἶναι οὔτε λίγοι οὔτε μακρινοί μας. Εἶναι ἀρκετοὶ καὶ δίπλα μας. Εἶναι τόσο ἅγιο καὶ εὐλογημένο νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴ στροφή!
Περίπου 850 ἑκατομ. ὑποσιτίζονται σήμερα στὸν κόσμο.
Καθημερινὰ 30.000 ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα.
Καὶ στὴν πατρίδα μας ὑπάρχει μεγάλη φτώχεια καὶ ἀνέχεια. Ἰδιαίτερα κάτω ἀπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες.
Ἡ Μητρόπολή μας, ἰδιαίτερα φέτος, μὲ τὴ βοήθεια ὅλων σας ἐπικέντρωσε τὴν προσοχή της στὴν κοινωνικὴ προσφορά. Ὅπως πάντα, στάθηκε στὸ πλευρὸ τῶν γερόντων μὲ τὸ Γηροκομεῖο της, τῶν βαριά ἀσθενῶν μὲ τὴν πρότυπη Μονάδα τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ, τῶν πεινασμένων μὲ τὰ συσσίτια, τῶν φτωχῶν μὲ βοηθήματα σὲ εἶδος καὶ χρήματα, ἀλλὰ καὶ μεγάλων νοσοκομειακῶν Μονάδων μὲ προμήθεια ἀναγκαίου ἐξοπλισμοῦ λόγῳ τῆς πανδημίας. Σταθήκαμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις καὶ μὲ κατανόηση δίπλα σὲ ὅλους τοὺς φορεῖς ποὺ ἀγωνίζονται νὰ ἀντιμετωπίσουν αὐτὴν τὴν πρωτοφανῆ δοκιμασία ποὺ διερχόμαστε.
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες γινόταν πανελλαδικὰ ἕνας ἔρανος, ὁ Ἔρανος τῆς Ἀγάπης, μία συστράτευση τῶν δυνάμεών μας, προκειμένου νὰ στηριχθοῦν οἱ ἀπαραίτητες ὑποδομὲς καὶ νὰ βρεθοῦν τὰ ἀναγκαῖα ἀγαθά, ὥστε νὰ βοηθηθοῦν, νὰ παρηγορηθοῦν, ὅσοι ἔχουν ἀνάγκη. Ὅπως ὅλοι καταλαβαίνουμε, οἱ συνθῆκες φέτος δὲν ἐπιτρέπουν κάτι τέτοιο. Καὶ ὅμως εἶναι πολὺ πιὸ ἀναγκαῖο στὴν παροῦσα κατάσταση. Κάτι πρέπει νὰ κάνουμε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀποφασίσαμε νὰ κινηθοῦμε μὲ τοὺς σύγχρονους τρόπους ποὺ μᾶς ἐπέβαλε ἡ τεχνολογία, δηλαδὴ διαδικτυακά. Θὰ κάνουμε μία ψηφιακή «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ».
Ὅλοι μας μποροῦμε νὰ συνεισφέρουμε κάπως. Στὰ Μεσόγεια καὶ τὴ Λαυρεωτικὴ τὶς μέρες αὐτὲς θὰ εἴμαστε ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι. Ἐὰν ἕνα ΕΥΡΩ δοθεῖ γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς, θὰ συγκεντρωθεῖ ἕνα τεράστιο ποσό. Γιατὶ κάτι τέτοιο νὰ εἶναι δύσκολο; Τί μεγάλος ἕνας τέτοιος στόχος! Πόσοι συνάνθρωποί μας δὲν θὰ μπορέσουν νὰ βροῦνε λίγη ἀνακούφιση καὶ παρηγοριά!
Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νὰ προσφέρει στὴ Μητρόπολη ἢ στὴν ἐνορία του ἢ στὴ Μονάδα Καρκινοπαθῶν ἡ ΓΑΛΙΛΑΙΑ ἢ στὸ Γηροκομεῖο μας ἢ ὅπου καὶ ὅπως καὶ ὅσο ὁ καθένας νομίζει στὴ φετινὴ «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ».
Μποροῦμε μέσα ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀκολουθῶντας τὶς σχετικὲς ὁδηγίες νὰ κάνουμε τὴν ὅποια μικρὴ ἢ μεγαλύτερη προσφορά μας εἴτε μὲ κατάθεση σὲ τραπεζικὸ λογαριασμό, εἴτε μὲ ταχυδρομικὴ ἐπιταγή, εἴτε μὲ ἠλεκτρονικὴ κατάθεση διαδικτυακά. Τρόποι ὑπάρχουν πολλοί. Καὶ διάθεση καὶ ἐμπειρία. Λίγη σκέψη, λίγος χρόνος καὶ μέριμνα καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε.
Ἂς διαδώσουμε τὸ μήνυμα ὅπου μποροῦμε, ἂς δώσουμε ὅ,τι μᾶς ἐπιτρέπουν οἱ δυνατότητές μας καὶ ἂς χαροῦμε ὅλοι μαζὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἴσως φέτος γιορτάσουμε ἀληθινότερα τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά.
Ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μαζί μας.
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 167η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1109 Ἀριθμ. Διεκπ. 2597 |
Σπάτα, 13 Νοεμβρίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 166Η
ΘΕΜΑ: «Σκέψεις ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τοῦ Ἁγίου Σαρανταημέρου»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν», παρὼν καὶ ἐνεργῶν.
Ἤδη φθάσαμε στὸ Ἅγιο Σαρανταήμερο, δηλαδή στὴν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, τῆς προετοιμασίας μας γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ μεγάλου γεγονότος τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Κάθε χρόνο εἴχαμε τὴν εὐκαιρία τέτοιες μέρες μέσα ἀπὸ ἀκολουθίες, συνάξεις, ποικίλες κοινωνικὲς καὶ φιλανθρωπικὲς δράσεις νὰ βοηθήσουμε τὴν ψυχή μας νὰ προετοιμαστεῖ πνευματικὰ γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ Κυρίου στὶς καρδιές μας.
Φέτος οἱ ἐξωτερικὲς συνθῆκες εἶναι πολὺ διαφορετικές. Στὸν ὁρίζοντα διαφαίνονται τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς πανδημίας. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἐμποδιζόμαστε ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη συμμετοχή μας στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ καὶ λατρεία, διαρκῶς λαμβάνονται περισσότερα περιοριστικὰ μέτρα, βομβαρδιζόμαστε ἀνελέητα ἀπὸ ἀπειλητικὲς καὶ ἐκφοβιστικὲς εἰδήσεις, τὸ δὲ ἐνδεχόμενο νὰ ἐπαναληφθεῖ τὰ Χριστούγεννα ἡ ἐμπειρία τοῦ Πάσχα καὶ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς εἶναι ὁρατὸ καὶ προκαλεῖ φόβο καὶ ἀνησυχία στὶς καρδιές μας.
Χωρὶς ἀμφιβολία βρισκόμαστε ἐνώπιον μιᾶς πολὺ δύσκολης κατάστάσεως, ποὺ βέβαια ἐπιβάλλει λήψη μέτρων προστασίας καὶ ἰδιαίτερη προσοχή, δικαιολογεῖ δὲ ἀνησυχίες, καχυποψίες, ἐκνευρισμούς, διαφωνίες, λάθη. Αὐτὸ ποὺ ἐπιπλέον δυσκολεύει τὴν κατάσταση εἶναι ἡ κυκλοφορία ψευδῶν ἢ ἀμοιβαίως ἀντικρουομένων πληροφοριῶν, ἡ διασπορὰ ἀνακριβειῶν, οἱ ἐντάσεις, οἱ ὑπερβολές, οἱ ἀλληλοκατηγορίες.
Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητήσει ὅτι ἀρκετοὶ συνάνθρωποί μας ζοῦν κάτω ἀπὸ συνθῆκες τεράστιας καὶ γενικευμένης πιέσεως; Ἄλλοι δίνουν ἕναν ἄνισο ἀγῶνα ἐπιβίωσης μέσα στὶς Μονάδες Ἐντατικῆς Θεραπείας καὶ τὰ νοσοκομεῖα, κάποιοι μὲ πολὺ ἐπώδυνο τρόπο χάνουν τὴ μάχη, γιατροὶ καὶ νοσηλευτὲς καταβάλλουν συχνὰ ὑπεράνθρωπες προσπάθειες, τὸ Ἐθνικὸ Σύστημα Ὑγείας ζορίζεται ὑπερβολικά, ὅλος ὁ κόσμος εἶναι ἀνάστατος, ἐπικρατεῖ ἕνας παγκόσμιος πανικὸς καὶ πρωτοφανὴς σύγχυση. Ἀκοῦμε νούμερα καὶ στατιστικές, πληροφορούμαστε γιὰ γνωστά μας ἢ ἐπιφανῆ πρόσωπα ὅτι ἔχουν ἀσθενήσει, οἱ εἰδήσεις ἀναφέρονται σὲ καμπύλες, προγνώσεις, ἀπειλητικὲς προεκτιμήσεις. Σκηνικὸ πρωτοφανὲς καὶ ἀσφυκτικό.
Ὅλη αὐτὴ ἡ πίεση πέφτει ἐπάνω μας καὶ ἄμεσα ἐπηρεάζει καὶ τὴν καθημερινότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ κατάστασή μας. Ἄγχος καὶ ἀγωνία, ἀναστατώνουν τὴν ψυχή μας. Ὡς πιστοί, δείχνουμε ἀσφαλῶς κατανόηση, πειθαρχοῦμε στὰ μέτρα, κάποιοι ζοῦμε μέσα στὸ ἄμεσο περιβάλλον μας ἀντίστοιχα φαινόμενα, ἀλλὰ δὲν χάνουμε τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν εἰρήνη μας, παράλληλα ὅμως μᾶς λείπει ὁ ἐκκλησιασμὸς καὶ ἡ μεταξύ μας κοινωνία, μᾶς λυπεῖ πολὺ ἡ κοσμικὴ ἀντιμετώπιση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἐπιβολὴ ὑπερβολικῶν μέτρων, περισσότερο δὲ ἡ αἴσθηση ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ πίστη δὲν εἶναι πλέον σεβαστὲς ἢ τουλάχιστον ὀρθὰ κατανοητές, ὅπως στὸ παρελθὸν ἢ ὅπως ἐμεῖς τὸ ζοῦμε.
Τὸ νὰ μὴν ὑπάρχει ρητὴ πρόνοια γιὰ τὸ νὰ ἀνάψουμε ἕνα κεράκι ἢ νὰ προσκυνήσουμε ἀνεμπόδιστα στὸν ναὸ εἶναι ἂν μή τι ἄλλο ἀκατανόητο καὶ προσβλητικὸ γιὰ τὴ λογικὴ καὶ τὴν πίστη μας. Τὸ νὰ μᾶς προσάπτεται διαρκῶς ἡ κατηγορία, μάλιστα χωρὶς κανένα δεδομένο καὶ καμμία ἀφορμή, ὅτι ἡ συμμετοχή μας στὴ θεία κοινωνία θέτει σὲ κίνδυνο τὴ δημόσια ὑγεία εἶναι ἀσεβὲς καὶ ὑβριστικό. Τὸ νὰ ἀπαγορεύεται ἡ παρουσία 30 ἢ 40 ἀτόμων σὲ μεγάλους ναοὺς 800 καὶ 1000 τετραγωνικῶν εἶναι παράλογο καὶ προκλητικό, ἰδίως ἂν σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι στὰ σαλόνια τῶν πλοίων ἢ μέσα στὰ ἀεροπλάνα συνταξειδεύει πολὺ μεγαλύτερος ἀριθμὸς ἐπιβατῶν καὶ γιὰ ὧρες. Γιατί ἡ πίστη, ἡ Ἐκκλησία, ὁ Θεὸς νὰ ἀντιμετωπιζονται ἔτσι;
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, τὸ νὰ διαμαρτυρόμαστε μὲ φωνές, μὲ ἐκνευρισμοὺς καὶ ἐντάσεις, συχνὰ δὲ μὲ ἀπαράδεκτα ἐπιθετικὸ καὶ ἐλεγκτικὸ τρόπο οὔτε ἀποτέλεσμα φέρνει οὔτε καὶ χριστοπρεπές εἶναι. Ὄχι γιατὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνονται λάθη, ἀλλὰ γιατὶ συχνὰ τραυματίζονται οἱ μεταξύ μας σχέσεις, χάνεται ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ ἀγριεύει ἡ ψυχή μας.
Ἡ ἐκδήλωση τῆς πίστεως καὶ ἡ λατρεία δὲν εἶναι δικαίωμα ποὺ διεκδικεῖ ὁ λαός, ἀλλὰ ἀδήριτη ἀνάγκη ποὺ ὀφείλει νὰ σέβεται ἡ κοσμικὴ πολιτεία καὶ νὰ προστατεύει ἡ Ἐκκλησία. Ἡ πίστη εἶναι ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς μας καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι πιὸ ἀναγκαία καὶ ἀπὸ τὴ λειτουργία τῶν πνευμόνων μας. Εἶμαι σίγουρος ὅτι ὑπῆρχαν πολλὰ περιθώρια νὰ δοθεῖ μιὰ ἀνάσα πρὸς τὸ σῶμα τῶν πιστῶν καὶ νὰ μὴν μᾶς ὑποχρεώσουν νὰ ἀσφυκτιοῦμε κάτω ἀπὸ τὴν αἴσθηση ἑνὸς ἀδικαιολόγητου διωγμοῦ.
Παρὰ ταῦτα αὐτὴ εἶναι ἡ κατάσταση καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἀλλάξουμε, τουλάχιστον σὲ αὐτὴ τὴ φάση. Πρέπει ὅμως κάπως νὰ τὴν διαχειριστοῦμε, προκειμένου μέσα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δεδομένα νὰ «καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. δ΄ 13) καὶ ἔτσι νὰ ἐργασθοῦμε τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία μας.
Ἂς προσέξουμε, ἀδελφοί μου, τὴν κυριαρχία τοῦ φόβου στὶς καρδιές μας, τὸν κλονισμο τῆς πίστης μας, ἀλλὰ καὶ τὶς ἐκρήξεις τοῦ θυμοῦ καὶ τὶς ἀντιπαλότητες, τὴν ἐπίρριψη εὐθυνῶν σὲ ἄλλους καὶ τὴν ἐξαίρεση τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπὸ αὐτές. Ὁ κίνδυνος νὰ ἀγριέψει ἡ ψυχή μας μὲ αὐτονομημένες διεκδικήσεις ἢ νὰ κτίσουμε ἐγωιστικὴ αὐτοπεποίθηση γιὰ τὶς ἀντιλήψεις μας ἢ νὰ ἐκφυλισθοῦμε ἀπὸ πιστοὶ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ σὲ ὀπαδοὺς καὶ ὑποστηρικτὲς ἀπόψεων ἢ νὰ διχασθοῦμε καὶ νὰ χάσουμε τὴν ἀδελφοσύνη ἢ νὰ γκρεμισθεῖ μέσα μας ἡ ἐμπιστοσύνη μας στὴν ὑπεύθυνη Ἐκκλησία δὲν εἶναι εὐκαταφρόνητος.
Τώρα δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ τέτοιες ἀντιδράσεις. Ἂς κρατήσουμε τὸν ἐνθουσιασμό μας γιὰ ἀργότερα. Φαίνεται πὼς ἔρχονται πολὺ δυσκολότερες μέρες, μέρες πραγματικοῦ διωγμοῦ, διωγμοῦ ποὺ μόνοι μας δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε, ἀλλὰ ὡς ἑνωμένη Ἐκκλησία θὰ κληθοῦμε νὰ ὁμολογήσουμε. Αὐτὴ θὰ μᾶς καλέσει ὄχι σε διαμαρτυρία ἀλλὰ σὲ ἡρωικὴ ὁμολογία καὶ μαρτυρία.
Αὐτὸ ποὺ τώρα μᾶς χρειάζεται εἶναι κάτι πολὺ δυσκολότερο καὶ πολὺ βαθύτερο καὶ ἀληθινότερο: εἶναι ἡ μετάνοιά μας, ἡ σπουδὴ τῆς συντριβῆς, ἡ στροφὴ στὸν ἑαυτό μας, ἡ ἐσωτερικὴ ζωή, ἡ προσευχή, ἡ καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, ἡ ὑπομονή. Καὶ γι’ αὐτὰ βοηθοῦν πολὺ οἱ παροῦσες συνθῆκες. Εὐκαιρία νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε μέσα στὸ καταφύγιο τοῦ ἐσωτερικοῦ μας ἀνθρώπου, στὶς κατακόμβες τῆς μυστικῆς ζωῆς, στὸ «ταμιεῖον» τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
«Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης» (Λουκ. ιγ΄ 24). Μήπως αὐτὴ ἡ στενὴ πύλη δὲν εἶναι ἡ διαμαρτυρίες γιὰ τὰ δικαιωματά μας, ἀλλὰ τὸ πέρασμα στὴν συνήθως ἄγνωστη σὲ μᾶς ἀλήθεια μας, στὴν «βαθεῖαν καρδίαν» (Ψαλμ. ξγ΄ 7) μας, στὸν «ἔσωθεν ἄνθρωπον» (Β΄ Κορ. δ΄ 16); Αὐτὸ δὲν ἐξαρτᾶται οὔτε ἀπὸ τὴν Κύβέρνηση οὔτε ἀπὸ τὴ Σύνοδο· ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πνευματικὸ φιλότιμό μας.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἂς προσέξουμε καὶ τὸν ἐφησυχασμὸ καὶ τὴν ἀδιαφορία, τὴ δειλία καὶ τὴν πλαδαρότητα, ἢ τὴ συνήθεια στὸν συμβιβασμένο τρόπο ζωῆς καὶ τὴ νωχέλεια ποὺ μπορεῖ νὰ δημιουργήσουν τὰ περιοριστικὰ μέτρα. Ἂν κρυώσει ἡ ψυχή μας, ἂν χάσουμε τὸ ἀγωνιστικό μας φρόνημα καὶ ἂν ὁ φόβος καὶ ἡ ραθυμία πνίξουν τὸν ζῆλο καὶ τὴν ὁμολογία, τότε πάλι θὰ χάσουμε τὴν ἐπαφή μας μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ. «Γρηγορεῖτε λοιπὸν καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν» (Ματθ. κστ΄ 41).
Τὰ Χριστούγεννα ἔρχονται. Ἡ κένωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας εἶναι μπροστά καὶ κοντά μας. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ τὴν ἀναγνωρίσουμε εἶναι κάτι νὰ κάνουμε καὶ γιὰ τὴ δική μας κένωση.
Εὔχομαι σὲ ὅλους καλὸ καὶ καρποφόρο Σαρανταήμερο.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 166η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 939 Ἀριθμ. Διεκπ. 487 |
Σπάτα, 15 Σεπτεμβρίου 2020 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 165Η
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐσᾶς θὰ γνωρίζετε ὅτι στὴν Μητρόπολή μας λειτουργεῖ Σχολὴ Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἡ ὁποία συμπλήρωσε τριανταπέντε χρόνια συνεχοῦς προσφορᾶς στὴν ἐκκλησία. Ἡ Σχολὴ εἶναι ἀνεξάρτητη, ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ.
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις μὲ περισσὴ φροντίδα καὶ αἴσθημα εὐθύνης τὴν ἔχει ἀναδιοργανώσει, γνωρίζοντας πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ ὠφέλεια ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν ἐνασχόληση, ἰδιαιτέρως τῶν νέων μας, μὲ τὴν πατροπαράδοτη κληρονομιὰ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, ἡ ὁποία διασώζεται σχεδὸν ἀπαράλλακτη μέχρι σήμερα, ὡς μουσικὴ ἔκφραση τῆς πίστεώς μας καὶ ὑμνολογία τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν Θεό.
Θεωρῶντας ὡς ἰδιαίτερα σημαντικὸ τομέα τῆς ποιμαντικῆς μας μέριμνας καὶ εὐθύνης τὴν καλλιέργεια αὐτῆς τῆς αὐθεντικῆς καὶ παραδοσιακῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, φροντίζουμε τὰ ἀναλόγια τῶν Ἱερῶν Ναῶν μας νὰ κοσμοῦνται ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ἱκανοὺς Ἱεροψάλτες. Ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι κατὰ τὴν τελευταία δεκαετία ἐδόθησαν 58 συνολικὰ Πτυχία καὶ 24 Διπλώματα ἀπὸ τὴν Σχολή μας, ἐνῷ οἱ ἐγγεγραμμένοι μαθητές μας ἀριθμοῦνται κατ’ ἔτος στοὺς διακοσίους.
Ἡ ἕδρα τῆς Σχολῆς εὑρίσκεται στὰ Σπάτα καὶ λειτουργεῖ σὲ δεκαπέντε κέντρα διδασκαλίας στὶς πόλεις Παιανία, Κορωπί, Παλλήνη, Γέρακα, Ἀρτέμιδα, Ραφήνα, Μαρκόπουλο, Κερατέα καὶ Λαύριο. Τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονται εἶναι ἡ Ὑμνολογία, τὸ Τυπικό, ἡ Λειτουργικὴ καὶ ἡ Ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Στὸ πλαίσιο τῶν μαθημάτων ἀλλὰ καὶ τῶν δραστηριοτήτων τῆς Σχολῆς θὰ λειτουργήσει καὶ Βυζαντινὴ Ἐκκλησιαστικὴ Χορωδία. Ἡ Σχολὴ χορηγεῖ Πτυχίο Ἱεροψάλτου καὶ Δίπλωμα Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Οἱ ἀποφοιτῶντες ἀποκτοῦν τίτλο Μουσικοδιδασκάλου Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπανδρώσουν τὰ ἀναλόγια τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀποκτοῦν ἐπίσης ἕνα ἐπιπλέον ἐφόδιο γιὰ τὴν ἐπαγγελματική τους ἀποκατάσταση ἀφοῦ μποροῦν νὰ διοριστοῦν στὴν Α΄/θμια καὶ Β΄/θμια Ἐκπαίδευση. Οἰ ἐγγραφὲς οἱ ὁποῖες ἤδη ἄρχισαν, θὰ διαρκέσουν μέχρι τὶς 25 Ὀκτωβρίου.
Γνωρίζοντας τὴν πρωταρχικὴ σημασία τοῦ ἔργου τῆς Σχολῆς μας μὲ τὴν προετοιμασία στελεχῶν γιὰ τὴν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ λατρεία τοῦ Ὑψίστου, ἀπευθύνουμε καὶ ἐφέτος θερμὴ τὴν σύσταση καὶ προτροπή μας πρὸς τοὺς καλλίφωνους νέους καὶ νέες τῶν Ἐνοριῶν, ὅπως καὶ σὲ κάθε ἐνδιαφερόμενο, νὰ ἐγγραφοῦν καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὰ μαθήματα Βυζαντινῆς Μουσικῆς, βοηθῶντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ στὴ διατήρηση τοῦ μεγάλου κειμηλίου καὶ τοῦ ἀνεκτίμητου καλλιτεχνικοῦ θησαυρίσματος τῆς ἐθνικῆς μουσικῆς μας Παραδόσεως.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. Ἀριθμ. Διεκπ. |
Σπάτα, 18 Ἰουλίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τὶς μέρες αὐτές, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὅλη δοκιμασία τῆς πανδημίας ποὺ μαστίζει καὶ ἀπειλεῖ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ ἔχει ἀνατρέψει τὰ πάντα, ζοῦμε κυρίως μιὰ γενικευμένη προσβολὴ τῶν ἱερῶν μυστηρίων, τῆς θείας λατρείας, τῆς πίστεως ἀλλὰ καὶ τοῦ ἴδιου τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ. Οἱ Πατέρες μας μᾶς κληροδότησαν τὴν πίστη στὰ σωστικὰ μυστήρια, ἀναλλοίωτη τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς θείας λατρείας. Ἔτσι καθιερώθηκε ὁ τύπος τῆς θείας λειτουργίας, οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ οἱ χῶροι τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ.
Κορύφωση τῆς πίστεώς τους ἦταν ἡ προσπάθεια νὰ δημιουργήσουν στὴ γῆ ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς πρὸς τὴν Σοφία καὶ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἕναν ναὸ ποὺ νὰ ἀντανακλᾶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο μας. Καὶ τὸ πέτυχαν μὲ πολὺ κόπο, μὲ ἀξιοποίηση τῶν ἰδιοφυῶν χαρισμάτων, μὲ τὴν βούληση τῶν ἀρχόντων τους, μὲ μεγάλη πίστη καὶ εὐλάβεια. Ἔφτιαξαν μὲ πολλὴ προσευχὴ ἕναν χῶρο λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι κατασκευάσθηκε ἡ Ἁγία Σοφία στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἕνας ναός ποτισμένος μὲ δάκρυα προσευχῆς, μὲ θυμιάματα καὶ ὕμνους δοξολογίας, μὲ παρακλήσεις καὶ ἱστορικὰ τάματα, μὲ ἤχους καμπανῶν καὶ σημάντρων, μὲ τὴ σφραγίδα τῆς συγκλονιστικῆς ἱστορίας τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς Ρωμηοσύνης, μὲ μαρτυρικὸ αἷμα καὶ θυσίες, μὲ ἀτέλειωτες λειτουργίες καὶ ἀκολουθίες. Ἕνα ἐπίγειο ἀριστούργημα τῆς πίστεως καὶ τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ. Μιὰ ἀπόδειξη τοῦ θεοΐδρυτου χαρακτήρα τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ Ἐκκλησίας μας.
Αὐτὸ τὸ ἱερὸ τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πίστεως, ὕστερα ἀπὸ 900 χρόνια θείας λατρείας, βεβηλώθηκε γιὰ 500 καὶ πλέον χρόνια καθὼς μὲ βιαιότητα καὶ ἀσέβεια λειτούργησε ὡς τζαμί. Τὰ τελευταῖα 86 χρόνια ἀναγνωρίσθηκε ὡς μουσεῖο, ὡς μνημεῖο παγκόσμιας κληρονομιᾶς καὶ ὡς παγκόσμιο σύμβολο πολυπολιτισμικῆς συνύπαρξης. Ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ ἔδειχνε κοσμικοῦ τύπου σεβασμό, δὲν ἔπαυε νὰ ἀποτελεῖ ἀπομείωση τῆς ἀλήθειας του καὶ ἀνίερη προσβολή.
Ἡ πρόσφατη ἀπόφαση μετατροπῆς της πάλι σὲ μουσουλμανικὸ τζαμὶ πραγματικὰ τάραξε ὅλους μας ὡς Γένος καὶ ὡς Ἔθνος. Καταλαβαίνουμε ὅτι κάτι τέτοιο δὲν ὑπηρετεῖ καμμία ἀνάγκη. Εἶναι καθαρὰ μιὰ ἀπόφαση πολιτικῆς σκοπιμότητος, θρησκευτικῆς μισαλλοδοξίας καὶ προκλήσεως, ἐθνικιστικῆς κακότητος καὶ ἐμπαθείας, ἱστορικῆς ἀσέβειας ὄχι μόνο στὸν πολιτισμό, ἀλλὰ κυρίως στὴν πίστη μας στὸν Χριστό, στὴν ὄντως Σοφία τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι μας καὶ ὡς Ἔθνος καὶ ὡς Ρωμηοσύνη καὶ ὡς Ὀρθόδοξοι πονᾶμε. Πονάει ἡ ἱστορία μας, πονάει ἡ θρησκευτικὴ συνείδησή μας, πονάει ἡ ἐλπίδα μας, πονάει ἡ πίστη μας, πολύτιμοι θησαυροὶ ὅλα αὐτὰ ποὺ ὅμως μὲ κανέναν τρόπο δὲν τὰ χάνουμε γιατὶ εἶναι βαθιὰ ριζωμένα στὴν καρδιὰ καὶ τὴν συνείδησή μας. Μᾶς πληγώνει ἡ πνευματικὴ ἀδιαφορία τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Δὲν μᾶς ξενίζει ὅμως. Χωρὶς τὴν πίστη χάνεται ὁ χριστιανισμός... τῶν χριστιανῶν.
Ἡ Μητρόπολή μας, σὰν μιὰ ἀπάντηση στὴν πρόκληση ἀνακοινώνει ὅτι ἤδη ξεκινάει ἀνέγερση ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, σὲ οἰκόπεδο στὸν Γέρακα. Αὐτὸ εἶναι τὸ νέο Τάμα μας· μιὰ μικρὴ Ἁγιὰ Σοφιά στὴ Μητρόπολή μας.
Παράλληλα, τὴν ἐρχόμενη Παρασκευὴ 24 Ἰουλίου, ἡμέρα τῆς νέας βεβηλώσεως τῆς Ἁγιᾶς Σοφιᾶς, στὶς 7:00μ.μ. θὰ τελεσθεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου (Κανόνας καὶ ὅλοι οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας μας) σὲ ὅλους τοὺς ἐνοριακοὺς καὶ μοναστηριακοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, ὅπου σᾶς καλῶ ὅλους νὰ ψάλουμε μαζὶ τὸ «Τῇ Ὑπερμάχῳ», τὸ ὁποῖο καὶ καθιεροῦται πλέον ὡς κοντάκιο σὲ ὅλες τὶς θεῖες λειτουργίες καὶ πανηγύρεις.
Εὐχή μας τέλος εἶναι, τώρα ποὺ ἡ Ἁγιὰ Σοφιὰ παραδίδεται σὲ θρησκευτικὴ χρήση, σὲ μουσουλμανικὴ προσευχή, νὰ ἀρχίσει ἕνας ἀγώνας νὰ μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ γιὰ Ὀρθόδοξη λατρεία ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη μας, εὐκαιριακῶς, μὲ ἀκάλυπτες τὶς ψηφιδωτὲς εἰκόνες, ἀντηχούντων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων, ζωντανεύοντας τὸν ἀρχικὸ σκοπό καὶ λόγο της.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 544 Ἀριθμ. Διεκπ. 268/14-5-2020 |
Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, 17η Μαΐου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 160Η
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
χριστιανοὶ τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μὲ μεγάλη χαρὰ ἐπικοινωνῶ πάλι μαζί σας γιὰ νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν χαιρετισμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς ἀναγγείλλω ὅτι πλέον μποροῦμε ἐλεύθερα νὰ τελοῦμε τὶς ἀκολουθίες καὶ τὶς λειτουργίες μας καὶ νὰ βρισκόμαστε σὲ κοινὴ λατρεία, κλῆρος καὶ λαός, στοὺς ἱεροὺς ναούς μας, ἔστω κάτω ἀπὸ εἰδικὰ μέτρα, ποὺ εὐχαρίστως θὰ τηροῦμε, σεβόμενοι τὸ κοινὸ καλό καὶ τὴ δημόσια ὑγεία.
Χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ φετινὸ Πάσχα, ὅπως καὶ ἡ Σαρακοστὴ καὶ ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα εἶχαν κάτι τὸ πρωτόγνωρο, ἐξαιρετικὰ δύσκολο, ἐπώδυνο, ποὺ ἔπρεπε ὅμως νὰ τὸ διαχειριστοῦμε καὶ μὲ σύνεση καὶ μὲ πνευματικὴ στόχευση. Καθὼς φαίνεται, ἡ πατρίδα μας, τουλάχιστον πρὸς τὸ παρόν, μὲ τὶς θυσίες ὅλων πέρασε τὸν κίνδυνο τῆς ἀνεξέλεγκτης ἐξάπλωσης τῆς πανδημίας σχετικὰ ἀνώδυνα, μπροστά μας ὅμως διαφαίνεται τὸ βαρύ τίμημα τῶν κοινωνικο-οικονομικῶν συνεπειῶν τῶν προστατευτικῶν μέτρων, κάτι μὲ τὸ ὁποῖο προφανῶς ἔρχεται ἀντιμέτωπη ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα.
Κι ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία θὰ ὑποστοῦμε τὶς συνέπειες καὶ σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο. Ὅλος ὁ πνευματικὸς ὀργανισμός μας ἔχει δεχθεῖ σοβαρὰ τραύματα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ βροῦν τὴ θεραπεία τους. Δὲν χάνουμε τὴν ἐλπίδα μας καὶ ἀνασκουμπωνόμαστε. Ἤδη τὰ περιοριστικὰ μέτρα σταδιακὰ χαλαρώνουν ἀπὸ σήμερα Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος, 17 Μαΐου 2020, ἀνοίγουν οἱ ναοὶ καὶ γιὰ τοὺς πιστούς, βέβαια ὑπὸ προϋποθέσεις.
Ἀπὸ τὴν ἀρχή, ὁ στόχος μας ἦταν ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ σεβασθοῦμε τὰ μέτρα ποὺ ὡς ὑπεύθυνη ἐλάμβανε ἡ Κυβέρνηση, ὅπως καὶ τὶς Ἐγκυκλίους καὶ ὑποδείξεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ προστατεύσουμε τὸν θησαυρὸ τῆς πίστεως μέσα στὶς δοκιμαζόμενες ψυχὲς τοῦ πιστοῦ λαοῦ, κάτω ὁπωσδήποτε ἀπὸ ἐξαιρετικὰ ἀντίξοες συνθῆκες. Δόξα τῷ Θεῷ, μπορῶ δημόσια νὰ ὁμολογήσω ὅτι οὔτε τὴν προσπάθεια διαρκοῦς κοινωνίας μὲ τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ διακόψαμε οὔτε ἐσᾶς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἐγκαταλείψαμε.
Κάποιοι ἀπὸ σᾶς ἴσως σκανδαλίσθηκαν ἀπὸ τὴν φαινομενικὴ σιωπή μας. Κάτι ἄλλο περίμεναν. Ὀφείλω νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι αὐτὸ δὲν συνέβη. Δὲν σιωπήσαμε. Κάναμε πολλὰ καὶ μὲ ποικίλους τρόπους πρὸς πλεῖστες ὅσες κατευθύνεσεις, μέσα στὰ πλαίσια τῶν ἁρμοδιοτήτων καὶ τῆς εὐθύνης μας. Ἐνεργήσαμε ἀφανῶς, προκειμένου νὰ περισώσουμε τὸν βασικὸ στόχο μας. Γι’ αὐτὸ καὶ μείναμε ζωντανοὶ ὡς Ἐκκλησία. Μὲ ἄλλα λόγια, ὅλην αὐτὴν τὴ περίοδο μὲ πολλὴ προσευχὴ καὶ προσωπικὴ ἐξομολογητικὴ ἐργασία προσπαθήσαμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν ὅλη κατάσταση, ἐπιδιώκοντας δύο πράγματα, ὥστε νὰ διασφαλισθεῖ ἡ ζωτικὴ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας: τὴν ἀδιάκοπη τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ τὴ μετάδοση τοῦ θησαυροῦ τῆς ζωῆς ἤτοι τῆς θείας Κοινωνίας. Ὅλοι οἱ ἱερεῖς παρέμειναν ἐνεργοὶ καὶ σὲ κανέναν πιστὸ δὲν ἀρνηθήκαμε τὴ θεία Κοινωνία, σεβόμενοι παράλληλα καὶ τὸ πνεῦμα τῶν ἐπιβληθέντων μέτρων (ἀποφυγὴ συναθροίσεων, τήρηση ἀποστάσεων, προσοχὴ στὶς ἐπαφές).
Ἐπαναλαμβάνω, δόξα τῷ Θεῷ ἡ Μητρόπολή μας παρέμεινε ζωντανὴ κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ δύσκολες συνθῆκες καὶ τώρα σιγὰ σιγὰ προσπαθοῦμε νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε. Αὐτὴ βέβαια ἡ ἀνασυγκρότηση δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη. Ἀσφαλῶς, ὅλη αὐτὴ ἡ περίοδος ἀρκετοὺς μᾶς ὠφέλησε, ἐφόσον μπορέσαμε νὰ ἐργασθοῦμε ἐσωτερικά, μὲ ταπείνωση, ὑπομονή, διάθεση ὑπακοῆς, ἀξιολόγηση τῶν εὐλογιῶν καὶ εὐκαιριῶν ποὺ μέχρι τώρα μᾶς ἔχει ἁπλόχερα προσφέρει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία καὶ ἀναπληρώνει τὰ ἐλλείποντα.
Παρά ταῦτα, ὁ αὐστηρὸς περιορισμὸς ὅπως ἔγινε, ἐπειδὴ κούρασε, ἐπειδὴ μᾶς κράτησε σὲ ἀπόσταση, μᾶς στέρησε τὴν παρηγορία τοῦ ναοῦ καὶ τῆς συνάξεως, ὅπως καὶ τὴ χάρι τῶν μυστηρίων καὶ τῶν ἁγιαστικῶν στοιχείων τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς ἐξομολόγηση καὶ θεία κοινωνία, εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ τραυμάτισε καὶ τὴν πίστη ἀρκετῶν ἀπὸ μᾶς και τὴν πνευματικὴ ζωή μας. Δὲν θὰ εἶναι εὔκολη ἡ ἐπαναπροσαρμογή μας, ἐνόσω μάλιστα θὰ ὑπάρχουν κάποια σημαντικά περιοριστικὰ μέτρα γιὰ ἀρκετὸ καιρό.
Ἤδη φόβοι, ἀναστολές, κλονισμένη ἐμπιστοσύνη, ἀναστατωμένο θυμικό, ἐντάσεις καὶ ψυχικές καὶ στὶς σχέσεις μας, ἐνδέχεται νὰ ἔχουν σκληρύνει ἢ καὶ ἀγριέψει τὴν ψυχή μας. Δύσκολα θὰ ἐπανέλθουμε. Ὅλοι ὅμως μαζὶ θὰ προσπαθήσουμε.
Τὶς μέρες ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν θὰ τελοῦνται συχνὰ θεῖες λειτουργίες γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν, στὶς ὁποῖες ὅμως θὰ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τηροῦνται μὲ προσοχὴ καὶ εὐλάβεια τὰ μέτρα ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ Κυβέρνηση, ἡ ὑπακοὴ στὴν ὁποία, ὅταν δὲν ἔρχονται οἱ ἀποφάσεις καὶ ὑποδείξεις της σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ.
Μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς Ἀποδόσεως τοῦ Πάσχα, ἤτοι μέχρι τὶς 27 Μαΐου, ἰδίως φέτος καλὸ θὰ εἶναι νὰ κρατοῦμε ζωντανὸ τὸν χαιρετισμὸ «Χριστὸς Ἀνέστη-Ἀληθῶς Ἀνέστη», ὑπενθυμίζοντας ὁ ἕνας στὸν ἄλλον τὸ μεγάλο καὶ σωτήριο αὐτὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως.
Θέλω νὰ σᾶς εὐχηθῶ, ἀδελφοί μου, καλὴ δύναμη στὸν ἀγῶνα σας, ὁ Ἀναστὰς Κύριος νὰ εἶναι βοηθὸς καὶ συνοδοιπόρος σας, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ σφραγίζουν κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς σας καὶ κάθε γωνιὰ τῆς ψυχῆς σας.
«Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. στ΄ 9). Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀλήθεια. Καὶ ἡ πίστη σὲ αὐτήν εἶναι ἡ ζωή μας.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Σᾶς χαιρετῶ ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος
Εγκύκλιος 160η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 492 Ἀριθμ. Διεκπ. 230/16-4-2020 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2020 |
Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
( 158Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Μὲ αἰσθήματα πνευματικοῦ ἐνθουσιασμοῦ ψάλλουμε καὶ πάλι τὸν νικητήριο παιᾶνα, τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», γιὰ νὰ ἀκουστεῖ σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γῆς, σὲ ὅλον τὸν κόσμο, κυρίως ὅμως γιὰ νὰ ἀντηχήσει τὸ μήνυμά του στὶς θλιμμένες καὶ συχνὰ ναρκωμένες καρδιές μας.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ πιὸ σημαντικό, πραγματικὰ κοσμοσωτήριο γεγονός, ὅ,τι μεγαλύτερο ὑπάρχει στὴν ἱστορία καὶ τὴ ζωή μας, ποὺ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ μειώσει τὴν ἀξία του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὴ γιορτάζουμε μὲ μοναδικὸ πνευματικὸ πάθος καὶ ἐνθουσιασμό. Γι’ αὐτὸ καὶ τόσο δυσκολευόμαστε φέτος, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ πανηγυρίσουμε, ὅπως ἔχουμε μάθει ἢ ὅπως θὰ ἐπιθυμούσαμε. Διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ ὁ διάβολος ἔχει συντριβεῖ, καὶ ὁ θάνατος ἔχει καταπατηθεῖ, καὶ ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας ἔχει ἐξαφανισθεῖ, ἀλλὰ καὶ κάθε δυστυχία, δοκιμασία καὶ πειρασμὸς παύουν πλέον νὰ ἀποτελοῦν ἀπειλή. Μπροστά στὸ φῶς της κάθε τι σκοτεινὸ ἐξαφανίζεται.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔκλεισαν οἱ ναοί μας ὡς τόποι λατρείας, ἀλλὰ ὄχι οἱ ἐκκλησίες· αὐτὲς εἶναι ἀνοιχτὲς γιὰ ὅλους, γιατὶ τὸ μνῆμα τοῦ Κυρίου εἶναι κενό, ἄδειο καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι αὐτὸ τὸ κενὸ μνῆμα, ἡ πιστοποίηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Καὶ «ὁ λίθος ἀποκεκύλισται» (Μκ. ιστ΄ 4), ἔχει μετακινηθεῖ. «Ὁ Χριστὸς Ἀνέστη». Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη ἀλήθεια ποὺ δὲν πρέπει νὰ πνιγεῖ μέσα στὰ παράπονα, στὶς διαμαρτυρίες, στὴ θλίψη τῆς στέρησης, στὸ αἴσθημα τῆς ἀδικίας. «Ἐπήρθησαν αἱ αἰώνιοι πύλαι καὶ εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης» (Ψαλμ. κγ΄ 9). Ἔχουμε στερηθεῖ τὸ Πάσχα τῶν ἀνοικτῶν ναῶν, δὲν πρέπει μὲ κανέναν τρόπο νὰ χάσουμε τὸ Πάσχα τῶν ἀνοιχτῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ ποτὲ δὲν κλείνουν.
Ὁ παντοκράτωρ Χριστὸς συνέτριψε τὸν κοσμοκράτορα τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, τὸν διάβολο καὶ τὸν αἰώνιο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρώπου, τὸν θάνατο. Αὐτὸ τὸ γεγονός, εἴτε τὸ γιορτάζουμε μὲ τοὺς τρόπους ποὺ γνωρίζουμε στοὺς ναούς μας, εἴτε ἐμποδιζόμαστε γιὰ ὁποιουσδήποτε λόγους ἀνεξάρτητους τῆς θελήσεώς μας (ἀσθένεια, ταξείδι, ἀπαγορεύσεις κ.λπ.), εἶναι γεγονὸς ποὺ πλημμυρίζει τὴν καρδιά μας ἀπὸ χαρὰ καὶ ποὺ οἱ συνέπειές του εἶναι κοσμογονικές. Ὅταν «ὁ θεοπάτωρ Δαυΐδ πρὸ τῆς σκιώδους κιβωτοῦ ἤλατο σκιρτῶν», τότε πῶς ἐμεῖς «οἱ τῶν συμβόλων τὴν ἔκβασιν ὁρῶντες, νὰ μὴν εὐφρανθῶμεν ἐνθέως»; (Κανὼν Ἀναστάσεως, Ὠδὴ δ΄) Αὐτὴ ἡ ἔνθεος εὐφροσύνη ἀποτελεῖ τὴ βάση γιὰ τὸν καλύτερο ἑορτασμὸ τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτὴ μεταμορφώνει τὴν καρδιά μας σὲ ναὸ καὶ τὸν ναὸ σὲ ἐκκλησία.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἀτμόσφαιρα ποὺ φέτος ζοῦμε τὸ Πάσχα εἶναι ἀρκετὰ ἀποπνικτική, καὶ καταθλιπτική. Πῶς νὰ γιορτάσεις κλεισμένος στὸ σπίτι, χωρὶς σύναξη πιστῶν, χωρὶς τὸ ναό, χωρὶς λατρευτικὴ μετοχή; Αὐτὸ ποὺ αἰσθανόμαστε εἶναι ἡ θλίψη, ἡ ἀπορία, ἡ σιγή, τὸ σκοτάδι τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὅπως τὸ ἔζησαν οἱ μαθητές καὶ οἱ μαθήτριες τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως ἦταν κρυμμένη ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά τους· «οἱ ὀφθαλμοί τους ἐκρατοῦντο» (Λκ. κδ΄ 16). Μιὰ ἑβδομάδα πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος, ὁ Κύριος ὁμολογεῖται ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴ Μάρθα, τὴν ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου (Ἰω. ια΄ 27). Τὴν Κυριακὴ εἰσέρχεται θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἐπευφημεῖται ἀπὸ τὸν λαὸ ὡς ὁ προσδοκώμενος Σωτήρας, «Ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυΐδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. κα΄ 9). Τὴν Πέμπτη ὁμιλεῖ γιὰ τὸ θυσιαζόμενο σῶμα Του καὶ τὸ «ἐκχυνόμενο» αἷμα Του καὶ μυστικῶς δειπνεῖ μὲ τοὺς μαθητές Του. Στὴ συνέχεια συλλαμβάνεται, δικάζεται, σταυρώνεται, καὶ τελικῶς «ἐν νεκροῖς λογίζεται καὶ τάφῳ σμικρῷ ξενοδοχεῖται ὁ ἐν ὑψίστοις οἰκῶν» (Κανὼν Μεγ. Σαββάτου, Ὠδὴ η’).
Ὅπως γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀμέσως μετὰ τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα τοῦ Πάθους καὶ τὴν Ἀποκαθήλωση: «καὶ ἡμέρα ἦν Παρασκευή, σάββατον ἐπέφωσκεν» (Λκ. κγ΄ 54). Τελειώνει ἡ Παρασκευὴ καὶ ἀρχίζει τὸ φῶς τοῦ Σαββάτου. Καὶ ὁ Ματθαῖος ξεκινῶντας τὴν ἀναφορά του στὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως γράφει: «Ὀψὲ σαββάτων τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων» (Ματθ. κη΄ 1). Μετὰ τὸ Πάθος ἐπιφώσκει τὸ Σάββατο, ὁπότε οἱ μαθήτριες «ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» (Λκ. κγ΄ 56) καὶ στὴ συνέχεια ἐπιφώσκει, φέγγει, ἡ «μία τῶν σαββάτων», ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ὁπότε «λίαν πρωί ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον» (Μκ. ιστ΄ 2) καὶ ἀφοῦ διαπιστώσουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου ἔδραμον» (Ματθ. κη΄ 8). Τὸ Μέγα Σάββατο ἡσύχασαν, τὴν Κυριακὴ πῆραν ζωή.
Κάτι ἀνάλογο ζοῦμε κι ἐμεῖς σήμερα. Ἡ καρδιά μας σκεπάζεται ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἀπορίας καὶ τοῦ σκανδαλισμοῦ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Εἶναι σὰν μιὰ ἑσπέρα, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ φόβος, σὰν τὸν φόβο τῶν μαθητῶν ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, τὸ βράδυ τῆς μιᾶς τῶν σαββάτων. «Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων» (Ἰω. κ΄ 19). Σκοτάδι τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, φόβος καὶ ἀνασφάλεια καὶ μετὰ τὴν Ἀνάσταση.
Οἱ ἀκολουθίες μας φέτος ἔγιναν «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν». Νοιώθουμε κι ἐμεῖς ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεός μας σφραγίσθηκε σὲ τάφο, στὸν ὁποῖο μάλιστα δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται νὰ πλησιάσουμε, διότι τὸν φυλάει «ἡ κουστωδία». Ἀλλὰ Ἀναστημένον! Ἁπλᾶ ἀρκούμεθα νὰ «θεωροῦμε ποῦ τίθεται» (Μκ. ιε΄ 47). Ὁ Κύριος ὅμως δὲν περιορίζεται ἀπὸ τίποτα. Οὔτε ἀπὸ κλειστὲς πόρτες οὔτε ἀπὸ σφραγίσματα καὶ μεγάλους λίθους οὔτε ἀπὸ φύλακες. «Εἰσέρχεται τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» καὶ «ἐξέρχεται ἐφραγισμένου τοῦ μνήματος». Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτὸ ἔχουμε τὴ μοναδικὴ εὐκαιρία, κάτω ἀπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, νὰ τὸ ζήσουμε ζωντανὰ ὅσο ποτέ.
Τὸ φετινὸ Πάσχα βιώνουμε τὴν ἐμπειρία τοῦ «μὴ μου ἅπτου» (Ἰω. κ΄ 17) πρὸς τὴν Μαρία τὴ Μαγδαληνή. Ὁ Κύριος εἶναι ἀναστημένος, ἀλλὰ ἐνῶ ἐπιθυμοῦμε νὰ Τὸν προσκυνήσουμε, δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τὸν ἀκουμπήσουμε πρὸς τὸ παρόν. Θέλουμε νὰ «κρατήσουμε τοὺς πόδας Του» (Ματθ. κη΄ 9), ἀλλὰ μᾶς ἀποτρέπει. Κάποιος λόγος ὑπάρχει. Ζοῦμε ὅμως μὲ τὴ βεβαιότητα τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ τὴν ἐλπίδα ὅτι σύντομα θὰ ἀκούσουμε τὴ φωνή Του, τὴν πρόσκλησή Του, τὴν ὁποία ἀπηύθυνε στοὺς μαθητές Του λίγο ἀργότερα, «οὔσης ὀψίας»· «ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε» (Λκ. κδ΄ 39). Αὐτὴ εἶναι ἡ προσδοκία μας καὶ ταπεινὰ ὑπομένουμε καὶ περιμένουμε καὶ τὴν ἄλλη φωνή, τὴν θεία, τὴν φίλη, τὴν γλυκυτάτη, «μεθ’ ἡμῶν ἀψευδῶς γὰρ ἐπηγγείλατο ἔσεθαι μέχρι τερμάτων αἰῶνος, ἣν οἱ πιστοὶ ἄγκυραν ἐλπίδος κατέχοντες ἀγαλλώμεθα».
«Δεῦτε, ἀδελφοί μου, εὐφρανθῶμεν ἐνθέως».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν καὶ προσρήσεων
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εγκύκλιος 158η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Σπάτα, 10 Απριλίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 157Η
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
χριστιανοὶ τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς,
«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε... Ὁ Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Φιλιπ. δ΄ 5-7).
Μὲ τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Φιλιππησίους, τοὺς ὁποίους καὶ θὰ μᾶς θυμίσει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μεθαύριο Κυριακὴ τῶν Βαΐων, κι ἐγὼ σᾶς προσφωνῶ καθὼς σήμερα ὁλοκληρώνεται ἡ φετινὴ ψυχωφελὴς Τεσσαρακοστὴ καὶ ἤδη βρισκόμαστε στὰ πρόθυρα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος. Μιᾶς περιόδου ποὺ φέτος μᾶς ἔχει αἰφνιδιάσει, ἰδιαίτερα μᾶς δυσκολεύει καὶ πολὺ καὶ πολλοὺς ἔχει ἐσωτερικὰ ἀναστατώσει. Καλούμεθα νὰ γιορτάσουμε μὲ πρωτόγνωρη, ἐντελῶς ἀσυνήθη καὶ μᾶλλον μὲ προκλητικὴ γιὰ τοὺς οἰκείους τρόπους μας μορφὴ.
Ὕστερα ἀπὸ μιὰ δύσκολη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, χωρὶς ἀκολουθίες, μὲ ἐντάσεις καὶ διαφωνίες, στριμωγμένοι ἢ ἀπομονωμένοι στὰ σπίτια μας, μὲ ἀλλεπάλληλες ἀπαγορεύσεις στὴ λατρεία μας, οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς ἀλειτούργητοι, στερημένοι, δίχως μυστήρια, μὲ μεγάλη ἀπορία πλησιάζουμε τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τελικὰ δόθηκε ἡ ἄδεια καὶ στοὺς ναούς μας θὰ τελοῦνται ὅλες οἱ ἀκολουθίες, χωρὶς ὅμως τὴν παρουσία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Λυπούμεθα γι’ αὐτὴ τὴν κατάσταση, κατανοοῦμε πλήρως τὴ δυσκολία τῶν συνθηκῶν καὶ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν περιοριστικῶν μέτρων, θλιβόμεθα ὅμως γιὰ τὴ στέρηση καὶ τὸ σφράγισμα τῶν ζωτικῶν κρουνῶν τῆς θείας χάριτος. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ποὺ ψάλλουμε «εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι· εἰς οἶκον Κυρίου πορευσόμεθα» (Ψαλμ. ρκα΄ 1), στὴν παροῦσα περίσταση στερούμεθα τῆς χαρᾶς τῆς παρουσίας μας στὸν ναὸ καὶ τῆς εὐφροσύνης τῆς κοινῆς λατρείας καὶ προσευχῆς μας ὡς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Κυρίου. Θλίβεται ἡ ψυχή μας, δὲν χάνουμε ὅμως τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη μας. Ὑποτασσόμεθα, ὑπομένουμε καὶ προσδοκοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ταυτόχρονα ὅλο καὶ περισσότερο ἀνάβει ὁ πόθος καὶ ἡ φλόγα τῆς πίστης καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.
Μαλακώνουμε τὶς καρδιές μας, ὁμολογοῦμε ὅτι «ὁ Κύριος ἐγγύς», καὶ ἑτοιμαζόμαστε νὰ συμπορευθοῦμε μαζί Του, αἴροντες κι ἐμεῖς τὸν σταυρό μας καὶ προσπαθῶντας νὰ ἁπαλύνουμε τὸν βαρὺ δικό Του. Κρατᾶμε μέσα μας, τὴν εὐχαριστία πρὸς Αὐτὸν καὶ τὴν προσευχή, παραδιδόμαστε στὸ ἅγιο θέλημά Του, εἰρηνεύουμε μὲ τὴ δική Του εἰρήνη ποὺ ξεπερνᾶ τὴ σκέψη καὶ τὶς ἀνθρώπινες ἑρμηνεῖες καὶ προσδοκοῦμε τὴ χάρι καὶ τὴν εὐλογία τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ὁ προφητικὸς λόγος ποὺ θὰ ἀκούσουμε γιὰ τὸν Κύριο τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ «ἐγὼ δὲ οὐκ ἀπειθῶ οὐδὲ ἀντιλέγω» (Ἠσ. ν΄ 5) ἐμπνέει καὶ φωτίζει καὶ τὴ δική μας στάση. Κι ἐμεῖς δὲν ἀντιλέγουμε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὑποτασσόμαστε καὶ προσδοκοῦμε πολλαπλάσια τὴ χάρι Του.
Οἱ ἀκολουθίες, ὅπως ἀσφαλῶς ἔχετε πληροφορηθεῖ, τελικὰ θὰ τελεσθοῦν στοὺς ναούς μας ὅλες, «ἔστω καὶ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, κατὰ τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν καὶ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου». Εἶναι καὶ αὐτὸ μιὰ μικρὴ παρηγοριά, ἀφοῦ τουλάχιστον θὰ συνεχίσει νὰ τελεῖται τὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ νὰ προσφέρεται γιὰ ὅλον τὸν κόσμο ἡ ἁγία ἀναφορά.
Ἰδιαίτερα φέτος, λόγω καὶ τῶν εἰδικῶν συνθηκῶν, ὅλοι οἱ ἱερεῖς μας μὲ πολλὴ εὐλάβεια καὶ φόβο Θεοῦ, μὲ ταπείνωση καὶ συνοχὴ καρδίας, μὲ ἐπιμέλεια καὶ προσοχή, θὰ ἐπιτελέσουν αὐτὲς τὶς μέρες τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ἱστάμενοι προσευχητικῶς ἐνώπιον τοῦ Παναγάθου καὶ Παντελεήμονος Κυρίου, ὡς ἐκ προσώπου ὅλου τοῦ πιστοῦ λαοῦ, «πάντων τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν» καὶ «ὑπὲρ τοῦ δεινῶς χειμαζομένου σύμπαντος κόσμου».
Μὲ τὴν παροῦσα Ἐγκύκλιο, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς καταστήσω γνωστὸ ὅτι γιὰ λεπτομέρειες τελέσεως τῶν ἀκολουθιῶν καὶ γενικὰ τῆς ζωῆς καὶ λειτουργίας τῶν ἐνοριῶν ἔχουν ἐνημερωθεῖ οἱ ἱερεῖς σας, μὲ τοὺς ὁποίους καλὸ εἶναι να εἶστε σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ καὶ ἐπικοινωνία εἴτε διὰ τοῦ τηλεφώνου εἴτε μέσω e-mail εἴτε ὅπως ἀλλιῶς μπορεῖτε.
Ἐμεῖς σᾶς ἔχουμε πάντα στὴν καρδιὰ καὶ στὴ σκέψη μας καὶ κατὰ τὴν τέλεση ὅλων τῶν λειτουργιῶν θὰ μνημονεύουμε τὰ ὀνόματά σας γιὰ νὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ ἑνωμένοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴ θεία Εὐχαριστία. Ἐπιπλέον, τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ἐκτὸς ἀπροόπτου, κατὰ τὴν καθιερωμένη συνήθεια, θὰ περιέλθω τὰ Κοιμητήρια, ὅπου καὶ θὰ τελέσω ἀναστάσιμο τρισάγιο ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν, κυρίως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν καὶ προσφιλῶν προσώπων μας, χωρὶς βέβαια τὴν παρουσία κανενὸς πιστοῦ, ἀλλὰ μόνον ἑνὸς ἢ δύο ἱερέων.
Κατὰ τὶς μέρες αὐτὲς θὰ ἔχουμε ἀρχιερατικὲς χοροστασίες καὶ λειτουργίες, σὲ διαφόρους ναοὺς τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, οἱ ὁποῖες, κατόπιν συμφωνίας μὲ τὴν ἑταιρεία Real, θὰ ἀναμεταδίδονται μέσω τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ Real Fm, καὶ διαδικτυακὰ μὲ εἰκόνα μέσω τοῦ www.enikos.gr. Τὸ πρόγραμμα καὶ τὸν τρόπο συνδέσεως μπορεῖτε νὰ τὰ πληροφορηθεῖτε ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεώς μας (imml.gr).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅλοι μας περνοῦμε μιὰ δοκιμασία, ἕναν πειρασμό. Ὅλος ὁ κόσμος. Ἐμᾶς ὅμως ποὺ ζοῦμε στενὰ δεμένοι μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας τέτοιες μέρες μᾶς κοστίζει κάπως ἰδαίτερα. Θὰ κάνουμε ὅμως ὑπομονὴ, καὶ θὰ περάσει. Ἐπιπλέον, γιὰ μᾶς ὑπάρχει καὶ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ποικίλους τρόπους νὰ φανερωθεῖ στὴ ζωή μας.
Χωρὶς διαμαρτυρίες, σχολιασμοὺς καὶ μικρονοϊκὲς καὶ στενόκαρδες σκέψεις, ἑτοιμαζόμαστε νὰ εἰσέλθουμε στὸ μυστήριο τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ νὰ ζήσουμε μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι πνευματικὸς νόμος ὅτι ἡ θεία χάρις τὰ ἐλλιπῆ ἀναπληρώνει καὶ ὁ Κύριος «ἐγείρει ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψοῖ πένητα» (Ψάλμ. ριβ΄ 7). Αὐτὸς ποὺ ἀπὸ τὸ μνῆμα ἔβγαλε ζωὴ καὶ ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς τὸ φῶς τῆς Κυριακῆς του Πάσχα, Αὐτὸς καὶ ἀπὸ τὴν φετινὴ στέρηση τῆς Σαρακοστῆς θὰ βγάλει σωτηρία καὶ νίκη, διότι «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. στ΄ 2).
Εὔχομαι σὲ ὅλους σας
ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ καὶ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Μετ’ εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εγκύκλιος 157η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Σπάτα, 1 Απριλίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 155Η
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
χριστιανοὶ τῶν Μεσογείων καὶ τῆς Λαυρεωτικῆς,
Πέρασαν περίπου δέκα μέρες ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἐπικοινωνία μου μαζί σας. Ἔχουμε ἤδη παρακάμψει τὸ μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὑπολείπονται δέκα μέρες γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ αὐτὴ ἡ τόσο εὐλογημένη περίοδος τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, ποὺ τὴν περιμέναμε μὲ περισσὴ λαχτάρα, ποὺ τὴν ξεκινήσαμε μὲ μεγάλες ἀποφάσεις καὶ προσδοκίες, ἀλλὰ ποὺ στὴν πρόοδό της ἐξελίχθηκε ἐντελῶς ἀπρόσμενα στὴν δυσκολότερη ἀσφαλῶς Σαρακοστὴ τῆς ζωῆς μας.
Ὅλες οἱ νέες συνθῆκες καὶ οἱ ὅροι ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβληθεῖ, ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι πρωτόγνωρα, φαίνεται νὰ ἀντιστρατεύονται στὰ οὐσιαστικὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ τὸ Πάσχα καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, στὴν οὐσία γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε πνευματικά. Χάσαμε τὴ δυνατότητα τῆς συνάξεως στοὺς ναούς μας, νὰ βρεθοῦμε ὅλοι μαζί, ἀπογυμνωθήκαμε ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες, μᾶς ἀπαγορεύθηκαν οἱ λειτουργίες, στερηθήκαμε τὴ θεία κοινωνία, ἀκοῦμε μέτρα καὶ ἀποφάσεις ἀλλὰ πολὺ λίγα γιὰ μετάνοια, προσευχή, προσφυγὴ στὸν Θεό, αἴτηση τῆς δικῆς Του παρεμβάσεως. Μείναμε ὀρφανοί, μὲ μόνη συντροφιὰ τὸν φόβο, τὴν ἀνασφάλεια, τὴν ταραχή, τὴ σύγχυση, τὴ λογική μας, τὴν ἀνεπάρκεια τῆς ἐλπίδας μας στὴν ἐπιστήμη, τὶς ἐντάσεις. Νοιώθουμε ἐγκαταλελειμμένοι, μπερδεμένοι μέσα σὲ ἕνα χάος ἀντικρουόμενων ἀπόψεων καὶ προσεγγίσεων. Μιὰ γενικευμένη σύγχυση γιὰ τὸ τὶ εἶναι ἡ καθαρὴ πίστη καὶ εὐλάβεια, τὶ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποιὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ σήμερα, τὶ θὰ γίνει τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, πῶς θὰ γιορτάσουμε τὸ Πάσχα.
Εὐτυχῶς, ποὺ ὅλα τὰ μέτρα εἶναι προσωρινά. Ἔτσι εὐχόμαστε. Θὰ περάσει ἡ δυσκολία καὶ ζοῦμε μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναψυχῆς μας.
Παρὰ ταῦτα, δὲν τὰ ἔχουμε χάσει ὅλα. Τὸ δοξαστικὸ τῶν αἴνων τῆς περασμένης Κυριακῆς ξεκινοῦσε μὲ μία προτροπή: «Δεῦτε ἐργασώμεθα ἐν τῷ μυστικῷ ἀμπελῶνι καρποὺς μετανοίας... ἐν προσευχαῖς καὶ νηστείαις τὰς ἀρετὰς κατορθοῦντες...» Στὸν ἀμπελῶνα τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου ἔχουμε τρόπους νὰ ἐργασθοῦμε πνευματικά, νὰ καλλιεργήσουμε τὴ μετάνοια, ἔχουμε τὴ νηστεία, ἔχουμε τὴν προσευχή. Αὐτὰ δὲν είναι λίγα οὔτε μικρά. Μάλιστα μποροῦμε νὰ τὰ ἀξιοποιήσουμε καὶ τώρα, κάτω ἀπὸ τὰ σημερινὰ δεδομένα καὶ νὰ ὠφεληθεῖ ἡ ψυχή μας πολὺ καὶ μὲ μοναδικὸ τρόπο.
Κρατοῦμε τὴ νηστεία, στὴν ὁποία μάλιστα δίνουμε, ἴσως ἀναγκαστικά, πολὺ εὐρύτερη πλέον ἔννοια. Δὲν περιοριζόμαστε στὴ νηστεία τῶν τροφῶν, ἀλλὰ ζοῦμε τὴ νηστεία τῶν κινήσεων -εἴμαστε κλεισμένοι στὰ σπίτια μας-, τὴ νηστεία τῶν ποικίλων ἐπιθυμιῶν μας -οὔτε τὰ στοιχειώδη καὶ αὐτονόητα δὲν μποροῦμε πλέον εὔκολα νὰ κάνουμε-, τὴ νηστεία τῶν κοινωνικῶν ἐπαφῶν μας, ἀκόμη καὶ τὴ νηστεία τῶν ἀκολουθιῶν καὶ τῆς πνευματικῆς τροφοδοσίας μας· «ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἰὼβ α΄ 21). Ὅ,τι εἴχαμε ὣς τώρα ἦταν δῶρο τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νέα κατάσταση εἶναι κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του. Ἂς ζήσουμε μὲ ὑπομονή, ὅπως ὁ Ἰὼβ στερημένος τὶς θυγατέρες του· μὲ ὑπακοή, ὅπως ὁ Νῶε κλεισμένος στὴν κιβωτό· μὲ συντριβὴ καὶ μετάνοια, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς στὴν κοιλιὰ τοῦ κήτους· μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα, ὅπως οἱ ἔγκλειστοι ἅγιοί μας, ὅπως οἱ ὅσιοι ἐρημίτες μας. Γιὰ λίγες μόνον ἑβδομάδες, ὄχι γιὰ πολύ. Μὲ τὶς ὅποιες λιγότερες ἀνέσεις μας. Μὲ τὴν παρηγορία τῆς θεϊκῆς παρουσίας καὶ προστασίας. Δὲν εἶναι λίγα αὐτά.
Στερηθήκαμε τὶς ἀκολουθίες μας, δὲν μᾶς ἀπαγορεύθηκε ὅμως ἡ προσευχή. Ἴσως μάλιστα νὰ γίνεται μὲ περισσότερη θέρμη τώρα, ἴσως νὰ βγαίνει μὲ πιὸ πολὺ πόνο καὶ λαχτάρα, ἀπὸ πιὸ βαθιά, ἴσως νὰ δίνουμε καὶ περισσότερο χρόνο, ἴσως νὰ εἶναι πιὸ ἀληθινή, πιὸ γνήσια, πιὸ αὐθεντική. Ζοῦμε λίγο σὰν τοὺς ἐξόριστους Ἑβραίους στὴ Βαβυλώνα. Περίοδος αἰχμαλωσίας, ἡ ὁποία ὅμως ἀνέδειξε μεγάλες μορφές, τοὺς Τρεῖς Παῖδες καὶ τὸν Προφήτη Δανιήλ, ὅπως καὶ τὸν Ἱερεμία. Πρέπει νὰ ζήσουμε πνευματικὰ τὴ στέρηση. Δὲν εἶναι δική μας ἐπιλογή. Τὴν ἀνάγκη πρέπει νὰ τὴν κάνουμε φιλοτιμία. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογήσει, καὶ πολύ μάλιστα. Ἀρκεῖ νὰ μὴ χάσουμε τὴν ἐλπίδα μας σὲ Αὐτόν. Ἐλπίδα ὄχι ὅτι θὰ γλιτώσουμε ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀλλὰ ὅτι δὲν θὰ χάσουμε τὴν παρουσία τοῦ Κυρίου στὴ ζωή μας.
Ἀρκεῖ γιὰ ὅλα αὐτὰ νὰ μὴ διαγράψουμε ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας τὴν προοπτική μας, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ· Αὐτὸ κράτησε τοὺς Ἑβραίους ζωντανοὺς μέσα στὴν αἰχμαλωσία τους, ἡ ἀνάμνηση τῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ χαρά τῆς προσδοκίας της, τὸ ὅραμα τῆς ἐπιστροφῆς· «ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, ῾Ιερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου· κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου» (Ψαλμ. ρλστ΄ 5,6). Δὲν εἶχαν τὸν ναό τους, στερήθηκαν τὴν κιβωτό τους. Αὐτὸ κρατάει κι ἐμᾶς στὴν περίοδο αὐτὴν τῶν πνευματικῶν στερήσεων. Μᾶς λείπει ὁ ναός μας, οἱ ἀκολουθίες, τὰ μυστήρια. Ὅμως ζοῦμε μὲ τὴν προσδοκία τοῦ Ἀναστάντος. Τὸν περιμένουμε. Γι’ αὐτὸ ζοῦμε. Γι’ Αὐτὸν ζοῦμε.
Ἡ περίοδος αὐτὴ καὶ οἱ συνθῆκες της προσφέρονται καὶ γιὰ λίγο «ταμεῖον», γιὰ λίγη στροφὴ μέσα μας, γιὰ μυστικὴ προσευχή, γιὰ ἐσωτερικὴ ἐξομολόγηση. Ἂς ἐφαρμόσουμε τὰ λόγια τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα: «Βάδιζε, λαός μου, εἴσελθε εἰς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου». (Ἠσ. κστ΄ 20), προχώρα ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, μπὲς στὸ κελλὶ τῆς προσευχῆς σου, κλεῖσε τὴν πόρτα σου, κρύψου γιὰ λίγο, ἕως ὅτου περάσει ἡ δοκιμασία, ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ οὕτως ἢ ἄλλως εἶναι περίοδος περιορισμένων λειτουργιῶν, περισυλλογῆς, μονώσεως καὶ ἐσωτερικῆς ζωῆς. Μήπως, ἀδελφοί μου, εἶναι ὥρα νὰ ἡσυχάσουμε λίγο μέσα μας; Ὅσοι καὶ ὅσο μποροῦμε. Θὰ ἔχουμε μεγάλη εὐλογία.
Ἡ προτροπὴ ποὺ ἀκούγεται ἀπὸ πολλοὺς «νὰ κάνουμε ἐκκλησία τὸ κάθε σπίτι» εἶναι τόσο ὡραία καὶ τόσο καλὰ ἐντεταγμένη μέσα στὸ πνεῦμα καὶ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι τὰ σπίτια μας, «κατ’ οἶκον ἐκκλησίες». Γιατὶ ὄχι; Τὸ νὰ κάνουμε βέβαια τὸ σπίτι μας ἐκκλησία καὶ τὸ νὰ διατηρήσουμε ζωντανὴ τὴν πίστη μας δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο. Εἶναι ὅμως ἀναγκαῖο. Καὶ ἂν δὲν τὸ ἔχουμε κάνει μέχρι σήμερα, εὐκαιρία νὰ τὸ προσπαθήσουμε τώρα. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ζοῦμε ὅλοι κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ δύσκολες συνθῆκες. Καὶ βέβαια, ὅ,τι καὶ νὰ κάνουμε τὸ σπίτι μας δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τὴν ἐκκλησία. Ἡ δυσκολία ὅμως ἀναδεικνύει τὴ χάρη. Γι’ αὐτὸ δὲν ἀπογοητευόμαστε. Κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε καὶ περιμένουμε τὸν Κύριο.
Τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τελειώνει μὲ μία ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου: «Ναί, ἔρχομαι ταχύ», ἔρχομαι γρήγορα. Καὶ μία ἀπάντηση: «Ἀμήν. Ναί, ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». Ἔτσι τελειώνει καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη, μὲ αὐτὴν τὴν εὐχή. Ἔτσι προσεύχεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέσα στοὺς αἰῶνες. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ δική μας ἐσωτερικὴ εὐχὴ και ἐλπίδα. Περιμένουμε τὸν Κύριο στὴ ζωή μας, Τὸν περιμένουμε στὸν κόσμο μας, Τὸν περιμένουμε στὴν καρδιά μας.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν» (Ἀποκ. κβ΄ 21).
Μετ’ εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εγκύκλιος 155η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Σπάτα, 22 Μαρτίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 154Η
Θέμα: «Σκέψεις γιὰ μιὰ φετινὴ ψυχωφελῆ Τεσσαρακοστὴ»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.
Ζοῦμε χωρὶς ἀμφιβολία ὄχι ἁπλὰ δύσκολες, ἀλλὰ καὶ ἀποκαλυπτικὲς στιγμές. Τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καὶ οἱ καθημερινὲς δραματικὲς ἀλλαγές, τὰ αἰφνιδιαστικὰ περιοριστικὰ μέτρα, ὁ βομβαρδισμὸς τῶν ψυχοπλακωτικῶν εἰδήσεων καὶ εἰκόνων, ὅλα εἶναι ἀσφαλῶς πρωτοφανῆ καὶ παραπέμπουν σὲ ἐσχατολογικοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, στὴν αἴσθηση τῆς παντελοῦς ἀνεπάρκειας τοῦ ἀνθρώπου.
Ὅλοι κλεισμένοι στὰ σπίτια μας, σὰν νὰ περιμένουμε μιὰ ἐπερχόμενη καταιγίδα. Οἱ δρόμοι ἄδειοι. Πιθανὴ ἀπαγόρευση καὶ τῆς κυκλοφορίας. Μόνιμη συντροφιὰ ἡ τηλεόραση καὶ τὸ διαδίκτυο. Ἡ ἀλήθεια μπερδεμένη μὲ ὑπερβολὲς ἢ παραπλανητικὲς εἰδήσεις. Φόβος, ἔνταση, ἀναστατωμένο θυμικό, ἀγωνία, κόπωση, τεταμένες σχέσεις, ἐγωισμοὶ ποὺ μέχρι τώρα ἤτανε κρυμμένοι, βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια. Σκηνικὸ σκοτεινό καὶ καταθλιπτικό. «Πυρσὸς οὐδαμοῦ». Φῶς πουθενά.
Ἡ ἀλαζονεία τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας σὲ συντριβή, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀποκρυπτογράφησης τοῦ γονιδιώματος καὶ τῶν βιοτεχνολογικῶν θαυμάτων, τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης, τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, τῆς ρομποτικῆς καὶ τῆς νανοτεχνολογίας, τῶν ἀσύλληπτων ἐπιτευγμάτων, τῆς «κατάκτησης» τοῦ σύμπαντος, ὁ ψεύτικος γίγαντας τῆς γνώσης καὶ δυνάμεως, πλήρως ταπεινωμένος, ἀπόλυτα ἰσοπεδωμένος, κυνηγάει ἕναν νανοϊὸ ποὺ ἔχει ἀναστατώσει τὴν οἰκουμένη καὶ ἔχει παραλύσει τὰ πάντα καὶ ἀδυνατεῖ νὰ τὸν ἀντιμετωπίσει. Καὶ τὸ χειρότερο, παραμένει ἀταπείνωτος ἀκόμη. Δὲν βλέπει τὸν Θεό. Δὲν πιστεύει στὸν Θεό. Δὲν Τὸν θέλει. Θεὸς πουθενὰ στὸν ὁρίζοντα. Οὔτε τώρα. «Χριστὸς καθεύδει!»
Τελικά, δὲν μποροῦμε νὰ ἀγκαλιαστοῦμε οὔτε νὰ φιληθοῦμε οὔτε νὰ δώσουμε τὰ χέρια μας. Μὲ μάσκες στὰ πρόσωπα, μὲ ὀσμὴ ἀπολυμαντικοῦ, σὲ ἀπόσταση μεταξύ μας, μὲ ἀπαγορεύσεις καὶ πρόστιμα ἂν βρεθοῦμε μαζὶ περισσότεροι ἀπὸ δέκα, ἀνήμποροι νὰ συμφιλιωθοῦμε μὲ τὴν πιεστικὴ πραγματικότητα. Ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἑνώνει τὴν οἰκουμένη, ποὺ συγχωρεῖ, ποὺ ἀγκαλιάζει, σιγὰ σιγὰ φαίνεται νὰ στερεῖται τὴ λατρευτική της δυνατότητα. Χάσαμε τὴ σύναξη μας ὡς πιστοί, ἀπαγορεύτηκε ἡ κοινωνία μας μὲ τὸν Χριστό, δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται οὔτε ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας, τῆς ἀναίμακτης θυσίας, «ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου». Εὐτυχῶς, «προσωρινά» καὶ ὄχι ἀπὸ ἔχθρα καὶ πολεμική διάθεση. Μᾶλλον ἀπὸ σύνεση καὶ λίγη ὀλιγοπιστία. Ἔτσι θέλουμε νὰ πιστεύουμε.
Παρὰ ταῦτα, ἡ ἀπαγόρευση τῆς λατρείας εἶναι λάθος ποὺ πρέπει νὰ διορθωθεῖ. Σὲ καμμία χώρα δὲν συνέβη κάτι τέτοιο ποτέ, παρά μόνο στὴν Ἑλλάδα. Ἡ λατρεία δὲν ἀπαγορεύθηκε οὔτε καὶ ἀπὸ τὸ Σοβιετικὸ καθεστώς. Μόνον ὁ Ἐμβὲρ Χότζα τὸ ἔκανε στὴν Ἀλβανία. Οἱ συνάξεις μπορεῖ νὰ ἀπαγορευθοῦν, οἱ ναοὶ μπορεῖ νὰ κλείσουν, ἡ λατρεία ὅμως καὶ ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας μὲ κανέναν τρόπο. Μᾶς κόπηκε ἡ ἀναπνοή. Ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος στὰ πλαίσια τῆς εὐθύνης καὶ ἀποστολῆς της θὰ βοηθήσει τὴν Κυβέρνηση νὰ τὸ καταλάβει. Εἶναι δυνατὸ νὰ ἔρθει τὸ Πάσχα καὶ νὰ μὴ δοξάσουμε τὸν Ἀναστάντα; Εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχουμε λάβει ὅλα τὰ μέτρα καὶ ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας νὰ ἔχει ἐξορισθεῖ ὁ Θεός; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουμε Μεγάλη Πέμπτη καὶ νὰ εἴμαστε ὅλοι ἀκοινώνητοι, ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς;
Πρὸς τὸ παρόν, ζοῦμε μὲ τὴ νοσταλγία τῶν ἐμπειριῶν μας καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῆς ἐκκλησιαστικῆς χαρᾶς καὶ ἐλπίδας μας. Πρέπει ὅμως καὶ μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὴν πίστη καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο καὶ μὲ φρόνημα θυσίας.
Ὅλοι γύρω μας κάνουν θυσίες καὶ ὑποβάλλονται σὲ στερήσεις. Οἱ θυσίες ποὺ ἔχει κάνει ἡ Κυβέρνηση στὸ δικό της ἐπίπεδο εἶναι θαυμαστές. Ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ κοινωνία ποὺ ἔχει μάθει ἀλλιῶς νὰ ζεῖ. Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ τόσο κίνδυνο καὶ αὐταπάρνηση διακονοῦν τοὺς ἀσθενεῖς; Πόσοι δὲν ἀρρώστησαν ἀπὸ αὐτούς; Πόσοι δὲν τσακίστηκαν ἀπὸ τὴν ἐξάντληση καὶ τὴν ὑπερένταση; Αὐτοὶ ποὺ προσβλήθηκαν χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν καὶ χωρὶς νὰ φταῖνε; Οἱ συγγενεῖς τους ποὺ μένουν στὸ ἴδιο σπίτι ἀλλὰ δίχως ἐπικοινωνία; Ὅλοι αὐτοὶ προξενοῦν τὸν θαυμασμό μας καὶ μᾶς ἐμπνέουν. Γι’ αὐτὸ τοὺς εὐγνωμονοῦμε.
Ὅλων ὁ δρόμος περνάει ἀπὸ μιὰ θυσία. Καὶ ὁ δικός μας, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀκόλουθοι τοῦ Ἐσταυρωμένου. Πολλοὶ διαμαρτύρονται ποὺ σήμερα Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως δὲν θὰ προσκυνήσουν στοὺς ναούς. Ἔχουν δίκιο. Ὅπως καὶ οἱ ἱερεῖς μας θὰ μείνουν ἀλειτούργητοι τέτοια μέρα. Ἀκόμη περισσότερο. Ὁ λαὸς βέβαια ἔχει τρόπο νὰ κρατήσει τὴν πίστη του, οἱ ἱερεῖς ὅμως χωρὶς θυσιαστήριο πῶς νὰ διατηρήσουν τὴν ταυτότητα τῆς ἱερωσύνης τους; Καλούμαστε νὰ κάνουμε ὅλοι τὴ θυσία μας, μάλιστα θυσιάζοντας πρὸς καιρὸν καὶ τὴν πνευματικὴ τροφή μας. Ἐξάλλου ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶναι δικαίωμα οὔτε θέλημα ποὺ διεκδικεῖται, ἀλλὰ εὐλογία ποὺ προσφέρεται σὲ μᾶς, ἂν καὶ ἀνάξιοι, ὡς χάρις, δῶρο, φάρμακο καὶ ζωή. Ἂς σκεφθοῦμε πόσες φορὲς μέχρι τώρα κοινωνήσαμε ἀναξίως καὶ ἂς δεχθοῦμε ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μέσα ἀπὸ τὰ γεγονότα μᾶς βάζει ἕνα ἐπιτίμιο γιὰ τις ἁμαρτίες μας, γιὰ τὴν ἀναξιότητά μας, ὄχι ἡ Κυβέρνηση.
Ἐπιπλέον, ἀπουσιάζουμε μὲν ἀπὸ τοὺς ναοὺς καὶ στερούμεθα τὴ θεία λειτουργία, ἀλλὰ ὅλα συμβαίνουν μὲ τὴν εὐλογία τῆς ὑπεύθυνης γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμό μας Ἐκκλησίας. «Αὐτὴ γὰρ ἀγρυπνεῖ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ὁ Θεὸς φωτίζει τὴ Σύνοδο περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν κρίνουμε τὶς ἀποφάσεις της, ἀλλὰ ταπεινὰ ἐκφράζουμε τὸν πόνο μας καὶ ὑπακούουμε στὶς ὑποδείξεις της. Μήπως αὐτὸ τὸ φρόνημα μᾶς ὁδηγεῖ νομοτελειακὰ σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν σκεπτόμαστε καὶ εἶναι ὄχι ἡ μετάνοια τῶν ἄλλων ἀλλὰ ἡ προσωπικὴ δική μας μετάνοια; Μεγαλύτερος ἐχθρὸς καὶ ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ ἐνδεχομένως τὶς Ὑπουργικὲς Ἀποφάσεις εἶναι μᾶλλον ὁ ἑαυτός μας.
Ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε μπορεῖ νὰ ἐξελιχθεῖ στὴν πιὸ «ψυχωφελῆ Τεσσαρακοστὴ» τῆς ζωῆς μας. Ἡ ὠφέλεια ποὺ συνήθως προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ, τὶς ἀκολουθίες, τὶς συνάξεις, τὶς ἑορτές καὶ ἰδιαίτερα τὶς θείες λειτουργίες, φέτος θὰ προκύψει ἀπὸ ἄλλους δρόμους καὶ ἄλλα μέσα ποὺ τὸ θησαυροφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας διαθέτει.
(α) Ἡ ὁρατὴ ἀπειλὴ τῆς ἀσθένειας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνυπαρξία προληπτικῶν ἐμβολίων ἢ θεραπευτικῶν φαρμάκων, κάνει εὐδιάκριτο τὸν θάνατο καὶ εὐκολότερα μᾶς βάζει στὴν προοπτική του. Λίγη σκέψη γιὰ τὴν αἰωνιότητα μέσα ἀπὸ φόβους, ἀνασφάλειες, ἐρωτήματα καὶ ἀγωνίες, μπολιασμένη μὲ λίγη πίστη, ἐσωτερικὴ προσευχή, ἐλπίδα στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, παράδοση στὸ θέλημά Του μπορεῖ μεγάλη ὠφέλεια νὰ προξενήσει, ποὺ σὲ ἄλλη περίσταση δὲν θὰ τὴν εἴχαμε. Ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸ πάθος τοῦ Κυρίου, ἂν δὲν διαλεχθοῦμε μὲ τὸν δικό μας θάνατο.
(β) Ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι τῶν ἄλλων, προκειμένου νὰ μὴ βλάψουμε τὴν ὑγεία τους, ἡ μέριμνά μας γι’ αὐτοὺς μὲ ὅποιο τίμημα, ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης μας χωρὶς ἐκδηλώσεις ἐγγύτητας, τὸ νὰ προτάξουμε τὴν ἀξία τῆς ζωῆς τους ὡς μεγαλύτερη τῆς δικῆς μας, δὲν εἶναι καθόλου εὐκαταφρόνητες ἀρετὲς καὶ δὲν ἔχουμε συχνὰ τέτοιες εὐκαιρίες καὶ ἀφορμές.
(γ) Ἡ ἀνάγκη ὑπέρβασης τοῦ μαζικοῦ πανικοῦ, τῆς αἴσθησης ἀδιεξόδου, τῆς στενοχωρίας, μᾶς ὁδηγεῖ σὲ βαθύτερη καὶ αὐθεντικότερη στροφὴ πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους μας. «Ἐπὶ τὸν Κύριον ἐλπίδα πᾶς τις κεκτημένος ὑψηλότερός ἐστί πάντων τῶν λυπούντων». Καιρὸς αὐτὸ ποὺ ψάλλουμε μὲ τὰ χείλη νὰ τὸ ζήσουμε καὶ μὲ τὴν καρδιά.
(δ) Οἱ νέες συνθῆκες ζωῆς μᾶς ἐπιβάλλουν αἰφνίδια ἀλλαγὴ καὶ τῶν προγραμμάτων μας. Ὑποχρεωνόμαστε νὰ προσαρμοσθοῦμε σὲ μία πραγματικότητα γιὰ τὴν ὁποία δὲν εἴμαστε καθόλου ἕτοιμοι καὶ ἡ ὁποία δὲν μᾶς εἶναι καθόλου βολικὴ οὔτε φυσικὰ ἐπιθυμητή. Ὅ,τι θέλημα δὲν μπορούσαμε μέχρι τώρα νὰ κόψουμε, τώρα μᾶς κόβεται καὶ μάλιστα χωρὶς προσπάθεια. Εὐκαιρία μοναδικὴ νὰ ἡσυχάσουμε, νὰ δοῦμε τὴν ἀλήθεια μας, νὰ ἐξομολογηθοῦμε μυστικά, νὰ προσευχηθοῦμε ἀπερίσπαστα.
(ε) Τὸ σύνθημα πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ ἐκστρατεία τῆς Κυβέρνησης γιὰ τὴν προστασία μας εἶναι τὸ «Μένουμε Σπίτι». Εἶναι ἀσφαλῶς λίγο δύσκολο νὰ περιορισθοῦμε ὅλοι μαζὶ στὰ σπίτια μας καὶ ὁ κίνδυνος νὰ μεταδώσουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὸ ἰὸ τῶν ἐντάσεων, τῶν ψυχολογικῶν μας ἐκρήξεων, τῶν διαφωνιῶν ἢ νὰ προβάλλουμε ἀμοιβαίως τοὺς φόβους καὶ τὶς ἀνασφάλειές μας ἢ τὶς ἰδιορρυθμίες, τὰ πείσματα καὶ τὶς διαφορετικὲς συνήθειές μας εἶναι ὁρατός. Ὅπως ὅμως προέτρεψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας, καλὸ εἶναι νὰ μετατρέψουμε τὰ σπίτια μας σὲ ἐκκλησίες. Μαζὶ νὰ προσευχηθοῦμε, μαζὶ νὰ μελετήσουμε, μαζὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε, μαζὶ νὰ ἁγιασθοῦμε. Ἀλήθεια, γιατὶ ὄχι;
(στ) Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη ποὺ θὰ μποροῦσε πολὺ νὰ ὠφελήσει. Εἶναι ἡ ἀγόγγυστη ὑποταγὴ στὶς ἄβολες γιὰ μᾶς ἀποφάσεις τῶν ἁρμοδίων. Ὅπως γράφει στοὺς Ρωμαίους ὁ θεῖος Παῦλος: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ» (Ρωμ. ιγ΄ 1), ἡ ὑποταγὴ στὴν ἐξουσία εἶναι ὑποταγὴ στὸν Θεό. Ὅπως ὅλοι οἱ πολίτες τοῦ τόπου ὑποτάσσονται στὶς ὑποδείξεις τῆς πολιτείας, τὸ ἴδιο θὰ κάνουμε κι’ ἐμεῖς. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογήσει καὶ ἐκείνους καὶ ἐμᾶς.
(ζ) Φαίνεται πὼς ἡ παροῦσα Σαρακοστὴ θὰ εἶναι περίοδος μεγάλων καὶ ἐπώδυνων στερήσεων. Θὰ εἶναι ὄντως νηστεία. Τὴν ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε, καθημερινὰ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς θύμιζε τὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, ὁ ὁποῖος τότε «ἦλθε εἰς ἑαυτόν», ὅταν «ἤρξατο ὑστερεῖσθαι» (Λουκ. ιε΄ 17,14). Ἐὰν ἡ στέρηση δὲν εἶναι συνέπεια τῆς ἁμαρτίας μας, ἀλλὰ παραχώρηση Θεοῦ «διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν», τότε θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἔρθουμε εἰς ἑαυτόν, λίγο νὰ καταλάβουμε τὴν ἀλήθεια μας, τὴν ἀξία τῶν εὐλογιῶν καὶ τῶν δώρων τοῦ Θεοῦ, νὰ μετανοήσουμε, νὰ δοῦμε καθαρότερα τὸν προορισμό μας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προβάλλει τὸν Σταυρὸ σὲ προσκύνηση. Ἂς τὸν προσκυνήσουμε εἴτε στὰ σπίτια μας, εἴτε ὅσοι μπορέσετε νὰ περάσετε ἀπό τοὺς ναούς, ὅλοι ὅμως μέσα στὴν καρδιά μας. Ὁ Τίμιος Σταυρὸς θὰ εἶναι ἐκτεθειμένος γιὰ προσκύνηση στοὺς ναούς μας ὅλη τὴν ἑβδομάδα. Ἂν δὲν ὑπάρξει ἀπαγόρευση κυκλοφορίας, θὰ μπορεῖτε νὰ τὸν προσκυνήσετε. Ἂς ἀκουμπήσουν στὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου ὄχι τὰ χείλη μας οὔτε μόνο τὰ δάκρυα ἀπὸ τὸ παράπονο γιὰ τὰ ὅσα συμβαίνουν, ἀλλὰ ἂς τὸν ποτίσουν τὰ δάκρυα τῆς μετάνοιάς μας καὶ τῆς εὐχαριστίας μας γιὰ τὸ πάθος καὶ τὴ θυσία Του. Ἀντὶ νὰ πᾶμε στὸν ναό, ἂς γίνουμε ἐμεῖς ναός Του, ἀντὶ νὰ προσκυνήσουμε τὶς εἰκόνες, ἂς ἀφήσουμε νὰ ἀναστηθεῖ ἡ πεσοῦσα εἰκόνα Του μέσα μας∙ μαζὶ μὲ τὸν πόθο μας νὰ τρεφόμεθα μὲ τὸ αἷμα τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, ἂς γίνουμε ἐμεῖς θυσία γιὰ τὸν Χριστό.
Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ Κύριος μᾶς δείχνει τὸν αἰώνιο δρόμο τῆς σωτηρίας μας καὶ τὸν οὐσιαστικὸ τῆς προσκύνησης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34). Ἂς σηκώσουμε κι ἐμεῖς τὸ βάρος τῆς φετινῆς στερήσεως ὡς τὸν σταυρό μας καὶ ἂς Τὸν ἀκολουθήσουμε. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ καλύτερη προσκύνηση.
Ἐπιτρέψτε μου, νὰ τελειώσω ὡς ὁ ταπεινὸς Ἐπίσκοπός σας, μὲ ἕνα προσκλητήριο:
Ἂς ὑποδεχθοῦμε ὅλοι τὴ δοκιμασία ὡς εὐλογία,
τὸν πειρασμὸ ὡς εὐκαιρία στροφῆς πρὸς τὸν Χριστό,
τὴ στέρηση ὡς ἀφορμὴ μετανοίας,
τὴ δυσκολία ὡς ἄσκηση ἐν καιρῷ νηστείας,
τὸν φόβο τοῦ τέλους ὡς προσδοκία τοῦ Θεοῦ,
τὸν σκανδαλισμὸ τῆς σκέψης μας ὡς τὸν σταυρὸ ποὺ πρέπει νὰ σηκώσουμε.
Καὶ τότε θὰ ἀναστηθεῖ ὁ Χριστὸς μέσα μας, πρὶν ἀναστηθεῖ μὲ τοὺς ἑορτασμούς μας, τότε θὰ μᾶς δοθεῖ «τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ», μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ θαῦμα ποὺ προσδοκοῦμε, ἡ εὐλογία Του περισσότερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ φανταζόμαστε.
«Ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὺ χρονιεῖ» (Ἑβρ. ι΄ 37). Ὁ Κύριος ἔρχεται, δὲν καθυστερεῖ. Τὸν περιμένουμε, Τὸν προσδοκοῦμε, Ζῶντα καὶ Ἀναστάντα.
Εὔχομαι νὰ ζήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρὸ ὡς ζωὴ καὶ ἀνἀσταση καὶ νὰ εἶναι βοήθειά μας καὶ ὅλου τοῦ κόσμου.
Μετ’ εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εγκύκλιος 154η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 429 Ἀριθμ. Διεκπ. 193 |
Ἐν Σπάτοις, τῇ 20ῇ Μαρτίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 153Η
Θέμα: «Πρωτόγνωρες συνθῆκες ἱερατικῆς διακονίας λόγῳ κορωνοϊοῦ-Ὁδηγίες καὶ Κατευθύνσεις»
Πρὸς
Τοὺς Παν/τάτους καὶ Αἰδ/τάτους Ἱερεῖς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Εἰς ἕδρας των
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοί,
Μὲ ἰδιαίτερη συγκίνηση στὶς μέρες αὐτές, ποὺ κατ’ ἀνάγκην μᾶς ἐπιβλήθηκε «προσωρινὴ ἀπαγόρευση τῆς τέλεσης κάθε εἴδους λειτουργιῶν», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ νοιώθουμε σὰν νὰ εἴμαστε ὅλοι σὲ ἀργία, εὐτυχῶς προσωρινὴ καὶ λογικὰ δικαιολογημένη, ὁ δὲ λαὸς τοῦ Θεοῦ σὲ στέρηση τῆς οὐράνιας τροφῆς, χρησιμοποιῶ μὲ ἰδιαίτερη ὑπογράμμιση τὴ λέξη «συλλειτουργὸς», ὅπως καὶ «ἀδελφὸς» καὶ σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι αἰσθάνομαι πιὸ κοντά σας παρὰ ποτέ.
Περιμένουμε τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, χωρὶς ὅμως τὴν ἐλπίδα τῆς προσκύνησης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὶς ἐκκλησίες μας. Ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται οἱ ἐκκλησιές μας δὲν θὰ μπορέσουν νὰ λειτουργήσουν οὔτε στὴ γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Προχωροῦμε στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ χωρὶς τὴ χαρὰ τῶν Χαιρετισμῶν, χωρὶς τὴν εὐλογία τῶν Προηγιασμένων Λειτουργιῶν, δίχως εὐχαριστιακὲς συνάξεις, στερημένοι τῆς τροφῆς τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, χωρὶς τὴ δύναμη τῆς θείας κοινωνίας, μὲ ἀγωνία καὶ ἀβεβαιότητα γιὰ τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα, μὲ θλίψη καὶ ἀμηχανία γιὰ τὸ ἀδιέξοδο καὶ τὴν ἀπειλή ποὺ ζοῦμε. Εἶναι ὄντως γιὰ ὅλους μας δυσβάσταχτο αὐτό.
Καὶ ξαφνικὰ ἡ πρόσφατη Κοινὴ Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση (Κ.Υ.Α.), ποὺ μὲ πολὺ πόνο ὀφειλετικῶς σᾶς ἀποστέλλω, μέσα στὴν περίοδο αὐτὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ πρωτοφανὴς ἀπειλὴ τῆς πανδημίας καὶ ἡ παγκόσμια ἀμηχανία καὶ ἀδυναμία ἀντιμετώπισής της, προξενοῦν μιὰ νύχτα στὶς ἐλπίδες μας καὶ βαθιὰ θλίψη στὴ διάθεσή μας. Ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, τὰ μεγαλύτερα ἐρευνητικὰ κέντρα, ἡ πιὸ ἐξελιγμένη γνώση, οἱ οἰκονομικὰ ἰσχυρότερες δυνάμεις, ὅλοι συστρατευμένοι, ἀλλὰ ἀνήμποροι νὰ ἀναχαιτίσουν τὴν ὁρμὴ τῆς παγκόσμιας ἀπειλῆς. Μιὰ πυκνὴ ὀμίχλη φόβου, ταπείνωσης καὶ ἀμηχανίας σκεπάζει ὅλον τὸν πλανήτη. «Συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ... ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ» (Λουκ. κα΄ 25,26)! Ἕνας παγκόσμιος ἀγώνας χωρὶς ὅμως Θεό. Μιὰ καθολικὴ ἀγωνία χωρὶς θεϊκὴ ἐλπίδα.
Γιὰ μᾶς, γιὰ τὴν Ἐκκλησία, μοναδικὴ ἐλπίδα ὁ Θεός, ἔστω καὶ μέσα ἀπὸ κατακόμβες, μέσα ἀπὸ τὰ ταμεῖα τῶν προσευχῶν μας, μέσα ἀπὸ τὴ στέρεη ἂν καὶ ἀσθενικὴ συχνὰ πίστη μας, μέσα ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς χάρης Του. Χάρηκα πολὺ ποὺ εἶχα τὴν εὐκαιρία αὐτὲς τὶς μέρες νὰ σᾶς δῶ ὅλους ἀπὸ κοντά. Παρὰ τὴ φυσικὴ ἀπόσταση ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβάλει τὰ ἀπαιτούμενα μέτρα προφύλαξης, ζήσαμε τὴν ἐγγύτητα τῶν καρδιῶν μας, τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴ χαρὰ τῆς κοινῆς ἀποστολῆς μας. Ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται δὲν θὰ ἔχουμε σύντομα ἀνάλογη εὐκαιρία. Ἔχουμε ὅμως τὴν ταπεινὴ προσευχή μας καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη το ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον» (Ἰώβ α΄ 21).
Σύμφωνα μὲ τὴν Κοινὴ Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση (Κ.Υ.Α.), δυστυχῶς δὲν μποροῦμε μέχρι τὶς 30 Μαρτίου νὰ λειτουργοῦμε. Τὸ μέτρο δὲν μᾶς ἱκανοποιεῖ, μᾶς εἶναι δυσβάσταχτο, δὲν τὸ κατανοοῦμε, ὅμως τὸ δεχόμαστε ἐφόσον τὸ ἐπιβάλλουν οἱ καταστάσεις. Ὁ σεβασμός μας στὴν κοινὴ λογικὴ καὶ φυσικὰ στὴν ὑπεύθυνη κοσμικὴ ἐξουσία καὶ στοὺς νόμους τοῦ Κράτους δὲν ἀφήνουν περιθώρια γιὰ θερμὲς εὐσεβοφανεῖς ἀντιδράσεις καὶ ἄλλες κρυφὲς ἢ ὕποπτες λύσεις. Ἡ μόνη ὑπεύθυνη καὶ ἁρμόδια νὰ ἐπιλύσει αὐτὸ τὸ πρόβλημα καὶ νὰ συνεννοηθεῖ μὲ τὴν Κυβέρνηση εἶναι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Αὐτὴν ἐμπιστευόμαστε. Καὶ κάνει τὸν ἀγῶνα της.
Ὅσο γιὰ τὴν κατάσταση, καλὸ εἶναι νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅλοι ὅτι εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρὴ ἀπὸ ὅσο νομίζουμε. Ἀπαιτεῖ μεγάλη ψυχραιμία, σύνεση καὶ σύμπνοια. Καὶ τὴν εὐθύνη τῆς διαχείρισής της τὴν ἔχει ἡ Κυβέρνηση καὶ μόνον. Ὄχι ἐμεῖς. Ὅπως γράφει καὶ στὸ Πηδάλιο, στὴν Ἑρμηνεία καὶ τὸν σχολιασμὸ τοῦ ΞΣΤ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος: «Σημείωται ὅτι ὡς φονεὺς καταδικάζεται καὶ ἐκεῖνος ὀ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐν καιρῷ πανώλης ἠξεύρωντας ὅτι εἶναι μεμολυσμένος, ὑπάγει εἰς οἴκους καὶ πολιτείας, καὶ μολύνει καὶ τοὺς ἄλλους καὶ γίνεται πολλῶν φόνων αἴτιος». Ταπεινὰ δεχόμαστε τὸ ἐνδεχόμενο ὅτι μπορεῖ νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς δυνητικοὶ μεταδότες τῆς ἀσθένειας στοὺς συνανθρώπους μας. Ὁ νόμος μᾶς προστατεύει νὰ μὴν πέσουμε σ’ αὐτὴ τὴν ἁμαρτία. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑπακούουμε ἀγόγγυστα.
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν καὶ σύμφωνα μὲ τὴν Κ.Υ.Α., ἐὰν δὲν ἐπιβληθοῦν ἄλλα περιοριστικὰ μέτρα (περιορισμὸς ἐξόδου, κυκλοφορίας κ.λπ.), παρακαλοῦμε νὰ προσέξετε τὰ ἑξῆς:
(α) Ἡ Κ.Υ.Α. ἔχει ἰσχὺ μέχρι 30 Μαρτίου ἐ.ἔ.. Στὴ συνέχεια, τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ ἄλλην, εὐελπιστῶντας μὲ τὴν παρέμβαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πιὸ ὀρθολογικὴ ὡς πρὸς τὴν δυνατότητα τέλεσης τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτήν, δεχόμεθα ταπεινὰ τὰ ὅποια μέτρα ἔχουν ἐπιβληθεῖ ὡς προσωρινὰ καὶ προσδοκοῦμε λίγη ἀναψυχή.
(β) Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ μέτρα εἶναι πρωτάκουστα, κυρίως ἡ ἀπαγόρευση τῆς θείας λατρείας καὶ τῶν λειτουργιῶν ἄνευ τῆς παραμικρῆς διακριτικῆς ἐξαιρέσεως, ἀρνούμεθα νὰ δεχθοῦμε ὅτι εἶναι προϊὸν ἐμπαθοῦς ἀντιεκκλησιαστικοῦ πνεύματος καὶ διωγμοῦ, ἀλλὰ τὰ δεχόμεθα ὡς λογικῶς ἐνδεδειγμένα, ἴσως ἀπαραίτητα καὶ σίγουρα κάτω ἀπὸ συνθῆκες ἀφόρητης πιέσεως. Ὁπωσδήποτε ὅμως χρήζουν διορθώσεως καὶ θεραπείας. Δὲν γίνεται διαφορετικά.
(γ) Ἡ ἀπόδειξη τοῦ σεβασμοῦ μας πρὸς τὴν Κυβέρνηση ποὺ ἀγωνίζεται κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ δύσκολες συνθῆκες καὶ πολύπλοκες καταστάσεις νὰ διασφαλίσει τὴν ὑγεία μας ὡς πολιτῶν καὶ νὰ περιορίσει τὴν ἀνεξέλεγκτη ἐξάπλωση τοῦ κορωνοϊοῦ, ἐλπίζουμε ὅτι θὰ βοηθήσει τὴν Κυβέρνηση νὰ ἀκούσει τὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ὁδηγήσει στὴν πρόνοια γιὰ τὰ καταλληλότερα μέτρα, ποὺ ταυτόχρονα θὰ διασφαλίζουν καὶ τὴν συνέχιση τῆς θείας λατρείας, χωρὶς τὴν παρουσία πιστῶν.
(δ) Πρώτιστο χρέος μας εἶναι ὁ τονισμὸς τοῦ μηνύματος «Μένουμε Σπίτι». Ὅλοι μας πρέπει νὰ μείνουνε στὰ σπίτια μας καὶ γιὰ νὰ προστατευθοῦμε, κυρίως ὅμως γιὰ νὰ περιορίσουμε τὴ μετάδοση καὶ ἐξάπλωση τῆς ἀσθένειας. Δὲν προτρέπουμε κανέναν νὰ ἔρθει στὶς ἐκκλησίες. Προτιμοῦμε τοὺς πιστοὺς προσευχόμενους στὰ σπίτια γιὰ καλὸ τῆς ὑγείας τους καὶ γιὰ τὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας. Κάτω ἀπὸ τὶς παροῦσες περιστάσεις, αὐτὸ εἶναι τὸ πνευματικῶς ἐνδεδειγμένο.
(ε) Οἱ ἱερεῖς μας, ὅσο ἀκόμη αὐτὸ εἶναι ἐφικτό, καλοῦνται σὲ καθημερινὴ βάση νὰ ἔχουν παρουσία στὸν ναό, νὰ διαβάζουν σιωπηρὰ ἢ χαμηλόφωνα τὶς καθ’ ἡμέραν ἀκολουθίες μόνοι τους ἢ τὸ πολὺ μὲ ἕναν ἢ δύο βοηθοὺς ἀναγνῶστες, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καὶ ὅταν τελειώσουν, τότε νὰ χτυποῦν μία καμπάνα διακριτικά. Ἐὰν δὲν αἰσθάνεστε καλὰ ἢ κάποιο μέλος τῆς οἰκογένειάς σας παρουσιάζει κάποιο ὕποπτο πρόβλημα ὑγείας, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ πᾶτε στὸν ναό.
