ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 168Η
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Τοὺς εὐ­σε­βεῖς χρι­στι­α­νοὺς τῆς καθ’ ἡ­μᾶς ῾Ι­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως ἔφθασε καὶ αὐτὴ τὴ χρονιά, κάτω βέβαια ἀπὸ ἰδιαίτερα δυσχερεῖς συνθῆκες. Καὶ πάλι ἡ σκέψη μας στρέφεται στὴ Βηθλεέμ, στὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, γιὰ νὰ γιορτά­σουμε τὴν ἐπί­σκεψή Του στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές καὶ στὴ ζωή μας.

Ὅπως δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν, μέσα στὴ σύγχυση τῆς πρώτης ἀπο­γραφῆς, ἡ τότε ἐποχὴ δὲν ἀντελήφθη τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἔτσι καὶ στὶς μέρες μας ποικίλοι παράγοντες, μάλι­στα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνσκήψασα πανδημία, τείνουν νὰ συγκαλύψουν τὸ σωτήριο γεγονὸς καὶ νὰ τὸ ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς ζωῆς μας.

Ἡ ἀνάγκη ὅμως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ μποροῦσε νὰ διαλύσει ὅλα τὰ νέφη τῶν θλίψεων, τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν δοκιμασιῶν, ὅλη τὴν ὀμίχλη τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ ἐφησυχασμοῦ καὶ τῶν κοσμικῶν περισπασμῶν.

Ἀναγνωρίζουμε ἀσφαλῶς ὅλοι καὶ κατανοοῦμε τὴ δυσκολία τῶν περιστάσεων, τὴ συνεχιζόμενη ἀπειλὴ τῆς πανδημίας ποὺ στέρησε τὸ ἀγαθὸ τῆς ζωῆς ἀπὸ τόσους συνανθρώπους μας, ποὺ ἀναστάτωσε τὴν ἰσορρο­πία τῆς ὑγείας ἑκατὸ καὶ πλέον χιλιάδων συμπολιτῶν μας, ποὺ γκρέμισε τὴν ἔπαρση τῆς ἐπιστήμης μας, ποὺ ἀνέτρεψε κάθε σταθερὰ τῆς καθημε­ρινότητος καὶ τῆς ζωῆς μας, ποὺ περιόρισε ἀσύλληπτα τὶς ἐλευθερίες μας, ποὺ προκάλεσε βαριὲς προσβολὲς τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλη­σίας μας, ποὺ μᾶς γέμισε μὲ φόβους, ἀμφιβολίες, σύγχυση, ἐντάσεις καὶ διχασμοὺς στὶς ὅποιες σχέσεις μας, ποὺ σκοτείνιασε τὶς προοπτικές, τὰ σχέδια καὶ τὸ μέλλον μας, ποὺ ἄλλαξε τὰ πάντα στὰ αὐτονόητα τῆς ζωῆς μας. Πονάει ἡ ψυχή μας καὶ προκαλεῖται ἡ σκέψη μας, ἔχει δυσκολευτεῖ πολὺ ἡ ζωή μας.

Ὅλα αὐτὰ πιθανότατα νὰ κυριαρχήσουν μέσα μας καὶ νὰ ἀποκρύ­ψουν τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὶς καρδιές μας, νὰ ἐξαφανίσουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας, ἴσως καὶ νὰ διώξουν κάθε ἐλπίδα μας. Ἐμεῖς ὅμως δὲν ἀρκού­μαστε στοὺς ἐξωτερικοὺς ἑορτασμούς οὔτε στοὺς ὄμορφους συμβολι­σμούς οὔτε στὴν ἀνάμνηση ἑνὸς σημαντικοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ἀλλὰ ἀφήνουμε τὴν καρδιά μας νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Κύριο ὡς μόνιμο κάτοικό της καὶ νὰ δεχθεῖ τοὺς θησαυροὺς τῆς χάριτός Του ὡς πολύτιμη κληρονομιά της. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν δοξάζουμε μὲ ὕμνους καὶ προσευχὲς «ἀγαλλόμενοι καὶ εὐφραινόμενοι ἐνθέως».

Τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ δὲν εἶναι ἕνα ἀδύναμο καὶ ἀσήμαντο βρέφος ποὺ προκαλεῖ οἶκτο γιὰ τὴ φτώχεια του καὶ συμπάθεια γιὰ τὴ στέρησή του, ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα εἶναι ὁ «Μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλ­λοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6), εἶναι «ὁ τῆς δόξης Κύριος» (Ἰδιό­μελον Γ΄ Ὥρας). Αὐτὸ ὁμολογοῦμε μὲ δέος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος μας.

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἀνοίγει νέους δρόμους στὴ ζωή μας, «διαλύει τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», μᾶς κάνει «μετόχους τῆς τρυφῆς τοῦ παρα­δείσου» (Γερμανοῦ, α΄ στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ), φωτίζει τὴν προ­οπτική μας, δίνει ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ κόσμου. Δὲν ζοῦμε πλέον μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ Θεοῦ οὔτε ἁπλᾶ γνωρίζοντας τὸ θέλημά Του οὔτε μόνο κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του οὔτε πάλι ἀναζητῶντας τὴν παρουσία Του, ἀλλὰ ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς κοινωνίας Του, «δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός»,   ὁ Ὁποῖος καὶ «γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα». Ὁ Κύριος ἦλθε γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν κατε­στραμ­μένη εἰκόνα μας, γιὰ νὰ ἀναμορφώσει τὴν τραυματισμένη φύση μας, ἦλθε «ἰὸν καθάραι τῆς δρακοντείας κάρας, ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον» (δ΄ Ὠδὴ ἰαμβικοῦ κανόνος), ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας και νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ἄκρας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογη μὲ αὐτὴν κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας «παλιγ­γενεσία», ποὺ σημαίνει νέα γένεση, δηλαδὴ νέα δημιουργία, ἐπανάληψη καὶ ἀναθεώρηση τῆς δημι­ουργίας τοῦ κόσμου, «ἀνάπλασις τοῦ Ἀδάμ», πρόσκληση σὲ ἀναδη­μιουργία τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς ὁ «Ἀδὰμ ἀνανεοῦται», ὅπως διατυπώνει θεολογικὰ ὁ ὑμνο­γράφος (Σωφρονίου Ἱερο­σολύμων, ἰδιό­μελον, Α΄ Ὥρας).

Φωτισμένοι πλέον ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀνατολῆς τῶν ἀνατολῶν, ποὺ διαλύει κάθε σκοτάδι καὶ ἐξαφανίζει κάθε σκιὰ στὴ ζωή μας, πανηγυρί­ζουμε τὴ νέα προοπτική μας, μὲ τοὺς ἀγγέλους «θεοπρεπῶς δοξολογοῦμε» (Γερμανοῦ, Ἰδιόμελον Ὄρθρου) ἀναφωνοῦντες «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» καὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση «εὐφραινόμεθα καὶ πνευματικῶς πανηγυρίζομεν» (Ἰωάν­νου, α΄ Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς). 

Ἡ σκιὰ τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι μεγάλη. Ἡ ζάλη ποὺ δημιουργεῖ ἡ συνεχὴς πληροφόρηση, ἡ γενικευμένη ἀγωνία, ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀμηχανία, εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ταράξουν καὶ τὴ δική μας ψυχὴ καὶ νὰ σκεπάσουν. Παρὰ ταῦτα, τὸ φῶς ποὺ ἀκτινοβολεῖ τὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι τόσο δυνατὸ ποὺ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τὸ καλύψει.

Τί καὶ ἂν δὲν ἔχουμε κάλαντα οὔτε πανηγυρικὲς ἀκολουθίες οὔτε ἀνταλλαγὴ δώρων οὔτε ἀνεμπόδιστους ἑορτασμούς. Ἔχουμε τὴ δυνατό­τητα νὰ ἐκφράσουμε τὴν πίστη μας στὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου, τὴν ἀγάπη μας στὸ πρόσωπό Του καὶ νὰ ἀνανεώσουμε τὸν σύνδεσμό μας μαζί Του, ἐλπίζοντας ὅτι Αὐτὸς τὰ ἐλλείποντα θὰ ἀναπληρώσει.

Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας «ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννη­θεὶς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός» νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας κάθε χαρά, εὐλογία καὶ εὐτυχία, προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή, ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κυρίως νὰ προσφέρει τὸν φωτισμό Του.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ἀδελφοί μου, καὶ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος