Κα­θὼς δι­α­νύ­ου­με τὴν προ­ε­όρ­τια πε­ρί­ο­δο τῶν Χρι­στου­γέν­νων καὶ μᾶς κα­τα­κλύ­ζει ἡ προσ­δο­κία τῆς πα­ρου­σί­ας τοῦ Θεοῦ στὸν κό­σμο μας, ἑτοι­μα­ζό­μα­στε πνευ­μα­τι­κὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Κύ­ριό μας, ὁ ὁποῖ­ος προ­σέ­λα­βε τὴν ἀν­θρώ­πι­νη φύση, γιὰ νὰ μᾶς δώ­σει τὴ δυ­να­τό­τη­τα τῆς κοι­νω­νί­ας μαζί Του καὶ νὰ ἀνα­δεί­ξει τὴ θε­ϊ­κὴ προ­ο­πτι­κή μας.

      Ὁ δρό­μος ποὺ ἀνοί­γει ὁ Χρι­στὸς μὲ τὸν ἐρ­χο­μό Του στὸν τα­ρα­γμέ­νο κό­σμο μας περ­πα­τι­έ­ται μὲ τα­πεί­νω­ση καὶ ὑπο­μο­νή, μὲ πί­στη καὶ ἐλ­πί­δα, μὲ αἰ­σθή­μα­τα ἀμοι­βαί­ας κοι­νω­νί­ας καὶ ἀγά­πης, μὲ ἐθε­λον­τι­κὴ προ­σφο­ρὰ καὶ ἀλ­λη­λεγ­γύη. Εἶ­ναι ἀνάγ­κη νὰ ζή­σου­με ὡς ἀδελ­φοὶ ποὺ μοι­ρα­ζό­μα­στε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ.

      Σί­γου­ρα  ἡ φτώ­χεια, ἡ δυ­στυ­χία, ὁ πό­νος καὶ ἡ ἀνάγ­κη πε­ρισ­σεύ­ουν στὶς μέ­ρες μας· δὲν μπο­ροῦν ὅμως νὰ μᾶς συν­τρί­ψουν, ἂν δὲν εἴ­μα­στε με­τα­ξύ μας ξέ­νοι καὶ ἀδι­ά­φο­ροι. Τέ­τοι­ες μέ­ρες τὸ μάτι τῆς καρ­δι­ᾶς μας πέ­φτει πάνω σὲ ἀδελ­φούς μας ποὺ ἐν­τε­λῶς ἀπρό­σμε­να ἔμει­ναν δί­χως ἐρ­γα­σία, ποὺ κα­θη­με­ρι­νὰ ἀγω­νι­οῦν γιὰ τὸν ἐπι­ού­σιο, ποὺ στε­ροῦν­ται τὰ βα­σι­κά, ποὺ πιέζονται ἀπὸ χρέη, ποὺ δυ­σκο­λεύ­ον­ται γιὰ τὴν ἐπι­βί­ω­σή τους, ποὺ κιν­δυ­νεύ­ει ἡ ἀξι­ο­πρέ­πειά τους.

      Κά­νον­τας τὸ πρό­βλη­μά τους καὶ δικό μας πρό­βλη­μα, τοὺς νοι­ώ­θου­με ὡς πά­σχον­τες ἀδελ­φοὺς τοῦ Χρι­στοῦ. Μᾶς εἶ­ναι ἀδύ­να­το νὰ χα­ροῦ­με, ὅταν κά­ποι­οι στε­ροῦν­ται. Ἡ με­γά­λη μας δύ­να­μη εἶ­ναι ἡ πολ­λὴ καὶ κρυμ­μέ­νη ἀγά­πη ποὺ ὑπάρ­χει στὶς καρ­δι­ές μας. Αὐτὴ μπο­ρεῖ νὰ κά­νει τὶς μέ­ρες μας ἅγι­ες καὶ χαρ­μό­συ­νες καὶ νὰ με­τα­μορ­φώ­σει τοὺς ἄλ­λους σὲ ἀδελ­φοὺς καὶ τὸν κό­σμο μας σὲ οἰ­κο­γέ­νεια.