(στ) Ἡ καμπάνα, μόνον μία, χτυπάει τὸ πολύ γιὰ 15 δευτερόλεπτα, ὄχι γιὰ νὰ προσκαλεῖ τὸν κόσμο, ἀλλὰ γιὰ νὰ δηλώνει τὴν παρουσία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐγρήγορσή της καὶ ὅτι ὁ ναὸς εἶναι ἀνοικτὸς γιὰ ἀτομικὴ προσευχή ἢ προσκύνηση, ὄχι γιὰ ἀκολουθία. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, δὲν χτυπάει ποτέ στὴν ἀρχὴ ἀλλὰ μόνον στὸ τέλος τῆς προσευχῆς τοῦ ἱερέως.
(ζ) Οἱ ἱεροὶ ναοὶ σύμφωνα μὲ τὴν Κ.Υ.Α. παραμένουν ἀνοιχτοὶ «γιὰ ἀτομικὴ προσευχὴ μὲ βραχεία παραμονὴ στὸ χῶρο λατρείας, τηρουμένης τῆς ἀναλογίας τοῦ ἑνὸς ἀτόμου ἀνὰ 10 τ.μ. ἐπιφανείας καὶ μὲ ἐλάχιστη ἀπόσταση τὰ 2 μέτρα μεταξύ τους». Αὐτὸ προσέχουμε νὰ τηρηθεῖ ἐπακριβῶς.
(η) Δὲν ἐπιτρέπεται, μάλιστα ὕστερα καὶ ἀπὸ τὰ πρόσφατα μέτρα αὐστηροῦ περιορισμοῦ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀτόμων στὶς συναθροίσεις (ἀνώτατο ἐπιτρεπτὸ ὅριο 10 ἄτομα) καὶ ἡ τέλεση τῆς θείας λατρείας σὲ ὑπαίθριο χῶρο. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ προκαλέσουμε τὸ Κράτος μὲ δημόσιες παραβιάσεις. Θὰ χάσουμε καὶ τὴν τελευταία ἀναπνοή μας.
(θ) Τὸ μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως δὲν ἐμποδίζεται. Μπορεῖ νὰ τελεῖται μὲ ραντεβοὺ ἐντὸς χώρου καλῶς ἀεριζομένου, ὥστε νὰ μὴ δημιουργεῖται πιθανῶς συνωστισμὸς καὶ μὲ τὴν ἐνδεδειγμένη ἀπόσταση ὑγιεινῆς προστασίας. Ἐννοεῖται ὅτι τὸ πρόγραμμα τῶν πνευματικῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς δὲν μπορεῖ να τηρηθεῖ ὡς ἔχει καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ἀπαιτεῖται συνεννόηση μεταξὺ ἐφημερίων καὶ τῶν ὁρισθέντων πνευματικῶν γιὰ τὶς ἀπολύτως ἀναγκαῖες περιπτώσεις.
(ι) Τὴν προσεχῆ Κυριακή 22 Μαρτίου, καίτοι εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, δὲν θὰ τελεσθοῦν θεῖες λειτουργίες σὲ κανέναν ναό ἢ παρεκκλήσιο τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἀντ’ αὐτοῦ, ὅλοι οἱ ἱερεῖς μας, ἀφοῦ προηγουμένως διαβάσουν τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου μὲ τὰ ἐλάχιστα ἄτομα, μέχρι τὸ πολὺ πέντε (5), μὲ τὶς προϋποθέσεις τῶν ὑφισταμένων διατάξεων, ἄνευ ψαλμωδίας. Στὸ τέλος, θὰ λιτανεύσουν λιτὰ τὸν Τίμιο Σταυρό καὶ θὰ τελέσουν τὴν καθιερωμένη δέηση κεκλεισμένων τῶν θυρῶν στὶς 09:45 π.μ. σὲ ὅλους τοὺς ναούς. Στὴ συνέχεια θὰ παραμείνουν οἱ ναοὶ ἀνοιχτοὶ μέχρι τὶς 12μ., ὥστε ὅποιος ἐπιθυμεῖ καὶ σύμφωνα μὲ τοὺς ὅρους ἀποσυμφόρησης ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ἡ Κυβέρνηση νὰ μπορεῖ νὰ περάσει ἀπὸ τὸν ναὸ καὶ νὰ προσκυνήσει. Καλὸ εἶναι, ἂν ὑπάρχει ἡ δυνατότητα, φεύγοντας νὰ παίρνει καὶ ἕνα κλαδάκι ἀπὸ δενδρολίβανο ἢ ἄνθη. Ἡ καμπάνα θὰ μποροῦσε νὰ χτυπήσει μόνο στὸ τέλος τῆς δέησης.
(ια) Τὴν Κυριακὴ αὐτήν, 22 Μαρτίου, θὰ τελεσθεῖ θεία λειτουργία μόνον στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, σύμφωνα μὲ τὴν παρ. 6 τῆς Κ.Υ.Α., ἡ ὁποία καὶ θὰ ἀναμεταδοθεῖ ἀπὸ τὸ ραδιόφωνο Real fm ἀπὸ τὶς 09:00 μέχρι 10:00.
(ιβ) Οἱ ἱερεῖς μποροῦν νὰ μεταλάβουν κατ’ ἰδίαν ἐκ τοῦ φυλασσομένου στὸ ἅγιο Ἀρτοφόριο ἁγίου Ἄρτου. Ἐκ τοῦ ἁγίου Ἄρτου τοῦ Ἀρτοφορίου θὰ μποροῦσε νὰ δοθεῖ ἡ θεία κοινωνία καὶ σὲ ἀσθενεῖς ἢ ἄτομα ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη ἀνάγκη θείας μεταλήψεως. Ὅλα αὐτὰ μετὰ πολλῆς προσοχῆς, συνέσεως καὶ εὐλαβείας, προκειμένου νὰ μὴν καταναλωθεῖ ἄκριτα ὁ ἅγιος Ἄρτος.
(ιγ) Καθημερινὰ νὰ τελεῖται ἡ δέηση γιὰ προστασία ἀπὸ τὸν λοιμό. Σχετικὸ ὑλικὸ μπορεῖτε νὰ βρεῖτε στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεώς μας ἢ στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση: http://www.porphyrios.gr/files/eyxai_epi_loimikhs_nosoy.pdf
Μάλιστα, σύμφωνα καὶ μὲ τὴν προτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, νὰ συστήσουμε ἔνθερμα στοὺς πιστοὺς τῶν ἐνοριῶν μας, ὅλοι μαζὶ νὰ συστρατευθοῦμε στὴν καθ’ ἡμέραν κοινὴ προσευχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπὸ τὶς 10:00 μέχρι τὶς 10:15 κάθε βράδυ, ὥστε, ἀφοῦ μετανοήσουμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριο γιὰ τὴν ἄπειρη ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεός Του, νὰ προσευχηθοῦμε νὰ δώσει «σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν», δύναμη σὲ ὅσους παλεύουν γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἀσθενῶν καὶ τὴν προστασία τοῦ λαοῦ, φωτισμὸ στοὺς ὑπεύθυνους καὶ τοὺς κυβερνῶντες, παραμυθία στὸν κόσμο καὶ ἀφύπνιση καὶ ἐπιστροφὴ στὴν ἀλήθεια σὲ ὅλους μας. Πολὺ θὰ βοηθοῦσε τὴν ὥρα αὐτὴν νὰ συντονισθοῦμε ὅλοι μὲ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς Ραδιοφωνικοὺς Σταθμούς.
(ιδ) Σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἐνδείξεις, καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ θὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς ἴδιους περιορισμούς. Θὰ τὸ σηκώσουμε καὶ αὐτὸ μὲ ὑπομονὴ καὶ πίστη. Καλὸ εἶναι νὰ διαβάσετε τὶς ἀκολουθίες ὡς ἀνωτέρω χῦμα καὶ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, στὸ τέλος δὲ νὰ ψάλετε καὶ τὴν δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐθνικῇ παλιγγενεσίᾳ μόνοι σας.
Σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς κατὰ τόπους Δημάρχους ἢ ἐκπροσώπους τῶν Δημοτικῶν ἀρχῶν καλὸ εἶναι, ὅπου ὑπάρχει ἡ δυνατότητα καὶ ἂν ἐπιτρέπουν οἱ καιρικὲς συνθῆκες, νὰ ψαλεῖ καὶ ἐπιμνημόσυνη δέηση στοὺς κατάλληλους ὑπαίθριους χώρους, πάλι σύμφωνα μὲ τὶς κείμενες διατάξεις καὶ τὰ περιοριστικὰ μέτρα.
(ιε) Προτρέπουμε ὅλους νὰ τελέσετε ἰδιωτικὰ τὸ μυστήριο τοῦ Ἁγίου Εὐχελαίου, ὑπὲρ ὅλων τῶν ἐνοριτῶν σας, μιᾶς ποὺ ὅλοι φαίνεται πὼς μπορεῖ νὰ προσβληθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀσθένεια ἴσως καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε, καὶ νὰ φυλάξετε ἐκ τοῦ ἁγίου ἐλαίου, προκειμένου νὰ μπορεῖτε νὰ χρίσετε «εἰς ἴασιν ψυχῆς καὶ σώματος» ὅσους προστρέχουν μετὰ πίστεως πρὸς τὴν Ἐκκλησία μας.
(ιστ) Καλὸ εἶναι, ὅπου ὑπάρχει ἡ δυνατότητα, νὰ συγκεντρωθεῖ ὑλικὸ γιὰ διαδικτυακὴ χρήση, τὸ ὁποῖο καὶ κατάλληλα νὰ βοηθήσει στὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ μέσω διαδικτύου. Δόξα τῷ Θεῷ ἡ σύγχρονη τεχνολογία μᾶς παρέχει αὐτὴ τὴ δυνατότητα, ἡ ὁποία δὲν εἶναι καθόλου εὐκαταφρόνητη. Ἡ Μητρόπολή μας θὰ φροντίσει νὰ ἔχει σχετικὸ ὑλικὸ καὶ ἰδέες ἐπικοινωνίας στὴ διάθεση κάθε αἰτοῦντος. Ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ ἔρθει ἀντιμέτωπος μὲ συμπτώματα κόπωσης, ἀνασφάλειας, θυμοῦ, ἐκνευρισμοῦ, φόβου, αἰσθήματος ἐγκλεισμοῦ, στενοχώριας, κατάθλιψης κ.λπ. Ποιμαντικὴ εὐθύνη μας εἶναι νὰ στηρίξουμε τὸν κόσμο καὶ ψυχολογικὰ καὶ βεβαίως πνευματικά.
(ιζ) Συνιστοῦμε ἐνθέρμως τὴν ἀποφυγὴ φυσικῶν συναντήσεων καὶ τὴν ἀντικατάστασή τους μὲ ἐπικοινωνία μέσω viber, skype, internet, τηλεφώνου κ.λπ.
(ιη) Ἤδη θὰ ἔχετε συναντήσει προβλήματα οἰκονομικά καὶ φυσικὰ δυσκολίες στὴν ἀντιμετώπιση τῶν τρεχόντων ἐξόδων τοῦ ναοῦ (μισθοδοσία προσωπικοῦ, ὀφειλὲς κ.λπ.). Ἐπ’ αὐτοῦ δὲν θὰ προχωρήσετε πρὶν ἢ λάβετε ὁδηγίες γιὰ κάθε περίπτωση. Ὡστόσο, καλὸ εἶναι πρὸς τὸ παρὸν, ἂν δὲν ἔχετε ἀποδώσει τὰ χρήματα τῆς δισκοφορίας τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας στὴ Μητρόπολη, νὰ τὰ κρατήσετε γιὰ ὅποια ἄμεση ἀνάγκη.
(ιθ) Δυστυχῶς, τὸ μεγάλο πρόβλημα ποὺ θὰ ἀντιμετωπίσουμε εἶναι ἡ φροντίδα τῶν φτωχῶν, τὰ συσσίτια, ἡ διανομὴ τροφίμων, καὶ λόγω οἰκονομικῆς ἀδυναμίας καὶ λόγω περιοριστικῶν μέτρων ἀλλὰ καὶ ἐξ αἰτίας ἐλλείψεως ἐθελοντῶν καὶ συνεργατῶν. Γιὰ αὐτὸ θὰ προσπαθήσουμε ὅλοι μαζὶ ὅσο μποροῦμε. Ὁ Θεὸς νὰ βοηθήσει νὰ μὴν ἐγκαταλείψουμε τοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας.
(κ) Καλὸ εἶναι σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς νὰ ἀκούγονται τροπάρια ἀπὸ τὰ ἐσωτερικὰ μεγάφωνα, τὸ «τῇ Ὑπερμάχῳ», ὁ κανὼν τοῦ Ἀκαθίστου, ἢ ἄλλοι ἐπίκαιροι ὕμνοι.
(κα) Ἐπειδὴ τὰ μέτρα προστασίας ἀλλάζουν καθημερινά, τὰ παραπάνω ἰσχύουν μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα (20 Μαρτίου 2020). Ἐὰν ὑπάρξουν τροποποιήσεις θὰ ἐνημερωθεῖτε ἠλεκτρονικά.
Τὸ σημαντικότερο, ἀγαπητοὶ πατέρες, εἶναι ὁ μυστικὸς ἑορτασμός, ἡ ὑποδοχὴ τῆς δοκιμασίας ὡς ἐκ Θεοῦ, ὁ ἀγῶνας τῆς ὑπομονῆς, ἡ ταπεινὴ ἀποδοχὴ τῆς στέρησης, ἡ προσευχή μας, ἡ ἀναγνώριση τῶν εὐλογιῶν τοῦ Κυρίου, ὁ φιλότιμος ἀγώνας μας, ἡ προσωπική μας μετάνοια. Μὲ ὅλα αὐτὰ καλούμαστε νὰ δυναμώσουμε τὴν πίστη μας καὶ νὰ σκεπάσουμε τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι μποροῦμε θὰ τοῦ προσφέρουμε, γιὰ ὅσο διάστημα χρειαστεῖ. Καὶ ἡ προσευχή μας, καὶ τὸ ἅγιο εὐχέλαιο, καὶ οἱ δεήσεις καὶ ἡ ὅποια ἐπικοινωνία μας, καὶ ὁ λόγος μας μποροῦν νὰ στηρίξουν.
Γνωρίζω πὼς ἡ ἀπαγόρευση τῆς τέλεσης τῆς θείας λειτουργίας πολλοὺς τοὺς ἔχει σκανδαλίσει καὶ ἀποδίδεται σὲ ἐκκλησιαστικὴ ἀδράνεια ἢ καὶ συμβιβασμό. Αὐτὸ εἶναι ἄδικο. Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος προσωπικὰ καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος κάνουν ἕναν καθημερινὸ ἀγῶνα, προκειμένου ἄμεσα νὰ ἐπιστρέψει καὶ ἡ θεία εὐχαριστία στοὺς ναούς μας καὶ ἡ τέλεσή της νὰ ἀποτελέσει τὸ κύριο φάρμακο κατὰ τῆς ἀπειλητικῆς ἀσθένειας ποὺ μᾶς συνθλίβει. Ἤδη χθὲς ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑπέβαλε σχετικὸ αἴτημα διορθωτικῆς τροποποίησης.
Εὔχομαι σύντομα νὰ δοθεῖ ἀναψυχή στὶς καρδίες μας καὶ νὰ δοξάσουμε ὅλοι μαζὶ ξανὰ στοὺς ναούς μας τὸ πανάγιο ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Μετ’ εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Εγκύκλιος 153η
Ευχές για λοιμική νόσο
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 328 Ἀριθμ. Διεκπ. 121 |
Σπάτα, 27 Φεβρουαρίου 2020 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 152Η
Θέμα: «Ἡ ἐξάπλωσις τοῦ κορωνοϊοῦ στὴν πατρίδα μας καὶ οἱ συνέπειές της στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς»
Πρὸς
Τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τὶς μέρες αὐτὲς ὑπάρχει μιὰ γενικευμένη ἀναστάτωση, μάλιστα σὲ παγκόσμια κλίμακα, μὲ ἀφορμὴ ἑνὸς νέου ἰοῦ γρίππης, γεγονὸς ποὺ δυστυχῶς ἀναπαράγεται καὶ μεγενθύνεται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ, μὲ ἀποτέλεσμα ἀκόμη καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ δηλώσει ὅτι: «ὁ πιὸ μεγάλος ἀντίπαλος δὲν εἶναι ὁ κορωνοϊὸς ἀλλὰ ὁ πανικός». Πράγματι αὐτὸς μεταδίδεται πιὸ εὔκολα ἀπὸ τοὺς ἰούς!
Ἡ προστασία τῆς ὑγείας μας δὲν εἶναι ἀσφαλῶς κάτι τὸ κακό. Ὁ πανικὸς εἶναι τὸ κακό. Τὰ μέτρα πρόληψης καὶ ἡ σύνεση δὲν ἔχουν κάτι τὸ μεμπτό. Ἡ ἀπροσεξία ἢ οἱ ὑπερβολὲς εἶναι τὸ πρόβλημα
Δυστυχῶς, ἡ ὅλη κατάσταση εἶναι ἀπόρροια τῆς νοσηρῆς φιλοζωΐας μας. Ἂς κρατήσουμε τὴν ψυχραιμία μας, ἂς συμμορφωθοῦμε μὲ τὶς ὑποδείξεις τῶν ἁρμοδίων καὶ ἂς καταλάβουμε μιὰ ὥρα ἀρχύτερα ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀσθένειες, τὶς ἀπειλές, τοὺς ἰούς καὶ τὰ μικρόβια ὑπάρχει καὶ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ ἡ προστασία τῆς Παναγίας. Ὁ ἰὸς τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἀθεϊσμοῦ, τῆς ἀπόρριψης τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ χρόνιο πρόβλημα τῆς ἐποχῆς καὶ τῆς κοινωνίας μας.
Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, θὰ ἤθελα νὰ πῶ δυό-τρία πράγματα στὴν ἀγάπη σας, ἐνόψει μάλιστα καὶ τῆς νηστείας, ὅπως καὶ τῶν πυκνῶν ἀκολουθιῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ τὶ τελικὰ θὰ ἀποφασίσουν τὰ ὑπουργεῖα.
α) Εἶναι αὐτονόητο ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένο νὰ τηρήσουμε ὅλους τοὺς ὅρους ὑγιεινῆς, καθαριότητος καὶ ἀσφαλείας, ποὺ μᾶς ὑποδεικνύονται, χωρὶς βέβαια νοσηροὺς φόβους καὶ ἀνησυχίες.
β) Ἤδη ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὴν νηστεία τῆς Σαρακοστῆς. Ὅσοι ὅμως ἀπὸ σᾶς ἔχετε εὔθραυστη ὑγεία, φυσικὴ ἀδυναμία, χρόνια προβλήματα, καλὸ εἶναι νὰ ἀποφύγετε τοὺς αὐστηροὺς ὅρους νηστείας ποὺ ἐνδεχομένως τηρούσατε στὸ παρελθὸν τέτοια περίοδο. Ἡ νηστεία πρωτίστως ἐφαρμόζεται ἀπὸ τοὺς ὑγιεῖς. Ὅταν εἴμαστε ἀσθενεῖς χρειάζεται προσοχὴ καὶ διάκριση, ὥστε νὰ μὴ βλάψουμε τὴν ὑγεία καὶ τὸ σῶμα μας ποὺ εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ.
Ἡ νηστεία, ὅταν γίνεται σωστά, εἶναι κάτι ἅγιο, ποὺ ἀποβλέπει στὴν ὑγεία καὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Οἱ μεγάλοι ἅγιοι ἀσκητὲς καὶ νηστευτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας ἔζησαν ὑγιεῖς καὶ ἔφτασαν σὲ βαθὺ γῆρας. Στὶς μέρες μας ἀρρωσταίνουμε ἀπὸ τὴν πολυφαγία καὶ τὴν παχυσαρκία, ὄχι ἀπὸ τὸ ἀντίθετο. Παρὰ ταῦτα, ὅσοι τυχὸν εἶναι ἀσθενεῖς, καλὸν εἶναι, σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς πνευματικούς σας, νὰ ἀποφύγετε τυχὸν ὑπερβολὲς καὶ ἀκρότητες.
γ) Ὅσοι ἔχουν συμπτώματα γρίπης, βήχα, φτέρνισμα, πυρετό, ἴσως κάποια κακουχία, πόνο στὸν λαιμό, καλὸ εἶναι νὰ ἀποφύγουν νὰ ἔρχονται στὶς ἀκολουθίες γιὰ ὅσο καιρὸ χρειάζεται ἡ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας τους, ὥστε καὶ οἱ ἴδιοι νὰ προστατευθοῦν καὶ τοὺς ὑπόλοιπους νὰ προστατεύσουν ἀπὸ ἀνεπιθύμητες ἐξελίξεις. Ἡ Ἐκκλησία εὔχεται καὶ «ὑπὲρ τῶν ἐν ἀσθενείαις κατακειμένων», ἀλλὰ καὶ «ὑπὲρ τῶν δι΄ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων», γιὰ ὅσους εἶναι ἀσθενεῖς καὶ γιὰ ὅσους ἀπουσιάζουν δικαιολογημένα ἀπὸ τὴ σύναξη. Οἱ ὑγιεῖς προσεύχονται γιὰ τοὺς ἀσθενεῖς ἀπὸ τὸν ναὸ καὶ οἱ ἀσθενεῖς γιὰ τοὺς ὑγιεῖς καὶ τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὸ σπίτι.
δ) Τελικὰ ἡ καλύτερη ἀσπίδα γιὰ τὴν ὑγεία καὶ τὸ καλό μας, μαζὶ μὲ τὰ φάρμακα, τὶς συστάσεις τῶν γιατρῶν καὶ τὰ μέτρα τῶν Ὑπουργείων, εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑγείας μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη μας στὴν πρόνοια καὶ τὴν ἀγάπη Του εἶναι τὸ καλύτερο φάρμακο γιὰ κάθε ἀπειλή, γιὰ κάθε ἀσθένεια. «Εἰ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν».
Μὲ πολλὲς εὐχὲς γιὰ ΚΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1161 Ἀριθμ. Διεκπ. 515 |
Χριστούγεννα 2019 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 150Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Σαράντα μέρες προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴ σημερινὴ γιορτή. Μπροστά μας τὸ «μέγα καὶ παράδοξον μυστήριον» τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ ἀσύλληπτο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη διάνοια τρόπο, μὲ ὅρους μοναδικῆς καὶ ὑπερβάλλουσας ταπείνωσης, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας «ἀνθρώποις ὤφθη ὅμοιος καὶ ἐν σπηλαίῳ τίκτεται» (Προεόρτιος Κανών, Ὠδὴ δ΄, Ἀπόδειπνον, ΚΔ΄ Δεκεμβρίου), ἐμφανίζεται ὡς ἄνθρωπος καὶ γεννᾶται σὲ σπήλαιο ζώων καὶ «φάτνην καταδέχεται», «ὁ ἀχώρητος παντί χωρεῖται ἐν γαστρί». Σκοπός τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὁ ἁγιασμὸς τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὁ ἀνακαινισμὸς τῶν πάντων. Συνέπεια δὲ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως αὐτὸ ποὺ μαρτυροῦν δοξολογικὰ οἱ ἄγγελοι στὴ Βηθλεὲμ καὶ ψάλλουμε δοξολογικὰ στὶς ἀκολουθίες μας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄ 14), δόξα τοῦ Θεοῦ στὸν οὐρανό, ἐπικράτηση εἰρήνης στὴ γῆ καὶ εὐαρέσκειας τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.
Καὶ εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀφορμὴ πηγαίας δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπόδειξη τῆς ἀπροσμέτρητης ἀγάπης Του στὸν κόσμο. Τὸ δεύτερο ὅμως σκέλος τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου δὲν φαίνεται νὰ ἐπαληθεύεται στὴν καθημερινότητα καὶ στὴν ἱστορία.
Μιὰ ματιὰ γύρω μας δείχνει τὴν κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἀπουσία τῆς εἰρήνης. Πόλεμοι, πεῖνα, κοινωνικὲς ἀνισότητες καὶ ἀναταραχές, διχασμοί, μίση, διαιρέσεις, ἀναστατωμένες οἰκογένειες, ἀνειρήνευτες συνειδήσεις, μεταναστεύσεις λαῶν, κατάστροφὲς πολιτισμῶν, τρομοκρατία, ἀθεΐα, ὕβρεις καὶ ἀσέβεια, διωγμὸς τῆς πίστης καὶ γενικευμένη ἀπόρριψη τοῦ Θεοῦ, πραγματικὰ «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κα΄ 25).
Ἡ ἀπουσία τῆς εἰρήνης φαίνεται νὰ χαρακτηρίζει ἀκόμη καὶ τὶς χριστιανικὲς οἰκογένειες καὶ κοινωνίες καὶ δυστυχῶς ἐσχάτως καὶ τὴν Ἐκκλησία μας. Ἡ προσευχὴ τοῦ Κυρίου μας «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄ 21), νὰ εἴμαστε ὅλοι ἑνωμένοι, δὲν φαίνεται νὰ ἐπαληθεύεται στὴν ἐκκλησιαστική μας πραγματικότητα. Ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι διαψεύδουμε μὲ τὴ ζωή μας τὸ Εὐαγγέλιο, ἔστω καὶ ἂν προσευχόμαστε «ὑπὲρ τῆς εἰρἠνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως».
Αὐτὸς ὁ διχασμὸς σκεπάζει τὶς ἄπειρες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, ἀποδομεῖ τὴ μαρτυρία Του, κάνει δυσδιάκριτη τὴν παρουσία Του, γεννᾶ ἀμφιβολίες, ἐμποδίζει τὴ θέα τοῦ μυστηρίου τῆς Βηθλεέμ, ἀπομακρύνει τὸ ἄκουσμα τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου, δυσκολεύει τὴ χαρὰ τῆς τόσο μεγάλης ἑορτῆς, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καὶ ἔχει ἔρθει καὶ κομίζει τὴν εἰρήνη! Τὸ πρόβλημα ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἐρχομός Του. Τὸ πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς καὶ ἡ ὑποδοχή Του.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ εἰρήνη μέσα μας, στὰ σπίτια μας, στὶς μεταξύ μας σχέσεις, στὴν Ἐκκλησία μας, εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Ὁ Θεὸς ὀνομάζεται «Θεὸς τῆς εἰρήνης» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11), ὁ δὲ Χριστὸς «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β΄ 14), καὶ Αὐτὸς προσφέρει τὴν «ἄνωθεν εἰρήνην», ποὺ «ὑπερέχει πάντα νοῦν» (Φιλιπ. δ΄ 7) καὶ ἀποτελεῖ θεῖο δῶρο καὶ καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. ε΄ 22). Χωρὶς αὐτὴ τὴν εἰρήνη δὲν ἀντέχεται ἡ ζωή, δὲν ὑπάρχει ζωή, δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε Χριστούγεννα! Καὶ αὐτὴ ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς Γεννήσεως καὶ δῶρο τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ. Χαρίζεται ὅμως σὲ αὐτοὺς ποὺ προσεύχονται καὶ ἀγωνίζονται γι’ αὐτήν· «εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον» (Ἑβρ. ιβ΄ 14), γράφει στοὺς Ἑβραίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Κύριος ἔφερε στὸν κόσμο τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία Του, δηλαδὴ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὔνοιά Του στὸν ἄνθρωπο. Οἱ καρδιές μας πρέπει νὰ ἀνοίξουν καὶ νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ χαροῦν τὸ δῶρο Του. Διάπυρη εἶναι ἡ προσευχή μας ὁ Κύριος νὰ κατασιγάζει τὰ πάθη, νὰ φωτίζει τὴ διάθεση καὶ νὰ κυριαρχεῖ ἡ εἰρήνη Του. Αὐτὴ εἶναι ποὺ θὰ μᾶς κάνει νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς φέτος «Ἀληθινὰ καὶ ἁγιασμένα Χριστούγεννα» καὶ καθὼς ἀνατέλλει τὸ 2020 μιὰ Νέα «Καλὴ καὶ εὐλογημένη χρονιά». Σᾶς τὸ εὔχομαι ἀπὸ καρδίας.
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἐνανθρωπήσαντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1142 Ἀριθμ. Διεκπ. 511 |
Ἐν Σπάτοις, τῇ 3ῃ Δεκεμβρίου 2019 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 149Η
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ἔρανος τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μέσα στὸ εὐλογημένο κλῖμα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, τῆς πνευματικῆς μας προετοιμασίας καὶ τοῦ ἀγῶνα ποὺ ὅλοι κάνουμε, γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ σὲ ἕνα συναγερμὸ πίστεως, εὐλαβείας καὶ ἀγάπης. Ἴσως, μάλιστα κάτω ἀπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, τὰ αἰσθήματα καὶ οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης νὰ εἶναι ἡ τελευταία μας, ἀλλὰ μεγάλη ἐλπίδα νὰ χαροῦμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ κάνουμε τὴν κοινωνία μας πραγματικὴ κοινωνία ἀδελφῶν καὶ συνανθρώπων.
Εἶναι εὐκαιρία τὶς ἡμέρες αὐτὲς νὰ τὶς μεταμορφώσουμε σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ἅγιες καὶ χαρμόσυνες.∙ Μέσα ἀπὸ τὸ πρόβλημα τοῦ ἐμπερίστατου ἀδελφοῦ μας νὰ πλησιάσουμε τὸν πτωχεύσαντα γιὰ ἐμᾶς Χριστό, ξεχασμένο στὸ ψυχρὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, διωγμένο στὴν Αἴγυπτο, ταπεινωμένο στὴ φάτνη.
Γύρω μας, τὸ βλέπουμε, ὑπάρχει μεγάλη ἀνέχεια, ἀδικία, πόνος. Πολλοὶ συνάνθρωποί μας βρίσκονται σὲ μεγάλη δυσχέρεια, δυσκολεύονται νὰ γιορτάσουν. Τὰ σοβαρὰ προβλήματά τους, ὑλικὰ καὶ κοινωνικά, τὰ ὁποῖα ἀπὸ ἀξιοπρέπεια συχνὰ κρύβουν, μὲ ἐλπίδα ἔρχονται νὰ τὰ ἀποθέσουν καὶ νὰ βροῦν ἀνακούφιση στὴν ἀνοιχτὴ ἀγκαλιὰ τῆς Ἐνορίας. Μοναδικό τους λιμάνι στὴν τρικυμία τῆς ζωῆς ἡ Ἐκκλησία. Καὶ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, ὁ Χριστὸς τῆς ταπείνωσης, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ὅλοι μαζὶ συνηγμένοι στὸ ὄνομά Του. Κάνοντας τὸ πρόβλημά τους καὶ δικό μας πρόβλημα, τοὺς νοιώθουμε ὡς πάσχοντες ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς εἶναι ἀδύνατο νὰ χαροῦμε, ὅταν κάποιοι στεροῦνται. Ἡ καλύτερη ἄμυνα στὴν πρόκληση τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας καὶ ἡ μεγάλη μας δύναμη εἶναι ἡ πολλὴ καὶ κρυμμένη ἀγάπη ποὺ ὑπάρχει στὶς καρδιές μας.
Ὡς Μητρόπολη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, μέσω τῶν ἱδρυμάτων μας, τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ, τοῦ Γηροκομείου καὶ τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου, μέσω τῶν ἐνοριακῶν συσσιτίων, ἀλλὰ καὶ ὡς δίκτυο Ἐνοριῶν καὶ Ἱερῶν Προσκυνημάτων, ὅπως καὶ πέρυσι ἔτσι καὶ φέτος, μὲ τὴ δική σας συνδρομὴ γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, πλουσιοτέρων ἀλλὰ καὶ φτωχῶν, ἑνώσαμε τὶς δυνάμεις μας καὶ προσφέραμε ἤδη σὲ ἔργα ἀγάπης, συμπαραστάσεως καὶ ἀλληλεγγύης. Καθημερινὰ οἱ ἐνορίες μας προσφέρουν περισσότερες ἀπὸ 800 μερίδες μαγειρεμένου φαγητοῦ, ἡ δὲ Μητρόπολή μας, κατὰ τὸ τρέχον ἔτος ἔχει προσφέρει περίπου 3.000.000 ΕΥΡΩ, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων, εἰδῶν ἔνδυσης καὶ ὑπόδησης, φαρμάκων, εἰδῶν οἰκιακῆς χρήσεως, ποὺ κάλυψαν πλῆθος ἀναγκῶν συνανθρώπων μας. Ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν χωρὶς τὴν ποικιλότροπη συνδρομή σας.
Ἀξίζει νὰ συνεχίσουμε αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ νὰ ἑνώσουμε τὶς δυνάμεις μας σὲ μιὰ ἐκστρατεία ἀγάπης. Στὰ ὅρια τῆς Μητροπόλεώς μας τὶς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων θὰ βρισκόμαστε περισσότεροι ἀπὸ 500.000 ἄνθρωποι. Γιὰ φαντασθεῖτε ἕνα μόλις ΕΥΡΩ γιὰ τὸν καθένα! Ὅταν πολλοὶ προσφέρουμε ἀπὸ λίγο, τότε χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε γίνονται θαύματα. Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς συλλογικῆς προσπάθειας.
Γι’ αὐτό, καὶ φέτος θὰ ἐπαναλάβουμε τὸν καθιερωμένο πλέον «ΕΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», καὶ προτρέπουμε ὅλους νὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ συμβάλουμε τὸ κατὰ δύναμιν σὲ αὐτὸν τὸν χριστουγεννιάτικο συναγερμὸ τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς προσφορᾶς. Ἡ λύση δὲν βρίσκεται στοὺς λίγους ποὺ δίνουν πολλά, ἀλλὰ στοὺς πολλοὺς ποὺ ὅλοι μαζὶ προσφέρουμε τὸ κατὰ δύναμιν.
Οἱ διακονητὲς τοῦ «ΕΡΑΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», ποὺ θὰ περιέλθουν κάθε γωνιὰ τῆς Μητροπόλεώς μας ἀπὸ τὶς 14 ἕως τὶς 20 Δεκεμβρίου, θὰ χτυπήσουν καὶ τὴν δική μας πόρτα. Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στὸ σπίτι καὶ στὴ ζωή μας. Νὰ τοὺς δεχθοῦμε ὡς τὴν μεγαλύτερη εὐλογία τῆς χρονιᾶς, ὡς τὴν καλύτερη εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί μας!
Eγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 780 Ἀριθμ. Διεκπ. 401 |
Σπάτα, 18 Σεπτεμβρίου 2019 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 148Η
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Πρὸς Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἤδη διανύσαμε τὸν πρῶτο μῆνα τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Εὔχομαι ὅπως ὁ Κύριος εὐλογεῖ τὶς οἰκογένειές σας καὶ ἐνισχύει τὶς προσπάθειές σας καὶ τὸν ἀγῶνα σας.
Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους ξεκινᾶ καὶ ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας, στὰ πλαίσια τῆς εὐθύνης της γιὰ τὴν πνευματικὴ καλλιέργεια τῶν πιστῶν καὶ κυρίως τῶν νέων, τὴν λειτουργία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς μὲ στόχο τὴν ἀναβάθμιση τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν της καὶ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ἀναγκῶν κατὰ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ τὴν Θεία λατρεία, ὥστε ἡ τέλεσίς τους νὰ γίνεται κατὰ τὸ δυνατὸν ἱεροπρεπέστερη.
Γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ θέλουμε καὶ πάλιν νὰ ὑπενθυμίσουμε καὶ νὰ συστήσουμε σὲ ὅλους τοὺς καλλίφωνους νέους τὴν Σχολὴ Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ κυρίως νὰ προτρέψουμε τοὺς γονεῖς, νὰ ἐγγράψουν τὰ παιδιὰ τους ὥστε νὰ παρακολουθήσουν τὰ μαθήματα τῆς Σχολῆς.
Ἡ Σχολὴ εἶναι ἀνεξάρτητη, ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Ἡ ἕδρα της εὑρίσκεται στὰ Σπάτα μὲ Παραρτήματα στὶς πόλεις Κορωπὶ, Παλλήνη, Ἀρτέμιδα, Ραφήνα, Μαρκόπουλο, Κερατέα, Λαύριο, Παιανία ὡς καὶ στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα Ἁγίας Μαρίνας Ἁλυκοῦ Κορωπίου.
Τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονται εἶναι ἡ Ὑμνολογία, τὸ Τυπικό, ἡ Λειτουργικὴ καὶ ἡ Ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Ἡ Σχολὴ χορηγεῖ Πτυχίο Ἱεροψάλτου καὶ Δίπλωμα Μουσικῆς.
Οἱ ἀποφοιτῶντες ἀποκτοῦν τίτλο Μουσικοδιδασκάλου Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπανδρώσουν τὰ ἀναλόγια τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἐφοδιάζονται μὲ ἕνα ἐπιπλέον ἐφόδιο γιὰ τὴν ἐπαγγελματική τους ἀποκατάσταση, δεδομένου ὅτι μποροῦν νὰ διοριστοῦν καὶ στὴν Α΄/βάθμια, καὶ Β΄/θμια Ἐκπαίδευση.
Στὸ πλαίσιο τῶν μαθημάτων ἀλλὰ καὶ τῶν δραστηριοτήτων τῆς Σχολῆς λειτουργεῖ καὶ Βυζαντινὴ Ἐκκλησιαστικὴ Χορωδία.
Ὀφείλουμε ὅλοι νὰ ἐντείνουμε τὶς προσπάθειές μας ὥστε νὰ διατηρηθεῖ ἀφ’ ἑνὸς αὐτὸς ὁ ἀνεκτίμητος καλλιτεχνικὸς θησαυρὸς τῆς ὀρθοδοξίας μας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐθνικῆς μουσικῆς μας παράδοσης καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ ἀναδειχθοῦν ἀπὸ τὴν Σχολὴ εὐσεβεῖς καὶ ἱκανοὶ Ἱεροψάλτες ποὺ θὰ κοσμοῦν τὰ ἀναλόγια τῶν Ἱερῶν Ναῶν μας κατὰ τὴν θείαν λατρείαν.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 355 Ἀριθμ. Διεκπ. 168/16-4-2019 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2019 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(145Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἔφθασε ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ ἡμέρα τοῦ Πάσχα! «Αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων», ψάλλουμε μὲ τὴν θεολογικὴ καὶ θεόπνευστη γλῶσσα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Εἶναι ὄντως μεγάλη καὶ μοναδικὴ ἑορτὴ καὶ πανήγυρις, ἡ μεγαλύτερη ἀπὸ ὅλες. Εἶναι ξεχωριστὴ καὶ ἁγία ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία μίλησαν οἱ προφῆτες, αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία κατ’ οὐσίαν δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ζοῦμε κι ἐμεῖς. Εἶναι «ἡ ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος». Εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου. Ἂν καὶ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ἐπισυμβαίνει ὄρθρου βαθέος, τὸ ξημέρωμα, τὸ χάραγμα, τῆς «μιᾶς τῶν Σαββάτων», πρὶν ἀκόμη φωτίσει ἡ ἡμέρα, ἡ ἀπερχόμενη νύκτα, ἡ παροῦσα νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, εἶναι «σωτήριος καὶ φωταυγής, ἱερὰ καὶ πανέορτος», διότι ἀποτελεῖ «προάγγελο» καὶ προμήνυμα τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἐγέρσεως.
Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος πρωτίστως ἐνίκησε τὸν θάνατο, «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει» (Ρωμ. στ΄ 9). «Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου ᾍδη τὸ νίκος;», ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος· ποῦ εἶναι τὸ δολοφονικὸ κεντρί σου, ποῦ ἡ νικηφόρος κυριαρχία σου;
Στὸν θριαμβευτικὸ ὕμνο τῆς ἡμέρας, τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» ποὺ ψάλλουμε συνέχεια καὶ ἐπαναληπτικά, ἀπὸ τὶς δεκατέσσερις λέξεις ποὺ περιέχει οἱ τέσσερις «θανάτῳ, θάνατον, νεκρῶν καὶ μνήμασι» παραπέμπουν στὸ φοβερὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου. Αὐτὸ ποὺ τὶς μεταμορφώνει σὲ λέξεις γεμάτες χαρά, ζωὴ καὶ νίκη εἶναι ἡ λέξη «πατήσας». Ὁ Κύριος κατεπάτησε τὸν θάνατο. Ζοῦμε πλέον σὲ κόσμο ποὺ ὁ θάνατος εἶναι δέσμιος καὶ ἡττημένος, χωρὶς ἐξουσία καὶ κυριαρχία ἐπάνω μας.
Δεύτερη συνέπεια τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ συντριβὴ τοῦ διαβόλου, ἡ κατάργηση τῆς δυνάμεως καὶ τοῦ κράτους του. Ὁ Κύριος «κατήργησε τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι τὸν διάβολον» (Ἑβρ. β΄ 14), κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ διάβολος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔφερε τὸν θάνατο καὶ συνεπῶς ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου συνεπάγεται τὴν κατάργηση τῆς δυνάμεως τοῦ διαβόλου.
Ζοῦμε πλέον σὲ κόσμο ποὺ ὁ θάνατος δὲν ἔχει ὀλέθριες συνέπειες καὶ ὁ διάβολος δὲν ἔχει δύναμη. Αὐτὸ ποὺ κυριαρχεῖ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ Χριστός, ἡ δόξα καὶ ἡ χάρις Του. «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ζωὴν χαρισάμενος». Ὁ θάνατος ἔδωσε τὴ θέση του στὴν ζωή.
Ὑπάρχει καὶ μία τρίτη συνέπεια, ἕνα μεγάλο δῶρο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου· «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο», εἶναι «πρωτότοκος τῶν νεκρῶν». Ἡ δική Του ἀνάσταση ἐπαγγέλλεται καὶ προμηνύει καὶ τὴν δική μας. Ὅπως ὁ Κύριος ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀπέθανε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καὶ ἐτάφη σὲ μνημεῖο ποὺ σφραγίσθηκε καὶ ἀσφαλίσθηκε, στὴ συνέχεια δὲ ἀναστήθηκε «ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος», ἔτσι κι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε δέσμιοι τοῦ τάφου καὶ τοῦ θανάτου ἀλλὰ προορισμένοι γιὰ ζωὴ αἰώνια καὶ ἀνάσταση.
Ἡ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου, ἡ συντριβὴ τοῦ διαβόλου καὶ ἡ δική μας ἀνάσταση ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ ὁ Κύριος ἀναστήθηκε μὲν αὐτεξουσίως ἀλλὰ «συνανέστησε καὶ τὸν Ἀδὰμ παγγενῆ», δηλαδὴ ὅλους μας ἔβγαλε ἀπὸ τὰ μνημεῖα στὰ ὁποῖα θὰ τοποθετηθοῦμε, κρύβουν μέσα τοὺς κάτι ἀκόμη μεγαλύτερο. Αὐτὸ εἶναι ἡ «ἐκτυπωτέρα» μετοχὴ στὴν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἡ πλήρης κοινωνία στὴν αἰώνια δόξα Του.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν δῶρα τοῦ Θεοῦ, ἀφορμὲς καὶ αἴτια χαρᾶς, εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάσεως. Ὅλα αὐτὰ καθιστοῦν τὴ γιορτὴ τοῦ Πάσχα ὄντως «Λαμπρὴ» καὶ γιὰ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ νὰ λαμπρυνθοῦμε γιὰ τὴν πανήγυρη, νὰ ἀγκαλιασθοῦμε ἐν ἀγάπῃ μεταξύ μας, νὰ συγχωρήσουμε τὰ πάντα ἐπὶ τῇ ἀναστάσει καὶ ἔτσι νὰ ἑνώσουμε τὶς φωνές μας ψάλλοντες μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὰ χείλη μας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
«Δεῦτε, λοιπόν, λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς», «δεῦτε ἀπολαύσετε τῆς καλῆς ταύτης καὶ λαμπρᾶς πανηγύρεως» καὶ «δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν καὶ προσρήσεων
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 145η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΑΣ | ΜΟΝΑΔΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ "ΓΑΛΙΛΑΙΑ" |
1ος ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
Ἡ
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
10:15 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:45 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
12:00 μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:30 μ.μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Δ. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30 μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης. Θὰ ἀκολουθήσει κέρασμα στὸ Ἐπισκοπεῖο. Σᾶς περιμένω νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς προσφέρω ὡς πασχάλιο εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ καὶ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
*Απόσπασμα από την 144η Εγκύκλιο
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1194 Ἀριθμ. Διεκπ. 611 |
Σπάτα, 4 Δεκεμβρίου 2018 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 141H
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ἔρανος τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλησιάζει. Καθὼς ρίχνουμε ματιές στὴν πραγματικότητα τῆς ζωῆς, διακρίνουμε ἕναν κόσμο γεμᾶτο μίση, κακίες, ἁμαρτία, ἐντάσεις, θλίψεις, μικρότητες, χωρὶς ἐλπίδα, δίχως φῶς. Τὸ ψέμμα κυριαρχεῖ παντοῦ, τὰ συμφέροντα τὸ ἴδιο. Ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος «ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσὸς οὐδαμοῦ, Χριστὸς καθεύδει», ἡ πορεία μας στὸ σκοτάδι, φῶς πουθενά, ὁ Χριστός κοιμᾶται. Καὶ ὅμως, μέσα σὲ αὐτὴ τὴν ἀτμόσφαιρα, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία καὶ μὲ τὸ στόμα τοῦ ἴδιου Ἁγίου ἀναφωνεῖ: «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε· Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε», ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι παρὼν καὶ μαζί μας. Ἔτσι εἶναι, ἀδελφοί μου. Κάτω ἀπὸ τὸ πρῖσμα τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως τὰ πάντα ἀλλάζουν. Καὶ ἐκεῖ ποὺ φαίνεται νὰ ἀπουσιάζει ὁ Θεός, Αὐτὸς παρουσιάζεται ζῶν καὶ δυνατός, ἐκεῖ ποὺ κυριαρχεῖ ἡ κακία, ἀποδεικνύεται πὼς ζεῖ ἡ καλωσύνη καὶ ἡ ἀγάπη.
Τὰ Χριστούγεννα ὀνομάζονται καὶ εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς ἀγάπης, μιᾶς ἀρετῆς ποὺ χαρακτηρίζει τὸν Θεό, «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί», ἀλλὰ καὶ ταυτοποιεῖ τὸν χριστιανό.
Ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης. Οἱ παραβολὲς τῆς Κρίσεως καὶ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη τί ἄλλο δείχνουν; Ὁ Κύριος τὴ νύχτα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, μαζὶ μὲ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ τὶς ὑποθῆκες Του, τὸ μυστήριό της δὲν ἀποκαλύπτει; Οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τὸ βάθος της δὲν φανερώνουν; Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Α΄ Ἐπιστολή του στοὺς Κορινθίους αὐτὴν δὲν ἐξαίρει καὶ αὐτὴν δὲν ἐξυμνεῖ ὡς «ὁδὸν καθ’ ὑπερβολήν», ὡς τὸν ἀνώτερο δρόμο;
Καθὼς λοιπόν, ἰδιαίτερα αὐτὲς τὶς μέρες, ζοῦμε καὶ γιορτάζουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ μᾶς, ποὺ γιὰ μᾶς γίνεται ἄνθρωπος, ἡ καρδιά μας θέλει φιλότιμα νὰ ἀνταποκριθεῖ προσφέροντας ἀγάπη στὸν πεινασμένο, τὸν διψασμένο, τὸν γυμνό, τὸν ξένο, τὸν ἀσθενῆ, τὸν φυλακισμένο, τὸν ἄνεργο, τὸν ξεχασμένο, τὸν πάσχοντα συνάνθρωπό μας, ποὺ βρίσκεται κοντά μας, στὴ γειτονιὰ μας, δίπλα μας καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου εἰκονίζεται ὁ Χριστός.
Ὡς Μητρόπολη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, μέσω τῶν ἱδρυμάτων μας, τῆς ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ, τοῦ Γηροκομείου καὶ τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου, μέσω τῶν δέκα ἐνοριακῶν συσσιτίων, ἀλλὰ καὶ ὡς δίκτυο Ἐνοριῶν καὶ Ἱερῶν Προσκυνημάτων, ὅπως καὶ πέρυσι ἔτσι καὶ φέτος, μὲ τὴ δική σας συνδρομὴ γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, πλουσιοτέρων ἀλλὰ καὶ φτωχῶν, ἑνώσαμε τὶς δυνάμεις μας καὶ προσφέραμε ἤδη σὲ ἔργα ἀγάπης, μάλιστα καὶ μετὰ τὴν καταστροφικὴ πυρκαγιὰ στὴ Ραφήνα τὸν περασμένο Ἰούλιο, καθημερινὰ περισσότερες ἀπὸ 1100 μερίδες μαγειρεμένου φαγητοῦ καὶ συνολικὰ 3.051.000 ΕΥΡΩ, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν μεγάλων ποσοτήτων τροφίμων, εἰδῶν ἔνδυσης καὶ ὑπόδησης, φαρμάκων, εἰδῶν οἰκιακῆς χρήσεως, ποὺ κάλυψαν πλῆθος ἀναγκῶν συνανθρώπων μας.
Ἀξίζει τὶς μέρες αὐτὲς νὰ συνεχισουμε αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ νὰ ἑνώσουμε τὶς δυνάμεις μας σὲ μιὰ ἐκστρατεία ἀγάπης. Στὰ ὅρια τῆς Μητροπόλεώς μας τὶς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων θὰ βρισκόμαστε περισσότεροι ἀπὸ 500.000 ἄνθρωποι. Γιὰ φαντασθεῖτε ἕνα μόλις ΕΥΡΩ γιὰ τὸν καθένα! Ὅταν πολλοὶ προσφέρουμε ἀπὸ λίγο, τότε χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε γίνονται θαύματα. Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς συλλογικῆς προσπάθειας.
Στὴ Μητρόπολή μας, ἡ λογία αὐτὴ τῆς ἀγάπης θὰ πραγματοποιηθεῖ καὶ φέτος, ὅπου τὶς προσεχεῖς μέρες οἱ διακονητὲς τοῦ «Ἐράνου τῆς Ἀγάπης» θὰ χτυπήσουν διακριτικὰ τὴν πόρτα μας. Ἂς ἀνοίξουμε καὶ τὶς καρδιές μας, ἂς συνεισφέρουμε ἀπὸ τὸ βάθος τοῦ καλοῦ ἑαυτοῦ μας, ἂς προσφέρουμε μὲ ἀρχοντιὰ τὴν δωρεά μας, ἂς τοὺς δεχθοῦμε ὡς τὴν μεγαλύτερη εὐλογία τῆς χρονιᾶς, ὡς τὴν καλύτερη εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας.
Ο Θεὸς νὰ σᾶς χαρίζει κάθε εὐλογία προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή.
Μετὰ ἑορτίων προσρήσεων, εὐχέτης πρὸς Κύριον
Eγκύκλιος 141
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 851 Ἀριθμ. Διεκπ. 488 |
Σπάτα, 17 Σεπτεμβρίου 2018 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 140Η
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Πρὸς Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ Ἱερά μας Μητρόπολις μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ τῆς νέας ἐκπαιδευτικῆς χρονιᾶς, ἐπιθυμεῖ καὶ φέτος νὰ ἀπευθυνθεῖ στοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς ἐνημερώσει γιὰ τὴν λειτουργία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας ποὺ ἐπὶ δεκαετίες προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες της στὴν ἐκκλησία, ἀναδεικνύοντας Ἱεροψάλτες, κυρίως νέους, ποὺ κοσμοῦν τὰ ἀναλόγια τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ συμβάλλουν σὲ μεγάλο βαθμὸ στὸν ἐμπλουτισμὸ τῆς λατρείας μας καὶ τῆς ὑμνολογίας πρὸς τὸν Θεό.
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας θεωρεῖ ὡς ἰδιαίτερα σημαντικὸ τομέα τῆς ποιμαντικῆς της μέριμνας καὶ εὐθύνης τὴν καλλιέργεια αὐτῆς τῆς αὐθεντικῆς καὶ παραδοσιακῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καὶ τὴν φροντίδα γιὰ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸν ἱεροπρεπέστερη τέλεση τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀκολουθιῶν. Γι’ αὐτὸ συστήνουμε καὶ πάλιν ἐνθέρμως τὴν Σχολὴ τῆς Μητροπόλεώς μας σὲ ὅλους καὶ κυρίως στοὺς γονεῖς, καὶ προτρέπουμε τοὺς καλλιφώνους νέους, ἀλλὰ καὶ κάθε ἐνδιαφερόμενο ποὺ ἀγαποῦν τὴν Βυζ. Μουσική, νὰ ἐγγραφοῦν ἐφέτος καὶ νὰ παρακολουθήσουν τὰ μαθήματα τῆς Σχολῆς.
