Δυτικά του Κορωπίου, στη θέση Φιλιάτη ή Φουβάγια, βρίσκεται το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων ακριβώς πάνω στην ομώνυμη οδό.

Στην περιοχή βρίσκονται και άλλα μεταβυζαντινά εκκλησάκια, ο Άγιος Πέτρος λίγο πιο πριν, ο Άγιος Δημήτριος πιο πέρα στη συνέχεια του δρόμου, ο Άγιος Αθανάσιος αριστερά λίγο πιο πάνω. Πρόκειται για μια περιοχή με πανάρχαια ιστορία. Λίγο δυτικότερα, εκεί που βρίσκεται ο Άγιος Αθανάσιος, αναπτύχθηκε ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της Αττικής, ο αρχαίος Δήμος Σφηττού, που η ακρόπολή του βρισκόταν πιο πέρα, στο λόφο του Χριστού, εκεί που είναι σήμερα η Μονή Βηθλεέμ. Ο Δήμος Σφηττού κατοικείτο μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα και μετά στη γειτονική περιοχή, εκεί που σήμερα βρίσκεται το εξωκκλήσι του Αγίου Δημητρίου, αναπτύχθηκε το Φιλιάτη, ένα άλλοτε ανθηρό μεσαιωνικό χωριό, από το οποίο έχει πάρει και το όνομα της η περιοχή. Αργότερα το Φιλιάτη εγκαταλείφθηκε λόγω επιδημίας πανώλης και σήμερα μόνο χνάρια από ερείπια μαρτυρούν την ύπαρξη του.

Η περιοχή είναι υπαίθρια, επίπεδη και η θέα ανεμπόδιστη, ανεβαίνει δυτικά προς τις ομαλές πλαγιές του Υμηττού. Γύρω κάποιες αγροικίες, αγροί και αγροτικές μικρομονάδες, αλλού μερικές βιοτεχνίες, απέναντι ένας Ιππικός Όμιλος. Ανάμεσα το ασβεστόχριστο εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, μια ιδιαίτερη παρουσία που εντυπωσιάζει με την ομορφιά του, την απλότητα του, τις αρμονικές ανθρώπινες αναλογίες του, παρόλο που η αρχική του μορφή έχει διαφοροποιηθεί λόγω της μεταγενέστερης προσθήκης ενός στενόμακρου υπόστεγου.

Το εκκλησάκι είναι ανοικτό και επισκέψιμο. Ανήκει στην ενορία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγία Κουρσαλά). Πανηγυρίζει την ημέρα της εορτής των Αγίων Ασωμάτων στις 8 Νοεμβρίου με πανηγυρικό εσπερινό και θεία Λειτουργία.
_______________
Περιγραφή του Ναού

Ο ναΐσκος χαρακτηρίζεται σαν συνεπτυγμένος σταυροειδής με τρούλλο, με πλήρη τα γωνιακά διαμερίσματα, παρόλο που στο εσωτερικό του η σταυροειδής μορφή δε διαγράφεται καθαρά λόγω του μικρού πάχους των εγκαρσίων τόξων υποστήριξης του τρούλλου και θα μπορούσε να οδηγήσει στο χαρακτηρισμό «απλή τρουλλαία βασιλική». Η εξωτερική του όμως μορφή, έχει πλήρη διαμόρφωση σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού με δικλινή κεραμοσκεπή στέγη και ανεξάρτητη στέγαση στις γωνίες. Οι διαστάσεις του είναι 4.50 x 5.70 μ. περίπου και καταλήγει ανατολικά σε ημικυκλική αψίδα ιερού. Το μεταγενέστερο κεραμοσκεπές υπόστεγο μπροστά από την είσοδο έχει διαστάσεις 4.50 x 9.00 μ. περίπου και παρόλο που διαφοροποιεί τη μορφή δεν έρχεται σε αντίθεση με τον αρχικό ναό.

Τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του ναού, όπως η ημικυκλική κόγχη Ιερού, το κυλινδρικό τύμπανο του τρούλλου, τα μικρά ανοίγματα και άλλα στοιχεία χρονολογούν το εκκλησάκι στην ύστερη μεταβυζαντινή περίοδο (13ος -15ος αι.), ενώ είναι φανερή η ομοιότητα του ναού (χωρίς φυσικά το υπόστεγο) με τον Άγιο Νικόλαο Χαλιδού (χωρίς το μεταγενέστερο νοτίως παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα).
_______________
Εσωτερικό ναού

Στο εσωτερικό του ναού διασώζεται τοιχογραφικός διάκοσμος. Στην κόγχη του Ιερού κάτω από την Πλατυτέρα εικονίζονται έξη ιεράρχες που θυμίζουν τους αντίστοιχους στην εκκλησία της Καισαριανής και χρονολογούνται στις αρχές του 17ου αιώνα. Οι υπόλοιπες τοιχογραφίες - στην κόγχη του Ιερού, στο τέμπλο και στο νότιο τοίχο - είναι νεώτερα έργα πιθανά επιζωγραφισμένα.
_______________
Βιβλιογραφία:

Μπούρας Χαρ.- Ανδρεάδη Ρ.- Καλογεροπούλου Α., Εκκλησίες της Αττικής, Αθήνα 1969 σ. 10-11