«Αγαπητέ κ. Τσιόδρα

Eίμαι ένας Ιερέας από τη Μυτιλήνη με μια διακονία Ιεροσύνης που ξεπερνά τα 40 χρόνια. Πολύτεκνος όπως κι εσείς. Ονομάζομαι Αθανάσιος Γιουσμάς, αν και το όνομά μου σίγουρα δεν σας λέει τίποτε. Πνευματικά μου παιδιά που μένουν στην Αθήνα, μου έχουν διαβεβαιώσει -πέρα των όσων έχω διαβάσει για σας- πως είστε άνθρωπος της Εκκλησίας, μάλιστα ένα, έχει ψάλλει μαζί σας... Με αυτό το θάρρος επικοινωνώ μαζί σας.

Παιδί μου,
η όλη κατάσταση, μας έχει πονέσει πολύ. Όπως και εσάς που είστε στην πρώτη γραμμή. Σε έναν πόλεμο, όμως, αυτός που πολεμά ματώνει (εσείς), αλλά και αυτός που είναι σπίτι κλαίει και αγωνιά (εμείς).

Αυτό που μας έθλιψε περισσότερο είναι η στέρηση μας από το Ναό του Θεού Πατέρα μας, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της Μ. Βδομάδας... Το καταλαβαίνετε, γιατί άκουσα πως είστε παπαδοπαίδι. Έχω κι εγώ έναν γιο Ιερέα...

Γιατί, αναρωτιέμαι, "δυο μέτρα και δύο σταθμά" στην περίπτωση ΕΣΤΩ της δυνατότητας να προσκυνήσουν τον Νυμφίο ή τον Εσταυρωμένο οι λίγοι πιστοί;

Οι 4 Επίτροποι και το υπόλοιπο προσωπικό των Ναών, δεν θα μπορούσαν να ρυθμίσουν την τάξη και με προσωπική τους ευθύνη και έναντι του νόμου, να επιβάλλουν τα προτεινόμενα μέτρα προστασίας;

Για μια ή δυο ώρες μετά τις ακολουθίες;

Και γιε μου, σιγά που θα ερχόντουσαν πολλοί, εδώ φοβούνται μην κολλήσουν κορονοϊό από τα στασίδια!

Στις κρεαταγορές, παιδί μου, βρέθηκε λύση, στα σούπερ μάρκετ επίσης. Θα μου πεις, "πάτερ, εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο". Το ξέρω, σε παρακολουθούμε ανελλιπώς.

Είσαι όμως, κι εσύ ένα μέλος και σημαντικό μέλος, μιας Επιτροπής Κρατικής που παίρνει ή δίνει τις αποφάσεις. Ένα αυτό. Και το δεύτερο: ΘΕΛΩ και ως πνευματικός, σας παρακαλώ, κάτι να πείτε και για εμάς τους Χριστιανούς της καρδιάς, που πληγωθήκαμε αυτό το διάστημα όσο ποτέ. Δεν είμαστε όλοι αναρχοαυτόνομοι και αντιδραστικοί...

Η Εκκλησία, αδελφέ μου, και πριν και τώρα -και αύριο σίγουρα (άκουσα αυτό που είπατε για τη γνώμη του συναδέλφου σας περί χειραψιών)- έγινε σάκος του μποξ...

Υποστηρίξτε μας κ. Τσιόρδα, ως Χριστιανός που είστε, υποστηρίξτε την Εκκλησία στην οποία ανήκετε και υπηρετείτε.

Και καταλάβετέ μας.

Συγχωρέστε με, αλλά είμαι και είμαστε πολύ πληγωμένοι με την στάση της Διοικούσης Εκκλησίας και της Πολιτείας. Οι ενορίτες μου και τα πνευματικά μου παιδιά περίμεναν να τους δοθεί έστω η ευκαιρία να ασπασθούν ή να υποκλιθούν όσοι Χριστιανοί ήθελαν, μπροστά στον Νυμφίο και στον Εσταυρωμένο Χριστό.
Καλή δύναμη στο έργο σας

ένας Ιερεύς από την Μυτιλήνη
π. Αθανάσιος Γιουσμάς
εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης»

Συνήλθε σήμερα 1η Απριλίου 2020 η Διαρκής Ιερά Σύνοδος (Δ.Ι.Σ.) της Εκκλησίας της Ελλάδος της 163ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, η οποία ασχολήθηκε με τα θέματα της ημερησίας διατάξεως, ενώ παράλληλα επανεκτίμησε και συζήτησε εκτενώς τις τελευταίες εξελίξεις ως προς την πορεία διάδοσης του κορωνοϊού.

Η συνεδρίαση έγινε με την μέθοδο της τηλεδιασκέψεως, η οποία πραγματοποιήθηκε με βάση την ασφαλή πλατφόρμα e:Presence.gov.gr του Ελληνικού Δημοσίου, με την συνεργασία του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης και των τεχνικών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η Δ.Ι.Σ. συζήτησε εκτενώς επί της παρατάσεως ισχύος της Κοινής Απόφασης των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγείας έως την 11η Απριλίου 2020 με την προοπτική περαιτέρω τροποποιήσεών της και απεφάσισε ότι:

1) Κατανοεί απόλυτα την αγωνία της Ελληνικής Πολιτείας την κρίσιμη αυτή περίοδο και εκτιμά τον διακριτικό τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη κρίση έχοντας ως κριτήριο πάντοτε την διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.

2) Προτρέπει όλους να τηρούν απαρέγκλιτα τις υποδείξεις των υγειονομικών αρχών και των ειδικών επιστημόνων και να μην παρασύρονται από εκείνους οι οποίοι τους υποδεικνύουν την παρακοή, η οποία στην παρούσα χρονική συγκυρία δεν δικαιολογείται ούτε εν ονόματι της χριστιανικής πίστης.

Η πίστη στο Χριστό αποτελεί πρόξενο ζωής και όχι θανάτου.

3) Με υψηλό αίσθημα ευθύνης αποδέχεται τις αυστηρές υποδείξεις που προτείνονται από τις υγειονομικές αρχές και την Ελληνική Πολιτεία για την χρονική περίοδο μέχρι της 11ης Απριλίου 2020 και προτρέπει όλους να παραμένουν στο σπίτι τους.

4) Χαιρετίζει τη δήλωση της Αξιοτίμου Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Νίκης Κεραμέως, της 30ής Μαρτίου 2020 στα Μ.Μ.Ε.

Αποτελεί όντως «πηγήν ύδατος ζώντος» στην «λειτουργική ερημία» των Κληρικών μας, η πρόταση λειτουργίας των Ιερών Ναών και των Ιερών Μονών, έστω και «κεκλεισμένων των θυρών», κατά την Εβδομάδα των Παθών και την εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου.

5) Επισημαίνει με πολύ πόνο και «αίμα καρδιάς» κυριολεκτικά ότι την προσεχή Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου, θα κληθούμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας να ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, απέχοντας από τις ιερές Ακολουθίες, την Θεία Λειτουργία, αλλά και από αυτή την Θεία Κοινωνία.

Γι᾿ αυτό το λόγο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακαλεί πατρικά όλους τους πιστούς να μη λησμονούν όσα ο αυθεντικός ερμηνευτής των Γραφών και μεγάλος Πατέρας και Διδάσκαλος της Εκκλησίας μας Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει: «Μπορεί ο άνθρωπος, ο οποίος από ανάγκη δεν πηγαίνει στην Εκκλησία, να κάνει τον εαυτό του Θυσιαστήριο, με το να προσεύχεται».