Ἡ ὠφέλεια ποὺ θὰ προκύψει εἶναι διπλῆ καὶ γιὰ τὴν ἐκκλησία μας καὶ γιὰ τὰ ἴδια τὰ παιδιὰ καὶ τὶς οἰκογένειές τους. Ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐγγεγραμμένων σπουδαστῶν πλησιάζει τοὺς 200 κατ’ ἔτος. Ἤδη ἡ Σχολὴ ἔχει χορηγήσει μέχρι σήμερα 70 πτυχία σὲ νέους καὶ νέες ποὺ ὁλοκλήρωσαν τὸν πενταετὴ κύκλο σπουδῶν, πολλοὶ δὲ ἐξ αὐτῶν ἔχουν διορισθεῖ ὡς Ἱεροψάλτες σἐ Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας.
Στὸ πλαίσιο τῶν μαθημάτων ἀλλὰ καὶ τῶν δραστηριοτήτων τῆς Σχολῆς λειτουργεῖ καὶ Βυζαντινὴ Ἐκκλησιαστικὴ Χορωδία.
Ἡ Σχολὴ εἶναι ἀνεξάρτητη, ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἄμεση ἐποπτεία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Ἡ ἕδρα της εὑρίσκεται στὰ Σπάτα μὲ Παραρτήματα στὶς πόλεις Κορωπὶ, Παλλήνη, Ἀρτέμιδα, Ραφήνα, Μαρκόπουλο, Κερατέα καὶ Λαύριο. Τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονται εἶναι ἡ Ὑμνολογία, τὸ Τυπικό, ἡ Λειτουργικὴ καὶ ἡ Ἱστορία τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Ἡ Σχολὴ χορηγεῖ Πτυχίο Ἱεροψάλτου, Δίπλωμα Μουσικῆς, οἱ ἀποφοιτῶντες, ἀποκτοῦν τίτλο Μουσικοδιδασκάλου Ψαλτικῆς Τέχνης καὶ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπανδρώσουν τὰ ἀναλόγια τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀποκτοῦν ἐπίσης ἕνα ἐπιπλέον ἐφόδιο γιὰ τὴν ἐπαγγελματικὴ τους ἀποκατάσταση, ἐφόσον μποροῦν νὰ διοριστοῦν καὶ στὴν Α΄/βάθμια, καὶ Β΄/θμια Ἐκπαίδευση.
Ὅλοι, ὁ καθένας μας ἀπὸ τὴ θέση εὐθύνης του, ὀφείλουμε νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὴν διατήρηση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ κειμηλίου καὶ τοῦ ἀνεκτίμητου καλλιτεχνικοῦ θησαυρίσματος τῆς ἐθνικῆς μουσικῆς μας Παράδοσης.
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Για πληροφορίες και εγγραφές πατήστε εδώ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 798 Ἀριθμ. Διεκπ. 458 Ἐγκυκλίου: 139 |
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2018 |
M H N Y M A
Προς τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2018-2019
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Σας εύχομαι καλή χρονιά, δημιουργική και χαρούμενη, γεμάτη πρόοδο, ουσία και επιτυχίες.
Ζούμε σε μια χώρα περικοσμημένη με εκπληκτική ιστορία, απαράμιλλα μνημεία, μοναδική παράδοση φιλοσοφίας, ζηλευτές φυσικές ομορφιές, θαυμάσιο κλίμα, σπάνια κληρονομιά και παραδόσεις, εξαιρετική γεωπολιτική θέση και ανεκτίμητο φυσικό πλούτο. Αυτοί που λένε ότι ζούμε στην καλύτερη γωνιά τής γης μάλλον έχουν δίκιο. Εδώ, από παλιά, οι άνθρωποι ήξεραν να σκέπτονται, ήξεραν να χαίρονται, ήξεραν να ζουν. Γι’ αυτό και η σωστή ελληνική παιδεία είναι σπουδή πολιτισμού, φιλοσοφίας, παράδοσης και ιστορίας. Η Ελλάδα είναι παγκόσμιο σχολείο, είναι μοναδικό πανεπιστήμιο ζωής.
Παράλληλα ζούμε και σε μια εποχή πρωτοφανούς παρακμής. Δεν μας ταιριάζει κάτι τέτοιο. Δεν αξίζει στον λαό μας. Κυρίως όμως δεν αξίζει σε σας, τα νέα μας παιδιά.
Η δημόσια διοίκηση γιὰ κάποιον λόγο φαίνεται πως πάσχει στην οργάνωση.
Γι’ αυτό και υπάρχει τόση ασυνέπεια και αταξία.
Ζούμε σαν να μην έχουμε σκοπό στη ζωή. Γι’ αυτό και αγριέψαμε.
Ούτε και αξίες και ηθική. Γι’ αυτό και χάσαμε την αξιοπρέπειά μας.
Ούτε τρόπο να σκεφτόμαστε. Γι’ αυτό παραλογιζόμαστε.
Ούτε πίστη. Γι’ αυτό ζούμε χωρίς προσανατολισμό και ελπίδες.
Σαν να χάθηκε και η χαρά και η ζωντάνια μας.
Η σημερινή Ελλάδα μοιάζει να μην είναι... τόσο ελληνική!
Το πρώτο θύμα της παρακμής λέγεται πως είστε εσείς οι νέοι και ἡ παιδεία μας. Αν θύμα σημαίνει τραυματισμένος και αδικημένος, τότε πράγματι εσείς είστε τα θύματα. Αν όμως σημαίνει τελειωμένος χωρίς ελπίδες, τότε όχι. Δεν είστε θύματα. Έχετε προοπτική.
Μόλις τον περασμένο μήνα, παιδιά λίγο μεγαλύτερα από εσάς μας έκαναν υπερήφανους με τα επιτεύγματά τους στον αθλητισμό. Άλλα πάλι κάθε τόσο με τις διεθνείς διακρίσεις τους στον χώρο των σύγχρονων επιστημών και της τεχνολογίας προκαλούν παγκόσμιο θαυμασμό. Και άλλα με τις μεγάλες κοινωνικές και πνευματικές επιτυχίες τους αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα ζει, γιατί παράγει μεγαλείο και δημιουργεί.
Όταν σκεφτόμαστε το παρελθόν, δικαιολογημένα καμαρώνουμε.
Όταν στρεφόμαστε στο παρόν, οφείλουμε να φιλοτιμούμαστε.
Όταν αντικρίζουμε το μέλλον, θέλουμε να ελπίζουμε.
Εθνική υπερηφάνεια, πίστη στον Θεό και φιλότιμο. Αυτά θα φωτίσουν το μέλλον μας, αυτά θα φτιάξουν τη ζωή μας.
Αξίζει όσο τίποτα, κατά τη φετινή χρονιά, παράλληλα με τα μαθήματά σας, να σπουδάσετε τις ομορφιές και τα μυστικά τού πολιτισμού μας. Έστω και μόνοι σας, χωρίς άλλη εξωτερική βοήθεια. Έστω και αν προέρχεστε από άλλες χώρες και πολιτισμούς. Δεν θα χάσετε. Η Ελλάδα είναι η χώρα τής φιλοξενίας. Ξέρει να μοιράζεται τον πλούτο της με όλον τον κόσμο.
Μη μείνετε, παιδιά, στη μιζέρια του παρόντος. Ξυπνήστε ό,τι ελληνικό στις ψυχές σας, γίνετε μέτοχοι της ελληνικής παιδείας, δημιουργήστε τη νέα Ελλάδα. Μπορείτε να το κάνετε. Η δόξα τής σημερινής επιτυχίας αξίζει πολύ περισσότερο από τη δόξα τού ιστορικού παρελθόντος. Αυτή είναι η πραγματική επιτυχία σας. Αυτή είναι και η ευχή και η ελπίδα μας για σας.
Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές την ευλογία του Θεού.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μήνυμα προς τους μαθητές/-τριες Γυμνασίου και Λυκείου
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 798 Ἀριθμ. Διεκπ. 458 Ἐγκυκλίου: 139 |
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2018 |
M H N Y M A
Προς τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων
τους γονείς και δασκάλους
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2018-2019
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες των Δημοτικών μας Σχολείων
Ο αγιασμός που μόλις τελείωσε δεν αποτελεί μια τυπική διαδικασία. Καθιερώθηκε για να σας δώσει την ευλογία τού Θεού στις προσπάθειες που αυτή τη στιγμή ξεκινάτε. Γι’ αυτό κι εγώ σας εύχομαι καλή αλλά και ευλογημένη χρονιά. Δηλαδή καλό ξεκίνημα και ευλογημένη συνέχεια.
Πολλοί θα σας πούν ότι η μόρφωση θέλει προσπάθεια, μελέτη και κόπο. Και είναι αλήθεια. Όπως έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας, «τὰ καλὰ κόποις κτῶνται», που σημαίνει ότι ό,τι καλό αποκτάται με κόπο. Είναι λογικό· ένας αθλητής δεν θα τα καταφέρει, αν δεν προσπαθήσει, ούτε ένας επιστήμονας, αν δεν διαβάσει και δεν εργαστεί με σύστημα και επιμέλεια.
Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι ο κόπος και η μελέτη, για να αξιοποιηθούν καλύτερα, πρέπει να στηρίζονται στη χαρά και τον ενθουσιασμό. Αν έχετε αυτά, τότε η προσπάθεια δεν θα σας κουράζει. Η μάθηση και η σπουδή θα είναι σαν παιγνίδι. Τότε θα πετύχετε πολλά με λιγότερο κόπο.
Θα σας πω όμως και κάτι άλλο. Η χαρά στηρίζεται στους σωστούς στόχους, στην ξεκούραστη ψυχή και στις καλές σχέσεις. Αν στο σπίτι σας τσακώνεστε, δεν θα έχετε χαρά. Αν η ζωή μας είναι γεμάτη ψέματα, πείσματα, πονηριές, ιδιοτροπίες, ζήλειες και παράπονα, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπάρχει ειρήνη στην καρδιά μας και η χαρά εξαφανίζεται.
Θα τελειώσω με ένα τρίτο. Και αυτό είναι η σχέση μας με τον Θεό. Από παλιά, στα σχολεία το έτος άρχιζε με αγιασμό, όπως σήμερα, και η κάθε μέρα με την προσευχή. Επίσης συστηματικά διδασκόταν το μάθημα των Θρησκευτικών. Σκοπός είναι να μάθουμε τον δρόμο τού Θεού. Μόνο κερδισμένοι θα βγούμε. Τώρα όλα αυτά σιγά - σιγά μπαίνουν στο περιθώριο. Το σημερινό σχολείο αποφεύγει να διδάσκει για τον Θεό. Γι’ αυτό και αγριέψαμε, γι’ αυτό και χάσαμε τη χαρά και τον προσανατολισμό μας. Ένας από τους μεγαλύτερους ρώσους συγγραφείς και φιλοσόφους, όταν του έδωσαν ένα μεγάλο βραβείο, μίλησε με θέμα: «οι άνθρωποι λησμόνησαν τον Θεό· από εκεί έρχονται όλα τα κακά». Δυστυχώς, αυτό είναι αλήθεια. Κάποιοι πάλι μας λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Ευτυχώς, αυτό είναι ψέμα. Ο Θεός και υπάρχει και είναι δίπλα μας. Αρκεί κι εμείς να τον θέλουμε και να τον πλησιάζουμε. Και τότε θα έχουμε και ειρήνη και χαρά μέσα μας και προκοπή στη ζωή μας.
Εύχομαι ο Θεός να είναι μαζί σας και όλοι μας να μείνουμε κοντά Του.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Μήνυμα προς τους μαθητές/-τριες του Δημοτικού
Γιὰ κατανόηση τοῦ μεγέθους τῆς καταστροφῆς καὶ τῶν προβλημάτων τῶν πληγέντων Ραφηνιωτῶν παρατίθενται οἱ παρακάτω φωτογραφίες.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Στὰ πλαίσια τῆς κινητοποίησης γιὰ συμπαράσταση ἡ Μητρόπολή μας θὰ διενεργήσει, μάλιστα κατὰ προτροπὴν καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἔκτακτη «λογία» τὴν Κυριακὴ 29 Ἰουλίου σὲ ὅλους τοὺς ναούς μας.
Ἐπιπλέον, ἐπειδὴ πολλοὶ ἐξέφρασαν τὴν ἐπιθυμία κατάθέσεως τῶν εἰσφορῶν τους μέσῳ τραπεζῶν, σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει στοὺς παρακάτω τραπεζικοὺς λογαριασμοὺς τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου τῆς Μητροπόλεώς μας:
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002101 015376 | GR69 0140 2830 2830 0210 1015 376 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 558019-69 | GR37 0110 0870 0000 0875 5801 969 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
Γιὰ κατανόηση τοῦ μεγέθους τῆς καταστροφῆς καὶ τῶν προβλημάτων τῶν πληγέντων Ραφηνιωτῶν επισυνάπτεται ο παρακάτω επίσημος πίνακας του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου.
Βάσει αὐτοῦ, ἐπί συνόλου 1278 οἰκιῶν τῶν περιοχῶν Κόκκινο Λιμανάκι, Διασταύρωση καὶ Νέος Πόντος, οἱ ὁποῖες ἐκκλησιαστικῶς ἀνήκουν στὶς ἐνορίες Παντοβασίλισσας καὶ Ἀναλήψεως Ραφήνας, οἱ 292 κρίνονται πρὸς κατεδάφιση ως παντελῶς κατεστραμμένες, οἱ 270 χρήζουν βασικῶν ἐπισκευῶν προκειμένου νὰ καταστοῦν κατοικίσιμες, οἱ 554 εἶναι μὲν κατοικίσιμες, ἀλλὰ χρήζουν ἐπισκευῶν καὶ οἱ 162 δὲν παρουσιάζουν προβλήματα καὶ ζημιές.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 137Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Στήριξη τῶν Πυροπαθῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ αἰσθήματα βαθειᾶς συνοχῆς, ἐσωτερικῆς συντριβῆς, πρωτοφανοῦς ἀπορίας, πρωτόγνωρης ἀμηχανίας αὐτὲς τὶς μέρες ὅλος ὁ κόσμος καὶ ἰδιαίτερα ἐμεῖς στεκόμαστε μπροστὰ στὸ συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς ἀσύλληπτης καταστροφῆς ποὺ συνέβη καὶ στὴν ἐπαρχία μας. Τὸ Κόκκινο Λιμανάκι, ὁ Νέος Πόντος καὶ ἡ Διασταύρωση δὲν εἶναι πλέον ὅπως τὰ γνωρίζαμε. Ἡ Ραφήνα θρηνεῖ, ἡ Μητρόπολή μας πενθεῖ.
Ἕνα πλῆθος ἐρωτημάτων ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ γιατί, τὸ πῶς, τὸ μήπως, τὸ ἂν ἢ τὸ ποιός φταίει, τυραννοῦν τὴ σκέψη ὅλων μας καὶ ξεσχίζουν τὰ συναισθήματα καὶ τὶς καρδιές μας. Σὲ τί ὅμως ὠφελεῖ νὰ βασανιζόμαστε μαζὶ ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ ἀπὸ λάθος ἐρωτήματα ποὺ μάλιστα δὲν ἔχουν ἀπάντηση;
Ἀνάμεσα στοὺς ἑκατὸ περίπου συνανθρώπους μας, ποὺ μὲ τόσο τραγικὸ τρόπο ἔχασαν τὴ ζωή τους, οἱ τριάντα ἦταν τέκνα τῆς δικῆς μας ἀγκαλιᾶς, ἀγαπημένοι συγγενεῖς, φίλοι, γείτονες ποὺ μαζί τους μοιραζόμασταν χαρὲς καὶ λύπες, ὁράματα καὶ μνῆμες, τὴν ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς καὶ τὴν ἀμεσότητα τῆς καθημερινότητας.
Σήμερα ὅλοι αὐτοὶ σιγοῦν. Ἡ παρουσία τους εἶναι μόνον νοερή. Ἡ ζωή μας εἶναι τόσο ἄδεια. Μᾶς λείπουν. Ἀλλὰ καὶ τόσο πληγωμένη ἀπὸ τὸν τραγικὸ καὶ ἐπώδυνο τρόπο τοῦ θανάτου τους. Ἡ ἀξία της φαντάζει τόσο μικρή, ἡ λογική της τόσο προβληματική, ὁ πόνος της ἀβάσταχτος. Δίπλα της ἀντικρύζουμε ἀκρωτηριασμένες οἰκογένειες, τσακισμένους συγγενεῖς, ἐρειπωμένα σπίτια, ἐξανεμισμένους τοὺς κόπους μιᾶς ζωῆς, τὸν φυσικό μας παράδεισο ὡς κόλαση, τὰ καταπράσινα δένδρα σταχτιασμένα, τὶς ὅποιες ἐλπίδες μας προδομένες. Ὁλόκληρος ὁ κόσμος γονατισμένος ἀπὸ τὴ φρίκη, ἡ λογικὴ ἀκυρωμένη ἀπὸ τὴν τραγικότητα. Ποιός καὶ γιατί πλέον νὰ θέλει νὰ ζήσει αὐτὴ τὴ ζωή καὶ σὲ αὐτὸν τὸν τόπο;
Ὅλα αὐτὰ εἶναι τόσο πραγματικά, ἀδελφοί μου, ἀλλὰ δὲν ἀποτελοῦν τὴ μόνη ἀλήθεια. Ὅπως μέσα ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς σὲ λίγες μόλις στιγμὲς ἀκολούθησε ἡ καταστροφή, συγχωρέστε με ποὺ τολμῶ νὰ τὸ πῶ, ἔτσι καὶ μέσα ἀπὸ τὶς στάχτες τῆς Ἀνατολικῆς Ἀττικῆς θὰ μποροῦσε νὰ ξεπηδήσει ὄχι πάλι ἡἴδια ζωή, ἀλλὰ ὁπωσδήποτε μιὰ πολὺ πιὸ ἀληθινὴ καὶ γνήσια ζωή. Μιὰ ζωὴ ποὺ δὲν ἀπειλεῖται καὶ δὲν καταστρέφεται.
Ἤδη ἡ Μητρόπολή μας ἔγινε ἀποδέκτης προσφορᾶς ἀπὸ ποικίλες πηγὲς ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο, ἀπὸ τὴν Αὐστρία, τὴν Ἑλβετία, τὴ Γερμανία, τὴν Ἀμερική, ἀπὸ πλῆθος Μητροπόλεις καὶ ἐκκλησιαστικοὺς φορεῖς, ἀπὸ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους συμπολῖτες μας καὶ ἀνθρώπους ποὺ προσφέρουν χρήματα, σπίτια, τρόφιμα, φάρμακα, σκέψεις, ἰδέες καὶ κυρίως ποταμοὺς ἀλληλέγγυων αἰσθημάτων, ποὺ ὣς τώρα ἦταν κρυμμένα, δίχως ἔκφραση καὶ διέξοδο. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη, ἡ ἑνότητα, ἡ πληθωρικὴ ἀλληλεγγύη, ἡ κοινὴ προσπάθεια εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα μας γιὰ δημιουργικὴ ἀφύπνιση καὶ οὐσιαστικὴ ἀναγέννηση.
Ἡ Μητρόπολή μας δὲν μένει ἀδρανής. Ὅ,τι ἔχει εἶναι καὶ δικό σας. Ἐσεῖς εἶστε καὶ ἡ περιουσία της καὶ ὁ λαός της. Ἀπὸ ἐσᾶς ἀντλεῖ τοὺς πόρους της καὶ σὲ σᾶς προσφέρει τὴ ζωὴ καὶ τὴν ὅποια παρακαταθήκη της. Ἤδη σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς φορεῖς τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης, ὅλες οἱ Ἐνορίες και οἱ Ἱερεῖς μας, μαζὶ μὲ τὰ μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων καὶ τοὺς ἐθελοντές μας, κινητοποιοῦνται πρὸς κάθε κατεύθυνση (ἀντιμετώπιση ἄμεσων ἀναγκῶν σίτισης, ἱματισμοῦ, στέγασης, καθαρισμοῦ, ὑγειονομικοῦ ὑλικοῦ καὶ αἵματος, οἰκονομικῆς συνδρομῆς στὸ ἐπίπεδο τῶν πρώτων βασικῶν ἀναγκῶν, ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς στήριξης κ.λπ.). Ὅλοι μας προσπαθοῦμε νὰ ζήσουμε μαζὶ τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Τίς ἀσθενεῖ καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορ. ια΄ 29). Αὐτος εἶναι ὁ πρῶτος πνευματικὸς στόχος μας.
Δεύτερος ἡ προσευχή μας. Δὲν εἶναι λίγο αὐτό, ἀδελφοί μου. Ἡ προσευχὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ μέριμνα καὶ τὰ φιλάνθρωπα αἰσθήματά μας, πιὸ δυνατή, πιὸ οὐσιαστική, πιὸ ἀναγκαία ἀπὸ τὴν ἀλληλέγγυα διάθεσή μας. Πῶς νὰ τὸ κάνουμε; ὁ Θεὸς ἔχει δύναμη καὶ τρόπους πολύ ἀνώτερους ἀπὸ τὴ δική μας καλωσύνη, προκειμένου νὰ παρηγορήσει, νὰ ἐνισχύσει, νὰ βοηθήσει, νὰ φωτίσει, νὰ μεταμορφώσει. Οἱ μέρες αὐτὲς πρέπει νὰ γίνουν μέρες ἔντονης καὶ ἀληθινῆς προσευχῆς, ὄχι μόνο γιὰ τοὺς κοιμηθέντας ἀδελφούς μας ἀλλὰ κυρίως γιὰ τοὺς κατατραυματισμένους συγγενεῖς καὶ φίλους τους καὶ ἐπίσης γιὰ τοὺς ναρκωμένους καὶ μουδιασμένους ἑαυτούς μας· «Διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα ἀνορθώσατε καὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε τοῖς ποσὶν ὑμῶν» (Ἑβρ. ιβ΄ 12), κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Πρέπει νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας καὶ νὰ ἀλλάξει ἡ ζωὴ καὶ ὁ προσανατολισμός ὅλων μας. Τὸ ζητούμενο στὴν τραγικότητα ποὺ ζοῦμε εἶναι ἀσφαλῶς ἡ ἀλληλεγγύη. Αὐτὸ ὅμως ποὺ κυρίως μᾶς χρειάζεται καὶ ἀγνοοῦμε εἶναι ἡ πίστη στὸν Θεό. Οἱ στάχτες τῆς πίστης μας εἶναι ἀνάγκη νὰ μεταμορφωθοῦν σὲ καταπράσινα δένδρα ζωῆς καὶ πνεύματος.
Πρὶν ἀπὸ 13 περίπου χρόνια ἔζησα ἕνα ἀνάλογο δρᾶμα στὸ Γραμματικό, ὅταν μὲ τὴν πτώση ἑνὸς ἀεροπλάνου βρέθηκαν ἀπανθρακωμένα 121 πτώματα συνανθρώπων μας, κυρίως Κυπρίων. Τὸ δρᾶμα ποὺ συνάντησα ἦταν ἀπερίγραπτο. Τὸ δάκρυ ἀνεξάντλητο, ὁ πόνος ἀπροσμέτρητος. Αὐτὸ ὅμως ποὺ τοὺς στήριξε ἦταν κυρίως ἡ πίστη τους. Αὐτὴ τοὺς κράτησε αὐτὴ καὶ τοὺς ἀνέστησε. Σήμερα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ζοῦν καὶ πολὺ ἀληθινά. Πατοῦν σταθερὰ στὰ πόδια τους. Ὁ ἀπόηχος τοῦ πόνου καὶ τοῦ θρήνου τους εἶναι πλέον μιὰ νότα ἀληθινῆς ζωῆς μὲ πίστη στὸν Θεό, νόημα καὶ ἀξιοπρέπεια.
Καὶ ἕνα τελευταῖο· καιρὸς νὰ μάθουμε ἀπὸ τὰ λάθη καὶ τὶς παραλείψεις μας. Γιὰ ὅ,τι συνέβη δὲν φταίει ὁ Θεός· φταῖμε ἐμεῖς. Εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀναστηθεῖ στὴ ζωή μας πρωτίστως ἡ πίστη στὸν Θεό καὶ στὴ συνέχεια ἡ σύνεση. Θὰ μποροῦσε κάλλιστα αὐτὴ ἡ τραγικὴ δοκιμασία νὰ μεταστραφεῖ σὲ ἀφύπνιση καὶ ἀλλαγὴ πορείας. Κάτι τέτοιο εἶναι μονόδρομος καὶ ἐπιταγή.
Στὰ πλαίσια τῆς κινητοποίησης γιὰ συμπαράσταση ἡ Μητρόπολή μας θὰ διενεργήσει, μάλιστα κατὰ προτροπὴν καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἔκτακτη «λογία» σήμερα Κυριακὴ 29 Ἰουλίου σὲ ὅλους τοὺς ναούς μας. Σᾶς προτρέπω ὅλοι νὰ βοηθήσουμε ὅσο μποροῦμε, νὰ γίνουμε μέρος αὐτῆς τῆς καθολικῆς συστράτευσης.
Ἐπιπλέον, ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νὰ καταθέσει χρήματα στοὺς τραπεζικοὺς λογαριασμοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, τοὺς ὁποίους καὶ μπορεῖτε νὰ πληροφορηθεῖτε εἴτε ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς σας εἴτε καὶ ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ | ΑΡ. ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ | ΙΒΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ |
ALPHA | 283 002101 015376 | GR69 0140 2830 2830 0210 1015 376 |
ΕΘΝΙΚΗ | 087 558019-69 | GR37 0110 0870 0000 0875 5801 969 |
ΠΕΙΡΑΙΩΣ | 6048 127470 256 | GR89 0171 0480 0060 4812 7470 256 |
EUROBANK | 0026 0334 89 0200557082 | GR25 0260 3340 0008 9020 0557 082 |
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 275 Ἀριθμ. Διεκπ. 153/26-3-2018 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2018 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(136Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Χαρᾶς καὶ φωτὸς τὰ πάντα πεπλήρωται». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι «ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», ποὺ μᾶς γεμίζει μὲ χαρά, φῶς, ἐλπίδα καὶ ζωή. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως διακηρύσσει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος:
«Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος,
ὁ Ἅδης ἐπικράνθη καὶ γὰρ ἐνεκρώθη.
Μηδεὶς οὖν φοβείσθω θάνατον• ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος».
Ὁ Κύριος, μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, κατήργησε τὸν θάνατο, ἐνίκησε τὴν αἰτία τοῦ θανάτου, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία, καὶ συνέτριψε «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τὸν διάβολον». Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν ψάλλουμε ἀτέλειωτες φορὲς καὶ μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ τὸν νικητήριο παιᾶνα «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος», διαδηλώνουμε τὴν πίστη μας ὅτι ὅλοι, γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι, ποὺ βρίσκονται στὰ μνήματα, ἐνῷ τοὺς ἀποχαιρετήσαμε ὡς νεκροὺς, τώρα εἶναι ἀναστημένοι καὶ ἀπολαμβάνουν τὸ θεῖο δῶρο τῆς ζωῆς. Οἱ τάφοι, ἐνῶ εἶναι γεμᾶτοι μὲ νεκρὰ σώματα, στὰ σπλάγχνα τους φιλοξενοῦν ἀναστημένους ἀνθρώπους, ποὺ σὰν ἄλλοι σπόροι ἑτοιμάζονται νὰ βλαστήσουν καὶ νὰ καρπίσουν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἀνάσταση τὸ πρῶτον συνέβη ἐντὸς του τάφου. Αὐτὴν τὴν θεολογικὴ ἀλήθεια γιορτάζουμε τὴν ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Ὁ Κύριος τὸ Μέγα Σάββατο «τῇ σαρκὶ μὲν σαββατίζει», δηλαδὴ τὸ σῶμα Του εἶναι σὲ κατάπαυση, στὴν πραγματικότητα ὅμως εἶναι σὰν λιοντάρι ποὺ κοιμᾶται, «ἀναπεσὼν κεκοίμησαι ὡς λέων», ψάλαμε μόλις χθές. Στὸν τάφο εἶναι σωματικῶς, στὸν Ἅδη ὅμως συνυπάρχει «μετὰ ψυχῆς ὡς Θεός». Ἔτσι, Θεὸς ὢν κατέρχεται στὸν Ἅδη «κατάστικτος τοῖς μώλωψι καὶ πανσθενουργός» καὶ μὲ τὴν ζωαρχική Του παλάμη «τὰ τοῦ θανάτου κλεῖθρα διεσπάραξε» καὶ «συνέτριψε μοχλοὺς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένων», συνανιστῶν, συμπαρασύρων μαζί Του «παγγενῆ τὸν Ἀδάμ». Τί μεγάλο καὶ συγκλονιστικὸ γεγονός! «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν».
Μὲ τὰ λόγια αὐτά, ποὺ ἄλλα ψάλλονται τὸ Μέγα Σάββατο καὶ ἄλλα τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ὁμολογεῖται τὸ μυστήριο τῆς καθόδου τοῦ Κυρίου στὸν Ἅδη ἀφ’ ἑνός, καὶ τῆς συντριβῆς τῶν δεσμῶν τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀναστάσεως ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἀφ’ ἑτέρου.
Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ στὴν παννυχίδα τοῦ Πάσχα ψάλλουμε τὸν Κανόνα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου καὶ ἀμέσως μετὰ ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κανόνα τῆς Ἀναστάσεως. Ὅπως ἐπίσης, στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου εἰκονίζεται μὲ τὴν «εἰς Ἅδου Κάθοδον» καὶ ὄχι μὲ τὴν ἔξοδο τοῦ Κυρίου ἐκ τοῦ τάφου. Ὁ Κύριος εἶναι ζῶν «νεκρός», ἀλλὰ «ζωαρχικότατος» μέσα στὸν Τάφο. Τὰ συντρίμμια ποὺ ἀπεικονίζονται μέσα στὰ σπήλαια τοῦ Ἅδου, τὰ καρφιά, τὰ κλειδιά, οἱ ἁλυσίδες, οἱ μοχλοί, οἱ σπασμένες πόρτες, καὶ ἡ ὁρμὴ μὲ τὴν ὁποία ἀνασύρει ἀπὸ τοὺς καρποὺς γονατισμένους τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα καὶ τοὺς ἀνορθώνει αὐτὸ καταδεικνύουν.
Στὴ σημερινὴ ἑορτὴ ὑπάρχει τὸ θεμέλιο τῆς πίστης μας ὅτι στὰ μνήματα εἶναι ἤδη ζωντανὲς καὶ ἀναστημένες οἱ ψυχὲς γι’ αὐτὸ καὶ ψάλλουμε ὅτι «ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος». Ποιά μεγαλύτερη ἐλπίδα και γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ γιὰ ὅλον τὸν κόσμο!
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἀνεπίτρεπτη πολυτέλεια νὰ χάσουμε φέτος τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Εἶναι ἀσυγχώρητο ἀτόπημα νὰ περιορισθοῦμε στὰ ὄμορφα ἔθιμα, στοὺς ὡραίους γιορταστικοὺς τύπους, στὰ τσουγκρίσματα μὲ τὰ αὐγά, στὶς λαμπάδες, στὰ ἀρνιὰ καὶ στὶς εὐχὲς καὶ νὰ ἀναβάλουμε τὴ συμμετοχή μας στὰ βαθύτερα καὶ πιὸ ἀληθινὰ γιὰ τοῦ χρόνου.
Ὁλόκληρη ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως ἀπὸ τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς» μέχρι καὶ τὸ δοξαστικὸ «Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει» εἶναι γεμάτη ἀπὸ προτροπὲς πνευματικοῦ ἑορτασμοῦ. Ἂς τὶς προσέξουμε γιὰ λίγο:
«Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις», ἂς καθαρίσουμε τὸν φυσικὸ ἑαυτό μας ἀπὸ τοὺς λεκέδες τῶν κατωτέρων παθῶν.
«Ἀλλήλους περιπτυξώμεθα καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει», ἂς συμφιλιωθοῦμε, ἂς συγχωρηθοῦμε γιὰ ὅλα καὶ μὲ ὅλους καὶ ἂς ἀγκαλιασθοῦμε μὲ ἀγάπη.
«Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος», ἂς μὴν καθυστερήσουμε, ἀλλὰ μὲ σπουδὴ καὶ θεία ὁρμὴ «ἀγαλλομένῳ ποδί», μὲ πόθο ἱερὸ ἂς στρέψουμε τὶς ἐλπίδες μας στὸν Ἀναστάντα.
Ἂς «προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι» πρὸς Αὐτὸν συνεορτάζοντες μὲ τὸν ἀγγελικὸ κόσμο καὶ
«Δεῦτε λάβετε φῶς καὶ δοξάσατε Αὐτὸν», ἂς πάρουμε φῶς καὶ δύναμη ἀπὸ τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Κύριο.
«Σῶμα Χριστοῦ μεταλάβετε, πηγῆς ἀθανάτου γεύσασθε», «Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν», ἂς μετάσχουμε μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης στὴ θεία κοινωνία. Καὶ τότε θὰ «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει» καὶ θὰ «εὐφρανθῶμεν ἐνθέως», θὰ φωτισθεῖ ἡ ὅλη μας ὕπαρξη καὶ θὰ πλημμυρίσει ἀπὸ «θεία εὐφροσύνη» ὁ νοῦς, ἡ καρδία και ἡ ζωή μας.
Εὐχὴ καὶ προσευχὴ της Ἐκκλησίας μας εἶναι ὁ Κύριος νὰ μᾶς «ἀξιώσει ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ ὑμνεῖν καὶ δοξάζειν», «νὰ εἰρηρεύσει ἡμῶν τὴν ζωήν», καὶ νὰ μᾶς δώσει «ἐκτυπώτερον Αὐτοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας Του».
Σᾶς τὸ εὔχομαι ὁλόψυχα, ἀγαπητοί μου άδελφοί.
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 136η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 273 Ἀριθμ. Διεκπ. 151 |
Σπάτα, 26 Μαρτίου 2018 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Ὑποδοχὴ καὶ Διανομὴ Ἁγίου Φωτὸς - Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια - Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καθὼς ὁλοκληρώνεται ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ στὸ βάθος διακρίνεται τὸ φῶς καὶ ἡ δόξα τῆς Ἀναστάσεως, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Ὅπως κάθε χρόνο ἔτσι καὶ φέτος σᾶς καλῶ, ὅσοι θέλετε καὶ μπορεῖτε, νὰ συνεορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τὸ βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα. Σᾶς περιμένω νὰ πρωτοψάλουμε μαζὶ τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», νὰ παραμείνουμε σὲ ὁλόκληρη τὴν ἀκολουθία μὲ τὶς λαμπάδες τῆς πίστεως ἀναμμένες, νὰ λειτουργηθοῦμε καὶ νὰ κοινωνήσουμε κατάλληλα προετοιμασμένοι τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἐπίσης:
Α. Τὸ Μέγα Σάββατο τὸ ἀπόγευμα, περίπου στὶς 7:00μ.μ., στὸν Ἀερολιμένα «Ἐλευθέριος Βενιζέλος», θὰ παραλάβω ὡς συνήθως ἀπὸ τὸν Ἔξαρχο τοῦ Παναγίου Τάφου, μαζὶ μὲ τὸν Κλῆρο τῆς Μητροπόλεώς μας ἀλλὰ καὶ τοὺς Δημάρχους καὶ τὶς Τοπικὲς Ἀρχές, τὸ Ἅγιο Φῶς ποὺ μὲ εἰδικὴ πτήση θὰ μεταφερθεῖ ἀπὸ τὸν Πανάγιο Τάφο. Αὐτὸ ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία γιὰ τὴ Μητρόπολή μας ἀλλὰ καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία μας. Τί μεγάλο πρᾶγμα, νὰ βγαίνει θαυμαστῶς ἀπὸ τὸν Τάφο τοῦ Κυρίου μας τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ μέσα σὲ λίγες ὧρες νὰ διανέμεται σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη!
Β. Ὅπως καὶ πέρσι, στὶς 8:00μ.μ. τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, θὰ γίνει σύντομη τελετὴ στὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα, θὰ ψάλουμε τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς» καὶ τὸ ἅγιο Φῶς θὰ διανεμηθεῖ σὲ ἀντιπροσωπεῖες τῶν Ἐνοριῶν μας, προκειμένου ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Ἱερέων μας νὰ τὸ παραλάβετε ὅλοι ὡς εὐλογία γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὰ σπίτια σας ἀργότερα τὸ βράδυ κατὰ τὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὅσοι θέλετε θὰ εἶναι χαρά μας νὰ συμπανηγυρίσουμε.
Γ. Τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο, θὰ περιέλθω τὰ κοιμητήρια, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀναστάσιμα Τρισάγια, κυρίως ὑπὲρ ἀναπαύσεως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Καλυβίων | |
12:00 μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης |
Στὴν Κερατέα τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, δηλαδὴ τὴ Δευτέρα 23 Ἀπριλίου, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία.
Μέσα στὰ μνήματα δὲν ὑπάρχουν νεκροί, ἀλλὰ ζωντανοί. Ὑπάρχουν σώματα νεκρὰ καὶ ψυχὲς ἀναστημένες. Αὐτὸ ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Δ. Τέλος, τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θὰ τελεσθεῖ ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὰ Σπάτα, στὶς 6:30μ.μ., ὅπου καὶ θὰ ἀναγνωσθεῖ ἡ ἀντίστοιχη Εὐαγγελικὴ περικοπὴ σὲ διάφορες γλῶσσες, ἀπόδειξη τοῦ οἰκουμενικοῦ χαρακτῆρα τῆς Ἀναστάσεως καὶ θὰ διανεμηθεῖ σὲ ὅλους ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Στὴ συνέχεια, ψάλλοντας τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» θὰ ἐπιστρέψουμε στὸν Μητροπολιτικὸ Οἶκο, ὅπου καὶ θὰ ἀναταλλάξουμε εὐχὲς καὶ θὰ προσφερθεῖ κέρασμα.
Μὲ κάθε τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρέπει νὰ ζήσουμε τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εὔχομαι φέτος νὰ συμβεῖ μὲ ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Εγκύκλιο Σημείωμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1352 Ἀριθμ. Διεκπ. 795/14-12-2017 |
Χριστούγεννα 2017 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 133Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Ἡ γιορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως εἶναι φυσικὸ νὰ γεμίζει τὶς καρδιές μας μὲ πνευματικὴ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη. Ἡ χαρὰ ὅμως αὐτὴ εἶναι αὐθεντικὴ καὶ ἀναφαίρετη, μόνον ὅταν ἀναδύεται μέσα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τῆς ἑορτῆς καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειά της. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια συναντᾶται μέσα σὲ δύο ἁγιογραφικοὺς ὅρους, ποὺ διαρκῶς ἐπαναλαμβάνουν οἱ θεόφθογγοι ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ λέξη «κένωση» καὶ ἡ λέξη «πλήρωμα».
Ὁ Χριστός, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους, «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» (Φιλιπ. β΄ 7) – ἄδειασε τὸν ἑαυτό Του καὶ ἔλαβε μορφὴ δούλου. Καὶ στοὺς Κολοσσαεῖς λέγει ὅτι «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ. β΄ 9), δηλαδή, ἐνῷ ἐκένωσε καὶ ἄδειασε τὴν εἰκόνα Του «σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος» (Φιλιπ. β΄ 8), μέσα Του κατοικεῖ τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος, ὁλόκληρη ἡ θεότητα. Τὸ ταπεινὸ Βρέφος τῆς Βηθλεὲμ δὲν εἶναι ἕνα συνηθισμένο συμπαθὲς μωράκι, ὅπως συνήθως ἀπεικονίζεται στοὺς ζωγραφικοὺς πίνακες, ἀλλὰ ὁ παντέλειος Θεός, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴ βυζαντινή μας εἰκονογραφία.
Ὁ Θεός, παραμένοντας τέλειος Θεός, χωρὶς δηλαδὴ καθόλου νὰ χάσει ἀπὸ τὴ θεότητά Του, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ, γίνεται ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐξαγιάσει τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα, γιὰ νὰ θεώσει τὴν ἀνθρώπινη φύση μας. Τί τιμὴ καὶ τί εὐλογία! Εἶναι τόσο μεγάλη αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ τὴν συλλάβει ἡ διάνοιά μας καὶ συχνὰ δυσκολεύεται νὰ τὴν ἀγκαλιάσει ἡ πίστη μας. Εἶναι ὅμως ἀναγκαῖο μὲ αὐτὴν τὴν ἀλήθεια νὰ γεμίσει ἡ ζωή μας.
Χωρὶς αὐτήν, ἡ ζωή μας γίνεται τόσο ἄδεια καὶ ἐπίπεδη. Ἐνῷ μᾶς γίνεται ἡ τιμὴ νὰ ἔχουμε καὶ δυνατότητα καὶ προορισμὸ θεώσεως, ἐμεῖς νὰ τὸ ἀγνοοῦμε. Ἀρκούμαστε σὲ μία ζωὴ μικρὴ καὶ λίγη σὲ ποιότητα, φτωχὴ σὲ περιεχόμενο, ἡ δὲ προοπτικὴ τῆς ἁγιότητος εἶναι ἐξαφανισμένη ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τοῦ προορισμοῦ μας. Ὁ λόγος καὶ τὸ μήνυμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ υἱοθεσία, εἶναι νὰ γίνουμε τέκνα Θεοῦ! Γίνεται ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μᾶς κάνει μετόχους τῆς θεότητός Του.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν στόχο, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς δείχνει καὶ τὸν τρόπο. Ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν θέωση ξεκινάει ἀπὸ τὴν κένωση, τὸ ἄδειασμα, τὴν ταπείνωση, ἀπὸ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοῦ ἐγωισμοῦ μας. Ὅποιος θέλει νὰ ζήσει τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀλήθεια, πρέπει προηγουμένως νὰ περάσει ἀπὸ τὸ παράδοξο ἀλλὰ εὐλογημένο μονοπάτι τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς κενώσεως. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ γεμίσουμε τὴν καρδιά μας μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἀνοίξει ὁ δρόμος τῆς κοινωνίας καὶ τῆς ἕνωσης μαζί Του, πρέπει νὰ ἀδειάσουμε ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τὰ ἀδιέξοδα τοῦ ὀρθολογισμοῦ μας, ἀπὸ τὸ δουλικὸ δικαίωμα τοῦ συναισθήματος καὶ τὸ πεισματικὸ θέλημά μας.
Γνωρίζουμε λοιπὸν τὸν σκοπό μας, εἶναι ἡ θέωση καὶ ὁ ἁγιασμός. Γνωρίζουμε καὶ τὸν δρόμο, εἶναι ἡ ταπείνωση καὶ ἡ κένωση. Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνει καὶ ἕνα τρίτο ἐφόδιο γιὰ τὴ ζωή μας: τὸ φρόνημα. Ἡ ἀκολουθία τῶν Χριστουγέννων εἶναι γεμάτη ἀπὸ στοιχεῖα Ὀρθοδόξου φρονήματος καὶ ἤθους. Ὁ Κύριος ἔγινε φτωχὸς γιὰ νὰ μᾶς πλουτίσει, «ἑαυτὸν ἐκένωσε» γιὰ νὰ μᾶς γεμίσει, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει, ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς θεώσει. Γνωρίζουμε λοιπὸν τὸν σκοπό μας, εἶναι ἡ θέωση καὶ ὁ ἁγιασμός.
Τί σημαίνουν ἆραγε αὐτὲς οἱ ἀντιθέσεις; Ἴσως εἶναι καιρός, τὰ φετινὰ Χριστούγεννα, νὰ ἐγκαταλείψουμε αὐτὴ τὴ λογικὴ μὲ τὴν ὁποία εἴμαστε διαποτισμένοι, τὴ φυσικὴ λογική, καὶ νὰ προχωρήσουμε σὲ μία ἐντελῶς διαφορετικὴ λογική, τὴν πνευματικὴ λογική. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι πρῶτος πρέπει νὰ ἐπιλέγει τὴ θέση τοῦ τελευταίου, ὅποιος θέλει νὰ ζήσει τὸν Θεὸ πρέπει νὰ πεθάνει γι’ Αὐτόν, ὅποιος θέλει τελικὰ νὰ ἀνέβει πρέπει νὰ κατέβει, πρέπει νὰ ταπεινωθεῖ. Ἀλήθεια! Τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ Χριστούγεννα μὲ τὰ Χριστούγεννα τοῦ ἐμπορικοῦ καταναλωτισμοῦ ἢ τὰ Χριστούγεννα τῆς κοσμικῆς κοινωνικότητας;
Σήμερα χαιρόμαστε ποὺ εἴμαστε ἄνθρωποι. Σήμερα πανηγυρίζουμε ποὺ εἴμαστε πιστοὶ Ὀρθόδοξοι. Αὐτὸ τὸ φρόνημα φέρνει τὴν ἐλευθερία, αὐτὸ δίνει τὴν ἀγάπη, αὐτὸ χαρίζει τὴν ἀλήθεια, αὐτὸ θὰ μᾶς κάνει νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς φέτος «Ἀληθινὰ καὶ ἁγιασμένα Χριστούγεννα» καὶ καθὼς ἀνατέλλει τὸ 2018 μιὰ Νέα «Καλὴ καὶ εὐλογημένη χρονιά». Σᾶς τὸ εὔχομαι ἀπὸ καρδίας.
Eγκύκλιος 133η
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2017 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων
τους γονείς και δασκάλους
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2017-2018
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες των Δημοτικών Σχολείων,
Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους και τον καθιερωμένο αγιασμό, εύχομαι σε όλους σας να έχετε μια καλή και ευλογημένη χρονιά.
Σήμερα, καθώς αρχίζουν τα μαθήματα, όλων τα μάτια είναι καρφωμένα επάνω σας. Οι γονείς σας στηρίζουν τις ελπίδες τους στο σχολείο, οι δάσκαλοί σας χαίρονται που σας ξανασυναντούν, οι εκπρόσωποι της πολιτείας αναλογίζονται τις ευθύνες τους απέναντί σας, η Εκκλησία τέλεσε τον αγιασμό, θέλοντας να έχετε τον φωτισμό του Θεού στον αγώνα σας, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μιλούν για σας, στη Βουλή διεξάγονται έντονες συζητήσεις για σας. Όλοι φαίνεται πως θέλουν το καλό σας. Λίγοι όμως το υπηρετούν.
Είναι τόσο σημαντικό θέμα η μόρφωσή σας που θα έπρεπε το Υπουργείο Παιδείας να είναι το πρώτο υπουργείο από όλα. Όπως καταλαβαίνετε, από την επιτυχία σας στο σχολείο καθορίζεται το μέλλον σας. Από το είδος όμως της εκπαίδευσής σας καθορίζεται και το μέλλον της πατρίδας μας και η ευημερία της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό και θέλουμε στο σχολείο όχι μόνο να γεμίσετε το μυαλό σας με γνώσεις, αλλά κυρίως την καρδιά σας με αγάπη, πίστη, αρετές και ιερές αξίες.
Εγώ σαν ο Επίσκοπος της περιοχής μας, ένα πράγμα έχω να σας πω∙ αν μάθετε όλα τα μαθήματά σας και λύνετε όλες τις ασκήσεις σας, και είστε πρώτοι στα ηλεκτρονικά παιγνίδια, αλλά δεν μάθετε τί είναι ο Θεός και πώς κανείς τον πλησιάζει, τότε έχετε αποτύχει. Για τον λόγο αυτόν, το πιο σημαντικό μάθημα στο σχολείο σας είναι τα θρησκευτικά και η πιο σπουδαία ώρα είναι η ώρα της προσευχής. Αν αυτά δεν γίνονται σωστά, τότε δεν είναι καλό το σχολείο. Αν αυτά γίνονται όπως πρέπει τότε το σχολείο σας αξίζει.
Προσωπικά, είμαι πάντα στη διάθεσή σας. Αν με καλέσετε ευχαρίστως να σας επισκεφθώ∙ αν πάλι θέλετε να έρθετε εσείς κοντά μου, σας περιμένω με ανοιχτή την αγκαλιά είτε στα Σπάτα, είτε στο Επισκοπείο του Λαυρίου, είτε σε κάποιο από τα όμορφα μοναστηράκια μας είτε σε ένα από τα πανέμορφα ξωκλήσια της περιοχής μας ή όπου αλλού νομίζετε.
Να έχετε την ευλογία του Θεού, παιδιά, και ο Θεός να φωτίζει τους γονείς και τους δασκάλους σας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 912 Ἀριθμ. Διεκπ. 592/4-9-2017 |
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2017 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων
τους γονείς και καθηγητές
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2017-2018
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες, γονείς και καθηγητές,
Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους και τον καθιερωμένο πλέον αγιασμό, θα ήθελα να εκφράσω τη χαρά μου που επικοινωνώ μαζί σας και φυσικά να δώσω τις ευχές μου για καλή και γεμάτη από ουσιαστική γνώση, πρόοδο και επιτυχίες χρονιά. Μαζί όμως με τις ευχές, θα ήθελα να σας πω και δυο αλήθειες, γιατί ενώ οι ευχές δείχνουν την αγάπη μας, οι αλήθειες φανερώνουν τη σοφία μας και η ζωή δεν θεμελιώνεται σε ευχολόγια αλλά σε αλήθειες.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και η κρίση στην πατρίδα μας, για την οποία όλοι μιλούν, δεν φαίνεται να υποχωρεί. Αυτό όμως για το οποίο δεν γίνεται λόγος είναι η βαθύτατη παρακμή, κύρια αιτία της οποίας είναι η άνευρη και δίχως πνεύμα παιδεία μας και θύματά της η πορεία μας ως έθνους και εσείς τα παιδιά.
Ἡ παιδεία είναι το κλειδί της επιβίωσης και ευημερίας μας ως έθνους και κοινωνίας και δυστυχώς, παρά τις συνεχείς μεγαλόστομες διακηρύξεις για τη φροντίδα της πολιτείας, η ποιότητά της στην πατρίδα μας δεν είναι αυτή που της αξίζει. Όχι γιατί δεν δίδονται χρήματα ούτε γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα, αλλά γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα ως έχει δεν παρέχει σοφία, δεν φωτίζει, δεν μορφώνει ανθρώπους, δεν προσφέρει όραμα, δεν παράγει πολιτισμό, δεν στηρίζεται σε αξίες. Μοιάζει με εργοστάσιο μηχανικής αναπαραγωγής και μεταφοράς γνώσης και πληροφοριών.
Η ανάγκη για τη μετάλλαξη της γνώσης σε μόρφωση και των πρόσκαιρων πληροφοριών σε διαχρονικές αξίες και πνεύμα είναι επιτακτική όσο ποτέ. Ένα σχολείο που γεμίζει τα μυαλά με πληροφορίες και δεν καλλιεργεί ισόμορφα την ψυχή είναι σαν να προσφέρει τροφή που έχει θερμίδες που αρρωσταίνουν και παχαίνουν και όχι βιταμίνες που χαρίζουν ζωή και υγεία. Όπως η διατροφή μας έχει απομακρυνθεί από τους όρους υγιεινής, προσθέτοντας στο σώμα λίπος και όχι υγεία, διάρκεια ζωής χωρίς ποιότητα, έτσι και η εκπαίδευσή μας δίνει έμφαση στη γνώση και όχι στη σοφία. Η παραδοσιακή μας δίαιτα αποδεδειγμένα είναι η καλύτερη. Το ίδιο και η παραδοσιακή μας παιδεία είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ. Μορφωμένος δεν είναι αυτός που ξέρει πολλά, αλλά ο σοφός που μπορεί να βλέπει την αλήθεια και να διαχειρίζεται τη γνώση.
Απευθύνομαι σε όλους όσοι συγκροτούν την ευρύτερη εκπαιδευτική οικογένεια, εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές. Όλοι μαζί καλούμαστε να συμβάλουμε σε μια προσπάθεια διεκδίκησης της αληθινής μόρφωσης. Αν δεν δώσουμε προτεραιότητα σε τέτοια παιδεία, τελειώσαμε. Η αδικία που θα έχουμε διαπράξει στα παιδιά, στους εαυτούς και στο μέλλον μας θα είναι ασυγχώρητη.
Σε μια τέτοια προσπάθεια κι εμείς ως Εκκλησία είμαστε στο πλευρό όλων σας και με όλες μας τις δυνάμεις. Ο αγιασμός που σήμερα τελέσαμε δεν αποτελεί ένα τυπικό προνόμιο της Εκκλησίας που αγωνίζεται να διατηρήσει, αλλά ένα δικαίωμα στην πνευματική μόρφωση όλων μας που με κάθε τρόπο πρέπει ως εκπαιδευτική κοινότητα να αξιοποιήσουμε. Μας λείπει ο Θεός. Γκρεμίσαμε την πίστη σε Αυτόν μέσα μας. Εμείς ως Εκκλησία αυτό που ξέρουμε είναι να μιλήσουμε για τον Θεό και το Ευαγγέλιο και να τον προσφέρουμε ως έμπνευση και ανάσα στα πνευμόνια των παιδιών και ως ζωογόνο συμπλήρωμα στη σχολική γνώση. Στο μέτρο που μας αναγνωρίζεται αυτός ο ρόλος, και εγώ προσωπικά και οι ιερείς μας, είμαστε στη διάθεσή σας, έτοιμοι να σταθούμε στο πλευρό σας, έτοιμοι να ανοίξουμε την πόρτα μας σε όλους, έτοιμοι να ανοίξουμε και την καρδιά μας.
Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές την ευλογία του Θεού.
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 433 Ἀριθμ. Διεκπ. 306/28-3-2017 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2017 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(126Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός». «Δεῦτε», λοιπόν, «λάβετε φῶς»
Ἂς σπεύσουμε ὅλοι ἀνταποκρινόμενοι στὴ θερμὴ καὶ ἐνθουσιώδη προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ πάρουμε ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ γεμίσουμε μὲ αὐτὸ τὶς σκοτεινιασμένες καρδιές μας.
Ὁ Χριστὸς ἀληθῶς ἀνέστη. «Θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Ἀνέστη καὶ συνετρίβη ἡ δύναμη τοῦ θανάτου. Ὁ ᾅδης στενάζει καὶ βοᾶ. Δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξει στὰ σπλάγχνα του τὸν Κύριο καὶ Θεό. Μαζὶ μὲ τὸν θάνατο δέχεται καίριο πλῆγμα καὶ «ὁ τὸ κράτος ἔχων τοῦ θανάτου», δηλαδὴ ὁ διάβολος. Ἡ κοσμοκρατορία του καταργεῖται ἀπὸ τὴν παντοκρατορία τοῦ Θεανθρώπου. Μὲ τὴν Ἀνάσταση ὁ διάβολος καὶ ἡ κυριαρχία του ἀποδυναμώνονται καὶ ὑποχωροῦν παντελῶς.
Ἡ Ἀνάσταση ὅμως δὲν συντρίβει μόνο τὴν δύναμη τοῦ θανάτου καὶ τὸ κράτος τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ ἀποδεικνύει περίτρανα καὶ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ πίστη στὴν Ἀνάσταση εἶναι πίστη στὸν Κύριο ὡς Θεό, εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁμολογεῖ ὁ Θωμᾶς, ὅταν ἀντικρύζει τὸν ἀναστημένο Κύριο: «Ὁ Κύριος μου καὶ ὁ Θεός μου». Εἶναι αὐτὸ ποὺ ὁμολογοῦμε οἱ πιστοί: «Σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν», ἐκτὸς ἀπὸ σένα ἄλλον δὲν γνωρίζουμε.
Ὅλα ὅμως αὐτὰ δὲν ἔγιναν, γιὰ νὰ δείξει ὁ Θεὸς τὴ δύναμή Του, οὔτε γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴ θεότητά Του μέσα στὴν κτίση. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ἔχει ἄμεσες συνέπειες σὲ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ νίκη τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ θανάτου ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴ δική μας ἀθανασία. «Ὁ πιστεύων» στὸν Ἀναστάντα «κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται». Ὁ θάνατος γιὰ κάθε πιστὸ δὲν εἶναι σκλαβιὰ στὸ σκοτάδι τοῦ ᾅδη, ἀλλὰ μετοχὴ στὴ δόξα τῆς αἰώνιας βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἡ νίκη τοῦ Κυρίου κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι καὶ δική μας νίκη. Ὁ διάβολος δὲν ἔχει πλέον ἀπόλυτη ἐξουσία ἐπὶ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ χάρις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ «ποὺ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ», αὐτὴ ἡ χάρις καθιστᾶ τὸν πιστὸ πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὸν διάβολο. Μπροστὰ στὸν Κύριο ὁ διάβολος «φρίττει καὶ τρέμει μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν». Γιατί αὐτό; «ὅτι νεκρούς ἀνιστᾷ καὶ θάνατος κατήργηται».
Ὁ Κύριος διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του φανερώνει τὴ θεότητά Του, ὄχι γιὰ νὰ τρομάξει τὸν διάβολο οὔτε γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν θεώσει, νὰ τὸν συναναστήσει μαζί Του, νὰ τὸν καταστήσει μέτοχο τῆς δόξης Του, νὰ μοιραστεῖ μαζί του τὴ θεότητά Του.
Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ τέλος τῆς Α΄ ἐπιστολῆς του πρὸς Κορινθίους: «Εἰ Χρστὸς οὐκ ἐγήγερται», ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, τότε ἡ πίστη μας εἶναι μάταιη καὶ τὸ κήρυγμά μας ἄδειο, χωρὶς περιεχόμενο. Ὅλοι δὲ ἐμεῖς ποὺ στηρίξαμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν Κύριο καὶ μόνο, εἴμαστε οἱ ἐλεεινότεροι, οἱ πλέον ταλαίπωροι καὶ ξεγελασμένοι τῶν ἀνθρώπων. Ἀντίθετα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸν φωτισμένο λόγο τοῦ Παύλου καὶ ἀποδεικνύεται στὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅποιος εἶναι κοινωνὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἀντὶ γιὰ ματαιότητα ζεῖ τὴν βεβαιότητα τῆς πίστεως, ἀντὶ γιὰ κενότητα ζεῖ τὴν πληρότητα τοῦ θείου λόγου, καὶ ἀντὶ γιὰ ἐλεεινότητα ζεῖ τὴν δόξα καὶ τὴν τιμὴ τῆς φύσεώς του.
«Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων». Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου σημαίνει καὶ τὴ δική μας ἀνάσταση.
Τὶς γραμμὲς αὐτὲς τὶς χαράσσω στὶς 22 Μαρτίου ἐνώπιον τοῦ Ζωοδόχου Τάφου, καθὼς παραδίδεται τὸ ἱστορικὸ ἔργο τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ ἱεροῦ κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ καθήμενος μπροστὰ στὴν «θύρα τοῦ μνημείου» ἀντικρύζω μαζὶ μὲ τοὺς Πατριάρχες μας καὶ ὅλη τὴν Ἐκκλησία τὸ κενὸ μνῆμα καὶ ἀκούω τὸ δυνατὸ μήνυμά του, τὴν αἰώνια φωνή του, νὰ ξεχύνεται θριαμβευτικὰ μέσα στὴν κτίση καὶ νὰ ἀντηχεῖ δοξολογικὰ μέσα στὴν ἱστορία ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως. Ἀκούγεται νὰ προτρέπει ὅλους μας «ἐν καινότητι ζωῆς νὰ περιπατήσωμεν», νὰ στοιχήσουμε τὰ βήματα τῆς ζωῆς καὶ τοὺς κτύπους τῆς καρδιᾶς μας στὰ βήματα τοῦ Ἀναστάντος.
«Ἐκνήψωμεν οὖν δικαίως, ἀδελφοί, καὶ μὴ ἁμαρτάνωμεν», «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει καὶ οὕτω βοήσωμεν• Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος».
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 126η
Διανομή Αγίου Φωτός - Αναστάσιμα Τρισάγια -
Εσπερινός της Αγάπης
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βρισκόμαστε στὸ ξεκίνημα τῆς ὄντως Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ μόλις λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα. Οἱ καρδιές μας εἶναι γεμᾶτες προσδοκία γιὰ κάτι καλὸ καὶ μεγάλο, γιὰ λύτρωση ἀπὸ τὸ ἀτελείωτο βούλιαγμα στὸ ὁποῖο μᾶς ἔρριξαν τὰ ξένα συμφέροντα, τὰ μεγάλα λάθη μας, ἡ πολὺ κακὴ νοοτροπία μας, οἱ προσωπικὲς καὶ ἐθνικὲς ἁμαρτίες μας καὶ κυρίως ἡ δημόσια ἀλλὰ καὶ ἡ πρακτικὴ ἀθεΐα μας. Καιρὸς νὰ ἀνασυντάξουμε τὶς δυνάμεις μας.
Ὅπως ἀσφαλῶς γνωρίζετε, τὸ ἀπόγευμα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου γύρω στὶς 7:00 μ.μ., γίνεται ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸ Ἀεροδρόμιο «Ἐλευθέριος Βενιζέλος».
Φέτος καὶ γιὰ πρώτη φορὰ θὰ γίνει ἀπὸ ἐμᾶς προσωπικῶς ἡ διανομὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς σὲ ὅλες τὶς Ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς μας ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα στὶς 8:00 μ.μ. κατόπιν σύντομης τελετῆς.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, καὶ καλοῦμε τοὺς ἱερεῖς τῶν Ἐνοριῶν μας μὲ ἀντιπροσωπευτικὴ συνοδεία πιστῶν νὰ προσέλθουν μὲ κατάλληλα προευτρεπισμένα φαναράκια, προκειμένου νὰ λάβουν τὸ ἅγιον Φῶς ἀπὸ τὰ χέρια μας ὡς Μητροπολίτου τῆς Ἐπαρχίας μας καὶ νὰ τὸ μεταφέρουν σὲ ὅλες τὶς Ἐνορίες, τὰ ἐκκλησάκια καὶ τὰ σπίτια.
Ὅπως κάθε χρόνο, θὰ ἤθελα καὶ φέτος νὰ σᾶς προτρέψω τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως νὰ κάνουμε τὴν ἀλλαγή, καὶ ἀπὸ περίεργοι ἐπισκέπτες τοῦ κενοῦ τάφου νὰ γίνουμε συνόμιλοι τοῦ Ἀναστάντος. Μὲ ἄλλα λόγια, νὰ μείνουμε ὅσοι καὶ γιὰ ὅσο μποροῦμε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, μὲ τὴν ἐλπίδα μας στραμμένη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι νὰ βιαστοῦμε νὰ γευθοῦμε τὰ ψητὰ καὶ τὴ μαγειρίτσα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία ποὺ δὲν πρέπει νὰ χάσουμε. Τὸ δεύτερο ἡ ὄμορφη συνήθεια ποὺ μπορεῖ λίγο νὰ περιμένει. Ἂς κάνουμε ἀπὸ τώρα ἔτσι τὸ πρόγραμμά μας, ὥστε νὰ ζήσουμε καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
Κάτι ἀκόμη. Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, θὰ διανείμω προσωπικὰ ὡς εὐλογία τῆς Μητροπόλεώς μας τὴ λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ ἁγνὸ μελισσοκέρι, σὲ ὅλους ὅσους συναντήσω, σὲ ὅποιους Ναοὺς θὰ λειτουργήσω ἢ θὰ χοροστατήσω, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ἐπιπλέον, σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θὰ περιέλθω τὰ Κοιμητήρια τῆς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο κυρίως ὑπὲρ ἀναπαύσεως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:00 μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ πιὸ δυνατὸ «Ἀληθῶς Ἀνέστη» ἀκούγεται στὰ κοιμητήρια. Τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ὅμως ἀκούγεται καὶ στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς μεταξύ μας κοινωνίας καὶ ἀγάπης. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος στὶς 6:30μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης. Θὰ ἀκολουθήσει κέρασμα στὸ Ἐπισκοπεῖο. Σᾶς περιμένω νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς προσφέρω ὡς πασχάλιο εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Μὲ κάθε τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρέπει νὰ ζήσουμε τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εὔχομαι φέτος νὰ συμβεῖ μὲ ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
*Aπόσπασμα από την 125η Εγκύκλιο
Εγκύκλιος 125η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Κυριακὴ Βαῒων 2017 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 125Η
ΘΕΜΑ: «Διανομὴ Ἁγίου Φωτὸς - Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ - Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια - Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βρισκόμαστε στὸ ξεκίνημα τῆς ὄντως Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ μόλις λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα. Οἱ καρδιές μας εἶναι γεμᾶτες προσδοκία γιὰ κάτι καλὸ καὶ μεγάλο, γιὰ λύτρωση ἀπὸ τὸ ἀτελείωτο βούλιαγμα στὸ ὁποῖο μᾶς ἔρριξαν τὰ ξένα συμφέροντα, τὰ μεγάλα λάθη μας, ἡ πολὺ κακὴ νοοτροπία μας, οἱ προσωπικὲς καὶ ἐθνικὲς ἁμαρτίες μας καὶ κυρίως ἡ δημόσια ἀλλὰ καὶ ἡ πρακτικὴ ἀθεΐα μας. Καιρὸς νὰ ἀνασυντάξουμε τὶς δυνάμεις μας.
Α. Ὅπως ἀσφαλῶς γνωρίζετε, τὸ ἀπόγευμα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου γύρω στὶς 7:00 μ.μ., γίνεται ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸ Ἀεροδρόμιο «Ἐλευθέριος Βενιζέλος».
Φέτος καὶ γιὰ πρώτη φορὰ θὰ γίνει ἀπὸ ἐμᾶς προσωπικῶς ἡ διανομὴ τοῦ Ἁγίου Φωτὸς σὲ ὅλες τὶς Ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς μας ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Προσκύνημα τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα στὶς 8:00 μ.μ. κατόπιν σύντομης τελετῆς.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, καὶ καλοῦμε τοὺς ἱερεῖς τῶν Ἐνοριῶν μας μὲ ἀντιπροσωπευτικὴ συνοδεία πιστῶν νὰ προσέλθουν μὲ κατάλληλα προευτρεπισμένα φαναράκια, προκειμένου νὰ λάβουν τὸ ἅγιον Φῶς ἀπὸ τὰ χέρια μας ὡς Μητροπολίτου τῆς Ἐπαρχίας μας καὶ νὰ τὸ μεταφέρουν σὲ ὅλες τὶς Ἐνορίες, τὰ ἐκκλησάκια καὶ τὰ σπίτια.
Β. Ὅπως κάθε χρόνο, θὰ ἤθελα καὶ φέτος νὰ σᾶς προτρέψω τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως νὰ κάνουμε τὴν ἀλλαγή, καὶ ἀπὸ περίεργοι ἐπισκέπτες τοῦ κενοῦ τάφου νὰ γίνουμε συνόμιλοι τοῦ Ἀναστάντος. Μὲ ἄλλα λόγια, νὰ μείνουμε ὅσοι καὶ γιὰ ὅσο μποροῦμε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, μὲ τὴν ἐλπίδα μας στραμμένη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι νὰ βιαστοῦμε νὰ γευθοῦμε τὰ ψητὰ καὶ τὴ μαγειρίτσα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία ποὺ δὲν πρέπει νὰ χάσουμε. Τὸ δεύτερο ἡ ὄμορφη συνήθεια ποὺ μπορεῖ λίγο νὰ περιμένει. Ἂς κάνουμε ἀπὸ τώρα ἔτσι τὸ πρόγραμμά μας, ὥστε νὰ ζήσουμε καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
Γ. Ἐπίσης, τὰ τελευταῖα δύο χρόνια, τὴ μέρα αὐτὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων τὴν ἀφιερώνουμε στὴν προσπάθεια ἐνισχύσεως τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», τῆς Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας καρκινοπαθῶν προχωρημένου σταδίου, ποὺ ἐδῶ καὶ ἑπτὰ χρόνια ὑποδειγματικὰ λειτουργεῖ ὡς Μοναδικὴ καὶ Πρότυπη τέτοια Μονάδα στὴ Μητρόπολή μας.
Ἤδη ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», ποὺ εἶναι ἡ πρώτη τέτοια Μονάδα στὴν Ἑλλάδα, ἔχει περιθάλψει 600 ἀσθενεῖς, ἐνδεχομένως κάποιοι ἀπὸ σᾶς δέχθηκαν τὶς ὑπηρεσίες τῆς 25μελοῦς ὁμάδας γιατρῶν, νοσηλευτῶν, κοινωνικῶν λειτουργῶν κ.λπ. ἐντελῶς δωρεάν, ἔχετε αἰσθανθεῖ τὴν ἀγάπη τῶν 150 περίπου ἐκπαιδευμένων ἐθελοντῶν μας, τοὺς βάλατε στὰ σπίτια σας, σᾶς δεχθήκαμε στὸ Κέντρο Ἡμέρας, μὲ τὴ βοήθεια δὲ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀρκετῶν χορηγῶν, βρίσκομαι στὴν εὐχάριστη θέση νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι ἔχει ἤδη ὁλοκληρωθεῖ καὶ ὁ πρῶτος στὴν πατρίδα μας Ξενώνας Βραχείας Νοσηλείας, στὰ Σπάτα.
Οἱ τέσσερεις δισκοφορίες ποὺ ἔγιναν τὰ τελευταῖα δύο χρόνια γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, οἱ δωροεκθέσεις μὲ τὶς διακριτικὰ ἐπαναλαμβανόμενες μικροεισφορὲς ὅλων σας ἀπέδωσαν, χωρὶς νὰ δυσκολευτοῦμε κανένας μας πολύ, ἕνα ποσὸ ποὺ ξεπερνάει τὶς 200.000 Εὐρώ, ποσὸ ἱκανὸ νὰ συμβάλει μερικῶς στὴ λειτουργία τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ». Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι κάθε χρόνο, ἐνῷ βαθαίνει ἡ κρίση, αὐξάνει τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης.
Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ σᾶς προτρέψω μέσα στὰ ὅποια ἔξοδα θὰ κάνετε αὐτὲς τὶς μέρες νὰ συμπεριλάβετε καὶ μία εἰσφορὰ ἀγάπης στὴ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», δηλαδὴ στοὺς τόσο ἀναγκεμένους καὶ ἐνίοτε ἐγκαταλελειμμένους ἀπὸ τὸ σύστημα ὑγείας τῆς χώρας μας καρκινοπαθεῖς ἀσθενεῖς καὶ νὰ συνεισφέρετε μὲ τὴν καρδιά σας στὴ σημερινὴ δισκοφορία. Εἶναι τὸ μόνο ἵδρυμα ποὺ πραγματικὰ ἀγκαλιάζει αὐτοὺς τοὺς συνανθρώπους μας καὶ ἔχουμε τὴ μοναδικὴ εὐλογία νὰ λειτουργεῖ στὴν περιοχή μας. Ἡ σημερινὴ «λογία» δὲν εἶναι προσφορὰ στοὺς ἄλλους∙ εἶναι συνεισφορὰ στὸν ἑαυτό μας.
Δ. Κάτι ἀκόμη. Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, θὰ διανείμω προσωπικὰ ὡς εὐλογία τῆς Μητροπόλεώς μας τὴ λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ ἁγνὸ μελισσοκέρι, σὲ ὅλους ὅσους συναντήσω, σὲ ὅποιους Ναοὺς θὰ λειτουργήσω ἢ θὰ χοροστατήσω, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ε. Ἐπιπλέον, σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θὰ περιέλθω τὰ Κοιμητήρια τῆς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο κυρίως ὑπὲρ ἀναπαύσεως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:00 μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
ΣΤ. Χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ πιὸ δυνατὸ «Ἀληθῶς Ἀνέστη» ἀκούγεται στὰ κοιμητήρια. Τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ὅμως ἀκούγεται καὶ στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς μεταξύ μας κοινωνίας καὶ ἀγάπης. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος στὶς 6:30μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης. Θὰ ἀκολουθήσει κέρασμα στὸ Ἐπισκοπεῖο. Σᾶς περιμένω νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς προσφέρω ὡς πασχάλιο εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Μὲ κάθε τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρέπει νὰ ζήσουμε τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εὔχομαι φέτος νὰ συμβεῖ μὲ ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 281 Ἀριθμ. Διεκπ. 221/22-2-2017 |
Σπάτα, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2017 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 124Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Πρώτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, σήμερα, καὶ ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὸ δῶρο τῆς Ὀρθόδοξης πίστεως καὶ θεολογίας. Καὶ εἶναι δῶρο, καὶ μάλιστα μεγάλο αὐτὴ ἡ πίστη, διότι, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Συνοδικὸ ποὺ διαβάζουμε, εἶναι ἀπαράλλακτη μὲ τὴν πίστη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, μὲ τὴν πίστη τῶν σοφῶν Πατέρων, μὲ τὴν πίστη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Εἶναι ἡ πίστη ποὺ στηρίζει τὴν οἰκουμένη καὶ ἁγιάζει τοὺς πιστούς.
Αὐτὴ ἡ πίστη σήμερα διώκεται ἀπὸ τοὺς ἀθέους τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, νοθεύεται ἀπὸ τὶς ποικίλες αἱρέσεις καὶ πλάνες ποὺ ἐνδημοῦν στὴν ἐποχή μας, προδίδεται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ εἴτε δὲν ἀναγνωριζουμε τὸν θησαυρό της εἴτε δὲν ζοῦμε τὴ χάρι της εἴτε δὲν τὴν ἐπιβεβαιώνουμε καὶ ὁμολογοῦμε μὲ τὴ ζωή μας. Ἡ πίστη ὅμως αὐτὴ μαρτυρεῖται μέσα ἀπὸ τὰ ἀθῶα στόματα καὶ τὶς πεντακάθαρες ψυχὲς χιλιάδων νεοφωτίστων ἀδελφῶν μας εἴτε στὰ βάθη τῆς Ἀφρικῆς εἴτε στὶς ἐσχατιὲς τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, εἴτε στὰ σκοτάδια τοῦ λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου. Τέτοιοι ἀδελφοί μας, κάτω ἀπὸ συνθῆκες ἀκραίας φτώχειας, ἀπόλυτης πνευματικῆς ξηρασίας, μέσα σὲ εἰδωλολατρικὲς παραδόσεις, σὲ θρησκευτικὲς συγχύσεις καὶ λατρεῖες ἀνύπαρκτων θεοτήτων, σὲ δαιμονικὲς ἀντιλήψεις, κοσμικὲς καὶ ἀθεϊστικὲς συνήθειες ριζωμένες στὸ παρελθὸν καὶ θεμελιωμένες στὰ ἀνθρώπινα πάθη, αὐτοὶ ἐπαναλαμβάνω οἱ ἀδελφοί μας κρατοῦν τὴν πίστη ὡς μειοψηφίες καὶ τὴν ὁμολογοῦν μὲ θάρρος καὶ δύναμη στὶς ζαλισμένες πλειοψηφίες ποὺ τοὺς περιβάλλουν.
Τέτοια λοιπὸν μέρα, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κάθε χρόνο εὐγνωμονοῦμε τὸν Κύριο γιὰ τὴν εὐλογία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας καὶ ἀνανεώνουμε τὴ σχέση μας μὲ τὴν ἁγία Ἐκκλησία μας, παράλληλα ὅμως, ἡ σκέψη καὶ ἡ καρδιά μας στρέφεται στὶς ζοῦγκλες τῆς Ἀφρικῆς ποὺ διψοῦν γιὰ Χριστὸ καὶ ἀγκαλιάζει τοὺς ἀδελφούς μας Ὀρθοδόξους ποὺ παλεύουν μὲ τὰ θηρία τῆς εἰδωλολατρείας, ταξειδεύει στὴν μακρινὴ Ἀσία γιὰ νὰ συναντήσει τοὺς ἱεραποστόλους μας ποὺ ἀγωνίζονται στὴ μακρινὴ Κορέα καὶ στὴν Ἰνδονησία, ἐπισκέπτεται καὶ τὴν Τουρκία, τὴ Λυκία, τὴν Πισιδία, τὴν Προῦσα, στὰ παράλια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὅπου καὶ ἐκεῖ, κάτω ἀπὸ ἐξαιρετικὰ δύσκολες συνθῆκες μία-μία ἀνασταίνονται ἀρχαῖες παραδοσιακὲς ἐκκλησίες ποὺ ἡ ἱστορία τὶς ὁδήγησε γιὰ χρόνια στὴ νάρκη.
Γιὰ τοὺς λόγους αὐτούς, μὲ προτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κάθε χρόνο τέτοια μέρα καὶ προκειμένου νὰ ἐκφράσουμε τὴ συμπαράστασή μας στὸ ἔργο τῶν ποικίλων ἱεραποστολῶν, διενεργεῖται «λογία» σὲ ὅλους τοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.
Ἐπιτρέψτε μου λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ κάνω ἔκκληση στὰ εὐγενῆ σας αἰσθήματα καὶ νὰ προτρέψω ὅλους, καὶ τὸν πιστὸ λαὸ καὶ τὶς Ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς μας, νὰ συμβάλουμε τὸ κατὰ δύναμιν σὲ αὐτὴ τὴν πανελλαδικὴ προσπάθεια ἁπλόχερα καὶ μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά. Ἡ ὅποια προσφορά μας εἶναι ἐπένδυση ἀγάπης μὲ μεγάλο ἀνταπόδομα.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ σᾶς στηρίζει στὸν εὐλογημένο ἀγῶνα τῆς νηστείας ἀλλὰ καὶ στὸν δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΩΝ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ 2017*
Κατὰ τὴν φετινὴ περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τὸ πρόγραμμα τῶν Κατανυκτικῶν Ἑσπερινῶν, κατὰ τοὺς ὁποίους θὰ χοροστατήσει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος, ἔχει ὡς ἀκολούθως:
26/2 Κυ | Ἑσπ. Συγχωρήσεως (6:30μ.μ.) | Ἱ.Ν. Ἁγ. Νικολάου Μαρκοπούλου | ||
Ὁμιλητής: ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μ&Λ κ. Νικόλαος | ||||
«Τὸ θεμέλιο τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς» | ||||
5/3 Κυ | Α΄ Κατ. Ἑσπερινὸς (6:30μ.μ.) | Ἱ.Ν. Ἀναλήψεως Κυρίου Κορωπίου | ||
Ὁμιλητής: ὁ ἱερομ. Φιλόθεος Γρηγοριάτης | ||||
«Ἡ ἐν Χριστῷ Ὀρθόδοξος πίστις - Ὁ ἀτίμητος θησαυρός μας» | ||||
12/3 Κυ | Β΄ Κατ. Ἑσπερινὸς (6:30μ.μ.) | Ἱ.Ν. Ἁγ. Τρύφωνος Παλλήνης | ||
Ὁμιλητής: ὁ Πρωτοπρ. Δημήτριος Μπαθρέλλος | ||||
«Ἀπὸ τὴν πίστη στὴν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ» | ||||
19/3 Κυ | Γ΄ Κατ. Ἑσπερινὸς (6:30μ.μ.) | Ἱ.Π. Ἀναστάντος Χριστοῦ Σπάτων | ||
Ὁμιλητής: ὁ Ἀρχιμ. Γεννάδιος Κουτσόπουλος, ἱεροκῆρυξ | ||||
«Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου δύναμη καὶ ἐλπίδα μας» | ||||
26/3 Κυ | Δ΄ Κατ. Ἑσπερινὸς (6:30μ.μ.) | Ἱ.Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Παιανίας | ||
Ὁμιλητής: ὁ Ἀρχιμ. Κωνσταντῖνος Συρῖγος | ||||
«Ἀπὸ τὴ συκομορέα τοῦ Ζακχαίου στὴν Κλίμακα τοῦ Ἰωάννου» | ||||
2/4 Κυ | Ε΄ Καταν. Ἑσπερινὸς (7:00μ.μ.) | Ἱ.Ν. Ἁγ. Δημητρίου Κερατέας | ||
Ὁμιλητής: ὁ Ἀρχιμ. Τιμόθεος Ἀγγελῆς | ||||
«Πάσχα: Ἀπὸ τὴν ἔξοδο τοῦ Ἰσραὴλ στὸ Πάθος τοῦ Κυρίου» | ||||
Πρόγραμμα κατανυκτικῶν ἑσπερινῶν 2017
*Ἀπόσπασμα ἐκ τοῦ Ἐγκυκλίου Σημειώματος με Ἀρ. Πρωτ. 257
Πατήστε πάνω στον Ι.Ναό γα να μεταβείτε στην αντίστοιχη σελίδα και χάρτη.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. Ἀριθμ. Διεκπ. |
Χριστούγεννα 2016 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 123Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
«Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοὶ ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε τὰ ὄρη Χριστοῦ γεννηθέντος», ψάλλει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας.
Μέτοχοι τῆς ἐπιγείου χαρᾶς καὶ τῆς ἐπουρανίου δόξης, γιορτάζουμε ὡς Ἐκκλησία καὶ φέτος τὴν ἑορτὴ τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως. Μὲ τὶς ἱστορικὲς ἀναφορὲς καὶ εὐαγγελικὲς περιγραφὲς τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, μὲ θεολογικὲς ἀναλύσεις τῶν φωτισμένων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ τὶς ὑπέροχες καὶ θεόπνευστες πραγματικὰ ἀκολουθίες, μὲ τὰ τόσο ὄμορφα ἔθιμα, μέσα σὲ μιὰ ἀτμόσφαιρα ὅπου συναντιοῦνται ἡ ἀλήθεια μὲ τὴ χαρά, ἡ ἱστορία μὲ τὴ θεολογία, ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἄνθρωπο, ὁ οὐρανὸς μὲ τὴ γῆ, προσπαθοῦμε ὄχι νὰ κατανοήσουμε τὸ «ξένον καὶ παράδοξον μυστήριον», ἀλλὰ νὰ γιορτάσουμε τὸ δῶρο τῆς σωτηρίας καὶ λύτρωσής μας• «λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ», ψάλλουμε στὸ κοινωνικὸ τῆς ἑορτῆς.
Τί μεγαλύτερη εὐλογία, ποιά μεγαλύτερη εὐεργεσία, ποιό σημαντικότερο γεγονός στὴν ἱστορία! Ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς ἔρχεται στὸν κόσμο μας, εἰσέρχεται στὴν ἱστορία, ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, «ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαροὺχ γ΄ 38). Ἔρχεται ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος, ἡ Σοφία καὶ Δύναμις, ὁ Σωτήρας Ἰησοῦς (Φιλιπ. γ΄ 20), ὁ Μεσσίας Χριστός, ὁ «Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ματθ. α΄ 23). Γιορτάζουμε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας, τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τὸν φωτισμό μας: «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, Ἀνατολὴ ἀνατολῶν καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν, καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος».
Ἔρχεται ἀνάμεσά μας ζῶντας ὡς ἄνθρωπος, «διδάσκων καὶ κηρύσσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν ἀσθένειαν» (Ματθ. δ΄ 23, θ΄ 35), πάσχων καὶ ἑκουσίως δι’ ἡμᾶς ὑπομένων σταυρὸν καὶ θάνατον, προσλαμβάνοντας τὴ φύση μας, προκειμένου νὰ μᾶς καταστήσει «κοινωνοὺς τῆς δικῆς Του θείας φύσεως» (Β΄ Πέτρ. α΄ 4). Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ὅμως ἔρχεται ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἀντανάκλαση τῆς θείας δόξης. Ὅταν οἱ ἄγγελοι ψάλλουν «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ», αὐτὸ ἀκριβῶς ὁμολογοῦν ὅτι, ἂν ἀπόδειξη τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ ἡ πλάση τοῦ ἀνθρώπου, κορύφωσή της εἶναι ἡ ἐναθρώπηση τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου καὶ ἡ ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου.
Αὐτὸ δὲ τὸ μοναδικὸ γεγονὸς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως ἐπιτελεῖται μὲ δύο ἐπίσης μοναδικὰ σημεῖα: πρῶτον «ἐκ Παρθένου», δηλαδὴ μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο καὶ ἀπόλυτη καθαρότητα καὶ δεύτερον «ἐν τῷ σπηλαίῳ», δηλαδὴ ἀφανῶς καὶ μὲ ἄκρα ταπείνωση. Αὐτὴ ἡ καθαρότητα καὶ ἡ ταπείνωση ἀποτελοῦν καὶ τὸν δρόμο τῆς δικῆς μας μετοχῆς στὴν εὐλογία τῶν Χριστουγέννων.
Καιρός, ἀγαπητοί μου, νὰ ζήσουμε τὰ Χριστούγεννα μὲ ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, μὲ ἐλεύθερους τοὺς ὁρίζοντες τῆς διανοίας μας, μὲ προευτρεπισμένη τὴν καρδιά μας. Χωρὶς πίστη καὶ θεολογικὴ προσέγγιση ὁ ἑορτασμὸς τῶν Χριστουγέννων εἶναι ὅ,τι πιὸ κούφιο, ὅ,τι πιὸ ψεύτικο ὑπάρχει• εἶναι γιορτὴ ποὺ στὸ τέλος της ἀφήνει τὴν πικρὴ γεύση ἑνὸς ἐπαναλαμβανόμενου κενοῦ. Τὸ βλέπουμε γύρω μας• ἡ ἀσέβεια αὐξανόμενη ξεσκεπάζεται, τὸ κῦμα τῆς ἁμαρτίας διογκώνεται, ἡ παγκόσμια οἰκονομία ἔχει ἀποτύχει, τὰ πολιτικὰ συστήματα καταρρέουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, οἱ κοινωνίες ἐκφυλίζονται, οἱ δημοκρατίες αὐτοκαταργοῦνται, οἱ χωρὶς τὸν ἀληθινὸ Χριστὸ θρησκεῖες αὐτοδιαψεύδονται, οἱ ἄνθρωποι ἐντελῶς πλέον ἀπαξιωμένοι δυστυχοῦν.
Ἀντίθετα, τὰ Χριστούγεννα τῆς εὐλαβείας καὶ τῆς πνευματικῆς κατάνυξης χαρίζουν τὴν ἐμπειρία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μᾶς καθιστοῦν ἀποδέκτες τῆς εἰρήνης τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου, προσφέρουν τὴ χαρὰ τῶν ἐξ ἀνατολῶν μάγων καὶ ὁδηγοῦν στὴ δοξολογία τῶν ἁπλοϊκῶν ποιμένων. Εἶναι κρῖμα νὰ χάσουμε τὰ φετινά μας Χριστούγεννα. Αὐτὴ τὴν ἀδικία δὲν πρέπει νὰ τὴν ἐπιτρέψουμε στὸν ἑαυτό μας.
Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας, «ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός» νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας κάθε χαρά, εὐλογία καὶ εὐτυχία, προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή, ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κυρίως νὰ ξυπνήσει μέσα μας τὴν ἀγάπη Του καὶ νὰ μᾶς προσφέρει τὸν φωτισμό Του.
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1113 Ἀριθμ. Διεκπ. 581 |
Σπάτα, 1η Δεκεμβρίου 2016 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 122Α
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θέμα: «Ἔρανος τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μέσα στὸ εὐλογημένο κλῖμα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, τῆς πνευματικῆς μας προετοιμασίας καὶ τοῦ ἀγῶνα ποὺ ὅλοι κάνουμε, γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴ Γέννηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ σὲ ἕνα συναγερμὸ πίστεως, εὐλαβείας καὶ ἀγάπης. Ἴσως, μάλιστα κάτω ἀπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, τὰ αἰσθήματα καὶ οἱ ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης νὰ εἶναι ἡ τελευταία μας, ἀλλὰ μεγάλη ἐλπίδα νὰ χαροῦμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ κάνουμε τὴν κοινωνία μας πραγματικὴ κοινωνία ἀδελφῶν καὶ συνανθρώπων.
Εἶναι εὐκαιρία τὶς ἡμέρες αὐτὲς νὰ τὶς μεταμορφώσουμε σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ἅγιες καὶ χαρμόσυνες.∙ Μέσα ἀπὸ τὸ πρόβλημα τοῦ ἐμπερίστατου ἀδελφοῦ μας νὰ πλησιάσουμε τὸν πτωχεύσαντα γιὰ ἐμᾶς Χριστό, ξεχασμένο στὸ ψυχρὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, διωγμένο στὴν Αἴγυπτο, ταπεινωμένο στὴ φάτνη.
Γύρω μας, τὸ βλέπουμε, ὑπάρχει μεγάλη ἀνέχεια, ἀδικία, πόνος. Τὸ κῦμα τῆς πολύχρονης καὶ σαρωτικῆς κρίσης ἔφερε πολλοὺς συνανθρώπους μας σὲ μεγάλη δυσχέρεια. Τὰ σοβαρὰ προβλήματά τους, ὑλικὰ καὶ πνευματικά, τὰ ὁποῖα ἀπὸ ἀξιοπρέπεια κρύβουν, μὲ ἐλπίδα ἔρχονται νὰ τὰ ἀποθέσουν καὶ νὰ βροῦν ἀνακούφιση στὴν ἀνοιχτὴ ἀγκαλιὰ τῆς Ἐνορίας. Μοναδικό τους λιμάνι στὴν ξαφνικὴ τρικυμία τῆς ζωῆς ἡ Ἐκκλησία. Καὶ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης, ὁ Χριστὸς τῆς κένωσης, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς ὅλοι μαζὶ συνηγμένοι στὸ ὄνομά Του.
Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ κάθε χρόνο τέτοιες μέρες διενεργεῖται πανελλαδικά, σὲ ὅλες τὶς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ λεγόμενος «ΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ». Τὰ Χριστούγεννα δὲν εἶναι μία γιορτὴ ποὺ ζεῖ ὁ καθένας μας κλεισμένος στὸ σπίτι του, παγιδευμένος στὸν κόσμο του. Τὰ Χριστούγεννα εἶναι γιορτὴ κοινωνίας, ἀλληλεγγύης, ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος, προσφορᾶς, παγκόσμιας χαρᾶς.
Ἂς δώσουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε. Ἂς προσφέρουμε, γιὰ νὰ λάβουμε. Βοηθῶντας αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, αὐτοὺς ποὺ εἶναι μόνοι καὶ ἀνήμποροι, αὐτοὺς ποὺ εἶναι ἄρρωστοι καὶ κατάκοιτοι, αὐτοὺς ποὺ εἶναι κτυπημένοι ἀπὸ τὶς ἀπρόσμενες καὶ αἰφνίδιες ἀλλαγὲς τῆς ζωῆς τους. Συμπαραστεκόμενοι σὲ αὐτοὺς ποὺ πάσχουν καὶ ὑποφέρουν, μοιραζόμενοι τὶς ἀνάγκες μας, ὅλοι μας θὰ λάβουμε ὡς ἀντίδωρο τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ τόσο τὴν ἔχουμε ἀνάγκη.
Στὴ Μητρόπολή μας ἡ λογία αὐτὴ τῆς ἀγάπης θὰ πραγματοποιηθεῖ καὶ φέτος ἀπὸ τὶς 10 ἕως τὶς 16 Δεκεμβρίου, ὅπου στὶς Ἐνορίες μας οἱ διακονητὲς τοῦ «Ἐράνου τῆς Ἀγάπης» θὰ χτυπήσουν διακριτικὰ τὴν πόρτα τῆς ψυχῆς μας. Ἂς ἀνοίξουμε τις καρδιές μας καὶ ἂς δώσουμε ὅ,τι μποροῦμε. Καὶ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας καὶ ὁ ὀβολὸς τοῦ πτωχοῦ ἔχουνε μεγάλη ἀξία καὶ ἀποτελοῦν πρωτίστως γιὰ μᾶς τοὺς ἴδιους εὐλογία. «Μακάριον ἐστὶ διδόναι μᾶλλον ἢ λαμβάνειν», προτιμότερο εἶναι νὰ δίνεις ἀπὸ τὸ νὰ λαμβάνεις. Τί σοφὸς λόγος!
ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί μας!
Eγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 759 Ἀριθμ. Διεκπ. 428 |
Σπάτα, 12 Σεπτεμβρίου 2016 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 119Η
Πρὸς τοὺς μαθητὲς τῶν Γυμνασίων καὶ Λυκείων
τῶν Μεσογείων & τῆς Λαυρεωτικῆς
μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ σχολικοῦ ἔτους 2016-2017
Ἀγαπητοὶ μαθητὲς καὶ μαθήτριες, γονεῖς καὶ καθηγητές,
Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους καὶ τὸν καθιερωμένο ἁγιασμό, θὰ ἤθελα κι ἐγὼ μαζὶ μὲ ὅσους σᾶς σκέπτονται καὶ σᾶς ἀγαποῦν νὰ δώσω τὶς εὐχές μου γιὰ καλὴ καὶ καρποφόρα χρονιά. Ἂν θέλουμε βέβαια νὰ εἴμαστε ρεαλιστές, θὰ ὁμολογούσαμε ὅτι οἱ εὐχές μας γιὰ μία καλὴ χρονιὰ ξεπερνοῦν δυστυχῶς τὶς ἐλπίδες μας γιὰ κάτι τέτοιο. Ἐπειδὴ ὅμως θὰ θέλαμε ὅλοι μας νὰ συμβεῖ τὸ ἀντίθετο, ἐπιτρέψτε μου μαζὶ μὲ τὶς εὐχὲς νὰ καταθέσω καὶ λίγες σκέψεις.
Ὁ εὐλογημένος τόπος στὸν ὁποῖο ζοῦμε κουβαλάει μία παράδοση ποὺ ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴ ζωή. Ὁ τόπος μας, ἡ πατρίδα μας, ὁ λαός μας γέννησε μοναδικὸ πνεῦμα, τέχνη καὶ πολιτισμὸ ποὺ ὁμολογεῖται ἀπὸ ὅλους καὶ πάντοτε. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα γέννησε σοφούς, ἥρωες καὶ ἁγίους, ποὺ αὐτοὶ ἔβαλαν τὴ σφραγῖδα τους στὴν παγκόσμια ἱστορία.
Ὅλο αὐτὸ ἔγινε γιατί ὑπῆρχε μία σπάνια παιδεία. Μία παιδεία ποὺ μόρφωσε καὶ καταξίωσε τὸν ἄνθρωπο ὅσο τίποτε ἄλλο. Μία παιδεία ποὺ στηρίχθηκε σὲ τρεῖς βάσεις: στὴν ἀρετή, στὴν ἀριστεία καὶ στὴν πίστη. Δηλαδὴ στὴν ἠθική, στὴν τελειότητα καὶ στὴν ὑπέρβαση. Σήμερα αὐτὰ τὰ τρία ὄχι μόνον δὲν καλλιεργοῦνται, ἀλλὰ συστηματικὰ περιφρονοῦνται καὶ πολεμοῦνται. Ἡ ἀρετὴ θεωρεῖται ἀνοησία, ἡ ἀριστεία ρατσισμὸς καὶ ἡ πίστη σκοταδισμός. Ἀποτέλεσμα, τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα καὶ οἱ σύγχρονες κοινωνίες νὰ γεννοῦν ἕναν ἀνθρωπισμό, ὁ ὁποῖος παράγει μὲν ἐπιστήμονες ποὺ ὅμως δὲν εἶναι σοφοί, δυνατοὺς ποὺ ὅμως δὲν εἶναι ἥρωες καὶ ἱκανοὺς ποὺ δυστυχῶς ἀγνοοῦν τὴν ἁγιότητα.
Εἶναι καιρὸς νὰ γυρίσουμε στὴν παραδοσιακή μας παιδεία, ποὺ καλλιεργῶντας τὴν ἀρετὴ ὁλοκληρώνει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ προωθῶντας τὴν ἀριστεία τὸν ὁδηγεῖ στὸ μέγιστο τῆς ἀξίας του, ποὺ ἐμπνέοντας τὴν πίστη τὸν βοηθάει νὰ καταλάβει ὅτι ὑπάρχει ζωὴ πέραν ἀπὸ τὰ ὅριά του καὶ Θεὸς μέσα στὴν καρδιά του. Εἶναι καιρὸς αὐτὰ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸ σημερινὸ σχολεῖο, αὐτὰ νὰ ἀπαιτήσουμε ἀπὸ τοὺς σχεδιαστὲς τῆς παιδείας μας, αὐτὰ νὰ διεκδικήσουμε ἀπὸ τὴ ζωή μας. Ὅλοι μαζί. Ἡ ἀρετὴ εἶναι τὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς, ἡ ἀριστεία τὸ λίπασμα καὶ ἡ πίστη ὁ σπόρος. Τὸ σχολεῖο πρέπει νὰ φυτέψει τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ Τὸν φέρει στὴ ζωή μας. Ἂν σᾶς λένε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, αὐτὸ εἶναι τεράστιο ψέμα καὶ ἀσυγχώρητο λάθος. Αὐτὸ εἶναι ἡ πραγματικὴ πηγὴ τῆς κρίσης.
Καιρὸς νὰ βγοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀσφυκτικὸ γιὰ τὴν ὕπαρξή μας μνημόνιο καὶ νὰ ἐπανεκκινήσουμε τὴν παιδεία μας στὶς παλιές της βάσεις, μὲ νέο ὅμως ἐνθουσιασμό. Αὐτὸ μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε καὶ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε. Μάλιστα τὰ νέα παιδιά. Εἶναι ὁ μονόδρομος τῆς σωτηρίας μας. Εἴδατε πὼς νέα παιδιά, μὲ ἡλικίες κοντὰ στὶς δικές σας, μάλιστα κάτω ἀπὸ ἐντελῶς ἀντίξοες προϋποθέσεις, κατάφεραν νὰ πρωτεύσουν στοὺς πρόσφατους Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες καὶ νὰ κάνουν ὑπερήφανο ἕναν ὁλόκληρο λαό, τὸν τσακισμένο λαό μας. Ἂς πάρουμε ἀπὸ αὐτοὺς μάθημα γιὰ τὸ τί σημαίνει ἀρετὴ καὶ ἀριστεία καὶ ἂς ἀντλήσουμε ἐλπίδα. Τὰ νέα παιδιὰ τελικὰ ἀποδεικνύονται οἱ καλύτεροι δάσκαλοί μας. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶστε ἡ ἐλπίδα μας. Ναί, ἐσεῖς εἶστε ἡ ἐλπίδα μας. Ἀρκεῖ νὰ μιμηθεῖτε αὐτὰ τὰ ἐξαιρετικὰ πρότυπα ποὺ βρίσκονται ἀνάμεσά σας.
Τὸ καλύτερο σχολεῖο εἶναι αὐτὸ ποὺ διδάσκει τὴν ἀρετή, τὴν ἀριστεία καὶ τὴν πίστη. Καὶ οἱ καλύτεροι δάσκαλοι αὐτοὶ ποὺ τὰ ἐφαρμόζουν στὴ ζωή τους.
Νὰ ἔχετε ὅλοι σας, καθηγητές, γονεῖς καὶ μαθητὲς τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ἐγκύκλιος 119η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 724 Ἀριθμ. Διεκπ. 407 |
15 Αὐγούστου 2016 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 118Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ:« Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΠΟΛΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Ἡ Παναγία μας νὰ εἶναι βοήθειά σας, τοῦ Ἔθνους μας καὶ ὅλου τοῦ κόσμου. Στὶς δύσκoλες μέρες ποὺ περνοῦμε ἡ χάρι της νὰ σᾶς σκεπάζει καὶ οἱ πρεσβεῖες της νὰ σᾶς συνοδεύουν. Ἡ Παναγία ἀποδείχθηκε στὴν ἱστορία «ἐλπὶς καὶ προστασία τῶν χριστιανῶν» καὶ «σώτειρα» τοῦ πιστοῦ Ἔθνους μας. Γι’ αὐτὸ καὶ σ’ αὐτὴν στρέφουμε κι ἐμεῖς πάντοτε τὶς ἐλπίδες μας, μὲ πίστη ὅμως στὸ Υἱό της, τὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Ἐλπίδα καὶ πίστη ποὺ δὲν μένουν ἀναπάντητες.
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς σημερινῆς γιορτῆς καὶ πανηγυρικῆς συνάξεως ἐπιτρέψτε μου, ὅπως καὶ πέρσι, τέτοια μέρα νὰ προσφύγω στὴν ἀγάπη σας γιὰ ἕνα θέμα ποὺ ἀρκετοὶ ἀπὸ σᾶς γνωρίζουν καὶ ποὺ ἔχει τὴν ἀνάγκη συμπαραστάσεως ὅλων μας. Δὲν θέλω μὲ κανέναν τρόπο ἀδιάκριτα νὰ σᾶς πιέσω. Τὸ κάνω ὅμως μὲ τὴ συνείδηση ὅτι δὲν ζητῶ, ἀλλὰ γνωστοποιῶ καὶ δίνω εὐκαιρία συντονισμένης προσπάθειας σὲ ὅλους μας γιὰ ἕνα ἔργο ἱερὸ και εὐλογημένο, τὸ ἔργο τῆς Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας, «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», ποὺ ἀπὸ ἑξαετίας καὶ πλέον λειτουργεῖ μὲ τὴν εὐθύνη τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ἡ Μονάδα αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 25μελὲς ἐξειδικευμένο ἐπιστημονικὸ προσωπικὸ καὶ εἶναι ἡ μόνη στὴν Ἑλλάδα, στηρίζει ἐντελῶς δωρεὰν καρκινοπαθεῖς προχωρημένου σταδίου, παρέχοντας ἰατρική, νοσηλευτική, ψυχολογική, κοινωνική καὶ πνευματικὴ φροντίδα.
Ἤδη ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ἔχει περιθάλψει περισσότερους ἀπὸ πεντακόσιους τριάντα ἀσθενεῖς καὶ οἱ ἐμπειρίες τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσφορᾶς ποὺ ζοῦν οἱ λειτουργοὶ ὑγείας μας μαζὶ μὲ τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς μας εἶναι ἀνεκτίμητες.
Ἕδρα καὶ βάση τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» εἶναι τὰ Σπάτα καὶ στὸ πρόγραμμά της δέχεται ἀσθενεῖς ἀπὸ ὅλα τὰ Μεσόγεια καὶ τὴ Λαυρεωτική.
Στόχος μας εἶναι νὰ ἀγκαλιάσουμε αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται ἀπὸ ἔντονους πόνους καὶ ἐπώδυνα συμπτώματα, ποὺ ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ψυχολογικὰ καὶ κοινωνικά, συχνὰ ἀξεπέραστα, προβλήματα, ἢ ἀκόμη καὶ κάποιους ποὺ ἑτοιμάζονται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξείδι τους. Τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι ἱερό, μοναδικὸ καὶ μεγάλο καὶ ἀξίζει τὸν κόπο ὅλοι μας νὰ βοηθήσουμε ὥστε νὰ στηριχθεῖ καὶ νὰ ἐπεκταθεῖ.
Ἤδη βρίσκομαι στὴν εὐχάριστη θέση νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι, παρὰ τὴν δυσχερῆ οἰκονομικὰ κατάσταση τῆς χώρας μας, ὁλοκληρώνεται καὶ ὁ πρῶτος ξενώνας φιλοξενίας τέτοιων ἀσθενῶν στὴν πατρίδα μας, καὶ πλέον βρισκόμαστε στὴ φάση τῆς ἐκδόσεως ἄδειας λειτουργίας.
Ἐπὶ πλέον, ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», σταθμίζοντας τὶς ὑφιστάμενες ἀνάγκες, ἐδῶ καὶ ἕξι μῆνες ἐπεκτείνει τὴ διακονία της καὶ σὲ ἀσθενεῖς ποὺ πάσχουν ἀπὸ πολὺ σοβαρὲς καὶ συνήθως χρόνιες νευρομυϊκὲς ἀσθένειες, ὅπως νόσο τοῦ κινητικοῦ νευρῶνα, μυϊκὴ δυστροφία κ.λπ.
Ὅπως τόσες μέρες παρακαλέσαμε τὴν Παναγία μας νὰ σκεπάσει τὰ προβλήματά μας, ἔτσι καὶ οἱ δοκιμαζόμενοι ἀδελφοί μας παρακαλοῦν ὅλους μας νὰ σκεπάσουμε μὲ τὸν ἔνδυμα τῆς ἀγάπης μας τὸν πόνο καὶ τὴν ἀνάγκη τους. Δὲν ὑπάρχει καλύτερος τρόπος νὰ γιορτάσουμε αὐτὴ τὴ μέρα ἀπὸ τὸ νὰ ἀφήσουμε τὴ σκέψη μας νὰ ἀγκαλιάσει τὰ προβλήματα τῶν συνανθρώπων μας καὶ νὰ ἑνώσουμε τὶς μικρὲς δυνάμεις μας στὸν εὐλογημένο δρόμο τῆς κοινῆς συμπόρευσής μας.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν, σήμερα ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας, θὰ ἐπαναλάβουμε τὴν «λογία» τῆς ἀγάπης μας καὶ σᾶς προτρέπω ὁ καθένας μας ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδιᾶς του, μὲ τὸ λίγο ἢ τὸ περιοσσότερο ποὺ διαθέτει, νὰ προσφέρει στὸν δίσκο ποὺ θὰ περιαχθεῖ στοὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας ὅ,τι ἐκεῖνος κρίνει. Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας εἶναι ἀνεκτίμητη. Εἶναι τόσο εὐλογημένο καὶ σπουδαῖο τὸ ἔργο τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ χαρίζει τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος σὲ ὅλους σας. ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ.
