Ενδιαφέροντα
Κύριο άρθρο της εφημ. «Καθημερινή», 28 Οκτωβρίου 1940
Τὸν πόλεμον αὐτὸν δὲν τὸν ἐζητήσαμεν, δὲν τὸν προεκαλέσαμεν, δὲν τὸν ἠθελήσαμεν. Μᾶς ἐπεβλήθη. Μᾶς ἐπεβλήθη κατὰ τὸν χυδαιότερον, κατὰ τὸν σκαιότερον τρόπον. Ἅμα ἔμειναν οἱ προπηλακισμοὶ ἀναπάντητοι, ἅμα ἠκούσθησαν μὲ σιωπηλὴν ἀπάθειαν αἱ προκλήσεις, ἅμα κατεβλήθη προσπάθεια ὅπως ἀγνοηθῆ καὶ αὐτὴ ἡ ταυτότης τῶν γενναίων οἱ ὁποῖοι ἔπνιξαν ἠγκυροβολημενην τὴν «Ἕλλην», εἰς τὸ τέλος, ἐπειδὴ φόβος ὑπῆρχε μὴ αἱ ὕβρεις, αἱ συκοφαντίαι καὶ οἱ πνιγμοὶ δὲν χρησιμεύσουν καὶ δὲν γίνη ὁ πόλεμος, κατέφθασε χθὲς ὁ κ. Γκράτσι εἰς τὸν οἶκον τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὰς τρεῖς τὸ πρωί, καὶ τοῦ ἐζήτησε, προχείρως, τὴν ἄδειαν νὰ μᾶς καταλάβη. Τὴν ἄδειαν νὰ καταλάβη τὴν Κέρκυραν, τὴν Ἤπειρον, τὴν Κρήτην, τὸν Πειραιᾶ, κάτι «στρατηγικὰ σημεῖα», χρήσιμα εἰς τοὺς Ἰταλούς. Καὶ ὅταν καὶ εἰς αὐτὸ τὸ αὔθαδες αἴτημά του δὲν ἐδόθη ἀμέσως ἀπάντησις, ἀμέσως ἐδήλωσεν ὅτι μετὰ ὥρας τρεῖς οἱ Ἰταλοὶ θὰ εἰσέβαλλον εἰς τὸ ἔδαφός μας.
– Τότε ἀποτελεῖ κήρυξιν πολέμου τὸ διάβημά σας;
Ὁ πρεσβευτὴς δὲν ἀπήντησεν, ἀλλὰ περὶ τὰ ἐξημερώματα -μετὰ ὥρας ὄχι κἂν τρεῖς ἀλλὰ δύο- ἀπήντησαν ἀπὸ ξηρᾶς καὶ ἀέρος οἱ Ἰταλοί.
Ἐπάνω, διὰ τῶν συνόρων τῆς ὑποδούλου των Ἀλβανίας, ἐπεχείρησαν νὰ προσβάλουν τὰς θέσεις μας. Ἐδῶ, ἔφθασαν μὲ τὰ ἀεροπλάνα των καὶ τὰς βόμβας των καὶ ἐκτύπησαν τὰς Πάτρας, τὴν Κόρινθον, τὸ Τατόι. Διατί;… Διότι κατὰ βάθος εἶναι μωροί. Διότι, ἔχοντες ἀνάγκην νὰ νικήσουν εἰς αὐτὸν τουλάχιστον τὸν πόλεμον κάτι, ἐπίστευσαν ὅτι ἐδῶ, εἰς τὴν Ἑλλάδα, θὰ τοὺς δοθῆ ἡ εὔκολος νίκη, καὶ ὅτι ἐδῶ θὰ συναντήσουν ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι θὰ τακτοποιήσουν μὲ τοὺς ἀριθμοὺς τὴν τιμὴν των καὶ θὰ μετρήσουν τὰ ὅσα ἔχουν πυροβόλα καὶ ἀεροπλάνα καὶ ἅρματα μάχης καί, ἅμα πεισθοῦν ὅτι δὲν ἔχουν οὐδὲ τὸ δέκατον ἐκείνων τὰ ὁποῖα διαθέτουν οἱ Ἰταλοί, θὰ παραδώσουν τὴν γῆν των εἰς τοὺς στρατοὺς των ἀμαχητὶ καὶ ἀμαχητὶ τὰς παρειάς των εἰς τοὺς κόλαφους των.