Ο ίδιος ιερός Πατήρ αναφερόμενος στην ανάγκη της κενωτικής αγάπης προς τον πλησίον και μάλιστα προς τον δοκιμαζόμενο, επισημαίνει τα εξής σημαντικά: «Εσύ σέβεσαι το τωρινό Θυσιαστήριο, γιατί δέχεται το Σώμα του Χριστού, αλλά συμπεριφέρεσαι περιφρονητικά σ’ αυτόν που είναι ο ίδιος σώμα του Χριστού και τον βλέπεις με αδιαφορία να χάνεται. Αυτό το θυσιαστήριο μπορείς να το δεις στημένο παντού, και σε στενούς δρόμους και σε αγορές, και μπορείς να τελείς θυσίες πάνω σ’ αυτό κάθε ώρα». (Ομιλία 20 εις Β΄ Κορινθ. ΕΠΕ τόμος 19, σελ. 527-531).

Αλλά και ο νέος Όσιος της Εκκλησίας μας Γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (+27 Φεβρουαρίου 1998) αναφέρει ότι ο χριστιανός, ο οποίος δεν δύναται να προσέλθει στην Θεία Λειτουργία, μπορεί «αυτήν την ώρα να κάνει τον εαυτό του θυσιαστήριο, λέγοντας την προσευχή».

Αυτή είναι η πατρική προτροπή της Ιεράς Συνόδου προς όλους τους αδελφούς μας, μέλη της Εκκλησίας: «Εκτενέστερον προσεύχεσθε» στα σπίτια σας!

Κάντε τον εαυτό σας θυσιαστήριο, θυσιάζοντας κενωτικά και αγαπητικά την παρουσία σας στον Ιερό Ναό και την προσέλευσή σας στη Θεία Ευχαριστία για χάρη όλων των αδελφών σας, οι οποίοι αποτελούν έμψυχα θυσιαστήρια Θεού.

Και να είσθε βέβαιοι ότι οι Ιερείς θα λειτουργούμε λιτά, χωρίς μεγάφωνα και πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες, έστω «κεκλεισμένων των θυρών», όσο και αν αυτό μας είναι δύσκολο και στενάχωρο, υπέρ «της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», των «εν ασθενείαις κατακειμένων», των Ιατρών και Νοσηλευτών και όλων των εθελοντών, οι οποίοι με πνεύμα αυτοθυσίας δίνουν τον εαυτό τους για να προστατεύσουν την ζωή των πολλών και την δημόσια υγεία.

Ευχόμαστε και προσευχόμαστε, ο κίνδυνος να περάσει σύντομα, ώστε όλοι μαζί (Κλήρος και λαός) να αξιωθούμε να εορτάσουμε την Λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας με πανηγυρική Αναστάσιμη Παννυχίδα, κατά την Απόδοση της Μεγάλης Εορτής του Πάσχα, δηλαδή κατά το μεσονύκτιο μεταξύ Τρίτης 26 προς Τετάρτη 27 Μαΐου 2020.

6) Αυτή η πρόσκαιρη παραμονή των χριστιανών στην κατ᾿ οίκον προσευχή και την κατ᾿ οίκον Εκκλησία, δεν υπονοεί καμία αμφιβολία ή πολύ περισσότερο δεν σημαίνει αμφισβήτηση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

Γι᾿ αυτό και η Ιερά Σύνοδος επαναλαμβάνει εκείνο που από την αρχή της παρούσης κρίσεως διεκήρυξε στο από 9.3.2020 Ανακοινωθέν Αυτής, ότι «η προσέλευση στην Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών... Όσοι προσέρχονται «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης» και απολύτως ελεύθερα χωρίς κανένα δυναστικό καταναγκασμό, κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που γίνεται «φάρμακο αθανασίας», «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».

Η οποιαδήποτε υπόνοια για μετάδοση νοσημάτων από την Θεία Ευχαριστία, αλλά και αυτό τον τρόπο της Θείας Μεταλήψεως, θίγει την δογματική Αλήθεια της Εκκλησίας, δεν γίνεται αποδεκτή και είναι καταδικαστέα.

