Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος»

Μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα πνευματικῆς ἀνατάσεως, χαρᾶς καὶ πανηγύρεως ἀξιωνόμαστε καὶ φέτος νὰ συνεορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, καὶ νὰ ἐπαναλάβουμε «καρδίᾳ τε καὶ χείλεσι» τὸν νικητήριο παιᾶνα, τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ». Μέσα ἀπὸ λαμπαδοφορίες, κωδωνοκρουσίες, δοξολογικοὺς ὕμνους, ἀνταλλαγὲς εὐχῶν, ἑορταστικὰ ἔθιμα, ἐκφράζουμε τὴ χαρὰ καὶ τὴν πίστη μας στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, σὲ ἕνα παγκόσμιο μοναδικὸ ἱστορικὸ γεγονὸς μὲ ἀπροσμέτρητη θεολογικὴ σημασία.

Ὕστερα ἀπὸ τὸ ἑκούσιο πάθος, τὸν ζωοποιὸ σταυρό, τὸν διαπιστωμένο θάνατο, τὸν συγκλονισμὸ τῆς φύσεως καὶ τὴν ὁλόσωμη ταφὴ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστὸς ἀνασταίνεται, ἡ ζωὴ ἐξέρχεται, ὁ θάνατος νικᾶται, ὁ διάβολος συντρίβεται, ὁ λίθος ποὺ σφραγίζει τὸν τάφο ἀποκυλίεται, ἡ κουστωδία ποὺ Τὸν φυλάσσει ἀνατρέπεται.

«Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Τὸ βασίλειο τοῦ θανάτου καταλύεται, ἡ αἰώνιος ζωὴ πλέον βασιλεύει καὶ τὸ «μέγα ἔλεος» κατακλύζει τὸν κόσμο καὶ τὴν ἱστορία. Ὁ Ἀναστὰς Κύριος χαρίζει πλούσια τὴ χαρά Του λέγοντας στοὺς μαθητές Του τὸ «χαίρετε» καὶ προσφέρει ἄφθονη τὴν εἰρήνη Του ἐπαναλαμβάνοντας τὸ «εἰρήνη ὑμῖν».

Κυρίως ὅμως, ὅπως ἐπαναλαμβάνουν οἱ ὕμνοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δωρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ «μέγα ἔλεος», δηλαδὴ τὴ μεγάλη Του συγχώρηση καὶ τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης Του. «Συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει ὅπως «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει», νὰ συγχωρεθοῦμε καὶ νὰ συμφιλιωθοῦμε πλήρως καὶ μὲ ὅλους, διότι ἀνέστη ὁ Κύριος.

Ἂς βάλουμε στὴν ἄκρη, ἀγαπητοί μου, τυχὸν μίση ἢ χρόνια παράπονα, ριζωμένες πικρίες, ἀμετάθετες παρεξηγήσεις, παλιὲς ψυχρότητες καὶ ἀντιπάθειες. Ὁ Κύριος ποὺ σταυρώθηκε γιὰ ὅλους μας ἀναστήθηκε καὶ γιὰ ὅλους μας καὶ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς φίλους μας καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας.

Ἔσχισε τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐπαναφέρει τὴν ἀγάπη καὶ τὴ ζωή, γιὰ νὰ ἐξαλείψει παντελῶς κάθε ἔχθρα. Ἀπομακρύνοντας τὸν λίθο τοῦ μνήματος γκρέμισε καὶ ὅλα τὰ χωρίσματα στὶς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους καὶ μὲ τὸν Ἴδιο. Κατήργησε τὶς διαιρέσεις. Ἐκκλησία χωρὶς συγχώρηση εἶναι πίστη σὲ Χριστὸ δίχως ἔλεος. Καὶ πίστη σὲ Θεὸ δίχως ἔλεος εἶναι ἄρνηση τῆς Ἀναστάσεώς Του. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» προϋποθέτει τὸ «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει», τὸ νὰ συγχωρήσουμε καὶ νὰ συγχωρεθοῦμε μὲ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀνέστη. Ἀλλὰ καὶ τὸ «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα», ὁ ἕνας νὰ ἀγκαλιάσει νοερὰ καὶ ἐν ἀγάπῃ τὸν ἄλλον. Δὲν ἔχουμε πλέον ἐχθρούς. Εἴμαστε ὅλοι ἀγαπημένοι ἀδελφοί.

«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος». Ἀναστημένος χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μοιράζεται μὲ τοὺς ἀδελφούς του αὐτὴ τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὸ μέγα ἔλεος. Νὰ δώσει ὁ Θεὸς αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ καὶ εὐχή μας νὰ γίνει καὶ ζωή μας.