Ἀλλὰ διατὶ πρὶν ἐδῶ κινηθῆ πρὸς τὸν πρωθυπουργικὸν οἶκον ὁ φαιδρότατος ἀντιπρόσωπός των καὶ κινηθῆ ἐκεῖ εἰς τὴν Ἤπειρον ὁ στρατός των, δὲν ἔρριπτον ἓν πρόχειρον βλέμμα εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Ἱστορίαν;… Πότε ἡ Ἑλλὰς παρεδόθη ἀμαχητί; Πότε ἐνικήθη πρὶν ποτίση τὸ χῶμα της μὲ τὴν τελευταίαν ρανίδα τοῦ αἵματός της; Εἰς ποίαν στιγμὴν ἔκαμε λογαριασμοὺς τῶν δυνάμεών της πρὸς τὰς δυνάμεις τοῦ ἀντιπάλου της, διὰ νὰ μάθη ἔπειτα ἂν ἔχη τὴν δυνατότητα νὰ ὑπερασπίση τὴν τιμήν της; Κράτος μικρὸν μὲ ἱστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα τὴν ὑφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, ἡ Ἑλλάς, καταυγάσασα τοὺς αἰῶνας, ἔδωσεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα ὄχι μόνον τὴν ζωήν, τὸ φῶς, τὸν πολιτισμόν, τὰ γράμματα καὶ τὰς τέχνας, ἀλλὰ καὶ τὸ παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας καὶ τοῦ ἡρωισμοῦ, τὴν Σαλαμῖνα, τὰς Θερμοπύλας, τὸ Ζάλογγον, τὸ Σοῦλι, τὸ Μεσολόγγι…
Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρεῖς ἀπὸ τὸν φόρτον τόσων θρύλων καὶ τόσων παραδόσεων, πῶς μᾶς ἐφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας ἐμπρὸς εἰς τὰ κατάστιχα τῶν πετρελαίων καὶ τῆς βενζίνης καὶ τῶν μηχανοκίνητων μονάδων καὶ ἀποφασίζοντας νὰ παραδώσωμεν τὴν ἱστορίαν μας εἰς τοὺς ἀριθμοὺς καὶ εἰς τὰ πετρέλαια τὴν τιμήν μας;…
***
Θὰ ἀποθάνωμεν ὅλοι. Χωρὶς νὰ πρέπη, χωρὶς νὰ τὸ θέλωμεν. Διότι ὅταν ὁ πόλεμος ἐξερράγη, ὅταν οἱ ἰσχυροὶ συνεπλάκησαν, προσεπαθήσαμεν παντὶ τρόπῳ νὰ ἔχωμεν τὴν πτωχήν μας εὐτυχίαν εἰς μίαν γωνίαν ἀπυρόβλητον καὶ τιμίαν. Δὲν εἴχομεν ἐχθρότητας, δὲν εἴχομεν μίση. Ἠθελήσαμεν νὰ μείνωμεν ἔξω του ἀγῶνος τῶν ἄλλων, ἐπιβάλλοντες σιωπὴν καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς παλμοὺς τῆς καρδίας μας. Δὲν προεκαλέσαμεν κανένα, δὲν ἠπατήσαμεν κανένα, δὲν ἠθελήσαμεν οὐδὲ στόχοι ὑπονοιῶν νὰ ὑπάρξωμεν ἀπέναντι οὐδενός. Ἀλλ᾿ ἄλλως ἔδοξεν εἰς τὴν Μοῖραν καὶ εἰς τοὺς αἰωνίους Βρούτους αὐτῆς τῆς γῆς. Ἐκεῖ εἰς τὴν γωνίαν ὅπου ἠλπίζαμεν ὅτι δὲν θὰ μᾶς φθάσουν αἱ σφαῖραι καὶ τὰ θραύσματα τῶν ὀβίδων, παρουσιάσθη ἐξαφνικὰ τὸ στιλέτον. Θὰ τὸ ὑποδεχθῶμεν -τὸ ὑπεδέχθημεν ἤδη- μὲ τὸ μέτωπον ὑψηλά, μὲ τὸ στῆθος προτεταμένον, μὲ τὰς χείρας ἐνόπλους, μὲ κάτι ἀνώτερον ἀπὸ τὸν χάλυβα, τὰ ἀεροπλάνα καὶ τὸ πετρέλαιον: μὲ τὸ θάρρος καὶ μὲ τὰ πτερὰ τῆς ψυχῆς. Θὰ ἀποθάνωμεν ὅλοι, χωρὶς νὰ πρέπη καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλωμεν. Καὶ ἂν οἱ Ἰταλοὶ κατορθώσουν νὰ νικήσουν ἕνα λαὸν ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποφασίσει νὰ ἀποθάνη, ἔ, τότε θὰ εἶναι ἡ ἀπὸ αἰώνων πρώτη μεγάλη καὶ παράδοξος νίκη των. Ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν θὰ συμβῆ. Ἡ Ἑλλὰς θὰ νικήση, θὰ νικήση ἡ αὐτοθυσία, τὸ θάρρος, ἡ Ἰδέα -καὶ τὸ στιλέτον θὰ ἡττηθῆ.
26 Οκτωβρίου 1912 - 26 Οκτωβρίου 2022
Η παράδοση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους.
Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.
Ο ελληνικός στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία. Όμως, από την αρχή των εχθροπραξιών σοβούσε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο διάδοχος επιθυμούσε πρώτα την κατάληψη του Μοναστηρίου προς Βορρά, ενώ ο Βενιζέλος, βλέποντας την πιθανότητα να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το βουλγαρικό στρατό, πίεζε τον Κωνσταντίνο να κατευθυνθεί προς τη φυσική πρωτεύουσα της Μακεδονίας, μια περιοχή με στρατηγική σημασία, η απελευθέρωση της οποίας αποτελούσε διακαή πόθο του ελληνισμού. «Καθιστώ υμάς υπευθύνους διά πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής» του τηλεγραφεί επιτακτικά.
Τελικά, ο Κωνσταντίνος πείθεται με τη μεσολάβηση του πατέρα του βασιλιά Γεωργίου Α’ και στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 – 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.
Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς (ο κατοπινός δικτάτωρ και ο άνθρωπος του «ΟΧΙ») και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.
Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.
Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.
Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α’ να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.
Πηγή: Πρακτορείο Ειδήσεων "Ορθοδοξία"
Εφαρμογή
 |
Η ζωφόρος του Παρθενώνα, ένα μοναδικό έργο τέχνης, παρουσιάζεται σε ψηφιακή μορφή μέσα από την παρούσα εφαρμογή. Στο συγκεκριμένο site έχουν συγκεντρωθεί και υπομνηματισθεί στην ελληνική και αγγλική γλώσσα φωτογραφίες όλων των σωζόμενων λίθων της ζωφόρου των μουσείων Ακρόπολης, Βρετανικού και Λούβρου, οι οποίες έχουν συμπληρωθεί με τα σωζόμενα σχέδια του J. Carrey (1674) και του J. Stuart (1751), με σκοπό να δοθεί η κατά το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του συνόλου. Η εφαρμογή ανανεώνει και αναβαθμίζει την προηγούμενη ψηφιακή εκδοχή. Δείτε την εφαρμογή |
Δραματοποιημένη αφήγηση
H Δόμνα Βισβίζη γεννήθηκε στον Αίνο της Ανατολικής Θράκης το 1783. Σε ηλικία 25 ετών παντρεύτηκε τον εφοπλιστή Χατζή Αντώνη Βισβίζη και απέκτησαν πέντε παιδιά.