7) Η Ιερά Σύνοδος συζήτησε εκτενώς και το θέμα της προσφοράς βοηθείας προς τους πάσχοντες και προς τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα της Χώρας και σε κεντρικό επίπεδο, διότι αυτή ήδη πραγματοποιείται και από την Ιερά Αρχιεπισκοπή και όλες τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στο πλαίσιο αυτό: α) σαν πρώτη έμπρακτη εκδήλωση αυτής της συμπαράστασης η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε, η Εκκλησία της Ελλάδος να προσφέρει άμεσα το ποσό των 150.000 ευρώ, ενώ αναθέτει στην Διοικούσα Επιτροπή της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών (Ε.Κ.Υ.Ο.) την ευθύνη να έλθει σε επικοινωνία με τους υπευθύνους Δημοσίους Φορείς Παροχής Υγείας, προκειμένου η Εκκλησία της Ελλάδος να ενισχύσει περαιτέρω αυτόν τον τομέα, β) ήδη ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έδωσε εντολή στις Δομές και τα Ιδρύματα της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών (Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο, Οργάνωση «Αποστολή» κ.λπ.) να συνεργασθούν με τις αρμόδιες Αρχές της Πολιτείας και σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων αποφασίσθη η συνέχιση της παροχής των συσσιτίων προς τους πάσχοντες.

Το αυτό πράττουν και οι Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίες προτρέπονται και σε περαιτέρω συνεργασία με τις αρμόδιες Αρχές, γ) όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα από την πλειονότητα των Αρχιερέων και Ιερέων, οι οποίοι προσφέρουν από τον μισθό τους για χάρη των εχόντων ανάγκη, έτσι και στην παρούσα κατάσταση τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου έλαβαν την απόφαση της καταθέσεως ενός μισθού προς τον Ειδικό Λογαριασμό Αντιμετωπίσεως Κορωνοϊού και προτρέπουν και τους υπολοίπους Αρχιερείς να πράξουν το ίδιο για τις ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, δ) η Ιερά Σύνοδος δηλώνει ότι, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κρίσεως βρέθηκε παρούσα στις ανάγκες του λαού και διεφύλαξε την ενότητα των ανθρώπων, έτσι και σήμερα παραμένει παρούσα, ενώ συντονίζει και την παρουσία και προσφορά Της και κατά την «επόμενη ημέρα» που η πανδημία θα λήξει και οι ανάγκες των ανθρώπων θα γιγαντωθούν.

8) Η Ιερά Σύνοδος ενημερωθείσα για την προσφορά ποσού 50.000 ευρώ από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προς την Ελληνική Κυβέρνηση ως συμβολή στον διεξαγόμενο αγώνα για την καταπολέμηση του κορωνοϊού, ευχαριστεί δημοσίως τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο γι’ αυτή την ένδειξη συναντίληψης προς τον ελληνικό λαό.

9) Καλεί όλους να εμπιστεύονται την κρίση και τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, η Οποία με ποιμαντική ευθύνη και ευθυκρισία κατανοεί την αγωνία του Ιερού Κλήρου και του πιστού Λαού αλλά και συγχρόνως εκτιμά, σύμφωνα προς τις υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων, πότε οι συνθήκες είναι προς ωφέλεια της δημόσιας υγείας και όλων των πολιτών της Πατρίδος μας.

Αυτό επιτάσσει άλλωστε και ο θυσιαστικός χαρακτήρας της Εκκλησίας.

Προς τούτο, παρακαλεί όλους να επιδείξουν πνεύμα Συνοδικής εμπιστοσύνης και προς τον σκοπό αυτό δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν, να ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή.

Οι Αρχιερείς δύνανται να επικοινωνούν μετά της Ιεράς Συνόδου και οι Ιερείς με τους Επισκόπους τους για κάθε ζήτημα.

Η Ιερά Σύνοδος επίσης ορίζει τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, ο οποίος κατά τα τελευταία έτη είναι εκπρόσωπος Τύπου των συνελεύσεων της Ιεραρχίας, ως το μόνο υπεύθυνο πρόσωπο προς το οποίο θα απευθύνονται τα Μέσα της Ενημερώσεως για να λαμβάνουν απαντήσεις επί εκκλησιαστικών ζητημάτων.