Μετὰ πολλῶν εὐχῶν καὶ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ἐγκύκλιος 118η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 415 Ἀριθμ. Διεκπ. 237/10-5-2016 |
Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων 15 Μαΐου 2016 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 117Η
Πρὸς τοὺς εὐλαβεῖς ἐφημερίους
καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε πληροφορηθεῖ ὅτι τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ γιὰ ἕνα περίπου δεκαήμερο πρόκειται νὰ συνέλθει στὴν Κρήτη ἡ, ὅπως ὀνομάζεται, Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι Πανορθόδοξος, μὲ ἄλλα λόγια συμμετέχουν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες μὲ ἀντιπροσωπεῖες τους ἐξ ἀρχιερέων, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς τοὺς προέδρους τους, δηλαδὴ τοὺς Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους τους. Μερικοὶ τῆς δίνουν χαρακτῆρα Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἂν καὶ γιὰ κάποιους λόγους, ἰδίως τελευταῖα, ἀποφεύγουν νὰ τὴν ὀνομάσουν ἔτσι. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἴσως τέτοιου μεγέθους στὴ δεύτερη χιλιετία, δηλαδὴ ἡ μόνη μετὰ τὴν ἀπόσχιση τῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῶν ὑπολοίπων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἀντιλαμβάνεται λοιπὸν κανεὶς τὴ βαρύτητά της καὶ τὶς ἐλπίδες καὶ προσδοκίες ποὺ ἡ σύγκλησή της γεννᾶ. Ὡς ἐκ τούτου, θεωρῶ μέγιστη ποιμαντικὴ εὐθύνη μου νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ σᾶς, γιὰ νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὴ σημασία της, διότι ὁ λαὸς κατὰ τὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση δὲν εἶναι ἁπλὸς θεατὴς τῶν τεκταινομένων, ἀλλὰ συμμετέχει μὲ τὴν προσευχή, τὸν λόγο του ἢ καὶ τὴν ὑγιῆ ἀντίδρασή του στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Μία τέτοια Σύνοδος συνέρχεται στὸ ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μὲ σκοπὸ κυρίως πνευματικό, προκειμένου νὰ ἑνώσει τὸ σῶμα τῶν πιστῶν, νὰ τοὺς στηρίξει, νὰ δείξει τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας, νὰ θεραπεύσει τὴ σύγχυση καὶ ταυτόχρονα νὰ δώσει τὴ μαρτυρία της στὸν σύγχρονο κόσμο μέσα στὸ πλαίσιο τῆς ἀποστολῆς της, δηλαδὴ νὰ φανερώσει τὴ μία ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ «εἰς πάντα τὰ ἔθνη» κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου (Ματθ. κη΄ 29). Αὐτὸ ὀφείλει νὰ τὸ κάνει στηριζόμενη στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ὀρθὰ ἑρμηνευόμενο, στὴν Ἱερὰ Παράδοση τῶν προηγούμενων Συνόδων, στὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ φυσικὰ σὲ ἀναφορὰ μὲ τὰ προβλήματα τῆς σύγχρονης ἐποχῆς.
Κατόπιν τούτου, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι τὸ μήνυμα καὶ ὁ λόγος μιᾶς τέτοιας Συνόδου πρέπει νὰ εἶναι ξεκάθαρα, πολὺ δυνατά, προφητικά, θεόπνευστα. Προσβλέπουμε σὲ αὐτὴν σὰν νὰ ἀνοίγει τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ ὕστερα ἀπὸ χίλια χρόνια συνοδικῆς σιωπῆς, μάλιστα σὲ μιὰ ἐποχὴ «σκολιὰ καὶ διεστραμμένη» (Δευτ. λβ΄ 5), γεμάτη σύγχυση, συμβιβασμούς, ἀδιέξοδα, πλάνες, αἱρέσεις, ἄρνηση, ἀθεϊστικὴ μανία, ἀνατροπὲς διαχρονικῶν ἠθικῶν σταθερῶν, πολυμέτωπη προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας, σὲ μία ἐποχὴ παγκόσμιας ἀνασφάλειας, τεχνολογικῆς παντοδυναμίας, ψηφιακῆς αὐτοφυλάκισης, συντονισμένων ὕβρεων κατὰ τοῦ Θεοῦ, μαζικῆς καταστροφῆς ἀρχαιότατων πολιτισμῶν, βίαιας μετακίνησης λαῶν ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς ρίζες τους, ἀποκαλυπτικοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν.
Ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ εἶναι «φωνὴ ὑδάτων πολλῶν» (Ψαλμ. κη΄ 3), «φωνὴ καταρρακτῶν» (Ψαλμ. μα΄ 8), νὰ συγκλονίσει τὸν κόσμο, νὰ ἀναστήσει νεκρωμένες ζωές. Ἂν γιὰ κάτι τέτοιο δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι, τότε καλύτερα νὰ περιμένουμε, τότε καλύτερα, ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμή νὰ ἀναβληθεῖ ἡ Σύνοδος γιὰ ἀργότερα. Τὸ νὰ φωτογραφηθοῦν στὴν Κρήτη τετρακόσιοι ἐπίσκοποι μαζί, μὲ συμβατικὰ χαμόγελα, ἔχοντας προηγουμένως ἀνακατέψει τὸ τίποτα, ἢ ἔχοντας ὑπογράψει κείμενα χωρὶς αἷμα ἀλήθειας καὶ ὕδωρ ζωῆς, χωρὶς τὴ μάχαιρα τοῦ πνευματικοῦ λόγου, μὲ ἀκατανόητες θεολογικὲς διατυπώσεις στοχαστικοῦ ὑποβάθρου, μὲ διάθεση συγκάλυψης τῆς ἀλήθειας καὶ ὡραιοποίησης τῆς πραγματικότητας, ὅλα αὐτὰ ὄχι μόνον θὰ ἀκυρώσουν τὴν οὐσία τῆς Συνόδου, ἀλλὰ καίρια θὰ πλήξουν τὸ κῦρος τῆς Ὀρθόδοξης μαρτυρίας σήμερα καὶ γιὰ πάντα.
Ἡ Σύνοδος πρέπει νὰ γίνει, μόνο ἂν ἔχει νὰ πεῖ καὶ νὰ δείξει κάτι τόσο δυνατό, ποὺ θὰ ἀναστήσει τὶς ἐλπίδες ὅλων μας, ποὺ θὰ φωτίσει τὸ σκοτάδι μας, ποὺ θὰ ἀκυρώσει τὶς ὑποψίες τῶν πολιτικῶν καὶ ἐγωιστικῶν σκοπιμοτήτων τῆς ἐποχῆς μας, ἀκόμη καὶ ἐκκλησιαστικῶν. Διψᾶμε γιὰ ἀλήθεια, ὅλη ἡ οἰκουμένη, γιὰ ἐλπίδα, γιὰ φῶς, γιὰ δύναμη, γιὰ ζωή, γιὰ αὐθεντικότητα. Αὐτὰ λείπουν στὶς μέρες μας. Εἴμαστε κορεσμένοι ἀπὸ ψέμα, συμβιβασμό, μετριότητα, ὑποψιάζουσες σκοπιμότητες, πεθαμένες θρησκεῖες, ἄνευρη πίστη, θρησκευτικὲς ὑπερβολὲς χωρὶς περιεχόμενο, ρηχὴ καὶ ἀνόητη ἐπίδειξη, ὑποκριτικοὺς ἐναγκαλισμούς. Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο τὴν ἐκκοσμίκευση, τὸν συγκρητισμό, τὴν ἀσάφεια, τὴ διγλωσσία, τὴ δημοσιοσχεσίτικη θεολογία, τὸν ἐκφυλισμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ μυστήριο ἀποκάλυψης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ φανέρωσης τοῦ θελήματός Του σὲ θρησκειακὸ κατασκεύασμα ἐγκόσμιου προσανατολισμοῦ.
Ἐλπίζουμε καὶ προσευχόμαστε ἡ Σύνοδος νὰ δώσει καὶ μαρτυρία ἑνότητος, ποὺ ἀσφαλῶς δὲν εἶναι λίγο, ἀλλὰ ὅμως καὶ λόγο προφητικό. Πράγματι τὸ ὅτι θὰ συναντηθοῦν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ θὰ διακηρύξουμε ὅτι παρὰ τὶς ποικίλες γλῶσσες καὶ νοοτροπίες, παρὰ τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, παρὰ τὶς μεταξύ μας παρεξηγήσεις καὶ ἀντιθέσεις, ἴσως διαφορὲς ἢ καὶ συγκρούσεις, μοιραζόμαστε ὅμως τὴν μία καὶ αὐτὴν πίστη στὴν Τριαδικὴ θεότητα καὶ στὸν Θεάνθρωπο Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ αὐτὴν τὴν κοινὴ πίστη διακηρύσσουμε καὶ ὁμολογοῦμε, αὐτὸ εἶναι πολὺ μεγάλο καὶ ἅγιο καὶ καθιστᾶ ἀπὸ μόνο του τὴν Σύνοδο Μεγάλη καὶ Ἁγία.
Χρειάζεται ὅμως καὶ ὁ λόγος της νὰ εἶναι θεόπνευστος. Πρέπει νὰ κάνει, ὅπως καὶ οἱ προηγούμενες Σύνοδοι, τομὴ στὴν ἱστορία, νὰ προσδώσει τιμὴ καὶ ἀξία στὴν ἐποχή μας ὅσο τίποτε ἄλλο, νὰ βάλει ἀνεξίτηλη σφραγίδα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ σήμερα! Ἀλλιῶς δὲν ἀξίζει. Μᾶς ἀρκεῖ ἡ σιωπή Του. Δὲν θέλουμε νὰ ἀκούσουμε τὸν ἀνθρώπινο λόγο τῶν συγχρόνων ἐπισκόπων οὔτε νὰ μάθουμε πῶς σκέπτονται οἱ πιὸ ἔξυπνοι καὶ μορφωμένοι ἀπὸ αὐτούς. Θέλουμε νὰ ἀκούσουμε τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ χείλη τῶν ἐπισκόπων μας καὶ πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν κραυγὴ τῆς Συνόδου μας. Ἂν οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ δὲν παρηγορηθοῦμε, δὲν στηριχθοῦμε καὶ δὲν φωτισθοῦμε, ἂν οἱ ἐπερχόμενες ἐποχὲς δὲν προστρέχουν σὲ αὐτὴν τὴν Σύνοδο ὡς πηγὴ ἀδιάψευστης ἀλήθειας, τότε ποιὸς ὁ λόγος τῆς συγκλήσεώς της; Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι οὔτε τετριμμένος οὔτε μισὸς οὔτε λίγος.
Καὶ βέβαια δὲν εἶναι λίγα αὐτὰ ποὺ ἔχει νὰ πεῖ καὶ ποὺ πρέπει νὰ πεῖ ἡ Σύνοδος. Μιὰ χιλιετία ἐμπνευσμένη ἀπὸ θεολογικὴ σοφία σὰν αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, μιὰ ἐμπειρία ἀδιάκοπης συνεχοῦς λατρείας, μάλιστα ἀναλυμένη ἀπὸ θεολόγους Ἁγίους ὅπως ὁ Νικόλαος Καβάσιλας καὶ ὁ Συμεὼν Θεσσαλονίκης, μιὰ ζωὴ γεμάτη ὁμολογία καὶ αἷμα νεομαρτύρων, ποτισμένη ἀπὸ ἱδρῶτες μεγάλων ἀσκητικῶν μορφῶν, ὅπως ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ καὶ ὁ σύγχρονος ἅγιος Παΐσιος, σφραγισμένη ἀπὸ σημεῖα καὶ θαύματα ἁγίων, μέχρι καὶ τὶς μέρες μας, ὅπως ὁ ἅγιος Νεκτάριος καὶ ὁ ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριαίμας, οἱ ἅγιοι τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, τῶν Βαλκανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς οἰκουμένης, μιὰ πορεία μέσα στὴ θάλασσα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἀποτυπωθεῖ ὡς «καινὸς λόγος» στὸ μήνυμα τῆς Μεγάλης Συνόδου. Σήμερα ποὺ ὁ ἄνθρωπος κατάντησε μία βιολογικὴ μηχανὴ ἢ μία κοινωνικὴ μονάδα ἢ ἐκφυλίσθηκε σὲ ἐφήμερη ὀντότητα ἢ συσκευὴ ἐλεγχόμενης σκέψης, πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Ὀρθόδοξη μαρτυρία τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ, διατυπωμένη καὶ ἐμπειρικὰ τεκμηριωμένη μέσα στοὺς ναούς μας καὶ τὰ μοναστήρια μας, στὰ μυστήρια καὶ τὴ ζωή μας νὰ μὴν κατατεθεῖ ὡς στεντόρεια πανορθόδοξη κραυγή στὴν ἐποχή μας; Μᾶς εἶναι ἀδύνατο νὰ φανταστοῦμε ὅτι σὲ μιὰ ἐποχὴ ὕπουλου καὶ ἀπηνοῦς διωγμοῦ τῆς Ἐκκλησίας, πρωτοφανοῦς πνευματικῆς ἀσφυξίας, σύγχυσης καὶ «συνοχῆς ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου» (Λουκ. κα΄ 25), σὲ μιὰ ἐποχὴ μὲ ἔντονη τὴν ἀγωνία τῶν ἐσχάτων, ἡ Μεγάλη καὶ μοναδικὴ αὐτὴ Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων θὰ ἀρκεσθεῖ σὲ δελτία τύπου, ἀνακοινωθέντα καὶ φωτογραφήσεις, ὅλα γυμνὰ ἀπὸ νόημα καὶ στεγνὰ ἀπὸ περιεχόμενο.
Ἡ Σύνοδος ὅμως εἶναι καὶ ἡ μόνη ἀπὸ τοῦ Σχίσματος καὶ ἐντεῦθεν. Ἡ ἀπόσχιση τῆς Δύσεως ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ κορμὸ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἔχει γεννήσει πλάνες, ἑτεροδιδασκαλίες καὶ αἱρετικὲς δοξασίες, γιὰ τὶς ὁποῖες ἴσως ἡ εὐθύνη τῶν σημεριῶν χριστιανῶν τῆς Δύσεως νὰ μὴν εἶναι τόση ὅση συχνὰ παρουσιάζεται. Ἡ εὐθύνη ὅμως τῆς Συνόδου νὰ μᾶς προστατεύσει ἀπὸ κάθε τέτοιο κίνδυνο, ὄχι ἐλέγχοντας σκληρὰ καὶ ἀνελέητα αὐτοὺς ποὺ ἀνυποψίαστοι κληρονόμησαν τὴν πλάνη, ἀλλὰ προσδιορίζοντάς την μὲ πόνο, ἀγάπη καὶ θεολογικὴ ἀκρίβεια εἶναι τεράστια. Ὅπως καὶ ἡ εὐθύνη της νὰ προσκαλεῖ πρωτίστως καὶ ταυτόχρονα τοὺς Ὀρθοδόξους σὲ μετάνοια, προκειμένου νὰ ζήσουμε μὲ συνέπεια τὴν ἀλήθεια ἐμεῖς ποὺ εἴχαμε τὴ μεγάλη εὔνοια τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ τὴν κληρονομήσουμε ἢ νὰ τὴν συναντήσουμε στὸν δρόμο μας, εἶναι ἀπροσμέτρητη. Γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν οἱ ἄλλοι, πρέπει νὰ μετανοοῦμε προηγουμένως ἐμεῖς. Ἂν δὲν ζοῦμε αὐτό, τότε πάσχει ἡ Ὀρθοδοξία ποὺ ὁμολογοῦμε. Καὶ ἂν αὐτὸ δὲν μᾶς τὸ πεῖ ἡ Σύνοδος, τότε μπορεῖ νὰ εἶναι Μεγάλη, ἀλλὰ δὲν θὰ εναι Ὀρθόδοξος.
Εἶναι ἆραγε ὁ οἰκουμενισμὸς αἵρεση; Θὰ μποροῦσε ὑπὸ ὅρους νὰ ἀποτελεῖ εὐλογημένη πρωτοβουλία; Εἶναι ὁ ἀντιοικουμενισμὸς πάντοτε θεάρεστη ὁμολογία; Μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι μία καὶ ὄχι καθολικὴ καὶ ἁγία, δηλαδὴ νὰ δίνει ἔμφαση στὴν Ὀρθόδοξη ὁμολογία καὶ ὄχι ἀντίστοιχη ἱεραποστολικὴ μαρτυρία; Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι καθολικὴ χωρὶς νὰ εἶναι μία, δηλαδὴ νὰ ἐπιδιώκει τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν θυσιάζοντας τὴν μοναδικότητά της, μὲ ἄλλα λόγια τὴν αὐτοσυνειδησία της ὅτι αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία;
Περιμένουμε ἀπὸ τὴν Σύνοδο αὐτὴ νὰ μᾶς μιλήσει πειστικὰ γιὰ τὴ μοναδικότητα, τὴν ἁγιότητα, τὴν καθολικότητα καὶ ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας μέσα ἀπὸ μία διάλεκτο αὐθεντικοῦ λόγου, μετανοίας καὶ ἔμπρακτης ἁγιότητος πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους, σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ὄχι μὲ ὑπερφίαλες θριαμβολογίες ἢ μὲ γλυκόλογα κούφιων κοσμικῶν ἰσορροπιῶν. Ἔχουμε ἀνάγκη νὰ μάθουμε ποιὸ εἶναι τὸ «πατροπαράδοτον σέβας», ὑπὲρ τοῦ ὁποίου καὶ μυριάκις οἱ πρόγονοί μας στὴν Κωνσταντινούπολη δήλωναν ὅτι εἶναι διατεθειμένοι νὰ ἀποθάνουν («Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία• οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας•… ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα• εἰ δὲ καλέσοι καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα», Ἰωσὴφ Βρυέννιος)
Ἂν ὁ οἰκουμενισμός μας δὲν εἶναι ἱεραποστολικὸς καὶ προφητικός, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ ἐκκλησιαστικός.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σᾶς καλῶ ὅλους σὲ ταπεινὴ ἐπαγρύπνηση, σὲ θερμὴ προσευχή, σὲ ἀγῶνα καὶ μετάνοια, ὥστε νὰ δώσει ὁ Θεὸς ἡ Σύνοδος αὐτὴ νὰ ἐκφράσει τὴ δική Του φωνή, ὁ λόγος της νὰ εἶναι πραγματικὰ θεόπνευστος καὶ νὰ ἀναστηθεῖ ἔτσι στὶς καρδιές μας ἡ πεποίθηση ὅτι «ζῇ Κύριος» καὶ σήμερα. Τὸ ἔχουμε ὅλοι μας, ὅλος ὁ κόσμος, τόση ἀνάγκη! Μόνον ἔτσι ἡ Σύνοδος θὰ εἶναι Ἁγία κατ’ ἀκρίβειαν καὶ ὄχι κατ’ οἰκονομίαν.
Ἂν ἡ Σύνοδος δὲν εἶναι Ἁγία, δὲν θὰ εἶναι οὔτε Μεγάλη, καὶ ἂν δὲν εἶναι Μεγάλη, τότε μεγάλο θὰ παραμείνει τὸ ἐρώτημα τῆς συγκλήσεώς της.
Μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ ἀναστάσιμες εὐχές,
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ἐγκύκλιος 117η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 365 Ἀριθμ. Διεκπ. 209/19-4-2016 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2016 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(116Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται,
Πάσχα τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ παραδείσου ἀνοῖξαν,
Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς»
Πάσχα σημαίνει πέρασμα, πέρασμα ἱστορικό, τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς Αἰγύπτου στὴ γῆ τῶν θεϊκῶν ἐπαγγελιῶν καὶ ὑποσχέσεων, πέρασμα μυστικό, τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τὸ σκότος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ τὸν θρῆνο τοῦ πάθους στὴ χαρὰ τῆς νίκης, ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο τοῦ «τετέλεσται» στὴν ἔκπληξη τοῦ «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε», ἀπὸ τὸν σεισμὸ τοῦ σταυρροῦ στὸν συγκλονισμὸ τοῦ κενοῦ μνημείου, ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ νεκροῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ στὴν ἔκσταση τῆς θέας τοῦ ἀναστημένου Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ἀγριότητα τῆς ἀνθρώπινης ἐγκατάλειψης στὴ χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη τῆς θεϊκῆς παρουσίας, ἀπὸ τὴ δύναμη τῆς ἁμαρτίας στὴ συντριβὴ τοῦ διαβόλου, ἀπὸ τὴν κυριαρχία τοῦ θανάτου ποὺ ἀποδεικνύει ὁ σταυρὸς καὶ ὁ τάφος στὴ μεγάλη νίκη ποὺ μαρτυρεῖ τὸ ἄδειο μνῆμα.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου γκρεμίζει τὶς θύρες τοῦ ᾍδου καὶ ἀνοίγει διάπλατα τὶς πύλες τοῦ Παραδείσου, δίνοντας ἔτσι τὴ δυνατότητα τοῦ ἁγιασμοῦ σὲ ὅλους μας: «Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς»!
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ πίστη στὸν Ἀναστάντα Κύριο εἶναι ἡ βαθύτερη ἀνάγκη καὶ ἡ οὐσιαστικότερη ἐπιλογὴ στὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Πίστη ὅμως ποὺ νὰ συνδυάζεται μὲ τὴν «ἀπαρχὴ ἄλλης βιοτῆς», καινούργιας ζωῆς αἰώνιας προοπτικῆς.
Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, Ἐκκλησία δηλαδὴ ποὺ τρέφεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ ζεῖ μὲ τὴν προσδοκία καὶ τῆς δικῆς μας αἰωνίου ἀναστάσεως. Λέγει ὁ Κύριος: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται», καὶ ἂν πεθάνει, δὲν τελειώνει, ἀλλὰ ζεῖ καὶ μεταβαίνει ἐκ τοῦ θανάτου στὴ ζωή. Ὁ θάνατος ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Σὲ ἄλλο πάλι σημεῖο τονίζει τὸ θεϊκὸ στόμα Του: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Μὲ ἄλλα λόγια αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὸν Χριστὸ ὡς Ἀναστάντα καὶ τὸν ὁμολογεῖ ὡς Θεό, αὐτὸς καὶ τὴν ἁμαρτία νικᾶ καὶ τὸν θάνατο δὲν φοβᾶται καὶ μεταμορφώνεται ὁ ἴδιος σὲ πηγὴ ζωῆς.
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐπένδυση ἀπὸ αὐτὴν τῆς πίστεως στὴν θεότητα τοῦ Κυρίου καὶ τῆς ὁμολογίας τῆς Ἀναστάσεώς Του. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀδικία γιὰ κάποιον ἀπὸ τὸ νὰ μεταμορφώσει αὐτὴ τὴ δυνατότητα τῆς πίστεως σὲ ἀμφιβολία ἢ σὲ νεκρὸ γράμμα.
Ὁ κίνδυνος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ πνιγοῦμε κάτω ἀπὸ τὰ ἄγρια κύματα τῶν ὀρθολογιστικῶν ἀμφιβολιῶν καὶ ἢ νὰ παρασυρθοῦμε ἀπὸ τοὺς θυελλώδεις ἀνέμους τῆς σύγχρονης κοσμικῆς ἀντίληψης ἢ ἀκόμη νὰ μείνουμε ἀδιάφοροι κάτω ἀπὸ ρηχότητα τῶν ἑορταστικῶν πανηγυρισμῶν τοῦ λεγόμενου ἑλληνικοῦ Πάσχα εἶναι ὁρατός. Ἡ χαρὰ ποὺ οἱ πασχαλιάτικοι ἑορτασμοὶ προσφέρουν σβήνει μόλις σβήσουν οἱ λαμπάδες, τελειώνει μόλις φᾶμε τὸ ἀρνί, εἶναι εὔθραυστη σὰν τὰ τσόφλια ἀπὸ τὰ κόκκινα αὐγά, ξεχνιέται μόλις τελειώσουν οἱ ἀργίες.
Ἀντίθετα, ὁ πνευματικὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, ποὺ στηρίζεται πάνω στὴν ἀκλόνητη πίστη στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὴν πραγματικὰ ἀναστημένη ζωή μας εἶναι αἰώνιος, δίχως τέλος, ἀνέσπερος, οὔτε ἐξαντλεῖται οὔτε ἐξαντλεῖ.
Ἐπιτρέψτε μου λοιπόν, μὲ ἀφορμὴ αὐτὴ τὴν ἐπικοινωνία μου μαζί σας, νὰ προτρέψω ὅλους σας, αὐτὴ τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως νὰ μὴν ἐγκαταλείψουμε τὸν Ἀναστημένο Χριστὸ στὸν ναό, νὰ μείνουμε κοντά Του ὅσο μπορεῖ ὁ καθένας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ πάρουμε μαζὶ μὲ τὸ ἅγιο φῶς καὶ τὸν Χριστό, τὸ πραγματικὸ φῶς στὰ σπίτια μας, νὰ Τὸν βάλουμε στὴν καθημερινή μας ζωή, νὰ Τὸν ἐγκαταστήσουμε στὸ κέντρο τῆς ψυχῆς μας.
Νὰ εἶστε δὲ βέβαιοι ὅτι ἔτσι Αὐτὸς θὰ διαλύσει τὴ νύχτα καὶ τὴ βαθειὰ θλίψη ποὺ ὡς λαὸς καὶ κοινωνία περνᾶμε. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ μπορεῖ καὶ θὰ φέρει τὸ Πάσχα καὶ στὴ δική μας ζωή.
Σᾶς εὔχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καὶ ΠΟΛΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, γεμᾶτα ἀπὸ τὴ χάρι τοῦ κενοῦ τάφου, φωτισμένα ἀπὸ τὴ λάμψη τοῦ Ἀναστάντος, πραγματικὰ ἀναστημένα, καὶ σᾶς καλῶ ὅλους ἀνεξαιρέτως, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστοὺς διὰ μέσου τῶν αἰώνων καὶ τοὺς διεσπαρμένους σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀδελφούς μας Ὀρθοδόξους, μὲ ὅση δύναμη ἔχουμε μέσα μας νὰ ἀναφωνήσουμε
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 116η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Κυριακὴ Βαῒων 2016 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 115Η
ΘΕΜΑ: «Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ -Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια»
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Σήμερα Κυριακὴ τῶν Βαΐων, βρισκόμαστε στὸ ξεκίνημα τῆς ὄντως Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ μόλις λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα. Οἱ καρδιές μας εἶναι γεμᾶτες προσδοκία γιὰ κάτι καλὸ καὶ μεγάλο, γιὰ λύτρωση ἀπὸ τὸ ἀτελείωτο βούλιαγμα στὸ ὁποῖο μᾶς ἔρριξαν τὰ ξένα συμφέροντα, τὰ μεγάλα λάθη μας, ἡ πολὺ κακὴ νοοτροπία μας, οἱ προσωπικὲς καὶ ἐθνικὲς ἁμαρτίες μας καὶ κυρίως ἡ δημόσια ἀλλὰ καὶ ἡ πρακτικὴ ἀθεΐα μας.
Α. Οἱ μέρες αὐτὲς πρέπει νὰ μεταμορφώσουν τὴν ἐλπίδα μας γιὰ λύτρωση ἀπὸ τὴν κυριαρχοῦσα ἀσφυξία μας σὲ πραγματικότητα. Καὶ αὐτὸ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ γίνει. Δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια. Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε εἶναι ἀφύπνιση, ἀποφάσεις γιὰ ἀλλαγὴ ζωῆς καὶ στροφὴ στὸν Κύριο τῆς ζωῆς. Αὐτὸς ποὺ νίκησε τὸν θάνατο καὶ τοὺς σταυρωτές Του μπορεῖ νὰ κυλήσει τὸν λίθο καὶ τοῦ δικοῦ μας πνευματικοῦ καὶ ὄχι μόνο δράματος.
Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ σᾶς προτρέψω φέτος τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως νὰ κάνουμε τὴν ἀλλαγή, καὶ ἀπὸ περίεργοι ἐπισκέπτες τοῦ κενοῦ τάφου νὰ γίνουμε συνόμιλοι τοῦ Ἀναστάντος. Μὲ ἄλλα λόγια, νὰ μείνουμε ὅσοι καὶ γιὰ ὅσο μποροῦμε στὴν ἀγρυπνία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, μὲ τὴν ἐλπίδα μας στραμμένη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι νὰ βιαστοῦμε νὰ γευθοῦμε τὰ ψητὰ καὶ τὴ μαγειρίτσα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ μοναδικὴ εὐκαιρία ποὺ δὲν πρέπει νὰ χάσουμε. Τὸ δεύτερο ἡ ὄμορφη συνήθεια ποὺ μπορεῖ λίγο νὰ περιμένει. Ἂς κάνουμε ἀπὸ τώρα ἔτσι τὸ πρόγραμμά μας, ὥστε νὰ ζήσουμε καὶ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς δικῆς μας ἀνάστασης.
Β. Ἐπίσης, ἐδῶ καὶ δύο χρόνια, τὴ μέρα αὐτὴ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων τὴν ἀφιερώνουμε στὴν προσπάθεια ἐνισχύσεως τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», τῆς Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας καρκινοπαθῶν προχωρημένου σταδίου, ποὺ ἐδῶ καὶ ἕξι χρόνια ὑποδειγματικὰ λειτουργεῖ στὴ Μητρόπολή μας ὡς Μοναδικὴ καὶ Πρότυπη τέτοιου εἴδους Μονάδα.
Ἤδη ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», ποὺ εἶναι ἡ πρώτη τέτοια Μονάδα στὴν Ἑλλάδα, ἔχει περιθάλψει 500 ἀσθενεῖς, ἐνδεχομένως ἀρκετοὶ ἀπὸ σᾶς δέχθηκαν τὶς ὑπηρεσίες τῆς 25μελοῦς ὁμάδας γιατρῶν, νοσηλευτῶν, κοινωνικῶν λειτουργῶν κ.λπ. ἐντελῶς δωρεάν, ἔχετε αἰσθανθεῖ τὴν ἀγάπη τῶν 120 περίπου ἐκπαιδευμένων ἐθελοντῶν μας, τοὺς βάλατε στὰ σπίτια σας, σᾶς δεχθήκαμε στὸ Κέντρο Ἡμέρας, μὲ τὴ βοήθεια δὲ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀρκετῶν χορηγῶν σύντομα ὁλοκληρώνεται καὶ ὁ πρῶτος Ξενῶνας Βραχείας Νοσηλείας στὴν πατρίδα μας, ὁ ὁποῖος κατασκευάζεται στὰ Σπάτα.
Οἱ τέσσερεις δισκοφορίες ποὺ ἔγιναν τὰ τελευταῖα δύο χρόνια γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, οἱ δωροεκθέσεις μὲ τὶς διακριτικὰ ἐπαναλαμβανόμενες μικροεισφορὲς ὅλων σας ἀπέδωσαν, χωρὶς νὰ δυσκολευτοῦμε κανένας μας πολύ, ἕνα ποσὸ ποὺ πλησιάζει τὶς 200.000 εὐρώ, μάλιστα μέσα στὴν περίοδο τῆς κρίσεως, ποσὸ ἱκανὸ νὰ συμβάλει μερικῶς στὴ λειτουργία τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ».
Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ σᾶς προτρέψω μέσα στὰ ὅποια ἔξοδα θὰ κάνετε αὐτὲς τὶς μέρες νὰ συμπεριλάβετε καὶ μία εἰσφορὰ ἀγάπης στὴ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ», δηλαδὴ στοὺς τόσο ἀναγκεμένους καὶ ἐνίοτε ἐγκαταλελειμμένους ἀπὸ τὸ σύστημα ὑγείας τῆς χώρας μας καρκινοπαθεῖς ἀσθενεῖς καὶ νὰ συνεισφέρετε μὲ τὴν καρδιά σας στὴ σημερινὴ δισκοφορία. Εἶναι τὸ μόνο Ἵδρυμα ποὺ πραγματικὰ ἀγκαλιάζει αὐτοὺς τοὺς συνανθρώπους μας καὶ ἔχουμε τὴ μοναδικὴ εὐλογία νὰ λειτουργεῖ στὴν περιοχή μας. Ἡ σημερινὴ «λογία» δὲν εἶναι προσφορὰ στοὺς ἄλλους∙ εἶναι συνεισφορὰ στὸν ἑαυτό μας.
Γ. Κάτι ἀκόμη. Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, θὰ διανείμω προσωπικὰ ὡς εὐλογία τῆς Μητροπόλεώς μας τὴ λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως, ἀπὸ ἁγνὸ μελισσοκέρι σὲ ὅλους ὅσους συνατήσω, σὲ ὅποιους ναοὺς θὰ λειτουργήσω ἢ θὰ χοροστατήσω, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα τῆς Μητροπόλεώς μας.
Δ. Ἐπιπλέον, σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θὰ περιέλθω τὰ Κοιμητήρια τῆς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ τελέσω Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο, κυρίως ὑπὲρ ἀναπαύσεως προσφάτως κοιμηθέντων ἀδελφῶν μας, ἰδίως νεωτέρων ἀτόμων, παιδιῶν, συζύγων, ἀδελφῶν, κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης | |
12:00 μ. | Κοιμητήριο Γέρακα |
Ε. Χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ πιὸ δυνατὸ «Ἀληθῶς Ἀνέστη» ἀκούγεται στὰ κοιμητήρια. Τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ὅμως ἀκούγεται καὶ μέσα στὴν μεταξύ μας κοινωνία χαρᾶς καὶ ἀγάπης. Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος στὶς 6:30μ.μ. στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων θὰ ἔχουμε τὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης. Θὰ ἀκολουθήσει κέρασμα στὸ Ἐπισκοπεῖο. Σᾶς περιμένω νὰ ἀνταλλάξουμε τὸν ἀσπασμὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ νὰ σᾶς προσφέρω ὡς πασχάλιο εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγό.
Μὲ κάθε τρόπο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πρέπει νὰ ζήσουμε τὴν χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εὔχομαι φέτος νὰ συμβεῖ μὲ ὅλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. Ἀριθμ. Διεκπ. |
Χριστούγεννα 2015 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ!
Τί μεγάλη ἡ σημερινή μέρα! Πόσο συγκλονιστικὸ πραγματικὰ τὸ νόημά της! Ἀφοῦ ἑτοιμάσαμε καὶ προευτρεπίσαμε τὶς καρδιές μας, τώρα ζοῦμε τὴ μεγάλη χαρὰ τῶν ἀγγέλων καὶ τὴν εὐφροσύνη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ γεγονὸς τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι μιὰ γραφικὴ περιγραφή, μιὰ ὄμορφη ἱστοριούλα. Ὁ Κύριος γεννᾶται γιὰ τὴ σωτηρία μας θαυμαστῶς, «ἐκ Παρθένου». Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, παίρνει μορφὴ ὑλική, ὁ ἀόρατος φαίνεται, ὁ ἄναρχος γεννιέται, ὁ ἄχρονος εἰσέρχεται στὸν χρόνο. Μέσα στὸ φτωχὸ καὶ ταπεινὸ Βρέφος τῆς Βηθλεὲμ κρύβεται τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος, ὁ παντέλειος Θεός. Ποιά μεγαλύτερη τιμὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση! Ποιό σημαντικότερο γεγονός γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸν κάθε ἄνθρωπο χωριστά!
Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀρχίζει μὲ τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τὴν πλάση τοῦ ἀνθρώπου «κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Ἡ Καινὴ Διαθήκη ξεκινᾶ μὲ τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, μὲ τὴν ἀναδημιουργία καὶ ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὅλα αὐτὰ ὥστε νὰ ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔλθει ἡ βασιλεία Του ἐπὶ τῆς γῆς, νὰ ἐκπληρωθεῖ ὁ προορισμὸς τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Σήμερα πραγματώνεται ἡ προαιώνιος βουλὴ τοῦ Θεοῦ, σήμερα ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀποκτᾶ τὴ δόξα τῆς ἀλήθειας της, σήμερα ἀνατέλλει τὸ φῶς τῆς θείας γνώσεως, σήμερα ἑρμηνεύεται ἡ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» πλάση καὶ δημιουργία μας, σήμερα «τὸ καθ’ ὁμοίωσιν» τῆς κατασκευῆς μας ἀναβαθμίζεται σὲ προοπτικὴ «κοινωνίας θείας φύσεως» γιὰ ὅλους μας. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ πλάσμα Θεοῦ γίνεται μεθεκτὸς Θεοῦ. Σήμερα ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ὁλοκληρώνεται μὲ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ.
Αὐτή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ δόξα τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν πρόκληση τῆς σημερινῆς κοσμικῆς ἀνθρωπολογίας. Τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι σίγουρα πιὸ ἐπίκαιρο παρὰ ποτέ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ σύγχρονη ἀντίληψη καὶ πρακτικὴ ἀγωνίζεται λυσσαλέα νὰ τὸ διαγράψει καὶ νὰ τὸ ἐξαφανίσει. Ἀπὸ ἐτῶν ὑπερτονίζεται ὁ κοσμικὸς ἑορτασμὸς εἰς βάρος τῆς θρησκευτικῆς ἑορτῆς. Τὰ δεντράκια, τὰ ἀστεράκια, τὰ λαμπιόνια, τὰ δῶρα, τὰ γλυκίσματα σταδιακὰ ἀντικατέστησαν τὸ θρησκευτικὸ χρῶμα τῶν Χριστουγέννων. Τὰ παραδοσιακὰ κάλαντα μὲ τὸ ὄμορφο θρησκευτικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ περιεχόμενο ἔδωσαν τὴ θέση τους σὲ ἐπίκαιρα τραγουδάκια γυμνὰ ἀπὸ ἔμπνευση, στεγνὰ ἀπὸ ζωή, ἐντελῶς ἀποξενωμένα ἀπὸ κάθε πνευματικὸ νόημα. Ἡ Παρθένος Μαρία ἔμεινε μόνον Μαρία. Ὁ Χριστὸς καὶ ὡς λέξη συστηματικὰ ἄρχισε νὰ συρρικνώνεται, σταδιακὰ νὰ ξεθωριάζει καὶ ἐπιμελῶς νὰ περιθωριοποιεῖται. Ἤδη ὁ κόσμος γιορτάζει Χριστούγεννα χωρὶς πίστη, δίχως πνεῦμα, δίχως νόημα, χωρὶς Χριστό. Ἴσως ἡ πραγματικὴ κρίση νὰ εἶναι ὅτι χάσαμε τὰ Χριστούγεννα.
Ἱερὲς ἔννοιες ὅπως ζωή, ψυχή, ἠθική, φύλο ἔχουν πλέον προσλάβει παραμορφωμένη σημασία. Ὁ Θεὸς ἀποκαλεῖται τύχη, ἡ ψυχὴ ἑρμηνεύεται ὡς βιοχημικὴ διεργασία, ἡ ἠθικὴ ἔχει καταντήσει δεοντολογικὸ κατασκεύασμα, ἡ ἐπιστήμη ἐπιστρατεύεται γιὰ νὰ συμπιέσει τὸν θεόμορφο ἄνθρωπο σὲ βιολογικὴ μηχανή. Ἡ ἱερὴ παρακαταθήκη τοῦ ἀνδρικοῦ ἢ γυναικείου φύλου ἐκφυλίζεται σὲ ἐπιλογὴ ἡδονικοῦ προσανατολισμοῦ. Ὁ γάμος ἐξισώνεται μὲ ἕνα σύμφωνο συμβίωσης. Ὁ θάνατος δὲν ἀποτελεῖ πέρασμα στὴν αἰωνιότητα ἀλλὰ ἐπιστροφὴ στὴν ἀνυπαρξία. Ἡ τιμὴ τῆς ταφῆς τοῦ νεκροῦ σώματος ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸν μηδενισμὸ τῆς βίαιας ἀποτέφρωσης καὶ ἡ εὐλογία τῆς ἐξόδιας ἀκολουθίας ἀπὸ κάτι ποὺ βαφτίζεται πολιτικὴ κηδεία. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει καταντήσει ἕνα ἐπίπεδο ὑλικὸ ὂν στερημένο πνεύματος, προοπτικῆς καὶ ἀξίας. Πρὶν πεθάνει, ἡ ἀθεΐα τοῦ ἔχει ἤδη ρουφήξει τὴ ζωή.
Ἡ ἀθεϊστικὴ ἀντίληψη ἐπαγγέλλεται τὴν εἰρήνη καὶ σπέρνει παντοῦ πολέμους. Μιλάει γιὰ ἀξίες καὶ καλλιεργεῖ ἐμπάθειες καὶ διαστροφές. Ὑποστηρίζει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ προκαλεῖ πρωτοφανῆ μεταναστευτικὰ κύματα. Ἔφτιαξε ἕναν κόσμο στὸν ὁποῖο δὲν χωρᾶμε. Λέγει ὅτι κέντρο της εἶναι ὁ ἄνθρωπος καὶ θεσμοθετεῖ τὴν ἀνθρώπινη ἀσέβεια ἢ νομιμοποιεῖ τὸν παραλογισμὸ σὲ ὅλες του τὶς μορφές. Διακηρύττει τὴ δημοκρατία καὶ ἀπαξιώνει πλήρως τὸ πολιτικὸ σύστημα. Τὸν Θεὸ τὸν δέχεται μόνον γιὰ νὰ τοῦ ἀποδίδει εὐθύνες γιὰ τὰ δικά της ἐγκλήματα. Πρέπει νὰ τὸ ποῦμε∙ ὁ ὑλισμὸς, ὁ μηδενισμὸς καὶ ἡ ἀθεΐα ἀπέτυχαν παταγωδῶς. Τὸ μόνο ποὺ πέτυχαν εἶναι νὰ μᾶς ἐπιβάλουν τὴ δικτατορία τους. Καὶ ὅλα αὐτὰ καταστρέφοντας τὰ Χριστούγεννα.
Μέσα ὅμως σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν βοὴ τῆς διαστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ὕβρεως κατὰ τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλησία μας ἐπιμένει νὰ ἐπαναλαμβάνει μὲ τὸ στόμα τοῦ ὑμνογράφου «Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε», διότι γεννᾶται «τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα», γιὰ νὰ ἐπιστρέψουμε κοντά Του. Αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη ἐλπίδα μας, τὸ κέντρο τῆς σωτηρίας μας. Δίπλα στὸν ἄνθρωπο τῆς πίστεως στὸν Χριστὸ καὶ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος τῆς κοσμικῆς ἀθεϊστικῆς ἀντίληψης μοιάζει μὲ ὅ,τι πιὸ ἀποκρουστικὸ ὑπάρχει.
Δὲν θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ σᾶς εὐχηθῶ συμβατικὰ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, λέγοντας δυὸ λέξεις, χωρὶς νὰ καταλάβετε οὔτε ἐσεῖς οὔτε κι ἐγὼ τὸ νόημά τους. Θέλω ὅμως νὰ σᾶς εὐχηθῶ νὰ ζήσουμε ὅλοι μας ὡς Ἐκκλησία τὴ χαρὰ καὶ τὴ μοναδικὴ καὶ ἀταλάντευτη ἐλπίδα ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος ἐγεννήθη «δι’ ἡμᾶς ἐκ Παρθένου», ὅτι εἶναι «μεθ’ ἡμῶν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν» καὶ ὅτι προσδοκᾶ νὰ «σκηνώσει ἐν ἡμῖν» γιὰ πάντα.
Ὁ Χριστὸς εἶναι δικός μας, ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας, ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα μας.
Εὔχομαι σὲ ὅλους σας
Eγκύκλιος
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 63Η
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ εὔχοµαι νὰ σκεπάζει ὅλους σας, τὴν κοινωνία, τὸ ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία µας.
Σκέφθηκα πολὺ γιὰ νὰ συντάξω αὐτὴ τὴν ἐγκύκλιο καὶ νὰ τὴν ἀπευθύνω στὴν ἀγάπη σας. Μέχρι τὴν τελευταία στιγµὴ δὲν ἤµουν σίγουρος ἂν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνω. Τὶς τελευταῖες ὅµως µέρες, µέσα στὴν κατάσταση τοῦ γενικευµένου πανικοῦ ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν πατρίδα µας, τῶν σπασµωδικῶν ἀποφάσεων τῶν ὑπευθύνων διαχειριστῶν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ µέλλοντός µας, τὴν ἐπαναλαµβανόµενη ἐναλλαγὴ ὑποσχέσεων καὶ διαψεύσεων ποὺ ἔχουν τραυµατίσει τὸ ἠθικὸ καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια µας, τὸν καταιγισµὸ τῶν χωρὶς τέλος φορολογικῶν ἐπιβαρύνσεων, δέχθηκα σωρεία τηλεφωνηµάτων καὶ µηνυµάτων πολιτῶν τῆς περιοχῆς µας ποὺ ζητοῦν ἀπεγνωσµένα µία παρέµβαση καὶ κάποια συµπαράσταση στὸ οἰκονοµικό τους ἀδιέξοδο καὶ δράµα. Οἱ µισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις περικόπηκαν, ἀρκετοὶ ἀπολύθηκαν, οἱ ἄνεργοι πληθύνονται, πολλοὶ στέγνωσαν οἰκονοµικά. Καὶ ξαφνικὰ µᾶς ζητεῖται ἀπειλητικὰ καὶ ἐκβιαστικὰ νὰ πληρώσουµε ἐπὶ πλέον φόρο γιὰ τὸ σπίτι ποὺ µένουµε σὰν νὰ εἶναι τὸ κράτος πλέον φτωχότερο ἀπὸ τοὺς φτωχούς. Φτάσαµε, ἀντὶ τὰ ἔξοδά µας νὰ γίνονται γιὰ τὸ φαγητό, τὸ σπίτι καὶ τὶς ἀνάγκες µας, ὅ,τι ξοδεύουµε νὰ πηγαίνει σὲ δύο φοβερὲς λέξεις: σὲ φόρους καὶ σὲ χρέη.
∆ὲν εἶναι δύσκολο νὰ ἀντιληφθεῖ κανεὶς τὸ αἴσθηµα πνιγµοῦ ποὺ διακατέχει ἴσως καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν συµπολιτῶν µας, σίγουρα καὶ ἀρκετοὺς ἀπὸ µᾶς. Ποιός µποροῦσε νὰ φαντασθεῖ ὅτι ὁ ὑπέροχος καὶ ὑπερήφανος λαός µας θὰ ἔφτανε σὲ αὐτὸ τὸ κατάντηµα; Νὰ ἔχει δώσει καὶ τὴν τελευταία σταγόνα τοῦ ἱδρῶτα του, τοῦ κόπου του, τῆς ἀξίας του, καὶ παρὰ ταῦτα νὰ ἔχουµε ὡς λαὸς διασυρθεῖ παγκοσµίως; καὶ τώρα χωρὶς καµµία ἐλπίδα καὶ ἐγγύηση νὰ διεκδικεῖ τὸ κράτος µας πιεστικὰ τὰ δάκρυα καὶ τὸ αἷµα µας;
Εἶναι αὐτονόητο ὅτι δὲν ἀντέχουµε ἄλλο. ∆ὲν εἶναι ὑπερβολὴ αὐτό. Πρέπει ὅµως νὰ τὸ ποῦµε. Νὰ τὸ φωνάξουµε στὰ αὐτιὰ τῶν ἁρµοδίων: «Ὣς ἐδῶ! ∆ὲν µποροῦµε ἄλλο. Βρέστε ἄλλες λύσεις. Ἴσως πιὸ δύσκολες, ἀλλὰ πιὸ ἀποδοτικές, πιὸ ἔξυπνες καὶ σίγουρα πιὸ ἀνθρώπινες. Ἂν δὲν µπορεῖτε, ὁµολογῆστε τὴν ἀδυναµία σας. ∆ὲν εἶναι ντροπὴ νὰ µὴν µπορεῖ κανείς. Εἶναι ὅµως ἀπαράδεκτο νὰ ἐπιµένει στὴν εὐθύνη τῆς γενικευµένης καταστροφῆς µας. Μᾶς φτιάξατε ἕνα κράτος ποὺ προσφέρει στὸν λαὸ πολὺ λιγότερα ἀπὸ ὅσα τοῦ ἀπαιτεῖ. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβετε· δὲν εἶστε µόνο ὀφειλέτες στοὺς δανειστές σας, εἶστε ὀφειλέτες καὶ στὸν λαὸ ποὺ ταχθήκατε νὰ ὑπηρετεῖτε. Ἀφοῦ δὲν καταφέρνετε τὴν ἐθνικὴ σωτηρία µέσα ἀπὸ πολιτικὴ συνεργασία, αὐτὴ θὰ προκύψει ἀναγκαστικὰ µέσα ἀπὸ λαϊκὴ ἀπαίτηση καὶ πρωτοβουλία».
Ἀγαπητοί µου ἀδελφοί,
Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ πρέπει ὁ λαὸς νὰ δείξει τὸ διαµέτρηµα τῆς δύναµής του, νὰ κάνει γνωστὰ τὰ ὅριά του. Ἦρθε ἡ ὥρα ὅλοι µαζὶ νὰ πάρουµε στὰ χέρια µας τὶς τύχες µας. Ὅσο παραµένουµε ἀδρανεῖς, ὅσο µένουµε ὑποτελεῖς σὲ ἐσφαλµένες ἢ ἀβάσταχτες ἐπιλογές, τόσο καθιστοῦµε τὸν ἑαυτό µας συνυπεύθυνο στὸν ἀργὸ ἀλλὰ βέβαιο ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισµό µας. Ἂν δὲν ξυπνήσουµε, τελειώσαµε. ∆ὲν θὰ ὑπάρχει συνέχεια!
Καιρὸς πλέον νὰ ξεσηκωθοῦµε. Τὰ πάντα πρέπει νὰ ἀλλάξουν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν θὰ τὰ ἀλλάξουν κάποιοι ἄλλοι, πρέπει νὰ µποῦµε στὸ παιχνίδι ὅλοι. Ὅποιος πονάει γιὰ τὴν κατάσταση καὶ ἀγαπάει τὴν ἀλήθεια ἔχει θέση σὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή. Κανεὶς δὲν περισσεύει. Ὅλες οἱ ἀνατροπές, ὅλες οἱ µεγάλες ἀλλαγὲς ἔγιναν ἀπὸ ἡρωικοὺς ἀνθρώπους, κυρίως νέους. Ὄχι ἀπὸ συµβιβασµένους οὔτε ἀπὸ ἀγανακτισµένους, ἀλλὰ ἀπὸ ὑγιῶς ἐπαναστατηµένους. Ὅλοι µαζὶ καὶ πρέπει καὶ µποροῦµε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ ἀλλάξουµε µὲ δική µας πρωτοβουλία τὸ µέλλον µας. Ὄχι µὲ βία, ἀλλὰ µὲ δύναµη καὶ ἀποφασιστικότητα. Ὄχι µὲ µηδενιστικὲς ἐπιλογές, ἀλλὰ µὲ καθαρότητα, ἡρωισµὸ καὶ ἐξυπνάδα.
Σίγουρα καὶ ἡ δική µας εὐθύνη ὡς λαοῦ δὲν εἶναι καθόλου µικρή. Συµφωνήσαµε µὲ τὶς µικρονοϊκὲς πολιτικὲς ἐπιλογὲς καὶ τὶς κάναµε συνήθειες καὶ νοοτροπία µας. Ἡ ἀνειλικρίνεια, ἡ ἀδιαφορία, τὸ βόλεµα, τὸ εὔκολο κέρδος, ἡπροσβολὴ τῶν θεσµῶν, ἡ ὕβρις κατὰ τῆς πίστης καὶ παράδοσής µας, ἡ ἀσέβεια κατὰ τοῦ κράτους καὶ τῶν νόµων, οἱ ἀλόγιστες διεκδικήσεις ἀποτέλεσαν κοµµάτια τῆς ζωῆς τοῦ νεοέλληνα ποὺ δὲν µᾶς τιµοῦν καθόλου. ∆ὲν µᾶς φταῖνε µόνον οἱ ἄλλοι εἴτε αὐτοὶ λέγονται κερδοσκόποι εἴτε ξένα συµφέροντα εἴτε πολιτικοί. Τὸ δικό µας µερίδιο εὐθύνης γιὰ τὸ σηµερινό µας κατάντηµα δὲν εἶναι εὐκαταφρόνητο. Ἡ λύση τῆς µετάνοιας καὶ ἀλλαγῆς εἶναι µονόδροµος. Τοὺς ἄλλους δὲν µποροῦµε νὰ τοὺς ἀλλάξουµε. Τὴ δική µας ὅµως νοοτροπία καὶ ζωὴ ἔχουµε καὶ τὴ δυνατότητα καὶ τὴν εὐθύνη νὰ τὶς διορθώσουµε. Ἂς ἀρχίσει ὡς ἐπανάσταση αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς µας. Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ ἡρωικό.