Ο σύζυγός της μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και τον Φεβρουάριο του 1821 επιστράτευσε το καλύτερο καράβι του, την "Καλομοίρα", οπλισμένο με 14 κανόνια και 140 άντρες για τις ανάγκες του Αγώνα.
Μαζί με τα παιδιά τους συμμετείχαν σε δεκάδες ναυμαχίες στο Αιγαίο και συνέβαλαν στον Αγώνα στο πλευρό του Υψηλάντη, του Νικηταρά, του Ανδρούτσου. Τον Ιούλιο του 1822 ο Χατζή Αντώνης τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια της θαλάσσιας πολιορκίας της Εύβοιας και τα ηνία της "Καλομοίρας" ανέλαβε η Δόμνα. Κυβέρνησε το πλοίο της για αρκετά χρόνια και έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων. Διέθεσε όλη την περιουσία της για τη συντήρηση του πλοίου και του πολυμελούς πληρώματος προκειμένου να συμμετέχει στον Αγώνα.
Στο τέλος έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία, παρέδωσε και το ίδιο της το πλοίο, που μετονομάστηκε σε "Δόμνα", στους Υδραίους για τις ανάγκες της Ελληνικής Επανάστασης.
Πέθανε το 1850 ξεχασμένη, ζώντας φτωχικά και με αξιοπρέπεια.
Ακολουθεί δραματοποιημένη αφήγηση σε 2 επεισόδια.
Επεισόδιο 1:
Επεισόδιο 2:
Σκηνοθεσία: Χρήστος Χατζής
Συμμετέχουν:
Κατερίνα Χατζή, Γιώργος Φουστέρης, Γιάννης Ντάφλος, Αστέρης Αλατίνης, Heizen Blenkinshop, Mανώλης Φουστέρης, Γιώργος Γκίκας, Νικόλαος Λέκκας, Αλέξανδρος Σόιμους, Κατερίνα Γκίκα, Χρύσα Καπνίτη, Χρήστος Χατζής.
Αφήγηση: Κατερίνα Καζάλα, Ειρήνη Λέκκα.
Ταινία - οδοιπορικό
Μία ταινία οδοιπορικό στη Γορτυνία και την Αρκαδία, όπου περιηγούμαστε στα μέρη που έζησαν και έδρασαν ηρωικές μορφές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Παραγωγή: Ι. Ναός Αναλήψεως Κυρίου Ραφήνας
Δείτε το βίντεο
Συνέντευξη του Άρη Σερβεταλη
Ο Αρης Σερβετάλης μίλησε για τον ρόλο του αγίου Νεκταρίου που ερμηνεύει στην ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού», σε συνέντευξη που έδωσε στο «Enjoy» της «κυριακάτικης δημοκρατίας». Οι κριτικοί γράφουν ότι φεύγοντας από την ταινία δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις, να προσευχηθείς ή να κάνεις τον σταυρό σου, ενώ μέχρι στιγμής περισσότεροι από 180.000 θεατές έχουν δει την ταινία.
Πώς έγινε, όμως, η επιλογή της σκηνοθέτριας Γελένα Πόποβιτς για τον ρόλο του αγίου Νεκταρίου στο πρόσωπο του Αρη Σερβετάλη; Ο σημαντικός ηθοποιός ανέφερε: «Δεν ξέρω τι είδε η Γελένα σε εμένα και αποφάσισε να κάνω εγώ τον ρόλο του αγίου Νεκταρίου. Στην αρχή με είχε προσεγγίσει για κάποιον άλλο ρόλο. Εγώ απλά ήθελα να παίξω στην ταινία και ήμουν διαθέσιμος. Υστερα από μία εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήθελε να παίξω τον άγιο Νεκτάριο. Στην αρχή δίστασα, δεν ήξερα αν μπορώ να το κάνω αυτό. Ηθελα να μου δείξει, να καταλάβω αν μπορώ να το πραγματοποιήσω. Ηρθαν έτσι τα πράγματα για να μπω σε αυτή τη διαδικασία να γνωρίσω τον άγιο Νεκτάριο».
Οπως εξήγησε, πριν πει το «ναι» πήρε την ευλογία του πνευματικού του και δέχτηκε τον ρόλο: «Ο πνευματικός μου είπε “περίμενε να μας δείξει ο άγιος…” Χωρίς την ευλογία του πνευματικού μου δεν θα την έκανα την ταινία. Επομένως ήταν για μένα ήταν ένα σημάδι το “ναι” ου πνευματικού μου. Εφόσον πήρα την ευχή του και την ευλογία του, είπα το ναι και μπήκα στη διαδικασία».
«Tαπεινότητα»
Τι άγγιξε όμως τον Αρη Σερβετάλη στη ζωή του αγίου Νεκταρίου; «Με άγγιξε στον άγιο Νεκτάριο αυτό το μεγαλειώδες της υπομονής και της ταπεινότητας. Αυτό που έχουν όλοι οι άγιοι. Γιατί και αυτοί άνθρωποι ήταν. Αλλά συνδέθηκαν με τον Θεό. Και ο Θεός χαριτώνει με θείες ενέργειες. Αυτοί οι άνθρωποι κλίνονται από τον Θεό να επιτελέσουν ένα έργο. Μέσα σε μια αφάνεια υπάρχουν άνθρωποι που προσεύχονται για τον κόσμο και αυτό είναι τεράστιο. Αυτό για μένα, είτε είσαι επίσκοπος, είτε μοναχός είτε ιερέας είτε απλός λαϊκός, να μπαίνεις στη διαδικασία να κλείνεσαι στο δωμάτιό σου και να προσεύχεσαι για τον συνάνθρωπό σου και πόσο μάλλον για έναν άλλον που σου έχει κάνει και ζημιά, σε έχει διαβάλει, σε έχει πληγώσει, είναι μεγαλειώδες.