Τέλος, η Ιερά Σύνοδος διακηρύσσει ότι όλοι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου αποτελεί την «απαρχή» μιας στάσης ελπιδοφόρου αναμονής και προσδοκίας «άλλης βιοτής, της αιωνίου», με σκοπό την τελική επικράτηση της ζωής και την οριστική κατάργηση του θανάτου.

Ἑλλάδα! Μιὰ χώρα μοναδική. Μιὰ χώρα ἱστορική, πλούσια σὲ πολιτισμό, γεμάτη ἀπὸ σπάνιες φυσικὲς ὀμορφιές, ἀπὸ ἀξιόλογους ἀνθρώπους. Μιὰ χώρα ποὺ γέννησε μέσα στὴν ἱστορία σοφούς καὶ ἥρωες, πνευματικὲς ἰδέες, ἐκφραστικὴ ποίηση, ἀπαράμιλλη τέχνη. Ἔδωσε μεγάλη ἀξία στὸν ἄνθρωπο, τίμησε τὸ σῶμα, σεβάστηκε τὴν ψυχή, ἀνέπτυξε ὅσο λίγες χῶρες τὸ πνεῦμα. Μιὰ χώρα ποὺ ἔδωσε στὸν κόσμο ἔννοιες ὅπως φιλο­σοφία, δημοκρατία, ἁρμονία, πολιτισμός. Μιὰ χώρα γεμάτη φῶς, οὐρανό, κάλλος, ζωή. Ἐδῶ συναντήθηκαν τὸ ὡραῖο μὲ τὴν ἀλήθεια, ἡ ἀκρότητα μὲ τὸ μέτρο, ἡ δωρικὴ αὐστηρότητα μὲ τὴν ἰωνικὴ κομψότητα, ἡ φιλοσοφία μὲ τὴν ἀρετή, ἡ γνώση μὲ τὴν ἐμπειρία, ἡ ἐπιστήμη μὲ τὴν ποίηση, ἡ καθημερινότητα μὲ τὸ ὅραμα, τὸ φυσικὸ χάρισμα μὲ τὴ δημιουργία, ἡ παράδοση μὲ τὴν πρωτοτυπία, τὸ ἀνθρώπινο μὲ τὸ θεῖο.

Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι ἄσχετα μὲ τὴ θέση της, ξένα πρὸς τὴ φύση της, ἀσύνδετα μὲ τὸ κλῖμα της. Ἡ οὐσία της εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη μὲ τὴν εἰκόνα της. Μεγαλειῶδες τὸ πρῶτο, μαγευτικὸ τὸ δεύτερο.

Τὰ νερά της ἄφθονα, ἡ θάλασσα πεντακάθαρη -θέλεις νὰ τὴν πιεῖς, ὁ οὐρανός της καταγάλα­νος -θέλεις νὰ τὸν πιάσεις, ὁ ἥλιος της ὁλό­λαμπρος -δὲν ἀντέχεις περισσότερο φῶς, ὁ ἀέρας της φρέσκος καὶ ἀρωμα­τικὸς -δὲν χορταίνεις νὰ τὸν ἀπολαμβάνεις. Ἡ Ρόδος καὶ ἡ Ἱερά­πετρα καταλαμβάνουν τὴν τέταρτη καὶ πέμπτη θέση στὴν παγκόσμια κλίμακα ἐτήσιας ἡλιο­φάνειας. Ἐπιβλητικὰ βουνὰ ἐναλλάσσονται μὲ φανταστικὲς ἀκτές. Πανέμορφες λίμνες καὶ ποτάμια συναγωνίζονται σὲ γραφικότητα βαθιὰ φαράγγια καὶ ἀπότομες κορφές. Τὰ πάντα ἔχουν ζωή, πολλή ζωή!

