Πρὸς τὸν ἀββὰ Ἰωάννην τῆς Μυρωσάβης

Ἀπόκρισις τοῦ αὐτοῦ μεγάλου Γέροντος πρός τόν αὐτόν ἐρωτήσαντα περί ἀδελφῶν ἀσθενούντων τῷ σώματι καί περί ἄλλων ἀσθενούντων τῷ λογισμῷ˙ εἰ ὀφείλει αὐτούς παρ᾿ ἑαυτῷ προσλαβέσθαι˙ καί εἰ δεῖ εἰπεῖν τῷ Ἀββᾶ κουφίσαι μικρόν τούς ἀρχαρίους ἐκ τῆς ἀγρυπνίας˙ καί περί τῆς χρονίας αὐτοῦ σιωπῆς.


Ἀδελφέ, ἡ ἀπόκρισις τῶν τριῶν λογισμῶν μία ἐστί˙ μή ἀναγκάσῃς τήν προαίρεσιν, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ἐλπίδι σπεῖρον˙ καί γάρ ὁ Κύριος ἡμῶν, οὐκ ἠνάγκασε τινά, ἀλλ᾿ εὐηγγελίσατο˙ καί εἴ τις ἤθελεν ἤκουσεν.

Οἶδα ὅτι οἶδας ὅτι οὐκ ἀμελῶ, οὐδέ καταφρονῶ τῆς σῆς ἀγάπης, ἀλλά ἡ ἀνοχή πρός τό συμφέρον γίνεται. Καί γάρ ὅταν εὐχώμεθα καί μακροθυμεῖ ὁ Θεός τοῦ ἀκοῦσαι, τό συμφέρον ποιεῖ, ἵνα μάθωμεν τήν μακροθυμίαν καί μή ἐκκακῶμεν, λέγοντες, ὅτι ηὐξάμεθα καί οὐκ εἰσηκούσθημεν˙ ὁ Θεός γάρ οἶδε τί συμφέρει τῷ ἀνθρώπῳ.

(σελ. 114) Χαίροις ἐν Κυρίῳ, ἀδελφέ μου, καί ἀμερίμνησον ἀπό παντός, καί εὖξαι ὑπέρ ἐμοῦ, ἀγαπητέ μου ὁμόψυχε.