Ο άγιος Νεκτάριος είχε εντρυφήσει σε αυτό. Προσευχόταν για τον οποιονδήποτε. Γιατί έβλεπε σε εκείνον το πρόσωπο του Θεού και προσευχόταν για την αδυναμία του. Σκοπός του αγίου Νεκταρίου ήταν να νιώσουν όλοι οι άνθρωποι αυτή τη σύνδεση με τον Θεό. Το πόσο ζωτικής σημασίας είναι αυτή η σύνδεση και πόσο καρποφόρα».
Πώς έχει γίνει όμως η φανέρωση του Θεού στον ηθοποιό; Εκείνος αποκάλυψε: «Θα σας μιλήσω βιωματικά. Ο Θεός φανερώνεται και σου δίνει κουράγιο όταν εκμηδενίζεται το εγώ σου. Ο άνθρωπος μπαίνει σε μια πλάνη ότι μπορεί, και καλά, να καταφέρει τα πάντα μόνος του. Αυτόν τον οδηγεί στον όλεθρο και στην καταστροφή. Επομένως, όταν τα χάνεις όλα και δεν έχεις κάπου να ακουμπήσεις, έρχεσαι επιτέλους σε επαφή με τον Δημιουργό σου. Και εκεί αισθάνεσαι ότι δεν είσαι μόνος σου και εκεί αρχίζει να χτίζεται η σχέση με τον Θεό. Η σχέση αυτή μπορεί να περνά και διακυμάνσεις, όταν ορθοποδείς. Τότε αρχίζεις και φεύγεις ξανά από τον Θεό και πάλι αισθάνεσαι ότι, να, πάλι μπορώ να σταθώ στα πόδια μου μόνος μου, αλλά και πάλι πέφτεις στην πορεία. Είμαστε βαπτισμένοι εν Θεώ και δεν μπορούμε χωρίς Εκείνον». Και πρόσθεσε:
«Η πορεία του ανθρώπου είναι πτωτική. Είμαστε σε ημιάγρια κατάσταση. Η πίστη καλλιεργείται και χρειάζεται και καθοδήγηση από έναν φωτεινό πνευματικό. Είμαστε μια ακατήχητη γενιά. Χρειάζεται πληροφορία. Εγώ είμαι σε μια κατάσταση που πέφτω και ξανασηκώνομαι. Στη ζωή μου καθημερινά λέω μια δυνατή προσευχή, το “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, και πολλές φορές μέσα στην ημέρα, επειδή, όπως σας είπα, με διακατέχει μια ημιαγριότητα. Με αυτή την προσευχή θωρακίζομαι από τον εαυτό μου, που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Το είναι μου καταλαγιάζει μέσω της προσευχής, της εξομολόγησης, της θείας κοινωνίας. Ολα αυτά είναι τα όπλα μου, η πνευματική μου τροφή. Η άμυνά μου για τα πράγματα είναι η προσευχή, η θεία κοινωνία, η εξομολόγηση».
«Λεπτή ισορροπία»
Στην ερώτηση της Μαρίας Ανδρέου αν έχει κάποιο σημάδι, κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα μετά την ταινία, ο ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα διακριτικός: «Έχω νιώσει πολλά. Αλλά όλα αυτά είναι σε μια λεπτή ισορροπία. Ίσως να είναι και το συναίσθημά μου, το οποίο είναι παχύρρευστο».
Οσο για το ποια ήταν η πιο φορτισμένη σκηνή για τον ηθοποιό στην ταινία, ο καλλιτέχνης τόνισε: «Η απόφαση του αγίου πριν από τον θάνατό του να επισκεφτεί την εικόνα στην οποία προσευχόταν ο άγιος Νεκτάριος, την Παναγία τη Χρυσολεόντισσα, που βρισκόταν στην Αίγινα. Τι έντονη σκηνή; Το μοναστήρι, η Πλατυτέρα των Ουρανών, η Παναγία μας, η προσευχή. Ευχαριστώ πολύ την ηγουμένη της Μονής του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, την Τιμοθέη, για όλη τη βοήθειά της για την πραγμάτωση της ταινίας. Οταν φτάνει κανείς στην αγιότητα, συνομιλεί με τον Κύριο. Ο άγιος Νεκτάριος, και αυτό φαίνεται στη βιογραφία του, όταν φτάνει στην Αίγινα για να ιδρύσει το μοναστήρι, τον καλωσορίζει ο άγιος Διονύσιος και του λέει “τώρα έρχεσαι εσύ ως συνέχειά μου” ή συνομιλούσε με τον άγιο Μηνά. Μιλάμε για μια άλλη διάσταση».
Τέλος, η συζήτηση έφτασε και στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιον Όρος… Ο ηθοποιός μίλησε γι’ αυτές τις επισκέψεις του: «Στο Άγιον Όρος συμβαίνει το εξής: Βλέπεις αυτό που θέλεις να δεις. Θέλεις να δεις για να κατακρίνεις κάτι, θα το δεις. Θέλεις να δεις την ευλάβεια, θα τη δεις. Σε πάει με τα δεδομένα σου. Όποτε έχω πάει στο Άγιον Όρος και είχα ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, τελικά ποτέ δεν το έκανα. Κάτι συμβαίνει, μιλάω με κάποιον μοναχό και πάω αλλού. Στο Άγιον Όρος γίνονται συνομιλίες που αποκωδικοποιούνται μετά από καιρό. Τότε δεν είσαι έτοιμος να το κατανοήσεις, αλλά η ευλογία είναι μεγάλη στο Άγιον Όρος. Η Παναγία σε ευλογεί».