Περισσότερα ἀπὸ 3000 νησάκια μὲ παρθενικὲς παραλίες σὰν δια­μάντια στολίζουν τὰ πελάγη καὶ τὶς θάλασ­σές της. Τὸ μῆκος τῶν ἀκτῶν της, 16.000 χιλιόμετρα, ξεπερνᾶ τὴν ἀκτο­γραμμὴ τῶν Ἡνωμένων Πολι­τειῶν (ἂν ἐξαιρέσουμε τὴν Ἀλάσκα). Στὰ νερά της ἐνδημεῖ μιὰ μοναδικὴ θαλάσσια χλωρίδα καὶ σπάνια βιοποικι­λότητα, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ ψάρια της νὰ διακρίνονται γιὰ γεύσεις τέτοιες ποὺ εἶναι ἐντελῶς ἀσύλληπτες ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν φαντασία τῶν ἄλλων λαῶν. Τὰ βουνά της καλύπτονται ἀπὸ 6.500 καὶ πλέον ποικιλίες φυτῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ 1463, ὅπως ὁ κρόκος, τὸ δίκταμο, ἡ μαστίχα καὶ τόσα ἄλλα, φύονται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὰ δικά της γεωγραφικά ὅρια. Ἀρωματικὰ βότανα μὲ σπάνιες θεραπευτικὲς ἰδιότητες, χυμώδη καὶ εὔγευστα φροῦτα, ἀποτελοῦν μιὰ ἰσχυρὴ ἀπόδειξη ὅτι τὸ κλῖμα, τὸ χῶμα, ὁ ἀέρας, τὸ νερὸ συνεργάζονται ἄριστα γιὰ νὰ φτιάξουν τὶς καλύτερες γεύσεις, τὰ πιὸ ὑγιεινὰ φαγητά. Ἡ ὀμορφιὰ συνδυάζεται μὲ τὴ νοστιμιὰ καὶ οἱ δυὸ μαζὶ συμπορεύονται ἄριστα μὲ τὴν ὑγεία.

Δαντελωτές παραλίες, ἀπόκρημνοι βράχοι, ἐναλλασσόμενο τοπίο, ἐπιβλητικὴ ἀγριάδα, ἤρεμες γωνιές, προσ­φέρονται γιὰ κολύμπι, ἀναρρι­χήσεις, περιπέτεια, συνεχεῖς ἐκπλή­ξεις, ξεκούραση, στοχασμό.

Τὸ κλῖμα της, ἡ διαφάνεια τῆς ἀτμόσφαιράς της, ὁ καθαρὸς ἀέρας της συναρμόζονται μὲ τὰ δρομάκια, τὰ γραφικὰ γεφύρια της, τὰ παρα­δοσιακὰ σπιτάκια, τὶς βαρκοῦλες, τὰ ταβερνάκια, τὰ ταπεινὰ ξωκκλήσια, τὰ διάσπαρτα προσκυνητάρια, τὰ μυσταγωγικὰ μοναστηράκια της. Οἱ χρωματισμοί, οἱ μυρωδιές, τὰ ἀκούσματα, ἡ ἡσυχία της, οἱ ὄψεις καὶ οἱ βηματισμοὶ τῶν ἀνθρώπων της, τὰ πανηγύρια καὶ οἱ γιορτές της, οἱ παραδόσεις καὶ τὰ ἔθιμα, ἡ γλῶσσα καὶ τὸ τραγούδι, ὁ χορὸς καὶ τὸ γλέντι, τὸ χάραμα καὶ τὰ ἡλιοβασιλέματα, τὰ πάντα μὲ ἕναν μυστικό τρόπο ὑπογραμμίζουν τὴ διαχρονικότητα τοῦ πνεύματός της, τὴ δόξα τοῦ παρελθόντος της, τὴ δύναμη τῆς ἱστορίας της, καὶ συνδυάζονται ἁρμονικὰ μὲ τὰ πάμπολλα μνημεῖα, τὰ καταπληκτικὰ θέατρα, τὰ ζωντα­νὰ ἐρείπια. Ἡ φύση σφιχταγκαλιάζεται μὲ τὴν ἱστορία, καὶ ἡ αἰσθητικὴ καὶ τὸ δέος συνιερουργοῦν μὲ τὴν ἀνθρώπινη ζωή. Εἶναι πολὺ εὐλογημένος αὐτὸς ὁ τόπος. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνας ἀπέραντος ναός, ἕνα ἀριστουρ­γηματικὸ μουσεῖο, ἕνα φιλόξενο σπίτι, ἕνα ὑποβλητικὸ τοπίο. Στὸν τόπο αὐτὸν οἱ αἰσθήσεις ἡσυχάζουν, τὸ πνεῦμα ζωντα­νεύει, ἡ καρδιὰ πάλλεται, ἡ δὲ ψυχὴ ἀντικρύζει, ὁρᾶ, θεωρεῖ. Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα φαίνεται ὁ οὐρανός.