Ὁµολογῶ ὅτι καὶ ὡς Ἐκκλησία µᾶς κάνανε κοµµάτι τοῦ καταρρεόντος κρατικοῦ συστήµατος. Γι’ αὐτὸ καὶ συχνὰ µᾶς παρερµηνεύει ὁ λαός. Ἀγκαλιάσαµε τὸ κράτος, στηριχθήκαµε σὲ αὐτὸ καὶ τραυµατίσθηκε ἡ βαθειὰ σχέση µας µὲ τὸν λαό. Τὸν ὑπηρετήσαµε µὲν ὡς πονεµένο καὶ φτωχό, ἀλλὰ δὲν τὸν ἀγκαλιάσαµε ὡς κοµµάτι τῆς ὑπόστασής µας. Τουλάχιστον δὲν καταφέραµε νὰ µᾶς νοιώσει ἔτσι. Μολύνθηκε τὸ γάλα τῆς µάνας του, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπό του ἀπὸ τὸ στῆθος της. Αὐτὸ εἶναι ὅ,τι χειρότερο ὑπάρχει. Ὁ λαὸς εἶναι ὅ,τι ἱερώτερο ἔχουµε µετὰ τὸν Θεὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία στὴ φύση της εἶναι ἡ ἀνάσα τοῦ λαοῦ. Αὐτὴν τὴν ἀνάσα τελευταῖα στερηθήκαµε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ξαναρχίσει ὁ ζωτικὸς θηλασµός.
∆ὲν ἀµφισβητῶ βέβαια ὅτι εἴµαστε καὶ θύµατα. Κάποιοι µᾶς ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τὰ θέµατά µας µὲ ἔνοχη ἀνικανότητα. Κάποιοι µᾶς διέσυραν διεθνῶς καὶ µᾶς ὁδήγησαν στὰ στόµατα τῶν θηρίων αὐτοῦ τοῦ κόσµου εἴτε ἀπὸ ἐπιπολαιότητα εἴτε ἐνδεχοµένως καὶ ἀπὸ ὕποπτες σκοπιµότητες. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαµε! Ἰσοπεδωθήκαµε στὸ µηδὲν τῆς περιουσίας µας καὶ στὸ τίποτα τῆς ἀξιοπρέπειάς µας. Παρὰ ταῦτα δὲν ψάχνουµε γιὰ ἐνόχους. Τώρα ἐπειγόµαστε γιὰ λύσεις. Λύσεις ὅµως ποὺ δὲν πατᾶνε τὸν λαό, ἀλλὰ ἀνασταίνουν τὴν τιµή του. Ἦρθε ἡ ὥρα ποὺ θὰ πρέπει ὅσοι παίρνουν ἀποφάσεις νὰ καταλάβουν τί συµβαίνει στὰ σπίτια, στοὺς δρόµους, στὰ µαγαζιὰ καὶ στὴν καθηµερινότητα. Τί συµβαίνει στὶς ψυχές µας. Αὐτὸ δὲν θὰ τὸ µάθουν ἀπὸ τὴν τρόϊκα οὔτε ἀπὸ τὶς µεταξύ τους διαβουλεύσεις. Θὰ τὸ µάθουν ἀπὸ τὸν λαό. Πρέπει τὴν φωνή µας νὰ τὴν ἀκούσουν. ∆ὲν γίνεται ἀλλιῶς.
Θὰ ἤθελα λοιπὸν νὰ πῶ σὲ ὅσους δὲν µποροῦν νὰ πληρώσουν τὴν λεγόµενη «ἔκτακτη εἰσφορὰ ἀκινήτων» νὰ µὴ φτάσουν σὲ ἀπόγνωση. Νὰ ξέρουν ὅτι θὰ βρεθοῦµε ὅλοι ἑνωµένοι στὸ πλευρό τους καὶ θὰ φωνάξουµε µαζί: «Οὐκ ἂν λάβοις παρὰ τοῦ µὴ ἔχοντος». Ἂς καταλάβουν ὅτι δὲν ἔχουµε. ∆ὲν µποροῦµε. Φτάσαµε στὰ ὅριά µας, ἀλλὰ ἀρνούµαστε νὰ µᾶς τελειώσουν. Ἂν ἀδρανήσουµε δὲν θὰ τὸ καταλάβουν. Ὁ Ἅγιος Κοσµᾶς ὁ Αἰτωλὸς προφήτευσε πρὶν ἀπὸ διακόσια πενήντα χρόνια λέγοντας: «Θὰ σᾶς βάλουν βαρὺ καὶ δυσβάσταχτο φόρο ἀκόµη καὶ στὰ παράθυρα καὶ στὰ κοτέτσια, ἀλλὰ ὅµως δὲν θὰ προλάβουν». Πράγµατι, δὲν θὰ προλάβουν! Μὴ λυγίσετε µπροστὰ στὴν οἰκονοµικὴ χρεωκοπία. Αὐτὴν ἤδη τὴ ζοῦµε. Ἀρνηθεῖτε τὴ χρεωκοπία τῆς ἀξιοπρέπειας, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς συνείδησης. Αὐτὰ µποροῦµε καὶ πρέπει νὰ τὰ διεκδικήσουµε µέχρι τελευταίας ρανίδας. Ἔστω τώρα, τὴν τελευταία στιγµή.
Τὰ Μεσόγεια καὶ ἡ Λαυρεωτικὴ εἶναι µιὰ εὐλογηµένη περιοχὴ ποὺ µέχρι πρότινος ἔσφυζε ἀπὸ ἀνάπτυξη καὶ εὐηµερία. Τὸν τελευταῖο ὅµως καιρὸ ὅλο καὶ πληθαίνουν αὐτοὶ ποὺ µὲ ἀπόγνωση στρέφονται στὴν Ἐκκλησία ἢ ὅπου βροῦν, καὶ ἐκλιπαροῦν γιὰ συµπαράσταση καὶ βοήθεια. Πολλοὶ ἔχουν λυγίσει, ἔχουν οἰκονοµικὰ γονατίσει. ∆ὲν µποροῦν νὰ θρέψουν τὰ παιδιά τους. Ἔχασαν τὸν ὕπνο τους. Ζοῦν τὴν ἀπειλὴ τοῦ παρόντος καὶ µὲ τὸν φόβο τοῦ µέλλοντος. Ἔχουν ἰδιοκτησίες, ἀλλὰ δὲν ἔχουν χρήµατα. Αὐτοὶ πῶς θὰ πληρώσουν; Ποῦ νὰ τὰ βροῦν; Θὰ τοὺς πάρουν τὸ σπίτι; Θὰ τοὺς κόψουν τὸ ρεῦµα; Εἶναι δυνατὸν νὰ βυθίσουν στὸ σκοτάδι τὴν Κερατέα ἢ τὸ Λαύριο ποὺ φιλοξενοῦν τὸ µεγαλύτερο ἐργοστάσιο τῆς ∆ΕΗ στὴν πατρίδα µας;
Ὅ,τι καὶ νὰ συµβεῖ, ἀδελφοί µου, θὰ ἤθελα νὰ ξέρετε ὅτι ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία µας θὰ δώσει τὰ πάντα γιὰ νὰ σταθεῖ στὸ πλευρό σας. Ἂν σὲ ἕναν κόψουν τὸ ρεῦµα, ἐµεῖς θὰ τὸ κόψουµε σὲ ὅλους τοὺς ναούς. Θὰ κάνουµε γάµους µὲ κεριὰ στὰ χέρια καὶ λειτουργίες µὲ δάκρυα στὰ µάτια. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν θὰ δεχθοῦµε, τὴ στιγµὴ ποὺ νοικοκυριὰ εἶναι βυθισµένα στὸ σκοτάδι, οἱ ναοὶ νὰ λειτουργοῦν µὲ ἀναµµένους τοὺς πολυελαίους.
Ὅλοι µαζὶ λοιπὸν τώρα, ὀφείλουµε νὰ πιέσουµε τοὺς ἐκπροσώπους µας περισσότερο ἀπὸ ὅσο τοὺς πιέζουνε οἱ δανειστές. Γιατὶ ἡ ἀνάγκη µας γιὰ ἐπιβίωση ξεπερνάει τὴν ἀνάγκη τους νὰ κυριαρχήσουν πάνω µας. Γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά µας ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὰ πάσης φύσεως συµφέροντα. Γιατὶ ἡ ἐθνική µας ὑπερηφάνεια στηρίζεται σὲ µιὰ ἱστορία ποὺ ὅλοι τους ζηλεύουν. Γιατὶ τὴν Εὐρώπη τὴν βλέπουµε περισσότερο ὡς οἰκογένεια ποὺ κατανοεῖ τὴν δυσκολία τῶν λαῶν παρὰ ὡς θηλιὰ ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ἀσφυξία τὶς κοινωνίες.
∆ὲν µᾶς ἔµεινε τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ µεταµορφώσουµε ξανὰ τὴν Ἑλλάδα σὲ πατρίδα µας, τὴν ἱστορία της σὲ ταυτότητά µας, τὰ παραδείγµατα τῶν προγόνων µας σὲ βιώµατά µας καὶ νὰ ἐπιστρέψουµε ἀπὸ τὸν ἀσύνετο νεοπλουτισµὸ στὴν ἀξιοπρεπῆ λιτότητα καὶ ὀλιγάρκεια, ἀπὸ τὶς ὑποτελικὲς ὑποχωρήσεις στὸν ἡρωισµό καὶ ἀπὸ τὸν παγκόσµιο διασυρµὸ στὴν ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ τὸν πανθοµολογούµενο θαυµασµό.
Ἔτσι, ὁ Θεός, ὅπως λέγει καὶ ὁ λαός, δὲν θὰ µᾶς ἀφήσει, γιατὶ µὲ αὐτὸν τὸν τρόπο δὲν θὰ Τὸν ἔχουµε κι ἐµεῖς ἀφήσει.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 1246 Ἀριθμ. Διεκπ. 723 |
Σπάτα, 26 Νοεμβρίου 2015 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 112Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Ἔρανος καὶ ἐκδηλώσεις τῆς Ἀγάπης»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν κόσμο μὲ περίσσεια ἀγάπης, ὅπως ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, «καλὸν λίαν» καὶ τὸν ἄνθρωπο «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσίν Του», καὶ αὐτὸς διάλεξε τὴν ἁμαρτία καὶ ἔχασε τὴ δόξα καὶ τὴν τιμή του. Γιὰ τὴ σωτηρία του γίνεται ὁ Θεὸς ἄνθρωπος καὶ ὁ εὐεργετηθεὶς ἄνθρωπος Τὸν ὁδηγεῖ στὸν σταυρό. Αὐτὸς ἀνασταίνεται, μὲ τὴν Πεντηκοστὴ προσφέρει τὴ χάρι Του καὶ ὁ ἄνθρωπος Τὸν ἀγνοεῖ καὶ Τὸν ἀρνεῖται. Μιὰ ματιὰ γύρω μας καὶ διαπιστώνουμε τὸν κατήφορο καὶ τὴν ἀσταμάτητη ἐκτροπή. Ἡ χρονιὰ ποὺ πέρασε αὔξησε τὴν ἀσέβεια, πολλαπλασίασε τὴν ἀποστασία, μεγιστοποίησε τὴν ὕβρι κατὰ τοῦ Θεοῦ.
Τὸ κακὸ ἦρθε καὶ στὴν Ὀρθόδοξη χώρα μας. Οἰκονομικὴ κρίση, κοινωνικὴ ἀνασφάλεια, ψυχολογικὴ σύγχυση, πνευματικὴ ἐκτροπή, κατάρρευση θεσμῶν, ἀπώλεια ἐλπίδων, καταστροφὴ προοπτικῶν, στενοχώρια, θλίψη, ἀδιέξοδα, ἀπόρριψη τοῦ Θεοῦ γενικευμένη.
Μέσα ὅμως στὸ ἀπέραντο σκοτάδι ὑπάρχει ἕνα φῶς∙ φῶς εὐγένειας, φῶς ἀγάπης, φῶς ἐλπίδας. Ὑπάρχουν ἀκόμη προσευχὲς ποὺ φθάνουν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ καθαρότητα στὴν καρδιά. Ὑπάρχουν ἅγιοι ποὺ μᾶς στηρίζουν. Ὑπάρχει πίστη, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Ὑπάρχει καὶ ἀγάπη. «Ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις». Μαζὶ μὲ τὸ πλεόνασμα τῆς ἁμαρτίας ὑπάρχει ἡ περίσσεια τῆς θεϊκῆς παρουσίας, μαζὶ μὲ τὰ ζιζάνια τοῦ μίσους καὶ τοῦ καταστροφικοῦ ἐγωισμοῦ συναυξάνεται καὶ ὁ σῖτος τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης.
Ἐμεῖς ἴσως δὲν μποροῦμε νὰ ἀναχαιτίσουμε τὸ κακό. Αὐτὸ εἶναι δουλειὰ τοῦ Θεοῦ. Μποροῦμε ὅμως νὰ ὁμολογοῦμε μὲ τὰ χείλη, τὴν καρδιὰ καὶ τὴ ζωή μας τὴν πίστη μας στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀγάπη μας στοὺς ἀδελφούς μας.
Τὰ προβλήματα καὶ τὰ δράματα τὰ ζοῦμε ὅλοι μας. Πρὸ ἐτῶν ἀκούστηκε ἕνα σύνθημα: «Ὅλοι μαζὶ μποροῦμε». Πόσο ἀληθινὸ πραγματικά! Αὐτὸ θὰ θέλαμε νὰ συνεχίσουμε καὶ φέτος. Τὴν κοινὴ προσπάθεια νὰ μοιρασθοῦμε τὰ βάρη ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καὶ νὰ συμβάλουμε στὰ ἔργα τῆς ἀγάπης ὅλοι μας στὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας. «Ὅλοι μαζί, πράγματι, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε».
Τὴ χρονιὰ ποὺ πέρασε, κι ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία, ὅλοι μαζί, στὰ Μεσόγεια καὶ τὴ Λαυρεωτική, δώσαμε φροντίδα στοὺς γέροντες μέσα ἀπὸ τὸ Γηροκομεῖο μας στὰ Σπάτα, ἀγκαλιάσαμε βαριὰ ἀσθενεῖς μὲ τὴ Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας «Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ». Καὶ συνεχίζουμε. Καθημερινὰ προσφέρεται γεῦμα σὲ 800 περίπου συνανθρώπους μας μέσα ἀπὸ τὶς ἐνοριακὲς φιλόπτωχες δράσεις, εὐκαιριακῶς στηρίζονται σπίτια καὶ μοναχικὰ ἄτομα ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ ἐξασφαλίσουν καὶ τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα. Μεγάλες ποσότητες τροφίμων, φαρμάκων, εἰδῶν οἰκιακῆς χρήσεως, ἐνδυμάτων καὶ χρηματικὰ βοηθήματα, διανεμήθηκαν ἀπὸ τὴν Κεντρικὴ Κοινωνικὴ Ὑπηρεσία καὶ τὰ Ἐνοριακὰ φιλόπτωχα ταμεῖα τῆς Μητροπόλεώς μας σὲ περισσότερες ἀπὸ χίλιες οἰκογένειες ἀντιμετωπίζοντας οὐσιαστικὲς ἀνάγκες. Καὶ ὅλα αὐτὰ δὲν ἀποτελοῦν ἔργο τῆς Μητροπόλεως, ἀλλὰ δικό σας ποὺ συντονίζει ἡ Μητρόπολη. Ὅλα αὐτὰ μὲ τὴ συστράτευση πολλῶν ἀπὸ σᾶς ποὺ συνεισφέρατε ἄλλος οἰκονομικά, ἄλλος σὲ εἶδος, ἄλλος διαθέτοντας χρόνο, ὅλοι μὲ ἀγάπη, ὅλοι ἐθελοντικά. Τὸ «ὅλοι μαζί» μεταμορφώνει τὸ πολὺ μικρὸ τοῦ καθενὸς σὲ τεράστιο γιὰ ὅλους. Καὶ ἡ ἐθελοντικὴ προσφορά εἶναι ἡ πιὸ ζεστὴ ἀγκαλιὰ γιὰ ὅποιον πάσχει καὶ ἡ μεγαλύτερη δύναμη γιὰ μιὰ κοινωνία ποὺ ὑποφέρει.
Φέτος, σὲ εἰδικὴ ἐκδήλωση, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἀποφασίσαμε νὰ δώσουμε εἰδικὴ μέριμνα στὴν οἰκογένεια ποὺ τόσο πλήττεται στὶς μέρες μας ἀπὸ τὴν ὑπογεννητικότητα, τὰ νέα ἤθη, τὴ θεσμοθέτηση νοσηρῶν καὶ προκλητικῶν συμβιώσεων, τὴν ἀνεργία κ.λπ. Ἔτσι ἀποφασίσαμε νὰ ἐνισχύσουμε ὑπερπολύτεκνες οἰκογένειες, νὰ ἐπιδοτήσουμε τὸ τέταρτο παιδί, νὰ στηρίξουμε οἰκογένειες μὲ ἄνεργους γονεῖς, καὶ ἱδρύματα μὲ παιδιὰ μὲ συγγενεῖς ἢ ἐπίκτητες ἀναπηρίες ἢ μὲ παιδιὰ μὲ νοητικὴ ὑστέρηση. Ἐπίσης νὰ τιμήσουμε μητέρες καὶ παιδιὰ ποὺ διακρίθηκαν γιὰ ἐπιτυχίες ἢ ἡρωικὲς πράξεις προσφορᾶς κ.λπ.
Γι’ αὐτό, καὶ φέτος θὰ ἐπαναλάβουμε τὸν καθιερωμένο πλέον «Ἔρανο τῆς Ἀγάπης», καὶ προτρέπουμε ὅλους νὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ συμβάλουμε τὸ κατὰ δύναμιν σὲ αὐτὸν τὸν χριστουγεννιάτικο συναγερμὸ τῆς ἀλληλεγγύης καὶ τῆς προσφορᾶς. Ἡ λύση δὲν βρίσκεται στοὺς λίγους ποὺ δίνουν πολλά, ἀλλὰ στοὺς πολλοὺς ποὺ ὅλοι μαζὶ μποροῦμε νὰ προσφέρουμε ὅ,τι μποροῦμε.
Οἱ διακονητὲς τοῦ «Ἐράνου τῆς Ἀγάπης», ποὺ θὰ περιέλθουν κάθε γωνιὰ τῆς Μητροπόλεώς μας ἀπὸ τὶς 14 ἕως τὶς 19 Δεκεμβρίου, θὰ χτυπήσουν καὶ τὴν δική μας πόρτα. Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους εἶναι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στὸ σπίτι καὶ στὴ ζωή μας. Νὰ τοὺς δεχθοῦμε ὡς τὴν μεγαλύτερη εὐλογία τῆς χρονιᾶς, ὡς τὴν καλύτερη εὐκαιρία τῆς ἀγάπης μας.
Εὔχομαι σὲ ὅλους σας
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Μετὰ ἑορτίων προσρήσεων καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Σημείωση: Ἡ παροῦσα νὰ ἀναγνωσθεῖ ἐπ’ Ἐκκλησίαις τὶς Κυριακὲς 6η καὶ 13η Δεκεμβρίου 2015 ἀντὶ κηρύγματος.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 935 Ἀριθμ. Διεκπ. 517/7-9-2015 |
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2015 |
Μ Η Ν Υ Μ Α
Προς τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων
των Μεσογείων & της Λαυρεωτικής
με την έναρξη του σχολικού έτους 2015-2016,
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους, θα ήθελα κι εγώ μαζί με όσους σας σκέπτονται και σας αγαπούν να δώσω τις ευχές μου για καλή και ουσιαστική χρονιά.
Είναι αλήθεια ότι καλείστε να διαμορφώσετε τη ζωή και το πρόσωπό σας κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, σε έναν κόσμο πλούσιο σε γνώση και τεχνολογία, φτωχό όμως σε πνεύμα και πολιτισμό, σε πίστη και ανθρωπιά. Σε αυτόν τον κόσμο μεγαλώνετε και δυστυχώς αυτόν μόνον μαθαίνετε. Οι μεγάλοι αδικημένοι είστε εσείς οι νέοι και το πρώτο θύμα η παιδεία.
Παρά ταύτα θα ήθελα να σας πω ότι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε είναι να απογοητευθείτε. Όχι, δεν έχει τελειώσει η ιστορία της ζωής σας. Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, αν κάτι κάνουμε όλοι μαζί ενωμένοι, αλλά προς την σωστή κατεύθυνση. Και μπορούμε.
Ψάξτε να βρείτε τί δυναμώνει την ψυχή, τί ζωντανεύει τις σχέσεις. Αξίζει πιο πολύ η αγάπη από τη γνώση, η ταπεινότητα από την αλαζονεία, ο σεβασμός από τα δικαιώματα, η πίστη στον Θεό από την εξυπνάδα, η ψυχή από το σώμα, το πνεύμα από την υγεία, η αξιοπρέπεια από τον πλούτο, η ελευθερία από το βόλεμα.
Βρείτε λόγους να χαρείτε τις σπουδές σας. Τη χαρά που αναλογεί στην ηλικία σας δεν θα την δώσει η αγανάκτηση, ο θυμός ή η βιαιότητα μιας διαμαρτυρίας, ούτε φυσικά ο αντιδραστικός αρνητισμός, ούτε ακόμη η αυτάρκεια του «ζῆν», αλλά η διεκδίκηση του «εὖ ζῆν», o αγώνας για την αλήθεια και την ελευθερία.
Βάλτε στόχο σας την αριστεία. Όχι να είστε πρώτοι από τους άλλους, αλλά οι καλύτεροι που μπορείτε. Και έτσι περάστε από την αδράνεια στη δημιουργία.
Ζητήστε παιδεία που καλλιεργεί τον άνθρωπο, όχι σύστημα που φουσκώνει τα μυαλά.
Αν βαδίζει με τέτοια πιστεύματα κανείς, τότε είναι δυνατόν να στερείται και να τα καταφέρνει, να προδίδεται και να νικάει, να αδικείται και να διαπρέπει, να του προσφέρεται το λίγο και το λάθος και να μεγαλουργεί. Αυτό λέγει η ιστορία αυτού του τόπου, αυτό πιστοποιεί η παράδοση της πατρίδας μας, αυτό αποδεικνύει το Ευαγγέλιο και η πατροπαράδοτη πίστη μας. Αυτά γέννησαν ήρωες και αγίους, μοναδική σοφία και πολιτισμό. Αυτά κρύβουν και σήμερα το μυστικό.
Γι’ αυτό να αγαπήστε τη γλώσσα, την ιστορία και τα θρησκευτικά. Το ζητούμενο δεν είναι να καταργηθούν αυτά, αλλά να προσφέρονται με τη δύναμη που έχουν. Να ζητήσετε από τους θεολόγους σας ζωντανό μάθημα με αλήθειες που ζωντανεύουν την πίστη και όχι κουραστικές διδασκαλίες αποξενωμένες από τη ζωή∙ που να μη μιλάει μόνο θεωρητικά για τον Θεό, αλλά να δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο Του.
Μην αδικήσετε, παιδιά, τον εαυτό σας. Μη πέσετε θύματα της προκατάληψης άλλων. Είναι φοβερό να ζεις σε ζαχαροπλαστείο και να έχεις υπογλυκαιμία. Είναι τραγικό να ζεις στην Ελλάδα και να μην έχεις όραμα και ελπίδα. Η Ορθοδοξία, η ιστορία και η παράδοσή μας είναι πηγές με νερό πλούσιο σε δύναμη, ζωή και έμπνευση.
Αν από αυτό το νερό πιείτε και έτσι πορευθείτε, τότε η ζωή σας θα είναι δημιουργία και τότε δεν θα περιμένετε να αλλάξει ο κόσμος, αλλά θα έχετε ήδη εσείς αρχίσει να αλλάζετε τον κόσμο.
Πέρσι, είχα την ευκαιρία να επικοινωνήσω με δεκαεννέα σχολεία, κυρίως Λύκεια, προσκαλεσμένος από τα αντίστοιχα δεκαπενταμελή. Σας ευχαριστώ πολύ για την ευγένειά σας. Αν θεωρείτε ότι κάτι θα είχε να σας προσφέρει η Εκκλησία, ευχαρίστως να το κάνουμε και φέτος. Κι εμείς έχουμε τις πόρτες μας ανοιχτές για σας. Είμαστε όλοι, και οι περισσότεροι Ιερείς της Μητρόπολής μας στη διάθεσή σας. Θα θέλαμε να ζήσουμε και με σας και για σας. Γιατί το αξίζετε. Γιατί εσείς είστε η τελευταία μας ελπίδα και η πρώτη μας αγάπη.
Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές την ευχή του Θεού.
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 909 Ἀριθμ. Διεκπ. 508 |
Σπάτα, 1η Σεπτεμβρίου 2015 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 110η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Ἔναρξη νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους 2015-2016»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀρχῆς τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδὴ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, σᾶς εὔχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ νὰ σᾶς σκεπάζει.
Κάθε ἀρχὴ ἔχει ἀπὸ μόνη της κάτι φωτεινό, τὴν ἐλπίδα γιὰ κάτι καλύτερο γιὰ κάτι ἀληθινό. Γι’ αὐτὸ καὶ κρύβει μέσα της ἕνα αἴσθημα χαρᾶς. Μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅ,τι καὶ νὰ συμβαίνει γύρω μας, αὐτὴν τὴν ἐλπίδα τὴν ἔχουμε στὸν Χριστὸ καὶ μόνο. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν τὴν χάνουμε:«Ἐπὶ τὸν Κύριον ἐλπίδα πᾶς τις κεκτημένος ὑψηλότερός ἐστι πάντων τῶν λυπούντων».
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ἡ κοσμική καθημερινότητα δὲν ἀντανακλᾶ αὐτὸ τὸ φρόνημα. Τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλο καὶ σκοτεινιάζει τὸ στερέωμα τῶν ἐπίγειων ἐλπίδων μας. Αὐτὰ τὰ ξεκινήματα μᾶς κουράζουν, ἀκόμη καὶ οἱ γιορτές μᾶς θλίβουν, οὔτε τὶς εὐχές δὲν τὶς πιστεύουμε. Καὶ ἡ φετινὴ ἐκκλησιαστικὴ χρονιὰ ἀρχίζει μὲ ἀρκετὴ ἀναστάτωση καὶ ἀβεβαιότητα στὴν πατρίδα μας καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ἴσως καὶ μὲ χειρότερες προϋποθέσεις ἀπὸ ἄλλες ἐπίσης δύσκολες χρονιές. Τὶς μέρες αὐτὲς πολλὰ θὰ ἀκουστοῦν, μάλιστα φέτος καὶ μὲ προεκλογικὴ χροιά. Καὶ ἂν αὐτὰ ἀντανακλοῦσαν πραγματικοὺς στόχους, αὐτὸ θὰ ἦταν ὁπωσδήποτε ἐλπιδοφόρο, ἂν ὅμως ἐκφράζουν καιροσκοπικὲς ὑποσχέσεις, ποὺ διαρκῶς διαψεύδονται ἀπὸ τὰ γεγονότα, τότε τὸ ἀδιέξοδο μεγαλώνει.
Τὸ σενάριο εἶναι ὄντως ἀποκαρδιωτικό: βομβαρδισμὸς ἐκλογικῶν ἀναμετρήσεων ποὺ βαθαίνουν ἡ κάθε μία περισσότερο τὸ ἤδη βαθὺ ρῆγμα τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος∙ ἀλλεπάλληλα μνημόνια μακροχρόνιων δεσμεύσεων καὶ διαδοχικῶν ὑποχωρήσεων∙ συνεχεῖς ἐναλλαγὲς καὶ ἀνασχηματισμοὶ προφανῶς ἀποτυχημένων κυβερνήσεων∙ ἀσυνέπεια ὑποσχέσεων∙ βεβιασμένες ψηφίσεις νομοσχεδίων ποὺ καταστρέφουν τὴν ἀσφάλεια, τὸ ἔθνος, τὴν οἰκογένεια, περιθωριοποιοῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ καταλύουν τοὺς θεσμούς∙ περιορισμὸς στὶς οἰκονομικὲς συναλλαγές∙ ἐκρηκτικὴ ἀνεργία∙ δραματικὴ ὑπογεννητικότητα∙ μαζικὴ μετανάστευση τοῦ νεανικοῦ δυναμικοῦ τῆς πατρίδας μας∙ μετακινήσεις κατατρομαγμένων προσφύγων ἀπὸ τόπους ἀσύλληπτης δυστυχίας καὶ πολεμικοῦ παραλογισμοῦ στὶς γειτονιές μας∙ ὅλα μαζὶ ἀλλοιώνουν τὸν ἐθνολογικὸ χάρτη καὶ ἀπεργάζονται μὲ πρωτοφανῆ ὁρμὴ τὴν καταστροφὴ τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς ἐθνικῆς ταυτότητας, κάθε ἰκμάδας πνεύματος σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, συντρίβοντας τὴν καθημερινότητα καὶ ἰσοπεδώνοντας τὰ ὁράματα γιὰ τὸ μέλλον. Ὅπως λέγει τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο: «Συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ ἠχούσης θαλάσσης καὶ σάλου».
Καὶ τὸ ἐπιστέγασμα ὅλων αὐτῶν ὅτι σὲ λίγες μέρες ὁδηγούμαστε καὶ πάλι στὶς κάλπες εἴτε χωρὶς νὰ καταλαβαίνουμε τὸν λόγο τους εἴτε γιὰ νὰ ψηφίσουμε παραπληροφορημένοι εἴτε γιὰ νὰ ἐκλέξουμε χωρὶς τὴ δυνατότητα νὰ ἐπιλέξουμε, ἔχοντας νὰ διαλέξουμε μόνον ἀνάμεσα σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν ἀξίζει καὶ σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν πρέπει. Καὶ τὸ χειρότερο, μέσα σὲ λίγα χρόνια δοκιμάσαμε ὅλες τὶς πολιτικὲς παρατάξεις, αὐτοὶ δὲ ἐπιμένουν νὰ ἀναμασοῦν ἀναλήθειες καὶ νὰ ἀναπαράγουν δικαιολογίες. Συνεχεῖς ἐκλογὲς καὶ καθόλου ἐπιλογές! Δὲν ὑπάρχει πλέον οὔτε ἡγέτης οὔτε ἀξιόπιστη πολιτικὴ πρόταση οὔτε καὶ ἐλπίδα. Διερωτᾶται κανεὶς πῶς ὑπάρχουν ἄνθρωποι σ’ αὐτὴ τῆς χώρα ποὺ θέλουν νὰ κυβερνήσουν καὶ πολίτες ποὺ δέχονται νὰ ψηφίζουν. Καὶ πῶς, παρὰ ταῦτα, ἔχουμε συνέχεια ἐκλογές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες πάντοτε προκύπτουν αὐτοὶ ποὺ νομοτελειακὰ θὰ ἀποτύχουν. Καὶ ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν ψῆφο μας!
Ἐμεῖς ὅμως, ἐνῶ θλιβόμαστε, δὲν ἀπογοητευόμαστε. Γιατὶ ὑπάρχει ἡ λύση. Γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὶς ἀλλεπάλληλες ἐκλογές, μᾶς χρειάζεται ἡ ἑνότητα ὅλων. Καὶ τότε, ὅλοι μαζὶ μποροῦμε. Ἡ λύση δὲν θὰ ἔρθει ἀπὸ ἕνα μόνον κόμμα, ἀλλὰ ἀπὸ ἕναν ἑνωμένο λαό. Καὶ γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ χρειάζεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ δική μας ἀλλαγή, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς καὶ φρόνημα. Καὶ μόνον τότε μετὰ βεβαιότητος νὰ ποῦμε ὅτι «δὲν θὰ ἀφήσει ὁ Θεός».
Ἡ ἀναζήτηση τῶν ἐνόχων γι’ αὐτὴ τὴν κατάσταση δὲν πρόκειται νὰ μᾶς γλιτώσει ἀπὸ τὸν κατήφορο. Δὲν εἶναι δυνατὸν μόνον οἱ ἄλλοι νὰ μᾶς φταῖνε εἴτε αὐτοὶ λέγονται Εὐρωπαῖοι, εἴτε τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ δικό μας κόμματα, εἴτε σκοτεινὲς δυνάμεις, εἴτε ἀτυχεῖς συγκυρίες, εἴτε κάποιοι διαπλεκόμενοι, εἴτε ὅτιδήποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ μᾶς. Κανεὶς δὲν μᾶς φταίει ποὺ ἀντικαταστήσαμε τὴν ἀριστεία μὲ τὸν ὠχαδερφισμό, τὸν σεβασμὸ μὲ τὸ θράσος, τὴν πίστη μας στὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀσέβεια καὶ τὸν σκληρὸ ἀθεϊσμό, τὴν εὐγένεια μὲ τὴν ἀλαζονικὴ προκλητικότητα, τὴν ἀγωνιστικότητα μὲ τὴν ὑποτέλεια, τὰ ὁράματα μὲ τὴν ἀδιαφορία, τὴν ἐξουσία μὲ τὴν ἀπαξίωση καὶ τὴ χυδαιότητα, τὸν πολιτισμὸ μὲ τὸν μειονεκτικὸ μιμητισμό, τὴν εὐεργετικότητα μὲ τὴν ἐκμετάλλευση, τὴν παιδεία τοῦ πνεύματος μὲ τὴν ἐκπαίδευση ἐγκεφάλου.
Μαζὶ μὲ τὴ νέα ἐκκλησιαστικὴ χρονιὰ ἀρχίζει καὶ ἡ σχολική. Καὶ ὅπως σὲ κάθε ἀρχὴ προσπαθοῦμε νὰ ἀνιχνεύσουμε βάσιμες ἐλπίδες γιὰ κάτι καλύτερο, ἔτσι καὶ φέτος ἀφήνουμε τὴ σκέψη μας κοντὰ στοὺς γονεῖς καὶ δασκάλους, κοντὰ στὰ παιδιά, μιᾶς καὶ τὰ παιδιά μας εἶναι ὅτι πολυτιμότερο ἔχουμε στὴ ζωή μας, ἡ δὲ Ἐκκλησία ὅτι ἱερότερο γιὰ νὰ πάρουμε φωτισμὸ καὶ βοήθεια στὸν ἀγῶνα μας γι’ αὐτά.
Μὲ τὴν εὐκαιρία λοιπὸν αὐτήν, ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ ὅτι ὁ μεγάλος ἀσθενὴς δὲν εἶναι βέβαια ἡ οἰκονομία μας, οὔτε ἡ πολιτικὴ σοβαρότητα, οὔτε τὸ κράτος δικαίου, οὔτε ἡ ἄγνοια τῶν ὑπαιτίων, ἀλλὰ εἶναι ἡ παιδεία μας. Παιδεία μπορεῖ νὰ ὑπάρχει μέσα σὲ φτωχὰ κτήρια, χωρὶς τὰ καλύτερα ἐργαστήρια ἢ γυμναστήρια, ἐνδεχομένως χωρὶς πολλοὺς καθηγητές. Δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ὑπάρξει χωρὶς πνευματικοὺς καθοδηγητές, χωρὶς ἐμπνευσμένους δασκάλους, χωρὶς ἰδανικά, ἀξίες, σεβασμὸ στὴν ἱστορία, στὴ φύση, χωρὶς καλλιέργεια στὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἱερότητα τοῦ ἀνθρώπου.
Ἂν διδάσκεται μιὰ ἠθικὴ χωρὶς ἦθος, ἂν ἡ τεχνολογία ἔχει πνίξει τὶς καλὲς τέχνες, ἂν ἡ ἀλαζονεία ἔχει ἐρειπώσει τὴν ταπεινότητα, ἂν τὸ συμφέρον ἔχει ἐξαφανίσει τὴ θυσία καὶ τὴν προσφορά, ἂν τὰ λεγόμενα ἀτομικὰ δικαιώματα καὶ ὁ ὑπεροπτικὸς ὀρθολογισμὸς ἔχουν ἐκδιώξει τὴν ἀνάγκη καὶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἂν ἡ ἐξυπνάδα ἔχει ὑποκαταστήσει τὴ σοφία, ἂν ἡ παιδεία μας φτιάχνει βιολογικὰ ἄτομα μὲ ἐγωιστικὰ δικαιώματα καὶ ὄχι πρόσωπα ποὺ ξέρουν νὰ κοινωνοῦν μεταξύ τους καὶ νὰ ξεπερνοῦν τὴ βαρύτητα τοῦ ἐμπαθοῦς ἐγωκεντρισμοῦ τους, ἂν ὁ κομματικὸς διχασμὸς ἔχει τορπιλίσει κάθε κίνηση συμπόρευσης καὶ ἑνότητας, ἂν τελικὰ δὲν ὑπάρχουν ἄμυνες στὶς παραπάνω προκλήσεις, τότε πράγματι ζοῦμε τὴ μεγαλύτερη κρίση τῆς ἱστορίας μας. Γιατὶ κρίση εἶναι ἡ ἀπώλεια καὶ ἡ καταστροφὴ τῶν ἐλπίδων μας, εἶναι ἡ ἄρνηση τῶν προοπτικῶν, εἶναι ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἀλήθειας ποὺ μεταμορφώνει μὲ τὴν πραγματικότητα στὴν ὁποία παραδίδεσαι, εἶναι ἡ ὑποκατάσταση τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸ τίποτα ἢ ἀπὸ τὴν τύχη, εἶναι ὄχι τὸ νὰ βρίσκεσαι στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ τὸ νὰ μὴν θέλεις τὸ φῶς.
Πολλοὶ μιλοῦν γιὰ ἐχθροὺς καὶ τοὺς κατονομάζουν. Ἕνας εἶναι ὁ ἐχθρός μας καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ ἑαυτός μας. Δὲν κινδυνεύουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους οὔτε ἀπὸ τοὺς «κακούς» οὔτε ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς. Κινδυνεύουμε μόνο ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Δὲν εἶναι ἀπειλὴ τὸ νὰ νικήσουνε οἱ ἄλλοι. Ἀπειλὴ εἶναι τὸ νὰ ἡττηθοῦμε μόνοι μας. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ παροῦσα κρίση κρύβει στὰ σπλάγχνα της μιὰ μοναδικὴ εὐκαιρία. Τὴν εὐκαιρία τῆς ἀφύπνισης καὶ τῆς ἐπιστροφῆς ὅλων μας σὲ αὐτὰ ποὺ εἴχαμε καὶ χάσαμε, σὲ αὐτὰ ποὺ ἀποτελοῦν τὴ μητρικὴ γλῶσσα τοῦ λαοῦ μας καὶ ποὺ τὴν ἀντικαταστήσαμε.
Ἂς γίνουμε στὸ περιβάλλον μας κήρυκες τῆς ἑνότητας, στὸν ἑαυτό μας δάσκαλοι τῆς ἀφύπνισης καὶ στὴν εὐρύτερη ἐκπαιδευτικὴ οἰκογένεια εὐαγγελιστὲς μιᾶς παιδείας γεμάτης, ὄχι βέβαια ἀπὸ ἀπαξιωμένες φλυαρίες οὔτε ἀπὸ ἀσαφεῖς καὶ ἀόριστες ἀνθρωπιστικὲς ἀξίες, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς δοκιμασμένες ἀξίες τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, τῆς χριστιανικῆς παράδοσης καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ μας.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ ὅλους, ἀδελφοί μου, καὶ νὰ μᾶς φωτίζει.
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 390 Ἀριθμ. Διεκπ. 201/31-3-2015 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2015 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(107Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος»
Μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα πνευματικῆς ἀνατάσεως, χαρᾶς καὶ πανηγύρεως ἀξιωνόμαστε καὶ φέτος νὰ συνεορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, καὶ νὰ ἐπαναλάβουμε «καρδίᾳ τε καὶ χείλεσι» τὸν νικητήριο παιᾶνα, τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». Μέσα ἀπὸ λαμπαδοφορίες, κωδωνοκρουσίες, δοξολογικοὺς ὕμνους, ἀνταλλαγὲς εὐχῶν, ἑορταστικὰ ἔθιμα, ἐκφράζουμε τὴ χαρὰ καὶ τὴν πίστη μας στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, σὲ ἕνα παγκόσμιο μοναδικὸ ἱστορικὸ γεγονὸς μὲ ἀπροσμέτρητη θεολογικὴ σημασία.
Ὕστερα ἀπὸ τὸ ἑκούσιο πάθος, τὸν ζωοποιὸ σταυρό, τὸν διαπιστωμένο θάνατο, τὸν συγκλονισμὸ τῆς φύσεως καὶ τὴν ὁλόσωμη ταφὴ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστὸς ἀνασταίνεται, ἡ ζωὴ ἐξέρχεται, ὁ θάνατος νικᾶται, ὁ διάβολος συντρίβεται, ὁ λίθος ποὺ σφραγίζει τὸν τάφο ἀποκυλίεται, ἡ κουστωδία ποὺ Τὸν φυλάσσει ἀνατρέπεται.
«Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Τὸ βασίλειο τοῦ θανάτου καταλύεται, ἡ αἰώνιος ζωὴ πλέον βασιλεύει καὶ τὸ «μέγα ἔλεος» κατακλύζει τὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία. Ὁ Ἀναστὰς Κύριος χαρίζει πλούσια τὴ χαρά Του λέγοντας στοὺς μαθητές Του τὸ «χαίρετε» καὶ προσφέρει ἄφθονη τὴν εἰρήνη Του ἐπαναλαμβάνοντας τὸ «εἰρήνη ὑμῖν».
Κυρίως ὅμως, ὅπως ἐπαναλαμβάνουν οἱ ὕμνοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δωρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ «μέγα ἔλεος», δηλαδὴ τὴ μεγάλη Του συγχώρηση καὶ τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης Του. «Συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει ὅπως «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει», νὰ συγχωρεθοῦμε καὶ νὰ συμφιλιωθοῦμε πλήρως καὶ μὲ ὅλους, διότι ἀνέστη ὁ Κύριος.
Ἂς βάλουμε στὴν ἄκρη, ἀγαπητοί μου, τυχὸν μίση ἢ χρόνια παράπονα, ριζωμένες πικρίες, ἀμετάθετες παρεξηγήσεις, παλιὲς ψυχρότητες καὶ ἀντιπάθειες. Ὁ Κύριος ποὺ σταυρώθηκε γιὰ ὅλους μας ἀναστήθηκε καὶ γιὰ ὅλους μας καὶ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς φίλους μας καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας.
Ἔσχισε τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐπαναφέρει τὴν ἀγάπη καὶ τὴ ζωή, γιὰ νὰ ἐξαλείψει παντελῶς κάθε ἔχθρα. Ἀπομακρύνοντας τὸν λίθο τοῦ μνήματος γκρέμισε καὶ ὅλα τὰ χωρίσματα στὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν Ἴδιο. Κατήργησε τὶς διαιρέσεις. Ἐκκλησία χωρὶς συγχώρηση εἶναι πίστη σὲ Χριστὸ δίχως ἔλεος. Καὶ πίστη σὲ Θεὸ δίχως ἔλεος εἶναι ἄρνηση τῆς Ἀναστάσεώς Του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» προϋποθέτει τὸ «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει», τὸ νὰ συγχωρήσουμε καὶ νὰ συγχωρεθοῦμε μὲ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀνέστη. Ἀλλὰ καὶ τὸ «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα», ὁ ἕνας νὰ ἀγκαλιάσει νοερὰ καὶ ἐν ἀγάπῃ τὸν ἄλλον. Δὲν ἔχουμε πλέον ἐχθρούς. Εἴμαστε ὅλοι ἀγαπημένοι ἀδελφοί.
«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος». Ἀναστημένος χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μοιράζεται μὲ τοὺς ἀδελφούς του αὐτὴ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Νὰ δώσει ὁ Θεὸς αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ καὶ εὐχή μας νὰ γίνει καὶ ζωή μας.
Καὶ πλούσια τὰ ἐλέη τοῦ Θεοῦ
Μετὰ πασχαλίων εὐχῶν
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 107η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 389 Ἀριθμ. Διεκπ. 201/31-3-2015 |
Κυριακὴ Βαῒων 2015 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 106Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ: «Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ -Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἤδη εἶναι στοὺς περισσότερους ἀπὸ σᾶς γνωστὸ ὅτι στὴ Μητρόπολή μας ἐδῶ καὶ πέντε χρόνια λειτουργεῖ μία πρότυπη Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας, με τὸ ὄνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ». Ἡ Μονάδα αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 25μελὲς ἐξειδικευμένο ἐπιστημονικὸ προσωπικὸ καὶ εἶναι ἡ μόνη στὴν Ἑλλάδα, στηρίζει ἐντελῶς δωρεὰν καρκινοπαθεῖς προχωρημένου σταδίου, παρέχοντας ἰατρική, νοσηλευτική, ψυχολογική, κοινωνική καὶ πνευματικὴ φροντίδα.
Ἤδη ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ἔχει περιθάλψει περίπου τετρακόσιους ἀσθενεῖς καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσφορᾶς ποὺ ζοῦν οἱ λειτουργοὶ ὑγείας μας μαζὶ μὲ τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς μας εἶναι ἀνεκτίμητη, καὶ μὲ τὴ νέα χρονιὰ ἐλπίζουμε ὅτι θὰ λειτουργήσει καὶ ὁ πρῶτος στὴν Ἑλλάδα Ξενώνας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας.
Ἕδρα καὶ βάση τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» εἶναι τὰ Σπάτα καὶ πρῶτα ὁ Θεὸς σύντομα θὰ φιλοξενηθοῦν κάποιες δράσεις της στὸν χῶρο τοῦ πρόσφατα ἀνακαινισθέντος Ἐπισκοπείου μας στὸ Λαύριο.
Στόχος μας εἶναι νὰ ἀγκαλιάσουμε αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται ἀπὸ ἔντονους πόνους καὶ ἐπώδυνα συμπτώματα, ποὺ ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ψυχολογικὰ καὶ κοινωνικά, συχνὰ ἀξεπέραστα προβλήματα, ποὺ περνοῦν τὴ δοκιμασία καὶ τὸ δρᾶμα τους πολλὲς φορὲς ξεχασμένοι καὶ ἐγκαταλελειμμένοι, ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ φύγουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή. Τὸ ἔργο αὐτό, ὅπως ὅλοι καταλαβαίνουμε εἶναι ἱερό, μοναδικὸ καὶ μεγάλο καὶ εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ βοηθήσουμε, προκειμένου νὰ στηριχθεῖ καὶ νὰ ἐπεκταθεῖ.
Σᾶς καλῶ λοιπὸν ὅλους νὰ γίνετε συμμέτοχοι σὲ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη προσπάθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ποὺ ἑτοιμαζόμαστε καὶ γιὰ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου καὶ γιὰ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, θὰ περιαχθεῖ δίσκος γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό. Δὲν ὑπάρχει καλύτερος τρόπος νὰ γιορτάσουμε αὐτὲς τὶς μέρες ἀπὸ τὸ νὰ προσφέρουμε τὸ περιεχόμενο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καρδιᾶς μας στοὺς ἀδελφούς μας. Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας εἶναι ἀπροσμέτρητη.
• Ἐπίσης, σᾶς ἐνημερώνω ὅτι, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὰ Κοιμητήρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ ψάλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ νὰ τελέσουμε Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν προσφιλῶν μας κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Καλυβίων | |
12:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης |
Στὴν Κερατέα, θὰ τελέσουμε Ἀρχιερατικὸ Τρισάγιο τὴν Πέμπτη 23 Ἀπριλίου, μετὰ τὴν πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὶς 12:00 τὸ μεσημέρι.
• Τέλος, τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30 μ.μ., στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων, θὰ τελεσθεῖ καὶ ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης, ὅπου πλέον ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι καὶ συγχωρημένοι, θὰ συμπανηγυρίσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας θὰ διανεμηθεῖ ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγὸ καὶ θὰ προσφερθεῖ πασχαλινὸ κέρασμα στὸ κτίριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Σημείωση: Ἡ παροῦσα νὰ ἀναγνωσθεῖ κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 5ης Ἀπριλίου ἐ.ἔ., πρὸ τῆς δισκοφορίας, τὸ δὲ Πρόγραμμα τῶν Ἀναστασίμων Τρισαγίων & τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀγάπης νὰ ἀνακοινωθεῖ ἐκ νέου στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΤΡΙΣΑΓΙΑ 2015*
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὰ Κοιμητήρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ ψάλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ νὰ τελέσουμε Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν προσφιλῶν μας κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Καλυβίων | |
12:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης |
Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων, θὰ τελεσθεῖ καὶ ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης, ὅπου πλέον ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι καὶ συγχωρημένοι, θὰ συμπανηγυρίσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας θὰ διανεμηθεῖ ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγὸ καὶ θὰ προσφερθεῖ πασχάλιο κέρασμα στὸ κτήριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
*Απόσπασμα από την 106η Εγκύκλιο
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1429 Ἀριθμ. Διεκπ. 815/4-12-2014 |
Χριστούγεννα 2014 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 104Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τί εὐλογία ἡ σημερινὴ ἡμέρα! Τί ὡραία γιορτή! Πόσο βαθειὰ καὶ πόσο ἀληθινή! Ὅποιος νοιώθει τὴ μικρότητά του, τὴν ἁμαρτωλότητά του, ὅποιος ταυτόχρονα ζεῖ ταπεινὰ τὴν αἰώνια διάστασή του, ὅποιος διατηρεῖ ζωντανὴ τὴν πίστη μέσα του, δὲν μπορεῖ σήμερα νὰ μὴ ζεῖ τὴ χαρά τῆς ἐκπληρωμένης προσδοκίας, τὴ χαρὰ τῆς αἰωνίας λυτρώσεως: «Σήμερον πᾶσα φύσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὅτι Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς παρθένου κόρης». Χαρὰ καὶ ἀγαλλίασή μας ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου, ἡ ἐνανθρώπησή Του, ἡ παρουσία Του ἀνάμεσά μας• «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».
Μέσα στὸν ἀρχέγονο παράδεισο τῆς Ἐδὲμ ψάχνει ὁ Θεὸς τὸν χαμένο, τὸν πεσμένο στὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο: «Ἀδάμ, ποῦ εἶ;» (Γεν. γ΄ 9), ἀντηχεῖ βροντώδης ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ. Μέσα στὴν ἐξορία τῆς ἱστορίας, «Θεέ μου, ποῦ εἶσαι;» ἀκούγεται ἀγωνιώδης ἡ κραυγὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Δαβίδ, οἱ προφῆτες, οἱ προπάτορες, τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ τὸν Θεὸ προσδοκοῦσαν: «Καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. μθ΄ 10). Ζοῦσαν περισσότερο τὴν ἀπουσία Του καὶ τὴν ἁμαρτία τους καὶ λαχταροῦσαν τὴν παρουσία Του καὶ τὴ λύτρωσή τους. Αὐτὸ τοὺς ἔλειπε, αὐτὸ στεροῦνταν.
Αὐτὸ ποὺ σήμερα γιορτάζουμε εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ προηγούμενου δράματος, τοῦ χωρισμοῦ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ ἡ ἀνατολὴ τῆς θεϊκῆς παρουσίας στὸν κόσμο. «Ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαροὺχ γ΄ 38). Καὶ ὄχι μόνον. Ὁ Κύριος ἔρχεται στὸν κόσμο καὶ εἰσέρχεται στὴν ἱστορία «ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπου γενόμενος» (Φιλιπ. β΄ 7), ἔρχεται ὡς ἄνθρωπος. Καθὼς ὁ Χριστὸς γεννᾶται ἐκ τῆς παρθένου, τιμᾷ τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν ἀναγεννᾷ. Τί τιμὴ νὰ εἶσαι ἄνθρωπος! Τί εὐλογία νὰ κληρονομεῖς τὴν θεοείδεια, τὴ δυνατότητα τῆς ὁμοιώσεως, τῆς κοινωνίας, τῆς ἑνώσεως μαζί Του, τῆς θεώσεως! Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἀνθρωπολογία, ὅτι γίνεται ὁ Θεὸς ἄνθρωπος, γιὰ νὰ κάνει θεὸ τὸν ἄνθρωπο.
Καὶ τί φοβερό! Ὅλο αὐτό, ἡ προοπτικὴ τῆς θεώσεως, παραμένει ἄγνωστο στὸν κόσμο δυὸ χιλιάδες χρόνια μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Ἴσως καὶ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν. Δὲν ἀποτελεῖ καύχημα οὔτε ἐπιθυμία οὔτε στόχο καὶ ἐπιδίωξη. Ἀντίθετα, αὐτὴ ἡ ὑπέροχη ἀλήθεια ἐπιμελῶς ἀγνοεῖται καὶ συστηματικὰ περιφρονεῖται καὶ πολεμεῖται. Ἡ ἐποχή μας ἔφτιαξε ἕναν ἄνθρωπο μὲ εὐδαιμονία δίχως εὐτυχία, μὲ χαρὲς δίχως ὅμως χαρά, μὲ ἀνάγκες δίχως πίστη, μὲ καρδιὰ χωρὶς αἷμα, μὲ σῶμα δίχως ψυχή, μὲ ὕπαρξη χωρὶς ζωή. Τσαλάκωσε τὸν κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἄνθρωπο, ξέσχισε τὸ καθ’ ὁμοίωσιν καὶ στὴ θέση του ἔβαλε αὐτὸν ποὺ μοιάζει μὲ τὰ ζῶα καὶ συγγενεύει μὲ τὸ τίποτα. Τί κρῖμα! Γι' αὐτὸ καὶ τὸ ἐρώτημα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ -ποῦ εἶναι;- ἀντικαταστάθηκε μὲ αὐτὸ τῆς ὕπαρξής Του -ἆραγε ὑπάρχει; Ἡ ἐποχή μας, ἀντὶ νὰ μᾶς προτρέψει στὴ συνάντησή Του, δυστυχῶς μᾶς ἀμφισβητεῖ καὶ τὴν ὕπαρξή Του.