προς τους νέους
στην Πνύκα
Ο Γέροντας Κολοκοτρώνης μία μέρα επισκέφτηκε ένα Γυμνάσιο και παρακολούθησε το μάθημα του γυμνασιάρχη Γενναδίου, ο οποίος ανέλυε ένα απόσπασμα δημηγορίας από την ιστορία του Θουκυδίδη. Τόσο πολύ ενθουσιάστηκε που θέλησε να μιλήσει κι ο ίδιος στους νέους για την Πατρίδα. Έτσι, παρακάλεσε τον γυμνασιάρχη να συγκεντρώσει όλους τους μαθητές έξω από την πόλη, στην Πνύκα προκειμένου να εκφωνήσει λόγο προς τους νέους. Ήταν 7 Οκτωβρίου 1838.
| Λόγος στην Πνύκα (απόσπασμα) Παιδιά μου! ...Εἰς τὸν τόπον, τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε, ἐκατοικοῦσαν οἱ παλαιοὶ Ἕλληνες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους καὶ ἡμεῖς καταγόμεθα καὶ ἐλάβαμε τὸ ὄνομα τοῦτο. Αὐτοὶ διέφεραν ἀπὸ ἡμᾶς εἰς τὴν θρησκείαν, διότι ἐπροσκυνοῦσαν τὲς πέτρες καὶ τὰ ξύλα. Ἀφοῦ ὕστερα ἦλθε στὸν κόσμο ὁ Χριστός, οἱ λαοὶ ὅλοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ Εὐαγγέλιό του, καὶ ἔπαυσαν νὰ λατρεύουν τὰ εἴδωλα. Δὲν ἐπῆρε μαζί του οὔτε σοφοὺς οὔτε προκομμένους, ἀλλ᾿ ἁπλοὺς ἀνθρώπους, χωρικοὺς καὶ ψαράδες, καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔμαθαν ὅλες τὲς γλῶσσες τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι, μολονότι ὅπου καὶ ἂν ἔβρισκαν ἐναντιότητες καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ τύραννοι τοὺς κατέτρεχαν, δὲν ἠμπόρεσε κανένας νὰ τοὺς κάμῃ τίποτα. Αὐτοὶ ἐστερέωσαν τὴν πίστιν... Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση... Πρέπει να φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μία Θρησκεία... Νὰ μὴν ἔχετε πολυτέλεια, να μὴν πηγαίνετε εἰς τοὺς καφενέδες καὶ τὰ μπιλιάρδα. Νὰ δοθεῖτε εἰς τὰς σπουδάς σας καὶ καλύτερα νὰ κοπιάσετε ὀλίγον, δύο καὶ τρεῖς χρόνους καὶ νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι εἰς τὸ ἐπίλοιπο τῆς ζωῆς σας, παρὰ νὰ περάσετε τέσσαρους - πέντε χρόνους τὴ νεότητά σας, καὶ να μείνετε ἀγράμματοι. Νὰ σκλαβωθεῖτε εἰς τὰ γράμματά σας. Νὰ ἀκούετε τὰς συμβουλὰς τῶν διδασκάλων καὶ γεροντοτέρων, καὶ κατὰ τὴν παροιμία, «μύρια ἤξευρε καὶ χίλια μάθαινε». Ἡ προκοπή σας καὶ ἡ μάθησή σας νὰ μὴν γίνῃ σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλὰ να κοιτάζῃ τὸ καλὸ τῆς κοινότητος, καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτὸ εὑρίσκεται καὶ τὸ δικό σας. |
 Λίγα λόγια για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770 στο χωριό Λιμποβίσι της Μεσσηνίας, υπήρξε οπλαρχηγός, πολιτικός και αρχιστράτηγος των Ελλήνων κατά την επανάσταση του 1821, μία ηγετική μορφή του αγώνα για την ελευθερία. Έμεινε γνωστός ως Γέρος του Μοριά. Σε νεαρή ηλικία έγινε αρματωλός και γρήγορα απέκτησε τέτοια φήμη ώστε οι Οθωμανικές αρχές να τον επικηρύξουν, καταδικάζοντας τον σε θάνατο. Τον καταδίωξαν στην Πελοπόννησο, διέφυγε στη Ζάκυνθο όπου υπηρέτησε στο αποικιακό ελληνικό σώμα του αγγλικού στρατού και διακρίθηκε αγωνιζόμενος κατά των Γάλλων. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και από το 1821 πρωταγωνίστησε στον αγώνα για την ανεξαρτησία κυρίως ως στρατιωτικός διοικητής των επαναστατημένων Ελλήνων, αλλά και ως πολιτικός. Διακρίθηκε για την στρατηγική του οξυδέρκεια, τις ηγετικές του ικανότητες, τη φιλοπατρία και τη γενναιότητά του. Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 στην Αθήνα και κηδεύθηκε με κάθε επισημότητα, ενώ χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν τη νεκρώσιμη ακολουθία. Ο τάφος του βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο. |
Ἐγώ, παιδιά μου, κατὰ κακή μου τύχη, ἐξ αἰτίας τῶν περιστάσεων, ἔμεινα ἀγράμματος καὶ διὰ τοῦτο σᾶς ζητῶ συγχώρηση, διότι δὲν ὁμιλῶ καθὼς οἱ δάσκαλοί σας. Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφεληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφεσθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια. Ἐμᾶς μὴ μᾶς τηρᾶτε πλέον. Τὸ ἔργο μας καὶ ὁ καιρός μας ἐπέρασε. Καὶ αἱ ἡμέραι τῆς γενεᾶς, ἡ ὁποία σᾶς ἄνοιξε τὸ δρόμο, θέλουν μετ᾿ ὀλίγον περάσει. Τὴν ἡμέρα τῆς ζωῆς μας θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα τοῦ θανάτου μας, καθὼς τὴν ἡμέραν τῶν Ἁγίων Ἀσωμάτων θέλει διαδεχθῇ ἡ νύκτα καὶ ἡ αὐριανὴ ἡμέρα. Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία...
Συνέντευξη της Γέλενα Πόποβιτς
Στο μήνυμα της ταινίας που αφηγείται τη ζωή του Αγίου Νεκταρίου με τίτλο «Ο άνθρωπος του Θεού» (Man of God), αλλά και στην απόφασή της να πραγματοποιήσει αυτό το εγχείρημα, αναφέρθηκε η Σέρβα σκηνοθέτις Γελένα Πόποβιτς χθες, μετά την πρώτη πανελλήνια προβολή στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, στο πλαίσιο του 11ου Athens Open Air Film Festival.
Η κυρία Πόποβιτς δεν παρέλειψε, βεβαίως, να ευχηθεί περαστικά στον ηγούμενο της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντα Εφραίμ, για την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, λέγοντας ότι χωρίς την ευλογία και την υποστήριξη του οποίου δε θα μπορούσε να προχωρήσει αυτή η ταινία, όπως είπε χαρακτηριστικά.
Ρεπορτάζ: Ιωάννα Βουτσή
Κάμερα: Μανώλης Δημελλάς
Επιμέλεια βίντεο: Νάνσυ Νάσκου
Μοντάζ: Κώστας Μπρουμάς
Πηγή: Πρακτορείο Ειδήσεων "Ορθοδοξία"
νικήτρια Παγκόσμιου Διαγωνισμού Λογοτεχνίας
 |
Είναι 13 ετών, μόλις ολοκλήρωσε την A’ Γυμνασίου, αγαπάει τα ιστορικά βιβλία και απολαμβάνει να διαβάζει Βιζυηνό και Καβάφη. Η Μαρίτα Δατσέρη από το 5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, είναι το κορίτσι που έλαβε το πρώτο βραβείο μεταξύ συμμετεχόντων της ηλικίας της, στον 17ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό, τον οποίο προκήρυξε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. |
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 13χρονη μαθήτρια μοιράστηκε την εμπειρία που έζησε εν μέσω καραντίνας, εξηγώντας πώς η γνώση και το γράψιμο κατάφεραν να την κάνουν να νιώσει ελεύθερη, ακόμη και με την εφαρμογή των αυστηρών περιοριστικών μέτρων.
«Ήταν μια δύσκολη χρονιά που αναγκαστήκαμε να την περάσουμε μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή. Νομίζω, όμως, ότι ταξίδια μπορεί να κάνει κανείς τόσο με την σκέψη όσο και με τη φαντασία. Εγώ τουλάχιστον έτσι προσπάθησα να ταξιδέψω και σε αυτό με βοήθησε το διήγημα που έγραψα. Εξαιτίας αυτού, κατάφερα αρκετές στιγμές να ξεχάσω τη μουντή καθημερινότητα», είπε η 13χρονη Μαρίτα, η οποία όπως εξήγησε, παροτρύνθηκε από τις καθηγήτριες της -Μαρία Μάρκου και Χαρίκλεια Πεδιαδίτου- να συμμετέχει στο διαγωνισμό, ενώ εμπνεύστηκε από μια εργασία που είχε ήδη εκπονήσει για το μάθημα των Νέων Ελληνικών, αλλά και από τα πορτραίτα των ηρώων της επανάστασης στο διάδρομο του σχολείου της.
«Νιώθω ότι οι νέες γενιές, τους έχουμε ξεχάσει. Ότι δεν τους τιμάμε όσο θα έπρεπε»
«Στο διήγημά μου τα πορτραίτα των ηρώων του 1821 ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου. Είναι ζωντανοί, στέκονται μπροστά μου και συνομιλούν μαζί μου. Περιγράφω όσα μου λένε. Με παραπέμπουν ο ένας στον άλλον και από τα απομεινάρια της μάχης στο Σούλι, βρίσκομαι στη θάλασσα και τον Κανάρη και αμέσως μετά δίπλα στον Κολοκοτρώνη και την Μαντώ Μαυρογένους που κοιτάζει τον Υψηλάντη. Περιγράφω όσα βλέπω και ακούω δίπλα τους. Δίπλα στους ήρωες του 1821 που πολέμησαν για το ιδανικό της ελευθερίας, χωρίς να υπολογίσουν το κόστος», είπε η 13χρονη μαθήτρια, που ολοκληρώνοντας το ταξίδι του διηγήματος, σχεδόν αφοπλιστικά ανέφερε ότι βλέποντας σήμερα πώς είναι οι συνθήκες, οι ήρωες του 1821 μάλλον δεν θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι.
«Νιώθω ότι οι νέες γενιές, τους έχουμε ξεχάσει. Ότι δεν τους τιμάμε όσο θα έπρεπε, αν σκεφτούμε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που εκείνοι μας χάρισαν», τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 13χρονη νικήτρια του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Λογοτεχνίας, η οποία με σιγουριά εξήγησε ότι οι ηρωικές προσωπικότητες του 1821 «θα μας έλεγαν σήμερα, ότι πρέπει και εμείς να δίνουμε τις δικές μας μάχες για την ελευθερία, ως το ανώτερο των ιδανικών».
Η νεότερη ιστορία, όπως σημείωσε, είναι από τις αγαπημένες της περιόδους. Έχει διαβάσει πολύ γι’ αυτήν και νιώθει ότι η εξοικείωση με τους ήρωες του 1821 -μετά και το διήγημά της- έχει μετατραπεί σε μια ιδιότυπη «φιλία».
Πληροφορήθηκε πριν από λίγες ημέρες τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και η χαρά της ήταν μεγάλη. «Περισσότερο χάρηκα που κάποιοι άνθρωποι, βρήκαν ενδιαφέρον αυτό που εγώ αγάπησα και έγραψα με ενθουσιασμό», εξήγησε η 13χρονη Μαρίτα, που χωρίς να λησμονήσει όσους την στήριξαν, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην οικογένεια και τις καθηγήτριές της.
«Θα ήθελα να συνεχίσω να γράφω και μια μέρα να μεταφράσω Άμλετ», είπε η Μαρίτα Δατσέρη και πρόσθεσε ότι μέσα στα σχολεία, όπου υπάρχει αυτό που αποκαλείται σχολικός εκφοβισμός ή βία, την ίδια ώρα υπάρχουν τα βιβλία, η γνώση, η φιλία και τα ιδανικά.