    Καθὼς λοιπὸν ἑτοιμαζόμαστε νὰ γιορτάσουμε τὰ Χριστούγεννα στὶς ἐκκλησιές μας, μαζὶ μὲ τὴ νηστεία, τὶς ἀκολουθίες, τοὺς στολισμούς, κεντρική θέση καὶ μέριμνα δίνουμε στὴ βοήθεια πρὸς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναγκεμένους, ποὺ βέβαια δὲν εἶναι λίγοι. 

    Ἡ Μητρόπολή μας, στρατευμένη ὅπως πάντα στὸν τομέα τῆς κοινωνικῆς προσφορᾶς καὶ διακονίας πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἀντικρύζοντας τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας λόγω τῆς ἐνεργειακῆς καὶ οἰκονομικῆς κρίσης, δὲν μπορεῖ νὰ ἀδιαφορήσει. Τὸ ἔργο τῆς «ΓΑΛΙ­ΛΑΙΑΣ» γιὰ τοὺς σοβαρὰ καρκινοπαθεῖς καὶ νευρομυϊκοὺς ἀσθενεῖς, τὰ συσσίτια, ἡ στήριξη πολυτέκνων οἰκογενειῶν, οἱ ὑποτροφίες φοιτητῶν, ἡ βοήθεια μεμονωμένων πτωχῶν καὶ κοινωφελῶν ἱδρυ­μάτων, ἀποτελοῦν προτεραιότητα τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας γενικότερα.

      Γι’ αὐτὸ ἀπευθύ­νουμε πρὸς ὅλους ἕνα προσκλητήριο γενικῆς κινη­τοποίησης στὴν «ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ», ἡ ὁποία φέτος ἔχει ὡς σύνθημά της: «Πορεία ἀγάπης, πορεία στὴ Βηθλεέμ»

    Ἄς μιμηθοῦμε τοὺς Μάγους τῶν Χριστουγέννων ποὺ ταξίδεψαν ἀκολουθώντας τὸ φωτεινὸ Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ, ἀναζητώντας τὴν ταπεινὴ φάτνη γιὰ νὰ προσφέρουν στὸν γεννηθέντα Χριστό.  Ἄς ἀκολουθήσουμε κι ἐμεῖς τὸ ἄστρο τῆς ψυχῆς μας ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ πάσχοντα ἀδελφό μας.  Ὅλοι μας μποροῦμε νὰ συνεισφέρουμε μὲ κάποιον τρόπο, προσφέροντας λίγη ἀνακούφιση καὶ παρηγοριά!

      Καὶ φέ­τος οἱ δι­α­κο­νη­τὲς τῆς «Ἐκστρατείας Ἀγά­πης» θὰ πε­ρι­έλ­θουν κάθε γω­νιὰ τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας, ἀπὸ τὶς 10 Δε­κεμ­βρί­ου μέχρι καὶ τὶς 10 Ἰανουαρίου τοῦ καινούργιου χρόνου καὶ θὰ χτυ­πή­σουν καὶ τὴ δική μας πόρ­τα. Ἡ δι­α­κρι­τι­κὴ πα­ρου­σία τους εἶ­ναι ἡ ἐπί­σκε­ψη τοῦ Χρι­στοῦ στὸ σπί­τι καὶ στὴ ζωή μας. Νὰ τοὺς δε­χθοῦ­με ὡς τὴν με­γα­λύ­τε­ρη εὐ­λο­γία τῆς χρο­νι­ᾶς, ὡς τὴν κα­λύ­τε­ρη εὐ­και­ρία τῆς ἀγά­πης μας.

    Ὅποιος ἐπιθυμεῖ μπορεῖ νὰ προσφέρει, εἴτε στὴν ἐνορία του ἀγοράζοντας τὰ κουπόνια τῆς Ἐκστρατείας εἴτε καταθέτοντας τὴν προσφορά του σὲ τραπεζικὸ λογαριασμὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ποὺ θὰ βρεῖ ἐπισκεπτόμενος τὴν ἱστοσελίδα της (βλ. εδώ).

      Λίγη σκέψη, λίγος χρόνος καὶ καλὴ διάθεση καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ θὰ γεμίσει τόσα σπίτια, τόσες καρδιές. Μαζὶ μὲ ἄλλων καὶ τὶς δικές μας.