…Ἡ Ἑλλάδα ὅμως σήμερα φαίνεται πὼς περνάει μιὰ περίοδο βαθιᾶς παρακμῆς. Σταδιακὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν πολιτισμό, τὴν ἀρχοντιά, τὴ λεβεντιά, τὸ φιλότιμο, τὴν ὀμορφιά, τὴν... ἑλληνικότητά της. Σήμερα οἰκονομικὰ καταρρέει, οἰκολογικὰ καταστρέ­φεται, τεχνολο­γικὰ βεβηλώ­νεται, πνευμα­τικὰ φτωχαίνει. Ἡ χώρα ποὺ τὸ μόνο ποὺ γνώριζε ἦταν νὰ ζεῖ καὶ νὰ δημιουργεῖ σήμερα δὲν ἀναπαράγεται.  Δείχνει κουρασμένη.

Αὐτὸ βέβαια δὲν συμβαίνει γιὰ πρώτη φορά. Δυστυχῶς ὑπῆρχε ὡς χαρακτηριστικὸ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς μέσα στὴν ἱστορία, ἱκανὸ νὰ τὴν ἀποπροσανατολίσει καὶ νὰ τὴν τραυματίσει, ἀνίκανο ὅμως νὰ κατα­στρέψει τὸν πλοῦτο της καὶ νὰ τὴν ἀφανίσει. Τὸ πνεῦμα της ἀποδει­κνύεται πιὸ δυνατὸ ἀπὸ τὰ ἐλαττώματα τῶν ἀνθρώπων της καὶ ὁ πολιτισμός της πιὸ ἀνθεκτικὸς ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς ὑποχωρήσεις της. Ὁ κρυμμένος θησαυρὸς της καὶ οἱ ἐξαιρετικοὶ ἐκπρόσωποί του, συνυπάρ­χουν μὲ τὴ σύγχρονη παρακ­μιακὴ παραφωνία της. Ἀκόμη καὶ σήμερα.

…Ἡ Ἑλλάδα  ἀπὸ μόνη της ξεπερνᾶ σὲ μεγαλεῖο τὴν ἀγάπη μας σὲ αὐτήν.  Ἐδῶ ἡ ὀμορφιὰ τοῦ τόπου φανερώνει τὸ κάλλος τοῦ πολιτισμοῦ. Στὴν Ἑλλάδα δὲν ἀπολαμβάνουν οἱ αἰσθήσεις σου. Στὴν Ἑλλάδα ζεῖ ἡ ὕπαρξή σου.

Ἡ Ἑλλάδα εἶναι μεγάλη, γιατὶ μπορεῖ νὰ φιλοξενεῖ στὸν χῶρο της ὅλον τὸν κόσμο, κάθε φυλή. Ἡ Ἑλλάδα ξέρει νὰ ἐκφράζεται ἡ ἴδια καὶ νὰ ὑποδέχεται τοὺς ἄλλους. Ξέρει νὰ μοιράζεται τὴν ὀμορφιά της, νὰ κοινωνεῖ τὸν πλοῦτο της. Κάνει τὸν πολίτη της παγκόσμιο, μεταμορφώνει τὸν ἐπισκέπτη της σὲ φίλο.