«Το μήνυμα που πρέπει να στείλουμε και που είναι αυτό που μας εμπνέει το ιδανικό της ελευθερίας, είναι ότι μέσα από ένα βιβλίο ή το γράψιμο, ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Δεν αλλάζει με το πείραγμα, ή με την προσπάθεια να γίνει κάποιος αγαπητός ή αρεστός σε όλους», συμπλήρωσε η 13χρονη που ολοκληρώνοντας συνέδεσε τον αγώνα των ηρώων του 1821, με την αδιάκοπη προσπάθεια που καταβάλλουν οι λαοί για την ελευθερία.
«Αν επικεντρωθούμε στη γνώση, τα βιβλία και τα θρανία, ίσως αντιληφθούμε ότι αυτός είναι ο τρόπος για να δώσουμε τη νέα μας μάχη για την ελευθερία, ακόμη και απέναντι στην πανδημία», ανέφερε αφοπλιστικά, παραπέμποντας στο Γιώργο Σεφέρη: «Κοινό του λαού είναι ο αγώνας για την ελευθερία».
Βίντεο
 |
Λόγια καρδιάς από αυτούς που αγάπησαν πολύ την Ελλάδα! Αφιέρωμα σε αυτούς που δεν είδαμε στους εορτασμούς των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση!Είναι αυτοί που έλειψαν από τις εορταστικές προβολές των καναλιών αλλά δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη της Ρωμιοσύνης. Είναι αυτοί που μας δείχνουν τον δρόμο.Τα λόγια τους, παρακαταθήκες του Γένους μας! Παραγωγή: Φως Ζωής - xfd.gr Δείτε το βίντεο |
Ημέρα μνήμης της Άλωσης της Κων/πολης
Η 29η Μαΐου είναι η Ημέρα μνήμης της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Ο Μωάμεθ ο Β' μετά από τριμηνη πολιορκία καταφέρνει να καταλάβει στην Κων/πολη, τη Βασιλεύουσα Πόλη. Η πτώση της Πόλης σημαίνει και το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας των 11 αιώνων.
"Βυζάντιο -Ιστορία και Πολιτισμός"
με την κα Ελένη Γλύκατζη Ᾱρβελέρ
"Aφιέρωμα στα γεγονότα της Άλωσης"
Ραδιόφωνο της Πειραϊκής Εκκλησίας
Α'μέρος (εδώ)
Β΄μέρος (εδώ)
Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων
Η 19η Μαΐου είναι η Ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκε από το 1914 μέχρι το 1923 με σφαγές, βίαιους εκτοπισμούς, ατέλειωτες πορείες προς το θάνατο. Ο αριθμός των ανθρώπων που θανατώθηκαν είναι άγνωστος. Οι Πόντιοι κάνουν λόγο για 353.000 ανθρώπους που θανατώθηκαν με ποικίλους τρόπους και διεκδικούν την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τα κράτη του κόσμου.
Συνέντευξη του Μητροπολίτου για τους Έλληνες του Πόντου
"ΠΟΝΤΟΣ - Οι Μεγάλες Ώρες"
Ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα της Γενοκτονίας των Ποντίων 1914-1923 (Βίντεο)
"Ο Πόντος ζει! Πυρρίχιος - Σέρρα" Ποντιακός χορός (Βίντεο)
στην Παγκόσμια Ημέρα
Ελληνικής Γλώσσας
 |
Άνθρωποι από 54 χώρες του κόσμου εξηγούν γιατί μαθαίνουν ελληνικά. Ένα αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας... Δείτε το video |
(Βίντεο)
 |
Ένα υπέροχο βίντεο που αποτυπώνει τις ομορφιές της πατρίδας μας... Δείτε το βίντεο εδώ |
(Βίντεο)
 |
Οι άγνωστες ομορφιές της Αίγινας, το μεγαλείο της φύσης του νησιού αλλά και γωνιές που δεν είναι τόσο δημοφιλείς στο ευρύ κοινό παρουσιάζονται μέσα από ένα εκπληκτικό βίντεο που πραγματικά συναρπάζει. Οι ιθύνοντες επί δύο χρόνια φωτογράφιζαν το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση νησί του Αργοσαρωνικού συγκεντρώνοντας συνολικά 60.000 φωτογραφίες. Από αυτές επιλέχθηκαν περίπου 20.000, οι οποίες επεξεργάστηκαν και μονταρίστηκαν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα –μόνο εκπληκτικό μπορεί να χαρακτηριστεί– προσφέρει ένα βίντεο με απίστευτες εικόνες από την φύση, ως επί το πλείστον, του νησιού, παρουσιάζοντας άγνωστες και ταυτόχρονα υπέροχες πλευρές του νησιού. Δημιουργοί το timelapse video είναι οι ντόπιοι Ηράκλειος Κουκούλης (Camera & Directing), Παναγιώτης Ρόδης (Photo Editing), Αντώνης Σκλαβένας (Video Processing), οι οποίοι με ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο τους προωθούν τις ομορφιές του με έναν μοναδικό τρόπο... Δείτε το βίντεο εδώ Πηγή: briefingnews.gr |
προσφέρουν το πρωινό τους συσσίτιο στους πυρόπληκτους
 |
Από την εθνική προσπάθεια για ανακούφιση των πληγέντων από τη μεγάλη πυρκαγιά δεν λείπουν ούτε οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού, οι οποίοι, με ανακοίνωσή τους, δήλωσαν ότι από χθες, Πέμπτη και για δύο εβδομάδες, το πρωινό τους συσσίτιο θα το διαθέτουν στους πυρόπληκτους. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο |
Διαβάστε περισσότερα: Οι κρατούμενοι του Κορυδαλλού για τις φωτιές
(του Παύλου Τριποδάκη)
(της Στέλλας Ν. Αναγνώστου- Δάλλα)
 |
«Που είναι ο μπαμπάς σου, Κωστάκη;» Έτσι ρωτούσαν τον θείο μου τον Κώστα, τον αδελφό της μητέρας μου, όταν έλειπε ο παππούς μου στον πόλεμο το ’40. Ο θείος μου ήταν τότε τεσσάρων ετών και η μητέρα μου έξη. «Τη Αβανία, το μέποτο» απαντούσε εκείνος με παιδική αφέλεια, εννοώντας βεβαίως: «στην Αλβανία, στο μέτωπο». Τον ρωτούσαν ξανά, και ξανά, για να τον πειράξουν, έτσι χαριτωμένα που το έλεγε, και τόσο πρόθυμα!...