Μέσα στὴ θύελλα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, μέσα στὸν παραλογισμὸ τῆς κοσμικότητος, μέσα στὴν τρικυμία τῆς ἀπιστίας, κάπου βρισκόμαστε κι ἐμεῖς πάνω στὸ εὐλογημένο καὶ ἀσφαλὲς σκάφος τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐνῷ ὁ κόσμος ξεγελιέται μὲ δεντράκια καὶ λαμπιόνια, μὲ γλυκίσματα καὶ ψεύτικες συνήθειες, μὲ Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό, ἡ Ἐκκλησία καὶ μαζί της κι ἐμεῖς ἀγρυπνοῦμε ψάλλοντας «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε», διότι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά. «Δεῦτε, λοιπόν, ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ τὸ παρὸν μυστήριον ἐκδιηγούμενοι».
Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώνει νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς μαζί Του καὶ νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας
Σημείωση: Νὰ ἀναγνωσθεῖ ἀντὶ κηρύγματος κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων.
Eγκύκλιος 104η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ.1046 Ἀριθμ. Διεκπ. 605/3-9-2014 Εγκυκλίου: 101 |
Σπάτα, 11 Σεπτεμβρίου 2014 |
M H N Y M A
Προς τους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων Μεσογείων και Λαυρεωτικής
με την έναρξη τού σχολικού έτους 2014-2015
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Καθώς σήμερα αρχίζει η νέα σχολική χρονιά, συνηθίζεται όλοι με πολλή αγάπη και ελπίδα για κάτι καλύτερο στη ζωή σας να σας δίνουν τις ευχές τους. Εγώ δεν θα το κάνω, παρά το γεγονός ότι αυτό που συνήθως μου ζητάει ο κόσμος ως Επίσκοπο είναι να δώσω την ευχή μου. Και δεν θα το κάνω, γιατί από ό,τι φαίνεται τα θέματα της ζωής δεν τακτοποιούνται με ευχές, αλλά με καθαρές, έξυπνες και τολμηρές αποφάσεις που είναι καρπός αφυπνισμένων συνειδήσεων. Γι΄ αυτό και απλά σήμερα θα σας πω δυό σκέψεις μου μόνο.
Δυστυχώς, η εποχή μας, ενώ γεννά τεχνολογία και πολλαπλασιάζει την πληροφορία, φαίνεται πως κουράζει τους νέους, βουλιάζει τον ενθουσιασμό και πνίγει κάθε όραμα. Η μεγάλη της αρρώστια είναι ότι δεν παράγει πολιτισμό, δεν καλλιεργεί το πνεύμα, έχει χαλάσει την παιδεία, και καταργεί σταδιακά τις σταθερές αξίες, μεταξύ των οποίων και τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. Κάνει τη ζωή τρικυμιώδη ωκεανό χωρίς λιμάνια. Η παιδεία που με τόσο κόπο και φροντίδα σάς δίδεται δεν έχει ζωή και όραμα. Είναι σαν τροφή που έχει θερμίδες και όχι βιταμίνες. Ούτε γεύση. Αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι εσείς τα παιδιά μπαίνετε σε μια μηχανή παραγωγής γνώσης, επειδή δεν έχει κάτι άλλο να σας προσφέρει η σημερινή κοινωνία.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει φως. Αυτό είναι επικίνδυνο λάθος. Υπάρχει φως. Απλά το φως δεν μπορεί να σας το προσφέρει η επικρατούσα αντίληψη και πρακτική, που αρνήθηκε το ιερό παρελθόν και ασέβησε στην ταυτότητα και τον πολιτισμό μας. Αυτή όμως σχεδιάζει για τη ζωή σας. Δεν πρέπει να δεχθείτε αποτυχημένες δομές ζωής και σκέψης. Ό,τι σας δώσει αυτό το σύστημα είναι στη βάση του ή λάθος ή ψεύτικο ή σαθρό ή ελλιπές. Ακόμη και την Εκκλησία και την πίστη όπως συχνά την εκφράζει, δεν θα άξιζε να την πιστέψετε.
Δοκιμάστε να χτίσετε εσείς τις νέες υποδομές της αναγέννησής σας. Στον σχεδιασμό τής νέας ζωής πρέπει οπωσδήποτε να έχετε υπεύθυνο λόγο. Μη κάνετε όμως το λάθος να το προσπαθήσετε μόνοι σας. Δεν θα τα καταφέρετε. Ψάξτε να βρείτε τους λίγους που μπορούν αγνά να σας βοηθήσουν. Τις πηγές που έχουν καθαρό νερό. Και υπάρχουν τέτοιες. Απλά, πρέπει να τις ψάξετε, για να τις ανακαλύψετε. Το φως και την αλήθεια δεν θα τα βρείτε πίσω από την καταστροφική αναρχία και την αγανακτισμένη ανατροπή των πάντων ούτε μέσα στον μηδενισμό και την αδιαφορία ούτε στο στεγνό εκπαιδευτικό σας πρόγραμμα ούτε στις υποσχέσεις και στις ευχές.
Εγώ το μόνο που μπορώ να σας πω ως ο Επίσκοπος της περιοχής είναι ότι είμαι στη διάθεσή σας. Ό,τι έχω στη ζωή μου σας ανήκει και ό,τι υπάρχει ως Εκκλησία σάς προσφέρεται με πολύ καλή διάθεση. Δοκιμάστε, αν νομίζετε σωστό, όλα τα άλλα. Μη βιαστείτε όμως να απορρίψετε την Εκκλησία, πριν την γνωρίσετε. Ούτε τον Χριστό. Είναι άλλο από αυτό που νομίζετε. Αν τελικά δεν βρείτε φως και συμπαράσταση αλλού, εμείς σας περιμένουμε. Κι εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να αρνηθώ καμία πρόταση για διάλογο, επικοινωνία, μοίρασμα γνώσης, πίστης και εμπειρίας σε όποιον μαθητή τής περιοχής μας μου το ζητήσει, ανεξάρτητα από την θρησκεία και τις αντιλήψεις του. Θέτω τον εαυτό μου και στη διάθεση των 15μελών συμβουλίων. Ό,τι μπορώ θα το κάνω για σας, όπως πιστεύω και πολλοί από τους ιερείς μας. Θα θέλαμε να ζήσουμε για σας και μόνον. Γιατί δεν έχουμε άλλη ελπίδα για τον τόπο μας εκτός από σας. Και καμία ελπίδα για σας εκτός από τον Χριστό, την Εκκλησία και το θησαυροφυλάκιο του δοκιμασμένου πνευματικού πλούτου της.
Να έχετε όλοι σας, καθηγητές, γονείς και μαθητές την ευχή τού Θεού.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ.707 Ἀριθμ. Διεκπ. 438/28-5-2014 |
Κυριακὴ Ἁγίων Πατέρων, 1 Ἰουνίου 2014 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 99H
Πρὸς τοὺς εὐλαβεῖς ἐφημερίους
καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἡμᾶς ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Τέλειωσε γιὰ φέτος ἡ ἀναστάσιμη περίοδος, καὶ ζοῦμε πλέον μὲ τὴν προσδοκία τῆς Πεντηκοστῆς. Ἡ ψυχή μας παλινδρομεῖ ἀνάμεσα στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καὶ στὴν ἐλπίδα τῆς χάριτος τοῦ Ἁγ. Πνεύματος. «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Εὔχομαι σὲ ὅλους πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Παρακλήτου. Ἤδη παρῆλθε καὶ ἡ ἐκκρεμότητα τῶν ἐκλογῶν τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης καὶ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, καὶ ὅπως πάντα τὴν ἔνταση τῶν μεταξύ μας διαιρέσεων τὴν διαδέχεται τώρα ἡ πρόκληση τῆς ἑνότητος καὶ κοινῆς προσπάθειας, ὥστε ὅλοι μαζὶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν ἐπίθεση τῆς δυσβάσταχτης πλέον καθημερινότητος. Εἶναι τόσο δύσκολα τὰ προβλήματά μας, ποὺ ἴσως αὐτοὶ ποὺ ἔχασαν στὶς ἐκλογὲς θὰ πρέπει νὰ νοιώθουν περισσότερο ἀνακουφισμένοι ἀπὸ ὅσους κέρδισαν. Ἐμεῖς εὐχόμαστε καλὴ δύναμη καὶ ἐπιτυχία στὴν ἀποστολή τους.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν κοινωνιῶν μὲ ἀνανεωμένο τὸν ἐνθουσιασμό τους θὰ κάνουν ὅ,τι καλύτερο μποροῦν ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ ἀνακουφίσουν τὸν τσακισμένο ἀπὸ τὴν γενικευμένη κρίση λαό μας. Κι ἐμεῖς ὡς Ἐκκλησία, στὸ μέτρο ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ καὶ στὸν βαθμὸ ποὺ θὰ μᾶς ζητηθεῖ, θὰ στηρίξουμε κάθε καλὴ προσπάθεια μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις. Ἡ συνεργασία ὅλων μας εἶναι κυρίως σήμερα καὶ ἀναγκαία καὶ τεράστια σὲ δύναμη.
Ἡ περασμένη ὅμως Κυριακὴ σφραγίσθηκε καὶ ἀπὸ ἕνα ἄλλο σημαντικὸ γεγονὸς ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτῆρος: τὴ συνάντηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίου μὲ τὸν Πάπα Ρώμης κ. Φραγκίσκο στὰ Ἱεροσόλυμα, μπροστὰ στὸν Πανάγιο Τάφο, 50 χρόνια μετὰ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων.
Τὰ ΜΜΕ πρόβαλαν τὸ γεγονὸς καὶ μίλησαν γιὰ ἀγάπη, συμφιλίωση, συγχωρητικότητα, ἀμοιβαία κατανόηση καὶ πρόοδο στὶς σχέσεις τῶν ἐκκλησιῶν. Κάποιες ἄλλες φωνὲς ἔκαναν λόγο γιὰ προδοσία τῆς πίστης, συμβιβασμὸ καὶ ὑποταγὴ σὲ ὑποδείξεις τῆς νέας ἐποχῆς καὶ τοῦ παγκόσμιου συγκρητισμοῦ.
Ἐπειδὴ πιθανὸν ὅλα αὐτὰ νὰ ἐκφράζουν τὸ καθένα ξεχωριστὰ μέρος τῆς ἀλήθειας ἀλλὰ καὶ ἀπὸ μόνα τους νὰ σκεπάζουν τὸ μυστικό της ἢ καὶ νὰ ὁδηγοῦν τὸν λογισμό μας καὶ τὸ αἴσθημα τῆς πίστεως σὲ λάθος κατευθύνσεις, θεώρησα ὅτι ἔπρεπε νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας μὲ τὴν πνευματική εὐθύνη μου ὡς ἐπισκόπου τῆς περιοχῆς μας.
Ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ἡ ἀγάπη, ἡ συγχώρηση καὶ ἡ συμφιλίωση εἶναι ἔννοιες ποὺ ἀντιβαίνουν στὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια; Σὲ τί ἆραγε θὰ βοηθοῦσε τὸ νὰ συντηροῦνται ἀναθέματα μιᾶς περίπου χιλιετίας, ποὺ στὴν οὐσία στέρησαν τὴν κοινωνία καὶ ἀπέκοψαν ἀπὸ τὸ ἱερὸ σῶμα τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας ἑκατομμύρια ἀνυποψίαστους πιστοὺς τοῦ Δυτικοῦ κυρίως κόσμου γιὰ ὁλόκληρους αἰῶνες μέχρι σήμερα; Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πῶς νὰ ἀρνηθοῦμε ὅτι τὸ φοβερὸ σχῖσμα τοῦ 11ου αἰῶνος ὁδήγησε σὲ μία ἀνεξέλεγκτη παραγωγὴ αἱρετικῶν δοξασιῶν καὶ διδασκαλιῶν ποὺ διαπότισαν ὁλόκληρη τὴ ζωὴ τοῦ δυτικοῦ χριστιανισμοῦ καὶ τελικὰ παραμόρφωσαν τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλοίωσαν τὸ ἦθος τῆς πίστεως καὶ ἀποδόμησαν τὴν αἴσθηση τοῦ μυστηρίου; Πῶς νὰ ἀρνηθοῦμε τὸ ἀποτέλεσμα, ποὺ ἦταν ἡ πίστη νὰ ἔχει ἐκφυλιστεῖ σὲ παραδοχὴ χριστιανικῶν ἀπόψεων, ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὰ κοινωνικὰ ἔργα, ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχει καταντήσει θρήσκευμα, ἡ θεολογία στοχασμός, καὶ ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ φραστικὸ ἐπιχείρημα δίχως οὐσιαστικὸ ἀντίκρυσμα;
Δὲν θὰ ἀδικούσαμε τὴν ἀλήθεια, ἂν λέγαμε ὅτι ἡ Δύση μετὰ τὴν διακοπὴ τῆς κοινωνίας της μὲ τὶς Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς, καὶ στὴν οὐσία τὴν ἀπόσχισή της ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, ἀποξενώθηκε, ἀναπόφευκτα ὁδηγήθηκε σὲ πλάνες, νόθευσε τὴν πίστη καὶ ὡς ὁμολογία καὶ ὡς βίωμα καὶ ἀποδυνάμωσε τὴν ἐνέργεια τῆς χάριτος, ἀφοῦ τὴν ἀντικατέστησε μὲ τὸν ἠθικὸ ἀγῶνα. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἅγιοι ὅπως ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ἀγωνίστηκαν τόσο γιὰ νὰ τονίσουν τὴ διαφορὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὶς παπικὲς κακοδοξίες. Ἀπόδειξη δὲ ὅτι ἡ Δύση ἀνυποψίαστη κολυμπάει μέχρι σήμερα μέσα σὲ μιὰ θάλασσα ἀλλοιωμένου ἤθους, πλανῶν καὶ αἱρετικῶν δοξασιῶν εἶναι ὅτι δυσκολεύεται νὰ κατανοήσει τοὺς παραπάνω θεολόγους ἁγίους, ἀλλὰ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, μὲ συνέπεια ἡ ἐπικοινωνία μας νὰ ἀπαιτεῖ ἀτέρμονες διαλόγους μὲ ἀμφίβολο ἀποτέλεσμα. Γι΄ αὐτὸ καὶ πρώτιστη εὐθύνη μας δὲν εἶναι νὰ ἀντιπαρατεθοῦμε ἐμπαθῶς καὶ νὰ καταδικάσουμε τοὺς κληρονόμους τῆς κακοδοξίας, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη, πόνο καὶ ταπείνωση νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ καταστήσουμε ἐνεργὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μέσα μας.
Αὐτὸ ποὺ στὴν οὐσία μᾶς χωρίζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν εἶναι ἡ διεκδίκηση κάποιου πρωτείου, οὔτε οἱ θλιβερὲς συνέπειες ἱστορικῶν ἐκτροπῶν ὅπως οἱ Σταυροφορίες, οὔτε ἀκόμη καὶ τὰ βαθειὰ τραύματα ποὺ προκαλεῖ μέχρι σήμερα ἡ ὀργανωμένη ἐξαπάτηση τῆς Οὐνίας, οὔτε ἴσως οἱ διαφορετικοὶ τύποι κάποιων λειτουργικῶν καὶ μυστηριακῶν πράξεων. Αὐτὰ ὅλα βεβαίως εἶναι μεγάλα ἀτοπήματα ποὺ προκάλεσαν βαθύτατα τραύματα, τὰ ὁποῖα ὅμως θὰ μποροῦσαν κάπως νὰ διευθετηθοῦν μέσα στὴν Ἐκκλησία μας. Γι’ αὐτὸ καὶ πρωτοβουλίες συγχώρησης πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση εἶναι ὁπωσδήποτε εὐλογημένες, ἐφόσον δὲν προσβάλλουν τὴν ἀκεραιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου ἤθους καὶ δόγματος. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι λέξεις ὅπως μυστήριο, χάρις, ταπείνωση, πίστη, ἀγάπη, ἀλήθεια, θεολογία ἀπογυμνώθηκαν ἀπὸ τὸ πνευματικό τους νόημα, στέγνωσαν ἀπὸ περιεχόμενο καὶ ἐκφυλίστηκαν σὲ ἐκκοσμικευμένες ἐκφράσεις μὲ θρησκευτικὸ ἐπίχρισμα. Καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ παραμόρφωσε ἡ αἵρεση τῆς Δύσης καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου ἀσχήμισε ὡς συνέπεια.
Πῶς λοιπὸν αὐτὰ νὰ τὰ παραγνωρίσουμε; Οὔτε μποροῦμε οὔτε πρέπει. Δίπλα ὅμως σὲ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει μιὰ τραγικὴ ἀλήθεια. Ἐξίσου τραγικὴ πρὸς τὴν πλάνη τῆς Δύσεως εἶναι καὶ ἡ ἐκτροπὴ τῆς Ἀνατολῆς. Ἡ Δύση ἔχασε τὴν πίστη της. Ἡ Ἀνατολὴ μέχρι σήμερα κρατᾶ μὲν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλὰ διερωτῶμαι πόσο ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν ζοῦμε. Κι ἂν ἡ ζωή μας εἶναι ξένη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας, μήπως τελικὰ εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐπειδὴ τὴν ἔχασαν, τὴν ἀγνοοῦν;
Ἀντὶ νὰ φωνάζουμε σὲ ὑβριστικοὺς τόνους κατὰ τῶν Δυτικῶν, μήπως θὰ ἔπρεπε στόχος τοῦ ἐλέγχου μας νὰ εἶναι ὁ ἑαυτός μας; Ἀλήθεια, σὲ τί ὠφελεῖ ὅταν ὑποστηρίζουμε μιὰ πίστη ποὺ δὲν τὴν ἐπιβεβαιώνει ἡ ζωή μας; Τί καλὸ ἔχει ἕνας δριμὺς ἔλεγχος τῶν ἄλλων ποὺ ἔτσι γεννήθηκαν κι ἔτσι μορφώθηκαν, ὅταν δὲν ὑπάρχει ἕνας ἀντίστοιχος ἔλεγχος γιὰ τὴ δική μας ἀσυνέπεια; Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ἴσως αὐτὸ ποὺ κυρίως χρειάζεται στὶς διαχριστιανικὲς σχέσεις, δὲν εἶναι ὁ ἀδυσώπητος ἔλεγχος τῆς «Δυτικῆς πλάνης», οὔτε οἱ πληθωρικὲς ἐκδηλώσεις ἀνώριμης φιλίας, ὅσο ἡ εὐθαρσὴς ὁμολογία τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας καὶ ἡ ταπεινὴ πρόσκληση πρὸς τοὺς Δυτικούς, μήπως τελικὰ αὐτοὶ ζήσουν μὲ περισσότερη συνέπεια ὅ,τι ἐμεῖς κρατήσαμε ὡς πίστη, ἀλλὰ δὲν ἐπιβεβαιώσαμε μὲ τὴ ζωή μας, ὅ,τι αὐτοὶ ἀγνοοῦν ὡς ἦθος καὶ διδασκαλία, ἀλλὰ ἐνδεχομένως ἀναζητοῦν ὡς ἀλήθεια.
Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε εἶναι ἡ ἐν ταπεινώσει ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἡ ἐν ἀγάπῃ ὁμολογία μας στὸν κόσμο τῶν ἑτεροδόξων. Ὄχι τόσο ὁ ἔλεγχος τῶν ἄλλων γιὰ τὶς πλάνες τους, ὅσο ἡ δική μας μετάνοια γιὰ τὸ ἔλλειμμα τῆς βιωμένης μαρτυρίας μας. Ἂν δὲν βλέπουν τὴ διαφορὰ στὴ ζωή μας, τότε πῶς νὰ τὴν ἀναγνωρίσουν στὰ δόγματά μας;
Ἂν ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἡ Δύση δὲν ὁμολογήσει ταπεινὰ τὴ δογματικὴ ἐκτροπή της καὶ δὲν αἰσθανθεῖ τὴν ἀνάγκη τῆς ἐπιστροφῆς της «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν», ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ δὲν ζήσει τὴν εὐλογία τοῦ θεολογικοῦ πλούτου της ὡς εὐθύνη, ἀλλὰ καὶ δὲν διακρίνει τὴν ἀνάγκη τῆς μετανοίας γιὰ τὴν ἀσυνεπῆ μαρτυρία της, τότε οἱ διάλογοι, οἱ πρόωρες συμπροσευχὲς καὶ οἱ κοινὲς συναντήσεις θὰ ἔχουν χαρακτήρα μόνο κοσμικὸ καὶ ἐπικοινωνιακό, ἐνῶ στὴν οὐσία θὰ βαθαίνουν τὴ σύγχυση καὶ θὰ ἀπομακρύνουν ὅλους μας ἀπὸ τὴν μία καὶ σώζουσα ἀλήθεια.
Ἀδελφοί, «γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε, πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» (Α΄ Κορ. ιστ΄ 13, 14).
Μετ’ εὐχῶν καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υ.Γ.: Ἡ κοινοποίηση τῆς παρούσης, ἡ ὁποία ὑπάρχει ἀναρτημένη στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως www.imml.gr, ἐπαφίεται στὴν κρίση τῶν κατὰ τόπους ἐφημερίων καὶ Ἀρχιερατικῶν Ἐπιτρόπων.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 617 Ἀριθμ. Διεκπ. 388/5-5-2014 |
Κυριακὴ Παραλύτου, 11 Μαΐου 2014 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 98Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἤδη πέρασαν τρεῖς ἑβδομάδες ἀπὸ τὸ Πάσχα, ἀπὸ τὴ γιορτὴ τῆς ἀληθινῆς πανηγύρεως καὶ τῆς αὐθεντικῆς εἰρήνης καὶ βρισκόμαστε πάλι μπροστὰ στὴν πρόκληση πολλαπλῶν αὐτὴ τὴ φορὰ ἐκλογῶν. Ὁ πασχαλινὸς ἑορτασμὸς λαμπροφόρος, γεμᾶτος φῶς καὶ χαρά. Ἡ πραγματικότητα ὅμως καὶ πάλι ζοφερή. Ἡ καθημερινότητα δυσβάσταχτη, οἱ προοπτικὲς ἀμφίβολες, οἱ ἐλπίδες ἐξανεμισμένες, οἱ ἐπιλογὲς περιορισμένες. Κρίση πρωτοφανής, προβλήματα τεράστια, πολιτευτὲς πολλοί, ἱκανοὶ ὅμως ἡγέτες ἐλάχιστοι, ὁ λαὸς βουλιαγμένος σὲ σύγχυση καὶ ἀθυμία. Φτώχεια, ἐξουθενωτικὰ μέτρα, ἀνεργία, θλίψη, αἴσθηση ἀδιεξόδου.
Κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι βλέπουν φῶς. Μάλιστα ἐπαγγέλλονται σωτήριες λύσεις. Οἱ ὑποψήφιοι ὑπόσχονται. Τὰ ὀνόματα τῶν ποικίλων παρατάξεων δίνουν μιὰ εἰκόνα αἰσιοδοξίας. Ἐμεῖς ὅμως, ὁ λαός, ἀκόμη ὑποφέρουμε. Αὐτὸ ποὺ βλέπουμε μᾶς πονάει. Αὐτὸ ποὺ φανταζόμαστε μᾶς τρομάζει. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὁρατὴ εἰκόνα τῆς κρίσης, αὐτὸ ποὺ φαίνεται.
Στὴν πραγματικότητα ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ κρίση εἶναι πνευματική. Ἐδῶ εἶναι τὸ πρόβλημα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἐλπίδες μας εἶναι μόνο πνευματικές. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι καὶ τὰ κριτήριά μας καὶ οἱ πολιτικές μας ἐπιλογὲς καὶ ἡ ψῆφος μας πρέπει νὰ ἔχουν βασικὰ πνευματικὸ ὑπόβαθρο. Ἀλήθεια, πῶς νὰ ψηφίσουμε ἕναν ἄνθρωπο δίχως ἀρετὴ καὶ τόλμη; Πῶς νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἡγέτες δίχως σοβαρότητα καὶ ἀρχές, δίχως φόβο Θεοῦ καὶ σεβασμὸ στὴν ἱστορία, δίχως εὐαισθησία πίστεως, δίχως σταθερὲς καὶ ἀξίες; Ἂν σὲ τέτοιους ἐμπιστευθοῦμε τὴν ψῆφο μας, ἁμαρτάνουμε.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ εὐθύνη γενικὰ τῶν πολιτικῶν ἐκπροσώπων μας εἶναι μεγάλη. Αὐτοὶ μᾶς χάλασαν. Αὐτοὶ μᾶς ἔφτιαξαν μία κοινωνία ἀνεκτικὴ στὰ ναρκωτικά, ἀσεβῆ στὰ ἱερά, ἄτονη ἢ ἀναρχικὴ στὶς ἀντιδράσεις. Ἀποποινικοποίησαν τὴ μοιχεία, νομιμοποίησαν τὶς ἀμβλώσεις, θεσμοθέτησαν τὸν πολιτικὸ γάμο καὶ τὶς ἀνίερες συμβιώσεις, κατήργησαν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Καὶ τώρα; Τώρα θέλουν νὰ καῖνε τοὺς νεκρούς, νὰ παντρεύουν ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου, νὰ παίρνουν τὰ ὄργανά μας εἰκάζοντας τὴ συναίνεσή μας, νὰ διευκολύνουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ φεύγουν ἀπὸ αὐτὸν τὸν κόσμο μὲ πολιτικὴ κηδεία, ἀδιάβαστοι, δίχως μιὰ προσευχή, δίχως μιὰ εὐλογία γιὰ τὴν ἄλλη ζωή• μὲ μοναδικὴ σφραγῖδα ἕνα μικρὸ ἠλεκτρονικὸ τσιπάκι καὶ ἕνα τεράστιο ψέμα μέσα καὶ γύρω τους.
Ἀλλὰ καὶ ἡ δική μας εὐθύνη, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν εἶναι μικρή. Ἡ ποιότητα καὶ τὸ ἦθος ἑνὸς λαοῦ δὲν φαίνονται ἀπὸ τὸ πῶς ἐπιτίθεται, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ πῶς γνωρίζει νὰ ἀμύνεται. Ἀπὸ τὰ ἀντανακλαστικά του γιὰ ἀντίδραση. Ἡ πραγματικὴ κρίση φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ὡς λαὸς δὲν εἴχαμε σύνεση καὶ τόλμη νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν πρωτοφανῆ πρόκληση στὸ οἰκονομικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπίπεδο. Καὶ τοῦτο διότι ἀποδειχθήκαμε πνευματικὰ γυμνοί. Συνέπεια καὶ αὐτὸ τῆς ἀποϊεροποίησης τῆς ζωῆς μας. Ἕνας στεγνὸς μηδενισμός, μία ἀνόητη ἀσέβεια, ἕνας παθολογικὸς καὶ μυωπικὸς ἐγωκεντρισμός, μιὰ ἄνευρη καὶ ἄκαρπη παιδεία, γκρέμισαν τὴν πίστη μας, ἀποδυνάμωσαν τὰ ἰδανικά, ὁδήγησαν σὲ ἀνόητες ἐπιλογὲς καὶ ἐξαφάνισαν κάθε ἰκμάδα καὶ ἴχνος τόλμης ἀπὸ τὸν λαό μας. Ἕνας λαὸς ποὺ παλινδρομεῖ ἀνάμεσα στὴν ἀγριότητα καὶ τὴν ἀπάθεια, ἀνάμεσα στὸ θράσος καὶ τὴν ἀνοησία, πῶς, ἀγαπητοί μου, νὰ ἀντισταθεῖ; Μᾶς ρούφηξαν τὸ αἷμα κι ἔτσι μᾶς πῆραν καὶ τὰ χρήματα καὶ τὰ δικαιώματα. Καὶ κυρίως τὴν ἀξιοπρέπεια.
Τέτοια κοινωνία μᾶς φτιάξανε. Τέτοια κοινωνία φτιάξαμε. Καὶ ὅλα αὐτὰ στηρίχθηκαν σὲ αὐτοὺς ποὺ ἐκλέξαμε καὶ σὲ μᾶς ποὺ τοὺς ψηφίσαμε. Ἐμεῖς καὶ ἐγκρίνουμε καὶ συγχωροῦμε, καὶ συχνὰ ἀδιαφοροῦμε. Γι’ αὐτὸ φταῖμε. «Ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου», λέγει ὁ ψαλμός. Μὲ τέτοια ἀθυμία καὶ βαθὺ πόνο, ἀπευθύνομαι σὲ ὅσους μποροῦν νὰ ἀκούσουν τὴν ἀδύνατη φωνή μου, σήμερα Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου.
Ἔχω ὅμως μέσα μου καὶ μιὰ ἐλπίδα. Τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ξυπνήσουμε. Ἦρθε ἡ ὥρα γιὰ ἕνα γερὸ κόλαφο στὸ ἄθλιο σύστημα ποὺ μᾶς ρούφηξε ὅλο τὸ πνεῦμα. Τὸ κακὸ πρέπει νὰ σταματήσει τώρα καὶ ξεκάθαρα. Τὸ κακὸ δὲ δὲν εἶναι ποιοὶ τελικὰ θὰ βγοῦν καὶ τί θὰ κάνουν. Τὸ κακὸ γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ δώσουμε λόγο στὸν Θεὸ καὶ τὴν ἱστορία εἶναι τί θὰ κάνουμε ἐμεῖς, ἡ ὑπεύθυνη ψῆφος ἢ ἡ ἀδιαφορία μας.
Ἂς προσέξουμε πολὺ σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογές. Τὸ μήνυμα ποὺ θὰ δώσουμε πρέπει νὰ εἶναι πνευματικό. Μᾶς λένε ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ σιωπήσει. Δὲν εἶναι δουλειά της νὰ ταράζει τὸν κόσμο. Εἶναι ὅμως ἀποστολή της νὰ ἀφυπνίζει. Γι’ αὐτὸ καὶ τώρα εἶναι ἡ ὥρα ποὺ πρέπει νὰ μιλήσει. Ἂν πάλι σιωπήσουμε, τότε «καὶ οἱ λίθοι κεκράξονται». Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο. Ἔχει ἀποστρέψει τὸ πρόσωπό του ὁ Θεὸς ἀπὸ πάνω μας. Νοιώθουμε ἐντελῶς ἀβοήθητοι σὲ ἕναν κατήφορο χωρὶς τέρμα. Θέλουμε τὸ φρένο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Καὶ αὐτὸ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ψῆφο μας. Ἐμπιστευόμαστε μόνον ἀνθρώπους ποὺ πιστεύουν στὸν Θεό, ποὺ τιμοῦν τὴν ἱστορία καὶ τὶς παραδόσεις μας, ποὺ σέβονται τὸν ἑαυτό τους, ποὺ ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ τὰ συμφέροντά τους, πρόσωπα τίμια καὶ μὲ σεβασμὸ στὴν ἱερὴ παρακαταθήκη ποὺ κληρονομήσαμε καὶ ὄχι μὲ ὑποτέλεια στὴν ἄθλια ταυτότητα ποὺ μᾶς κατασκευάζουνε.
Εἶναι πολὺ κρίσιμες αὐτὲς οἱ ἐκλογές. Ἐλπίδα μας -καὶ μάλιστα μεγάλη- εἶναι ὅτι θὰ δώσουν ἕνα σαφὲς καὶ ἠχηρὸ πνευματικὸ μήνυμα στὴν κοινωνία μας, ὅτι θὰ ἐκφρασθεῖ πνευματικὰ ὁ λαός μας. Ἂν κάτι τέτοιο συμβεῖ, τότε θὰ σημάνουν καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀλλαγῆς. Μιᾶς ἀλλαγῆς ποὺ καὶ ἀναγκαία εἶναι καὶ ἐπιθυμητὴ καὶ ἐφικτή. Ἡ διαφορὰ ἀπὸ τὴν εὐλογημένη κατάσταση ποὺ ὅλοι ἐπιθυμοῦμε εἶναι τεράστια. Ἡ ἀπόσταση πολὺ μικρή. Ὅσο μιὰ ἀπόφαση πνευματική.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ καὶ νὰ στηρίζει τὸν λαὸ καὶ τὸ ἔθνος μας. Ἐμεῖς νὰ ψηφίζουμε κι Ἐκεῖνος νὰ ἐκλέγει. Καὶ νὰ φωτίζει τοὺς ἡγέτες μας «ἵνα καὶ ἡμεῖς ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι».
Μὲ ἀναστάσιμες εὐχὲς καὶ ἀγάπη,
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πρωτ. 490 Ἀριθμ. Διεκπ. 328/31-3-2014 |
Κυριακὴ τοῦ Πάσχα 2014 |
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
(97Η )
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Καὶ δι’ Αὐτοῦ «ὁ ᾅδης ᾐχμαλώτισται, ὁ Ἀδὰμ ἀνακέκληται, ἡ κατάρα νενέκρωται,
ἡ Εὔα ἠλευθέρωται, ὁ θάνατος τεθανάτωται καὶ ἡμεῖς ἐζωοποιήθημεν»
Ὁ ᾅδης αἰχμαλωτίστηκε, ὁ Ἀδὰμ ἀποκαταστάθηκε, ἡ κατάρα τῆς ἁμαρτίας χτυπήθηκε θανάσιμα, ἡ Εὔα ἐλευθερώθηκε, ὁ θάνατος θανατώθηκε κι ἐμεῖς δεχθήκαμε τὸ πλήρωμα τῆς ζωῆς.
Αὐτὸ γιορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὸ φῶς, τὴ νίκη, τὴ ζωή, τὸν θρίαμβο τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὴ διάλυση τοῦ σκότους, τὴν κατάργηση τῆς ἁμαρτίας, τὴ νέκρωση τοῦ θανάτου, τὴ συντριβὴ τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου. Γι’ αὐτὸ καὶ «χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται», καὶ ἀκατάπαυστα πανηγυρίζουμε ψάλλοντας τὸν ἀναστάσιμο παιᾶνα «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν...» καὶ ἀνταλλάσσοντας τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστὸς Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη!».
Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει διάβολος, οὔτε ὅτι ἔχει ἐξαφανιστεῖ ἡ ἁμαρτία, οὔτε ὅτι δὲν μᾶς ἀπειλεῖ ὁ θάνατος. Ἀλλὰ ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι πλέον ἀκατανίκητα. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ αἰώνιος νικητής. Καὶ μάλιστα Αὐτὸς ποὺ νίκησε καὶ γιὰ λογαριασμό μας. Δυστυχῶς ὅμως, ὁ κόσμος ἀκόμη «κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ», συμμαχεῖ μὲ τὴν ἄρνηση τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἀντίχριστες δυνάμεις, καὶ συνεχίζει νὰ ὑβρίζει τὸ ὄνομά Του καὶ νὰ ἀσεβεῖ κατὰ τοῦ παναγίου προσώπου Του. Γι’ αὐτὸ γιὰ ὅσους ἔτσι πορεύονται ὁ θάνατος δὲν εἶναι πλέον ἀναπόφευκτη καταδίκη ἀλλὰ συνειδητὴ ἐπιλογή.
Ὅλα αὐτὰ τὰ ζοῦμε ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, τὰ βλέπουμε. Ἡ ἀποστασία διαρκῶς διευρύνεται, ἡ κακότητα ἐπεκτείνεται, ἡ διαστροφὴ μεγεθύνεται. Ἡ ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ περιορίζεται, ἡ πίστη στὸν Χριστὸ προσβάλλεται, ἡ Ἀνάσταση ἀμφισβητεῖται. Ὁ Θεὸς περιφρονεῖται. Παντοῦ πόλεμοι, ἀναταραχές, θεομηνίες, ἀντίχριστα μηνύματα. Ἕνας κόσμος ἀναστατωμένος, ἀποπροσανατολισμένος, «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ». Καὶ ὅλα αὐτὰ μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως. Τί παράξενο! Πῶς εἶναι δυνατὸν αὐτὰ νὰ συμβαίνουν τώρα ποὺ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καὶ τοῦ διαβόλου ἔχουν συντριβεῖ;
Μέσα ὅμως στὴν ἀγριότητα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου ὅτι «ἠγέρθη ὁ Κύριος», μέσα στὶς κραυγὲς μίσους τοῦ ὄχλου ἀντηχεῖ ἡ ὁμολογία τῶν μαθητῶν «ὅτι ἀνέστη ὁ Κύριος ὄντως», μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἱστορικῆς ἀθεΐας ἀκτινοβολεῖ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς ἀναστάσεως, μέσα στὸ παραλήρημα τῆς παγκόσμιας ἀπελπισίας μεσουρανεῖ ἡ αἰώνια ἐλπίδα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Ναί, καὶ σήμερα καὶ πάντοτε καὶ μέσα στὴν ἀποστασία, σὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη ἀκούγεται ὁ σταθερὸς ἀντίλαλος ὅτι «Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος».
Πίσω ἀπὸ τὸν θαυμάσιο ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πίσω ἀπὸ τοὺς ἐπιταφίους καὶ τὰ λουλούδια, πίσω ἀπὸ τοὺς ὕμνους καὶ τὰ τραγούδια, πίσω ἀπὸ τὰ κόκκινα αὐγὰ καὶ τὰ ψητὰ ἀρνιά, πίσω ἀπὸ τὶς πολλὲς εὐχὲς καὶ τὶς λαμπάδες, κρύβεται τὸ μυστικὸ τῶν ἐλπίδων μας καὶ ὁ θησαυρὸς τῆς ἀλήθειας αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἂν χάσουμε τὴν πίστη μας, χαθήκαμε. Ἂν κρατήσουμε ἀναμμένη τὴ λαμπάδα της, λυτρωθήκαμε. Ἡ ἀπάντηση στὴν ὅποια κρίση μας κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν θρίαμβο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ: «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».
Τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» πρέπει νὰ λέγεται μὲ τὰ χείλη μας καὶ νὰ ἀκούγεται ἀπὸ τὴν καρδιά μας. Εἶναι μεγάλη ἀλήθεια ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ ὅποιος τὴν δεχθεῖ στὴν καρδιά του, ἔχει τὸν Θεὸ μέσα του. Εἶναι ὅλος φῶς, ξεχειλίζει ἀπὸ ἀληθινὴ ζωή, δὲν φοβᾶται τὸν θάνατο, εἶναι γεμᾶτος ἐλπίδα.
Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή σας, ἡ χαρὰ καὶ ἡ εἰρήνη Του νὰ ἐπιστρέψει στὸν κόσμο μας, καὶ τὸ φῶς Του νὰ δείξει διεξόδους στὶς κρίσεις μας καὶ νὰ ὁδηγεῖ τὰ διαβήματά μας.
καὶ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 97η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 489 Ἀριθμ. Διεκπ. 327 |
Κυριακὴ Βαῒων 2014 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 96Η
ΘΕΜΑ: «Στήριξη Μονάδας Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας ΓΑΛΙΛΑΙΑ -Τέλεση Ἀναστασίμου Τρισαγίου ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου τὸ πρωὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα στὰ Κοιμητήρια»
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅπως ἀρκετοὶ ἀπὸ σᾶς γνωρίζουν, στὴ Μητρόπολή μας ἐδῶ καὶ τέσσερα χρόνια λειτουργεῖ μία πρότυπη Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας, με τὸ ὄνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ». Ἡ Μονάδα αὐτὴ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 25μελὲς ἐξειδικευμένο ἐπιστημονικὸ προσωπικὸ καὶ εἶναι ἡ μόνη στὴν Ἑλλάδα, στηρίζει ἐντελῶς δωρεὰν καρκινοπαθεῖς προχωρημένου σταδίου, παρέχοντας ἰατρική, νοσηλευτική, ψυχολογική, κοινωνική καὶ πνευματικὴ φροντίδα.
Ἤδη ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ἔχει περιθάλψει περίπου τριακόσιους ἀσθενεῖς καὶ ἡ ἐμπειρία τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσφορᾶς ποὺ ζοῦν οἱ λειτουργοὶ ὑγείας μας μαζὶ μὲ τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς μας εἶναι ἀνεκτίμητη.
Ἕδρα καὶ βάση τῆς «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ» εἶναι τὰ Σπάτα καὶ πρῶτα ὁ Θεὸς τοὺς προσεχεῖς μῆνες θὰ λειτουργήσει καὶ μία βοηθητικὴ μονάδα στὸ Λαύριο.
Στόχος μας εἶναι νὰ ἀγκαλιάσουμε αὐτοὺς ποὺ βασανίζονται ἀπὸ ἔντονους πόνους καὶ ἐπώδυνα συμπτώματα, ποὺ ταλαιπωροῦνται ἀπὸ ψυχολογικὰ καὶ κοινωνικά, συχνὰ ἀξεπέραστα προβλήματα, ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ φύγουν ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή. Τὸ ἐργο αὐτὸ εἶναι ἱερό, μοναδικὸ καὶ μεγάλο καὶ εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ βοηθήσουμε, γιὰ νὰ στηριχθεῖ καὶ νὰ ἐπεκταθεῖ.
Σᾶς καλῶ λοιπὸν ὅλους νὰ γίνετε συμμέτοχοι σὲ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη προσπάθεια. Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ποὺ ἑτοιμαζόμαστε καὶ γιὰ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου καὶ γιὰ τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, σὲ ὅλους τοὺς Ναοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας, θὰ περιαχθεῖ δίσκος γι’ αὐτὸν τὸν σκοπό. Δὲν ὑπάρχει καλύτερος τρόπος νὰ γιορτάσουμε αὐτὲς τὶς μέρες ἀπὸ τὸ νὰ προσφέρουμε τὸ περιεχόμενο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς καρδιᾶς μας στοὺς ἀδελφούς μας. Ἡ βοήθεια τοῦ καθενός μας εἶναι ἀνεκτίμητη.
• Παράλληλα, σᾶς ἐνημερώνω ὅτι, ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ φέτος τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὰ Κοιμητήρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, προκειμένου νὰ ψάλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ νὰ τελέσουμε Ἀρχιερατικὸ Ἀναστάσιμο Τρισάγιο γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν προσφιλῶν μας κατὰ τὸ ἑξῆς πρόγραμμα:
9:15 π.μ. | Κοιμητήριο Σπάτων | |
9:45 π.μ. | Κοιμητήριο Παιανίας | |
10:15 π.μ. | Νέο Κοιμητήριο Κορωπίου | |
10:45 π.μ. | Κοιμητήριο Μαρκοπούλου | |
11:15 π.μ. | Κοιμητήριο Καλυβίων | |
12:00 π.μ. | Κοιμητήριο Παλλήνης |
Στὴν Κερατέα, θὰ τελέσουμε Ἀρχιερατικὸ Τρισάγιο τὴν Τετάρτη 23 Ἀπριλίου, μετὰ τὴν πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, στὶς 12:00 τὸ μεσημέρι.
• Τέλος, τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, στὶς 6:30 μ.μ., στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σπάτων, θὰ τελεσθεῖ καὶ ὁ Ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης, ὅπου πλέον ὅλοι μαζί, ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι καὶ συγχωρημένοι, θὰ συμπανηγυρίσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀκολουθίας θὰ διανεμηθεῖ ὡς εὐλογία τὸ κόκκινο αὐγὸ καὶ θὰ προσφερθεῖ πασχαλινὸ κέρασμα στὸ κτίριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Σημείωση: Ἡ παροῦσα νὰ ἀναγνωσθεῖ κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, 13ης Ἀπριλίου ἐ.ἔ., πρὸ τῆς δισκοφορίας, τὸ δὲ Πρόγραμμα τῶν Ἀναστασίμων Τρισαγίων & τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀγάπης νὰ ἀνακοινωθεῖ ἐκ νέου στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Πέμπτης.
Πρωτ. 1530 Ἀριθμ. Διεκπ. 703/19-12-2013 |
Χριστούγεννα 2013 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 92Α
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
οὐρανὸν τὸ Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν τὴν Παρθένον,
τὴν φάτνην χωρίον ἐν ᾧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρnτος, Χριστὸς ὁ Θεός,
ὃν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!»
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Νὰ ἀναγνωσθεῖ ἀντὶ κηρύγματος κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων.
Ἐγκύκλιος 92η
Πρωτ. 1427 Ἀριθμ. Διεκπ. 658 |
Σπάτα, 2 Δεκεμβρίου 2013 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 91Η
ΘΕΜΑ· «Ἔρανος τῆς Ἀγάπης»
Πρὸς
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Μετὰ ἑορτίων προσρήσεων καὶ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Ἡ παροῦσα νὰ ἀναγνωσθεῖ ἐπ’ Ἐκκλησίαις τὶς Κυριακὲς 8η καὶ 15η Δεκεμβρίου 2013 ἀντὶ κηρύγματος.
Ἐγκύκλιος 91η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Πρωτ. 1368 Ἀριθμ. Διεκπ. 627 |
Σπάτα, 20 Νοεμβρίου 2013 |
ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς
Τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
ΘΕΜΑ· «Περὶ τοῦ δῆθεν ἱερομονάχου Ποιμένος»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἐδῶ καὶ μέρες ἔχει κυριολεκτικὰ ἀναστατωθεῖ καὶ ὀ ἐκκλησιαστικὸς κόσμος ἀλλὰ καὶ ἡ ἑλλαδικὴ κοινωνία ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ ἐμφάνιση κάποιου δῆθεν ἱερομονάχου, ὁ ὁποῖος, ὀνομαζόμενος Ποιμένας, μὲ τὶς ἀλλεπάλληλες προκλητικὲς τηλεοπτικὲς ἐμφανίσεις του ταλαιπωρεῖ καὶ σκανδαλίζει τὴν πίστη μας καὶ ἰσοπεδώνει βάναυσα κάθε αἴσθημα σεβασμοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας.
Δεδομένου ὅτι ὁ συγκεκριμένος ρασοφόρος ἐγκαταβιώνει ἐντὸς τῶν κανονικῶν ὁρίων τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς, σὲ παράνομο μοναστικὸ καθίδρυμα μὲ τὸ ὄνομα Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Μυρελαίου στὴν Παιανία, πρὸς καλύτερη ἐνημέρωσή σας, ἐπανέρχομαι σὲ παλαιότερη ἐγκύκλιό μας, ἡ ὁποία ἐκδόθηκε ἀκριβῶς πρὸ ἔτους, καὶ τὴν ὁποία θὰ ἤθελα νὰ ἀκούσετε ὅλοι μετὰ πολλῆς προσοχῆς, διότι φέτος εἶναι πιὸ ἐπίκαιρη παρὰ ποτέ.
(Νὰ ἀναγνωσθεῖ εὐκρινῶς ἡ κατωτέρω 80ή Ἐγκύκλιος)
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 80Η,
14ης Νοεμβρίου 2012
Σημείωση: Ἡ παροῦσα νὰ ἀνγνώσθη ἐπ’ ἐκκλησίαις τὴν Κυριακὴ 18 Νοεμβρίου 2012 καὶ νὰ ἀναγνωσθεῖ ὡς ἔχει τὴν Κυριακὴ 24 Νοεμβρίου 2013, μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας .
Eγκύκλιο Σημείωμα
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 954 Ἀριθμ. Διεκπ. 468 |
Σπάτα, 19 Σεπτεμβρίου 2013 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 88Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅπως ἐνδεχομένως γνωρίζετε, ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2010, ὑπὸ τὴν εὐθύνη τῆς Μητροπόλεώς μας λειτουργεῖ μὲ τὸ ὄνομα «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ἡ μόνη ἴσως ὀργανωμένη Μονάδα Ἀνακουφιστικῆς Φροντίδας γιὰ ἀσθενεῖς ποὺ πάσχουν ἀπὸ ἀπειλητικὴ γιὰ τὴ ζωή τους ἀσθένεια, κυρίως γιὰ ὀγκολογικοὺς ἀσθενεῖς.
Ἤδη ἡ Μονάδα αὐτή ποὺ λειτουργεῖ στὴ βάση τῆς Κατ’ Οἶκον Φροντίδας καὶ ἀπὸ τὸν Νοέμβριο τοῦ 2012 διαθέτει ἐπίσης καὶ σύγχρονο Κέντρο παροχῆς Ἡμερήσιας Φροντίδας στὸν χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Χριστοῦ στὰ Σπάτα, ἔχει περιθάλψει περισσότερους ἀπὸ 230 ἀσθενεῖς, σήμερα δὲ ἡ δεκαπενταμελὴς διεπιστημονικὴ ὁμάδα, μὲ τὴ βοήθεια καὶ 60 περίπου ἐκπαιδευμένων ἐθελοντῶν, ἐπιμελεῖται 58 ὀγκολογικοὺς ἀσθενεῖς προχωρημένου σταδίου, προσφέροντας ἰατρική, νοσηλευτική, ψυχολογική, κοινωνικὴ καὶ πνευματικὴ στήριξη ἐντελῶς δωρεὰν ὡς διακονία ἀγάπης στὸν συνάνθρωπο.
Ἐπειδὴ πιστεύουμε ὅτι τὸ ἔργο ποὺ προσφέρει ἡ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ» εἶναι πολύτιμο ἀπὸ κάθε πλευρὰ καὶ σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις ἀναγκαῖο, σκεφθήκαμε σὲ συνεργασία μὲ τοὺς Δήμους Κρωπίας καὶ Παλλήνης νὰ τὸ καταστήσουμε γνωστὸ στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μητροπόλεώς μας ὀργανώνοντας δύο ἐκδηλώσεις, μία στὸ Ἀμφιθέατρο τοῦ Δήμου Κρωπίας τὴν Κυριακὴ 29 Σεπτεμβρίου στὶς 7μ.μ. καὶ μία στὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο τοῦ Γέρακα, τὴν Κυριακὴ 6 Ὀκτωβρίου στὶς 7μ.μ.
Κατόπιν τούτου, καὶ ἀφοῦ ἐκφράσω τὶς εὐχαριστίες μου στοὺς κυρίους Δημάρχους καὶ τὰ Δημοτικὰ Συμβούλια Κορωπίου καὶ Παλλήνης, σᾶς καλῶ ὅλους νὰ ἔρθετε νὰ περάσουμε μαζὶ μιὰ ὥρα ἀλήθειας καὶ αἰσιοδοξίας ἀντικρύζοντας τὸ ἔργο τῆς δημιουργικῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ὑγιοῦς ἐθελοντισμοῦ στὸν τόσο εὐαίσθητο τομέα τοῦ πόνου καὶ τῆς ὑγείας.
Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογεῖ ὅλους, ἀδελφοί μου καὶ νὰ σᾶς ἐνισχύει.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Σημείωση:
✓ Νὰ ἀναγνωσθεῖ στὶς ἐνορίες τοῦ Κορωπίου, Παιανίας, Γλυκῶν Νερῶν, Καλυβίων καὶ Μαρκοπούλου τὶς Κυριακὲς 22 καὶ 29/9 καὶ στὶς ἐνορίες τῆς Παλλήνης, τοῦ Γέρακα, τῆς Ἀνθούσης καὶ τοῦ Πικερμίου τὶς Κυριακὲς 29/9 καὶ 6/10.
Ἐγκύκλιος 88η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Πρωτ. 953 Ἀριθμ. Διεκπ. 467 |
Σπάτα, 19 Σεπτεμβρίου 2013 |
Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 87Η
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καὶ κατὰ τὴ φετινὴ ἐκκλησιαστικὴ χρονιά θὰ λειτουργήσει ἡ Σχολὴ Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας. Ἡ ἀνάγκη νὰ ἐμπλουτισθεῖ ἡ λατρεία μας μὲ καλλίφωνους ψάλτες ἢ πολὺ περισσότερο μὲ βυζαντινοὺς χοροὺς κατὰ προτίμηση νέων κατὰ τὴν ἡλικία ἱεροψαλτῶν, καὶ ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ ἀποτελεῖ ἕνα ἐξαιρετικὸ μέσο πνευματικῆς καλλιέργειας μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀπόφαση καὶ νὰ προβάλουμε τὸν σκοπό της καὶ μὲ κάθε τρόπο νὰ βοηθήσουμε στὴ λειτουργία τῆς Σχολῆς.
Ἤδη τὰ τελευταῖα χρόνια ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐγγεγραμμένων σπουδαστῶν ξεπερνάει τοὺς 150 κατ’ ἔτος, ἔχουν δὲ ὁλοκληρώσει τὸν τετραετῆ κύκλο σπουδῶν περίπου 30 νέοι καὶ νέες