|
της Σοφίας Σπυράτου
 |
Φτάσαμε και φέτος στο τέλος ενός ακόμη καλοκαιριού. Ξεκουραστήκαμε, διασκεδάσαμε, χαλαρώσαμε, παίξαμε, απολαύσαμε την θάλασσα ή το βουνό και να που αρχίζει να προβάλλει μπροστά μας, δειλά – δειλά το φθινόπωρο. Στην δύση λοιπόν του φετινού καλοκαιριού, σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό ταξίδι, πίσω στον χρόνο, στα νεανικά μου καλοκαίρια. Με εσάς συνταξιδιώτες, θα αναπολήσω μαγικές και αξέχαστες στιγμές που έχουν χαραχθεί για πάντα στο μυαλό μου. Τότε που όλα ήταν πιο απλά, πιο αγνά, πιο αληθινά και πιο όμορφα. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο |
Διαβάστε περισσότερα: Γλυκές νεανικές αναμνήσεις καλοκαιριού
 |
"Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τη Σοφία στο 15ο όροφο μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου στην Αθήνα. Πήγα κατόπιν προτροπής του πνευματικού μου να συναντήσω έναν σπουδαίο άνθρωπο, που νοσηλεύται εκεί και να πάρω μαθήματα ζωής..." Διαβάστε τη συνέντευξη της Σοφίας...και το ποίημα της... |
"Το σημαντικότερο πράγμα που μου πρόσφεραν οι γονείς μου.."
(Video)
 |
Ο Στέλιος Πισής γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1976 και από τα πέντε του χρόνια φάνηκε η κλίση και το ταλέντο του στη μουσική. Ξεκίνησε αυτοδίδακτος παίζοντας πιάνο. Την ίδια περίοδο όμως οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από μυϊκή δυστροφία. Λόγω των κινητικών δυσκολιών που προέκυψαν, άρχισε να ασχολείται με τα ηλεκτρονικά μουσικά όργανα, μιας και δεν είχε πλέον την δυνατότητα να παίζει πιάνο. Από το 1990 άρχισε να γράφει μουσική και τραγούδια. Το 1994 πήρε το πρώτο βραβείο σε παγκύπριο διαγωνισμό σύνθεσης τραγουδιού με το τραγούδι του "Είναι στολίδι τ' ουρανού", το οποίο και ερμήνευσε ο ίδιος. Το 1996 άρχισε να χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό υπολογιστή και synthesizers και απέκτησε τη δυνατότητα να συνθέτει και να ενορχηστρώνει ο ίδιος τα κομμάτια του. Όλα αυτά τα χρόνια από την αρχή της ενασχόλησης του με τη μουσική και το τραγούδι μέχρι σήμερα έλαβε μέρος σε πάρα πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και εμφανίστηκε σε κυπριακά τηλεοπτικά κανάλια. Μέχρι σήμερα έχει κάνει 5 δισκογραφικές δουλειές. Έλαβε πολλά βραβεία για το έργο του από τοπικούς και διεθνείς οργανισμούς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της υγείας του σταδιακά επιδεινώθηκε και έτσι τώρα η ασθένεια τον κρατά μόνιμα στο κρεβάτι, με αναπνευστήρα. Ωστόσο, ο Στέλιος Πισής συνεχίζει να δημιουργεί και να αποτελεί πηγή έμπνευσης για όσους εκτιμούν τη στάση ζωής και τη μουσική του. Δείτε ένα ντοκιμαντέρ αφιέρωμα στον Στέλιο ...μέρος 1ο, μέρος 2ο. Πηγή: Πανεπιστήμιο Κύπρου |
 |
Mε αφορμή τα 300 χρόνια από τη γέννησή του, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος διοργάνωσε την περσινή σχολική χρονιά Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Μαθητικό διαγωνισμό για τους μαθητές Α΄ βάθμιας και Β΄ βάθμιας εκπαίδευσης με θέμα: «Ιχνηλατώντας τα μονοπάτια που διάβηκε ο πατρο - Κοσμάς. Η ζωή, το έργο και το μαρτύριό του». Για την βαθμίδα του Γυμνασίου στην κατηγορία Ποιημάτων το τρίτο βραβείο πήραν οι μαθητές του 1ου Γυμνασίου Παιανίας: Νικόλαος Θεοδωρακόπουλος και Παναγιώτης Καραδήμας ("Ελπιδοφόρες ψυχές"), με το ποίημα τους : «Στον Άγιο Κοσμά» |
Διαβάστε περισσότερα: Ιχνηλατώντας τα μονοπάτια που διάβηκε ο πατρο - Κοσμάς
(βίντεο)
 |
Η Ελλάδα είναι μία χώρα γεμάτη θησαυρούς. Ιστορία, Πολιτσμός, Εκκλησιαστική κληρονομιά, φυσικός πλούτος είναι λίγοι από τους θησαυρούς που κρύβει. Για να τους ανακαλύψετε δείτε το video. |
(παρουσίαση)
|
|
"Το μυστικό των Ελλήνων"
(ταινία μικρού μήκους)
 |
Το φιλότιμο είναι το μυστικό των Ελλήνων. Προσωπικές μαρτυρίες και ερμηνείες του όρου από πλειάδα επωνύμων Ελληνοαμερικανών, που μιλούν σε βίντεο του ιδρύματος Oxi Day...Δείτε το video |
 |
Σπάνιες παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας...Δείτε το video Πηγή: Πλωτίνος |
